ഗീതം 76

യഹോവ, നമ്മുടെ ഉത്തമ സ്‌നേഹിതൻ

(യെശയ്യാവു 41:8)

1. യാ-ഹാം ദൈ-വം വി-ശ്വ-സ്‌തൻ, ശ്രേ-

ഷ്‌ഠ-നാം സ-ഖി-യ-ല്ലോ.

താ-നേ-കി ഭൂ-ഗൃ-ഹം, അ-ന-

ന്ത-ജീ-വൻ ന-മു-ക്കായ്‌.

ആ-ദ്യ മ-നു-ഷ്യർ ദൈ-വ നീ-

തി ത്യ-ജി-ച്ചീ-ടി-ലും,

തൻ നാ-ളി-ന്നാ-ശി-ക്കും വി-ശ്വ-

സ്‌തർ-ക്ക-വൻ സ്‌നേ-ഹി-തൻ.

2. എ-ല്ലാ നാ-ളും വി-ശ്വ-സ്‌തൻ ദൈ-

വ സ-ഖി അ-ബ്രാ-ഹാം.

യാ-ഹു പ-രീ-ക്ഷി-ക്കെ താൻ ചി-

ന്തി-ച്ചു വി-ശ്വ-സ്‌ത-മായ്‌:

ദൈ-വാ-ജ്ഞ കാ-ക്കിൽ തൻ മ-ക-

നെ ദൈ-വ-മു-യർ-ത്തും.

നിർ-മ-ലൻ അ-ബ്രാ-ഹാ-മെ ദൈ-

വ-മെ-ത്ര സ്‌നേ-ഹി-ച്ചു.

3. ഈ ഭൂ-വിൽ ദൈ-വ-പു-ത്രൻ മ-

നു-ഷ സ്‌നേ-ഹാൽ വ-ന്നു.

ന-മ്മെ യാ-ഹോ-ട-ണ-യ്‌ക്കാൻ സ്വ-

ന്ത ജീ-വൻ ചൊ-രി-ഞ്ഞു.

ദൈ-വ സ്‌നേ-ഹ-ത്തിൽ നി-ന്ന-ക-

റ്റാൻ സാ-ത്താൻ ശ്ര-മി-ക്കെ,

യേ-ശു വി-ശ്വ-സ്‌ത-നായ്‌ അ-നു-

സ-രി-ച്ചു യാ-ഹി-ന്നെ.

4. യാ-ഹി-ന്നും പു-ത്ര-നും-മേൽ സ്‌നേ-

ഹി-തർ ന-മു-ക്കി-ല്ല.

സ്‌നേ-ഹി-ച്ച-വർ ന-മ്മെ നാം നി-

ത്യ-ജീ-വൻ പ്രാ-പി-ക്കാൻ.

ഈ ലോ-ക സ്‌നേ-ഹം ദൈ-വ ശ-

ത്രു-ത-യെ-ന്ന-റി-കെ,

നാം ദൈ-വ തോ-ഴ-രാ-യി വി-

ശ്വ-സ്‌ത-ത കാ-ത്തി-ടാം.