ഇഗോർ: അബ്‌ഖാ​സി​യ​യി​ലെ ക്വർച്ചെലി പട്ടണത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഒരു ചെറിയ കൂട്ട​ത്തോ​ടൊ​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങൾ പ്രവർത്തി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. ജ്വാരി നഗരത്തിൽനി​ന്നും 85 കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ​യുള്ള സഭയുടെ ഭാഗമാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങൾ. അതു​കൊണ്ട് ഞങ്ങൾക്കു വേണ്ട ബൈബിൾപ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ മാസം​തോ​റും ജ്വാരി​യിൽ പോയി ഞാൻ കൊണ്ടു​വ​രും. സ്വയം​ഭ​ര​ണ​മേ​ഖ​ല​യായ അബ്‌ഖാ​സിയ, സോവി​യറ്റ്‌ യൂണി​യന്‍റെ പതനത്തി​നു ശേഷം 1992-ൽ ജോർജി​യ​യിൽനിന്ന് വേർപെ​ട്ടു​പോ​കാൻ ശ്രമിച്ചു. ഇതിന്‍റെ പിന്നി​ലുള്ള വിഭജ​ന​വാ​ദി​ക​ളും ജോർജി​യൻ സൈന്യ​വും തമ്മിൽ യുദ്ധം പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെട്ടു. അതു ഞങ്ങൾക്ക് ഒട്ടേറെ കഷ്ടപ്പാടു വരുത്തി​വെച്ചു.

ഗിസോ: സംഘർഷം തുടങ്ങു​ന്ന​തിന്‌ ഒരു വർഷം മുമ്പ്, എന്‍റെ 21-‍ാമത്തെ വയസ്സി​ലാ​ണു ഞാൻ സ്‌നാ​ന​മേ​റ്റത്‌. പെട്ടെന്നു യുദ്ധം ആരംഭി​ച്ച​പ്പോൾ താത്‌കാ​ലി​ക​മാ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ ഭയവും അനിശ്ചി​ത​ത്വ​വും തളർത്തി​ക്ക​ളഞ്ഞു. പക്ഷേ ഒരു നല്ല ഇടയനാ​യി എപ്പോ​ഴും ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പ​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഇഗോർ സഹോ​ദരൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞ് ഞങ്ങളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു: “ഇപ്പോ​ഴാണ്‌ ആളുകൾക്ക് ആശ്വാസം വേണ്ടത്‌. ശുശ്രൂ​ഷ​യു​മാ​യി മുന്നോ​ട്ടു​പോ​യാ​ലേ നമുക്ക് ആത്മീയ​മാ​യി പിടി​ച്ചു​നിൽക്കാൻ  കഴിയൂ.” അതു​കൊണ്ട് അയൽക്കാ​രോ​ടു വളരെ ജാഗ്ര​ത​യോ​ടെ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തി​ലെ ആശ്വാസം നൽകുന്ന സന്ദേശം ഞങ്ങൾ എന്നും പങ്കു​വെ​ച്ചി​രു​ന്നു.

ഇഗോർ: പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ കൊണ്ടു​വ​രു​ന്ന​തി​നു ജ്വാരി നഗരത്തി​ലേക്കു പോകാ​നും വരാനും ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രുന്ന വഴി, സംഘർഷം കാരണം ഞങ്ങൾക്ക് ഉപേക്ഷി​ക്കേ​ണ്ടി​വന്നു. ആ പ്രദേ​ശത്ത്‌ വളർന്ന ആളായ​തു​കൊണ്ട് എനിക്കു തേയി​ല​ത്തോ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും മലഞ്ചെ​രി​വു​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും ഉള്ള സുരക്ഷി​ത​മായ മറ്റൊരു വഴി അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാലും വഴിക്കു​വെച്ച് ആയുധ​ധാ​രി​ക​ളായ ആളുകളെ കണ്ടുമു​ട്ടാ​നും ഒരുപക്ഷേ കുഴി​ബോം​ബിൽ ചവിട്ടി അപകട​മു​ണ്ടാ​കാ​നും ഉള്ള സാധ്യത ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീവൻ ഇങ്ങനെ അപകട​ത്തി​ലാ​കാ​തി​രി​ക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചു. അതു​കൊണ്ട് ഞാൻ മാസത്തിൽ ഒരിക്കൽ ഒറ്റയ്‌ക്കാ​ണു ജ്വാരി​യിൽ പോയി​വ​ന്നി​രു​ന്നത്‌. യഹോ​വ​യു​ടെ സഹായ​ത്താൽ എനിക്ക് എപ്പോ​ഴും തക്കസമ​യത്തെ ആത്മീയാ​ഹാ​രം കൃത്യ​മാ​യി കൊണ്ടു​വ​രു​ന്ന​തി​നു കഴിഞ്ഞു. അതു ഞങ്ങളെ ആത്മീയ​മാ​യി ശക്തരാക്കി നിറുത്തി.

ഞങ്ങൾ താമസി​ച്ചി​രുന്ന ക്വർച്ചെലി പട്ടണത്തിൽ പോരാ​ട്ടങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടായി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ അവിടത്തെ റോഡു​ക​ളെ​ല്ലാം അടച്ചു. അതിന്‍റെ ഫലമായി യുദ്ധകാ​ലത്തെ അവസ്ഥക​ളാ​ണു ഞങ്ങൾ അനുഭ​വി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നത്‌. തണുപ്പു​കാ​ലം അടുത്തു​വ​രു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഭക്ഷണസാ​ധ​നങ്ങൾ തീർന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നതു ഞങ്ങളെ ഉത്‌കണ്‌ഠാ​കു​ല​രാ​ക്കി. ജ്വാരി നഗരത്തി​ലെ നമ്മുടെ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി ദുരി​താ​ശ്വാ​സ​പ്ര​വർത്തനം ക്രമീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെന്നു കേട്ടതു ഞങ്ങളെ എത്ര സന്തോ​ഷി​പ്പി​ച്ചെ​ന്നോ!

ഗിസോ: ഒരു ദിവസം ഇഗോർ സഹോ​ദരൻ ഞങ്ങളുടെ വീട്‌, ഭക്ഷണസാ​ധ​നങ്ങൾ സൂക്ഷി​ക്കാ​നും വിതരണം ചെയ്യാ​നും ഉള്ള സ്ഥലമായി ഉപയോ​ഗി​ക്കാ​മോ എന്നു ചോദി​ച്ചു. സഹോ​ദ​രങ്ങൾ സംഘടി​പ്പിച്ച ഭക്ഷ്യസാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളും മറ്റും ജ്വാരി​യിൽനി​ന്നും എത്തിക്കാ​നുള്ള തയ്യാ​റെ​ടു​പ്പി​ലാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേഹം. ഞങ്ങളുടെ അടുക്കൽ എത്തുന്ന​തിന്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു പല ചെക്ക്പോ​സ്റ്റു​ക​ളും കടക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അതു​പോ​ലെ അക്രമി​ക​ളെ​യും കള്ളന്മാ​രെ​യും നേരി​ടേ​ണ്ടി​വ​രു​മ​ല്ലോ എന്ന് ഓർത്ത​പ്പോൾ ഇഗോർ സഹോ​ദ​രന്‍റെ സുരക്ഷ​യിൽ ഞങ്ങൾക്കു വളരെ​യ​ധി​കം ഉത്‌കണ്‌ഠ തോന്നി.—യോഹ. 15:13.

ഏതാനും ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഒരു വാഹന​ത്തിൽ മഞ്ഞുകാ​ല​ത്തേക്ക് ആവശ്യ​മായ ഭക്ഷണസാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ഇഗോർ സഹോ​ദരൻ സുരക്ഷി​ത​നാ​യി എത്തി​ച്ചേർന്നു. അപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്കു​ണ്ടായ സന്തോഷം ഒന്ന് ഓർത്തു​നോ​ക്കൂ! ആ വിഷമ​സ​മ​യ​ങ്ങ​ളിൽ യഥാർഥ ക്രിസ്‌തീ​യസ്‌നേഹം ഒരിക്ക​ലും നിലച്ചു​പോ​കില്ല എന്നു ഞങ്ങൾക്കു നേരിട്ട് അനുഭ​വി​ച്ച​റി​യാൻ കഴിഞ്ഞു.—1 കൊരി. 13:8.