ഇയ്യോബ്‌ 30:1-31
30 “എന്നാൽ ഇപ്പോൾ, എന്നെക്കാൾ പ്രായം കുറഞ്ഞവർ എന്നെ പരിഹസിക്കുന്നു.+എന്റെ ആട്ടിൻപറ്റത്തെ കാക്കുന്ന പട്ടികളോടൊപ്പം നിറുത്താനുള്ള യോഗ്യതപോലുംഅവരുടെ അപ്പന്മാർക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല.
2 അവരുടെ കൈക്കരുത്തുകൊണ്ട്‌ എനിക്ക്‌ എന്തു ഗുണം?
അവരുടെ ചുറുചുറുക്ക്‌ ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു.
3 ഇല്ലായ്‌മയും വിശപ്പും കൊണ്ട്‌ അവർ തളർന്നിരിക്കുന്നു;നശിച്ച്‌ വിജനമായിക്കിടക്കുന്ന വരണ്ട ഭൂമിയിലെ മണ്ണ്‌അവർ ചവച്ചുതിന്നുന്നു.
4 അവർ കുറ്റിക്കാടുകളിൽനിന്ന്‌ ഉപ്പുചെടി പറിക്കുന്നു;കുറ്റിച്ചെടികളുടെ കിഴങ്ങാണ്‌ അവരുടെ ആഹാരം.
5 സമൂഹം അവരെ ആട്ടിയകറ്റുന്നു;+ഒരു കള്ളനെ നോക്കി ഒച്ചയിടുന്നതുപോലെ അവരെ നോക്കി ഒച്ചയിടുന്നു.
6 അവർ ചെങ്കുത്തായ മലഞ്ചെരിവുകളിൽ താമസിക്കുന്നു;പാറകളിലും നിലത്തെ കുഴികളിലും വസിക്കുന്നു.
7 കുറ്റിക്കാടുകളിൽ ഇരുന്ന്‌ അവർ നിലവിളിക്കുന്നു,അവർ ഒരുമിച്ച്‌ ചൊറിയണങ്ങൾക്കിടയിൽ കൂനിക്കൂടി ഇരിക്കുന്നു.
8 അവർ വിഡ്‌ഢികളുടെയും നീചന്മാരുടെയും മക്കളാണ്‌;അതുകൊണ്ട്‌ അവരെ ദേശത്തുനിന്ന്‌ ആട്ടിയോടിച്ചിരിക്കുന്നു.*
9 എന്നാൽ ഇപ്പോൾ അവരുടെ പാട്ടുകളിൽപ്പോലും എന്നോടുള്ള പരിഹാസമുണ്ട്‌;+ഞാൻ അവർക്കൊരു പരിഹാസപാത്രമായിരിക്കുന്നു.*+
10 അവർ എന്നെ വെറുക്കുകയും എന്നിൽനിന്ന്‌ അകലം പാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു;+എന്റെ മുഖത്ത്‌ തുപ്പാൻ+ അവർക്കു മടി തോന്നുന്നില്ല.
11 ദൈവം എന്നെ നിരായുധനാക്കി;* എന്നെ താഴ്‌ത്തിക്കളഞ്ഞു;അതുകൊണ്ട്‌ എന്നോട്‌ എന്തു ചെയ്യാനും അവർക്ക്‌ ഒരു മടിയുമില്ല.*
12 ഒരു ജനക്കൂട്ടത്തെപ്പോലെ അവർ എന്റെ വലതുവശത്തേക്കു പാഞ്ഞടുക്കുന്നു;അവർ എന്നെ ആട്ടിയോടിക്കുന്നു;എന്റെ വഴിയിൽ നാശകരമായ തടസ്സങ്ങൾ വെക്കുന്നു.
13 അവർ എന്റെ പാതകൾ തകർത്തുകളയുന്നു;എന്റെ യാതനകൾ വർധിപ്പിക്കുന്നു.+ആരും അവരെ തടയുന്നില്ല.*
14 മതിലിലെ വലിയ വിള്ളലിലൂടെ എന്നപോലെ അവർ ഇരച്ചുകയറുന്നു;നശിച്ചുകിടക്കുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക്‌ അവർ പാഞ്ഞുകയറുന്നു.
15 ഭയം എന്നെ കീഴ്‌പെടുത്തുന്നു;എന്റെ അന്തസ്സ്‌ ഒരു കാറ്റുപോലെ പറന്നുപോകുന്നു;എന്റെ രക്ഷ ഒരു മേഘംപോലെ മാഞ്ഞുപോകുന്നു.
16 എന്റെ ജീവൻ എന്നിൽനിന്ന്‌ കൊഴിഞ്ഞുപോകുന്നു;+കഷ്ടപ്പാടിന്റെ ദിവസങ്ങൾ എന്നെ പിടികൂടിയിരിക്കുന്നു.+
17 രാത്രിയിൽ വേദന എന്റെ അസ്ഥികളെ തുളയ്‌ക്കുന്നു;+തീരാവേദന എന്നെ കാർന്നുതിന്നുന്നു.+
18 ഉഗ്രശക്തികൊണ്ട്‌ എന്റെ വസ്‌ത്രം വികൃതമാക്കിയിരിക്കുന്നു;*എന്റെ കുപ്പായക്കഴുത്തുപോലെ അത്‌ എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നു.
19 ദൈവം എന്നെ ചെളിയിൽ തള്ളിയിട്ടിരിക്കുന്നു;ഞാൻ വെറും പൊടിയും ചാരവും ആയി.
20 ഞാൻ അങ്ങയെ വിളിച്ചപേക്ഷിച്ചു, എന്നാൽ അങ്ങ്‌ എന്നെ സഹായിച്ചില്ല;+ഞാൻ എഴുന്നേറ്റുനിന്നു; എന്നാൽ അങ്ങ്‌ വെറുതേ നോക്കുക മാത്രം ചെയ്‌തു.
21 അങ്ങ്‌ ക്രൂരമായി എനിക്കു നേരെ തിരിഞ്ഞു;+സർവശക്തിയുമെടുത്ത്‌ അങ്ങയുടെ കൈ എന്നെ ആക്രമിച്ചു.
22 അങ്ങ്‌ എന്നെ എടുത്ത്‌ കാറ്റിൽ പറത്തിക്കൊണ്ട്‌ പോകുന്നു;എന്നിട്ട്‌ എന്നെ കൊടുങ്കാറ്റിൽ അമ്മാനമാടുന്നു.*
23 അങ്ങ്‌ എന്നെ മരണത്തിലേക്ക്‌,ജീവനുള്ള സകലരും കണ്ടുമുട്ടുന്ന വീട്ടിലേക്ക്‌, കൊണ്ടുപോകും എന്ന്‌ എനിക്ക്‌ അറിയാം.
24 എന്നാൽ തകർന്നിരിക്കുന്ന മനുഷ്യൻ*+കഷ്ടതയുടെ സമയത്ത്‌ സഹായത്തിനായി നിലവിളിക്കുമ്പോൾ
ആരെങ്കിലും അവനെ അടിക്കുമോ?
25 കഷ്ടപ്പാട്‌ അനുഭവിക്കുന്നവരെ ഓർത്ത്‌ ഞാൻ കരഞ്ഞിട്ടില്ലേ?
പാവപ്പെട്ടവരെ ഓർത്ത്‌ ഞാൻ സങ്കടപ്പെട്ടിട്ടില്ലേ?+
26 നന്മ വരുമെന്നു ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചു, എന്നാൽ തിന്മയാണു വന്നത്‌;ഞാൻ വെളിച്ചത്തിനായി കാത്തിരുന്നു, എന്നാൽ ഇരുട്ടാണു വന്നത്‌.
27 എന്റെ ഉള്ളം ഇളകിമറിയുന്നു, അതു ശാന്തമാകുന്നില്ല;യാതനയുടെ ദിവസങ്ങൾ എന്നെ എതിരേറ്റിരിക്കുന്നു.
28 ഞാൻ നിരാശനായി നടക്കുന്നു,+ സൂര്യൻ പ്രകാശം ചൊരിയുന്നില്ല;
ഞാൻ ജനക്കൂട്ടത്തിനു നടുവിൽ എഴുന്നേറ്റുനിന്ന്‌ സഹായത്തിനായി യാചിക്കുന്നു.
29 ഞാൻ കുറുനരികൾക്കു സഹോദരനുംഒട്ടകപ്പക്ഷികൾക്കു കൂട്ടുകാരനും ആയിരിക്കുന്നു.+
30 എന്റെ തൊലി കറുത്ത്‌ പൊളിഞ്ഞുപോകുന്നു;+ചൂടേറ്റ്‌* എന്റെ എല്ലുകൾ എരിയുന്നു.
31 എന്റെ കിന്നരത്തിൽനിന്ന്‌ വിലാപവുംഎന്റെ കുഴൽവാദ്യത്തിൽനിന്ന്‌ കരച്ചിലും മാത്രം പുറപ്പെടുന്നു.
അടിക്കുറിപ്പുകള്‍
^ അക്ഷ. “ചമ്മട്ടികൊണ്ട്‌ അടിച്ചോടിച്ചിരിക്കുന്നു.”
^ അക്ഷ. “പഴഞ്ചൊല്ലായിരിക്കുന്നു.”
^ അക്ഷ. “എന്റെ ഞാൺ അഴിച്ചു.”
^ അഥവാ “ഒരു നിയന്ത്രണവുമില്ലാതെ അവർ പെരുമാറുന്നു.”
^ മറ്റൊരു സാധ്യത “സഹായിക്കുന്നില്ല.”
^ മറ്റൊരു സാധ്യത “എന്റെ കഷ്ടതയുടെ തീവ്രത എന്നെ വിരൂപനാക്കുന്നു.”
^ മറ്റൊരു സാധ്യത “ഉഗ്രശബ്ദത്തിൽ എന്നെ അലിയിച്ചുകളയുന്നു.”
^ അക്ഷ. “എന്നാൽ നാശകൂമ്പാരം.”
^ മറ്റൊരു സാധ്യത “പനികൊണ്ട്‌.”