1, 2. പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​ന്‍റെ പ്രാധാ​ന്യം വ്യക്തമാ​ക്കുക.

“പപ്പയും മമ്മിയും എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ച​താ​യി എനിക്ക് ഓർമ​യില്ല, കൂടു​ത​ലും കുറ്റ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു. അവരുടെ വാക്കുകൾ എന്നെ എത്ര വേദനി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്നോ! എനിക്കു പക്വത​യില്ല, ഞാൻ നന്നാകാൻപോ​കു​ന്നില്ല, എനിക്കു ഭയങ്കര തടിയാണ്‌ എന്നൊക്കെ അവർ പറയും. ഞാൻ മിക്ക​പ്പോ​ഴും കരയും, എനിക്ക് അവരോ​ടു മിണ്ടാനേ ഇഷ്ടമില്ല. എന്നെ ഒന്നിനും കൊള്ളി​ല്ലെന്ന് എനിക്കു​തന്നെ തോന്നാ​റുണ്ട്.” 18-കാരി​യായ ക്രിസ്റ്റീന പറഞ്ഞതാ​ണിത്‌. ^[1] പ്രോ​ത്സാ​ഹനം ലഭിക്കാത്ത ജീവിതം എത്ര ശോച​നീ​യ​മാണ്‌!

² നേരെ മറിച്ച്, പ്രോ​ത്സാ​ഹനം നല്ലതു ചെയ്യാൻ പ്രേരി​പ്പി​ക്കും. രൂബേൻ പറയുന്നു: “വിലയി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നാ​ണെന്ന ചിന്ത​യോ​ടു ഞാൻ വർഷങ്ങ​ളോ​ളം പോരാ​ടി. അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ ഒരു ദിവസം, ഞാൻ ഒരു മൂപ്പന്‍റെ കൂടെ വയൽസേ​വ​ന​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ എന്നെ എന്തോ വിഷമി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം മനസ്സി​ലാ​ക്കി. എന്‍റെ വിഷമ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഞാൻ പറഞ്ഞ​പ്പോൾ അദ്ദേഹം അതെല്ലാം അനുക​മ്പ​യോ​ടെ കേട്ടു​നി​ന്നു. എന്നിട്ട്, ഞാൻ ചെയ്യുന്ന നല്ല കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച് അദ്ദേഹം എന്നെ ഓർമി​പ്പി​ച്ചു. നമ്മൾ ഓരോ​രു​ത്ത​രും അനേകം കുരു​വി​ക​ളെ​ക്കാൾ വില​യേ​റി​യ​വ​രാ​ണെന്ന യേശു​വി​ന്‍റെ വാക്കു​ക​ളും അദ്ദേഹം എന്‍റെ മനസ്സി​ലേക്കു കൊണ്ടു​വന്നു. ആ തിരു​വെ​ഴു​ത്തി​നെ​ക്കു​റിച്ച് ഞാൻ കൂടെ​ക്കൂ​ടെ ഓർക്കാ​റുണ്ട്. ഇപ്പോ​ഴും അത്‌ എന്‍റെ ഹൃദയത്തെ സ്‌പർശി​ക്കു​ന്നു. ആ മൂപ്പന്‍റെ വാക്കുകൾ എന്നെ വളരെ​യ​ധി​കം ബലപ്പെ​ടു​ത്തി.”—മത്താ. 10:31.

3. (എ) പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച് അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ എന്തു പറഞ്ഞു? (ബി) ഈ ലേഖന​ത്തിൽ നമ്മൾ എന്താണു പഠിക്കു​ന്നത്‌?

³ കൂടെ​ക്കൂ​ടെ​യുള്ള പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​ന്‍റെ ആവശ്യം ബൈബിൾ ഊന്നി​പ്പ​റ​യു​ന്നു. അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ എബ്രാ​യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക് ഇങ്ങനെ  എഴുതി: “സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രേ, നിങ്ങൾ ജീവനുള്ള ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നു വിട്ടു​മാ​റി​യിട്ട് വിശ്വാ​സ​മി​ല്ലാത്ത ഒരു ദുഷ്ടഹൃ​ദയം നിങ്ങളിൽ ആരിലും രൂപ​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കാൻ സൂക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ള്ളു​വിൻ. പാപത്തി​ന്‍റെ വഞ്ചകശ​ക്തി​യാൽ നിങ്ങളിൽ ആരും കഠിന​ഹൃ​ദ​യ​രാ​കാ​തി​രി​ക്കാൻ, . . . ദിനന്തോറും അന്യോ​ന്യം ഉദ്‌ബോ​ധി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ള്ളുക (“പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കുക”).” (എബ്രാ. 3:12, 13) പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വാ​ക്കു​കൾകൊണ്ട് നിങ്ങൾക്ക് ഊർജം കിട്ടിയ ഒരു സാഹച​ര്യം ഓർത്താൽ മതി, പരസ്‌പരം പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള ആ ഉപദേ​ശ​ത്തി​ന്‍റെ പ്രാധാ​ന്യം മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ. അതു​കൊണ്ട് നമുക്ക് ഈ ചോദ്യ​ങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യാം: പ്രോ​ത്സാ​ഹനം പ്രധാ​ന​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്? യഹോ​വ​യും യേശു​വും പൗലോ​സും മറ്റുള്ള​വരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പിച്ച വിധത്തിൽനിന്ന് നമുക്ക് എന്തു പഠിക്കാം? നമുക്ക് എങ്ങനെ ഫലപ്ര​ദ​മായ വിധത്തിൽ മറ്റുള്ള​വരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാം?

4. ആർക്കൊ​ക്കെ​യാ​ണു പ്രോ​ത്സാ​ഹനം വേണ്ടത്‌, അത്‌ ഇന്നു തീരെ വിരള​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്?

⁴ നമുക്ക് എല്ലാവർക്കും പ്രോ​ത്സാ​ഹനം ആവശ്യ​മാണ്‌, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും വളർന്നു​വ​രുന്ന പ്രായ​ത്തിൽ. “ചെടി​കൾക്കു വെള്ളം ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​ണു കുട്ടികൾക്കു . . . പ്രോത്സാഹനം. പ്രോ​ത്സാ​ഹനം കിട്ടു​മ്പോൾ തനിക്കു വിലയു​ണ്ടെ​ന്നും ആളുകൾക്കു തന്നെക്കു​റിച്ച് ചിന്തയു​ണ്ടെ​ന്നും കുട്ടിക്കു തോന്നും” എന്ന് അധ്യാ​പ​ക​നായ തിമൊ​ത്തി ഇവാൻസ്‌ പറയുന്നു. പക്ഷേ നമ്മൾ ജീവി​ക്കു​ന്നതു ദുഷ്‌ക​ര​മായ സമയത്താണ്‌. ആളുകൾ സ്വാർഥ​രാണ്‌, സ്വാഭാ​വി​ക​മായ സ്‌നേഹം എവി​ടെ​യും ഇല്ല. പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​ന്‍റെ കാര്യ​വും അങ്ങനെ​തന്നെ. (2 തിമൊ. 3:1-5) പല മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും മക്കളെ അഭിന​ന്ദി​ക്കാ​റില്ല. കാരണം, അവർക്ക് അവരുടെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളിൽനിന്ന് ഒരിക്ക​ലും അഭിന​ന്ദനം കിട്ടി​യി​ട്ടില്ല. അതു​പോ​ലെ പല ജോലി​ക്കാർക്കും അഭിന​ന്ദനം കിട്ടാ​റില്ല. ജോലി​സ്ഥ​ലത്ത്‌ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വാ​ക്കു​കൾ തീരെ കേൾക്കാ​നി​ല്ലെന്ന് അത്തരക്കാർ പരാതി പറയുന്നു.

5. പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ എന്താണ്‌ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നത്‌?

⁵ ഒരു വ്യക്തി ഒരു കാര്യം നന്നായി ചെയ്‌താൽ അതിനെ അഭിന​ന്ദി​ക്കു​ന്നതു പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ നല്ല ഗുണങ്ങളെ എടുത്ത്‌ പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടും ‘വിഷാ​ദ​മ​ഗ്നരെ സാന്ത്വ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടും’ നമുക്കു പ്രോ​ത്സാ​ഹനം പകരാം. (1 തെസ്സ. 5:14) “പ്രോ​ത്സാ​ഹനം” എന്നു പരിഭാ​ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന ഗ്രീക്ക് പദത്തിന്‍റെ അക്ഷരാർഥം ഒരാളെ “തന്‍റെ പക്ഷത്തേക്കു ക്ഷണിക്കുക” എന്നതാണ്‌. നമ്മൾ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂടെ​യാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോൾ അവരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കുന്ന എന്തെങ്കി​ലും പറയാൻ മിക്ക​പ്പോ​ഴും അവസരം ലഭിക്കും. (സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 4:9, 10 വായി​ക്കുക.) അവരെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും വിലമ​തി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്ന​തി​ന്‍റെ കാരണം എന്താ​ണെന്നു പറയാൻ കിട്ടുന്ന അവസര​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം നമ്മൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കാ​റു​ണ്ടോ? ആ ചോദ്യ​ത്തി​നു മുമ്പ് ഈ സദൃശ​വാ​ക്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച് ഒന്നു ചിന്തി​ക്കുക: “തക്കസമ​യത്തു പറയുന്ന വാക്കു എത്ര മനോ​ഹരം!”—സദൃ. 15:23.

6. നമ്മൾ നിരു​ത്സാ​ഹി​ത​രാ​കാൻ സാത്താൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്? ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം പറയുക.

⁶ നമ്മൾ നിരു​ത്സാ​ഹി​ത​രാ​കാ​നാ​ണു പിശാ​ചായ സാത്താൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നത്‌. കാരണം, നിരു​ത്സാ​ഹം നമ്മളെ ആത്മീയ​മാ​യും മറ്റു വിധങ്ങ​ളി​ലും തളർത്തി​ക്ക​ള​യു​മെന്ന് അവന്‌ അറിയാം. സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 24:10 പറയുന്നു: “കഷ്ടകാ​ലത്തു നീ കുഴഞ്ഞു​പോ​യാൽ നിന്‍റെ ബലം നഷ്ടം തന്നേ.” നീതി​മാ​നായ ഇയ്യോ​ബി​നെ നിരു​ത്സാ​ഹ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ സാത്താൻ ഇയ്യോ​ബി​ന്‍റെ മേൽ ദുരന്ത​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും കുറ്റാ​രോ​പ​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ഒരു പേമാ​രി​തന്നെ ചൊരി​ഞ്ഞു. പക്ഷേ ക്രൂര​മായ ആ കരുനീ​ക്കം പരാജ​യ​പ്പെട്ടു. (ഇയ്യോ. 2:3; 22:3; 27:5) കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​യും സഭയിലെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളെ​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട് നമുക്കു സാത്താന്‍റെ ശ്രമങ്ങളെ ചെറു​ത്തു​നിൽക്കാം. അങ്ങനെ ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ, വീട്ടി​ലാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും രാജ്യ​ഹാ​ളി​ലാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും നമുക്കു സന്തോ​ഷ​വും ആത്മീയ​സു​ര​ക്ഷി​ത​ത്വ​വും അനുഭ​വ​പ്പെ​ടും.

7, 8. (എ) യഹോവ പ്രോ​ത്സാ​ഹ​നത്തെ പ്രധാ​ന​മാ​യി കാണു​ന്നു​വെന്ന് ഏതു ബൈബിൾദൃ​ഷ്ടാ​ന്തങ്ങൾ കാണി​ക്കു​ന്നു? (ബി) യഹോവ വെച്ചി​രി​ക്കുന്ന മാതൃക അനുക​രി​ക്കാൻ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക് എന്തു ചെയ്യാ​നാ​കും? (ലേഖനാ​രം​ഭ​ത്തി​ലെ ചിത്രം കാണുക.)

⁷ യഹോവ. സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ ഇങ്ങനെ പാടി: “ഹൃദയം നുറു​ങ്ങി​യ​വർക്കു യഹോവ സമീപസ്ഥൻ; മനസ്സു തകർന്ന​വരെ (“നിരു​ത്സാ​ഹി​തരെ,” NW, അടിക്കു​റിപ്പ്) അവൻ രക്ഷിക്കു​ന്നു.” (സങ്കീ. 34:18) യിരെ​മ്യ​ക്കു പേടി​യും നിരു​ത്സാ​ഹ​വും തോന്നി​യ​പ്പോൾ യഹോവ വിശ്വ​സ്‌ത​നായ ആ പ്രവാ​ച​കന്‌ ആത്മവി​ശ്വാ​സം പകർന്നു​കൊ​ടു​ത്തു. (യിരെ. 1:6-10) പ്രായം​ചെന്ന ദാനി​യേൽ പ്രവാ​ച​കനെ ബലപ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​യി ദൈവം ഒരു ദൂതനെ അയയ്‌ക്കു​ക​യും  ആ ദൂതൻ ദാനി​യേ​ലി​നെ ‘ഏറ്റവും പ്രിയ​പു​രു​ഷൻ’ എന്നു വിളി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌ത​പ്പോൾ അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ എത്രമാ​ത്രം പ്രോ​ത്സാ​ഹനം കിട്ടി​ക്കാ​ണും! (ദാനി. 10:8, 11, 18, 19) സമാന​മാ​യി, പ്രചാ​ര​ക​രെ​യും മുൻനി​ര​സേ​വ​ക​രെ​യും, വിശേ​ഷിച്ച് ശക്തി ക്ഷയിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന പ്രായം​ചെന്ന സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളെ​യും നമുക്കു പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാ​നാ​കു​മോ?

⁸ യേശു​വി​ന്‍റെ കാര്യം നോക്കുക. ‘യുഗങ്ങ​ളോ​ളം ഞാനും മകനും ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തി​ച്ച​തല്ലേ, ഇനി അവനു പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​ന്‍റെ​യും അഭിന​ന്ദ​ന​ത്തി​ന്‍റെ​യും ഒന്നും ആവശ്യ​മില്ല’ എന്നു ദൈവം യേശു​വി​നെ​ക്കു​റിച്ച് ചിന്തി​ച്ചില്ല. അതിനു പകരം പിതാവ്‌ സ്വർഗ​ത്തിൽനിന്ന് രണ്ടു വട്ടം ഇങ്ങനെ പറയു​ന്നതു യേശു കേട്ടു: “ഇവൻ എന്‍റെ പ്രിയ​പു​ത്രൻ; ഇവനിൽ ഞാൻ പ്രസാ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.” (മത്താ. 3:17; 17:5) അങ്ങനെ യേശു​വി​നെ ദൈവം അഭിന​ന്ദി​ച്ചു; കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം നന്നായി ചെയ്യു​ന്നു​ണ്ടെന്ന് ഉറപ്പും കൊടു​ത്തു. ശുശ്രൂ​ഷ​യു​ടെ തുടക്ക​ത്തി​ലും ഭൂമി​യി​ലെ ജീവി​ത​ത്തി​ന്‍റെ അവസാ​ന​വർഷ​ത്തി​ലും, അങ്ങനെ രണ്ടു പ്രാവ​ശ്യം ഈ വാക്കുകൾ കേട്ട​പ്പോൾ യേശു​വിന്‌ എത്രയ​ധി​കം പ്രോ​ത്സാ​ഹനം തോന്നി​ക്കാ​ണും! കൂടാതെ, മരണത്തി​ന്‍റെ തലേരാ​ത്രി​യിൽ തീവ്ര​വേ​ദ​ന​യി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ യേശു​വി​നെ ബലപ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​യി യഹോവ ഒരു ദൂതനെ അയയ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. (ലൂക്കോ. 22:43) മക്കളെ പതിവാ​യി പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടും അവർ നല്ലതു ചെയ്യു​മ്പോൾ അഭിന​ന്ദി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടും മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക് യഹോ​വ​യു​ടെ മാതൃക അനുക​രി​ക്കാം. സ്‌കൂ​ളിൽ അവർ നിരന്തരം വിശ്വ​സ്‌ത​ത​യു​ടെ പരി​ശോ​ധ​ന​കളെ നേരി​ടു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ നമ്മൾ അവരെ കൂടുതൽ ബലപ്പെ​ടു​ത്തണം.

9. യേശു അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രോട്‌ ഇടപെട്ട വിധത്തിൽനിന്ന് നമുക്ക് എന്തെല്ലാം കാര്യങ്ങൾ പഠിക്കാം?

⁹ യേശു. തന്‍റെ മരണത്തി​ന്‍റെ സ്‌മാ​ര​കാ​ച​രണം ഏർപ്പെ​ടു​ത്തിയ രാത്രി​യിൽ യേശു അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രിൽ കണ്ട ഒരു പോരായ്‌മ അഹങ്കാ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. യേശു താഴ്‌മ​യോ​ടെ അവരുടെ കാലു കഴുകി. എന്നിട്ടും അവരിൽ ആരാണു വലിയ​വ​നെന്ന് അവർ തർക്കി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു, പത്രോ​സി​നാ​കട്ടെ അമിത​മായ ആത്മവി​ശ്വാ​സ​വും. (ലൂക്കോ. 22:24, 33, 34) എങ്കിലും, പരി​ശോ​ധ​നക​ളിൽ തന്നോടു പറ്റിനി​ന്ന​തി​നു വിശ്വ​സ്‌ത​രായ ആ അപ്പോ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രെ യേശു അഭിന​ന്ദി​ക്കു​ക​യാ​ണു ചെയ്‌തത്‌. താൻ ചെയ്‌ത​തി​നെ​ക്കാൾ വലിയ കാര്യങ്ങൾ അവർ ചെയ്യു​മെ​ന്നും ദൈവം അവരെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും യേശു അവർക്ക് ഉറപ്പു​കൊ​ടു​ത്തു. (ലൂക്കോ. 22:28; യോഹ. 14:12; 16:27) നമുക്കു സ്വയം ഇങ്ങനെ ചോദി​ക്കാം: ‘മക്കളു​ടെ​യും മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ​യും തെറ്റു​കു​റ്റ​ങ്ങ​ളിൽ ശ്രദ്ധി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം അവർ ചെയ്യുന്ന നല്ല കാര്യ​ങ്ങൾക്ക് അഭിന​ന്ദി​ച്ചു​കൊണ്ട് ഞാൻ യേശു​വി​നെ അനുക​രി​ക്കേ​ണ്ട​തല്ലേ?’

10, 11. മറ്റുള്ള​വരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്‍റെ ആവശ്യം പൗലോസ്‌ മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യെന്ന് എന്തു കാണി​ക്കു​ന്നു?

¹⁰ പൗലോസ്‌ അപ്പോ​സ്‌തലൻ. തന്‍റെ ലേഖന​ങ്ങ​ളിൽ സഹക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച് പൗലോസ്‌ പ്രശം​സി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു. അവരിൽ ചില​രോ​ടൊത്ത്‌ പൗലോസ്‌ വർഷങ്ങ​ളോ​ളം യാത്ര ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട് അവരുടെ കുറവു​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച് പൗലോ​സിന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. പക്ഷേ അവരെ​പ്പറ്റി നല്ല കാര്യ​ങ്ങ​ളാ​ണു പൗലോസ്‌ പറഞ്ഞത്‌. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, പൗലോസ്‌ തിമൊ​ഥെ​യൊ​സി​നെ സഹക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ ആവശ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച് ആത്മാർഥ​മാ​യി ചിന്തയുള്ള തന്‍റെ ‘പ്രിയ​നും വിശ്വ​സ്‌ത​പു​ത്ര​നും’ എന്നു വിളിച്ചു. (1 കൊരി. 4:17; ഫിലി. 2:19, 20) അതു​പോ​ലെ തീത്തോ​സി​നെ​ക്കു​റിച്ച്, “എനിക്കു കൂട്ടാ​ളി​യും നിങ്ങളു​ടെ ക്ഷേമത്തി​നാ​യി പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്ന​തിൽ എന്‍റെ കൂട്ടു​വേ​ല​ക്കാ​ര​നും” എന്ന് കൊരിന്ത് സഭയി​ലു​ള്ള​വ​രോ​ടു പൗലോസ്‌ പറഞ്ഞു. (2 കൊരി. 8:23) പൗലോസ്‌ തങ്ങളെ​ക്കു​റിച്ച് ഇങ്ങനെ​യാ​ണു ചിന്തി​ക്കു​ന്ന​തെന്ന് അറിഞ്ഞ​പ്പോൾ തിമൊ​ഥെ​യൊ​സി​നും തീത്തോ​സി​നും എന്തുമാ​ത്രം പ്രോ​ത്സാ​ഹനം തോന്നി​ക്കാ​ണും!

¹¹ ക്രൂര​മായ ആക്രമണം നേരിട്ട സ്ഥലങ്ങളി​ലേക്കു ജീവൻ പണയ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​ലും പൗലോ​സും ബർന്നബാ​സും മടങ്ങി​ച്ചെന്നു. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, നേരത്തെ അവർക്കു ലുസ്‌ത്ര​യിൽ മതഭ്രാ​ന്ത​രു​ടെ കടുത്ത എതിർപ്പ് നേരി​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും പുതിയ ശിഷ്യരെ വിശ്വ​സ്‌ത​രാ​യി നിൽക്കാൻ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അവർ അവി​ടേക്കു തിരി​കെ​പ്പോ​യി. (പ്രവൃ. 14:19-22) എഫെ​സൊ​സിൽ പൗലോസ്‌ കോപാ​കു​ല​രായ ഒരു ജനക്കൂ​ട്ടത്തെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ചു. പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 20:1, 2 ഇങ്ങനെ പറയുന്നു: “കലഹം ശമിച്ച​പ്പോൾ, പൗലോസ്‌ ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ വിളി​പ്പി​ച്ചു; അവരെ ധൈര്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ശേഷം അവരോ​ടു യാത്ര​പ​റഞ്ഞ് അവൻ മാസി​ഡോ​ണി​യ​യി​ലേക്കു പുറ​പ്പെട്ടു. ആ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ സഞ്ചരിച്ച് അവി​ടെ​യു​ള്ള​വരെ പല വാക്കു​ക​ളാ​ലും ഉത്സാഹി​പ്പി​ച്ചിട്ട് അവൻ ഗ്രീസിൽ വന്നു.” പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ വളരെ പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട ഒന്നായി പൗലോസ്‌ കണ്ടു.

12. പ്രോ​ത്സാ​ഹനം സ്വീക​രി​ക്കു​ക​യും കൊടു​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ മീറ്റി​ങ്ങു​കൾക്ക് എന്തു പങ്കാണു​ള്ളത്‌?

¹² നമുക്കു പ്രോ​ത്സാ​ഹനം ലഭിക്കാ​നും നൽകാ​നും വേണ്ടി​യാ​ണു നമ്മുടെ സ്വർഗീ​യ​പി​താവ്‌ പതിവാ​യി  മീറ്റി​ങ്ങു​കൾ ക്രമീ​ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നത്‌. (എബ്രായർ 10:24, 25 വായി​ക്കുക.) യേശു​വി​ന്‍റെ ആദ്യകാ​ലത്തെ അനുഗാ​മി​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ നമ്മളും പഠിക്കാ​നും പ്രോ​ത്സാ​ഹനം നേടാ​നും ആയി കൂടി​വ​രു​ന്നു. (1 കൊരി. 14:31) ഈ ലേഖന​ത്തി​ന്‍റെ തുടക്ക​ത്തിൽ കണ്ട ക്രിസ്റ്റീന പറയുന്നു: “മീറ്റി​ങ്ങു​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച് പറയു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, അവിടെ ലഭിക്കുന്ന സ്‌നേ​ഹ​വും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വും ആണ്‌ എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടം. ചില​പ്പോൾ വളരെ വിഷാ​ദി​ച്ചാ​യി​രി​ക്കും ഞാൻ രാജ്യ​ഹാ​ളിൽ എത്തുന്നത്‌. അവിടെ ചെല്ലു​മ്പോൾ സഹോ​ദ​രി​മാർ എന്‍റെ അടുത്ത്‌ വന്ന് എന്നെ കെട്ടി​പ്പി​ടി​ക്കും, എന്നെ കാണാൻ നല്ല ഭംഗി​യാണ്‌ എന്നു പറയും. എന്നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും എന്‍റെ ആത്മീയ​പു​രോ​ഗ​തി​യിൽ സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും അവർ എന്നോടു പറയും. അവരുടെ ആ പ്രോ​ത്സാ​ഹനം എനിക്ക് ഉന്മേഷം പകരും.” “പരസ്‌പരം പ്രോ​ത്സാ​ഹനം” കൈമാ​റു​ന്ന​തിൽ ഓരോ​രു​ത്ത​രും അവരവ​രു​ടെ ഭാഗം നിർവ​ഹി​ക്കു​മ്പോൾ അത്‌ എത്ര ഉണർവേ​കും!—റോമ. 1:11, 12.

13. അനുഭ​വ​പ​രി​ച​യ​മുള്ള ദൈവ​ദാ​സർക്കും പ്രോ​ത്സാ​ഹനം ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്?

¹³ അനുഭ​വ​പ​രി​ച​യ​മുള്ള ദൈവ​ദാ​സർക്കു​പോ​ലും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​ന്‍റെ ആവശ്യ​മുണ്ട്. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, യോശുവ അനേക വർഷങ്ങൾ വിശ്വ​സ്‌ത​മാ​യി ദൈവത്തെ സേവി​ച്ച​യാ​ളാ​യി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും യോശു​വയെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാൻ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടു​കൊണ്ട് യഹോവ മോശ​യോട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “യോശു​വ​യോ​ടു കല്‌പി​ച്ചു അവനെ ധൈര്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി ഉറപ്പിക്ക; അവൻ നായക​നാ​യി ഈ ജനത്തെ അക്കരെ കടത്തും; നീ കാണുന്ന ദേശം അവൻ അവർക്കു അവകാ​ശ​മാ​യി പങ്കിട്ടു കൊടു​ക്കും എന്നു അരുളി​ച്ചെ​യ്‌തു.” (ആവ. 3:27, 28) വാഗ്‌ദ​ത്ത​ദേശം പിടി​ച്ച​ട​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രെ നയിക്കു​ക​യെന്ന വലിയ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മാ​യി​രു​ന്നു യോശു​വ​യു​ടെ മുമ്പി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നത്‌. പല തിരി​ച്ച​ടി​ക​ളും, കുറഞ്ഞത്‌ ഒരു യുദ്ധത്തി​ലെ​ങ്കി​ലും പരാജ​യ​വും, യോശു​വ​യ്‌ക്കു നേരി​ടേ​ണ്ടി​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. (യോശു. 7:1-9) യോശു​വ​യ്‌ക്കു പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വും ബലവും ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്ന​തിൽ ഒട്ടും അതിശ​യി​ക്കാ​നില്ല. അതു​പോ​ലെ ഇക്കാലത്ത്‌, ദൈവ​ത്തി​ന്‍റെ ആട്ടിൻകൂ​ട്ടത്തെ മേയ്‌ക്കാൻ കഠിനാ​ധ്വാ​നം ചെയ്യുന്ന സർക്കിട്ട് മേൽവി​ചാ​ര​ക​ന്മാർ ഉൾപ്പെടെ എല്ലാ മൂപ്പന്മാ​രെ​യും വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി നമുക്കു പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാം. (1 തെസ്സ​ലോ​നി​ക്യർ 5:12, 13 വായി​ക്കുക.) ഒരു സർക്കിട്ട് മേൽവി​ചാ​രകൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഞങ്ങളുടെ സന്ദർശനം ഒത്തിരി ഇഷ്ടപ്പെ​ട്ടെന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട് ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ സഹോ​ദ​രങ്ങൾ കത്തുകൾ തരാറുണ്ട്. ഞങ്ങൾ ആ കത്തുക​ളെ​ല്ലാം സൂക്ഷി​ച്ചു​വെ​ക്കും, നിരു​ത്സാ​ഹം തോന്നു​മ്പോൾ അതൊക്കെ എടുത്ത്‌ വായി​ക്കും. അതു ശരിക്കും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​ന്‍റെ ഒരു ഉറവാണ്‌.”

14. ബുദ്ധി​യു​പ​ദേ​ശ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം അഭിന​ന്ദ​ന​വും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വും കൊടു​ക്കു​ന്നതു ഗുണം ചെയ്യു​മെന്ന് എന്തു കാണി​ക്കു​ന്നു?

¹⁴ അഭിന​ന്ദ​ന​വും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വും കൊടു​ക്കു​ന്നതു ബൈബി​ളു​പ​ദേശം ബാധക​മാ​ക്കാൻ വ്യക്തി​കളെ പ്രേരി​പ്പി​ക്കു​മെന്നു മൂപ്പന്മാ​രും മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളും മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. തന്‍റെ ഉപദേശം ബാധക​മാ​ക്കി​യ​തി​നു കൊരി​ന്തി​ലെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ പൗലോസ്‌ അഭിന​ന്ദി​ച്ച​പ്പോൾ ശരിയായ കാര്യങ്ങൾ തുടർന്നും ചെയ്യാൻ അവർക്കു തീർച്ച​യാ​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹനം ലഭിച്ചി​രി​ക്കണം. (2 കൊരി. 7:8-11) രണ്ടു മക്കളുടെ പിതാ​വായ ആൻ​ഡ്രേസ്‌ പറയുന്നു: “കുട്ടികൾ ആത്മീയ​മാ​യും വൈകാ​രി​ക​മാ​യും വളരാൻ പ്രോ​ത്സാ​ഹനം വലിയ ഒരു പങ്കു വഹിക്കു​ന്നു. നിങ്ങൾ ഉപദേ​ശ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വും കൊടു​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ ആ ഉപദേശം ഹൃദയ​ത്തി​ലേക്ക് ആഴ്‌ന്നി​റ​ങ്ങും. ശരി ഏതാ​ണെന്നു കുട്ടി​കൾക്ക് അറിയാം. പക്ഷേ ഞങ്ങൾ പതിവാ​യി അവരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​മ്പോൾ ശരിയായ കാര്യം ചെയ്യു​ന്നത്‌ അവരുടെ ഒരു ജീവി​ത​രീ​തി​യാ​യി മാറുന്നു.”

15. മറ്റുള്ള​വരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാൻ നമുക്കു ചെയ്യാ​വുന്ന ഒരു കാര്യം ഏതാണ്‌?

¹⁵ സഹാരാ​ധ​ക​രു​ടെ കഠിനാ​ധ്വാ​ന​ത്തെ​യും നല്ല ഗുണങ്ങ​ളെ​യും വിലമ​തി​ക്കു​ന്നെന്നു കാണി​ക്കുക. (2 ദിന. 16:9; ഇയ്യോ. 1:8) അങ്ങനെ ചെയ്യു​ന്നെ​ങ്കിൽ നമ്മൾ യഹോ​വ​യെ​യും യേശു​വി​നെ​യും അനുക​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രി​ക്കും. നമ്മൾ ചെയ്യു​ന്ന​തെ​ല്ലാം യഹോ​വ​യും യേശു​വും വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു. ഒരു പക്ഷേ നമ്മൾ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നത്ര നമുക്കു ചെയ്യാൻ കഴിയു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽപ്പോ​ലും. (ലൂക്കോസ്‌ 21:1-4; 2 കൊരി​ന്ത്യർ 8:12 വായി​ക്കുക.) ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, നമ്മുടെ ഇടയിലെ പ്രായ​മായ ചില സഹോ​ദ​രങ്ങൾ നല്ല ശ്രമം ചെയ്‌താ​ണു പതിവാ​യി മീറ്റി​ങ്ങു​കൾക്കു വരുക​യും അഭി​പ്രാ​യങ്ങൾ പറയു​ക​യും ക്രമമാ​യി ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ഏർപ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നത്‌. ഈ പ്രിയ​പ്പെട്ട സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ നമ്മൾ അഭിന​ന്ദി​ക്കു​ക​യും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യേ​ണ്ട​തല്ലേ?

16. മറ്റുള്ള​വരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കുന്ന കാര്യ​ത്തിൽ പൗലോ​സി​ന്‍റെ മാതൃ​ക​യിൽനിന്ന് നമുക്ക് എന്തു പഠിക്കാം?

¹⁶ മറ്റുള്ള​വരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള അവസര​ങ്ങൾക്കാ​യി നോക്കി​യി​രി​ക്കുക. മറ്റുള്ള​വരെ അഭിന​ന്ദി​ക്കാ​നാ​യി എന്തെങ്കി​ലും കണ്ടാൽ അതു പറയാൻ എന്തിനു മടിച്ചു​നിൽക്കണം? പൗലോ​സും ബർന്നബാ​സും പിസി​ദ്യ​യി​ലെ അന്ത്യോ​ക്യ​യി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ എന്താണു നടന്നത്‌? അവിടു​ത്തെ സിന​ഗോ​ഗി​ന്‍റെ അധ്യക്ഷ​ന്മാർ അവരോ​ടു പറഞ്ഞു: “സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രായ പുരു​ഷ​ന്മാ​രേ, ജനത്തി​നാ​യി നിങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കി​ലും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വാ​ക്കു​കൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ പറയുക.” പൗലോസ്‌ ഒട്ടും മടി വിചാ​രി​ക്കാ​തെ അപ്പോൾ ഒരു നല്ല പ്രസംഗം നടത്തി. (പ്രവൃ. 13:13-16, 42-44) ഒരു പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വാ​ക്കിന്‌ അവസര​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ എന്തു​കൊണ്ട് അതു പറഞ്ഞു​കൂ​ടാ! പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കുന്ന ഒരു ശീലം നമുക്കു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ആളുകൾ നമ്മളെ തിരി​ച്ചും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചേ​ക്കാം.—ലൂക്കോ. 6:38.

17. നമ്മുടെ അഭിന​ന്ദ​ന​വാ​ക്കു​കൾക്ക് ആഴമായ അർഥം തരുന്നത്‌ എന്ത്?

¹⁷ ആത്മാർഥ​ത​യു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കുക, ഓരോ കാര്യങ്ങൾ എടുത്തു​പ​റഞ്ഞ് അഭിന​ന്ദി​ക്കുക. കാര്യങ്ങൾ പൊതു​വേ പറഞ്ഞു​കൊണ്ട് പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ക​യും അഭിന​ന്ദി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നതു നല്ലതു​തന്നെ. പക്ഷേ, ഓരോ കാര്യ​ങ്ങ​ളും എടുത്തു​പ​റഞ്ഞ് അഭിന​ന്ദി​ക്കു​ന്ന​താണ്‌ ഏറെ മെച്ച​മെന്നു തുയ​ഥൈ​ര​യി​ലെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കുള്ള യേശു​വി​ന്‍റെ സന്ദേശം കാണി​ക്കു​ന്നു. (വെളി​പാട്‌ 2:18, 19 വായി​ക്കുക.) ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, മക്കൾ വരുത്തുന്ന ആത്മീയ​പു​രോ​ഗ​തി​യു​ടെ പ്രത്യേ​ക​വശം എടുത്തു​പ​റ​ഞ്ഞു​കൊണ്ട് മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്ക് അവരെ അഭിന​ന്ദി​ക്കാം. ബുദ്ധി​മു​ട്ടു നിറഞ്ഞ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലും, ഒറ്റയ്‌ക്കുള്ള ഒരു അമ്മ മക്കളെ വളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ ചെയ്യുന്ന ശ്രമങ്ങ​ളിൽ നമുക്കു മതിപ്പു തോന്നിയ കാര്യം ഏതാണോ അത്‌ ആ അമ്മയോ​ടു പറയാം. അങ്ങനെ​യുള്ള അഭിന​ന്ദ​ന​വും പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​വും അവർക്കു വളരെ ഗുണം ചെയ്യും.

18, 19. നമുക്ക് എങ്ങനെ ആത്മീയ​മാ​യി പരസ്‌പരം ബലപ്പെ​ടു​ത്താൻ കഴിയും?

¹⁸ യോശു​വയെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാ​നും ബലപ്പെ​ടു​ത്താ​നും മോശ​യോ​ടു പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ, ഏതെങ്കി​ലും ഒരാളെ ചൂണ്ടി​ക്കാ​ട്ടി അയാളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കാൻ യഹോവ ഇന്നു വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി നമ്മളോട്‌ ആരോ​ടും ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നില്ല. എങ്കിലും നമ്മൾ സഹവി​ശ്വാ​സി​ക​ളോ​ടും മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടും പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കുന്ന രീതി​യിൽ സംസാ​രി​ക്കു​മ്പോൾ ദൈവം സന്തോ​ഷി​ക്കു​ന്നു. (സദൃ. 19:17; എബ്രാ. 12:12) ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, പൊതു​പ്ര​സം​ഗം നടത്തിയ ഒരു സഹോ​ദ​ര​നോട്‌ ആ പ്രസം​ഗ​ത്തി​ലൂ​ടെ എങ്ങനെ​യാ​ണു നമുക്ക് ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കുന്ന ഒരു ഉപദേശം ലഭിച്ച​തെ​ന്നോ ഒരു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞ​തെ​ന്നോ പറയാ​നാ​യേ​ക്കും. ഒരു സന്ദർശ​ക​പ്ര​സം​ഗ​കന്‌ ഒരു സഹോ​ദരി പിന്നീട്‌ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “നമ്മൾ ഏതാനും മിനി​ട്ടു​കൾ മാത്രമേ സംസാ​രി​ച്ചു​ള്ളൂ എങ്കിലും എന്‍റെ ഹൃദയ​ത്തി​ന്‍റെ വേദന സഹോ​ദരൻ കണ്ടു, എന്നെ ആശ്വസി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ബലപ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു. പ്രസംഗം നടത്തി​യ​പ്പോ​ഴും എന്നോടു നേരി​ട്ടും വളരെ ദയയോ​ടെ​യാ​ണു സഹോ​ദരൻ സംസാ​രി​ച്ചത്‌. യഹോ​വ​യിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു സമ്മാന​മാ​യി​ട്ടാണ്‌ അത്‌ എനിക്കു തോന്നു​ന്നത്‌.”

¹⁹ “നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ചെയ്‌തു​വ​രു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അന്യോ​ന്യം ആശ്വസി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ആത്മീയ​വർധന വരുത്തു​ക​യും ചെയ്യു​വിൻ” എന്ന പൗലോ​സി​ന്‍റെ ഉപദേശം ബാധക​മാ​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ മറ്റുള്ള​വരെ ആത്മീയ​മാ​യി ബലപ്പെ​ടു​ത്താൻ നമുക്ക് അനേകം വഴികൾ കണ്ടെത്താ​നാ​യേ​ക്കും. (1 തെസ്സ. 5:11) ‘ദിന​ന്തോ​റും അന്യോ​ന്യം ഉദ്‌ബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ,’ അതായത്‌ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കിൽ, നമുക്ക് ഓരോ​രു​ത്തർക്കും നിശ്ചയ​മാ​യും യഹോ​വയെ സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കാൻ കഴിയും.