ഏകീകൃത യൂറോപ്പ്—അത് പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?
ഏകീകൃത യൂറോപ്പ്—അത് പ്രാധാന്യമർഹിക്കുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്?
ഷാംപെയ്ൻ കുപ്പി പൊട്ടിച്ച് ആളുകൾ മതിമറന്നു. കരിമരുന്നു കലാപ്രകടനം ആകാശത്തെ പ്രഭാപൂരിതമാക്കി. ഏതായിരുന്നു ആ അവസരം? പുതിയ സഹസ്രാബ്ദത്തെ വരവേറ്റതോ? അല്ല. 2000-ാം ആണ്ടിന്റെ പിറവിയെക്കാൾ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു സംഭവമായിരുന്നു അത്. യൂറോപ്യൻ യൂണിയനു (ഇയു) വേണ്ടി, യൂറോ എന്ന പുതിയ ഒറ്റ കറൻസി ഔദ്യോഗികമായി പുറത്തിറങ്ങിയ 1999 ജനുവരി 1 ആയിരുന്നു അത്.
പൊതുവായ ഒരു കറൻസി പ്രാബല്യത്തിൽ വരുത്തിയത്, ഐക്യത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള യൂറോപ്പിന്റെ ദീർഘകാല ശ്രമത്തിലെ ചരിത്രപ്രധാനമായ ഒരു ചുവടുവെപ്പാണെന്നാണു മിക്ക യൂറോപ്യരും കരുതുന്നത്. “യൂറോപ്പ് ഏകീകരണ സംരംഭത്തിന്റെ ശിരസ്സിൽ അണിയിക്കപ്പെട്ട കിരീടം” എന്നാണ് യൂറോയെ പ്രശംസിച്ചുകൊണ്ട് ഡച്ച് ദിനപ്പത്രമായ ദെ ടെലെഗ്രാഫ് പറഞ്ഞത്. യഥാർഥത്തിൽ, ദശാബ്ദങ്ങളോളമുള്ള സ്വപ്നങ്ങൾക്കും കൂടിയാലോചനകൾക്കും കാത്തിരിപ്പിനും ശേഷം യൂറോപ്പിന്റെ ഏകീകരണം കൈയെത്താവുന്ന അകലത്തിൽ എത്തിയിരിക്കുന്നതു പോലെ കാണപ്പെടുന്നു.
ഇതിൽ എന്താണിത്ര പ്രത്യേകത എന്ന് യൂറോപ്പിനു വെളിയിലുള്ളവർ വിചാരിച്ചേക്കാമെന്നതു സത്യംതന്നെ. യൂറോയുടെ ആഗമനവും യൂറോപ്പിനെ ഏകീകരിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളുമൊന്നും തങ്ങളുടെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തെ യാതൊരു തരത്തിലും ബാധിക്കില്ല എന്ന് അവർക്കു തോന്നിയേക്കാം. എന്നിരുന്നാലും, ഏകീകരിക്കപ്പെട്ടാൽ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സാമ്പത്തിക ചേരിയായിത്തീരും യൂറോപ്പ്. അതുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ താമസിക്കുന്നത് എവിടെ ആയിരുന്നാലും ശരി, ഒരു ഏകീകൃത യൂറോപ്പ് നിങ്ങളെ ബാധിക്കുകതന്നെ ചെയ്യും.
ഉദാഹരണത്തിന്, യു.എസ്. സ്റ്റേറ്റ് അസിസ്റ്റന്റ് സെക്രട്ടറിയായ മാക് ഗ്രോസ്മാൻ അടുത്തകാലത്ത് ഒരു വടക്കേ അമേരിക്കൻ സദസ്സിനോടു സംസാരിക്കവെ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “നമ്മുടെ സാമ്പത്തിക അഭിവൃദ്ധി യൂറോപ്പിനെ ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്.” അദ്ദേഹം നിരീക്ഷിച്ച കാരണങ്ങളിൽ ഒന്ന്, “ഐക്യനാടുകളിലെ ഫാക്ടറി തൊഴിലാളികളിൽ 12 പേരിൽ ഒരാൾ വീതം ജോലിചെയ്യുന്നത് അവിടെ സ്ഥാപിതമായിരിക്കുന്ന, യൂറോപ്യന്മാരുടെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള 4,000 ഫാക്ടറികളിൽ ഒന്നിലാണ്” എന്നതാണ്. ഇറക്കുമതി ചെയ്യപ്പെടുന്ന സാധനങ്ങളുടെ വിലയെയും—അത് യൂറോപ്പിൽനിന്നു വളരെ അകലെയുള്ള രാജ്യങ്ങളിലായാലും—വായ്പാനിരക്കിനെപോലും യൂറോപ്പിലെ പുതിയ കറൻസി ബാധിച്ചേക്കുമെന്നു റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
വികസ്വര രാജ്യങ്ങൾക്കും ഇതിൽനിന്നു പ്രയോജനം ലഭിച്ചേക്കാം. എന്തുകൊണ്ട്? “യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലെ വ്യത്യസ്ത കറൻസികളുടെ സ്ഥാനത്തേക്കുള്ള യൂറോയുടെ കടന്നുവരവ് യൂറോപ്യൻ യൂണിയനുമായുള്ള വികസ്വര രാജ്യങ്ങളുടെ വ്യാപാര ബന്ധങ്ങൾ ലളിതവത്കരിക്കുമെന്ന്” ഇതു സംബന്ധിച്ചു നടത്തിയ ഒരു പഠനം കാണിക്കുന്നു. കൂടാതെ, യൂറോപ്പിൽ ബിസിനസ്സ് നടത്തുന്ന ജപ്പാന്റെയും ഐക്യനാടുകളുടെയും കമ്പനികൾക്കും പ്രയോജനം ലഭിക്കുമെന്ന് ചിലർ പ്രവചിക്കുന്നു. യൂറോ പ്രാബല്യത്തിൽ വരുന്നതോടെ, യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങൾക്കിടയിൽ ഇപ്പോഴുള്ള നാണയവിനിമയ നിരക്കുകളിലെ വ്യത്യാസം അപ്രത്യക്ഷമാകും. യൂറോപ്പിൽ ബിസിനസ്സ് നടത്തുന്നതു കൂടുതൽ ലാഭകരവുമായിരിക്കും.
നിങ്ങൾ യൂറോപ്പിൽ യാത്ര ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നെങ്കിൽ, യൂറോപ്പിനെ ഏകീകരിക്കുന്നതിന്റെ പ്രയോജനങ്ങൾ നേരിട്ട് അനുഭവിച്ചറിയാനായേക്കാം. താമസിയാതെതന്നെ, യു.എസ്. ഡോളറിന്റെ ഏതാണ്ട് അതേ മൂല്യമുള്ള യൂറോ കറൻസി മാത്രം ഉപയോഗിച്ച് ഏതു യൂറോപ്യൻ രാജ്യത്തുനിന്നു വേണമെങ്കിലും സാധനങ്ങൾ വാങ്ങിക്കുന്നതിനും അവിടത്തെ സേവനങ്ങൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതിനും ആളുകൾക്കു സാധിക്കും. വിനോദസഞ്ചാരികൾക്കാണെങ്കിൽ ഗിൽഡർ, ഫ്രാങ്ക്, ലിറ, ഡോയീഷ് മാർക്ക് എന്നിങ്ങനെ പലതരത്തിലുള്ള കറൻസികളും പോക്കറ്റിൽ ഒരു കാൽക്കുലേറ്ററുമൊക്കെയായി നടക്കേണ്ട ഗതികേടും ഉണ്ടാകില്ല.
എന്നിരുന്നാലും, ഒരു ഏകീകൃത ഭൂഖണ്ഡമായിത്തീരുന്നതിനുള്ള യൂറോപ്പിന്റെ നീക്കം കൂടുതൽ ശോഭനമായ ഒരു പ്രതീക്ഷയും നൽകുന്നുണ്ട്. ഒന്നു ചിന്തിക്കുക, ഏതാനും ദശാബ്ദങ്ങൾക്കു മുമ്പ് യൂറോപ്പ് ഒരു യുദ്ധക്കളമായിരുന്നു. അതിന്റെ വീക്ഷണത്തിൽ, യൂറോപ്പിന്റെ ഏകീകരണത്തെ വിസ്മയാവഹമായ ഒരു പ്രതിഭാസം എന്നുവേണം വിളിക്കാൻ. അതു ലോകമെമ്പാടും ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റുകയാണ്.
ലോക ഐക്യം എന്ന ചിരകാല സ്വപ്നം ഒടുവിൽ സാക്ഷാത്കരിക്കാൻ പോകുകയാണെന്ന് അനേകരും ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ, കൈയകലത്തിൽ എത്തിയിട്ടും വഴുതിമാറുന്ന ഒരു പ്രതീക്ഷയാണത്! യൂറോപ്പ് ഏകീകരിക്കപ്പെടുന്നതിലൂടെ മനുഷ്യൻ ഒരു ഏകീകൃത ലോകത്തോട് ഒരു ചുവടുകൂടെ അടുത്തുവരുമോ? ഈ ചോദ്യം പരിചിന്തിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് നമുക്ക് യൂറോപ്പ് ഏകീകരണത്തെക്കുറിച്ച് സത്യസന്ധമായ ഒരു അവലോകനം നടത്താം. ഏകീകരണത്തിലേക്കുള്ള പാതയിൽ ഇനിയും ഏതെല്ലാം പ്രതിബന്ധങ്ങളാണ് ഉള്ളത്?
[4-ാം പേജിലെ ചതുരം/ചാർട്ട്]
ഏകീകരണ ലക്ഷ്യത്തിലേക്കോ?
യൂറോപ്പിന്റെ ഏകീകരണം വാസ്തവത്തിൽ ഒരു നവീന ആശയമല്ല. റോമൻ സാമ്രാജ്യം നിലവിലിരുന്ന കാലത്തും കാറൽമാന്റെയും പിന്നീട് നെപ്പോളിയൻ I-ാമന്റെയും കാലത്തും ഒരു പരിധിവരെയുള്ള ഐക്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെയും കീഴടക്കലിലൂടെയും ഒക്കെയായിരുന്നു അക്കാലത്ത് ഏകീകരണം നടത്തിയിരുന്നത്. എങ്കിലും, രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധാനന്തരം, സഹകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായ ഐക്യം ആവശ്യമാണെന്നു യുദ്ധക്കെടുതികൾ അനുഭവിക്കേണ്ടിവന്ന ഏതാനും രാജ്യങ്ങൾക്കു തോന്നി. അത്തരമൊരു സഹകരണം തങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക ഭദ്രത വീണ്ടെടുക്കാൻ മാത്രമല്ല യുദ്ധം ഇല്ലാതാക്കാനും സഹായിക്കുമെന്ന് ഈ രാജ്യങ്ങൾ പ്രത്യാശിച്ചു. ഇപ്പോഴത്തെ ഈ സ്ഥിതിയിലേക്കു നയിച്ച ചരിത്ര പ്രധാനമായ ഏതാനും ചുവടുവെപ്പുകളാണു പിൻവരുന്നവ:
•1948 യൂറോപ്പിലെ നൂറുകണക്കിനു രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കൾ നെതർലൻഡ്സിലെ ഹേഗിൽ ഒന്നിച്ചുകൂടി ഇങ്ങനെ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുന്നു: “ഞങ്ങൾ ഇനി ഒരിക്കലും പരസ്പരം യുദ്ധം ചെയ്യില്ല.”
•1950 ഫ്രാൻസും ജർമനിയും തങ്ങളുടെ കൽക്കരി/ഉരുക്ക് വ്യവസായങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കാനായി സഹകരിച്ചു പ്രവർത്തിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു. അക്കൂട്ടത്തിൽ മറ്റു പല രാജ്യങ്ങളും ചേരുന്നതോടെ യൂറോപ്യൻ കോൾ ആൻഡ് സ്റ്റീൽ കമ്മ്യൂണിറ്റി (ഇസിഎസ്സി) സ്ഥാപിതമാകുന്നു. ഇസിഎസ്സി 1952-ൽ പ്രവർത്തനം ആരംഭിക്കുന്നു. ബെൽജിയം, ഫ്രാൻസ്, ഇറ്റലി, ലക്സംബർഗ്, നെതർലൻഡ്സ്, പശ്ചിമ ജർമനി എന്നീ രാജ്യങ്ങൾ അതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.
•1957 ആറ് ഇസിഎസ്സി രാജ്യങ്ങളും ചേർന്നു മറ്റു രണ്ട് സംഘടനകൾ രൂപീകരിക്കുന്നു: യൂറോപ്യൻ ഇക്കണോമിക് കമ്മ്യൂണിറ്റി (ഇഇസി), യൂറോപ്യൻ ആറ്റോമിക് എനർജി കമ്മ്യൂണിറ്റി (Euratom (യുറേറ്റം)) എന്നിവയാണ് അവ.
•1967 ഇഇസി, യുറേറ്റവുമായും ഇസിഎസ്സി-യുമായും ലയിക്കുന്നു. അങ്ങനെ യൂറോപ്യൻ കമ്മ്യൂണിറ്റി (ഇസി) രൂപംകൊള്ളുന്നു.
•1973 ഡെന്മാർക്ക്, അയർലൻഡ്, യുണൈറ്റഡ് കിങ്ഡം എന്നിവയെ ഇസി തങ്ങളുടെ അംഗങ്ങളാക്കുന്നു.
•1981 ഗ്രീസ് ഇസി-യിൽ ചേരുന്നു.
•1986 സ്പെയിനും പോർച്ചുഗലും ഇസി-യിൽ ചേരുന്നു.
•1990 പശ്ചിമ, പൂർവ ജർമനികൾ ലയിച്ച് മുൻ പൂർവ ജർമനിയെ സംഘടനയുടെ ഭാഗമാക്കുന്നതോടെ ഇസി-യുടെ അംഗസംഖ്യ പിന്നെയും വർധിക്കുന്നു.
•1993 ഇസി അംഗരാജ്യങ്ങളുടെ സാമ്പത്തികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ഐക്യത്തിനുള്ള കൂടുതലായ ശ്രമഫലമായി യൂറോപ്യൻ യൂണിയൻ (ഇയു) സ്ഥാപിതമാകുന്നു.
•2000 ഇയു-ൽ 15 അംഗരാജ്യങ്ങൾ ഉണ്ട്—അയർലൻഡ്, ഇറ്റലി, ഓസ്ട്രിയ, ഗ്രീസ്, ജർമനി, ഡെന്മാർക്ക്, നെതർലൻഡ്സ്, പോർച്ചുഗൽ, ബെൽജിയം, ഫിൻലൻഡ്, ഫ്രാൻസ്, യുണൈറ്റഡ് കിങ്ഡം, ലക്സംബർഗ്, സ്പെയിൻ, സ്വീഡൻ.
[3-ാം പേജിലെ ചിത്രം]
യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിലെ വ്യത്യസ്ത കറൻസികളുടെ സ്ഥാനം യൂറോ കയ്യടക്കും
[3-ാം പേജിലെ ചിത്രങ്ങൾക്ക് കടപ്പാട്]
യൂറോയും യൂറോ പ്രതീകങ്ങളും 3, 5-6, 8 എന്നീ പേജുകളിൽ: © European Monetary Institute