ചിത്ര​കാ​രി എന്ന നിലയി​ലുള്ള എന്റെ ജീവിതം

ഷിസൂക്കോ കാവബാറ്റ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

“യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ, ലോക​മെ​മ്പാ​ടും സുവാർത്ത ഘോഷി​ക്കുന്ന സുന്ദര ജനത” ഫ്രാൻസി​ലെ വേഴ്‌​സൈ​യിൽ 1999-ൽ നടത്തിയ ഒരു ചിത്ര​കലാ പ്രദർശ​ന​ത്തിൽ വെച്ച എന്റെ ചിത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നിന്റെ ശീർഷ​ക​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌.

ഫ്രാൻസി​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ നേരെ​യുള്ള അവിടു​ത്തെ സർക്കാ​രി​ന്റെ അന്യാ​യ​മായ പെരു​മാ​റ്റ​ത്തി​ലേക്കു ശ്രദ്ധ ക്ഷണിക്കുന്ന 12 ദശലക്ഷം ലഘു​ലേ​ഖകൾ അവർ രാജ്യ​ത്തു​ട​നീ​ളം വിതരണം ചെയ്‌ത്‌ ഒരാഴ്‌ച കഴിയു​ന്ന​തി​നു മുമ്പാ​യി​രു​ന്നു പ്രദർശനം. സാക്ഷി​കളെ പ്രകീർത്തി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടുള്ള എന്റെ ചിത്ര​ത്തിന്‌ എനിക്ക്‌ ഒരു പ്രത്യേക അവാർഡ്‌ ലഭിച്ചു. അവാർഡു​ദാന ചടങ്ങ്‌ സംഘടി​പ്പിച്ച വ്യക്തി പിന്നീട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “നിങ്ങൾക്ക്‌ നല്ല ധൈര്യ​മുണ്ട്‌, എന്നാൽ എനിക്കു​മുണ്ട്‌ ധൈര്യം. അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ ഈ പ്രത്യേക അവാർഡ്‌ ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു നൽകു​ന്നത്‌.”

ചിത്ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ വികാ​ര​ങ്ങ​ളും അനുഭൂ​തി​ക​ളും പ്രകാ​ശി​പ്പി​ക്കാൻ പല കലാകാ​ര​ന്മാ​രും ശ്രമി​ക്കു​ന്നു. അതിനാണ്‌ ഞാനും ശ്രമി​ക്കു​ന്നത്‌. എന്റെ വികാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ പ്രതി​ഫ​ല​ന​മാണ്‌ എന്റെ ചിത്രങ്ങൾ. എന്റെ സന്തോ​ഷ​ത്തെ​യും പ്രസന്ന​ത​യെ​യും പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കുന്ന ശോഭ​യാർന്ന ചിത്ര​ങ്ങ​ളാണ്‌ അവ. സർഗ​ശേ​ഷി​യും ചിത്ര​ക​ല​യും സമന്വ​യി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ സന്തോഷം ഞാൻ കുട്ടി​ക്കാ​ലത്തു കണ്ടെത്തി.

 ഞാൻ ചിത്ര​രചന തുടങ്ങി​യ​തി​ന്റെ കാരണം

ജപ്പാനി​ലെ മോറി​യോ​ക്ക​യിൽ 1920-ൽ ഒരു സമ്പന്ന കുടും​ബ​ത്തി​ലാ​ണു ഞാൻ ജനിച്ചത്‌. എന്റെ ചേച്ചി​ക്കും എനിക്കും ജാപ്പനീസ്‌ നൃത്തം, പുഷ്‌പാ​ല​ങ്കാ​രം, ചായച​ടങ്ങ്‌, കോട്ടോ (സിതെർ എന്ന സംഗീ​തോ​പ​ക​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ജാപ്പനീസ്‌ പതിപ്പ്‌), പിയാ​നോ, സംഗീതം എന്നിവ​യിൽ പരിശീ​ലനം നൽകാൻ അധ്യാ​പകർ വീട്ടിൽ വന്നിരു​ന്നു. എനിക്ക്‌ അവയൊ​ന്നും ഇഷ്ടമല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അവർ വരു​മ്പോൾ ഞാൻ പലപ്പോ​ഴും ഓടി​യൊ​ളി​ക്കു​ക​യാ​ണു ചെയ്‌തി​രു​ന്നത്‌. വേലക്കാർ വന്ന്‌ എന്നെ കണ്ടുപി​ടിച്ച്‌ ബലമായി അവരുടെ അടുക്ക​ലേക്കു കൊണ്ടു​വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു.

പാഠങ്ങ​ളു​ടെ വഴക്കമി​ല്ലാ​യ്‌മ​യാ​ണു ഞാൻ വെറു​ത്തത്‌. എനിക്ക്‌ ഒരു പരിച​യ​വും ഇല്ലാഞ്ഞ വ്യക്തി​ക​ളാണ്‌ ഞാൻ എങ്ങനെ നൃത്തം ചെയ്യണം, പുഷ്‌പങ്ങൾ അലങ്കരി​ക്കണം, മറ്റുള്ള​വർക്കു ചായ നൽകണം എന്നൊക്കെ നിശ്ചയി​ച്ചത്‌. എനിക്ക്‌ ആകെപ്പാ​ടെ ശ്വാസം​മു​ട്ടൽ അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു. സ്വന്തമാ​യി ചിന്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നോ വ്യക്തി​പ​ര​മായ ലക്ഷ്യങ്ങൾ വെക്കു​ന്ന​തി​നോ ഒന്നും സാധി​ക്കാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ തോന്നി. എന്നാൽ ഞാൻ ചിത്ര​രചന നടത്തി​യ​പ്പോൾ ആരും അതു ശ്രദ്ധി​ച്ചില്ല. ഇതു ചെയ്യണം അതു ചെയ്യരുത്‌ എന്നൊ​ന്നും ആരും പറഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ച സ്വാത​ന്ത്ര്യം ചിത്ര​ര​ച​ന​യിൽ ഞാൻ കണ്ടെത്തി.

ചിത്രകല അഭ്യസി​പ്പി​ക്കാൻ ആരുമി​ല്ലാ​ഞ്ഞ​തി​നാൽ എനിക്ക്‌ പുത്തൻ രീതികൾ പരീക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കാ​നും മുന്ന​മേ​യുള്ള ആസൂ​ത്രണം കൂടാതെ ചിത്ര​രചന നടത്താ​നും കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നു. എന്നെ വിമർശി​ക്കാൻ ആരും ഉണ്ടായി​രു​ന്നില്ല. ക്രമേണ ഞാൻ കൂടുതൽ സാഹസ​ങ്ങൾക്കു മുതിർന്നു. ഏകദേശം 12 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ പിതാ​വി​ന്റെ സിൽക്ക്‌ ടൈകൾ എടുത്ത്‌ അവയിൽ ചിത്രങ്ങൾ വരയ്‌ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഏറെ കഴിയു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ സ്‌കൂ​ളിൽ ഉടുപ്പ്‌ തുന്നേണ്ട അവസരം ഉണ്ടായി. ഉടുപ്പി​ന്റെ മുൻവ​ശ​ത്തു​നിന്ന്‌ പകുതി തുണി മുറി​ച്ചു​മാ​റ്റി ഞാൻ അവിടെ വെള്ള തുണി തുന്നി​പ്പി​ടി​പ്പി​ച്ചതു കണ്ടപ്പോൾ ടീച്ചർ ഞെട്ടി​പ്പോ​യി. എന്നാൽ എന്റെ അച്ഛനെ പോലെ ടീച്ചറും അതേക്കു​റിച്ച്‌ എന്നോട്‌ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

സ്വപ്‌ന​ങ്ങ​ളും യാഥാർഥ്യ​ങ്ങ​ളും

പ്രൈ​മറി സ്‌കൂ​ളിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്തു​തന്നെ, വലുതാ​കു​മ്പോൾ ഒരു ചിത്ര​കാ​രി ആയിത്തീ​രണം എന്നു ഞാൻ പറയു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ ലക്ഷ്യത്തി​നു മാറ്റം വന്നില്ല. യൂണി​വേ​ഴ്‌സി​റ്റി​യിൽ പോയി ചിത്ര​ക​ല​യിൽ ബിരുദം എടുക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചു. എന്നാൽ എന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്കൾ അതിനു സമ്മതി​ച്ചില്ല. ജപ്പാനി​ലെ വിവാഹ കമ്പോ​ള​ത്തിൽ ഒരു കലാ ബിരു​ദ​ധാ​രി​ണിക്ക്‌ യാതൊ​രു വിലയും ഇല്ലെന്നാ​യി​രു​ന്നു അവരുടെ വാദം. അതു​കൊണ്ട്‌ ഗാർഹിക വൈദ​ഗ്‌ധ്യ​ങ്ങ​ളിൽ പരിശീ​ലനം നൽകുന്ന ഒരു കോഴ്‌സ്‌ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാൻ ഞാൻ നിർബ​ന്ധി​ത​യാ​യി.

വിദേശ കവിത​ക​ളും പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ എനിക്കു വലിയ ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്നു, അതു​കൊണ്ട്‌ ഞാൻ അവ വളരെ​യ​ധി​കം വായി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. എന്നാൽ അക്കാലത്ത്‌ അവ ശത്രു സാഹി​ത്യ​മാ​യി മുദ്ര​കു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. അത്തരം സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ കൈവശം വെക്കു​ന്ന​തു​തന്നെ അപകട​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. സ്‌കൂ​ളിൽ ഒരു ഫ്രഞ്ച്‌ അധ്യാ​പി​ക​യു​ടെ കീഴിൽ അഞ്ചു വർഷം ഞാൻ ഫ്രഞ്ചു​ഭാഷ പഠിച്ചി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ജപ്പാനി​ലെ അവസ്ഥകൾക്കു മാറ്റം വരിക​യും ആരെങ്കി​ലും വിദേശ ഭാഷക​ളിൽ താത്‌പ​ര്യം പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നതു പോലും സംശയ​ദൃ​ഷ്ടി​യോ​ടെ വീക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഞങ്ങൾക്ക്‌ അഭി​പ്രായ സ്വാത​ന്ത്ര്യം നിഷേ​ധി​ക്ക​പ്പെട്ടു.

രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം കൊടു​മ്പി​രി​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ, 1943-ൽ മറ്റൊരു സംഭവ​മു​ണ്ടാ​യി. വിവാ​ഹ​പ്രാ​യ​മായ 40 യുവതി​ക​ളു​ടെ ഫോട്ടോ കണ്ടിട്ട്‌ ഒരു വ്യക്തിക്ക്‌ അതിൽ എന്നെയാണ്‌ ഇഷ്ടമാ​യ​തെന്നു കേട്ട​പ്പോൾ ഞാൻ അങ്ങ്‌ പൊങ്ങി​പ്പോ​യി. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ അമ്മ ഒരു സ്‌നേ​ഹി​ത​യോ​ടൊ​പ്പം എന്നെ കാണാ​നാ​യി ഞങ്ങളുടെ വീടി​ന​ടുത്ത്‌ ഞങ്ങളറി​യാ​തെ വന്നിരു​ന്നു​വെന്ന്‌ ഞാൻ പിന്നീട്‌ അറിഞ്ഞു. അതിനു​ശേഷം അവരുടെ കുടും​ബം ഔദ്യോ​ഗി​ക​മായ വിവാ​ഹാ​ലോ​ച​ന​യു​മാ​യി ഞങ്ങളെ സമീപി​ച്ചു. എല്ലാവ​രും കൂടെ പറഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞാൻ വിവാ​ഹ​ത്തി​നു സമ്മതിച്ചു. വിവാ​ഹ​ത്തി​നു മുമ്പ്‌ ഒരിക്കൽ മാത്ര​മാണ്‌ ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടത്‌.

വിവാഹം കഴിഞ്ഞുള്ള നാളു​ക​ളിൽ വൻതോ​തി​ലുള്ള വ്യോ​മാ​ക്ര​മ​ണങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ ജീവനു​തന്നെ ഭീഷണി​യാ​യി. ഒടുവിൽ മുഴു നഗര​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ഞങ്ങളുടെ ഭവനവും അഗ്നിക്കി​ര​യാ​യി. അതിജീ​വി​ച്ചവർ പർവത​ങ്ങ​ളിൽ അഭയം തേടി. എന്നാൽ അവി​ടെ​പ്പോ​ലും ഭീതി​ദ​മായ അന്തരീ​ക്ഷ​മാ​യി​രു​ന്നു, സദാ സൈറ​നു​ക​ളു​ടെ ശബ്ദവും യുദ്ധവി​മാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇരമ്പലും. സകലരും യാതന അനുഭ​വി​ച്ചു. യുദ്ധം കഴിഞ്ഞുള്ള പത്തു വർഷം ജീവിതം അങ്ങേയറ്റം ദുരി​ത​പൂർണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഞങ്ങളുടെ മൂന്നു കുട്ടി​കളെ കൂടാതെ എന്റെ അമ്മായി​യ​മ്മ​യും ഭർത്താ​വി​ന്റെ ആറ്‌ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രും ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പ​മാണ്‌ താമസി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. പണിക്കാർ ഉണ്ടായി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അന്നന്നത്തെ ആഹാര​ത്തി​നാ​യി ഞങ്ങൾ എല്ലാവ​രും പാടത്തു പണി​യെ​ടു​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ വളരെ ഇരുളടഞ്ഞ കാലഘ​ട്ട​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. സത്യത്തിൽ ഞാൻ ചിരി​ക്കാൻ പോലും മറന്നു. എന്നാൽ എന്റെ വികാ​രങ്ങൾ വാക്കു​ക​ളി​ലൂ​ടെ പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്നത്‌ തെറ്റി​ദ്ധാ​ര​ണ​യ്‌ക്ക്‌ ഇടയാ​ക്കു​മെന്ന്‌ ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടു. ക്രമേണ എന്റെ വികാ​രങ്ങൾ പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പറ്റിയ മാർഗ​മാണ്‌ ചിത്ര​ര​ച​ന​യെന്ന്‌ ഞാൻ കണ്ടെത്തി.

 ചിത്ര​കാ​രി എന്ന നിലയിൽ പേരെ​ടു​ക്കു​ന്നു

കലാവാ​സ​ന​യുള്ള ഒരു വ്യക്തിക്കു പോലും മൂല്യ​വ​ത്തായ എന്തെങ്കി​ലും നേട്ടം കൈവ​രി​ക്കാൻ കഴിയ​ണ​മെ​ങ്കിൽ വളരെ​യ​ധി​കം ശ്രമം ചെലു​ത്തേ​ണ്ട​തുണ്ട്‌. ഞാൻ ചിത്ര​ക​ലയെ കുറി​ച്ചുള്ള അനേകം പുസ്‌ത​കങ്ങൾ വാങ്ങി​ക്കു​ക​യും ജാപ്പനീസ്‌ ചിത്ര​ക​ലാ​രം​ഗത്തെ പ്രഗത്ഭ​രായ വ്യക്തി​ക​ളു​ടെ കീഴിൽ പരിശീ​ലനം നേടു​ക​യും ചെയ്‌തു. ഞാൻ ചെറു​പ്പ​ത്തിൽ വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടുത്ത ശൈലി​യിൽ മാറ്റം വരുത്താൻ അവരാ​രും ശുപാർശ ചെയ്‌തില്ല.

ചിത്ര​ക​ലാ നിരൂ​പകർ എന്റെ ചിത്രങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചു തുടങ്ങി. എന്നാൽ ഞാൻ ചിത്ര​രചന നടത്തി​യി​രു​ന്നത്‌ മറ്റുള്ള​വരെ കാണി​ക്കാൻ ആയിരു​ന്നില്ല, ആത്മസം​തൃ​പ്‌തി​ക്കു വേണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ കാലം കടന്നു പോയ​പ്പോൾ എന്റെ ചിത്ര​ങ്ങളെ കുറി​ച്ചുള്ള മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ അഭി​പ്രാ​യം അറിയാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചു. അങ്ങനെ 1955-ൽ ഞാൻ ടോക്കി​യോ​യി​ലെ ഗിൻസ​യിൽ എന്റെ ആദ്യത്തെ ചിത്ര​പ്ര​ദർശനം നടത്തി. “നിശ്ശബ്ദ പോരാ​ട്ടം, മൗന സംസാരം, എന്റെ ഡയറി” എന്നതാ​യി​രു​ന്നു അതിന്റെ പ്രമേയം. ദൈനം​ദിന ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ വ്യത്യസ്‌ത മുഖങ്ങ​ളാണ്‌ ആ ചിത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ആവിഷ്‌ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌. പ്രദർശനം ഒരു വിജയം ആയിരു​ന്നു.

സാക്ഷി​കളെ കണ്ടുമു​ട്ടു​ന്നു

മക്കളെ ഏറ്റവും നല്ല സ്‌കൂ​ളു​ക​ളിൽ ചേർക്കാ​നും അവർക്ക്‌ മികച്ച വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം നൽകാ​നും എനിക്കും ഭർത്താ​വി​നും ആഗ്രഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ 1958-ൽ ഞങ്ങൾ ടോക്കി​യോ​യി​ലേക്കു താമസം മാറി. ചിത്ര​ര​ച​ന​യ്‌ക്കാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ ജീവി​ത​ത്തിൽ മുഖ്യ സ്ഥാനം. ദിവസ​വും അഞ്ച്‌ മണിക്കൂ​റോ​ളം അതിനാ​യി ഞാൻ മാറ്റി​വെച്ചു. രാത്രി​യിൽ കലാരം​ഗത്തെ എന്റെ സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ഞാനും തന്റെ സുഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ഭർത്താ​വും പുറത്തു പോകു​മാ​യി​രു​ന്നു. കുട്ടി​കളെ വളർത്തേ​ണ്ടത്‌ എങ്ങനെ​യെന്ന്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു പിടി​യു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

എന്റെ ഭർത്താവ്‌ ജോലി​ത്തി​രക്കു കാരണം മിക്ക സമയങ്ങ​ളി​ലും വീട്ടിൽ കാണി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ കുട്ടി​കളെ വളർത്തുക എന്നത്‌ എന്റെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മാ​യി​ത്തീർന്നു. എന്നാൽ അതിനുള്ള എന്റെ കഴിവിൽ എനിക്കു​തന്നെ വിശ്വാ​സം നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഒരു കത്തോ​ലിക്ക മിഷൻ സ്‌കൂ​ളി​ലാണ്‌ ഞാൻ പഠിച്ചത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ ഏതെങ്കി​ലും തരത്തി​ലുള്ള ബൈബിൾ വിദ്യാ​ഭ്യാ​സ​ത്തിന്‌ കുട്ടി​കളെ സഹായി​ക്കാൻ കഴി​ഞ്ഞേ​ക്കു​മോ എന്നു ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. ടോക്കി​യോ​യി​ലെ ഓമോ​റി​യി​ലുള്ള ഞങ്ങളുടെ വീടിന്റെ എതിർവ​ശ​ത്താ​യി ലൂഥറൻകാ​രു​ടെ ഒരു പള്ളി ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. അവിടെ പോകാ​മെന്ന്‌ ഞാൻ കുട്ടി​ക​ളോ​ടു പറഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും ഒരിക്ക​ലും പോയില്ല.

പിറ്റേ ദിവസം തന്നെ—1959-ന്റെ തുടക്ക​ത്തിൽ—യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​യായ ഒരു വനിത ഞങ്ങളുടെ ഭവനം സന്ദർശി​ച്ചു. ഞാൻ ഉടൻതന്നെ കുട്ടി​ക​ളെ​യെ​ല്ലാം വിളി​ച്ചി​രു​ത്തി. തുടർന്ന്‌ ഞങ്ങൾ എല്ലാവ​രും അവർ പറഞ്ഞത്‌ സശ്രദ്ധം കേട്ടു. നാം ജീവി​ക്കു​ന്നത്‌ ഒരു സുപ്ര​ധാന കാലത്ത്‌ ആണെന്നും ദൈവം പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ഭൂമി​യിൽനിന്ന്‌ ദുഷ്ടത തുടച്ചു​നീ​ക്കു​മെ​ന്നും ആ സാക്ഷി ബൈബി​ളിൽനിന്ന്‌ വിശദീ​ക​രി​ച്ചു. ഞാൻ നാലു ബൈബി​ളു​ക​ളും ബൈബിൾ സാഹി​ത്യ​ങ്ങ​ളും ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. അതു​പോ​ലെ ആഴ്‌ച​യിൽ ഒരിക്കൽ വന്ന്‌ ഞങ്ങളെ ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്കാ​മെ​ന്നുള്ള സാക്ഷി​യു​ടെ നിർദേ​ശ​വും ഞാൻ സ്വീക​രി​ച്ചു. ഒരു മാസത്തെ ഫീസ്‌ എത്രയാ​കു​മെന്ന്‌ ഞാൻ ചോദി​ച്ചു. മറ്റുള്ള​വരെ ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ ഫീസ്‌ വാങ്ങാ​റി​ല്ലെന്ന്‌ കേട്ട​പ്പോൾ എനിക്കു വിശ്വ​സി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. എനിക്ക്‌ അറിയാ​മാ​യി​രുന്ന മറ്റെല്ലാ അധ്യാ​പ​ക​രിൽനി​ന്നും എത്രയോ വ്യത്യ​സ്‌തർ!

എന്റെ പുത്രി​മാർ ബൈബി​ളിൽനി​ന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കിയ സത്യങ്ങൾ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ സ്വീക​രി​ച്ചു. ആഴ്‌ച​തോ​റും ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ ഒരു ബൈബിൾ അധ്യയന ക്ലാസ്സു​തന്നെ നടത്താൻ തുടങ്ങി. എന്നാൽ ഏതാനും പ്രാവ​ശ്യ​ത്തെ അധ്യയനം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ എനിക്ക്‌ ഒരുതരം അസ്വസ്ഥത അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു. എന്നെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം വേദനാ​ജ​ന​ക​മായ ഒരു സമയം ആയിരു​ന്നു അത്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ എന്റെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ ബൈബിൾ അധ്യയ​ന​ത്തി​നുള്ള സമയം ആകു​മ്പോൾ ഒന്നുകിൽ ഞാൻ എവി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും ഒളിക്കാ​നോ പുറത്തു പോകാ​നോ ശ്രമി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

എന്റെ പ്രശ്‌നം ഇതായി​രു​ന്നു: ബൈബിൾ പറയു​ന്ന​തെ​ല്ലാം ശരിയാ​ണെ​ന്നും അതിന്റെ മാർഗ​നിർദേ​ശ​മ​നു​സ​രി​ച്ചു ജീവി​ക്കേ​ണ്ട​താ​ണെ​ന്നും എനിക്ക്‌ കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. അതേസ​മയം നല്ല ഒരു ചിത്ര​കാ​രി ആയിത്തീ​രാൻ ഞാൻ ദൃഢചിത്ത ആയിരു​ന്നു, സർഗാ​ത്മകത നിലനി​റു​ത്ത​ണ​മെ​ങ്കിൽ എന്റെ ചിന്തയെ സ്വാധീ​നി​ക്കാൻ ഒന്നി​നെ​യും അനുവ​ദി​ക്കാൻ പാടി​ല്ലെന്നു ഞാൻ വിശ്വ​സി​ച്ചു. എന്റെ ഉള്ളിലെ ഈ വടംവ​ലി​യു​ടെ ഫലമായി എന്റെ ചിത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ നിലവാ​രം കുറഞ്ഞു​വന്നു. പ്രദർശ​ന​ങ്ങ​ളിൽ എന്റെ ചിത്രങ്ങൾ ഇരുണ്ട മൂലക​ളി​ലേക്കു തള്ളപ്പെ​ടാൻ തുടങ്ങി.

എന്റെ പാരീസ്‌ സന്ദർശനം

ഒരു പാരീസ്‌ സന്ദർശ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ എന്റെ ചിത്രങ്ങൾ മെച്ച​പ്പെ​ടു​ത്താൻ കഴി​ഞ്ഞേ​ക്കു​മെന്ന്‌ എനിക്കു തോന്നി. അതു​കൊണ്ട്‌ 1960-ൽ ജാപ്പനീസ്‌ കലയെ ഫ്രഞ്ചു​കാർക്ക്‌ പരിച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ക്കാൻ അവിടെ ഒരു വലിയ പ്രദർശനം സംഘടി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ ഞാൻ പോയി. അവിടെ ജപ്പാനിൽനി​ന്നുള്ള ഏക ചിത്ര​കാ​രി​യാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ. പാരീ​സി​ലെ വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ ജീവിത സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളും വസ്‌ത്ര​ങ്ങ​ളും ആശയങ്ങ​ളും വർണങ്ങ​ളും എന്നു വേണ്ട എല്ലാം​തന്നെ എന്നെ പുളകം കൊള്ളി​ച്ചു. പ്രദർശനം നാലു ദിവസം നീണ്ടു​നി​ന്നു. രാജ്യത്തെ നേതാ​ക്ക​ന്മാർപോ​ലും പ്രദർശനം കാണാൻ എത്തിയത്‌ എന്നെ അതിശ​യി​പ്പി​ച്ചു. ഞാൻ ധരിച്ചി​രുന്ന കിമോ​ണോ​കൾ അവിടത്തെ സ്‌ത്രീ​കളെ എത്രമാ​ത്രം ആകർഷി​ച്ചു എന്നതും എന്നെ വിസ്‌മ​യി​പ്പി​ച്ചു. കുറച്ചു നാളു​കൂ​ടെ അവിടെ തങ്ങാൻ ഞാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു.

ജപ്പാനിൽനിന്ന്‌ എങ്ങനെ പണം വരുത്ത​ണ​മെന്ന്‌ അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ഞാൻ എന്റെ കിമോ​ണോ​കൾ വിൽക്കാൻ തുടങ്ങി. അങ്ങനെ അടുത്ത മൂന്നു മാസം ചിത്ര​പ്ര​ദർശ​ന​ശാ​ല​ക​ളി​ലെ ചിത്രങ്ങൾ സൂക്ഷ്‌മ​മാ​യി പഠിച്ചു​കൊണ്ട്‌ എനിക്കു പാരീ​സിൽ തങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞു. പ്രദർശ​ന​ത്തിൽ എന്റെ ചിത്ര​ത്തി​ന്റെ അടുത്തു​തന്നെ  ചിത്രം വെച്ചി​രുന്ന ഒരു കലാകാ​രന്റെ പിൻവ​രുന്ന വാക്കുകൾ എന്റെ മനസ്സി​ലേക്കു വന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു: “ഞാൻ സൂര്യന്റെ ശോഭ പകർത്തു​ന്നു. നിങ്ങളു​ടെ ചിത്രങ്ങൾ പൗരസ്‌ത്യ തത്ത്വചി​ന്ത​ക​രാൽ സ്വാധീ​നി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ സ്വാഭാ​വി​ക​മാ​യും കറുത്തി​രു​ണ്ടാ​ണി​രി​ക്കു​ന്നത്‌.”

യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ പാരീസ്‌ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സിൽനി​ന്നുള്ള ഒരു ദമ്പതി​മാർ എന്റെ അപ്പാർട്ടു​മെന്റ്‌ സന്ദർശി​ച്ചു. പല തവണത്തെ സന്ദർശനം കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞാൻ ഒടുവിൽ അവരോ​ടൊ​പ്പം ഒരു ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ത്തി​നു പോകാ​മെന്നു സമ്മതിച്ചു. അവിടെ കണ്ട കാര്യങ്ങൾ എന്നെ അങ്ങേയറ്റം വിസ്‌മ​യി​പ്പി​ച്ചു. ഒരു വനിത വീതി​കൂ​ടിയ വക്കുള്ള മനോ​ഹ​ര​മായ ചുവന്ന തൊപ്പി ധരിച്ചി​രു​ന്നു. മറ്റൊരു സ്‌ത്രീ​യു​ടെ വസ്‌ത്ര​ത്തി​നു കണ്ണഞ്ചി​പ്പി​ക്കുന്ന പച്ച നിറമാ​യി​രു​ന്നു. എല്ലാവ​രു​ടെ​യും വസ്‌ത്രങ്ങൾ നല്ല അഭിരു​ചി പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്നവ ആയിരു​ന്നു. അങ്ങനെ ആ സന്ദർശനം സാക്ഷി​കളെ കുറി​ച്ചുള്ള എന്റെ ധാരണ തിരു​ത്തി​ക്കു​റി​ച്ചു.

അവിടെ നടന്ന പരിപാ​ടി​യും എന്നിൽ മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി. ഗോള​ത്തി​ന്റെ ഇരുവ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും ഒരേ നടപടി​ക്ര​മങ്ങൾ പാലി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തും ഒരേ സംഗതി​കൾ പഠിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തും കണ്ടപ്പോൾ ഈ സംഘട​ന​യും അവരുടെ പ്രവർത്ത​ന​വും സാധാ​ര​ണ​മായ ഒന്നല്ല എന്ന്‌ എനിക്കു ബോധ്യ​മാ​യി. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വഴിന​ട​ത്തി​പ്പുള്ള ജനവു​മാ​യാണ്‌ ഞാൻ സഹവസി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്ന അറിവ്‌ എന്റെ ഹൃദയത്തെ ആഴത്തിൽ സ്‌പർശി​ച്ചു.

തീരു​മാ​നങ്ങൾ എടുക്കു​ന്നു

ജപ്പാനിൽ തിരി​ച്ചെ​ത്തിയ ഞാൻ ഗൗരവ​പൂർവം ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വി​ന്റെ മാർഗ​നിർദേ​ശങ്ങൾ അനുസ​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ഞാൻ വിചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്നതു പോലെ നമ്മുടെ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ ഇല്ലാതാ​ക്കു​ന്നി​ല്ലെന്ന്‌ എനിക്കു മനസ്സി​ലാ​യി. സ്‌നേ​ഹ​പൂർവം അവൻ നമു​ക്കോ​രോ​രു​ത്തർക്കും തനതായ വ്യക്തി​ത്വ​ങ്ങ​ളും കഴിവു​ക​ളും അവ വികസി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള സ്വാത​ന്ത്ര്യ​വും തന്നിരി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളിൽ ഒരാളാ​കു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ഒരുവൻ കലാസ്‌നേ​ഹത്തെ അടിച്ച​മർത്തേ​ണ്ട​തി​ല്ലെന്ന്‌ ഞാൻ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു.

എന്റെ പുത്രി​മാ​രും ഞാനും ബൈബിൾ പഠനത്തിൽ പുരോ​ഗ​മി​ച്ചു. അവരിൽ ഒരാൾ 1961-ലും മറ്റവൾ 1962-ലും യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള സമർപ്പണം ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തി. ഇന്നോളം അവർ ഇരുവ​രും ദൈവത്തെ വിശ്വ​സ്‌ത​മാ​യി സേവി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുടർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ ഞാൻ മടിച്ചു​നി​ന്നു. 1965-ൽ ജപ്പാനി​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യു​ടെ മേൽനോ​ട്ടം വഹിച്ചി​രുന്ന ലോയ്‌ഡ്‌ ബാരി എന്നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “പറുദീ​സ​യിൽ പൂർണ മനുഷ്യർ എത്ര മനോ​ഹ​ര​മായ ചിത്ര​ങ്ങ​ളാ​യി​രി​ക്കും വരയ്‌ക്കുക എന്നതിനെ കുറിച്ചു ചിന്തിച്ചു നോക്കൂ!” പിറ്റേ വർഷം ഞാൻ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു.

എന്റെ ചിത്ര​ര​ച​ന​യു​ടെ മേലുള്ള സ്വാധീ​നം

തിരിഞ്ഞു നോക്കു​മ്പോൾ എന്റെ ജീവി​ത​ത്തി​നും വ്യക്തി​ത്വ​ത്തി​നും വന്നിട്ടുള്ള മാറ്റങ്ങൾ എന്റെ ചിത്ര​ര​ച​നയെ സ്വാധീ​നി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി എനിക്കു കാണാൻ കഴിയു​ന്നു. മുമ്പ്‌ ഞാൻ വരച്ചി​രുന്ന ചിത്രങ്ങൾ ഇരുണ്ട​തും മ്ലാനവു​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ അനുഭ​വി​ച്ചി​രുന്ന വേദന​യെ​യും കഷ്ടപ്പാ​ടി​നെ​യും നിരാ​ശ​യെ​യും അവ പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ച്ചു. എന്നാൽ അപ്പോ​ഴാണ്‌ ഞാൻ ബൈബി​ളിൽനിന്ന്‌ നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വി​നെ​യും അവന്റെ അത്ഭുത​ക​ര​മായ ഗുണങ്ങ​ളെ​യും അവനെ സ്‌തു​തി​ക്കു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു ലഭിക്കുന്ന സന്തോ​ഷ​ത്തെ​യും നാം പിൻപ​റ്റേണ്ട ശരിയായ നിലവാ​ര​ങ്ങ​ളെ​യും കുറിച്ചു പഠിച്ചത്‌. എന്റെ വികാ​ര​ങ്ങൾക്കു മാറ്റം വന്നതനു​സ​രിച്ച്‌ ചിത്ര​ങ്ങൾക്കും മാറ്റം സംഭവി​ച്ചു.

ഞാൻ ഇപ്പോൾ ബൈബിൾ സന്ദേശം മറ്റുള്ള​വരെ അറിയി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ വളരെ​യ​ധി​കം സമയം ചെലവ​ഴി​ക്കു​ന്നു. ഇതിനു വേണ്ടി ഞാൻ പതിവാ​യി സമയം കണ്ടെത്തു​ന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അത്ഭുത​ക​ര​മായ ഗുണങ്ങളെ കുറി​ച്ചും തന്റെ പുത്ര​നായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ ഭൂമിയെ ഒരു പറുദീ​സ​യാ​ക്കി മാറ്റാ​നുള്ള അവന്റെ മഹത്തായ ഉദ്ദേശ്യ​ത്തെ കുറി​ച്ചും മറ്റുള്ള​വ​രോ​ടു പറയു​ന്നത്‌ എനിക്കു വലിയ സന്തോ​ഷ​വും സംതൃ​പ്‌തി​യും നൽകുന്നു. ഈ ബൈബി​ള​ധി​ഷ്‌ഠിത വേല എനിക്ക്‌ പ്രചോ​ദനം നൽകുന്നു, പിന്നെ പെയി​ന്റിങ്‌ ബ്രഷ്‌ എടുത്ത്‌ എന്റെ വികാ​രങ്ങൾ പകർത്തു​കയേ വേണ്ടൂ. വർഷങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ എന്റെ സന്തോഷം വർധിച്ചു വന്നിരി​ക്കു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌ എന്റെ ചിത്രങ്ങൾ കൂടുതൽ ശോഭ​ന​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു.

ബൈബി​ളി​നു നൽകുന്ന ഊന്നൽ

ലോക​ത്തി​ന്റെ നാനാ ഭാഗങ്ങ​ളിൽനിന്ന്‌, സിഡ്‌നി, വിയന്ന, ലണ്ടൻ, ന്യൂ​യോർക്ക്‌ എന്നിവി​ട​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നെ​ല്ലാം എന്റെ ചിത്രങ്ങൾ പ്രദർശി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള അപേക്ഷകൾ എനിക്കു ലഭിക്കാ​റുണ്ട്‌. എന്നാൽ എന്റെ ചിത്രങ്ങൾ ഏറ്റവും അധികം ഇഷ്ടപ്പെ​ടു​ന്നത്‌ യൂറോ​പ്പു​കാ​രാണ്‌. പാരീ​സി​ലെ  ലൂവ്‌റ റോയൽ അക്കാഡമി ഓഫ്‌ ആർട്ട്‌സി​ലെ വിദഗ്‌ധർ ഇങ്ങനെ ചോദി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌: “പോയ നൂറ്റാ​ണ്ടു​ക​ളി​ലെ മതപര​മായ കലാസൃ​ഷ്ടി​ക​ളിൽ മുമ്പെ​ങ്ങും കണ്ടിട്ടി​ല്ലാത്ത ഒരുതരം സന്തോഷം പ്രതി​ഫ​ലി​പ്പി​ക്കു​മാറ്‌ ഒരു ജപ്പാൻകാ​രി​യു​ടെ ചിത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ​മേൽ ബൈബി​ളും ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ത്വ​വും ഇത്ര വലിയ പ്രഭാവം ചെലു​ത്താൻ ഇടയാ​യത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌?”

ബൈബിൾ സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​ര​നായ ദാവീദ്‌ സംഗീ​ത​ത്തി​ലൂ​ടെ തന്റെ വികാ​രങ്ങൾ പ്രകടി​പ്പി​ച്ചു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വിസ്‌മ​യ​ക​ര​മായ പ്രവൃ​ത്തി​കളെ കുറിച്ചു മറ്റുള്ള​വരെ പഠിപ്പി​ക്കാൻ അവൻ തന്റെ സംഗീത വാസന ഉപയോ​ഗി​ച്ചു. അതുത​ന്നെ​യാണ്‌ എന്റെയും ലക്ഷ്യം. ഞാൻ യഹോ​വയെ സ്‌തു​തി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു. യഹോ​വ​യെ​യും അവന്റെ അത്ഭുത​ക​ര​മായ ഗുണങ്ങ​ളെ​യും കുറിച്ച്‌ അറിയു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ ലഭ്യമാ​കുന്ന സന്തോഷം ആളുകൾക്ക്‌ എന്റെ ചിത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ദർശി​ക്കാൻ കഴിയണം എന്നതാണ്‌ എന്റെ തീവ്ര​മായ ആഗ്രഹം. ഒരു ചിത്ര​നി​രൂ​പകൻ എന്റെ ചിത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ശീർഷ​ക​ങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ചിത്ര​കാ​രി ബുദ്ധി​പൂർവം സ്വന്തം വാക്കുകൾ ഒഴിവാ​ക്കു​ക​യും ബൈബി​ളി​നെ സംസാ​രി​ക്കാൻ അനുവ​ദി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.” എന്റെ ചിത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ആളുകൾ ബൈബി​ളി​ന്റെ ശക്തി ദർശി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന സംഗതി എന്നെ പുളകം കൊള്ളി​ക്കു​ന്നു.

ടോക്കി​യോ ആസ്ഥാന​മാ​ക്കി പ്രവർത്തി​ക്കുന്ന ഒരു അന്താരാ​ഷ്‌ട്ര സംഘട​ന​യായ ലോക കലാസ​മി​തി, 1995-ൽ ലോക​ത്തി​ലെ മുൻനിര ചിത്ര​കാ​ര​ന്മാ​രിൽ എനിക്ക്‌ ഒന്നാം സ്ഥാനം നൽകി. സമിതി എന്റെ ചിത്ര​ങ്ങളെ കുറിച്ചു പിൻവ​രുന്ന പ്രകാരം റിപ്പോർട്ടു ചെയ്‌തു: “ചിത്ര​കാ​രി തന്റെ ശീർഷ​ക​ങ്ങൾക്കാ​യി ബൈബി​ളി​ലെ വാക്കുകൾ ഉദ്ധരി​ക്കു​ന്നു . . . അവരുടെ ചിത്ര​ങ്ങ​ളിൽ എല്ലാം ബൈബിൾ ഉണ്ടായി​രി​ക്കും. എന്നാൽ ദൈവ​ത്തോ​ടൊ​ത്തു നടക്കുന്ന ഒരു ചിത്ര​കാ​രി​യെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ജീവി​ത​ത്തി​ലെ ഒരു അവിഭാ​ജ്യ ഘടകമാണ്‌ അത്‌.”

മിക്ക​പ്പോ​ഴും ഞാൻ ഒരു തുറന്ന ബൈബിൾ എന്റെ ചിത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു എന്ന വസ്‌തു​ത​യെ​യാണ്‌ അവർ പരാമർശി​ച്ചത്‌. അടുത്ത​കാ​ല​ത്താ​യി ഞാൻ എന്റെ ചിത്ര​ങ്ങ​ളിൽ ബൈബി​ളി​ന്റെ അച്ചടിച്ച താളുകൾ ഉൾപ്പെ​ടു​ത്താൻ തുടങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ചിത്രം കാണുന്ന വ്യക്തി​യു​ടെ കണ്ണുകൾ ഞാൻ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തി​രി​ക്കുന്ന ശീർഷ​ക​ത്തി​ലേ​ക്കും ബൈബി​ളി​ലെ വാക്കു​ക​ളി​ലേ​ക്കും ഞാൻ അത്‌ ചിത്ര​ത്തി​ലൂ​ടെ ആവിഷ്‌ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന വിധത്തി​ലേ​ക്കും തിരി​യു​ന്നു.

തായ്‌ലൻഡി​ലെ ബാങ്കോ​ക്കിൽ 1999-ൽ എന്റെ ചില ചിത്രങ്ങൾ പ്രദർശ​ന​ത്തി​നു വെക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. അതിൽ ഒന്നിന്റെ ശീർഷകം “യഹോവ എത്ര അത്ഭുത​ക​ര​മാ​യി ഭൂമിയെ സൃഷ്ടിച്ച്‌ മനുഷ്യ​രു​ടെ നിവാ​സ​ത്തി​നാ​യി നൽകി​യി​രി​ക്കു​ന്നു” എന്നായി​രു​ന്നു. വേറെ ഒന്നി​ന്റേത്‌ “ദാവീദു രാജാ​വി​ന്റെ പ്രാർഥന: ‘യഹോവേ, ഈ ജനത്തിന്റെ ഹൃദയം നിന്നിൽ ഏകാ​ഗ്ര​മാ​യി​രി​ക്കട്ടെ’” എന്നും. മറ്റു ചില ചിത്ര​കാ​രോ​ടൊ​പ്പം എനിക്ക്‌ തായ്‌ലൻഡി​ലെ രാജാ​വി​ന്റെ കൊട്ടാ​ര​ത്തി​ലേക്കു ക്ഷണം ലഭിച്ചു. എന്റെ ചിത്ര​ങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ ചർച്ച ചെയ്യാൻ രാജാവ്‌ ആഗ്രഹി​ച്ചു. അദ്ദേഹം നിരവധി ചോദ്യ​ങ്ങൾ ചോദി​ച്ചു. എന്റെ ബൈബി​ള​ധി​ഷ്‌ഠിത വിശ്വാ​സങ്ങൾ ഉൾപ്പെ​ടെ​യുള്ള കാര്യ​ങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ അദ്ദേഹ​വു​മാ​യി വളരെ സമയം സംസാ​രി​ക്കാൻ എനിക്കു കഴിഞ്ഞു. പിന്നീട്‌ അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ ഞാൻ ഒരു ചിത്രം സമ്മാനി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു.

കഴിഞ്ഞ 35 വർഷം, മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ ചിത്രങ്ങൾ വിലയി​രു​ത്തുന്ന ഒരു കമ്മിറ്റി​യി​ലും ഞാൻ സേവി​ച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. വികാ​ര​ങ്ങളെ ആവിഷ്‌ക​രി​ക്കുന്ന ചിത്ര​ങ്ങ​ളാണ്‌ എനിക്ക്‌ ഏറെ ഇഷ്ടം. നല്ല മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കു​ക​യും ആന്തരിക സമാധാ​നം ജനിപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന ചിത്ര​ങ്ങ​ളെ​യാണ്‌ ഞാൻ നല്ല ചിത്ര​ങ്ങ​ളെന്നു വിളി​ക്കുക. യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളിൽ വരുന്ന ചിത്രങ്ങൾ ഞാൻ വളരെ വിലമ​തി​ക്കു​ന്നു. ബൈബി​ളി​ന്റെ സന്ദേശത്തെ വിശ്വ​സ്‌ത​മാ​യി പ്രതി​നി​ധാ​നം ചെയ്യുക എന്ന ഉദ്ദേശ്യം അവ വളരെ നന്നായി നിറ​വേ​റ്റു​ന്നു.

ദൈവ​സേ​വ​ന​ത്തി​നാ​യി ലഭിക്കുന്ന അനുകൂല സാഹച​ര്യ​ങ്ങൾ

ചിത്ര​കാ​രി എന്ന നിലയിൽ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തെ​യും ഭൂമിയെ സംബന്ധിച്ച അവന്റെ മഹത്തായ ഉദ്ദേശ്യ​ങ്ങ​ളെ​യും കുറിച്ച്‌ സാക്ഷീ​ക​രി​ക്കാ​നുള്ള അസാധാ​ര​ണ​മായ അവസരങ്ങൾ എനിക്കു ലഭിച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. ടെലി​വി​ഷൻ പരിപാ​ടി​കൾക്കും മാസികാ ലേഖന​ങ്ങൾക്കു​മൊ​ക്കെ അഭിമു​ഖങ്ങൾ നടത്തു​മ്പോൾ ഇതു സത്യമാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടുണ്ട്‌. എവിടെ പോയാ​ലും ആരോടു സംസാ​രി​ച്ചാ​ലും, യഹോ​വ​യാം ദൈവത്തെ സേവി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഫലമായി ലഭിച്ചി​ട്ടുള്ള വിശ്വാ​സ​വും സന്തോ​ഷ​വു​മാണ്‌ ചിത്ര​ര​ച​ന​യിൽ എന്നെ സഹായി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്ന്‌ അവരെ അറിയി​ക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമി​ക്കു​ന്നു.

ഞാൻ എന്റെ വിശ്വാ​സം ഉപേക്ഷി​ക്കു​ന്ന​പക്ഷം എനിക്ക്‌ ഇപ്പോ​ഴത്തെ പോലെ ചിത്ര​രചന നടത്താൻ സാധി​ക്കില്ല എന്ന്‌ ഉറപ്പുണ്ട്‌. യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളിൽ ഒരുവ​ളാ​യ​തി​നാ​ലും ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തി​ലെ സത്യം എന്നിൽ സന്തോഷം നിറയ്‌ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ലു​മാണ്‌ എനിക്കു ചിത്ര​രചന നടത്താൻ കഴിയു​ന്നത്‌. (g01 8/22)

[15-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഞാൻ പാരീ​സിൽ ആയിരു​ന്ന​പ്പോൾ

[16-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഇന്ന്‌ എന്റെ രണ്ടു പുത്രി​മാ​രോ​ടൊ​പ്പം