പരി​ശോ​ധ​ന​യിൻ മധ്യേ വിശ്വാ​സം നാസി യൂറോ​പ്പിൽ

ആന്റോൺ ലെറ്റോൺയാ പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

മാർച്ച്‌ 12, 1938. ഹിറ്റ്‌ല​റു​ടെ സൈന്യം ഓസ്‌ട്രി​യൻ അതിർത്തി കടന്നി​രു​ന്നു. പടമു​ന്നേ​റ്റ​ത്തിന്‌ അകമ്പടി​യാ​യി സൈനിക ഗാനങ്ങ​ളും രാഷ്‌ട്രീയ മുദ്രാ​വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളും റേഡി​യോ​യി​ലൂ​ടെ അവി​ടെ​യാ​കെ മുഴങ്ങി. തീവ്ര​മായ രാജ്യ​സ്‌നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അലകൾ എന്റെ ജന്മനാ​ടായ ഓസ്‌ട്രി​യ​യിൽ എങ്ങും ആഞ്ഞടി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ഹിറ്റ്‌ല​റി​ന്റെ പിടി​ച്ച​ട​ക്ക​ലി​നെ തുടർന്ന്‌ ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലാ​കെ ജനങ്ങൾ ആവേശ​ഭ​രി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ “ആയിരം വർഷ ഭരണം” ദാരി​ദ്ര്യ​ത്തി​നും തൊഴി​ലി​ല്ലാ​യ്‌മ​യ്‌ക്കും അന്ത്യം കുറി​ക്കു​മെന്നു പലരും പ്രത്യാ​ശി​ച്ചു. കത്തോ​ലി​ക്കാ പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർപോ​ലും രാജ്യ​ത്താ​കെ അലയടി​ക്കുന്ന വികാ​ര​നിർഭ​ര​മായ രാജ്യ​സ്‌നേഹ പ്രകട​ന​ങ്ങ​ളിൽ പങ്കു​ചേർന്നു​കൊണ്ട്‌ ഹിറ്റ്‌ല​റി​നു സല്യൂട്ട്‌ ചെയ്‌തു.

അന്ന്‌ എനിക്കു വെറും 19 വയസ്സേ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളു എങ്കിലും ഹിറ്റ്‌ല​റി​ന്റെ മോഹ​ന​വാ​ഗ്‌ദാ​നങ്ങൾ ഒന്നും എന്നെ തെല്ലും ഉലച്ചില്ല. ഏതെങ്കി​ലും മാനുഷ ഗവൺമെ​ന്റു​കൾക്കു മനുഷ്യ​വർഗ​ത്തി​ന്റെ പ്രശ്‌ന​ങ്ങൾക്കു പരിഹാ​രം വരുത്താൻ കഴിയു​മെന്നു ഞാൻ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നില്ല.

ബൈബിൾ സത്യം പഠിക്കു​ന്നു

ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലെ ഡോണാ​വി​റ്റ്‌സിൽ 1919 ഏപ്രിൽ 19-നാണു ഞാൻ ജനിച്ചത്‌. വീട്ടിലെ മൂന്നു കുട്ടി​ക​ളിൽ ഇളയതാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ. പിതാവ്‌ കൽക്കരി ഖനിയി​ലെ കഠിനാ​ധ്വാ​നി​യായ ഒരു തൊഴി​ലാ​ളി ആയിരു​ന്നു. 1923-ൽ ഞങ്ങളെ​യും കൂട്ടി അദ്ദേഹം ഫ്രാൻസി​ലേക്കു പോയി. അവിടെ ഖനനം നടന്നു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ലിയേ​വെൻ എന്ന പട്ടണത്തിൽ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു ജോലി കിട്ടി. തന്റെ ചില ഉറച്ച രാഷ്‌ട്രീയ ബോധ്യ​ങ്ങൾ നിമിത്തം അദ്ദേഹം മതത്തെ എപ്പോ​ഴും സംശയ​ദൃ​ഷ്ടി​യോ​ടെ​യാ​ണു വീക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. അതേസ​മയം അമ്മയാ​ണെ​ങ്കിൽ ഒരു തികഞ്ഞ കത്തോ​ലിക്ക വിശ്വാ​സി​യും. ദൈവ​ത്തിൽ വിശ്വ​സി​ക്കാൻ അമ്മ കുട്ടി​ക​ളായ ഞങ്ങളെ പഠിപ്പി​ച്ചു. എന്നും രാത്രി​യിൽ അമ്മ ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പ​മി​രു​ന്നു പ്രാർഥി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. ക്രമേണ, മതത്തി​ലുള്ള അവിശ്വാ​സം കൂടുതൽ ശക്തമാ​യി​ത്തീർന്നിട്ട്‌ പിതാവ്‌ അമ്മയെ പള്ളിയിൽ പോലും വിടാ​താ​യി.

അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ, 1920-കളുടെ അവസാനം ഞങ്ങൾ വിന്റ്‌സെ​ന്റ്‌സ്‌ പ്ലാ​റ്റൈ​സി​നെ കണ്ടുമു​ട്ടി. യൂഗോ​സ്ലാ​വി​യൻ വംശജ​നായ ആ യുവാ​വി​നെ ഞങ്ങൾ വിൻകോ എന്നു വിളിച്ചു. അദ്ദേഹ​ത്തി​നു ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളു​മാ​യി ബന്ധമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു—യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ അന്ന്‌ അങ്ങനെ​യാണ്‌ അറിയ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നത്‌. താമസി​യാ​തെ ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളിൽ ഒരാൾ ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബത്തെ സന്ദർശി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. പള്ളിയിൽ പോകു​ന്നതു പിതാവ്‌ വിലക്കി​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ വീട്ടിൽ വെച്ച്‌ ദൈവത്തെ ആരാധി​ക്കാ​മോ എന്ന്‌ അമ്മ വിൻകോ​യോ​ടു ചോദി​ച്ചു. ദൈവം “കൈപ്പ​ണി​യായ ക്ഷേത്ര​ങ്ങ​ളിൽ വാസം ചെയ്യു​ന്നില്ല” എന്നു വ്യക്തമാ​ക്കുന്ന പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 17:24 കാണി​ച്ചിട്ട്‌, ദൈവത്തെ ആരാധി​ക്കാ​നുള്ള ഉചിത​മായ ഒരു സ്ഥലമാണു വീടെന്ന്‌ അദ്ദേഹം വിശദീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. അമ്മയ്‌ക്കു വളരെ സന്തോ​ഷ​മാ​യി, ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളു​ടെ വീടു​ക​ളിൽവെച്ചു നടത്തുന്ന യോഗ​ങ്ങൾക്ക്‌ അമ്മ സംബന്ധി​ക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഇതു പിതാ​വിന്‌ ഒട്ടും ഇഷ്ടപ്പെ​ട്ടില്ല. ‘ഈ അസംബന്ധം നിറു​ത്താൻ’ അദ്ദേഹം അമ്മയോ​ടു പറഞ്ഞു. ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളിൽനി​ന്നു ഞങ്ങളെ അകറ്റാ​നാ​യി, ഞങ്ങളെ​ല്ലാ​വ​രും ഞായറാ​ഴ്‌ച​ക​ളി​ലെ കുർബ്ബാ​ന​യിൽ സംബന്ധി​ക്ക​ണ​മെന്നു പോലും അദ്ദേഹം ശാഠ്യം പിടിച്ചു! അമ്മ പള്ളിയിൽ പോകാൻ തീർത്തും വിസമ്മ​തി​ച്ച​തി​നാൽ ഞാൻ അൾത്താ​ര​യിൽ പുരോ​ഹി​തന്റെ സഹായി​യാ​യി സേവി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ പിതാവ്‌ ശഠിച്ചു. ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ പിതാ​വി​ന്റെ ആഗ്രഹത്തെ അമ്മ മാനി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും, എന്റെ ഹൃദയ​ത്തി​ലും മനസ്സി​ലും ബൈബിൾ തത്ത്വങ്ങൾ ഉൾനടു​ന്ന​തി​ലും ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളു​ടെ യോഗ​ങ്ങൾക്കു പോകു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ എന്നെയും കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തി​ലും അമ്മ തുടർന്നു.

 പെപി എന്ന ചെല്ല​പ്പേ​രുള്ള എന്റെ പെങ്ങൾ യോസ​ഫീ​നാ​യും വിൻകോ​യും 1928-ൽ യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള തങ്ങളുടെ സമർപ്പണം ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തി. പിന്നീട്‌ അവർ വിവാ​ഹി​ത​രാ​യി. പിറ്റേ വർഷം ലിയേ​വെ​നിൽവെച്ച്‌ അവരുടെ മകൾ ഫീനി ജനിച്ചു. മൂന്നു വർഷം കഴിഞ്ഞ്‌, സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​നു നിയ​ന്ത്ര​ണങ്ങൾ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രുന്ന യൂഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യിൽ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂഷ ഏറ്റെടു​ക്കാൻ അവർക്കു ക്ഷണം ലഭിച്ചു. നിരവധി പ്രതി​ബ​ന്ധങ്ങൾ ഉണ്ടായി​ട്ടും അവരുടെ സന്തോ​ഷ​ത്തി​നും യഹോ​വ​യു​ടെ സേവന​ത്തോ​ടുള്ള തീക്ഷ്‌ണ​ത​യ്‌ക്കും മങ്ങലേ​റ്റില്ല. അവരുടെ മികച്ച ദൃഷ്ടാന്തം ഒരു മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​നാ​യി​ത്തീ​രാ​നുള്ള ആഗ്രഹം എന്നിൽ ഉളവാക്കി.

ആത്മീയ വളർച്ച

ദുഃഖ​ക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, പൊരു​ത്ത​ക്കേ​ടു​കൾ നിമിത്തം ഞങ്ങളുടെ പിതാ​വും മാതാ​വും 1932-ൽ വിവാ​ഹ​മോ​ചനം നേടി. ഞാൻ അമ്മയോ​ടൊ​പ്പം ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലേക്കു പോയി. എന്റെ മൂത്ത സഹോ​ദരൻ വിൽഹെം (വില്ലി) ഫ്രാൻസിൽത്തന്നെ താമസി​ച്ചു. അതിനു​ശേഷം പിതാ​വു​മാ​യി എനിക്കു യാതൊ​രു ബന്ധവും ഇല്ലായി​രു​ന്നു. തന്റെ മരണം​വരെ അദ്ദേഹം ഞങ്ങളോട്‌ എതിർപ്പു തുടർന്നു.

ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലെ ഗാംലി​റ്റ്‌സ്‌ ഗ്രാമ​ത്തിൽ ഞാനും അമ്മയും സ്ഥിരതാ​മസം തുടങ്ങി. അടു​ത്തെ​ങ്ങും സഭ ഇല്ലായി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അമ്മ ബൈബിൾ അധിഷ്‌ഠിത പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളി​ലെ വിവരങ്ങൾ എന്നോ​ടൊ​പ്പം ക്രമമാ​യി ചർച്ച ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ഏഡൂവാർട്ട്‌ വോഹി​ന്റ്‌സ്‌ എന്ന വ്യക്തി മാസത്തിൽ രണ്ടു തവണ വീട്ടിൽ വന്ന്‌ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ആവശ്യ​മായ ആത്മീയ പോഷണം നൽകി​യി​രു​ന്നത്‌ ഞങ്ങൾക്കു വളരെ സന്തോഷം പകർന്നു. ഗ്രാറ്റ്‌സ്‌ എന്ന സ്ഥലത്തു​നി​ന്നു ഞങ്ങളെ സന്ദർശി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഓരോ ദിശയി​ലേ​ക്കും അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ 100 കിലോ​മീ​റ്റ​റോ​ളം സൈക്കിൾ ചവിട്ട​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു!

ഹിറ്റ്‌ല​റി​ന്റെ ഭീകര​വാ​ഴ്‌ച​യു​ടെ തുടക്ക​ത്തിൽ, 1938-ൽത്തന്നെ വോഹി​ന്റ്‌സ്‌ സഹോ​ദ​രനെ അറസ്റ്റു ചെയ്‌തു. അദ്ദേഹത്തെ ലിൻസി​ലെ ഒരു ദയാവധ സ്ഥാപന​ത്തിൽവെച്ച്‌ ഗ്യാസ്‌ ചേംബ​റിൽ വധിച്ചു എന്നു കേട്ട​പ്പോൾ ഞങ്ങളെ​ല്ലാം അതീവ ദുഃഖി​ത​രാ​യി. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ശ്രദ്ധേ​യ​മായ വിശ്വാ​സം യഹോ​വയെ വിശ്വ​സ്‌ത​മാ​യി സേവി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുടരാൻ ഞങ്ങൾക്കു ശക്തി​യേകി.

1938—ഒരു കറുത്ത വർഷം

ഓസ്‌ട്രി​യ​യിൽ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ പ്രവർത്തനം 1935-ൽത്തന്നെ നിരോ​ധി​ച്ചി​രു​ന്നു. 1938-ൽ ഹിറ്റ്‌ല​റു​ടെ സൈന്യം ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലേക്കു കടന്ന​പ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ ശുശ്രൂഷ അങ്ങേയറ്റം അപകട​ക​ര​മാ​യി. ഞാനും അമ്മയും സാക്ഷി​ക​ളാ​ണെന്ന്‌ ഞങ്ങളുടെ അയൽക്കാർക്കെ​ല്ലാം അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ ആളുക​ളു​ടെ വെട്ടത്തു വരാതി​രി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ കഴിവ​തും ശ്രമിച്ചു. നാസി​ക​ളു​ടെ കണ്ണിൽപ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​യി ഞാൻ രാത്രി മുഴു​വ​നും ഒരു കളപ്പു​ര​യിൽ കഴിച്ചു കൂട്ടാൻ പോലും തുടങ്ങി.

ആയിര​ത്തി​ത്തൊ​ള്ളാ​യി​ര​ത്തി​മു​പ്പത്തെ​ട്ടി​ന്റെ തുടക്ക​മാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും, ഞാൻ അടിസ്ഥാന വിദ്യാ​ഭ്യാ​സം പൂർത്തി​യാ​ക്കി ഒരു ബേക്കറി​യിൽ ജോലി ചെയ്‌തു തുടങ്ങി​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ “ഹെയ്‌ൽ ഹിറ്റ്‌ലർ” എന്നു പറയാ​നും ഹിറ്റ്‌ല​റി​ന്റെ യുവജ​ന​സം​ഘ​ട​ന​യിൽ അംഗമാ​കാ​നും വിസമ്മ​തി​ച്ച​തി​നാൽ എന്നെ ജോലി​യിൽനി​ന്നു പിരി​ച്ചു​വി​ട്ടു. എന്നാൽ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തി​നുള്ള സമർപ്പണം ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്താ​നുള്ള എന്റെ തീരു​മാ​നം പൂർവാ​ധി​കം ശക്തി​പ്പെ​ടു​ക​യാ​ണു ചെയ്‌തത്‌.

അമ്മയും ഞാനും 1938 ഏപ്രിൽ 8-നു സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. ഞങ്ങളും സ്‌നാ​പ​നാർഥി​ക​ളായ മറ്റ്‌ ഏഴു പേരും രാത്രി​യിൽ കാട്ടിലെ ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു കുടി​ലിൽ ഒത്തുകൂ​ടി. സ്‌നാപന പ്രസംഗം കഴിഞ്ഞ്‌, പത്തു മിനിട്ട്‌ ഇടവിട്ട്‌ ഞങ്ങൾ ഓരോ​രു​ത്ത​രാ​യി ഇടുങ്ങിയ ഒരു നടപ്പാ​ത​യി​ലൂ​ടെ താഴെ​യുള്ള അലക്കു​പു​ര​യി​ലേക്കു പോയി. അവിടെ വെള്ളം നിറച്ച ഒരു സിമന്റു തൊട്ടി​യിൽ ഞങ്ങൾ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു.

ഓസ്‌ട്രി​യ​യെ ജർമനി​യോ​ടു ചേർക്കു​ന്നതു സംബന്ധിച്ച്‌ 1938 ഏപ്രിൽ 10-ന്‌ പ്രഹസന വോട്ടിങ്‌ നടത്തു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. “ഹിറ്റ്‌ല​റി​നു വോട്ടു​ചെ​യ്യുക!” എന്ന മുദ്രാ​വാ​ക്യം അടങ്ങിയ പോസ്റ്റ​റു​കൾ രാജ്യ​മെ​മ്പാ​ടും കാണാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അമ്മയോ​ടും എന്നോ​ടും വോട്ടു​ചെ​യ്യാൻ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടില്ല. കാരണം വളരെ​ക്കാ​ലം ഫ്രാൻസിൽ താമസിച്ച്‌ മടങ്ങി​യെ​ത്തിയ ഞങ്ങൾക്ക്‌ ഒരിട​ത്തും പൗരത്വം ഇല്ലായി​രു​ന്നു. ഇതു പിന്നീട്‌ എന്റെ ജീവൻ രക്ഷിച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌. ദക്ഷിണ ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലെ ക്ലാഗെൻഫുർട്ടിൽനി​ന്നുള്ള ഫ്രാന്റ്‌സ്‌ ഗാൻസ്റ്റെ ക്രമമാ​യി ഞങ്ങൾക്കു വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം എത്തിച്ചു​ത​ന്നി​രു​ന്നു. രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം കൊടു​മ്പി​രി​കൊ​ള്ളു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ ദൈവ​വ​ച​ന​ത്തിൽനിന്ന്‌ ആത്മീയ​മാ​യി ശക്തി പ്രാപി​ക്കാൻ ഇതുമൂ​ലം ഞങ്ങൾക്കു കഴിഞ്ഞു.

എന്റെ സഹോ​ദരൻ, വില്ലി

എന്നെക്കാൾ നാലു വയസ്സു മൂത്തതാ​യി​രു​ന്നു വില്ലി. ഒമ്പതു വർഷം മുമ്പ്‌ ഞാനും അമ്മയും ഫ്രാൻസിൽനി​ന്നു പോന്ന​തിൽപ്പി​ന്നെ എന്റെ ജ്യേഷ്‌ഠ​നായ വില്ലിക്ക്‌ ഞങ്ങളു​മാ​യി യാതൊ​രു ബന്ധവു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ചെറു​പ്പ​ത്തിൽ വില്ലിക്ക്‌ അമ്മ ബൈബിൾ വിഷയങ്ങൾ പഠിപ്പി​ച്ചു കൊടു​ത്തി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും മുതിർന്ന​പ്പോൾ, ഹിറ്റ്‌ല​റി​ന്റെ ഭരണമാണ്‌ ശോഭ​ന​മായ ഭാവി​യി​ലേ​ക്കുള്ള താക്കോൽ എന്നു  വിശ്വ​സി​ക്കാൻമാ​ത്രം വില്ലി വഴി​തെ​റ്റി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. 1940 മേയിൽ, ഒരു നാസി എന്ന നിലയിൽ നിയമ​വി​രുദ്ധ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ ഏർപ്പെ​ട്ട​തി​നെ തുടർന്ന്‌ ഒരു ഫ്രഞ്ച്‌ കോടതി ജ്യേഷ്‌ഠന്‌ രണ്ടു വർഷം തടവു​ശിക്ഷ വിധിച്ചു. എന്നാൽ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ജർമൻ സൈന്യം ഫ്രാൻസ്‌ ആക്രമി​ച്ച​പ്പോൾ ജ്യേഷ്‌ഠൻ മോചി​ത​നാ​യി. ആ അവസര​ത്തി​ലാണ്‌ ജ്യേഷ്‌ഠൻ പാരീ​സിൽനിന്ന്‌ ഞങ്ങൾക്കൊ​രു കാർഡ്‌ അയയ്‌ക്കു​ന്നത്‌. വില്ലി ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നറി​ഞ്ഞ​തിൽ ഞങ്ങൾക്കു സന്തോ​ഷം​തോ​ന്നി, എന്നാൽ വില്ലി​യിൽ വന്ന മാറ്റങ്ങളെ കുറിച്ചു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഞെട്ടി​പ്പോ​യി.

യുദ്ധകാ​ലത്ത്‌ മിക്ക​പ്പോ​ഴും വില്ലി ഞങ്ങളെ സന്ദർശി​ച്ചി​രു​ന്നു. എസ്‌എസു-മായി (ഷുറ്റ്‌സ്‌സ്റ്റാ​ഫൽ, ഹിറ്റ്‌ല​റി​ന്റെ വിശിഷ്ട അകമ്പടി​സേന) വില്ലി നല്ല ബന്ധത്തിൽ ആയിരു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ ഇതു സാധി​ച്ചത്‌. ഹിറ്റ്‌ല​റി​ന്റെ സൈനിക വിജയ​ങ്ങ​ളിൽ എന്റെ ജ്യേഷ്‌ഠൻ മതിമ​റ​ന്നു​പോ​യി. ബൈബിൾ അധിഷ്‌ഠിത പ്രത്യാ​ശ​യി​ലേക്കു ജ്യേഷ്‌ഠന്റെ ശ്രദ്ധതി​രി​ക്കാൻ ഞാൻ ആകുന്നത്ര ശ്രമി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു കേൾക്കു​മ്പോൾ ജ്യേഷ്‌ഠൻ ഇങ്ങനെ പറയും: “വെറുതെ വിഡ്‌ഢി​ത്തം പുലമ്പാ​തി​രി​ക്കൂ, മിന്നൽ വേഗത്തിൽ ഹിറ്റ്‌ലർ ആക്രമിച്ച്‌ മുന്നേ​റു​ന്നതു കണ്ടില്ലേ, ജർമൻകാർ താമസി​യാ​തെ ഈ ലോക​ത്തി​ന്റെ ഭരണാ​ധി​പ​ന്മാ​രാ​കും!”

ഒരിക്കൽ വില്ലി അവധിക്കു വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രിച്ച ശത്രുക്കൾ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം ഞാൻ അവനു സമ്മാനി​ച്ചു. അത്‌ 1942 ഫെബ്രു​വ​രി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു എന്ന്‌ എനി​ക്കോർമ​യുണ്ട്‌. എന്നെ അതിശ​യി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌, ഒറ്റയി​രി​പ്പിന്‌ ജ്യേഷ്‌ഠൻ അതു വായി​ച്ചു​തീർത്തു. ഹിറ്റ്‌ല​റി​ന്റെ ഭരണം തികഞ്ഞ പരാജ​യ​ത്തി​ലേക്കു നീങ്ങു​മെന്ന്‌ എന്റെ ജ്യേഷ്‌ഠൻ തിരി​ച്ച​റി​യാൻ തുടങ്ങി. താനിതു വരെ പിന്തു​ണ​ച്ചത്‌ മനുഷ്യ​ത്വം ലവലേ​ശ​മി​ല്ലാത്ത ഒരു ദുർഭ​ര​ണ​ത്തെ​യാ​ണെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യ​പ്പോൾ, പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ തന്റെ തെറ്റു തിരു​ത്താൻ ജ്യേഷ്‌ഠൻ ദൃഢനി​ശ്ച​യ​മെ​ടു​ത്തു.

ബൈബിൾ സത്യത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യുള്ള വില്ലി​യു​ടെ നിലപാട്‌

പിറ്റേ മാസം വില്ലി വീണ്ടും ഞങ്ങളെ സന്ദർശി​ച്ചു. അപ്പോ​ഴേ​ക്കും ആൾ ആകെ മാറി​യി​രു​ന്നു. ജ്യേഷ്‌ഠൻ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ആന്റൺ, ഞാൻ സ്വീക​രി​ച്ചത്‌ തെറ്റായ പാതയാ​യി​രു​ന്നു.”

“വില്ലീ, ഇതു തിരി​ച്ച​റി​യാൻ നീ വളരെ താമസി​ച്ചു​പോ​യി,” ഞാൻ പ്രതി​വ​ചി​ച്ചു.

അപ്പോൾ ജ്യേഷ്‌ഠൻ പറഞ്ഞു: “ഇല്ല, അധികം താമസി​ച്ചി​ട്ടില്ല! ‘ചെയ്യേ​ണ്ട​തെ​ല്ലാം ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കു​മ്പോൾ നീ ചെയ്യുക’ എന്നു ബൈബിൾ പറയുന്നു. ഞാനി​പ്പോ​ഴും ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അതിനു ഞാൻ ദൈവ​ത്തി​നു നന്ദി പറയുന്നു.”—സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 9:10.

“നീയി​പ്പോൾ എന്തു ചെയ്യാ​നാണ്‌ ഉദ്ദേശി​ക്കു​ന്നത്‌?” ഞാൻ ചോദി​ച്ചു.

“ഒരു സൈനി​ക​നാ​യി തുടരാൻ ഞാൻ ഉദ്ദേശി​ക്കു​ന്നില്ല.” “ഞാൻ നാസി​ക​ളു​മാ​യുള്ള ബന്ധം വേർപെ​ടു​ത്താൻ പോകു​ക​യാണ്‌, വരുന്നതു വരട്ടെ.” ഇതായി​രു​ന്നു വില്ലി​യു​ടെ മറുപടി.

പെട്ടെ​ന്നു​ത​ന്നെ വില്ലി യൂഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യി​ലെ സാ​ഗ്രെ​ബി​ലുള്ള ഞങ്ങളുടെ പെങ്ങൾ പെപിയെ ഒരിക്കൽക്കൂ​ടെ സന്ദർശി​ക്കാൻ പോയി. അവിടെ നിരോ​ധ​ന​ത്തിൻ കീഴിൽ നടത്തപ്പെട്ട സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ യോഗ​ങ്ങ​ളിൽ കുറച്ചു നാൾ സംബന്ധിച്ച ശേഷം രഹസ്യ​മാ​യി സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. അങ്ങനെ ഒടുവിൽ മുടി​യ​നായ പുത്രൻ തിരി​ച്ചു​വന്നു!—ലൂക്കൊസ്‌ 15:11-24.

ഫ്രാൻസി​ലെ നാസി​ക​ളിൽ നിന്നു രക്ഷപ്പെ​ടാ​നാ​യി അതിർത്തി​വഴി സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡി​ലേക്കു കടക്കാൻ വില്ലി ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ, ജർമൻ സൈനിക പോലീസ്‌ വില്ലിയെ അറസ്റ്റു​ചെ​യ്‌തു. ബർലി​നി​ലെ സൈനിക-കോട​തി​യിൽ വെച്ചു വില്ലിയെ വിചാ​ര​ണ​ചെ​യ്‌തു. സൈന്യ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഒളി​ച്ചോ​ടി എന്ന കാരണ​ത്താൽ 1942 ജൂലൈ 27-ന്‌ വില്ലിയെ വധശി​ക്ഷ​യ്‌ക്കു വിധിച്ചു. ബർലിൻ ടാഗെൽ എന്ന സ്ഥലത്തെ സൈനിക ജയിലിൽ ആയിരുന്ന വില്ലിയെ സന്ദർശി​ക്കാൻ എനിക്ക്‌ അനുവാ​ദം ലഭിച്ചു. ഒരു ചെറിയ അറയി​ലേക്ക്‌ അവർ എന്നെ കൊണ്ടു​പോ​യി. എന്നിട്ട്‌, വില്ലി​യെ​യും അവി​ടേക്കു കൊണ്ടു​വന്നു. വില്ലിയെ ഒരു തടവറ സൂക്ഷി​പ്പു​കാ​ര​നോ​ടു ചേർത്തു ബന്ധിച്ചി​രു​ന്നു. ഈ അവസ്ഥയിൽ എന്റെ ജ്യേഷ്‌ഠനെ കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. പരസ്‌പരം ആലിം​ഗനം ചെയ്യാൻപോ​ലും ഞങ്ങൾക്ക്‌ അനുവാ​ദ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. വിടപ​റ​യാൻ വെറും 20 മിനിട്ടേ ഞങ്ങൾക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ.

എന്റെ കണ്ണു നിറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നതു കണ്ടിട്ട്‌ ജ്യേഷ്‌ഠൻ പറഞ്ഞു: “ആന്റോൺ, നീ എന്തിനാ​ണു കരയു​ന്നത്‌? സന്തോ​ഷി​ക്ക​യല്ലേ വേണ്ടത്‌! സത്യം വീണ്ടും കണ്ടെത്താൻ എന്നെ സഹായി​ച്ച​തിൽ ഞാൻ യഹോ​വ​യോട്‌ എത്ര നന്ദിയു​ള്ള​വ​നാ​ണെ​ന്നോ! ഹിറ്റ്‌ല​റി​നു വേണ്ടി​യാ​ണു മരി​ക്കേണ്ടി വന്നിരു​ന്ന​തെ​ങ്കിൽ എനിക്കു പ്രത്യാ​ശ​യ്‌ക്കു യാതൊ​രു വകയും ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. പക്ഷേ യഹോ​വ​യ്‌ക്കാ​യി മരിച്ചാൽ ഞാൻ പുനരു​ത്ഥാ​ന​ത്തിൽ വരും എന്ന്‌ എനിക്ക്‌ ഉറപ്പാണ്‌. അപ്പോൾ നമുക്കു വീണ്ടും കാണാ​മ​ല്ലോ!”

വില്ലി ഞങ്ങൾക്കയച്ച വിടവാ​ങ്ങൽ സന്ദേശ​ത്തിൽ ഇങ്ങനെ എഴുതി​യി​രു​ന്നു: “ഞാൻ സേവി​ക്കുന്ന എന്റെ പ്രിയ​പ്പെട്ട ദൈവം എനിക്ക്‌ ആവശ്യ​മാ​യ​തെ​ല്ലാം നൽകുന്നു. ഞാൻ സഹിച്ചു​നി​ന്നു ജയശാ​ലി​യാ​യി​ത്തീ​രേ​ണ്ട​തിന്‌ അവൻ തീർച്ച​യാ​യും എന്നെ അന്ത്യ​ത്തോ​ളം താങ്ങി പരിപാ​ലി​ക്കും. എനിക്കു യാതൊ​രു ഖേദവു​മില്ല, അക്കാര്യ​ത്തിൽ നിങ്ങൾക്ക്‌ ഉറപ്പു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാൻ കഴിയും. മാത്രമല്ല ഞാൻ കർത്താ​വിൽ അചഞ്ചല​നാ​യി നില​കൊ​ള്ളു​ക​യും ചെയ്യുന്നു!”

അതിന്റെ പിറ്റേന്ന്‌, അതായത്‌ 1942 സെപ്‌റ്റം​ബർ 2-ന്‌ ബർലിനു സമീപം ബ്രാൻഡൻബർഗ്‌ ജയിലിൽ വില്ലി വധിക്ക​പ്പെട്ടു. അപ്പോൾ വില്ലിക്ക്‌ 27 വയസ്സാ​യി​രു​ന്നു. ഫിലി​പ്പി​യർ 4:13-ലെ വാക്കു​ക​ളു​ടെ സത്യത​യ്‌ക്ക്‌ അടിവ​ര​യി​ടു​ന്ന​താണ്‌ വില്ലി​യു​ടെ ജീവിത മാതൃക. അവിടെ നാം ഇങ്ങനെ വായി​ക്കു​ന്നു: “എന്നെ ശക്തനാ​ക്കു​ന്നവൻ മുഖാ​ന്തരം ഞാൻ സകലത്തി​ന്നും മതിയാ​കു​ന്നു.”

 വിൻകോ, മരണ​ത്തോ​ളം വിശ്വ​സ്‌തൻ

ജർമൻ സൈന്യം 1941-ൽ യൂഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യി​ലേക്കു കടന്നതു നിമിത്തം പെപി​ക്കും ഭർത്താവ്‌ വിൻകോ​യ്‌ക്കും 12 വയസ്സുള്ള മകൾ ഫീനി​ക്കും ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലേക്കു തിരിച്ചു വരേണ്ട​താ​യി വന്നു. അപ്പോ​ഴേ​ക്കും ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലുള്ള മിക്ക സാക്ഷി​ക​ളെ​യും തടവറ​ക​ളി​ലും തടങ്കൽപ്പാ​ള​യ​ങ്ങ​ളി​ലും ആക്കി കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നു. എന്റെ പെങ്ങൾക്കും കുടും​ബ​ത്തി​നും ജർമൻ പൗരത്വം ഇല്ലാതി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ദക്ഷിണ ഓസ്‌ട്രി​യ​യിൽ ഞങ്ങളുടെ വീടി​ന​ടുത്ത്‌ ഒരു കൃഷി​യി​ട​ത്തിൽ അവരെ​ക്കൊ​ണ്ടു നിർബ​ന്ധി​ച്ചു പണി​യെ​ടു​പ്പി​ച്ചു.

അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ, 1943 ആഗസ്റ്റ്‌ 26-ന്‌ ഗസ്റ്റപ്പോ (നാസി​ക​ളു​ടെ രഹസ്യ​പ്പോ​ലീസ്‌) വിൻകോ​യെ അറസ്റ്റു​ചെ​യ്‌തു. ഫീനി തന്റെ പിതാ​വി​നോ​ടു യാത്ര​പ​റ​യാൻ ചെന്ന​പ്പോൾ ഒരു പോലീസ്‌ മേധാവി അവളെ അതിശ​ക്ത​മാ​യി പ്രഹരി​ച്ചു. ആ പ്രഹര​മേറ്റ്‌ അവൾ ചുഴറ്റി​യെ​റി​യ​പ്പെട്ടു. ഗസ്റ്റപ്പോ വിൻകോ​യെ പല തവണ ചോദ്യം ചെയ്യു​ക​യും മൃഗീ​യ​മാ​യി തല്ലിച്ച​ത​യ്‌ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. പിന്നീട്‌ അദ്ദേഹത്തെ മ്യൂണി​ക്കി​ലെ ഷ്‌റ്റാ​ഡെൽഹൈം ജയിലി​ലേക്കു മാറ്റി.

എന്റെ ജോലി​സ്ഥ​ല​ത്തു​വെച്ച്‌ 1943 ഒക്ടോബർ 6-ന്‌ പോലീസ്‌ എന്നെ അറസ്റ്റു​ചെ​യ്‌തു. വിൻകോ​യെ പാർപ്പി​ച്ചി​രുന്ന ഷ്‌റ്റാ​ഡെൽഹൈം ജയിലി​ലേക്കു തന്നെയാണ്‌ എന്നെയും അയച്ചത്‌. എനിക്കു ഫ്രഞ്ച്‌ നല്ല വശമാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ യുദ്ധത്ത​ട​വു​കാ​രായ ഫ്രഞ്ചു​കാർക്കു​വേണ്ടി ഒരു തർജമ​ക്കാ​ര​നാ​യി എന്നെ ഉപയോ​ഗി​ച്ചു. ജയിൽ വളപ്പി​ലൂ​ടെ നടക്കു​മ്പോൾ എനിക്കു വിൻകോ​യു​മാ​യി സംസാ​രി​ക്കാൻ അവസരം കിട്ടി​യി​രു​ന്നു.

ഒടുവിൽ വിൻകോ​യ്‌ക്കും മരണശിക്ഷ വിധിച്ചു. സാക്ഷി​കൾക്ക്‌ ബൈബിൾ സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ നൽകി​യ​തും തടങ്കൽപ്പാ​ള​യ​ങ്ങ​ളിൽ ആയിരുന്ന സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഭാര്യ​മാ​രെ പണപര​മാ​യി സഹായി​ച്ച​തു​മാ​യി​രു​ന്നു അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ പേരി​ലുള്ള കുറ്റം. വില്ലിയെ വധിച്ച, ബർലിന്‌ അടുത്തുള്ള അതേ ജയിലി​ലേക്കു വിൻകോ​യെ​യും കൊണ്ടു​പോ​യി. അവിടെ വെച്ച്‌ 1944 ഒക്ടോബർ 9-ന്‌ അദ്ദേഹം ശിര​ച്ഛേദം ചെയ്യ​പ്പെട്ടു.

തന്റെ കുടും​ബ​വു​മാ​യുള്ള വിൻകോ​യു​ടെ അവസാ​നത്തെ കൂടി​ക്കാഴ്‌ച കരളലി​യി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹം മുറി​വും ചതവു​മേറ്റ്‌ ചങ്ങലയാൽ ബന്ധിത​നാ​യി കാണ​പ്പെട്ടു. ബന്ധിക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നതു കാരണം അദ്ദേഹ​ത്തി​നു തന്റെ കുടും​ബത്തെ അവസാ​ന​മാ​യൊന്ന്‌ ആശ്ലേഷി​ക്കാൻ പോലും ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. തന്റെ പിതാ​വി​നെ അവസാ​ന​മാ​യി കാണു​മ്പോൾ ഫീനിക്ക്‌ 14 വയസ്സാ​യി​രു​ന്നു. പിതാ​വി​ന്റെ അവസാന വാക്കുകൾ ഇപ്പോ​ഴും അവളുടെ കാതിൽ മുഴങ്ങു​ന്നു: “ഫീനീ, നിന്റെ അമ്മയെ നോക്കി​ക്കൊ​ള്ളണം!”

പിതാ​വി​ന്റെ മരണ​ശേഷം ഫീനിയെ അവളുടെ അമ്മയിൽ നിന്നും ബലമായി അകറ്റി ഒരു നാസി​ക്കു​ടും​ബ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ആക്കി. അവളെ “എങ്ങനെ​യും മാറ്റി​യെ​ടു​ക്കാൻ” ആയിരു​ന്നു പിന്നെ ആ കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ ശ്രമം. പലപ്പോ​ഴും അവർ അവളെ മൃഗീ​യ​മാ​യി മർദിച്ചു. റഷ്യൻ സൈന്യം ഓസ്‌ട്രി​യ​യിൽ എത്തിയ​പ്പോൾ, ഫീനിയെ അതി​ക്രൂ​ര​മാ​യി ദ്രോ​ഹിച്ച ആ ജർമൻ കുടും​ബത്തെ വെടി​വെ​ച്ചു​കൊ​ന്നു. കിരാത പ്രവൃ​ത്തി​കൾക്കു കുപ്ര​സി​ദ്ധ​രായ നാസി​ക​ളാ​യാണ്‌ അവർ ഈ കുടും​ബത്തെ വീക്ഷി​ച്ചത്‌.

യുദ്ധ​ശേ​ഷം എന്റെ പെങ്ങൾ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂഷ തുടർന്നു. അവളുടെ രണ്ടാം ഭർത്താ​വായ ഹാൻസ്‌ ഫോർസ്റ്റ​റോ​ടൊ​പ്പം 1998-ലെ തന്റെ മരണം വരെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ സ്വിസ്സ്‌ ബ്രാഞ്ചിൽ അവൾ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ച്ചു. ഫീനി തന്റെ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളു​ടെ പാതതന്നെ പിന്തു​ടർന്നു. ഇപ്പോൾ അവൾ സ്വിറ്റ്‌സർലൻഡിൽ സത്യ​ദൈ​വ​മായ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്നു.

ഒടുവിൽ സ്വാത​ന്ത്ര്യം!

മ്യൂണി​ക്കി​ലെ ഞങ്ങളുടെ ജയിൽ 1945-ന്റെ ആരംഭ​ത്തിൽ ബോം​ബി​ട്ടു നശിപ്പിച്ച കെട്ടി​ട​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂട്ടത്തിൽ നാശത്തി​നി​ര​യാ​യി. നഗരം തകർന്നു തരിപ്പ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞാൻ തടവറ​യി​ലാ​യിട്ട്‌ 18 മാസം കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ​യി​രി​ക്കെ ജഡ്‌ജി​യു​ടെ മുമ്പാകെ എന്നെ വിചാരണ ചെയ്യാ​നുള്ള ദിവസം വന്നെത്തി. 1945 മേയ്‌ 8-ന്‌ യുദ്ധം ഔദ്യോ​ഗി​ക​മാ​യി അവസാ​നി​ക്കു​ന്ന​തി​നു കേവലം രണ്ടാഴ്‌ച മുമ്പാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. വിചാ​ര​ണ​യ്‌ക്കി​ടെ അവർ എന്നോടു ചോദി​ച്ചു: “സൈനി​ക​സേ​വനം ചെയ്യാൻ താങ്കൾക്കു സമ്മതമാ​ണോ?”

“ഒരു തടവു​കാ​രന്‌ യൂണി​ഫോം ധരിക്കാ​നും ‘ഹെയ്‌ൽ ഹിറ്റ്‌ലർ’ പറയാ​നും അനുവാ​ദ​മി​ല്ല​ല്ലോ?” എന്നു ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. ജർമൻ സൈന്യ​ത്തിൽ ചേരാൻ സമ്മതമാ​ണോ എന്നു ചോദി​ച്ച​പ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു: “ദയവായി നിർബ​ന്ധിത സൈനിക സേവന​ത്തി​നുള്ള പേപ്പർ എനിക്കു തന്നേക്കൂ, അപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ തീരു​മാ​നം നിങ്ങളെ അറിയി​ക്കാം.”

 ഏതാനും ദിവസ​ങ്ങൾക്കു ശേഷം യുദ്ധം അവസാ​നി​ച്ചു. ഞാൻ സ്വത​ന്ത്ര​നാ​ണെന്ന്‌ എന്നോടു പറഞ്ഞു. താമസി​യാ​തെ ഞാൻ ഗ്രാറ്റ്‌സി​ലേക്കു പോയി. അവിടെ 35 സാക്ഷി​ക​ളുള്ള ഒരു ചെറിയ സഭ സംഘടി​പ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു. ഇപ്പോൾ ഗ്രാറ്റ്‌സിൽ എട്ടു സഭകളുണ്ട്‌.

സ്‌നേ​ഹ​മ​യി​യായ ഒരു സഹായി

യുദ്ധ​ശേഷം അധികം താമസി​യാ​തെ ഞാൻ ഹേലേനെ ഡുൺസ്റ്റി​നെ കണ്ടുമു​ട്ടി. മുമ്പ്‌ നാസി പാർട്ടി​യിൽ അംഗമാ​യി​രുന്ന ഒരു യുവ സ്‌കൂൾ അധ്യാ​പി​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അവൾ. നാസിസം നിമിത്തം അവൾ ആകെ നിരാ​ശ​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അവളോ​ടുള്ള എന്റെ ആദ്യ സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ അവൾ ചോദി​ച്ചു: “മറ്റാർക്കും ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നാമം അറിഞ്ഞു​കൂ​ടാ​ത്ത​പ്പോൾ അത്‌ യഹോവ എന്നാ​ണെന്ന്‌ നിങ്ങൾക്കു​മാ​ത്രം എങ്ങനെ അറിയാം?”

“കാരണം മിക്ക ആളുക​ളും ബൈബിൾ പരി​ശോ​ധി​ക്കു​ന്നില്ല,” ഞാൻ മറുപടി പറഞ്ഞു. എന്നിട്ട്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നാമം ബൈബി​ളിൽനിന്ന്‌ അവളെ കാണിച്ചു.

“ദൈവ​ത്തി​ന്റെ നാമം യഹോവ എന്നാ​ണെന്നു ബൈബിൾ പറയു​ന്നെ​ങ്കിൽ അതു തീർച്ച​യാ​യും എല്ലാവ​രെ​യും അറിയി​ക്കേ​ണ്ട​താണ്‌!” അവൾ ആവേശ​ത്തോ​ടെ പറഞ്ഞു. ഹേലേനെ ബൈബിൾ സത്യം പ്രസം​ഗി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞ്‌ അവൾ യഹോ​വ​യ്‌ക്കുള്ള തന്റെ സമർപ്പണം ജലസ്‌നാ​പ​ന​ത്താൽ പ്രതീ​ക​പ്പെ​ടു​ത്തി. 1948 ജൂൺ 5-ന്‌ ഞങ്ങൾ വിവാ​ഹി​ത​രാ​യി.

തുടർന്ന്‌, 1953 ഏപ്രിൽ 1-ന്‌ ഞങ്ങൾ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​ക​രാ​യി. പിന്നീട്‌, ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ സൗത്ത്‌ ലാൻസി​ങ്ങി​ന​ടു​ത്തുള്ള വാച്ച്‌ടവർ ബൈബിൾ സ്‌കൂൾ ഓഫ്‌ ഗിലെ​യാ​ദി​ന്റെ 31-ാമത്തെ ക്ലാസ്സിൽ പങ്കെടു​ക്കാ​നാ​യി ഞങ്ങളെ ക്ഷണിച്ചു. അവിടെ ഞങ്ങൾക്ക്‌ 64 രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നുള്ള സഹവി​ദ്യാർഥി​ക​ളു​മാ​യി ശരിക്കും ഊഷ്‌മ​ള​മായ സഹവാസം ആസ്വദി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.

ബിരു​ദ​ദാ​ന​ത്തി​നു ശേഷം ഞങ്ങളെ വീണ്ടും ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലേക്കു നിയമി​ച്ചു. സഭകൾ സന്ദർശിച്ച്‌ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ ആത്മീയ​മാ​യി ശക്തി​പ്പെ​ടു​ത്തുക എന്നതാ​യി​രു​ന്നു കുറെ വർഷ​ത്തേക്കു ഞങ്ങളുടെ നിയമനം. പിന്നീട്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ലക്‌സം​ബർഗി​ലുള്ള ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സിൽ സേവി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾക്കു ക്ഷണം ലഭിച്ചു. അതുക​ഴിഞ്ഞ്‌ വിയന്ന​യി​ലുള്ള ഓസ്‌ട്രി​യാ ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സി​ലേക്കു പോകാൻ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. അവിടെ സേവി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ 1972-ൽ, ഞങ്ങൾ സെർബോ-ക്രൊ​യേ​ഷ്യൻ ഭാഷ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. വിയന്ന​യിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന യൂഗോ​സ്ലാ​വി​യ​യിൽ നിന്നുള്ള കുടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രോ​ടു സാക്ഷീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​യി​രു​ന്നു ഇത്‌. ഇപ്പോൾ ഇവിടെ വിയന്ന​യിൽ, സെർബോ-ക്രൊ​യേ​ഷ്യൻ ഭാഷ സംസാ​രി​ക്കുന്ന എട്ട്‌ സഭകളുണ്ട്‌. യൂറോ​പ്പി​ന്റെ മിക്കവാ​റും എല്ലാ ഭാഗത്തു​നി​ന്നു​മുള്ള ആളുകൾ ഉൾപ്പെ​ട്ട​താണ്‌ ഈ സഭകൾ!

എന്നാൽ 2001 ആഗസ്റ്റ്‌ 27-ന്‌ ഹേലേനെ മരിച്ചു. 53 വർഷത്തെ സന്തുഷ്ടി നിറഞ്ഞ ഞങ്ങളുടെ വിവാഹ ജീവി​ത​ത്തിൽ ഉടനീളം അവൾ എനിക്ക്‌ ആശ്രയ​യോ​ഗ്യ​യായ, വിലപ്പെട്ട ഒരു സഹായി​യും സഖിയും ആയിരു​ന്നു. ഇപ്പോൾ പുനരു​ത്ഥാന പ്രത്യാ​ശയെ ഞാൻ മുമ്പെ​ന്ന​ത്തെ​ക്കാൾ പ്രിയ​പ്പെ​ട്ട​താ​യി കരുതു​ന്നു.

ദൈവ​സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽ സംതൃ​പ്‌തൻ

ജീവി​ത​ത്തിൽ ദുരന്തങ്ങൾ അനുഭ​വി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും, ഓസ്‌ട്രി​യാ ബ്രാഞ്ചി​ലെ സേവന​ത്തിൽ ഞാൻ സംതൃ​പ്‌ത​നാ​യി തുടരു​ന്നു. “നാസി ഭരണത്തി​ന്റെ വിസ്‌മ​രി​ക്ക​പ്പെട്ട ഇരകൾ” എന്ന എക്‌സി​ബി​ഷ​നോ​ടുള്ള ബന്ധത്തിൽ എന്റെ വ്യക്തി​പ​ര​മായ അനുഭ​വങ്ങൾ വിവരി​ക്കാ​നുള്ള പദവി അടുത്ത കാലത്ത്‌ എനിക്കു കിട്ടി. 1997 മുതൽ ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലെ 70 നഗരങ്ങ​ളി​ലും പട്ടണങ്ങ​ളി​ലും ഈ എക്‌സി​ബി​ഷൻ നടത്ത​പ്പെട്ടു. നാസി തടവറ​ക​ളു​ടെ​യും തടങ്കൽപ്പാ​ള​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന ദൃക്‌സാ​ക്ഷി​കൾക്ക്‌ ആ ക്രൂര​മായ പീഡന​നാ​ളു​ക​ളിൽ സത്യ​ക്രി​സ്‌ത്യാ​നി​കൾ കാണിച്ച വിശ്വാ​സ​ത്തെ​യും ധൈര്യ​ത്തെ​യും കുറിച്ച്‌ പറയാ​നുള്ള അവസരം ലഭിച്ചു.

ആ വിശ്വ​സ്‌തരെ വ്യക്തി​പ​ര​മാ​യി അറിയാ​നി​ട​യാ​യത്‌ ഒരു പദവി​യാ​യി ഞാൻ കണക്കാ​ക്കു​ന്നു. അവർ റോമർ 8:38, 39-ന്റെ സത്യത​യ്‌ക്കു തിളക്ക​മാർന്ന സാക്ഷ്യ​മാ​യി വർത്തി​ക്കു​ന്നു. അവിടെ ഇങ്ങനെ വായി​ക്കു​ന്നു: “മരണത്തി​ന്നോ ജീവന്നോ ദൂതന്മാർക്കോ വാഴ്‌ച​കൾക്കോ അധികാ​ര​ങ്ങൾക്കോ ഇപ്പോ​ഴു​ള്ള​തി​ന്നോ വരുവാ​നു​ള്ള​തി​ന്നോ ഉയരത്തി​ന്നോ ആഴത്തി​ന്നോ മററു യാതൊ​രു സൃഷ്ടി​ക്കോ നമ്മുടെ കർത്താ​വായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ലുള്ള ദൈവ​സ്‌നേ​ഹ​ത്തിൽനി​ന്നു നമ്മെ വേറു​പി​രി​പ്പാൻ കഴിക​യില്ല.” (g03 2/08)

[17-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബം, 1930-ൽ (ഇടത്തു​നിന്ന്‌): ഞാൻ, പെപി, പിതാവ്‌, വില്ലി, അമ്മ, വിൻകോ

[18-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

എന്റെ സഹോ​ദരൻ വില്ലി, വധിക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നു തൊട്ടു​മുമ്പ്‌

[19-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

മ്യൂണിക്കിലെ ഷ്‌റ്റാ​ഡെൽഹൈം ജയിലിൽ ഞാനും വിൻകോ​യും സമയം ചെലവ​ഴി​ച്ചു

[19-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

വിൻകോയുടെ മകൾ ഫീനിയെ ക്രൂര​രായ ഒരു നാസി കുടും​ബ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം താമസി​പ്പി​ച്ചു, അവൾ ഇന്നോളം വിശ്വ​സ്‌ത​യാ​യി തുടർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു

[20-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

53 വർഷത്തെ വിവാ​ഹ​ജീ​വി​ത​ത്തിൽ ഹേലേനെ എനിക്ക്‌ ഒരു വിലപ്പെട്ട സഖിയാ​യി​രു​ന്നു

[20-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

“നാസി ഭരണത്തി​ന്റെ വിസ്‌മ​രി​ക്ക​പ്പെട്ട ഇരകൾ” എന്ന എക്‌സി​ബി​ഷ​നിൽ സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു