മഴയോ മഴ!

അയർലൻഡിലെ ഉണരുക! ലേഖകൻ

“ശ്ശൊ! മഴ പിന്നെ​യും തുടങ്ങി​യ​ല്ലോ!”

നിങ്ങൾ എപ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും അങ്ങനെ പറഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടോ? അയർലൻഡി​ലെ അറ്റ്‌ലാ​ന്റിക്‌ തീരത്തുള്ള പ്രകൃ​തി​ര​മ​ണീ​യ​മായ ഒരു സ്ഥലം സന്ദർശി​ക്കാൻ നിങ്ങൾക്ക്‌ അവസരം കിട്ടി​യെ​ന്നി​രി​ക്കട്ടെ. വേനൽക്കാ​ല​മാണ്‌, നല്ല തെളി​വുള്ള ദിവസ​വും. എന്നാൽ ലക്ഷ്യസ്ഥാ​നത്ത്‌ എത്തു​മ്പോ​ഴോ, ശക്തമായ കാറ്റും മഴയും. നിങ്ങൾക്ക്‌ എന്തു തോന്നും? അത്തര​മൊ​രു സന്ദർഭ​ത്തിൽ മഴ ഒരു ശല്യമാ​ണെന്നു തോന്നി​യാൽ അതിശ​യ​മില്ല. പക്ഷേ ഒന്നോർത്തു​നോ​ക്കൂ, മഴ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ഒരനു​ഗ്ര​ഹ​മല്ലേ? മഴയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ നാമോ പ്രകൃ​തി​മ​നോ​ഹ​ര​മായ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളോ ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നോ?

മഴ എത്ര പെയ്‌താ​ലും തീർന്നു പോകു​ന്നില്ല. അത്‌ പിന്നെ​യും പിന്നെ​യും എത്തുന്നു. ഇത്‌ എങ്ങനെ​യാ​ണു സാധ്യ​മാ​കു​ന്നത്‌? സവി​ശേ​ഷ​മായ ഒരു പുനർചം​ക്രമണ പ്രക്രി​യ​യാണ്‌ ഇതിനു കാരണം. ജീവത്‌പ്ര​ധാ​ന​മായ ഈ പ്രക്രി​യ​യിൽ ഉൾപ്പെട്ട ഏറ്റവും പ്രധാ​ന​പ്പെട്ട മൂന്ന്‌ പടിക​ളായ ബാഷ്‌പീ​ക​രണം, ഘനീക​രണം, വർഷണം എന്നിവയെ കുറിച്ചു ചുരു​ക്ക​മാ​യി പരിചി​ന്തി​ച്ചാൽത്തന്നെ മനസ്സി​ലാ​കും ഇത്‌ യാദൃ​ച്ഛി​ക​മാ​യി സംഭവി​ക്കുന്ന ഒരു കാര്യ​മ​ല്ലെന്ന്‌. ഒരു ഗ്രന്ഥം പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, സങ്കീർണ​മായ വിധത്തിൽ രൂപസം​വി​ധാ​നം ചെയ്യ​പ്പെ​ട്ട​തും “സ്ഥായി​യായ നിയമങ്ങൾ അനുസ​രി​ച്ചു പ്രവർത്തി​ക്കുന്ന”തുമായ ഒരു പ്രക്രി​യ​യാണ്‌ ഇത്‌.

ബാഷ്‌പീ​ക​ര​ണം

ഭൂമി​യി​ലെ ജലത്തിന്റെ 97 ശതമാ​ന​ത്തോ​ളം സമു​ദ്ര​ങ്ങ​ളി​ലാണ്‌. ബാക്കി​യു​ള്ള​തിൽ ഏറെയും ഹിമന​ദി​ക​ളി​ലും തടാക​ങ്ങ​ളി​ലും ജലഭര​ങ്ങ​ളി​ലു​മാ​യി സംഭരി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ സമു​ദ്ര​ങ്ങ​ളി​ലെ ജലം അതേപടി നമുക്കു കുടി​ക്കാൻ കഴിയില്ല. അത്‌ “ദ റൈം ഓഫ്‌ ആൻ ഏൻഷ്യന്റ്‌ മറൈനർ” a എന്ന കവിത​യി​ലെ ആകുല​ചി​ത്ത​നായ നാവികൻ പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ​യാണ്‌: “വെള്ളം, വെള്ളം, സർവത്ര വെള്ളം, നാവു നനയ്‌ക്കാൻ തുള്ളി​യു​മില്ല.”

സുദീർഘ​വും സങ്കീർണ​വു​മായ ഒരു പ്രക്രി​യ​യി​ലൂ​ടെ മാത്രമേ സമുദ്ര ജലം പാന​യോ​ഗ്യ​മാ​കു​ക​യു​ള്ളൂ. ആദ്യം അത്‌ ബാഷ്‌പീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ട്‌ നീരാവി ആയിത്തീ​രു​ന്നു. ഓരോ വർഷവും സൂര്യ​താ​പം മൂലം കരയിൽനി​ന്നും കടലിൽനി​ന്നു​മാ​യി ഏതാണ്ട്‌ 4,00,000 ഘനകി​ലോ​മീ​റ്റർ വെള്ളമാണ്‌ നീരാ​വി​യാ​യി ഉയരു​ന്നത്‌. പുരാതന കാലത്ത്‌ ജീവി​ച്ചി​രുന്ന എലീഹൂ എന്നു പേരുള്ള ഒരു വ്യക്തി ഈ പ്രക്രി​യ​യ്‌ക്കുള്ള ബഹുമതി ദൈവ​ത്തി​നു നൽകി. അവൻ പറഞ്ഞു: “അവിടു​ന്നു നീർത്തു​ള്ളി​കളെ സംഭരി​ക്കു​ന്നു; അവ നീരാ​വി​യാ​യി മഴ പൊഴി​ക്കു​ന്നു.”—ഇയ്യോബ്‌ 36:27, ന്യൂ ഇൻഡ്യ ബൈബിൾ ഭാഷാ​ന്തരം.

 അന്തരീക്ഷം തന്നെ “അവിശ്വ​സ​നീ​യ​മാം​വി​ധം സങ്കീർണ​മായ ഒന്നാണ്‌.” ഭൂമി​യു​ടെ മുകൾപ്പ​ര​പ്പിൽനിന്ന്‌ 400-ലധികം കിലോ​മീ​റ്റർ ഉയരം വരെ അത്‌ വ്യാപി​ച്ചു കിടക്കു​ന്നു. ഭൂമിക്കു തൊട്ടു​മു​ക​ളി​ലുള്ള 10 മുതൽ 20 വരെ കിലോ​മീ​റ്റർ വരുന്ന ഭാഗത്താണ്‌ വെള്ളത്തി​ന്റെ പുനർചം​ക്ര​മണം നടക്കു​ന്നത്‌. ഈ മേഖല​യ്‌ക്ക്‌ ട്രോ​പോ​സ്‌ഫി​യർ എന്നാണ്‌ പേര്‌. നമ്മുടെ ലോല​മായ ജലഗ്രഹം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം പറയു​ന്ന​പ്ര​കാ​രം “ഭൂമി​യു​ടെ മുകൾപ്പ​ര​പ്പു​മാ​യി സമ്പർക്ക​മുള്ള ഭാഗമാണ്‌ ഇത്‌. മഴയും മേഘവും കൊടു​ങ്കാ​റ്റും ചുഴലി​ക്കാ​റ്റും മഞ്ഞും എല്ലാം രൂപം​കൊ​ള്ളു​ന്നത്‌ ഈ മേഖല​യി​ലാണ്‌.”

വായു​വി​ന്റെ ചൂട്‌ എത്രയ​ധി​ക​മാ​ണോ, അത്രയ​ധി​കം ജലാംശം അതിന്‌ ഉൾക്കൊ​ള്ളാൻ കഴിയും. നല്ല ചൂടും കാറ്റു​മുള്ള ഒരു ദിവസം തുണി അലക്കി​യി​ട്ടാൽ വേഗം ഉണങ്ങു​ന്നത്‌ അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌. ഉഷ്‌ണ​മേ​ഖലാ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലെ അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തി​ലാണ്‌ ജലാം​ശ​ത്തിൽ ഭൂരി​ഭാ​ഗ​വും ഉള്ളത്‌. ‘അങ്ങനെ​യെ​ങ്കിൽ ആവശ്യ​മുള്ള മറ്റു പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ ഈ ജലമെ​ല്ലാം എത്തിക്കു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌’ എന്ന്‌ നിങ്ങൾ ചോദി​ച്ചേ​ക്കാം. ഭൂഗോ​ളത്തെ ചുറ്റി വീശി​യ​ടി​ക്കുന്ന ശക്തമായ കാറ്റു​ക​ളാണ്‌ ഇതു ചെയ്യു​ന്നത്‌. അച്ചുത​ണ്ടി​ന്മേ​ലുള്ള ഭൂമി​യു​ടെ കറക്കവും ഭൂപ്ര​ത​ല​ത്തി​ന്റെ വ്യത്യസ്‌ത ഭാഗങ്ങൾ വ്യത്യസ്‌ത തോതിൽ ചൂടാ​കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഫലമായി അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തിൽ നിരന്തരം ഉണ്ടാകുന്ന ഉഗ്ര ചലനങ്ങ​ളു​മാണ്‌ ഈ കാറ്റു​കൾക്കു നിദാനം.

വിക്ഷോ​ഭ​ണ​വി​ധേ​യ​മായ നമ്മുടെ അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തിൽ വലിയ വായു​പി​ണ്ഡങ്ങൾ—ഏറെക്കു​റെ ഒരേ താപനി​ല​യുള്ള വായു അടങ്ങിയ വലിയ പ്രദേ​ശങ്ങൾ—ഉണ്ട്‌. അവ എത്ര വലുതാണ്‌? ഏതാനും ദശലക്ഷ ചതുരശ്ര കിലോ​മീ​റ്റർ വരെ അവ വ്യാപി​ച്ചു​കി​ട​ന്നേ​ക്കാം. ചൂടുള്ള വായു​പി​ണ്ഡങ്ങൾ രൂപം​കൊ​ള്ളു​ന്നത്‌ ഉഷ്‌ണ​മേ​ഖ​ല​ക​ളി​ലാണ്‌, ശീത പിണ്ഡങ്ങ​ളാ​കട്ടെ ധ്രുവ പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും. അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തി​ലെ ജലാംശം ഒരിട​ത്തു​നിന്ന്‌ മറ്റൊ​രി​ട​ത്തേക്ക്‌ എത്തിക്കുന്ന ദൗത്യം നിറ​വേ​റ്റു​ന്നത്‌ ഈ കൂറ്റൻ വായു​പി​ണ്ഡ​ങ്ങ​ളാണ്‌.

രൂപകൽപ്പ​നാ വൈഭ​വ​ത്തി​നുള്ള മറ്റൊരു ഉത്തമ ഉദാഹ​രണം അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തി​ലെ നീരാ​വി​യു​ടെ ചലനത്തിൽ കാണാൻ  കഴിയും. അത്‌ ഉഷ്‌ണ​മേ​ഖ​ലകൾ പോലെ ചൂട്‌ അധിക​മുള്ള പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു ചൂട്‌ കുറവുള്ള പ്രദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു താപം എത്തിക്കു​ന്നു. അല്ലാത്ത​പക്ഷം ഭൂമി​യു​ടെ ചില ഭാഗങ്ങ​ളിൽ ചൂട്‌ അനിയ​ന്ത്രി​ത​മാ​യി വർധി​ച്ചേനെ.

ഘനീക​ര​ണം

നീരാവി അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തിൽ സുപ്ര​ധാന ദൗത്യങ്ങൾ നിർവ​ഹി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അവി​ടെ​ത്തന്നെ തങ്ങിയാൽ നമുക്ക​റി​യാ​വു​ന്നതു പോലെ അതിന്‌ ഭൂമിയെ നനയ്‌ക്കാൻ സാധി​ക്കില്ല. സഹാറ മരുഭൂ​മി പോലുള്ള ചിലയി​ട​ങ്ങ​ളിൽ സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌ ഇതാണ്‌. സഹാറ​യ്‌ക്കു മുകളി​ലുള്ള അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തിൽ വലിയ അളവിൽ ജലാംശം ഉണ്ടെങ്കി​ലും ആ പ്രദേശം സദാ വരണ്ട അവസ്ഥയി​ലാണ്‌. അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തി​ലെ ജലാംശം എങ്ങനെ​യാണ്‌ ഭൂമി​യി​ലേക്കു മടങ്ങി​യെ​ത്തു​ന്നത്‌? ആദ്യം അത്‌ ഘനീഭ​വിച്ച്‌ ദ്രാവ​ക​രൂ​പ​ത്തി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു.

വെള്ളം തിളപ്പി​ക്കു​മ്പോൾ നീരാവി പാത്ര​ത്തി​ന്റെ അടപ്പിൽ ചെന്നു​തട്ടി ഘനീഭ​വിച്ച്‌ നീർത്തു​ള്ളി​ക​ളാ​യി മാറു​ന്നത്‌ നിങ്ങൾ കണ്ടിട്ടി​ല്ലേ? കൂടുതൽ തണുപ്പുള്ള ഭാഗങ്ങ​ളി​ലേക്ക്‌ ഉയരുന്ന വായു​വി​ന്റെ താപം കുറയു​മ്പോൾ സമാന​മായ ഒരു സംഗതി സംഭവി​ക്കു​ന്നു. വായു ഉയരാൻ കാരണം എന്താണ്‌? ഘനമേ​റിയ തണുത്ത വായു​പി​ണ്ഡം ചൂടു​പി​ടിച്ച വായു​പി​ണ്ഡത്തെ മുകളി​ലേക്കു തള്ളിവി​ടു​ന്നു. ചില സന്ദർഭ​ങ്ങ​ളിൽ വായു മുകളി​ലേക്ക്‌ ഉയരാൻ ഇടയാ​ക്കു​ന്നത്‌ പർവത​ങ്ങ​ളാണ്‌. മറ്റു ചില​പ്പോൾ ഇത്‌ സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌ താപസം​വ​ഹനം മൂലമാണ്‌, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും ഉഷ്‌ണ​മേ​ഖ​ല​ക​ളിൽ.

‘എന്നാൽ അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തി​ലെ നീരാവി എന്തിൽ തട്ടിയാണ്‌ ഘനീഭ​വി​ക്കു​ന്നത്‌’ എന്നു നിങ്ങൾ ചോദി​ച്ചേ​ക്കാം? അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തിൽ പുക, പൊടി, സമുദ്ര ലവണങ്ങൾ എന്നിവ​യു​ടെ​യെ​ല്ലാം തീരെ ചെറിയ കണങ്ങൾ ഉണ്ട്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ വായു തണുക്കു​മ്പോൾ നീരാവി ഈ ചെറിയ കണങ്ങളിൽ പറ്റിക്കൂ​ടി നീർത്തു​ള്ളി​ക​ളാ​യി ഘനീഭ​വി​ക്കു​ന്നു. ഇത്തരത്തി​ലുള്ള അനേകം ചെറു നീർത്തു​ള്ളി​കൾ ചേർന്നാണ്‌ മേഘങ്ങൾ രൂപം​കൊ​ള്ളു​ന്നത്‌.

ഈ വെള്ളം ഉടനെ ഭൂമി​യി​ലേക്കു പതിക്കു​ന്നില്ല. എന്തു​കൊണ്ട്‌? വെള്ളത്തി​ന്റെ സാന്ദ്രത വായു​വി​ന്റേ​തി​നെ​ക്കാൾ 800 മടങ്ങ്‌ ആയതി​നാൽ അങ്ങനെ​യല്ലേ സംഭവി​ക്കേ​ണ്ടത്‌ എന്നു തോന്നി​യേ​ക്കാം. എന്നാൽ മേഘത്തി​ലെ ഓരോ വെള്ളത്തു​ള്ളി​യും തീരെ ചെറു​തും ഭാരം കുറഞ്ഞ​തു​മാ​യ​തി​നാൽ അതിനു വായു​വിൽ ഒഴുകി​ന​ട​ക്കാൻ കഴിയും. ‘ജ്ഞാനസം​പൂർണ്ണ​നായ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ അദ്‌ഭു​ത​പ്ര​വൃ​ത്തി​കൾമൂ​ലം മേഘങ്ങൾ മുകളിൽ തങ്ങി നില്‌ക്കു​ന്നു’ എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ നേരത്തേ പരാമർശിച്ച എലീഹൂ ജലപരി​വൃ​ത്തി​യി​ലെ ഈ വിസ്‌മ​യ​ത്തിൽ അതിശ​യം​പൂ​ണ്ടു. (ഇയ്യോബ്‌ 37:16, പി.ഒ.സി. ബൈബിൾ) നമുക്കു മുകളി​ലൂ​ടെ ഒഴുകി നടക്കുന്ന പഞ്ഞി​ക്കെട്ടു പോലെ തോന്നി​ക്കുന്ന ഒരു ചെറിയ മേഘത്തിൽ 100 മുതൽ 1,000 ടൺ വരെ ജലാംശം ഉണ്ടായി​രി​ക്കാം എന്നത്‌ അത്ഭുതം ഉണർത്തു​ന്നി​ല്ലേ?

 വർഷണം

പല മേഘങ്ങ​ളും വർഷണ​ത്തിന്‌ ഇടയാ​ക്കു​ന്നേ​യില്ല. ജലം അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തിൽ എത്തുന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാ​ണെ​ന്നും മേഘങ്ങൾ ആകാശ​ത്തു​കൂ​ടെ ഒഴുകി​ന​ട​ക്കു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാ​ണെ​ന്നും വിശദീ​ക​രി​ക്കാൻ താരത​മ്യേന എളുപ്പ​മാണ്‌. “ജലം വീണ്ടും താഴേക്കു പതിക്കു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാണ്‌ എന്നു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന​താണ്‌ ഏറ്റവും ബുദ്ധി​മുട്ട്‌” എന്ന്‌ ഒരു ലേഖകൻ പറയുന്നു.—അന്തരീക്ഷം ഉയർത്തുന്ന വെല്ലു​വി​ളി (ഇംഗ്ലീഷ്‌).

“ഒരു മേഘത്തി​ലെ പത്തു ലക്ഷമോ അതില​ധി​ക​മോ നീർത്തു​ള്ളി​കൾ” കൂടി​യാണ്‌ ഒരു ചെറിയ മഴത്തു​ള്ളി​യാ​യി​ത്തീ​രു​ന്നത്‌. ഒഴുകി​ന​ട​ക്കുന്ന മേഘത്തി​ലെ നീർത്തു​ള്ളി​കളെ ഓരോ മിനി​ട്ടി​ലും ഭൂമി​യിൽ പതിച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന 100 കോടി ടൺ ജലമാക്കി മാറ്റു​ന്നത്‌ എന്താണ്‌ എന്നതിന്‌ പൂർണ​മാ​യും തൃപ്‌തി​ക​ര​മായ ഒരു ഉത്തരം തരാൻ ഇതുവരെ ആർക്കും സാധി​ച്ചി​ട്ടില്ല. ചെറിയ നീർത്തു​ള്ളി​കൾ കൂടി​ച്ചേർന്ന്‌ വലിപ്പം കൂടിയ മഴത്തു​ള്ളി​കൾ ആകുന്ന​താ​ണോ? ചില സമയങ്ങ​ളിൽ അതാണു സംഭവി​ക്കു​ന്നത്‌. ഉഷ്‌ണ​മേ​ഖ​ല​ക​ളി​ലും മറ്റും മഴയു​ണ്ടാ​കു​ന്നത്‌ സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ ഇങ്ങനെ​യാണ്‌. എന്നാൽ അയർലൻഡി​ലെ അറ്റ്‌ലാ​ന്റിക്‌ തീര​പ്ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും മറ്റും ‘മഴത്തു​ള്ളി​കൾ രൂപം​കൊ​ള്ളു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യെന്ന്‌’ ഇതു വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നില്ല.

ഇവിടെ മേഘങ്ങ​ളി​ലെ ചെറിയ നീർത്തു​ള്ളി​കൾ കേവലം കൂടി​ച്ചേ​രു​കയല്ല ചെയ്യു​ന്നത്‌. പൂർണ​മാ​യും മനസ്സി​ലാ​ക്കി​യി​ട്ടി​ല്ലാത്ത പ്രക്രി​യ​ക​ളു​ടെ ഫലമായി അവ ചെറിയ ഐസ്‌ ക്രിസ്റ്റ​ലു​കൾ ആയിത്തീ​രു​ന്നു. ഇവ ഒന്നിച്ചു​കൂ​ടി “പ്രകൃ​തി​യി​ലെ ഏറ്റവും വലിയ വിസ്‌മ​യ​ങ്ങ​ളിൽ ഒന്നായ” ലോല​മായ മഞ്ഞുപാ​ളിക്ക്‌ രൂപം കൊടു​ക്കു​ന്നു. ഈ മഞ്ഞുപാ​ളി​ക​ളു​ടെ വലിപ്പ​വും ഭാരവും വർധി​ക്കു​മ്പോൾ വായു​മർദത്തെ മറിക​ടന്ന്‌ അവ ഭൂമി​യി​ലേക്കു പതിക്കു​ന്നു. ആവശ്യ​ത്തി​നു തണുപ്പ്‌ ഉണ്ടെങ്കിൽ അവ ഹിമമാ​യി പൊഴി​യും. ഒരു മഞ്ഞു​പൊ​ഴി​ച്ചി​ലിൽ ശതകോ​ടി​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ നേർത്ത മഞ്ഞുപാ​ളി​കൾ ഉണ്ടാകും. എന്നാൽ അവ വീഴു​ന്നത്‌ ചൂടുള്ള വായു​വി​ലൂ​ടെ ആണെങ്കിൽ മഞ്ഞുപാ​ളി​കൾ ഉരുകി മഴത്തു​ള്ളി​ക​ളാ​യി മാറുന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ മഞ്ഞെന്നു പറയു​ന്നത്‌ ഉറഞ്ഞു​കൂ​ടിയ മഴത്തു​ള്ളി​കളല്ല. മറിച്ച്‌ മഴയുടെ തുടക്കം മിക്ക​പ്പോ​ഴും മഞ്ഞ്‌ ആയിട്ടാണ്‌—വിശേ​ഷി​ച്ചും മിതോ​ഷ്‌ണ​മേ​ഖ​ല​ക​ളിൽ. എന്നിട്ട്‌ താഴേ​ക്കുള്ള വഴിമ​ധ്യേ അത്‌ ഉരുകി വെള്ളം ആയിത്തീ​രു​ക​യാണ്‌.

അങ്ങനെ ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ കിലോ​മീ​റ്റർ താണ്ടി, ഇപ്പോ​ഴും പൂർണ​മാ​യി ഗ്രഹി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാത്ത പല സങ്കീർണ പ്രക്രി​യ​കൾക്കും വിധേ​യ​മായ ശേഷം മഴവെള്ളം ഭൂമി​യിൽ മടങ്ങി​യെ​ത്തു​ന്നു. മഴ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ നിങ്ങളു​ടെ പദ്ധതി​ക​ളും പരിപാ​ടി​ക​ളും ‘വെള്ളത്തി​ലാ​ക്കി​യേ​ക്കാം’ എന്നതു ശരിതന്നെ. എന്നാൽ നമുക്കു തുടർച്ച​യാ​യി വെള്ളം ലഭിക്കു​ന്നത്‌ ഈ അത്ഭുത പ്രതി​ഭാ​സം മുഖാ​ന്ത​ര​മാണ്‌. അതേ, മഴ ഒരു അനു​ഗ്രഹം തന്നെയാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ അടുത്ത​പ്രാ​വ​ശ്യം മഴത്തു​ള്ളി​കൾ മുഖത്തു വീഴു​മ്പോൾ ദൈവ​ത്തിൽനി​ന്നുള്ള ഈ ദാനത്തെ വിലമ​തി​ക്കാൻ നിങ്ങൾ കൂടുതൽ ചായ്‌വു​ള്ളവർ ആയിരി​ക്കും എന്നു പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കട്ടെ. (g04 2/8)

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[14-ാം പേജിലെ ചതുരം/രേഖാ​ചി​ത്രം]

ആലിപ്പഴം രൂപം​കൊ​ള്ളു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ?

“ഇടിമ​ഴ​യ്‌ക്ക്‌ ഇടയാ​ക്കുന്ന വലിയ മേഘങ്ങ​ളി​ലെ ഉഗ്രമായ ചലനങ്ങ​ളു​ടെ സവി​ശേ​ഷ​മായ ഒരു സൃഷ്ടി​യാണ്‌ ആലിപ്പഴം,” കാലാവസ്ഥ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം പറയുന്നു. ഇടിമ​ഴ​മേ​ഘ​ങ്ങ​ളി​ലെ തീരെ ചെറിയ കണങ്ങളിൽ പറ്റിക്കൂ​ടി ഘനീഭ​വി​ക്കുന്ന മേഘത്തി​ലെ നീർത്തു​ള്ളി​കൾ ചില​പ്പോൾ മുകളി​ലേ​ക്കുള്ള ശക്തമായ വായു​പ്ര​വാ​ഹ​ത്തിൽപ്പെട്ട്‌ മേഘത്തി​ന്റെ മുകൾഭാ​ഗത്തെ തണുത്തു​റഞ്ഞ ഭാഗത്ത്‌ എത്തുന്നു. അവി​ടെ​യെ​ത്തു​മ്പോൾ ഈ മഴത്തു​ള്ളി​യു​ടെ മേൽ മറ്റ്‌ നീർത്തു​ള്ളി​കൾ വീണ്ടും ഘനീഭ​വി​ക്കു​ക​യും ഉടനടി ഉറഞ്ഞു​പോ​കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ഉറഞ്ഞ മഴത്തുള്ളി മേഘത്തി​ന്റെ തണത്തുറഞ്ഞ പാളി​യി​ലേ​ക്കും താഴേ​ക്കും പലവുരു സഞ്ചരി​ക്കു​ന്നു. അപ്പോ​ഴൊ​ക്കെ​യും ഈ പ്രക്രിയ ആവർത്തി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. ഓരോ തവണയും ഉറഞ്ഞ മഴത്തു​ള്ളി​യു​ടെ മേൽ ഒരു പാളി ഐസ്‌ കൂടെ ചേർക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും അത്‌ പല പാളികൾ ഉള്ള ഒരു സവാള പോലെ ആയിത്തീ​രു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. ഒടുവിൽ അതിന്റെ ഭാരം മേഘത്തി​ലെ വായു​വി​ന്റെ മുകളി​ലേ​ക്കുള്ള സമ്മർദ​ത്തെ​ക്കാൾ കൂടു​ത​ലാ​കു​മ്പോൾ അവ താഴെ ഭൂമി​യി​ലേക്കു പതിക്കു​ന്നു. ഇതി​നെ​യാണ്‌ നമ്മൾ ആലിപ്പ​ഴ​മെന്നു വിളി​ക്കു​ന്നത്‌. “ചില​പ്പോൾ ആലിപ്പ​ഴ​ത്തി​ന്റെ തൂക്കം 0.76 കിലോ​ഗ്രാം വരെ പോലും എത്തി​യേ​ക്കാം” എന്ന്‌ അന്തരീക്ഷം, കാലാവസ്ഥ, ദിനാ​ന്ത​രീക്ഷ സ്ഥിതി (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം പറയുന്നു.

[രേഖാ​ചി​ത്രം]

(പൂർണ​രൂ​പ​ത്തിൽ കാണു​ന്ന​തിന്‌ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രണം നോക്കുക)

ആലിപ്പഴം

മുകളി​ലേ​ക്കുള്ള വായു​പ്ര​വാ​ഹം

നീർത്തുള്ളികൾ ഉറയുന്ന സ്ഥാനം .......................

താഴേ​ക്കുള്ള വായു​പ്ര​വാ​ഹം

[15-ാം പേജിലെ ചതുരം/ചിത്രങ്ങൾ]

നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞി​രു​ന്നോ?

ശരാശരി എടുത്താൽ, ഭൂമിയെ വലയം ചെയ്യുന്ന അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തിൽ അടങ്ങി​യി​ട്ടുള്ള മൊത്തം ജലാംശം ഏതാണ്ട്‌ പത്തു ദിവസത്തെ മഴയ്‌ക്കേ തികയു​ക​യു​ള്ളൂ.

ഒരു വേനൽക്കാല ഇടിമ​ഴ​യ്‌ക്ക്‌ രണ്ടാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധ​കാ​ലത്ത്‌ ഹിരോ​ഷി​മ​യിൽ വർഷി​ച്ച​തു​പോ​ലുള്ള ഒരു ഡസൻ ബോം​ബു​ക​ളു​ടേ​തി​നു തുല്യ​മായ ഊർജം പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കാൻ കഴിയും. പ്രതി​ദി​നം ഏകദേശം 45,000 ഇടിമ​ഴകൾ ഭൂമി​യിൽ ഉണ്ടാകു​ന്നു.

അന്തരീക്ഷം ചൂടാ​കു​ന്നത്‌ മുഖ്യ​മാ​യും സൂര്യ​താ​പം നേരിട്ടു പതിക്കു​ന്ന​തി​നാ​ലല്ല. ഈ താപോർജ​ത്തിൽ അധിക​വും അന്തരീ​ക്ഷ​ത്തി​ലൂ​ടെ കടന്ന്‌ നേരെ താഴേക്കു പതിക്കു​ക​യാണ്‌ ചെയ്യാറ്‌. ചൂടായ ഭൂമി​യിൽനിന്ന്‌ തിരിച്ചു വികി​രണം ചെയ്യ​പ്പെ​ടുന്ന താപമാണ്‌ അന്തരീ​ക്ഷത്തെ ചൂടാ​ക്കു​ന്നത്‌.

ഒരേ പ്രദേ​ശത്ത്‌ ഒരേസ​മയം മൂന്ന്‌ വ്യത്യസ്‌ത രൂപങ്ങ​ളിൽ—ഖരം, ദ്രാവകം, വാതകം—സുലഭ​മാ​യി കാണ​പ്പെ​ടുന്ന ഭൂമി​യി​ലെ ഏക പദാർഥ​മാണ്‌ വെള്ളം.

ഭൂമി​യു​ടെ ഉപരി​ത​ല​ത്തി​ന​ടു​ത്തുള്ള വായു​വിൽ ഉണ്ടാകുന്ന മേഘമാണ്‌ മൂടൽമഞ്ഞ്‌.

[16, 17 പേജു​ക​ളി​ലെ രേഖാ​ചി​ത്രം/ചിത്രങ്ങൾ]

(പൂർണ​രൂ​പ​ത്തിൽ കാണു​ന്ന​തിന്‌ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​രണം നോക്കുക)

ഭൂമിയിലെ വെള്ളത്തിന്റെ 97 ശതമാനം സമു​ദ്ര​ങ്ങ​ളി​ലാണ്‌

സൂര്യന്റെ ചൂട്‌ വെള്ളത്തെ നീരാ​വി​യാ​ക്കു​ന്നു

നീരാവി ഘനീഭ​വിച്ച്‌ മേഘങ്ങൾ രൂപം​കൊ​ള്ളു​ന്നു

മേഘങ്ങ​ളി​ലെ ജലാംശം വർഷണ​ത്തി​ലൂ​ടെ താഴേക്കു പതിക്കു​ന്നു

മഴത്തു​ള്ളി​ക​ളും നേർത്ത മഞ്ഞുപാ​ളി​ക​ളും