ഭീകരാ​ക്ര​മണം ആഘാത​വു​മാ​യി പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്നു

സ്‌പെയിനിലെ ഉണരുക! ലേഖകൻ

അന്ന്‌ 2004 മാർച്ച്‌ 11 ആയിരു​ന്നു. മൂന്നു റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനു​കളെ കുരു​തി​ക്ക​ള​മാ​ക്കിയ പത്തു ബോംബ്‌ സ്‌ഫോ​ട​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ കാതട​പ്പി​ക്കുന്ന ശബ്ദം സ്‌പെ​യി​നി​ലെ മാഡ്രിഡ്‌ നഗരത്തെ കിടി​ലം​കൊ​ള്ളി​ച്ചു. പതിവു യാത്ര​ക്കാ​രു​മാ​യി പോകാ​റുള്ള നാലു ട്രെയി​നു​ക​ളിൽ ഒരേസ​മ​യ​ത്താ​യി​രു​ന്നു ആക്രമണം നടന്നത്‌. ദുരന്ത​ത്തിൽ ഏകദേശം 190 ജീവൻ പൊലി​ഞ്ഞു, 1,800-ഓളം പേർക്കു പരിക്കു​പറ്റി.

 രാവി​ലത്തെ തിര​ക്കേ​റിയ സമയമാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ട്രെയി​നു​ക​ളെ​ല്ലാം തിങ്ങി​നി​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌ സ്‌ഫോ​ട​നങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ച ദുരന്തം അതിഭീ​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. “ഒരു ട്രെയിൻ ബോഗി വായു​വി​ലേക്ക്‌ ഒരു മീറ്റർ കുതി​ച്ചു​പൊ​ങ്ങി, സ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തി​ന്റെ തീവ്രത അത്രയ്‌ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു,” ഒരു ദൃക്‌സാ​ക്ഷി​യായ അറോവ പറഞ്ഞു. “ബോഗി​യിൽനിന്ന്‌ ഇറങ്ങി​യ​പ്പോൾ ഞാൻ കണ്ടത്‌ അവിട​മെ​ല്ലാം ഒരു യുദ്ധക്ക​ളം​പോ​ലെ കിടക്കു​ന്ന​താണ്‌. ഇത്തരം കൂട്ടക്കു​രു​തി​കൾ നേരി​ട്ടു​കാ​ണു​ന്നതു ശരിക്കും ഭയാന​ക​മായ അനുഭ​വ​മാണ്‌.” നാലു ട്രെയി​നു​ക​ളു​ടെ പത്തു ബോഗി​ക​ളി​ലാ​യി ഘോര​മായ സ്‌ഫോ​ടന പരമ്പരകൾ അരങ്ങേറി. ഭീകരർ, പുറത്തു​തൂ​ക്കി​യി​ടു​ന്ന​തരം ബാഗു​ക​ളിൽ സ്‌ഫോ​ടക വസ്‌തു​ക്കൾ നിറച്ച്‌ ട്രെയി​നു​ക​ളിൽ വെച്ചു, എന്നിട്ട്‌ മൊ​ബൈൽ ഫോൺ ഉപയോ​ഗിച്ച്‌ അതു പൊട്ടി​ത്തെ​റി​ക്കാൻ ഇടയാക്കി.

ചില യാത്ര​ക്കാർക്ക്‌ കടന്നു​പോയ ദുരന്ത​രം​ഗ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ഓർമകൾ മനസ്സി​ലേക്കു കൊണ്ടു​വ​രാ​തി​രി​ക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. പക്ഷേ, അറോ​വ​യെ​പ്പോ​ലുള്ള നൂറു​ക​ണ​ക്കിന്‌ ആളുകൾക്ക്‌ ആ സംഭവം ഏൽപ്പിച്ച ശാരീ​രി​ക​വും വൈകാ​രി​ക​വു​മായ ആഘാത​ത്തിൽനി​ന്നു വിമു​ക്ത​രാ​കാ​നാ​യി​ട്ടില്ല. “സ്‌ഫോ​ടനം എന്റെ കേൾവി​ശ​ക്തി​യെ അപ്പാടെ തകരാ​റി​ലാ​ക്കി,” അറോവ പറഞ്ഞു. “എന്നാൽ എന്റെ മനസ്സി​ലേക്ക്‌ ഇഴഞ്ഞു​വ​രുന്ന ഭീതി​ദ​മായ ദൃശ്യ​ങ്ങ​ളാണ്‌ എന്നെ അതിലു​മ​ധി​കം ബാധി​ക്കു​ന്നത്‌.”

“യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളിൽ ഒരാൾ ആയതി​നാൽ എനിക്ക്‌ ഒരുപാട്‌ വൈകാ​രിക പിന്തുണ ലഭിക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി, അതിനു ഞാൻ നന്ദിയു​ള്ള​വ​ളാണ്‌,” അറോവ കൂട്ടി​ച്ചേർത്തു. “ലോക​ത്തി​ന്റെ നാനാ​ഭാ​ഗ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും എന്നെ​ത്തേ​ടി​യെ​ത്തിയ ഫോൺ വിളി​ക​ളും സന്ദേശ​ങ്ങ​ളും, നമ്മൾ ശരിക്കും ഒരു ആഗോള സഹോ​ദ​ര​വർഗം തന്നെയാ​ണെന്ന്‌ എന്നെ ഓർമി​പ്പി​ച്ചു. മാത്രമല്ല, ഇത്തരം ഘോര​കൃ​ത്യ​ങ്ങൾ എന്തു​കൊ​ണ്ടു സംഭവി​ക്കു​ന്നെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ബൈബിൾ നമ്മെ സഹായി​ക്കു​ന്നു. ‘അന്ത്യനാ​ളു​ക​ളിൽ’ ആളുകൾ ഉഗ്രന്മാ​രും സ്വാഭാ​വിക പ്രിയം ഇല്ലാത്ത​വ​രും ആയിരി​ക്കു​മെന്നു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ മുൻകൂ​ട്ടി പറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ ഞാൻ ചില സഹജോ​ലി​ക്കാർക്കു വിശദീ​ക​രി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. എന്റെ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂഷ ഈ അവസര​ത്തിൽ വേദന ശമിപ്പി​ക്കാ​നുള്ള അമൂല്യ​മായ ഔഷധ​മാ​യി വർത്തി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും എനിക്കു കാണാൻ കഴിഞ്ഞു.”—2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 3:1-3.

ഗുരു​ത​ര​മാ​യി പരിക്കേറ്റ നിരവധി യാത്ര​ക്കാ​രിൽ ഒരുവ​നാ​യി​രു​ന്നു പേത്രോ. ബോഗി​യിൽ ബോംബ്‌ പൊട്ടി​യ​പ്പോൾ അദ്ദേഹം ഏതാണ്ട്‌ നാലു മീറ്റർ അകലെ നിൽക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. സ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തി​ന്റെ ആഘാത​ത്തിൽ തറയി​ലേക്കു തെറി​ച്ചു​വീണ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ തലയ്‌ക്കു പരി​ക്കേൽക്കു​ക​യും ഗുരു​ത​ര​മായ ശ്വസന​ത്ത​ക​രാ​റു​കൾ സംഭവി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അഞ്ചു ദിവസം തീവ്ര​പ​രി​ചരണ വിഭാ​ഗ​ത്തിൽ കഴിഞ്ഞ​പ്പോൾ അവസ്ഥ മെല്ലെ മെച്ച​പ്പെ​ടാൻ തുടങ്ങി. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ക്ഷേമം അറിയാൻ സഹസാ​ക്ഷി​ക​ളു​ടെ ഒരു പ്രവാ​ഹം​തന്നെ ഉണ്ടായി, അത്‌ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​മാ​യി. അവിടത്തെ നഴ്‌സു​മാ​രെ ഇത്‌ അതിശ​യി​പ്പി​ച്ചു​ക​ളഞ്ഞു. “കഴിഞ്ഞ 26 വർഷത്തി​നി​ട​യിൽ ഒരാളെ ഇത്രയ​ധി​കം പേർ സന്ദർശി​ക്കു​ന്ന​തും ഇത്രയ​ധി​കം സമ്മാനങ്ങൾ നൽകു​ന്ന​തും ഞാൻ കണ്ടി​ട്ടേ​യില്ല!” എന്ന്‌ ഒരു നഴ്‌സ്‌ അതിശ​യ​ത്തോ​ടെ പറഞ്ഞു. അതേസ​മയം പേ​ത്രോ​യും ആശുപ​ത്രി ജീവന​ക്കാ​രെ​ക്കു​റിച്ച്‌ മതി​പ്പോ​ടെ സംസാ​രി​ച്ചു. “അവർ വളരെ നല്ലവരാ​യി​രു​ന്നു,” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. “ഞാൻ സുഖം പ്രാപി​ച്ച​തിൽ അവർ വലിയ പങ്കു വഹിച്ചി​ട്ടുണ്ട്‌.”

ദുരന്ത​ത്തിന്‌ ഇരയാ​യ​വ​രിൽ അനേക​രും അടുത്ത​യി​ടെ സ്‌പെ​യി​നി​ലേക്കു കുടി​യേ​റി​പ്പാർത്തവർ ആയിരു​ന്നു. ക്യൂബ​ക്കാ​ര​നായ മാൻവെ​ലിന്‌ ആറ്റോ​ച്ചോ സ്റ്റേഷനിൽവെ​ച്ചു​ണ്ടായ ആദ്യത്തെ സ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തിൽ പരിക്കു​പറ്റി. രണ്ടാമത്തെ സ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തോ​ടെ അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ ബോധ​വും നശിച്ചു. “സ്റ്റേഷൻ പ്ലാറ്റ്‌ഫോ​മിൽ വീണു​കി​ടന്ന എന്നെ ചവിട്ടി​മെ​തി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ പരി​ഭ്രാ​ന്തി​യിൽ ആളുകൾ അങ്ങോ​ട്ടു​മി​ങ്ങോ​ട്ടും ഓടി,” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. “എനിക്കു ബോധം വീണ്ടു​കി​ട്ടി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും എന്റെ വാരി​യെ​ല്ലു​കൾ രണ്ടെണ്ണം ഒടിയു​ക​യും ഒരു കാലിനു പരു​ക്കേൽക്കു​ക​യും ഒരു ചെവി​യു​ടെ കേൾവി​ശക്തി പൂർണ​മാ​യും നഷ്ടപ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു.”

“അടിയ​ന്തിര ഘട്ടങ്ങളിൽ പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നവർ—പോലീസ്‌, ആംബു​ലൻസ്‌ സേവനം നൽകു​ന്നവർ, അഗ്നിശമന ഉദ്യോ​ഗസ്ഥർ തുടങ്ങി​യവർ—നിമി​ഷ​ങ്ങൾക്കു​ള്ളിൽ രംഗ​ത്തെത്തി. അവർ ഞങ്ങളെ സാധ്യ​മാ​കു​ന്നത്ര നന്നായി സഹായി​ച്ചു,” മാൻവെൽ തുടർന്നു. “എന്തു ചെയ്യണ​മെന്നു കൃത്യ​മാ​യി അവർക്ക്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു. അവരുടെ പ്രാഗ​ത്ഭ്യ​വും കർമകു​ശ​ല​ത​യും പരി​ഭ്രാ​ന്തി ഒട്ടൊന്നു കുറയ്‌ക്കാൻ സഹായി​ച്ചു. അതു​പോ​ലെ, എനിക്ക്‌ ആവശ്യ​മുള്ള വൈദ്യ​സ​ഹാ​യം ലഭി​ച്ചെന്ന്‌ ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തി​ക്കൊണ്ട്‌ അവർ വളരെ ദയയോ​ടും സഹാനു​ഭൂ​തി​യോ​ടും കൂടെ എന്നോട്‌ ഇടപെട്ടു.”

ദുരന്തത്തെ തുടർന്നുള്ള ആഘാതം

അറോ​വ​യെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ മാൻവെ​ലി​നും കനത്ത വൈകാ​രിക ക്ഷതമേറ്റു. “അടുത്ത​കാ​ലത്ത്‌ ഞാൻ ഒരു ട്രെയി​നിൽ കയറി​യ​പ്പോൾ പെട്ടെന്ന്‌ എനിക്ക്‌ വല്ലാത്ത പരി​ഭ്രാ​ന്തി​യു​ണ്ടാ​യി,” അദ്ദേഹം തുറന്നു പറഞ്ഞു. “ഉടനടി എനിക്ക്‌ ട്രെയി​നിൽനിന്ന്‌ ഇറങ്ങേ​ണ്ടി​വന്നു. പുറത്തു തൂക്കി​യി​ടുന്ന ബാഗോ അതു​പോ​ലെ​യുള്ള എന്തെങ്കി​ലു​മോ ചുമന്നു​കൊണ്ട്‌ പൊതു​വാ​ഹ​ന​ങ്ങൾക്ക​കത്ത്‌ ആരെ​യെ​ങ്കി​ലും കാണു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ എനിക്കു സംശയ​മാണ്‌ ഇപ്പോ​ഴും. എന്റെ കുടും​ബാം​ഗങ്ങൾ ആരും സ്‌പെ​യി​നിൽ ഇല്ലെങ്കി​ലും എനിക്കു മറ്റുള്ള​വ​രെ​ക്കാൾ ഏറെ സഹായം ലഭിക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. നൂറു​ക​ണ​ക്കി​നു സാക്ഷികൾ എന്നെ ഫോൺവി​ളിച്ച്‌ ക്ഷേമം തിരക്കി. ഏകാന്തത എന്നെ അലട്ടാ​തി​രി​ക്കാൻ ഒരു സാക്ഷി​ക്കു​ടും​ബം എന്നെ ഏതാനും ദിവസം അവരോ​ടൊ​പ്പം താമസി​ക്കാൻ ക്ഷണിച്ചു. നമ്മുടെ ലോക​വ്യാ​പക സഹോ​ദ​ര​വർഗ​ത്തി​ന്റെ ഇത്തരം വിലതീ​രാത്ത പിന്തുണ എന്റെ മനസ്സിലെ കനൽ അണയ്‌ക്കാൻ ഒട്ടേറെ സഹായി​ച്ചു.”

മറ്റൊരു യാത്ര​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു സെർഹ്യോ. അദ്ദേഹം പരി​ക്കൊ​ന്നും ഏൽക്കാതെ രക്ഷപ്പെട്ടു. പക്ഷേ, അവി​ടെക്കണ്ട ദാരു​ണ​ദൃ​ശ്യ​ങ്ങൾ ഇന്നും അദ്ദേഹത്തെ വേട്ടയാ​ടു​ന്നു. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്റെ മുന്നി​ലുള്ള ഒരു ബോഗി​യിൽ സ്‌ഫോ​ടനം ഉണ്ടായി. ഉടൻതന്നെ തൊട്ടു​പി​ന്നി​ലുള്ള ബോഗി​യി​ലും മറ്റൊരു ബോംബ്‌ പൊട്ടി. മാൻവെ​ലി​നെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ സെർഹ്യോ​യും തന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ​യും സഹസാ​ക്ഷി​ക​ളു​ടെ​യും സ്‌നേ​ഹ​പു​ര​സ്സ​ര​മായ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്ക്‌ അകമഴിഞ്ഞ  നന്ദിയു​ള്ള​വ​നാണ്‌. “അത്‌, ഞാൻ സ്‌നേ​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നുള്ള തോന്നൽ ഉളവാ​ക്കുക മാത്രമല്ല, ഓരോ അംഗങ്ങ​ളോ​ടും കരുതൽ പ്രകട​മാ​ക്കുന്ന ഒത്തൊ​രു​മ​യുള്ള ഒരു സഹോ​ദ​ര​വർഗ​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​ണു ഞാനെന്ന്‌ ഓർമി​പ്പി​ക്കു​ക​കൂ​ടെ ചെയ്‌തു,” അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. “എല്ലാ ദിവസ​വും എനിക്ക്‌ ഈ പിന്തുണ ലഭിച്ചു. എത്ര പേരാണ്‌ എന്നെ ഫോണിൽ വിളിച്ചു ക്ഷേമം തിരക്കി​യി​രു​ന്ന​തെ​ന്നോ! ആ ഫോൺവി​ളി​കൾ എന്റെ വികാ​രങ്ങൾ പ്രകടി​പ്പി​ക്കാൻ എന്നെ പ്രാപ്‌ത​നാ​ക്കി. സാധാരണ ബുദ്ധി​മു​ട്ടുള്ള കാര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു എനിക്കത്‌.”

ട്രെയി​നി​ലെ ചില യാത്ര​ക്കാർ മറ്റുത​ര​ത്തി​ലുള്ള മനഃ​ക്ലേ​ശ​ങ്ങ​ളാണ്‌ അനുഭ​വി​ച്ചത്‌. ഡ്യേഗോ ഇരുന്നി​രു​ന്നത്‌ പൊട്ടി​ത്തെ​റി​ക്കാ​തെ​പോയ നാലു ബോം​ബു​ക​ളിൽ ഒന്നിന്റെ സമീപ​ത്താ​യി​രു​ന്നു. ട്രെയി​നിൽനിന്ന്‌ അപകട​മൊ​ന്നും കൂടാതെ പുറത്തി​റ​ങ്ങാൻ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു കഴിഞ്ഞു. “എന്നാൽ മുറി​വേറ്റു കിടന്ന​വ​രെ​യൊ​ന്നും സഹായി​ക്കാൻ പറ്റിയി​ല്ല​ല്ലോ എന്നോർക്കു​മ്പോൾ എനിക്കു കുറ്റ​ബോ​ധം തോന്നു​ന്നു,” അദ്ദേഹം തുറന്നു പറഞ്ഞു. “ഞാൻ ആകെ പകച്ചു​പോ​യി. പരി​ഭ്രാ​ന്ത​രാ​യി സ്റ്റേഷനു പുറ​ത്തേക്കു ജീവനും​കൊ​ണ്ടോ​ടിയ നൂറു​ക​ണ​ക്കിന്‌ ആളുക​ളിൽ ഒരാളാ​യി​രു​ന്നു ഞാനും.”

ദുരന്ത പാതയി​ലെ മറ്റൊ​രാ​ളാ​യി​രു​ന്നു റാമോൻ എന്ന ബ്രസീ​ലി​യൻ യുവാവ്‌. താൻ യാത്ര​ചെ​യ്‌തി​രുന്ന ട്രെയി​നി​ലെ സ്‌ഫോ​ട​ന​ത്തി​ന്റെ ആഘാത​ത്താൽ അദ്ദേഹം അനങ്ങാൻ പറ്റാത്ത സ്ഥിതി​യി​ലാ​യി. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ആക്രമ​ണ​ത്തി​നു രണ്ടു ദിവസ​ത്തി​നു ശേഷം ആളുക​ളോട്‌ രാജ്യ​സു​വാർത്ത പങ്കു​വെ​ക്കുന്ന പ്രസം​ഗ​വേ​ല​യിൽ ഏർപ്പെ​ടാൻ റാമോൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. തന്റെ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​നി​ട​യിൽ അദ്ദേഹം ഒരു പോർച്ചു​ഗീ​സു​കാ​രനെ കണ്ടുമു​ട്ടി. താൻ സത്യമതം അന്വേ​ഷി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്ന്‌ അയാൾ റാമോ​നോ​ടു പറഞ്ഞു. റാമോൻ ഉടൻതന്നെ ആ വ്യക്തി​യു​മാ​യി ഒരു ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം ആരംഭി​ച്ചു. അയാൾ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങൾക്കു ഹാജരാ​കാ​നും തുടങ്ങി. “മറ്റുള്ള​വരെ ആത്മീയ​മാ​യി സഹായി​ക്കു​മ്പോൾ, നമുക്കു​തന്നെ ഒരു സൗഖ്യം അനുഭ​വ​പ്പെ​ടും,” റാമോൻ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെട്ടു.

തങ്ങൾ കടന്നു​പോന്ന ഭീതി​ദ​മായ ദുരന്ത​രം​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ വടുക്കൾ ശരീര​ത്തിൽനി​ന്നും മനസ്സിൽനി​ന്നും പൂർണ​മാ​യും മായാൻ അതിന്‌ ഇരയാ​യ​വർക്ക്‌ ഇനിയും സമയം വേണം. സങ്കടക​ര​മെന്നു പറയട്ടെ, നാം ജീവി​ക്കുന്ന ഈ നാളു​ക​ളിൽ കിരാ​ത​മായ അക്രമങ്ങൾ എവി​ടെ​യും പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ടാം. മനസ്സി​നേറ്റ മുറി​വു​ക​ളു​മാ​യി പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടാൻ ആത്മീയ മൂല്യങ്ങൾ സഹായി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും ഈ ദുരന്ത​ങ്ങളെ ഭൂമു​ഖ​ത്തു​നിന്ന്‌ ഇല്ലായ്‌മ ചെയ്യാൻ ദൈവ​രാ​ജ്യ​ത്തി​നു മാത്രമേ കഴിയൂ.—വെളി​പ്പാ​ടു 21:3-5. (g04 11/8)

[15-ാം പേജിലെ ചതുരം/ചിത്രങ്ങൾ]

ആഘാതവുമായി പൊരു​ത്ത​പ്പെ​ടാൻ ആത്മീയ ശക്തി

മാൻവെൽ സ്വാ​റേസ്‌

“ഞെട്ടി​ത്ത​രിച്ച ഞാൻ ആശുപ​ത്രി​യി​ലേക്കു പോകാൻ കാത്തി​രി​ക്കവേ, സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 18:10-ലെ പിൻവ​രുന്ന വാക്കുകൾ ഓർത്തു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു: ‘യഹോ​വ​യു​ടെ നാമം ബലമുള്ള ഗോപു​രം; നീതി​മാൻ അതി​ലേക്കു ഓടി​ച്ചെന്നു അഭയം പ്രാപി​ക്കു​ന്നു.’ ഈ വാക്കുകൾ എനിക്കു ശക്തിപ​കർന്നു.”

അറോവ സാൻ ഹ്വാൻ

“ഇതു​പോ​ലെ​യുള്ള സംഭവ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ കടന്നു​പോ​കു​മ്പോൾ ഇത്‌ അന്ത്യകാ​ല​മാ​ണെ​ന്നും ആത്മീയ മൂല്യ​ങ്ങ​ളിൽ മനസ്സു കേന്ദ്രീ​ക​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും മുമ്പെ​ന്ന​ത്തെ​ക്കാ​ളു​മ​ധി​കം നാം തിരി​ച്ച​റി​യും. ഈ ആഘാത​ത്തിൽനി​ന്നു മെല്ലെ കരകയ​റാൻ എന്നെ സഹായി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്റെ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​യാണ്‌.”

ഫെർമിൻ ഹേസുസ്‌ മോസസ്‌

“എനിക്കു തലയ്‌ക്കു പരി​ക്കേ​റ്റി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും, മുറി​വേറ്റ സഹയാ​ത്രി​കർക്ക്‌ സഹായ​വും ഉറപ്പും നൽകാൻ എനിക്കു കഴിഞ്ഞു. ആ സന്ദർഭ​ത്തിൽ ശാന്തത കൈ​വെ​ടി​യാ​തി​രി​ക്കാൻ എന്നെ സഹായി​ച്ചത്‌ പുനരു​ത്ഥാന പ്രത്യാശ ആണെന്നു ഞാൻ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു. തീർച്ച​യാ​യും, അത്തരം സന്ദർഭ​ങ്ങ​ളിൽ നമുക്ക്‌ കരുത്തു പകരാൻ കഴിയുന്ന ഒരു പ്രത്യാ​ശ​യാ​ണത്‌.”

പേത്രോ കാരാ​സ്‌കി​യ

“തീവ്ര​പ​രി​ചരണ വിഭാ​ഗ​ത്തിൽ നെഞ്ചു​വേ​ദ​ന​കൊ​ണ്ടു പുളയു​മ്പോൾ 1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 6:19-ലെ വാക്കുകൾ ഇടയ്‌ക്കി​ടെ എന്റെ മനസ്സി​ലേക്കു വന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. സാക്ഷാ​ലുള്ള ജീവ​ന്റെ​മേൽ ദൃഢമായ ഒരു പിടി ഉണ്ടായി​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ ഭാവി​ക്കു​വേണ്ടി നല്ലൊരു അടിസ്ഥാ​നം നിക്ഷേ​പി​ച്ചു​കൊ​ള്ളാൻ ആ വാക്കുകൾ നമ്മെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. ദൈവം തന്നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​വർക്കു വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന പറുദീ​സ​യി​ലെ നിത്യ​ജീ​വൻ എന്ന നമ്മുടെ പ്രത്യാ​ശ​യെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഈ വാക്യം എന്നെ ഓർമി​പ്പി​ച്ചു. നാം എത്തിപ്പി​ടി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കുന്ന ലക്ഷ്യവും അതാണ​ല്ലോ.”

[13-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

മുകളിൽ: അറ്റോക്കാ സ്റ്റേഷന്റെ പുറത്തുള്ള റെയിൽവേ പാളത്തിൽ മുറി​വേ​റ്റ​വ​രെ​യും മരണ​ത്തോ​ടു മല്ലിടു​ന്ന​വ​രെ​യും ശുശ്രൂ​ഷി​ക്കുന്ന രക്ഷാ​പ്ര​വർത്ത​കർ

[കടപ്പാട്‌]

മുകളിൽ: CORDON PRESS

[13-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

വലത്ത്‌: പെട്ടെന്ന്‌ ഉണ്ടാക്കി​യെ​ടുത്ത ഒരു സ്‌മാ​ര​കം