ചെർണോ​ബി​ലിൽ ഒരു ദിവസം

യൂക്രെയിനിലെ ഉണരുക! ലേഖകൻ

20 വർഷം മുമ്പ്‌ ചെർണോ​ബി​ലി​ലെ ആണവോർജ​നി​ല​യ​ത്തിൽ ഉണ്ടായ​തു​പോ​ലൊ​രു അപകടം മുമ്പു​ണ്ടാ​യി​ട്ടില്ല. 1986 ഏപ്രിൽ 26-ന്‌, അവി​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന നാലു റിയാ​ക്ട​റു​ക​ളിൽ ഒന്നിന്‌ ദ്രവീ​ക​രണം സംഭവി​ച്ചു. വൻനാശം വിതച്ച ദുരന്ത​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. പ്രകൃ​ത്യാ​ലു​ള്ള​തോ അല്ലാത്ത​തോ ആണെങ്കി​ലും ശരി, മിക്ക ദുരന്ത​ങ്ങളെ തുടർന്നും മാലിന്യ നിർമാർജ​ന​വും പുനർനിർമാ​ണ​വും സാധ്യ​മാണ്‌. എന്നാൽ ദൂരവ്യാ​പ​ക​മായ ദോഷ​ഫ​ലങ്ങൾ ഉളവാ​ക്കുന്ന മാലി​ന്യ​ങ്ങ​ളാണ്‌ ഈ അത്യാ​ഹി​തം അവശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചത്‌.

ഏതാനും വർഷങ്ങ​ളാ​യി, എല്ലാ മേയ്‌ 9-നും, സംഭവ​സ്ഥ​ല​ത്തിന്‌ അടുത്തുള്ള പട്ടണങ്ങ​ളിൽ മുമ്പ്‌ താമസി​ച്ചി​രു​ന്നവർ—ചില​പ്പോൾ അവരുടെ ബന്ധുമി​ത്രാ​ദി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം—ഉപേക്ഷി​ക്ക​പ്പെട്ട തങ്ങളുടെ ഭവനങ്ങൾ സന്ദർശി​ക്കു​ന്നു. മറ്റു ചില​പ്പോൾ അവിടത്തെ മുൻനി​വാ​സി​കൾ ശവസം​സ്‌കാ​ര​ത്തി​നാ​യി അവിടെ എത്തുന്നു. വികി​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഫലങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു പഠിക്കാൻ ശാസ്‌ത്ര​ജ്ഞ​ന്മാ​രും അവിടം സന്ദർശി​ക്കാ​റുണ്ട്‌. കൂടാതെ, ഒരു വഴികാ​ട്ടി​യു​ടെ നേതൃ​ത്വ​ത്തിൽ ഒരൊറ്റ ദിവസം​കൊണ്ട്‌ ആ പ്രദേശം ചുറ്റി​ക്കാ​ണാൻ യൂ​ക്രെ​നി​യൻ കമ്പനികൾ ഈയിടെ ആളുകൾക്ക്‌ അവസര​മു​ണ്ടാ​ക്കി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌.

“ഗൈഡി​ന്റെ അകമ്പടി​യോ​ടെ” പ്രിപ്പ​റ്റി​ലേക്ക്‌ നടത്തുന്ന ഹ്രസ്വ “യാത്രകൾ ആരോ​ഗ്യം അപകട​ത്തി​ലാ​ക്കു​ന്നില്ല” എന്ന വാർത്ത 2005 ജൂണിൽ ദ ന്യൂ​യോർക്ക്‌ ടൈം​സി​ന്റെ മുൻപേ​ജിൽ പ്രത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. a റിയാ​ക്ട​റു​ക​ളിൽനി​ന്നു മൂന്നു കിലോ​മീ​റ്റർ മാറി സ്ഥിതി​ചെ​യ്യുന്ന, 45,000 നിവാ​സി​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന പ്രിപ്പറ്റ്‌ നഗരം സ്ഥാപി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടത്‌ 1970-ലാണ്‌. എന്നാൽ ആണവ ദുരന്തത്തെ തുടർന്നു മറ്റു പല നഗരങ്ങ​ളെ​യും​പോ​ലെ അതും ഉപേക്ഷി​ക്ക​പ്പെട്ടു. റേഡി​യോ ആക്ടീവത കാരണം ഈ സ്ഥലങ്ങളി​ലേക്കു പ്രവേ​ശനം നിഷേ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. വിക്ടർ റുഡ്‌നി​ക്കും ഭാര്യ അന്നയും പ്രിപ്പ​റ്റി​ലേക്കു താമസം​മാ​റി ഏകദേശം ഒരു വർഷമാ​യ​പ്പോ​ഴാണ്‌ ദുരന്തം ഉണ്ടായത്‌. b

റിയാ​ക്ട​റു​ക​ളിൽനി​ന്നു 15 കിലോ​മീ​റ്റർ മാറി​യാണ്‌ ചെർണോ​ബിൽ (ആണവോർജ​നി​ല​യ​ത്തി​ന്റെ പേരും ഇതുത​ന്നെ​യാണ്‌) സ്ഥിതി​ചെ​യ്യു​ന്നത്‌. തീരെ ചെറിയ ഒരു പട്ടണമാ​ണിത്‌. വർഷത്തിൽ ഒരിക്കൽ ചെർണോ​ബിൽ സന്ദർശി​ക്കാ​നുള്ള അനുവാ​ദം അവിടത്തെ മുൻതാ​മ​സ​ക്കാർക്ക്‌ കുറെ വർഷം മുമ്പ്‌ ലഭിച്ചു. വിക്ടർ, അന്ന ദമ്പതി​ക​ളു​ടെ ജന്മനാട്‌ ചെർണോ​ബിൽ ആയതി​നാൽ കഴിഞ്ഞ വർഷങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം അവർ അവിടം സന്ദർശി​ച്ചു. ഏതാനും വർഷം മുമ്പ്‌ അവരോ​ടൊ​പ്പം ഞാനും ഭാര്യ​യും നടത്തിയ ചെർണോ​ബിൽ സന്ദർശ​ന​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു കേട്ടോ​ളൂ.

ചെർണോ​ബിൽ സന്ദർശനം

യൂ​ക്രെ​യി​നി​ന്റെ തലസ്ഥാന നഗരമായ കീവ്‌ വിട്ട്‌ ഞങ്ങൾ വടക്കോ​ട്ടു യാത്ര ചെയ്‌തു. കൊച്ചു​കൊ​ച്ചു പട്ടണങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു യാത്ര. റോഡി​ന്റെ ഇരുവ​ശ​വും നിരനി​ര​യാ​യി വീടു​ക​ളുണ്ട്‌. അവയുടെ അങ്കണങ്ങളെ അലങ്കരി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ട്യൂലിപ്പ്‌ ചെടികൾ പൂത്തു​ലഞ്ഞു നിന്നി​രു​ന്നു. ആളുകൾ പച്ചക്കറി​ത്തോ​ട്ട​ങ്ങ​ളും വെച്ചു​പി​ടി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പട്ടണങ്ങൾക്ക്‌ ഇടയിൽ ചോളം, ഗോതമ്പ്‌, സൂര്യ​കാ​ന്തി എന്നിവ​യു​ടെ വയലുകൾ കണ്ണെത്താ​ദൂ​രത്ത്‌ പരന്നു കിടന്നി​രു​ന്നു.

എന്നാൽ ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥലത്ത്‌ എത്തിയ​പ്പോൾ, ഒരു അതിർത്തി മുറി​ച്ചു​ക​ട​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഞങ്ങൾക്കു തോന്നി—അതിർത്തി​യെ സൂചി​പ്പി​ക്കുന്ന റോഡ​ട​യാ​ള​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ഇല്ലായി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും. വഴിയി​ലുള്ള പട്ടണങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാം ശ്‌മശാന മൂകത​യാ​യി​രു​ന്നു. വീടു​ക​ളെ​ല്ലാം ആകെപ്പാ​ടെ നശിച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു, ജനാലകൾ പൊട്ടി​പ്പൊ​ളിഞ്ഞ്‌ വാതി​ലു​കൾ പൂട്ടി​ക്കി​ട​ക്കുന്ന അവസ്ഥയി​ലാണ്‌. വീട്ടു​മു​റ്റത്ത്‌ നിറയെ കളകൾ വളർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു, ചെടി​ക​ളൊ​ന്നും വെട്ടി നിറു​ത്തി​യി​ട്ടില്ല.

പ്രവേ​ശ​നം നിഷേ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന മേഖല​യി​ലേക്ക്‌ ഞങ്ങൾ കടന്നി​രു​ന്നു. ഇവി​ടെ​നി​ന്നു റിയാ​ക്ട​റു​കൾ സ്ഥിതി​ചെ​യ്യുന്ന സ്ഥലത്തേക്ക്‌ ഏകദേശം 30 കിലോ​മീ​റ്റർ ദൂര​മേ​യു​ള്ളൂ. “ഈ മേഖല​യ്‌ക്കു​ള്ളി​ലെ പട്ടണങ്ങ​ളിൽ വികി​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ അളവ്‌ കൂടു​ത​ലാണ്‌,” അന്ന ഞങ്ങളോ​ടു പറഞ്ഞു. “ഇവി​ടെ​യുള്ള അനേകം പട്ടണങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും ഗ്രാമ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നും 1,50,000-ത്തിലധി​കം ആളുകളെ മുൻ സോവി​യറ്റ്‌ യൂണി​യ​നി​ലെ​മ്പാ​ടു​മുള്ള പുതിയ ഭവനങ്ങ​ളി​ലേക്കു മാറ്റി താമസി​പ്പി​ച്ചു.”

യാത്ര തുടർന്ന ഞങ്ങൾ അധികം താമസി​യാ​തെ മറ്റൊരു മേഖല​യിൽ എത്തി​ച്ചേർന്നു. വളരെ ഉയരമുള്ള ഒരു കമ്പി​വേലി ആ മേഖലയെ പുറം​ലോ​ക​ത്തിൽനി​ന്നു വേർപെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു.  അതിന​ടുത്ത്‌, തടി​കൊ​ണ്ടുള്ള ഒരു കെട്ടി​ട​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഗാർഡു​കൾ ഗതാഗതം നിരീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒരു ഗാർഡ്‌ ഞങ്ങളുടെ പാസ്‌പോർട്ടു​കൾ പരി​ശോ​ധി​ച്ചു, വാഹന​ത്തി​ന്റെ നമ്പർ രജിസ്റ്റ​റിൽ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തിയ ശേഷം അയാൾ ഞങ്ങൾക്കു ഗേറ്റ്‌ തുറന്നു​തന്നു.

ഞങ്ങൾ നിരോ​ധിത മേഖല​യിൽ പ്രവേ​ശി​ച്ചു. റോഡി​നു മുകളിൽ പച്ച മേലാപ്പു തീർക്കുന്ന മരത്തളി​രു​കൾ. നിബി​ഡ​മായ അടിക്കാ​ടു​കൾ വനഭൂ​മി​യെ മൂടി​യി​രു​ന്നു. കത്തിക്ക​രിഞ്ഞ മരങ്ങളും മുരടി​ച്ചു​നിൽക്കുന്ന കുറ്റി​ച്ചെ​ടി​ക​ളു​മാണ്‌ ഞാൻ ഭാവന​യിൽ കണ്ടിരു​ന്നത്‌. എന്നാൽ അതിൽനിന്ന്‌ എത്രയോ വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ കാഴ്‌ച. മുന്നോ​ട്ടു പോയ​പ്പോൾ ഇഷ്ടിക​കൊ​ണ്ടു നിർമിച്ച വെള്ള നിറത്തി​ലുള്ള ഒരു സ്ഥലസൂ​ചി​കാ​ട​യാ​ളം കണ്ടു. അതിൽ നീല അക്ഷരങ്ങ​ളിൽ ചെർണോ​ബിൽ എന്നെഴു​തി​യി​രു​ന്നു.

ചെർണോ​ബി​ലി​ന്റെ അതിർത്തി​യിൽ ഒരു മരുന്നു​ക​ട​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. വിക്ടറി​ന്റെ അമ്മ ഒരുകാ​ലത്ത്‌ അവി​ടെ​യാ​ണ​ത്രേ ജോലി ചെയ്‌തി​രു​ന്നത്‌. കടയുടെ പ്രവർത്ത​ന​സ​മയം കാണി​ക്കുന്ന മങ്ങിയ ഒരു ബോർഡ്‌, പൊടി​പി​ടിച്ച്‌ വൃത്തി​കേ​ടായ ജനാല​യിൽ അപ്പോ​ഴും തൂങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നി​രു​ന്നു. പട്ടണമ​ധ്യേ​യുള്ള പാർക്കി​ന്റെ സമീപ​ത്താ​യി കലാപ​രി​പാ​ടി​കൾ നടത്തി​യി​രുന്ന ഒരു കെട്ടി​ട​മുണ്ട്‌. താനും മറ്റു പട്ടണവാ​സി​ക​ളും ജോലി കഴിഞ്ഞ്‌ അൽപ്പം ഉല്ലാസ​ത്തി​നാ​യി അവിടെ പോകു​മാ​യി​രു​ന്നെന്ന്‌ അന്ന പറഞ്ഞു. വിവിധ കലാകാ​ര​ന്മാർ അവിടെ പരിപാ​ടി​കൾ അവതരി​പ്പി​ക്കാ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. യൂ​ക്രെ​യിന എന്നു പേരുള്ള സിനി​മാ​ശാ​ല​യും അടുത്തു തന്നെയുണ്ട്‌. ഏറ്റവും പുതിയ സിനി​മകൾ കാണു​ന്ന​തി​നാ​യി കുട്ടികൾ ആ സിനി​മാ​ശാ​ല​യിൽ എത്തിയി​രു​ന്നു. സിനി​മാ​ശാ​ല​യി​ലെ കുളിർമ പകരുന്ന അന്തരീക്ഷം, പുറത്തെ അസഹനീ​യ​മായ ചൂടിൽനിന്ന്‌ അവർക്ക്‌ ആശ്വാസം നൽകി​യി​രു​ന്നു. ആ ഇരുണ്ട ഓഡി​റ്റോ​റി​യ​ത്തിൽനിന്ന്‌ ഉയർന്നു​കേ​ട്ടി​രുന്ന ചിരി​യു​ടെ ശബ്ദം നിലച്ചിട്ട്‌ കാലം ഏറെയാ​യി. അന്നയും വിക്ടറും ഞങ്ങളെ അവരുടെ വീട്ടി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​യി. പട്ടണമ​ധ്യ​ത്തിൽനിന്ന്‌ അൽപ്പം നടന്നാൽ മതി അവി​ടെ​യെ​ത്താൻ. വെട്ടി​യൊ​തു​ക്കി​യി​ട്ടി​ല്ലാത്ത മരങ്ങൾ മുൻവ​ശത്തെ വാതി​ലി​ന്റെ അടു​ത്തെ​ത്തു​ന്ന​തി​നു തടസ്സം സൃഷ്ടിച്ചു, അതു​കൊണ്ട്‌ വളർന്നു​നിൽക്കുന്ന പുല്ലു​കൾക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ഞങ്ങൾ ഓരോ​രു​ത്ത​രാ​യി പിൻവാ​തി​ലിന്‌ അടു​ത്തെത്തി. എന്നാൽ ഭിത്തി​യിൽ വാതി​ലി​ന്റെ സ്ഥാനത്ത്‌ ഒരു വലിയ വിടവു മാത്ര​മാണ്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്നത്‌.

അകത്ത്‌ എല്ലാം പൂർണ​മാ​യി നശിച്ചി​രു​ന്നു. തുരു​മ്പിച്ച കട്ടിലിൽ പൂപ്പൽ പിടിച്ച ഒരു മെത്ത കിടക്കു​ന്നു. അഴുക്കു പിടിച്ച വാൾപേ​പ്പ​റി​ന്റെ നീണ്ട കഷണങ്ങൾ തൂങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നി​രു​ന്നു. മുറി​യിൽ ഉടനീളം ചിതറി​ക്കി​ട​ന്നി​രുന്ന പാഴ്‌വ​സ്‌തു​ക്ക​ളിൽനിന്ന്‌ അന്ന ഒരു പഴയ ഫോട്ടോ കുനി​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു. “മടങ്ങി​വ​രു​മ്പോൾ എല്ലാം പഴയപടി ആയിരു​ന്നെ​ങ്കിൽ എത്ര നന്നായി​രു​ന്നു എന്ന്‌ ഞാൻ ആശിച്ചു​പോ​കു​ന്നു,” അന്നയുടെ ശബ്ദത്തിൽ ദുഃഖം നിഴലി​ച്ചി​രു​ന്നു. “ഞങ്ങളുടെ വീട്‌ പാഴായി കിടക്കു​ന്നതു കാണു​ന്നത്‌ അങ്ങേയറ്റം ഹൃദയ​വേദന ഉളവാ​ക്കു​ന്നു; വർഷങ്ങൾകൊണ്ട്‌ ഞങ്ങളുടെ സമ്പാദ്യ​മെ​ല്ലാം മോഷ്ടി​ക്ക​പ്പെട്ടു!”

ആ വീടു വിട്ട്‌ ഞങ്ങൾ നിരത്തി​ലേ​ക്കി​റങ്ങി. ഒരു മൂലയിൽ ഒരു കൂട്ടം ആളുകൾ സജീവ​മായ സംഭാ​ഷ​ണ​ത്തിൽ ഏർപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. നിരത്തി​ലൂ​ടെ അര കിലോ​മീ​റ്റർ നടന്ന​പ്പോൾ എത്തി​ച്ചേർന്നത്‌ നദീതീ​ര​ത്തുള്ള പാർക്കി​ലാണ്‌. നദി ശാന്തമാ​യി ഒഴുകു​ന്നു. ചെസ്റ്റ്‌നട്ട്‌ മരത്തിന്റെ വെള്ളപ്പൂ​ക്കൾ ഇളങ്കാ​റ്റിൽ ഉലഞ്ഞാടി. പാർക്കിൽനിന്ന്‌ ബോട്ടു ജെട്ടി​യി​ലേക്ക്‌ ഇറങ്ങുന്ന വളഞ്ഞ  ഗോവ​ണി​യുണ്ട്‌, 1986-ൽ നൂറു​ക​ണ​ക്കിന്‌ ആളുകൾ അവി​ടെ​നിന്ന്‌ ബോട്ടു​മാർഗം രക്ഷപ്പെ​ടു​ന്ന​തിന്‌ ആ ഗോവ​ണി​യിൽ കാത്തു​നി​ന്നി​രു​ന്നു.

കഴിഞ്ഞ വർഷമാണ്‌ വിക്ടറും അന്നയും ആദ്യമാ​യി പ്രിപ്പ​റ്റി​ലുള്ള തങ്ങളുടെ പഴയ വീട്‌ സന്ദർശി​ച്ചത്‌. 19 വർഷം മുമ്പ്‌ ആണവറി​യാ​ക്ട​റി​ന്റെ ദ്രവീ​ക​ര​ണത്തെ തുടർന്ന്‌ അവർ ആ നഗരത്തിൽനി​ന്നു പലായനം ചെയ്‌ത​താണ്‌.

വിചി​ന്ത​ന​ത്തി​നുള്ള സമയം

2006 ഏപ്രി​ലിൽ, ഈ ആണവദു​ര​ന്ത​ത്തി​ന്റെ 20-ാം വാർഷി​കം വ്യത്യസ്‌ത രീതി​ക​ളിൽ അനുസ്‌മ​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. എത്ര ആത്മാർഥ​മാ​യി ശ്രമി​ച്ചാ​ലും, ദൈവിക മാർഗ​നിർദേ​ശ​മി​ല്ലാ​തെ ഭൗമിക കാര്യാ​ദി​കളെ വിജയ​ക​ര​മാ​യി കൈകാ​ര്യം ചെയ്യാൻ മനുഷ്യർക്കു കഴിയില്ല എന്നതിന്റെ ഗൗരവ​മായ ഓർമി​പ്പി​ക്ക​ലാ​യി ഈ ആചരണങ്ങൾ ഉതകുന്നു.—യിരെ​മ്യാ​വു 10:23.

ദുരന്തത്തെ ഒന്നുകൂ​ടി വിലയി​രു​ത്തിയ ഒരു ശാസ്‌ത്രീയ റിപ്പോർട്ടി​ന്റെ ഫലങ്ങൾ കഴിഞ്ഞ സെപ്‌റ്റം​ബ​റിൽ പുറത്തു​വന്നു. ഐക്യ​രാ​ഷ്‌ട്ര സംഘടന നിയമിച്ച അന്വേ​ഷ​ണ​സം​ഘം സമർപ്പിച്ച റിപ്പോർട്ടാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. അത്യാ​ഹി​തത്തെ തുടർന്ന്‌ ഉടനെ 56 പേർ കൊല്ല​പ്പെ​ട്ടു​വെന്നു പറഞ്ഞ റിപ്പോർട്ട്‌ അണു​പ്ര​സ​രണം മൂലമു​ണ്ടാ​കുന്ന രോഗങ്ങൾ ഹേതു​വാ​യി 4,000 പേർ മാത്രമേ ആത്യന്തി​ക​മാ​യി മരിക്കു​ക​യു​ള്ളു എന്നു പ്രവചി​ച്ചു. 15,000-ത്തിനും 30,000-ത്തിനും ഇടയ്‌ക്കാ​യി​രി​ക്കും മരണസം​ഖ്യ എന്നാണ്‌ മുമ്പു പ്രവചി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌. ഈ യുഎൻ റിപ്പോർട്ട്‌ “ആണവോർജ​ത്തി​ന്റെ അപകട​സാ​ധ്യ​ത​ക​ളു​ടെ​മേൽ വെള്ളപൂ​ശാ​നുള്ള വികല​മായ ശ്രമമാണ്‌” എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ “വിവിധ പരിസ്ഥി​തി സംരക്ഷക സംഘങ്ങൾ രംഗത്തു​വന്നു” എന്ന്‌ 2005 സെപ്‌റ്റം​ബർ 8-ലെ ന്യൂ​യോർക്ക്‌ ടൈം​സി​ന്റെ മുഖ​പ്ര​സം​ഗം പ്രസ്‌താ​വി​ച്ചു.

ദുരന്ത​ത്തി​നു ശേഷം തന്റെ സ്രഷ്ടാ​വായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ പഠിക്കാ​നി​ട​യായ വിക്ടർ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “ഞങ്ങൾ ഇപ്പോൾ വിഷാ​ദ​ത്തി​ന​ടി​പ്പെട്ട അവസ്ഥയി​ലല്ല, കാരണം ദൈവ​രാ​ജ്യം വരു​മ്പോൾ ദാരു​ണ​മായ ഇത്തരം അത്യാ​ഹി​തങ്ങൾ വീണ്ടും ഒരിക്ക​ലും സംഭവി​ക്കു​ക​യി​ല്ലെന്നു ഞങ്ങൾക്ക്‌ അറിയാം. ചെർണോ​ബി​ലി​ന​ടു​ത്തു സ്ഥിതി​ചെ​യ്യുന്ന ഞങ്ങളുടെ പ്രിയ​പ്പെട്ട വീടിനു ചുറ്റു​മുള്ള ഗ്രാമ​ത്തി​ന്റെ ഇപ്പോ​ഴത്തെ അവസ്ഥയ്‌ക്കു മാറ്റം വരുക​യും അത്‌ മനോ​ഹ​ര​മായ പറുദീ​സ​യു​ടെ ഭാഗമാ​കു​ക​യും ചെയ്യുന്ന കാലത്തി​നാ​യി ഞങ്ങൾ കാത്തി​രി​ക്കു​ന്നു.”

ആദ്യം ഭൂമി​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന പറുദീസ വീണ്ടും സ്ഥാപി​ത​മാ​യി മുഴു ഭൂമി​യി​ലും വ്യാപി​ക്കു​മെ​ന്നുള്ള ബൈബിൾ വാഗ്‌ദാ​നം ചെർണോ​ബിൽ ദുരന്തത്തെ തുടർന്ന്‌ ലക്ഷക്കണ​ക്കിന്‌ ആളുക​ളു​ടെ ഉറച്ച ബോധ്യ​മാ​യി​ത്തീർന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. (ഉല്‌പത്തി 2:8, 9; വെളി​പ്പാ​ടു 21:3, 4) കഴിഞ്ഞ 20 വർഷത്തിൽ യൂ​ക്രെ​യി​നിൽ മാത്രം 1,00,000-ത്തിലധി​കം വ്യക്തികൾ ഈ പ്രത്യാശ സസന്തോ​ഷം സ്വീക​രി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു! ദൈ​വോ​ദ്ദേ​ശ്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു പഠിക്കാൻ താത്‌പ​ര്യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​വർക്കാ​യി വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തി​രി​ക്കുന്ന ശോഭ​ന​മായ ഭാവി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു പരിചി​ന്തി​ക്കാൻ നിങ്ങളും പ്രേരി​ത​രാ​യി​ത്തീ​രട്ടെ.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[16-ാം പേജിലെ ചതുരം/ചിത്രം]

ലിക്വിഡേറ്റർമാർക്ക്‌ ഒരു സ്‌മാ​ര​കം

ഈ അസാധാ​രണ സ്‌മാ​രകം, ചെർണോ​ബിൽ ദുരന്തത്തെ തുടർന്ന്‌ ശുചീ​കരണ പ്രവർത്ത​ന​ത്തിൽ ഏർപ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ ബഹുമാ​നാർഥ​മു​ള്ള​താണ്‌. ലിക്വി​ഡേ​റ്റർമാർ എന്നാണ്‌ ഇവർ അറിയ​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌. അവരാണ്‌ തീ കെടു​ത്തി​യ​തും എരിഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രുന്ന ആണവറി​യാ​ക്ടർ മൂടി​യ​തും മാലി​ന്യം നിർമാർജനം ചെയ്‌ത​തും. ഇവരുടെ എണ്ണം ലക്ഷക്കണ​ക്കി​നു വരുമാ​യി​രു​ന്നു. അത്യാ​ഹി​ത​ത്തി​ന്റെ നേരി​ട്ടുള്ള ഫലമായി 4,000 മരണങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​കു​മെന്നു പ്രവചി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അതിൽ ഭൂരി​ഭാ​ഗ​വും ഈ പ്രവർത്ത​ക​രു​ടേ​താ​യി​രി​ക്കും.

[15-ാം പേജിലെ ചിത്രങ്ങൾ]

ചെർണോബിൽ പട്ടണത്തെ സൂചി​പ്പി​ക്കുന്ന അടയാ​ള​വും സിനി​മാ​ശാ​ല​യും

[15-ാം പേജിലെ ചിത്രങ്ങൾ]

വിക്ടറും അന്നയും ചെർണോ​ബി​ലി​ലെ അവരുടെ വീടും

[16-ാം പേജിലെ ചിത്രങ്ങൾ]

ദ്രവീകരണം സംഭവിച്ച ഊർജ​നി​ലയം, വിക്ടറി​ന്റെ പ്രിപ്പ​റ്റി​ലെ വീട്ടിൽനിന്ന്‌ ഏകദേശം മൂന്നു കിലോ​മീ​റ്റർ അകലെ (ഉൾച്ചി​ത്രം)