“വിനയ​മു​ള്ള​വ​രു​ടെ പക്കൽ ജ്ഞാനമുണ്ട്‌”

ഒരുവന്റെ പരിമി​തി​ക​ളെ​കു​റി​ച്ചുള്ള ബോധം എന്നും ചാരി​ത്ര​ശു​ദ്ധി​യെ​ന്നും വിനയം നിർവ​ചി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്നു. എബ്രായ മൂല ക്രിയ​യായ റ്റ്‌സന മീഖാ 6:8-ൽ “വിനീ​ത​നാ​യി​രി”ക്കുക എന്നു പരിഭാ​ഷ​പ്പെ​ടു​ത്ത​യി​രി​ക്കു​ന്നു. ആ ക്രിയ ആകെ ഉപയോ​ഗി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നത്‌ അവിടെ മാത്ര​മാണ്‌. അത്‌ പിൻമാ​റി നിൽക്കു​ന്ന​വ​നും വിനയം അല്ലെങ്കിൽ താഴ്‌മ പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്ന​വ​നു​മായ ഒരുവൻ എന്ന ആശയം നൽകു​ന്നു​വെന്ന്‌ പഴയനി​യ​മ​ത്തി​ന്റെ ഒരു എബ്രായ ഇംഗ്ലീഷ്‌ നിഘണ്ടു പറയുന്നു. “വിനയം” എയ്‌ഡൊസ്‌ എന്ന ഗ്രിക്കി​ന്റെ പരിഭാ​ഷ​യാണ്‌. (1 തിമൊ​ഥെ​യോസ്‌ 2:9) ഒരു ധാർമിക അർഥത്തിൽ ഉപയോ​ഗി​ക്കുന്ന എയ്‌ഡൊസ്‌ മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ വികാ​ര​ത്തോ​ടോ അഭി​പ്രാ​യ​ത്തോ​ടോ അല്ലെങ്കിൽ ഒരുവന്റെ സ്വന്തം മനസ്സാ​ക്ഷി​യോ​ടോ ഉള്ള ഭയഭക്തി​യു​ടെ​യും ഭയാദ​ര​വി​ന്റെ​യും ആദരവി​ന്റെ​യും ചിന്ത പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ അത്‌ ലജ്ജ, ആത്മാഭി​മാ​നം, ബഹുമാന ബോധം, സമചിത്തത, മിതത്വം എന്നിവ പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ എയ്‌ഡൊസ്‌ സൂചി​പ്പി​ക്കുന്ന ആ സംയമന ഫലത്തിൽ മനസ്സാക്ഷി പ്രത്യേ​കി​ച്ചും ഉൾപ്പെ​ട്ടി​ട്ടുണ്ട്‌.

ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ

ഒരുവ​നെ​ത്ത​ന്നെ​യുള്ള ഉചിത​മായ വിലയി​രു​ത്ത​ലി​ന്റെ അർഥത്തി​ലുള്ള വിനയം സംബന്ധി​ച്ചു തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ വളരെ​യ​ധി​കം ബുദ്ധു​പ​ദേശം നൽകുന്നു. “വിനയ​മു​ള്ള​വ​രു​ടെ പക്കൽ ജ്ഞാനമുണ്ട്‌” എന്ന്‌ സദൃശ​വാ​ക്യം പറയുന്നു. വിനയം പ്രകട​മാ​ക്കുന്ന വ്യക്തി, അഹംഭാ​വ​ത്തി​ന്റെ​യോ പൊങ്ങച്ചം പറയലി​ന്റെ​യോ ഫലമാ​യുള്ള ആക്ഷേപം ഒഴിവാ​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അത്‌. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 11:2, NW) അയാൾ യഹോവ അംഗീ​ക​രി​ക്കുന്ന ഗതി പിന്തു​ട​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ ജ്ഞാനി​യാണ്‌. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 3:5, 6; 8:13, 14) യഹോവ അങ്ങനെ​യു​ള്ള​വനെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും അവനു ജ്ഞാനം പ്രദാനം ചെയ്യു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ പ്രീതി നേടു​ന്ന​തിന്‌ ആവശ്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ ഒരു സംഗതി “ദൈവ​ത്തോ​ടു​കൂ​ടെ നടക്കു​ന്ന​തിൽ വിനീ​ത​നാ​യി​രി”ക്കുക എന്നതാണ്‌. (മീഖാ 6:8, NW) യഹോ​വ​യു​ടെ മഹത്വം, നിർമലത, വിശുദ്ധി എന്നിവ​യോ​ടുള്ള താരത​മ്യ​ത്തിൽ ഒരുവന്റെ പാപാവസ്ഥ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ​യുള്ള ഒരുവന്റെ സ്ഥാന​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ഉചിത​മാ​യി മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നത്‌ ഇതിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു. യഹോ​വയെ പൂർണ്ണ​മാ​യി ആശ്രയി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന, അവന്റെ പരമാ​ധി​കാ​ര​ത്തിന്‌ കീഴ്‌പ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കുന്ന, അവന്റെ ഒരു സൃഷ്ടി​യാ​യി ഒരുവൻ തന്നെത്തന്നെ തിരി​ച്ച​റി​യ​ണ​മെ​ന്നും അത്‌ അർഥമാ​ക്കു​ന്നു. ഇതു മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ പരാജ​യ​പ്പെട്ട ഒരാളാ​യി​രു​ന്നു ഹവ്വാ. പൂർണ്ണ സ്വാത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​നും സ്വയം തീരു​മാ​ന​ത്തി​നു​മാ​യി അവൾ ഇറങ്ങി​ത്തി​രി​ച്ചു. “നന്മതി​ന്മ​കളെ അറിയു​ന്ന​വ​രാ​യി ദൈവ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ” ആയിത്തീ​രാ​നുള്ള ചിന്തയെ അവളുടെ മനസ്സിൽനി​ന്നു നീക്കി​ക്ക​ള​യാൻ വിനയം അവളെ ഇടയാ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. (ഉല്‌പത്തി 3:4,5) അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ പിൻവ​രുന്ന പ്രകാരം പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ അമിത​വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​നും അഹംഭാ​വ​ത്തു​നു​മെ​തി​രെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം നൽകുന്നു: “ഭയത്തോ​ടും വിറയ​ലോ​ടും കൂടെ നിങ്ങളു​ടെ രക്ഷെക്കാ​യി പ്രവർത്തി​പ്പിൻ”.—ഫിലി​പ്പി​യർ 2:12.

പൊങ്ങച്ചം പറയേണ്ട സംഗതി

പൊങ്ങച്ചം പറയൽ വിനയ​ത്തി​ന്റെ വിപരീ​ത​മാണ്‌. “നിന്റെ വായല്ല മറ്റൊ​രു​ത്തൻ, നിന്റെ അധരമല്ല വേറൊ​രു​ത്തൻ നിന്നെ സ്‌തു​തി​ക്കട്ടെ എന്നാണ്‌ നിയമം. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 27:2) യഹോ​വ​യു​ടെ സ്വന്തം വാക്കുകൾ ഇപ്രകാ​ര​മാണ്‌: “ജ്ഞാനി തന്റെ ജ്ഞാനത്തിൽ പ്രശം​സി​ക്ക​രു​തു; ധനവാൻ തന്റെ ധനത്തി​ലും പ്രശം​സി​ക്ക​രു​തു.പ്രശം​സി​ക്കു​ന്ന​വ​നോ: യഹോ​വ​യായ ഞാൻ ഭൂമി​യിൽ ദയയും ന്യായ​വും പ്രവർത്തു​ക്കു​ന്നു എന്നിങ്ങനെ എന്നെ ഗ്രഹി​ച്ച​റി​യു​ന്ന​തിൽ തന്നേ പ്രശം​സി​ക്കട്ടെ; ഇതിൽ അല്ലോ എനിക്കു പ്രസാ​ദ​മു​ള്ളതു.”—യിരമ്യാ​വു 9:23, 24; താരത​മ്യം ചെയ്യുക: സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 12:9; 16:18, 19.

വിനയ​മു​ള്ള​വ​രോ​ടുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ താത്‌പ​ര്യം

അപ്പോ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലോസ്‌ വിനയ​മു​ള്ള​വ​രോ​ടുള്ള ദൈവ​ത്തി​ന്റെ താത്‌പ​ര്യം പ്രകട​മാ​ക്കു​ക​യും അത്തരം വിനീത മനോ​ഭാ​വ​ത്തി​നുള്ള ഉത്തമ ഉദാഹ​ര​ണ​മാ​യി സഭയിലെ തന്റെ സ്വന്തം നടത്തയെ ഉദ്ധരി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അവൻ കൊരി​ന്തി​ലെ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്ക്‌ ഇപ്രകാ​രം എഴുതി: “സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രേ, നിങ്ങളു​ടെ വിളിയെ നോക്കു​വിൻ: ലോകാ​ഭി​പ്രാ​യ​പ്ര​കാ​രം ജ്ഞാനികൾ ഏറെയില്ല. ബലവാൻമാർ ഏറെയില്ല. കുലീ​ന​ന്മാ​രും ഏറെയില്ല. ജ്ഞാനി​കളെ ലജ്ജിപ്പി​പ്പാൻ ദൈവം ലോക​ത്തിൽ ഭോഷ​ത്ത​മാ​യതു തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു; ബലമു​ള്ള​തി​നെ ലജ്ജിപ്പി​പ്പാൻ ദൈവം ലോക​ത്തിൽ ബലഹീ​ന​മാ​യത്‌ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു. ഉള്ളതിനെ ഇല്ലായ്‌മ​യാ​ക്കു​വാൻ ദൈവം ലോക​ത്തിൽ കുലഹീ​ന​വും നികൃ​ഷ്ട​വു​മാ​യ​തും ഏതുമി​ല്ലാ​ത്ത​തും തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു. ദൈവ​സ​ന്നി​ധി​യിൽ ഒരു ജഡവും പ്രശം​സി​ക്കാ​തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നു​തന്നേ. . . . “പ്രശം​സി​ക്കു​ന്നവൻ കർത്താ​വിൽ പ്രശം​സി​ക്കട്ടെ” എന്നു എഴുതി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ . . . തന്നേ. ഞാനും, സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രേ, നിങ്ങളു​ടെ അടുക്കൽ വന്നപ്പോൾ വചനത്തി​ന്റെ​യോ ജ്ഞാനത്തി​ന്റെ​യോ വൈഭവം കൂടാ​തെ​യ​ത്രേ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ സാക്ഷ്യം നിങ്ങ​ളോട്‌ പ്രസ്‌താ​വി​പ്പാൻ വന്നതു. ക്രൂശി​ക്ക​പ്പെട്ട യേശു​വി​നെ​യ​ല്ലാ​തെ മറ്റൊ​ന്നും അറിയാ​ത്ത​വ​നാ​യി നിങ്ങളു​ടെ ഇടയിൽ ഇരി​ക്കേണം എന്നു ഞാൻ നിർണ്ണ​യി​ച്ചു. ഞാൻ ബലഹീ​ന​ത​യോ​ടും ഭയത്തോ​ടും വളരെ  നടുക്ക​ത്തോ​ടും​കൂ​ടെ നിങ്ങളു​ടെ​യി​ട​യിൽ ഇരുന്നു. നിങ്ങളു​ടെ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്നു മനുഷ്യ​രു​ടെ ജ്ഞാനമല്ല, ദൈവ​ത്തി​ന്റെ ശക്തി തന്നേ ആധാര​മാ​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു എന്റെ വചനവും എന്റെ പ്രസം​ഗ​വും ജ്ഞാനത്തി​ന്റെ വശീക​ര​ണ​വാ​ക്കു​ക​ളാൽ അല്ല, ആത്മാവി​ന്റെ​യും ശക്തിയു​ടെ​യും പ്രദർശ​ന​ത്താ​ല​ത്രേ ആയിരു​ന്നതു.”—1 കൊരി​ന്ത്യർ 1:26-2:5.

എഴുതി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ അപ്പുറം ഭാവി​ക്കാ​തി​രി​ക്കുക

തനിക്ക്‌ വിനയ​മു​ണ്ടെന്ന്‌ തന്നെക്കു​റി​ച്ചു​തന്നെ ഉചിത​മാ​യി വിലയി​രു​ത്തിയ പൗലോസ്‌ അതു പ്രകട​മാ​ക്കി​യ​തു​പോ​ലെ, എല്ലാവ​രു​ടേ​യും ഭാഗത്തു വിനയ​ത്തി​ന്റെ ആവശ്യകത ഉണ്ടെന്നു തന്റെ ലേഖന​ത്തിൽ പിന്നീട്‌ അവൻ ഊന്നി​പ്പ​റഞ്ഞു. കൊരി​ന്ത്യർ, അപ്പല്ലോ​സി​നെ​യോ പൗലോ​സി​ന​നെ​ത്ത​ന്നെ​യോ പോലുള്ള ചില പ്രത്യക മനുഷ്യ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചു വീമ്പി​ള​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ കെണി​യിൽ വീണി​രു​ന്നു. അങ്ങനെ ചെയ്യു​മ്പോൾ അവർ ആത്മികർ അല്ല, ജഡിക​രാ​ണെന്നു പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു പൗലോസ്‌ അവരെ തിരുത്തി. അവൻ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “സഹോ​ദ​ര​ന്മാ​രേ, ഇതു ഞാൻ നിങ്ങൾ നിമിത്തം എന്നെയും അപ്പല്ലോ​സി​നേ​യും ഉദ്ദേശി​ച്ചു പറഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നതു: എഴുതി​യ​യി​ര​ക്കു​ന്ന​തു​നു അപ്പുറം (ഭാവി​ക്കാ​തി​രി​പ്പാൻ) ഞങ്ങളുടെ ദൃഷ്ടാന്തം കണ്ടു പഠി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നും ആരും ഒരുത്തനു അനുകൂ​ല​മാ​യും മറ്റൊ​രു​ത്തനു പ്രതി​കൂ​ല​മാ​യും ചീർത്തു​പോ​കാ​തി​രി​ക്കേ​ണ്ട​തി​നും തന്നേ. നിന്നെ വിശേ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്നതു ആർ? ലഭിച്ച​ത​ല്ലാ​തെ നിനക്കു എന്തുള്ളൂ? ലഭിച്ച​തെ​ങ്കി​ലോ ലഭിച്ചതല്ല എന്നപോ​ലെ പ്രശം​സി​ക്കു​ന്നതു എന്തു?” ഇതു മനസ്സിൽ പിടി​ക്കു​ന്നതു വഴി, വംശപ​രമ്പര, വർഗം, വർണ്ണം അല്ലെങ്കിൽ ദേശീയത, ശരീരിക സൗന്ദര്യം, പ്രാപ്‌തി, പരിജ്ഞാ​നം, ബുദ്ധി​വൈ​ഭവം എന്നിവ​സം​ബ​ന്ധി​ച്ചു തന്നേക്കു​റി​ച്ചോ മറ്റുള്ള​വ​രെ​ക്കു​റി​ച്ചോ ഗർവി​ക്കു​ന്ന​തും പൊങ്ങച്ചം പറയു​ന്ന​തും തടയാൻ കഴിയും—1 കൊരി​ന്ത്യർ 4:6, 7.

യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ ദൃഷ്‌ടാ​ന്തം

വിനയ​ത്തി​ന്റെ ഏറ്റവും നല്ല ദൃഷ്ടാന്തം യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വാണ്‌. പിതാവ്‌ ചെയ്‌തു കാണു​ന്ന​ത​ല്ലാ​തെ തനിക്കു മുൻകൈ എടുത്തു ഒരു കാര്യം പോലും ചെയ്യാൻ കഴിക​യി​ല്ലെ​ന്നും പിതാവ്‌ തന്നേക്കാൾ വലിയ​വ​നാ​ണെ​ന്നും അവൻ തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രോട്‌ പറഞ്ഞു. (യോഹ​ന്നാൻ 5:19, 30; 14:28) താനർഹി​ക്കാത്ത പേരുകൾ സ്വീക​രി​ക്കാൻ യേശു വിസമ്മ​തി​ച്ചു. “നല്ല ഗുരോ” എന്ന്‌ ഒരു ഭരണാ​ധി​കാ​രി അവനെ വിളി​ച്ച​പ്പോൾ യേശു ഇപ്രകാ​രം മറുപടി പറഞ്ഞു: “എന്നെ നല്ലവൻ എന്നു പറയു​ന്നതു എന്തു? ദൈവം ഒരുവൻ അല്ലാതെ നല്ലവൻ ആരും ഇല്ല.” (ലൂക്കോസ്‌ 18:18, 19) കൂടാതെ യഹോ​വ​യു​ടടെ അടിമകൾ എന്ന നിലയിൽ, ദൈവ​സേ​വ​ന​ത്തിൽ പൂർത്തീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടുള്ള സംഗതി​കൾ നിമി​ത്ത​മോ ദൈവ​മു​മ്പാ​കെ തങ്ങൾക്കുള്ള വില സംബന്ധി​ച്ചോ അഹങ്കാരം തോന്ന​രു​തെന്നു അവൻ തന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രോട്‌ പറഞ്ഞു. പകരം അവർക്ക്‌ നിയമിച്ച സംഗതി​ക​ളെ​ല്ലാം ചെയ്‌തു​ക​ഴി​യു​മ്പോൾ“ ഞങ്ങൾ പ്രയോ​ജ​ന​മി​ല്ലാത്ത ദാസന്മാർ; ചെയ്യേ​ണ്ടതേ ചെയ്‌തി​ട്ടു​ള്ളൂ എന്ന മനോ​ഭാ​വം ആയിരി​ക്കേണം അവർക്കു ഉണ്ടായി​രി​ക്കേ​ണ്ടത്‌—ലൂക്കോസ്‌ 17:10.

ഇനിയും, ഭൂമി​യിൽ ഒരു പൂർണ്ണ മനുഷ്യൻ എന്ന നിലയിൽ കർത്താ​വായ യേശു​ക്രി​സ്‌തു തന്റെ അപൂർണ്ണ​ശി​ഷ്യ​ന്മാ​രേ​ക്കാൾ ശ്രേഷ്‌ഠ​നാ​യി​രു​ന്നു, അവനു പിതാ​വിൽനി​ന്നു വലിയ അധികാ​ര​വും ലഭിച്ചി​രു​ന്നു. എന്നിട്ടും തന്റെ ശിഷ്യ​ന്മാ​രോട്‌ ഇടപെ​ട്ട​പ്പോൾ അവൻ അവരുടെ പരിമി​തി​കൾ സംബന്ധി​ച്ചു പരിഗണന പ്രകട​മാ​ക്കി. അവരെ പരിശീ​ലി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അവൻ ലാളി​ത്യം ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ക​യും അവരോട്‌ ഔചി​ത്യ​പൂർവം സംസാ​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അവർക്ക്‌ വഹിക്കാൻ കഴിയാ​വു​ന്ന​തി​ല​ധി​കം അവൻ അവർക്ക്‌ ഒരു സമയത്തു പറഞ്ഞു​കൊ​ടു​ത്തില്ല.—യോഹ​ന്നാൻ 16:12; മത്തായി 11:28-30-ഉം 26:40, 41-ഉം താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

വസ്‌ത്ര​ത്തി​ലും മറ്റു സ്വത്തു​വ​ക​ക​ളി​ലും

സഭയിൽ ഉചിത​മായ നടത്ത നിരീ​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​വെന്ന്‌ ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തു​ന്നതു സംബന്ധിച്ച്‌ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നായ തിമോ​ത്തി​യെ പ്രബോ​ധി​പ്പി​ക്കവേ പൗലോസ്‌ ഇപ്രകാ​രം പറഞ്ഞു: “സ്‌ത്രീ​കൾ വിനയ​ത്തോ​ടും സുബോ​ധ​ത്തോ​ടും​കൂ​ടെ നന്നായി ക്രമീ​ക​രിച്ച വസ്‌ത്ര​ത്താൽ തങ്ങളെ​തന്നെ അലങ്കരി​ക്കേണം എന്നു ഞാൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു; മുടി പിന്നു​ന്ന​രീ​തി​ക​ളാ​ലോ പൊന്ന്‌, മുത്ത്‌, വളരെ വിലപി​ടി​പ്പുള്ള വസ്‌ത്രം എന്നിവ​യാ​ലോ അല്ല ദൈവ​ത്തോട്‌ ഭയാദ​ര​വു​ള്ള​താ​യി അവകാ​ശ​പ്പെ​ടുന്ന സ്‌ത്രീ​കൾക്ക്‌ യോഗ്യ​മാം​വണ്ണം സൽപ്ര​വർത്തി​ക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ട​ത്രേ അലങ്കരി​ക്കേ​ണ്ടത്‌”. (1 തിമോ​ത്തി 2:8, 10, NW) ഇവിടെ അപ്പോ​സ്‌തലൻ “നന്നായി ക്രമീ​ക​രിച്ച വസ്‌ത്രം” ശുപാർശ ചെയ്യു​ന്ന​തു​കൊണ്ട്‌ അദ്ദേഹം വൃത്തി​യു​ള്ള​തും നല്ലതു​മായ പ്രീതി​ജ​ന​ക​മായ ആകാര​ത്തി​നെ​തി​രെ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം നൽകു​ന്നില്ല. എന്നാൽ, ഒരുവ​നി​ലേ​ക്കും അങ്ങനെ ഒരുവന്റെ ഉപജീ​വ​ന​മാർഗ​ത്തി​ലേ​ക്കും ശ്രദ്ധ ക്ഷണിക്കുന്ന വസ്‌ത്ര​ധാ​ര​ണ​ത്തി​ലെ പൊള്ള​പ്പ​കി​ട്ടി​ന്റെ​യും ആഡബര​ത​യു​ടേ​യും അനൗചി​ത്യത അദ്ദേഹം കാണിച്ചു തരുന്നു, കൂടാതെ, വിനയം മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ വികാ​ര​ങ്ങ​ളോ​ടുള്ള ആദരവി​നോ​ടും ആത്മാഭി​മാ​ന​ത്തോ​ടും ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. അതിൽ ബഹുമാന ബോധ​വും ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നുണ്ട്‌. ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളു​ടെ വസ്‌ത്ര​ധാ​ര​ണ​രീ​തി, ആർക്കെ​ങ്കി​ലും ഇടർച്ച​യ്‌ക്ക്‌ ഇടവരു​ത്തു​ന്ന​വി​ധ​ത്തിൽ അന്തസ്സി​നും സഭയുടെ ധാർമിക വികാ​ര​ങ്ങൾക്കും ആഘാത​മേൽപ്പി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്ക​രുത്‌. വസ്‌ത്ര​ധാ​രണം സംബന്ധിച്ച ഈ ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം ഒരു ക്രിസ്‌ത്യാ​നിക്ക്‌ ഉണ്ടായി​രു​ന്നേ​ക്കാ​വുന്ന മറ്റു ഭൗതിക വസ്‌തു​വ​ക​ക​ളു​ടെ ഉചിത​മായ വീക്ഷണ​വും ഉപയോ​ഗ​വും സംബന്ധിച്ച യഹോ​വ​യു​ടെ മനോ​ഭാ​വ​ത്തി​ലേക്ക്‌ കൂടു​ത​ലായ വെളിച്ചം വീശും.

ജ്ഞാവപൂർവ​ക​മ​ല്ലാത്ത പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ നിന്നും വിനയം നമ്മെ കാക്കുന്നു. സദൃശ​വാ​ക്യം പറയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ വിനയ​മാണ്‌ യഥാർഥ​ത്തി​ലുള്ള ജ്ഞാനത്തി​ന്റെ ഗതി.