ഒരു ഏകീകൃത കുടും​ബ​മെന്ന നിലയിൽ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്നു

ആന്റോണ്യൂ സാന്റോ​ലെറി പറഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം

എന്റെ പിതാവ്‌ 1919-ൽ ഇറ്റലി വിട്ട​പ്പോൾ അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ 17 വയസ്സാ​യി​രു​ന്നു. മെച്ചപ്പെട്ട ജീവിതം തേടി അദ്ദേഹം ബ്രസീ​ലി​ലേക്കു താമസം​മാ​റ്റി. ക്രമേണ, സാവൊ പൗലോ സംസ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഉൾപ്ര​ദേ​ശത്ത്‌ ഒരു കൊച്ചു പട്ടണത്തിൽ അദ്ദേഹം ഒരു ക്ഷൗരക്കട തുടങ്ങി.

എനിക്ക്‌ ഏഴു വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ, 1938-ൽ ഒരു ദിവസം, പിതാവ്‌ തന്റെ കട സന്ദർശിച്ച ഒരു മനുഷ്യ​നിൽനി​ന്നു ബ്രാസി​ലെയ്‌റ ബൈബിൾ ഭാഷാ​ന്തരം കൈപ്പറ്റി. രണ്ടു വർഷത്തി​നു​ശേഷം അമ്മ ഗുരു​ത​ര​മാ​യി രോഗ​ഗ്ര​സ്‌ത​യാ​യി, മരിക്കു​ന്ന​തു​വരെ അവർ അശക്തയാ​യി​രു​ന്നു. പിതാ​വും രോഗി​യാ​യി​ത്തീർന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങൾ—മാതാ​വും പിതാ​വും സഹോ​ദരി ആനെയും ഞാനും—സാവൊ പൗലോ നഗരത്തി​ലുള്ള ബന്ധുക്ക​ളോ​ടൊ​പ്പം താമസി​ക്കാൻ പോയി.

സാവൊ പൗലോ​യി​ലെ സ്‌കൂ​ളിൽ പഠിക്കു​മ്പോൾ ഞാൻ ഉത്സുക​നായ വായന​ക്കാ​ര​നാ​യി, പ്രത്യേ​കി​ച്ചും ചരിത്ര ലേഖന​ങ്ങ​ളു​ടെ. അതിൽ ഇടയ്‌ക്കെ​ല്ലാം ബൈബി​ളി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചു പരാമർശി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തിൽ എനിക്കു മതിപ്പു​തോ​ന്നി. ഞാൻ സാവൊ പൗലോ പൊതു ഗ്രന്ഥശാ​ല​യിൽനി​ന്നെ​ടുത്ത ഒരു സാങ്കൽപ്പിക കഥയിൽ പലതവണ ഗിരി​പ്ര​ഭാ​ഷ​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു സൂചി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. അന്നാണു ഞാൻ ബൈബിൾ കരസ്ഥമാ​ക്കി ആ ഗിരി​പ്ര​ഭാ​ഷണം സ്വയം വായി​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചത്‌. വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പു പിതാവു വാങ്ങിയ ബൈബിൾ ഞാൻ തേടാൻ തുടങ്ങി. ഒടുവിൽ ട്രങ്കിന്റെ അടിയിൽനിന്ന്‌ അതെനി​ക്കു കിട്ടി. ഏഴു വർഷം അത്‌ അവിടെ വെറുതെ കിടക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ഞങ്ങളു​ടേ​തു കത്തോ​ലി​ക്കാ കുടും​ബ​മാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്‌, ബൈബിൾ വായി​ക്കാൻ ഒരിക്ക​ലും എനിക്കു പ്രോ​ത്സാ​ഹനം ലഭിച്ചി​രു​ന്നില്ല. ഇപ്പോൾ സ്വന്തമാ​യി അധ്യാ​യ​ങ്ങ​ളും വാക്യ​ങ്ങ​ളും എടുത്തു പരി​ശോ​ധി​ക്കാൻ ഞാൻ പഠിച്ചു. ഗിരി​പ്ര​ഭാ​ഷണം മാത്രമല്ല മത്തായി​യു​ടെ മുഴു പുസ്‌ത​ക​വും മറ്റു ബൈബിൾ പുസ്‌ത​ക​ങ്ങ​ളും വളരെ​യ​ധി​കം സന്തോ​ഷ​ത്തോ​ടെ ഞാൻ വായിച്ചു. യേശു​വി​ന്റെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളും അത്ഭുത​ങ്ങ​ളും അവതരി​പ്പിച്ച സത്യത്തി​ന്റെ ധ്വനി​യാണ്‌ എന്നിൽ ഏറ്റവു​മ​ധി​കം മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി​യത്‌.

ഞാൻ ബൈബി​ളിൽനി​ന്നു വായി​ച്ച​തിൽനിന്ന്‌ എത്ര വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​ണു കത്തോ​ലി​ക്കാ മതം എന്നു തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു ഞാൻ പ്രസ്‌ബി​റ്റേ​റി​യൻ പള്ളിയിൽ ഹാജരാ​കാൻ തുടങ്ങി. ആനെയും എന്നോ​ടൊ​പ്പം പോന്നു. എന്നിട്ടും എന്റെ ഹൃദയ​ത്തിൽ ഒരു ശൂന്യത അനുഭ​വ​പ്പെട്ടു. വർഷങ്ങ​ളാ​യി ഉത്സുക​ത​യോ​ടെ ഞാൻ ദൈവത്തെ തേടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 17:27) നക്ഷത്ര നിബി​ഡ​മായ ഒരു രാത്രി​യിൽ വിഷാ​ദ​ചി​ത്ത​നാ​യി​രി​ക്കെ ഞാൻ ആലോ​ചി​ച്ചു, ‘ഞാൻ എന്തിനാണ്‌  ഇവിടെ ജീവി​ക്കു​ന്നത്‌? ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ഉദ്ദേശ്യ​മെ​ന്താണ്‌?’ വീടിന്റെ പിറകു​വ​ശത്ത്‌ ഒഴിഞ്ഞ ഒരിടത്തു ഞാൻ മുട്ടിൽനി​ന്നു പ്രാർഥി​ച്ചു: ‘കർത്താ​വായ ദൈവമേ! നീ ആരാണ്‌? എനി​ക്കെ​ങ്ങനെ നിന്നെ അറിയാൻ കഴിയും?’ അതേത്തു​ടർന്ന്‌ ഏറെത്താ​മ​സി​യാ​തെ ഉത്തരം ലഭിച്ചു.

ബൈബിൾ സത്യം പഠിക്കു​ന്നു

1949-ൽ ഒരു ദിവസം പിതാവ്‌ തെരു​വു​കാ​റിൽനിന്ന്‌ ഇറങ്ങി​യ​പ്പോൾ ഒരു യുവതി അദ്ദേഹത്തെ സമീപി​ച്ചു. അവർ അദ്ദേഹ​ത്തി​നു വീക്ഷാ​ഗോ​പു​രം, ഉണരുക! മാസി​കകൾ സമർപ്പി​ച്ചു. അദ്ദേഹം വീക്ഷാ​ഗോ​പു​ര​ത്തി​നു വരിസം​ഖ്യ എടുക്കു​ക​യും പ്രസ്‌ബി​റ്റേ​റി​യൻ പള്ളിയിൽപോ​കുന്ന രണ്ടു കുട്ടികൾ തനിക്കു​ണ്ടെന്നു വിശദീ​ക​രി​ച്ചി​ട്ടു ഞങ്ങളുടെ വീടു സന്ദർശി​ക്കാൻ അവരോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്‌തു. ആ സ്‌ത്രീ സന്ദർശിച്ച്‌ കുട്ടികൾ (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്ന പുസ്‌തകം ആനെക്കു നൽകു​ക​യും ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം തുടങ്ങു​ക​യും ചെയ്‌തു. പിന്നീടു ഞാൻ അധ്യയ​ന​ത്തി​നു ചേർന്നു.

1950 നവംബ​റിൽ ഞങ്ങൾ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ആദ്യത്തെ കൺ​വെൻ​ഷനു ഹാജരാ​യി. അവി​ടെ​വെച്ച്‌, “ദൈവം സത്യവാൻ” എന്ന പുസ്‌തകം പ്രകാ​ശനം ചെയ്യ​പ്പെട്ടു. ഞങ്ങൾ ആ പുസ്‌തകം വഴികാ​ട്ടി​യാ​യി ഉപയോ​ഗി​ച്ചു ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം തുടർന്നു. അതിനു​ശേഷം പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ സത്യം കണ്ടെത്തി​യെന്നു ഞങ്ങൾ തിരി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. 1951 ഏപ്രി​ലിൽ യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള സമർപ്പ​ണ​ത്തി​ന്റെ പ്രതീ​ക​മാ​യി ഞങ്ങൾ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. ഏതാനും വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം പിതാ​വും സമർപ്പണം നടത്തി, 1982-ൽ മരിക്കു​ന്ന​തു​വരെ അദ്ദേഹം ദൈവ​ത്തോ​ടു വിശ്വ​സ്‌ത​നാ​യി​രു​ന്നു.

മുഴു​സമയ സേവന​ത്തിൽ സന്തുഷ്ടൻ

1954 ജനുവ​രി​യിൽ എനിക്കു വെറും 22 വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ബെഥേൽ എന്നു വിളി​ക്കുന്ന ബ്രാഞ്ച്‌ ഓഫീ​സിൽ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കാൻ എന്നെ വിളിച്ചു. അവിടെ എത്തിയ​പ്പോൾ, എന്നെക്കാൾ വെറും രണ്ടു വയസ്സിനു മൂത്ത റിച്ചാർഡ്‌ മൂക്കയാ​ണു ബ്രാഞ്ച്‌ മേൽവി​ചാ​ര​ക​നെന്നു കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക്‌ അതിശയം തോന്നി. 1955-ൽ സർക്കിട്ട്‌ ദാസന്മാ​രു​ടെ—സഞ്ചാര​മേൽവി​ചാ​ര​ക​ന്മാ​രെ അന്ന്‌ അങ്ങനെ​യാ​ണു വിളി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌—ആവശ്യം വന്നപ്പോൾ ആ സേവന​ത്തിൽ പങ്കുപ​റ്റാൻ ക്ഷണിക്ക​പ്പെട്ട അഞ്ചു​പേ​രിൽ ഒരാളാ​യി​രു​ന്നു ഞാൻ.

റയോ ഗ്രാൻഡെ ഡൊ സൂളി​ലേ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു എന്റെ നിയമനം. ഞാൻ തുടക്ക​മി​ട്ട​പ്പോൾ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ വെറും 8 സഭകളെ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. എന്നാൽ 18 മാസത്തി​നകം 2 പുതിയ സഭകളും 20 ഒറ്റപ്പെട്ട സമൂഹ​ങ്ങ​ളും സ്ഥാപി​ത​മാ​യി. ഇന്ന്‌ ആ പ്രദേ​ശത്ത്‌ ഏകദേശം 20 സഭകൾ വീതമുള്ള, യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ 15 സർക്കി​ട്ടു​ക​ളുണ്ട്‌! 1956-ന്റെ അവസാ​ന​ത്തോ​ടെ എന്റെ സർക്കിട്ട്‌ നാലു ചെറിയ സർക്കി​ട്ടു​ക​ളാ​യി വിഭജി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു​വെ​ന്നും നാലു സർക്കിട്ട്‌ ദാസന്മാർ അവയിൽ സേവി​ക്കു​മെ​ന്നും എന്നോടു പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ ഒരു പുതിയ നിയമ​ന​ത്തി​നു ബെഥേ​ലി​ലേക്കു മടങ്ങാൻ എന്നോടു നിർദേ​ശി​ച്ചു.

ഉത്തര ബ്രസീ​ലിൽ ഒരു ഡിസ്‌ട്രി​ക്‌റ്റ്‌ ദാസനാ​യുള്ള—നിരവധി സർക്കി​ട്ടു​കൾ സേവി​ക്കുന്ന ഒരു സഞ്ചാര ശുശ്രൂ​ഷകൻ—എന്റെ നിയമനം എന്നെ അതിശ​യി​പ്പി​ക്കു​ക​യും സന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. ബ്രസീ​ലിൽ അന്നു 12,000 യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളും രണ്ടു ഡിസ്‌ട്രി​ക്‌റ്റു​ക​ളും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. റിക്കാർട്ട്‌ വുട്ട്‌കെ തെക്കു സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ച്ചു, ഞാൻ വടക്കുള്ള ഡിസ്‌ട്രി​ക്‌റ്റി​ലും. പുതിയ ലോക സമുദാ​യം പ്രവർത്ത​ന​ത്തിൽ (ഇംഗ്ലീഷ്‌), പുതിയ ലോക സമുദാ​യ​ത്തി​ന്റെ സന്തോഷം (ഇംഗ്ലീഷ്‌) എന്നിങ്ങനെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ നിർമിച്ച ചിത്രങ്ങൾ പ്രദർശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പ്രൊ​ജക്ടർ പ്രവർത്തി​പ്പി​ക്കു​വാൻ ഞങ്ങൾക്കു ബെഥേ​ലിൽവെച്ചു പരിശീ​ലനം ലഭിച്ചു.

അന്നത്തെ​ക്കാ​ല​ത്തു യാത്ര വ്യത്യ​സ്‌ത​മാ​യി​രു​ന്നു. സാക്ഷി​കൾക്കാർക്കും മോ​ട്ടോർ വാഹന​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ വള്ളത്തി​ലും തുഴ​ത്തോ​ണി​യി​ലും കാളവ​ണ്ടി​യി​ലും കുതി​ര​പ്പു​റ​ത്തും ചരക്കു​വ​ണ്ടി​യി​ലും ട്രക്കി​ലും ഒരിക്കൽ വിമാ​ന​ത്തി​ലും യാത്ര​ചെ​യ്‌തു. ആമസോ​ണി​ന്റെ പ്രവേശന ഭാഗത്തുള്ള ബലെമി​നും ആമസോ​ണാസ്‌  സംസ്ഥാ​ന​ത്തി​ന്റെ തലസ്ഥാ​ന​മായ മനൗസി​നും മധ്യേ​യുള്ള നഗരമായ സന്ററി​മിൽ വിമാ​ന​മി​റ​ങ്ങു​ന്ന​തിന്‌ ആമസോൺ വനത്തിനു മുകളി​ലൂ​ടെ​യുള്ള പറക്കൽ പുളക​പ്ര​ദ​മാ​യി​രു​ന്നു. അന്നൊക്കെ ഡിസ്‌ട്രി​ക്‌റ്റ്‌ ദാസന്മാർക്കു ചുരുക്കം സർക്കിട്ട്‌ സമ്മേള​ന​ങ്ങ​ളിൽ സേവി​ച്ചാൽ മതിയാ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ ചിത്രങ്ങൾ കാണി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ എന്റെ സമയത്തി​ല​ധി​ക​വും ചെലവ​ഴി​ച്ചു. വലിയ നഗരങ്ങ​ളിൽ നൂറു​ക​ണ​ക്കി​നു​പേർ ഹാജരാ​യി.

ഉത്തര ബ്രസീ​ലിൽ എന്നിൽ ഏറ്റവു​മ​ധി​കം മതിപ്പു​ള​വാ​ക്കി​യത്‌ ആമസോൺ മേഖല​യാണ്‌. 1957 ഏപ്രി​ലിൽ ഞാൻ അവിടെ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്കു​മ്പോൾ ആമസോൺ നദിയും അതിന്റെ പോഷ​ക​ന​ദി​ക​ളും കരകവി​ഞ്ഞൊ​ഴു​കി. ചിത്ര​ങ്ങ​ളി​ലൊന്ന്‌, വനത്തി​നു​ള്ളിൽ രണ്ടു മരങ്ങൾക്കി​ട​യി​ലാ​യി കെട്ടിയ തത്‌ക്ഷണ സ്‌ക്രീ​നിൽ പ്രദർശി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള പദവി എനിക്കു ലഭിച്ചു. പ്രൊ​ജ​ക്ട​റിന്‌ ആവശ്യ​മാ​യി​രുന്ന വൈദ്യു​തി സമീപ​ത്തൊ​രു നദിയിൽ നങ്കൂര​മ​ടി​ച്ചി​രുന്ന യന്ത്ര​ബോ​ട്ടിൽനി​ന്നു ലഭിച്ചു. സദസ്യ​രിൽ ഭൂരി​പ​ക്ഷ​വും ആദ്യമാ​യി കണ്ട ചിത്രം അതായി​രു​ന്നു.

അതിനു​ശേ​ഷം ഉടൻതന്നെ ഞാൻ ബെഥേൽ സേവന​ത്തി​ലേക്കു മടങ്ങി. പിറ്റേ വർഷം, 1958-ൽ ന്യൂ​യോർക്ക്‌ നഗരത്തിൽ നടന്ന യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ “ദിവ്യ ഹിതം” എന്ന സാർവ​ദേ​ശീയ സമ്മേള​ന​ത്തിൽ പങ്കുപ​റ്റു​ന്ന​തി​നുള്ള പദവി എനിക്കു ലഭിച്ചു. എട്ടു ദിവസം നീണ്ടു​നിന്ന കൺ​വെൻ​ഷന്റെ സമാപന ദിവസം യാങ്കീ സ്റ്റേഡി​യ​ത്തി​ലും സമീപ​ത്തുള്ള പോളോ ഗ്രൗണ്ട്‌സി​ലും നിറഞ്ഞി​രുന്ന 2,53,922 പേരിൽ 123 ദേശത്തു​നി​ന്നുള്ള പ്രതി​നി​ധി​കൾ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു.

എന്റെ ജീവി​ത​ത്തിൽ മാറ്റങ്ങൾ ആസ്വദി​ക്കു​ന്നു

ബെഥേ​ലി​ലേക്കു മടങ്ങി അധികം താമസി​യാ​തെ ഞാൻ ക്ലാര ബെർൻറി​നെ പരിച​യ​പ്പെട്ടു. 1959 മാർച്ചിൽ ഞങ്ങൾ വിവാ​ഹി​ത​രാ​യി. ബഹീയ സംസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ സർക്കിട്ട്‌ വേലയ്‌ക്കു ഞങ്ങൾക്കു നിയമനം  ലഭിച്ചു. അവിടെ ഞങ്ങൾ ഒരു വർഷ​ത്തോ​ളം സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ച്ചു. അവി​ടെ​യുള്ള സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ താഴ്‌മ​യും അതിഥി​പ്രി​യ​വും തീക്ഷ്‌ണ​ത​യും സ്‌നേ​ഹ​വും ഞാനും ക്ലാരയും ഇപ്പോ​ഴും ഓർക്കു​ന്നു; അവർ ഭൗതി​ക​മാ​യി ദരി​ദ്ര​രാ​യി​രു​ന്നു എന്നാൽ രാജ്യ ഫലത്തിൽ സമ്പന്നരും. പിന്നീടു ഞങ്ങൾക്കു സാവൊ പൗലോ സംസ്ഥാ​ന​ത്തി​ലേക്കു സ്ഥലംമാ​റ്റം കിട്ടി. 1960-ൽ അവി​ടെ​വ​ച്ചാ​ണു ഭാര്യ ഗർഭവ​തി​യാ​യത്‌. ഞങ്ങൾക്കു മുഴു​സമയ ശുശ്രൂഷ വിടേ​ണ്ടി​വന്നു.

ഭാര്യ​യു​ടെ ജന്മനാ​ടായ സാന്റക​ട്ട​റിന സംസ്ഥാ​ന​ത്തി​ലെ ഒരു സ്ഥലത്തേക്കു മാറി​ത്താ​മ​സി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. ഞങ്ങളുടെ അഞ്ചു മക്കളിൽ മൂത്തതു ഗെർസോൻ ആയിരു​ന്നു. അവനു​ശേഷം 1962-ൽ ഗിൽസ​നും 1965-ൽ ടലിറ്റ​യും 1969-ൽ റ്റാർസി​യോ​യും 1974-ൽ ജാനി​സി​യും പിറന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ സഹായ​വും അവൻ നൽകുന്ന നല്ല ബുദ്ധ്യു​പ​ദേ​ശ​വും നിമിത്തം അവരെ “കർത്താ​വി​ന്റെ ബാലശി​ക്ഷ​യി​ലും പത്ഥ്യോ​പ​ദേ​ശ​ത്തി​ലും” വളർത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രാൻ ഞങ്ങൾക്കു കഴിഞ്ഞു.—എഫെസ്യർ 6:4.

ഞങ്ങളുടെ കുട്ടി​ക​ളി​ലോ​രോ​രു​ത്ത​രെ​യും ഞങ്ങൾ വില​യേ​റി​യ​താ​യി പരിഗ​ണി​ക്കു​ന്നു. “മക്കൾ, യഹോവ നല്‌കുന്ന അവകാശ”മാണെന്നു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ ഞങ്ങളുടെ വികാ​ര​ങ്ങളെ സുസ്‌പ​ഷ്ട​മാ​ക്കി. (സങ്കീർത്തനം 127:3) പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും, “യഹോവ നല്‌കുന്ന” ഏതൊരു “അവകാശ”വും പോലെ അവന്റെ വചനത്തി​ലുള്ള നിർദേ​ശങ്ങൾ മനസ്സിൽ പിടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ കുട്ടി​കളെ പരിപാ​ലി​ച്ചു. പ്രതി​ഫ​ലങ്ങൾ അനേക​മാണ്‌. അവർ അഞ്ചു​പേ​രും യഥാ​ക്രമം, സ്വന്തം ആഗ്രഹ​പ്ര​കാ​രം യഹോ​വ​യോ​ടുള്ള തങ്ങളുടെ സമർപ്പ​ണ​ത്തി​ന്റെ പ്രതീ​ക​മാ​യി സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കാ​നുള്ള ആഗ്രഹം അറിയി​ച്ച​പ്പോൾ ഞങ്ങൾക്കു പറഞ്ഞറി​യി​ക്കാ​നാ​വാത്ത സന്തോഷം തോന്നി.—സഭാ​പ്ര​സം​ഗി 12:1.

ഞങ്ങളുടെ കുട്ടി​ക​ളു​ടെ തിര​ഞ്ഞെ​ടു​പ്പു​കൾ

ഡേറ്റാ പ്രൊ​സ​സി​ങ്ങിൽ ഒരു വർഷത്തെ കോഴ്‌സി​നു​ശേഷം ഔദ്യോ​ഗിക ജീവി​ത​വൃ​ത്തി തേടു​ന്ന​തി​നു​പ​കരം ബെഥേൽ സേവന​ത്തി​നു പോകാൻ, അങ്ങനെ മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ ഏർപ്പെ​ടാൻ, ഗെർസോൻ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോൾ ഞങ്ങൾ അതിയാ​യി ആഹ്‌ളാ​ദി​ച്ചു. എന്നാൽ ഗെർസോ​നെ സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം ബെഥേൽ ജീവിതം ആദ്യ​മൊ​ക്കെ എളുപ്പ​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. അവൻ ബെഥേ​ലിൽ എത്തി നാലു മാസം കഴിഞ്ഞ്‌ അവനെ സന്ദർശി​ച്ചു മടങ്ങാൻ നേരം അവന്റെ മുഖത്തു പ്രകട​മായ ദുഃഖ​ഭാ​വം എന്നെ സ്‌തബ്ധ​നാ​ക്കി. ഞങ്ങൾ റോഡിൽ ആദ്യത്തെ വളവു തിരി​യു​ന്ന​തു​വരെ അവൻ ഞങ്ങളെ നോക്കി​നിൽക്കു​ന്നതു ഞാൻ കാറിന്റെ റിയർവ്യൂ കണ്ണാടി​യി​ലൂ​ടെ കണ്ടു. വീട്ടി​ലേ​ക്കുള്ള 700 കിലോ​മീ​റ്റർവ​രുന്ന യാത്ര തുടരു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പു വണ്ടി റോഡ​രു​കിൽ നിർത്ത​ത്ത​ക്ക​വണ്ണം എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കി.

ഗെർസോൻ ബെഥേൽ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ ആസ്വദി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി. അവിടെ ഏതാണ്ട്‌ ആറു വർഷമാ​യ​പ്പോൾ അവൻ ഹൈഡി ബെസറി​നെ വിവാഹം കഴിച്ചു. അവർ ഒരുമി​ച്ചു വീണ്ടും രണ്ടു വർഷം ബെഥേ​ലിൽ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ച്ചു. ഹൈഡി പിന്നീടു ഗർഭി​ണി​യാ​യി, അവർക്കു ബെഥേ​ലിൽനി​ന്നു പോ​രേ​ണ്ടി​വന്നു. അവരുടെ മകൾ സിൻഡ്യക്ക്‌ ഇപ്പോൾ ആറു വയസ്സുണ്ട്‌. രാജ്യ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളിൽ അവൾ അവരെ അനുഗ​മി​ക്കു​ന്നു.

ഗെർസോ​നെ സന്ദർശിച്ച്‌ അധിക​മാ​കു​ന്ന​തി​നു​മുമ്പ്‌, ആയിടെ ബിസി​നസ്‌ അഡ്‌മി​നി​സ്‌​ട്രേ​ഷ​നിൽ ആദ്യവർഷം ചെലവ​ഴിച്ച ഗിൽസൻ തനിക്കും ബെഥേ​ലിൽ സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ക്ക​ണ​മെന്നു പറഞ്ഞു. ബെഥേ​ലിൽ ഒരു വർഷം ചെലവ​ഴി​ച്ച​ശേഷം ബിസി​നസ്‌ കോഴ്‌സ്‌ പൂർത്തി​യാ​ക്കാ​നാ​യി​രു​ന്നു അവന്റെ പരിപാ​ടി. എന്നാൽ അവന്റെ പരിപാ​ടി​യിൽ മാറ്റം വരുക​യും അവൻ ബെഥേ​ലിൽതന്നെ തുടരു​ക​യും ചെയ്‌തു. 1988-ൽ അവൻ, ഒരു പയനി​യ​റാ​യി​രുന്ന—മുഴു​സമയ ശുശ്രൂ​ഷ​കരെ അങ്ങനെ​യാ​ണു വിളി​ക്കു​ന്നത്‌—വിവിയൻ ഗോൺസാൽവി​സി​നെ വിവാഹം കഴിച്ചു. അന്നുമു​തൽ അവർ ഒരുമി​ച്ചു ബെഥേ​ലിൽ സേവി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു.

ഞങ്ങളുടെ മൂന്നാ​മത്തെ കുട്ടി, ടലിറ്റ ഡ്രാഫ്‌റ്റി​ങ്ങിൽ കോഴ്‌സു പൂർത്തി​യാ​ക്കിയ ശേഷം 1986-ൽ പയനിയർ സേവന​ത്തിൽ ഏർപ്പെ​ടാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ച​പ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ സന്തോഷം തുടർന്നു. മൂന്നു വർഷത്തി​നു​ശേഷം അവളെ​യും ബെഥേ​ലി​ലേക്കു ക്ഷണിച്ചു. 1991-ൽ അവൾ, ബെഥേ​ലിൽ പത്തു വർഷമാ​യി സേവന​മ​നു​ഷ്‌ഠി​ച്ചി​രുന്ന ഴൂസെ കോസി​യെ വിവാഹം കഴിച്ചു. അവർ അവിടെ വിവാ​ഹിത ദമ്പതി​ക​ളാ​യി തുടരു​ന്നു.

“ഡാഡീ, എനിക്കു ബെഥേ​ലിൽ പോകണം.” നേരത്തെ മൂന്നു​പ്രാ​വ​ശ്യം കേട്ട അതേ വാചകം അടുത്ത മകൻ റ്റാർസി​യോ ആവർത്തി​ച്ച​പ്പോൾ ഭാര്യ​യും ഞാനും വീണ്ടും ആനന്ദഭ​രി​ത​രാ​യി. അവന്റെ അപേക്ഷ സ്വീക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു, 1991-ൽ അവനും ബെഥേൽ സേവനം തുടങ്ങി. 1995 വരെ അവൻ അവിടെ സേവിച്ചു. ഈ വിധത്തിൽ മൂന്നു വർഷത്തി​ല​ധി​കം അവൻ തന്റെ യുവ​ചൈ​ത​ന്യം യഹോ​വ​യു​ടെ രാജ്യ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങളെ ഉന്നമി​പ്പി​ക്കാൻ ഉപയോ​ഗി​ച്ച​തിൽ ഞങ്ങൾ സന്തുഷ്ട​രാണ്‌.

ഞങ്ങളുടെ ഇളയ മകൾ ജാനിസി യഹോ​വയെ സേവി​ക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു 13-ാം വയസ്സിൽ സ്‌നാ​പ​ന​മേറ്റു. അവൾ സ്‌കൂ​ളിൽ പഠിക്കവേ ഒരു വർഷം സഹായ പയനി​യ​റാ​യി സേവിച്ചു. പിന്നീട്‌,  1993 സെപ്‌റ്റം​ബർ 1-ന്‌ അവൾ ഗാസ്‌പാർ നഗരത്തി​ലുള്ള ഞങ്ങളുടെ സഭയിൽ ഒരു നിരന്തര പയനി​യ​റാ​യി സേവനം തുടങ്ങി.

വിജയ​വീ​ഥി

ഒരു കുടും​ബത്തെ യഹോ​വ​യു​ടെ ആരാധ​ന​യിൽ ഏകീകൃ​ത​മാ​യി നിർത്തു​ന്ന​തി​നുള്ള രഹസ്യ​മെ​ന്താണ്‌? എന്തെങ്കി​ലും മാന്ത്രി​ക​സൂ​ത്രം ഉള്ളതായി ഞാൻ വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നില്ല. ക്രിസ്‌തീയ മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കു പിൻപ​റ്റാ​നുള്ള ബുദ്ധ്യു​പ​ദേശം യഹോവ തന്റെ വചനത്തിൽ പ്രദാനം ചെയ്‌തി​ട്ടുണ്ട്‌. അതു​കൊണ്ട്‌, ഞങ്ങൾ ആസ്വദി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന എല്ലാ നല്ല ഫലങ്ങൾക്കു​മുള്ള ബഹുമതി യഹോ​വ​യ്‌ക്കു പോകണം. ഞങ്ങൾ കേവലം അവന്റെ മാർഗ​നിർദേ​ശങ്ങൾ പിൻപ​റ്റാൻ ശ്രമി​ച്ചു​വെ​ന്നു​മാ​ത്രം. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 22:6) ഞങ്ങളുടെ മക്കൾക്കെ​ല്ലാം എന്നിൽനി​ന്നു ലാറ്റിൻ മനോ​ഭാ​വ​വും അവരുടെ അമ്മയിൽനിന്ന്‌ ഒരു പ്രാ​യോ​ഗിക ജർമൻ മനോ​ഭാ​വ​വും കിട്ടി​യി​ട്ടുണ്ട്‌. എന്നാൽ, ഞങ്ങളിൽനിന്ന്‌ അവർക്കു ലഭിച്ച സുപ്ര​ധാന സംഗതി ഒരു ആത്മീയ അവകാ​ശ​മാണ്‌.

ഞങ്ങളുടെ കുടും​ബ​ജീ​വി​തം രാജ്യ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങളെ ചുറ്റി​പ്പ​റ്റി​നി​ന്നു. ഈ താത്‌പ​ര്യ​ങ്ങൾ പ്രഥമ​സ്ഥാ​നത്തു വയ്‌ക്കു​ന്നത്‌ എളുപ്പ​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, എല്ലായ്‌പോ​ഴും ക്രമമായ ഒരു ബൈബി​ള​ധ്യ​യനം നടത്തു​ന്നതു ഞങ്ങൾക്കു ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. എങ്കിലും ഒരിക്ക​ലും ഞങ്ങൾ അതു വേണ്ടന്നു​വെ​ച്ചില്ല. ഞങ്ങളുടെ കുട്ടി​ക​ളു​ടെ ജീവി​ത​ത്തി​ന്റെ ആദ്യനാ​ളു​കൾ മുതൽ ഓരോ​രു​ത്ത​രെ​യും ക്രിസ്‌തീയ യോഗ​ങ്ങൾക്കും സമ്മേള​ന​ങ്ങൾക്കും കൺ​വെൻ​ഷ​നു​കൾക്കും കൊണ്ടു​പോ​യി​രു​ന്നു. രോഗ​മോ മറ്റെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും അത്യാ​വ​ശ്യ​മോ മാത്രമേ അവയിൽ പങ്കെടു​ക്കു​ന്ന​തിൽനി​ന്നു ഞങ്ങളെ തടഞ്ഞുള്ളൂ. അതിനു​പു​റമേ, ഇളം​പ്രാ​യ​ത്തിൽതന്നെ ക്രിസ്‌തീയ ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ കുട്ടികൾ ഞങ്ങളെ അനുഗ​മി​ച്ചു.

കുട്ടി​കൾക്ക്‌ ഏതാണ്ടു പത്തു വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ അവർ ദിവ്യാ​ധി​പത്യ ശുശ്രൂ​ഷാ​സ്‌കൂ​ളിൽ പ്രസംഗം നടത്താൻ തുടങ്ങി. അവരുടെ ആദ്യത്തെ പ്രസം​ഗങ്ങൾ തയ്യാറാ​കു​ന്ന​തി​നു ഞങ്ങൾ അവരെ സഹായി​ച്ചു. ലിഖി​ത​പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നു പകരം ബാഹ്യ​രേ​ഖാ​പ്ര​സം​ഗം നടത്താൻ ഞങ്ങൾ അവരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. പിന്നീട്‌, ഓരോ​രു​ത്ത​രും താന്താന്റെ പ്രസംഗം തയ്യാറാ​ക്കി. മാത്രമല്ല, 10-നും 12-നുമി​ട​യ്‌ക്കു പ്രായ​മു​ള്ള​പ്പോൾ അവർ ഓരോ​രു​ത്ത​രും ക്രമമാ​യി ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ പങ്കെടു​ക്കാൻ തുടങ്ങി. അവർക്ക​റി​യാ​വുന്ന ജീവി​ത​രീ​തി അതുമാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഭാര്യ ക്ലാര കുട്ടി​കളെ വളർത്തു​ന്ന​തിൽ മർമ​പ്ര​ധാ​ന​മായ ഒരു പങ്കു വഹിച്ചു. അവർ കൊച്ചു കുട്ടി​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോൾ—ഒരു കുട്ടി പഠിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന എല്ലാ വിവര​വും സ്‌പോ​ഞ്ചു​പോ​ലെ വലി​ച്ചെ​ടു​ക്കുന്ന സമയം—എന്നും രാത്രി ക്ലാര അവരെ ഒരു ബൈബിൾ കഥ വായി​ച്ചു​കേൾപ്പി​ക്കു​ക​യും ഓരോ​രു​ത്ത​രോ​ടു​മൊ​പ്പം പ്രാർഥി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. നഷ്ടപ്പെട്ട പറുദീ​സ​യിൽനി​ന്നു തിരി​ച്ചു​കി​ട്ടിയ പറുദീ​സ​യി​ലേക്ക്‌ (ഇംഗ്ലീഷ്‌), മഹദ്‌ഗു​രു​വി​നെ ശ്രദ്ധിക്കൽ, എന്റെ ബൈബിൾ കഥാപു​സ്‌തകം എന്നീ പുസ്‌ത​കങ്ങൾ അവൾ നന്നായി പ്രയോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തി. a യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന ദൃശ്യ-ശ്രവ്യ സഹായി​കൾ ലഭ്യമാ​യ​പ്പോൾ അവയും ഞങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കാൻ തുടങ്ങി.

ക്രിസ്‌തീ​യ മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളെന്ന നിലയി​ലുള്ള ഞങ്ങളുടെ അനുഭവം കുട്ടി​കൾക്ക്‌ അനുദി​നം ശ്രദ്ധ ആവശ്യ​മാ​ണെന്നു സ്ഥിരീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു. കലവറ​യി​ല്ലാത്ത സ്‌നേഹം, വ്യക്തിഗത താത്‌പ​ര്യം, ധാരാളം സമയം എന്നിവ കൊച്ചു​കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ അടിസ്ഥാന ആവശ്യ​ങ്ങ​ളാണ്‌. ഈ ആവശ്യങ്ങൾ കഴിവി​ന്റെ പരമാ​വധി നിർവ​ഹി​ക്കു​ന്നതു മാതാ​പി​താ​ക്ക​ളെന്ന നിലയി​ലുള്ള ഞങ്ങളുടെ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മാ​ണെന്നു വീക്ഷി​ക്കുക മാത്രമല്ല, അപ്രകാ​രം ചെയ്യു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ വളരെ​യ​ധി​കം സന്തോ​ഷ​വും ഞങ്ങൾ കൊയ്‌തെ​ടു​ത്തു.

“മക്കൾ, യഹോവ നല്‌കുന്ന അവകാ​ശ​വും ഉദരഫലം, അവൻ തരുന്ന പ്രതി​ഫ​ല​വും തന്നേ. വീരന്റെ കയ്യിലെ അസ്‌ത്രങ്ങൾ എങ്ങനെ​യോ അങ്ങനെ​യാ​കു​ന്നു യൌവ​ന​ത്തി​ലെ മക്കൾ. അവയെ​ക്കൊ​ണ്ടു തന്റെ ആവനാ​ഴിക നിറെ​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന പുരുഷൻ ഭാഗ്യ​വാൻ” എന്ന സങ്കീർത്തനം 127:3-5-ലെ വാക്കു​ക​ളു​ടെ പൂർത്തി കൈവ​രി​ക്കു​ന്നതു വാസ്‌ത​വ​മാ​യും മാതാ​പി​താ​ക്കൾക്കു തൃപ്‌തി​യേ​കു​ന്നു. ഒരു ഏകീകൃത കുടും​ബ​മെന്ന നിലയിൽ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കു​ന്നതു വാസ്‌ത​വ​മാ​യും ഞങ്ങൾക്ക്‌ ആനന്ദ​മേ​കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു!

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]

[26-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ആന്റോണ്യൂ സാന്റോ​ലെറി തന്റെ അടുത്ത കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം