ശൂന്യ​ശി​ഷ്ട​ങ്ങൾക്കു മധ്യേ ദുരി​താ​ശ്വാ​സ​പ്ര​വർത്തനം

വിപത്തി​ന്റെ താണ്ഡവത്തെ തുടർന്നു ദുരി​താ​ശ്വാ​സം പ്രദാനം ചെയ്യാ​നുള്ള മനുഷ്യ ശ്രമങ്ങൾ തീർച്ച​യാ​യും പ്രശം​സ​നീ​യ​മാണ്‌. പല ദുരി​താ​ശ്വാ​സ​പ്ര​വർത്ത​ന​ങ്ങ​ളും വീടുകൾ പുനർനിർമി​ക്കു​ക​യും കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങളെ ഒന്നിപ്പി​ക്കു​ക​യും സർവോ​പരി, ജീവൻ രക്ഷിക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രി​ക്കു​ന്നു.

വിപത്ത്‌ ആഞ്ഞടി​ക്കു​മ്പോൾ ലൗകിക ദുരി​താ​ശ്വാ​സ നടപടി​യി​ലൂ​ടെ ലഭിക്കുന്ന ഏതൊരു കരുത​ലും യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ കൃതജ്ഞ​താ​പൂർവം പ്രയോ​ജ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. അതേസ​മ​യം​തന്നെ, ‘അവസരം കിട്ടും​പോ​ലെ എല്ലാവർക്കും, വിശേ​ഷാൽ സഹവി​ശ്വാ​സി​കൾക്കും നൻമ​ചെയ്യാ’നുള്ള തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​പ​ര​മായ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വം അവർക്കുണ്ട്‌. (ഗലാത്യർ 6:10) അതേ, തങ്ങൾ ബന്ധുക്ക​ളാ​ണെ​ന്ന​പോ​ലെ സാക്ഷികൾ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു; അവർ ഒരു ‘വീട്ടു​കാ​രെ’പ്പോലെ ഇടപെ​ടു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ അവർ അന്യോ​ന്യം “സഹോ​ദരൻ” എന്നും “സഹോ​ദരി” എന്നും വിളി​ക്കു​ന്നത്‌.—മർക്കൊസ്‌ 3:31-35; ഫിലേ​മോൻ 1, 2 എന്നിവ താരത​മ്യം ചെയ്യുക.

 തന്മൂലം, സമീപ​പ്ര​ദേശം ഒരു വിപത്തി​നി​ര​യാ​കു​മ്പോൾ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​കൾക്കി​ട​യി​ലെ മൂപ്പന്മാർ ഓരോ സഭാം​ഗ​ത്തെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ശേഖരിച്ച്‌ അയാളു​ടെ ആവശ്യങ്ങൾ കണ്ടറിഞ്ഞ്‌ ആവശ്യ​മുള്ള സഹായം പ്രദാനം ചെയ്യുന്ന ദുഷ്‌ക​ര​മായ ദൗത്യ​ത്തി​ലേർപ്പെ​ടു​ന്നു. ഇത്‌ ഘാനയി​ലെ അക്രയി​ലും യു.എസ്‌.എ.-യിലെ സാൻ ആഞ്ചലോ​യി​ലും ജപ്പാനി​ലെ കോ​ബെ​യി​ലും വാസ്‌ത​മാ​യി​രു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യെന്നു പരിചി​ന്തി​ക്കുക.

അക്ര—“നോഹ​യു​ടെ നാളിന്റെ ഒരു കൊച്ചു പകർപ്പ്‌”

രാത്രി 11 മണി​യോ​ടെ തുടങ്ങിയ മഴ മണിക്കൂ​റു​ക​ളോ​ളം അവിരാ​മം തുടർന്നു. “കനത്ത മഴ നിമിത്തം എന്റെ കുടും​ബ​ത്തി​ലാ​രും ഉറങ്ങി​യില്ല,” അക്രയി​ലെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളി​ലൊ​രാ​ളായ ജോൺ റ്റ്‌വൂ​മാ​സി പറയുന്നു. ഡെയ്‌ലി ഗ്രാഫിക്‌ അതിനെ “നോഹ​യു​ടെ നാളിന്റെ ഒരു കൊച്ചു പകർപ്പ്‌” എന്നു വിളിച്ചു. ജോൺ ഇങ്ങനെ തുടരു​ന്നു: “ഞങ്ങൾ വിലപി​ടി​പ്പുള്ള ചില വസ്‌തു​ക്കൾ മുകളി​ലത്തെ നിലയി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ ഗോവ​ണി​യി​ലേ​ക്കുള്ള കതകു തുറന്ന​പ്പോൾ വെള്ളം ഇരച്ചു​ക​യറി.”

സ്ഥലമൊ​ഴി​യാൻ അധികൃ​തർ മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി​യെ​ങ്കി​ലും അനേക​രും വിസമ്മ​തി​ച്ചു. ആളില്ലാ​ഭ​വനം—വെള്ളം നിറഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും—കൊള്ള​ക്കാ​രെ ആകർഷി​ച്ചേ​ക്കു​മെ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു അവരുടെ ഭയം. ചിലർക്ക്‌ ആഗ്രഹ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും പോകാൻ നിർവാ​ഹ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പൗലിനാ എന്നു പേരുള്ള ഒരു പെൺകു​ട്ടി പറയുന്നു: “എനിക്കും അമ്മയ്‌ക്കും കതകു തുറക്കാ​നാ​യില്ല. ജല നിരപ്പ്‌ ഉയർന്നു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. അതു​കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങൾ തടി​കൊ​ണ്ടുള്ള വീപ്പക​ളു​ടെ മുകളിൽ കയറി മേൽക്കൂ​ര​യു​ടെ കഴു​ക്കോ​ലിൽ പിടി​ച്ചു​നി​ന്നു. ഒടുവിൽ, രാവിലെ ഏതാണ്ട്‌ അഞ്ചു മണിക്ക്‌ അയൽക്കാർ ഞങ്ങളെ രക്ഷപ്പെ​ടു​ത്തി.”

കഴിയു​ന്ന​ത്ര നേരത്തെ യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ രക്ഷാ​പ്ര​വർത്ത​ന​മാ​രം​ഭി​ച്ചു. ബിയ​ട്രിസ്‌ എന്നു പേരുള്ള ഒരു ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദരി വിവരി​ക്കു​ന്നു: “സഭയിലെ മൂപ്പന്മാർ ഞങ്ങളെ അന്വേ​ഷി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞങ്ങൾ അഭയം തേടിയ ഒരു സഹസാ​ക്ഷി​യു​ടെ വീട്ടിൽ അവർ ഞങ്ങളെ കണ്ടെത്തി. പ്രളയ​ത്തി​നു​ശേഷം മൂന്നാം ദിവസം മൂപ്പന്മാ​രും സഭയിലെ ചെറു​പ്പ​ക്കാ​രും ഞങ്ങളുടെ അടുക്കൽ വന്നെത്തി. വീടി​ന​ക​ത്തും പുറത്തു​മുള്ള ചെളി​മണ്ണ്‌ അവർ കോരി​ക്ക​ളഞ്ഞു. ശുചീ​കരണ വസ്‌തു​ക്കൾ, അണുനാ​ശി​നി​കൾ, പെയിൻറ്‌, കിടക്കകൾ, കമ്പിളി​പ്പു​ത​പ്പു​കൾ, വസ്‌ത്രങ്ങൾ, കുട്ടി​കൾക്കു വേണ്ട വസ്‌ത്രങ്ങൾ എന്നിവ വാച്ച്‌ ടവർ സൊ​സൈറ്റി വിതരണം ചെയ്‌തു. ദിവസ​ങ്ങ​ളോ​ളം സഹോ​ദ​രങ്ങൾ ഭക്ഷണം അയച്ചു​തന്നു. അത്‌ എന്നെ ആഴത്തിൽ സ്‌പർശി​ച്ചു!”

നേരത്തെ ഉദ്ധരിച്ച ജോൺ റ്റ്‌വൂ​മാ​സി റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യുന്നു: “മുഴു വീടും വൃത്തി​യാ​ക്കാ​നും രോഗാ​ണു​വി​മു​ക്ത​മാ​ക്കാ​നും വേണ്ടത്ര സാധനങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്കു ഞങ്ങളുടെ സൊ​സൈറ്റി അയച്ചു​തന്നു” എന്നു ഞാൻ മറ്റു വാടക​ക്കാ​രോ​ടു പറഞ്ഞു. ഏതാണ്ടു 40 വാടക​ക്കാർ വൃത്തി​യാ​ക്കൽവേ​ല​യിൽ സഹായി​ച്ചു. പ്രാ​ദേ​ശിക പള്ളിയി​ലെ ഒരു പുരോ​ഹി​ത​നുൾപ്പെടെ എന്റെ അയൽക്കാ​രിൽ ചിലർക്കു ഞാൻ വൃത്തി​യാ​ക്കാ​നുള്ള സാധന​ങ്ങ​ളിൽ കുറേ നൽകി. യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ സ്വന്തം ആളുക​ളോ​ടു മാത്രമേ സ്‌നേഹം കാട്ടു​ന്നു​ള്ളൂ എന്ന്‌ എന്റെ സഹപ്ര​വർത്തകർ തെറ്റി​ദ്ധ​രി​ച്ചി​രു​ന്നു.”

തങ്ങൾക്കു ലഭിച്ച സ്‌നേ​ഹ​നിർഭ​ര​മായ സഹായത്തെ ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാർ വളരെ​യ​ധി​കം വിലമ​തി​ച്ചു. റ്റ്‌വൂ​മാ​സി സഹോ​ദരൻ ഇങ്ങനെ ഉപസം​ഹ​രി​ക്കു​ന്നു: “വെള്ള​പ്പൊ​ക്ക​ത്തിൽ എനിക്കു നഷ്ടപ്പെട്ട വസ്‌തു​ക്കൾക്കു ദുരി​താ​ശ്വാ​സ സാധന​ങ്ങ​ളെ​ക്കാൾ വളരെ​യ​ധി​കം വിലയു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും സൊ​സൈ​റ്റി​യിൽനി​ന്നുള്ള ആർദ്ര​മായ ഈ കരുത​ലു​കൾ നിമിത്തം ഞങ്ങൾക്കു കോട്ട​ത്തേ​ക്കാ​ളേറെ നേട്ടമാണ്‌ ഉണ്ടായ​തെന്നു ഞാനും എന്റെ കുടും​ബ​വും കരുതു​ന്നു.”

സാൻ ആഞ്ചലോ—“ലോകം അവസാ​നി​ക്കാൻ പോകു​ക​യാ​ണെന്നു തോന്നി”

1995 മേയ്‌ 28-നു സാൻ ആഞ്ചലോ​യിൽ താണ്ഡവ​മാ​ടിയ ചുഴലി​ക്കാ​റ്റിൽ മരങ്ങൾ കടപു​ഴകി. കാതട​പ്പി​ക്കുന്ന ശബ്ദത്തോ​ടെ നിലം​പൊ​ത്തിയ വൈദ്യു​തി​ക്കാ​ലു​കൾ വൈദ്യു​ത ലൈനു​കളെ നിരത്തു​കൾക്കു കുറുകെ എറിഞ്ഞു. മണിക്കൂ​റിൽ 160 കിലോ​മീ​റ്റർ വേഗത്തിൽ വീശി​യ​ടിച്ച കാറ്റ്‌ പൊതു സേവന സൗകര്യ​ങ്ങ​ളെ​യെ​ല്ലാം തകർത്തു തരിപ്പ​ണ​മാ​ക്കി. 20,000-ത്തിലധി​കം കുടും​ബങ്ങൾ കൂരി​രു​ട്ടി​ലാ​യി. അടുത്ത​താ​യി ആലിപ്പഴം വർഷി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. “ഗോൾഫ്‌ പന്തിന്റെ  വലുപ്പ​ത്തി​ലുള്ള ആലിപ്പഴം,” പിന്നെ “സോഫ്‌റ്റ്‌ പന്തിന്റെ വലുപ്പ​ത്തി​ലുള്ള ആലിപ്പഴം,” ഒടുവിൽ “മധുര​നാ​ര​ങ്ങ​യു​ടെ വലുപ്പ​ത്തി​ലുള്ള ആലിപ്പഴം” എന്നിങ്ങനെ ദേശീയ കാലാ​വസ്ഥാ കേന്ദ്രം അതിനെ വിശേ​ഷി​പ്പി​ച്ചു. കാതട​പ്പി​ക്കുന്ന ശബ്ദത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു ആലിപ്പഴം വർഷി​ച്ചത്‌. “ലോകം അവസാ​നി​ക്കാൻ പോകു​ക​യാ​ണെന്നു തോന്നി,” ഒരു നിവാസി പറഞ്ഞു.

കൊടു​ങ്കാ​റ്റി​നെ​ത്തു​ടർന്ന്‌ അനിഷ്ട​സൂ​ച​ക​മായ ശാന്തത കളിയാ​ടി. നാശന​ഷ്ട​ങ്ങ​ളു​ടെ തോതു കണക്കു​കൂ​ട്ടാൻ ആളുകൾ തങ്ങളുടെ തകർന്ന​ടിഞ്ഞ വീടു​കൾക്കി​ട​യിൽനി​ന്നു സാവധാ​നം പുറത്തു​വന്നു. അപ്പോ​ഴും കടപു​ഴ​കാ​തെ നിന്നി​രുന്ന മരങ്ങളിൽ ഇലകളി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. തകർന്ന​ടി​യാ​തെ നിന്നി​രുന്ന വീടുകൾ അസ്ഥിപ​ഞ്‌ജ​രം​പോ​ലെ കാണ​പ്പെട്ടു. ചിലയി​ട​ങ്ങ​ളിൽ ആലിപ്പഴം ഒരു മീറ്റർ കനത്തിൽ കൂനകൂ​ടി​ക്കി​ടന്നു. വീടു​ക​ളു​ടെ​യും മോ​ട്ടോർ വാഹന​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ആയിര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു ജനാലകൾ കൊടു​ങ്കാ​റ്റിൽ പൊട്ടി​ച്ചി​തറി. അങ്ങനെ, പൊട്ടിയ ചില്ലു​ക​ഷ​ണങ്ങൾ നിലം മൂടി​ക്കി​ട​ന്നി​രുന്ന ആലിപ്പ​ഴ​ത്തി​നൊ​പ്പം വെട്ടി​ത്തി​ളങ്ങി. “വീടെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ, പൊതു​നി​ര​ത്തിൽനി​ന്നു വീട്ടി​ലേ​ക്കുള്ള വഴിയിൽ വെറുതെ കാറിൽ ഇരുന്നു ഞാൻ കരഞ്ഞു. എന്നെ ആകുല​പ്പെ​ടു​ത്തു​മാറ്‌ അത്ര ഭീമമാ​യി​രു​ന്നു നാശനഷ്ടം,” ഒരു സ്‌ത്രീ പറയുന്നു.

ദുരി​താ​ശ്വാ​സ പരിപാ​ടി​ക​ളും ആശുപ​ത്രി​ക​ളും ഉടനടി സാമ്പത്തിക സഹായ​വും നിർമാ​ണ​വ​സ്‌തു​ക്ക​ളും വൈദ്യ ചികി​ത്സ​യും ഉപദേ​ശ​ങ്ങ​ളും നൽകി. കൊടു​ങ്കാ​റ്റിന്‌ ഇരയാ​യ​വ​രിൽ പലരും മറ്റുള്ള​വരെ സഹായി​ക്കാൻ തങ്ങളാ​ലാ​കു​ന്നതു ചെയ്‌തു​വെ​ന്നതു പ്രശം​സ​നീ​യം​തന്നെ.

യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ സഭകളും കർമനി​ര​ത​മാ​യി. സാൻ ആഞ്ചലോ​യി​ലുള്ള ഒരു മൂപ്പനായ ഓബ്രി കോണർ റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യുന്നു: “കൊടു​ങ്കാറ്റ്‌ ശമിച്ച​യു​ടനെ ഞങ്ങൾ പരസ്‌പരം ഫോണി​ലൂ​ടെ ബന്ധപ്പെട്ടു സ്ഥിതി​ഗ​തി​ക​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ അന്വേ​ഷി​ച്ചു. ജനാലകൾ ഉറപ്പി​ക്കാ​നും മേൽക്കൂ​ര​യിൽ പ്ലാസ്റ്റിക്ക്‌ ഇടാനും വീടുകൾ കഴിയു​ന്നത്ര കാലാ​വസ്ഥാ വ്യതി​യാ​നത്തെ ചെറു​ക്കു​ന്ന​താ​ക്കാ​നും ഞങ്ങൾ അന്യോ​ന്യ​വും സാക്ഷി​ക​ള​ല്ലാത്ത അയൽക്കാ​രെ​യും സഹായി​ച്ചു. അടുത്ത​താ​യി ഞങ്ങൾ വീടിനു കേടു​പാ​ടു സംഭവിച്ച, സഭയി​ലുള്ള ഓരോ വ്യക്തി​യു​ടെ​യും പേരു രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി. നൂറോ​ളം വീടു​ക​ളു​ടെ കേടു​പാ​ടു​കൾ തീർക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ദുരി​താ​ശ്വാ​സ​പ്ര​വർത്ത​ന​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​യി ദുരി​താ​ശ്വാ​സ​സം​ഘ​ട​നകൾ വിതരണം ചെയ്‌ത സാമ​ഗ്രി​കൾ മതിയാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നില്ല. അതു​കൊ​ണ്ടു ഞങ്ങൾ കൂടുതൽ സാമ​ഗ്രി​കൾ വാങ്ങു​ക​യും വേലയ്‌ക്കു ക്രമീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. മൊത്തം ഏതാണ്ട്‌ 1,000 സാക്ഷികൾ, ഓരോ വാരാ​ന്ത​ത്തി​ലും 250 പേർ വീതം, സഹായ​ഹ​സ്‌തം നീട്ടി. അവർ 740 കിലോ​മീ​റ്റർ വരെ ദൂരത്തു​നി​ന്നാ​ണു വന്നത്‌. സകലരും അക്ഷീണം പണി​യെ​ടു​ത്തു, മിക്ക​പ്പോ​ഴും 40 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ്‌ ചൂടുള്ള കാലാ​വ​സ്ഥ​യിൽ. 70 വയസ്സുള്ള ഒരു സഹോ​ദ​രി​പോ​ലും എല്ലാ വാരാ​ന്ത​ത്തി​ലും ഞങ്ങളോ​ടൊ​പ്പം വേല​ചെ​യ്‌തു, ഒരു വാരാ​ന്ത​ത്തിൽ മാത്രം അവർ വന്നില്ല. ആ വാരാ​ന്ത​ത്തിൽ അവർ സ്വന്തം വീടിന്റെ കേടു​പാ​ടു തീർക്കു​ന്ന​തിൽ മേൽക്കൂ​ര​യിൽനി​ന്നു സഹായി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു!

“‘മറ്റു മതങ്ങളും തങ്ങളുടെ അംഗങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി ഇങ്ങനെ ചെയ്‌തി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ എത്ര നന്നായി​രു​ന്നേനെ, അല്ലേ?’ എന്നതു​പോ​ലുള്ള അഭി​പ്രാ​യം കാഴ്‌ച​ക്കാർ പറയു​ന്നതു ഞങ്ങൾക്കു മിക്ക​പ്പോ​ഴും കേൾക്കാ​നാ​യി. 10 മുതൽ 12 വരെ സന്നദ്ധ​സേ​വ​ക​രുള്ള സംഘം (സഹോ​ദ​രി​മാർ ഉൾപ്പെടെ) വെള്ളി​യാഴ്‌ച രാവിലെ, സൗജന്യ​മാ​യി സഹസാ​ക്ഷി​യു​ടെ വീടിന്റെ മേൽക്കൂ​ര​യു​ടെ അറ്റകു​റ്റ​പ്പണി തീർക്കു​ന്ന​തി​നോ അതു മുഴുവൻ പുതു​ക്കി​പ്പ​ണി​യു​ന്ന​തി​നോ എത്തി​ച്ചേ​രു​ന്നത്‌ അയൽക്കാർ വിലമ​തി​പ്പോ​ടെ നോക്കി​നി​ന്നു. മിക്കയി​ട​ങ്ങ​ളി​ലും വേല ഒരു വാരാ​ന്തം​കൊ​ണ്ടു തീർന്നു. സാക്ഷി​യ​ല്ലാത്ത ഒരു കോൺട്രാ​ക്ടർ അയലത്തെ മേൽക്കൂ​ര​യു​ടെ പണിയിൽ വ്യാപൃ​ത​നാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​യി​രി​ക്കും ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ നമ്മുടെ സംഘം ഒരു വീട്ടിൽ എത്തി​ച്ചേ​രു​ന്നത്‌. എന്നാൽ അവരുടെ പണി തീരു​ന്ന​തി​നു മുമ്പു​തന്നെ ഞങ്ങൾ പഴയ മേൽക്കൂ​ര​യെ​ല്ലാം പൊളി​ച്ചു​ക​ളഞ്ഞു പുതി​യ​തു​ണ്ടാ​ക്കി മുറ്റ​മെ​ല്ലാം വൃത്തി​യാ​ക്കും. ഞങ്ങളെ വീക്ഷി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​വേണ്ടി മാത്രം അവർ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ പണി നിർത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു.”

കോണർ സഹോ​ദരൻ ഇങ്ങനെ ഉപസം​ഹ​രി​ക്കു​ന്നു: “എല്ലാവ​രും ചേർന്ന്‌ ആസ്വദിച്ച അനുഭ​വങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്കു നഷ്ടപ്പെ​ടാൻ പോവു​ക​യാണ്‌. മുമ്പൊ​രി​ക്ക​ലു​മി​ല്ലാ​ത്ത​വി​ധം സാഹോ​ദ​ര്യ​സ്‌നേഹം പ്രകടി​പ്പി​ച്ചും സ്വീക​രി​ച്ചും ഒരു വ്യത്യസ്‌ത കാഴ്‌ച​പ്പാ​ടിൽ ഞങ്ങൾ അന്യോ​ന്യം അറിയാൻ ഇടയായി. യഥാർഥ​മാ​യും സഹായി​ക്ക​ണ​മെന്ന ആഗ്രഹ​ത്തോ​ടെ സഹോ​ദ​രീ​സ​ഹോ​ദ​ര​ന്മാർ പുതിയ ലോക​ത്തിൽ എങ്ങനെയായിരി ക്കും ഇടപെ​ടു​ന്നത്‌ എന്നതിന്റെ ഒരു മാതൃക മാത്ര​മാ​ണിത്‌ എന്നു ഞങ്ങൾക്കു തോന്നു​ന്നു.”—2 പത്രൊസ്‌ 3:13.

കോബെ—“തടി, കുമ്മായം, മനുഷ്യ ജഡങ്ങൾ എന്നിവ​യു​ടെ ഒരു കൂമ്പാരം”

കോബെ നിവാ​സി​കൾ ഒരുങ്ങി​യി​രി​ക്കേ​ണ്ട​താ​യി​രു​ന്നു. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, എല്ലാ സെപ്‌റ്റം​ബർ 1-ഉം അവർ വിപത്തു പ്രതി​രോധ ദിനമാ​യി ആചരി​ക്കു​ന്നു. സ്‌കൂൾ കുട്ടികൾ ഭൂകമ്പ-കായി​കാ​ഭ്യാ​സ​ത്തിൽ ഏർപ്പെ​ടു​ന്നു. സൈനി​കർ ഹെലി​കോ​പ്‌റ്റർ രക്ഷാ​പ്ര​വർത്ത​ന​ങ്ങൾക്കുള്ള പരിശീ​ലനം നടത്തുന്നു. അഗ്നിശമന വിഭാഗം ഭൂകമ്പ-അനുകരണ യന്ത്രങ്ങൾ പുറത്തി​റ​ക്കു​ന്നു. അതിൽ, ഒരു യഥാർഥ ഭൂകമ്പ​ത്തി​ലെ​ന്ന​പോ​ലെ ഇളകു​ക​യും കുലു​ങ്ങു​ക​യും ചെയ്യുന്ന, ഒരു മുറി​യു​ടെ വലുപ്പ​ത്തി​ലുള്ള പെട്ടി​ക്കു​ള്ളിൽകി​ടന്നു സന്നദ്ധ​സേ​വകർ അതിജീ​വന വൈദ​ഗ്‌ധ്യ​ങ്ങൾ അഭ്യസി​ക്കു​ന്നു. എന്നാൽ 1995 ജനുവരി 17-ന്‌ യഥാർഥ ഭൂകമ്പം അരങ്ങേ​റി​യ​പ്പോൾ എല്ലാ ഒരുക്ക​ങ്ങ​ളും വ്യർഥ​മാ​യി തോന്നി. പതിനാ​യി​ര​ക്ക​ണ​ക്കി​നു മേൽക്കൂ​രകൾ നിലം​പൊ​ത്തി. അനുകരണ ഭൂകമ്പ​ത്തിൽ അങ്ങനെ​യെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഒരിക്ക​ലും സംഭവി​ച്ചി​ട്ടില്ല. തീവണ്ടി​കൾ മറിഞ്ഞു; ഹൈ​വേ​യു​ടെ പല ഭാഗങ്ങ​ളും തകർന്നു; പ്രധാന വാതക, ജല വാഹി​ക​ളിൽ വിള്ളലു​ണ്ടാ​യി; കാർഡ്‌ബോർഡു​പോ​ലെ വീടുകൾ നിലം​പ​തി​ച്ചു. ടൈം മാസിക ആ രംഗത്തെ “തടി, കുമ്മായം, മനുഷ്യ ജഡങ്ങൾ എന്നിവ​യു​ടെ ഒരു കൂമ്പാരം” എന്നു വർണിച്ചു.

അടുത്തതു തീപി​ടു​ത്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. ഭഗ്നാശ​രായ അഗ്നിശമന പ്രവർത്തകർ കിലോ​മീ​റ്റ​റു​ക​ളോ​ളം നീണ്ടു​കി​ട​ക്കുന്ന ഗതാഗ​ത​ക്കു​രു​ക്കിൽ അകപ്പെ​ട്ടി​രി​ക്കെ കെട്ടി​ട​ങ്ങ​ളിൽ തീ ആളിക്കത്തി. തീ ശമിപ്പി​ക്കാൻ എത്തി​ച്ചേർന്ന​വ​രാ​ണെ​ങ്കിൽ, നഗരത്തി​ലെ കേടുവന്ന ജലവി​തരണ സംവി​ധാ​ന​ത്തിൽനി​ന്നു വെള്ളം ശേഖരി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ലെന്നു കണ്ടെത്തി. “ആദ്യ ദിവസം ആകെ പരി​ഭ്രാ​ന്തി​യാ​യി​രു​ന്നു. ആളിക്ക​ത്തുന്ന കെട്ടി​ട​ങ്ങ​ളിൽ നിരവ​ധി​യാ​ളു​ക​ളു​ണ്ടെന്ന ബോധ്യം നിമിത്തം ജീവി​ത​ത്തിൽ ഒരിക്ക​ലും അനുഭ​വ​പ്പെ​ടാത്ത, ഞാൻ അശക്തനാ​ണെന്ന ബോധം എന്നെ ഗ്രസിച്ചു. എനി​ക്കൊ​ന്നും ചെയ്യാ​നാ​വി​ല്ലെന്ന്‌ അറിയാ​മാ​യി​രു​ന്നു,” ഒരു ഉദ്യോ​ഗസ്ഥൻ പറഞ്ഞു.

മൊത്തം 5,000-ത്തോളം ആളുകൾ മരണമ​ടഞ്ഞു, ഏകദേശം 50,000 കെട്ടി​ടങ്ങൾ നാമാ​വ​ശേ​ഷ​മാ​യി. ആവശ്യ​മുള്ള ഭക്ഷണത്തി​ന്റെ മൂന്നി​ലൊ​ന്നു മാത്രമേ കോ​ബെ​യിൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. വെള്ളം ശേഖരി​ക്കാ​നുള്ള ബദ്ധപ്പാ​ടിൽ ചിലർ വിള്ളൽ സംഭവിച്ച പൈപ്പു​കൾക്കു താഴെ​യുള്ള മലിന​മായ വെള്ളം ഒപ്പി​യെ​ടു​ക്കാൻ മുതിർന്നു. ഭവനര​ഹി​തർ പലരും അഭയ​കേ​ന്ദ്ര​ങ്ങ​ളി​ലേക്കു പലായനം ചെയ്‌തു. അവയിൽ ചിലത്‌ ഓരോ വ്യക്തി​ക്കും ഭക്ഷണമാ​യി ദിവസം ഒരു കോപ്പ ചോറു​വീ​തം റേഷൻ നിരക്കിൽ നൽകി. എങ്ങും അസംതൃ​പ്‌തി. “അധികൃ​തർ ഒന്നും ചെയ്‌തി​ട്ടില്ല. അവരെ ആശ്രയി​ച്ചി​രു​ന്നാൽ ഞങ്ങൾ പട്ടിണി​കി​ടന്നു മരിക്കും,” ഒരു വ്യക്തി പരാതി​പ്പെട്ടു.

കോ​ബെ​യി​ലും സമീപ പ്രദേ​ശ​ത്തു​മുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ സഭകൾ ഉടനടി സംഘടി​ത​മാ​യി. അവരുടെ വേല നേരി​ട്ടു​കണ്ട ഒരു ഹെലി​കോ​പ്‌റ്റർ പൈലറ്റ്‌ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഭൂകമ്പം നടന്ന ദിവസം ഞാൻ ദുരന്ത​ബാ​ധിത പ്രദേ​ശത്തു പോയി അവിടെ ഒരാഴ്‌ച ചെലവ​ഴി​ച്ചു. ഒരു അഭയ​കേ​ന്ദ്ര​ത്തി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ ആകെ കുഴഞ്ഞു​മ​റിഞ്ഞ അവസ്ഥ. ദുരി​താ​ശ്വാ​സ​പ്ര​വർത്ത​ന​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും നടക്കു​ന്നി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ മാത്ര​മാണ്‌ ആ പ്രദേ​ശത്ത്‌ ഓടി​യെത്തി കാര്യങ്ങൾ ഒന്നൊ​ന്നാ​യി ചെയ്‌തത്‌.”

തീർച്ച​യാ​യും, ചെയ്‌തു​തീർക്കാൻ ധാരാളം ജോലി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പത്തു രാജ്യ​ഹാ​ളു​കൾ ഉപയോ​ഗ​ശൂ​ന്യ​മാ​യി തീർന്നി​രു​ന്നു, 430 സാക്ഷികൾ ഭവനര​ഹി​ത​രാ​യി. അതിനു​പു​റമേ, 1,206 പേരുടെ വീടിന്‌ അറ്റകു​റ്റ​പ്പണി നടത്തേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. അതുമാ​ത്രമല്ല, ദുരന്ത​ത്തിൽ മരിച്ചു​പോയ 15 പേരുടെ കുടും​ബ​ങ്ങൾക്ക്‌ ആശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ അടിയന്തര ആവശ്യ​വു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

രാജ്യ​ത്താ​ക​മാ​ന​മുള്ള സാക്ഷി​ക​ളിൽ 1,000 പേർ അറ്റകു​റ്റ​പ്പ​ണി​ക്കാ​യി തങ്ങളുടെ സമയം സ്വമേ​ധയാ വാഗ്‌ദാ​നം ചെയ്‌തു. ഒരു സഹോ​ദരൻ ഇങ്ങനെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു: “സ്‌നാ​പ​ന​മേൽക്കാത്ത ബൈബിൾ വിദ്യാർഥി​ക​ളു​ടെ വീടു​ക​ളിൽ വേല ചെയ്യവേ അവർ എപ്പോ​ഴും ഞങ്ങളോട്‌, ‘ഇതി​നെ​ല്ലാം ഞങ്ങൾ എത്രമാ​ത്രം തുക നൽകണം?’ എന്നു ചോദി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. സഭയുടെ പിന്തു​ണ​യോ​ടെ​യാ​ണു വേല ചെയ്യു​ന്ന​തെന്നു ഞങ്ങൾ അവരോ​ടു പറഞ്ഞ​പ്പോൾ അവർ, ‘ഞങ്ങൾ പഠിച്ചതു വാസ്‌ത​വം​തന്നെ!’ എന്നു പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു നന്ദി പ്രകാ​ശി​പ്പി​ച്ചു.”

സാക്ഷികൾ ഉടനടി വിപത്തി​നോ​ടു സമഗ്ര​മാ​യി പ്രതി​ക​രി​ച്ച​തിൽ അനേകർക്കും മതിപ്പു​തോ​ന്നി. നേരത്തെ ഉദ്ധരിച്ച പൈലറ്റ്‌ പറയുന്നു: “എനിക്ക്‌ ആഴമായ മതിപ്പു​തോ​ന്നി. നിങ്ങൾ അന്യോ​ന്യം ‘സഹോ​ദരൻ’ എന്നും ‘സഹോ​ദരി’ എന്നും വിളി​ക്കു​ന്നു. നിങ്ങൾ അന്യോ​ന്യം സഹായി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യെന്നു ഞാൻ എന്റെ കണ്ണു​കൊ​ണ്ടു കണ്ടിരി​ക്കു​ന്നു; നിങ്ങൾ വാസ്‌ത​വ​മാ​യും ഒരു കുടും​ബ​മാണ്‌.”

ഭൂകമ്പ​ത്തിൽനി​ന്നു സാക്ഷി​ക​ളും വില​യേ​റിയ പാഠം പഠിച്ചു. ഒരു സഹോ​ദരി ഇങ്ങനെ സമ്മതി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു: “സ്ഥാപനം വലുതാ​കും​തോ​റും വ്യക്തി​പ​ര​മായ താത്‌പ​ര്യം പ്രകട​മാ​ക്കുക ബുദ്ധി​മു​ട്ടാ​യി​രി​ക്കു​മെന്ന്‌ എനിക്ക്‌ എപ്പോ​ഴും തോന്നി​യി​രു​ന്നു.” എന്നാൽ തനിക്കു ലഭിച്ച ആർദ്ര പരിപാ​ലനം അവരുടെ വീക്ഷണ​ത്തി​നു മാറ്റം വരുത്തി. “ഒരു സ്ഥാപന​മെന്ന നിലയിൽ മാത്രമല്ല തനതായ വ്യക്തി​ക​ളെന്ന നിലയി​ലും യഹോവ നമുക്കാ​യി കരുതു​ന്നു​വെന്ന്‌ എനിക്കി​പ്പോൾ അറിയാം.” എന്നിരു​ന്നാ​ലും, വിപത്തി​നുള്ള ശാശ്വത പരിഹാ​രം ഭാവി​യി​ലാ​ണു കുടി​കൊ​ള്ളു​ന്നത്‌.

ശാശ്വത പരിഹാ​രം പെട്ടെന്ന്‌!

മനുഷ്യ ജീവ​നെ​യും ജീവി​ത​വൃ​ത്തി​യെ​യും മേലാൽ വിപത്തു​കൾ വെട്ടി​ക്കു​റ​യ്‌ക്കു​ക​യി​ല്ലാത്ത സമയത്തി​നാ​യി യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷികൾ നോക്കി​പ്പാർത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പുതിയ ലോക​ത്തിൽ ഭൂപരി​സ്ഥി​തി​യു​മാ​യി സഹകരി​ക്കാൻ മനുഷ്യൻ പഠിക്കും. മനുഷ്യർ സ്വാർഥത കൈ​വെ​ടി​യു​മ്പോൾ പ്രകൃതി വിപത്തു​കൾക്കു വിധേ​യ​രാ​കു​ന്ന​തി​നുള്ള സാധ്യത കുറവാ​യി​രി​ക്കും.

കൂടാതെ, പ്രകൃതി ശക്തിക​ളു​ടെ സ്രഷ്ടാ​വായ യഹോ​വ​യാം ദൈവം, തന്റെ ഭൗമിക സൃഷ്ടി മേലാൽ പ്രകൃതി ശക്തിക​ളു​ടെ ഭീഷണി​യി​ല​ല്ലെന്ന്‌ ഉറപ്പു​വ​രു​ത്തും. അപ്പോൾ ഭൂമി വാസ്‌ത​വ​മാ​യും ഒരു പറുദീ​സ​യാ​യി​രി​ക്കും. (യെശയ്യാ​വു 65:17, 21, 23; ലൂക്കൊസ്‌ 23:43) വെളി​പ്പാട്‌ 21:4, 5-ലെ പിൻവ​രുന്ന പ്രവചനം അതിന്റെ മഹത്തായ നിവൃത്തി കൈവ​രി​ക്കും: “അവൻ അവരുടെ കണ്ണിൽനി​ന്നു കണ്ണുനീർ എല്ലാം തുടെ​ച്ചു​ക​ള​യും. ഇനി മരണം ഉണ്ടാക​യില്ല; ദുഃഖ​വും മുറവി​ളി​യും കഷ്ടതയും ഇനി ഉണ്ടാക​യില്ല; ഒന്നാമ​ത്തേതു കഴിഞ്ഞു​പോ​യി.”

[5-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

വെള്ളപ്പൊക്കത്തിലൂടെ കടന്നു​പോ​കാൻ താനും മറ്റുള്ള​വ​രും ഒരു ചങ്ങല രൂപീ​ക​രി​ച്ചത്‌ എങ്ങനെ​യെന്നു ബിയ​ട്രിസ്‌ ജോൺസ്‌ (ഇടത്ത്‌) പ്രകടി​പ്പി​ക്കു​ന്നു

[6-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ചുഴലിക്കാറ്റിനു ശേഷമുള്ള ദുരി​താ​ശ്വാ​സ​പ്ര​വർത്തനം