അലിഖിത നിയമം—അതു രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

ഒന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ലെ അനേകം യഹൂദ​രും യേശു​വി​നെ മിശി​ഹാ​യാ​യി സ്വീക​രി​ക്കാൻ പരാജ​യ​പ്പെ​ട്ടത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌? ഒരു ദൃക്‌സാ​ക്ഷി റിപ്പോർട്ട്‌ ചെയ്യുന്നു: “അവൻ [യേശു] ദൈവാ​ല​യ​ത്തിൽ ചെന്നു ഉപദേ​ശി​ക്കു​മ്പോൾ മഹാപു​രോ​ഹി​തൻമാ​രും ജനത്തിന്റെ മൂപ്പൻമാ​രും അവന്റെ അടുക്കൽ വന്നു: നീ എന്തു അധികാ​രം​കൊ​ണ്ടു ഇതു ചെയ്യുന്നു? ഈ അധികാ​രം നിനക്കു തന്നതു ആർ എന്നു ചോദി​ച്ചു.” (മത്തായി 21:23) അവരുടെ ദൃഷ്ടി​യിൽ, സർവശ​ക്ത​നാണ്‌ യഹൂദ ജനതയ്‌ക്ക്‌ തോറ (ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം) നൽകി​യത്‌; അതു ചില മനുഷ്യർക്ക്‌ ദൈവദത്ത അധികാ​രം നൽകി​യി​രു​ന്നു. യേശു​വിന്‌ അത്തരം അധികാ​രം ഉണ്ടായി​രു​ന്നോ?

യേശു തോറ​യോ​ടും അതിലൂ​ടെ യഥാർഥ അധികാ​രം ലഭിച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ടും അങ്ങേയറ്റം ആദരവ്‌ പ്രകട​മാ​ക്കി. (മത്തായി 5:17-20; ലൂക്കൊസ്‌ 5:14; 17:14) എന്നാൽ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കൽപ്പന​കളെ മറിക​ട​ക്കു​ന്ന​വരെ അവൻ കൂടെ​ക്കൂ​ടെ അപലപി​ച്ചു. (മത്തായി 15:3-9; 23:2-28) അത്തരം ആളുകൾ അലിഖിത നിയമം എന്നു പറയുന്ന പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങ​ളാണ്‌ പിൻപ​റ്റി​യി​രു​ന്നത്‌. യേശു അതിന്റെ അധികാ​രത്തെ അംഗീ​ക​രി​ച്ചില്ല. അതിന്റെ ഫലമായി, അനേക​രും അവനെ മിശി​ഹ​യാ​യി അംഗീ​ക​രി​ച്ചില്ല. അധികാ​ര​ത്തി​ലു​ള്ള​വ​രു​ടെ പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങളെ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കുന്ന ഒരുവനേ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ പിന്തുണ ഉണ്ടായി​രി​ക്കൂ എന്നാണ്‌ അവർ വിശ്വ​സി​ച്ചത്‌.

ഈ അലിഖിത നിയമം എങ്ങനെ ഉണ്ടായ​താ​യി​രു​ന്നു? അതിന്‌ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​ക​ളിൽ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കുന്ന ലിഖിത ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​നു തുല്യ​മായ അധികാ​രം ഉണ്ടെന്ന്‌ യഹൂദ​ന്മാർ വീക്ഷി​ക്കാൻ ഇടയാ​യത്‌ എങ്ങനെ? അത്‌ അലിഖിത പാരമ്പ​ര്യം ആയിരി​ക്കാൻ ഉദ്ദേശി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, അവസാനം അതു രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങൾ എവി​ടെ​നിന്ന്‌ ഉത്ഭവിച്ചു?

പൊ.യു.മു. 1513-ൽ സീനായ്‌ പർവത​ത്തി​ങ്കൽവെച്ച്‌ ഇസ്രാ​യേ​ല്യർ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​വു​മാ​യി ഒരു ഉടമ്പടി ബന്ധത്തി​ലേക്കു വന്നു. മോശ മുഖാ​ന്തരം, അവർക്ക്‌ ആ ഉടമ്പടി​യു​ടെ നിബന്ധ​നകൾ ലഭിച്ചു. (പുറപ്പാ​ടു 24:3) ഈ നിബന്ധ​നകൾ പിൻപ​റ്റു​ന്നത്‌ ‘തങ്ങളുടെ ദൈവ​മായ യഹോവ വിശു​ദ്ധ​നാ​യി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ തങ്ങളെ​ത്തന്നെ വിശു​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കാൻ’ അവരെ സഹായി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. (ലേവ്യ​പു​സ്‌തകം 11:44) ന്യായ​പ്ര​മാണ ഉടമ്പടി​യിൻ കീഴിൽ, നിയുക്ത പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർ അർപ്പി​ക്കുന്ന ബലികൾ യഹോ​വ​യു​ടെ ആരാധ​ന​യു​ടെ ഭാഗമാ​യി​രു​ന്നു. ആരാധ​ന​യ്‌ക്കുള്ള ഒരു കേന്ദ്ര സ്ഥാനം ഉണ്ടായി​രി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു—അവസാനം അത്‌ യെരൂ​ശ​ലേ​മി​ലെ ആലയം ആയിത്തീർന്നു.—ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 12:5-7; 2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 6:4-6.

ഒരു ജനത എന്ന നിലയിൽ യഹോ​വയെ ആരാധി​ക്കേണ്ട വിധം സംബന്ധിച്ച്‌ മോ​ശൈക ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം ഇസ്രാ​യേ​ലിന്‌ ഒരു ആകമാന രൂപം പ്രദാനം ചെയ്‌തി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ചില വിശദാം​ശങ്ങൾ വ്യക്തമാ​യി പ്രസ്‌താ​വി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നില്ല. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ശബത്തിൽ ജോലി ചെയ്യു​ന്നത്‌ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം വിലക്കി​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ അത്‌ ജോലി​യും മറ്റു പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളും തമ്മിൽ വ്യക്തമായ അതിർവ​രമ്പ്‌ വെച്ചി​രു​ന്നില്ല.—പുറപ്പാ​ടു 20:10.

അങ്ങനെ വ്യക്തമായ നിർവ​ചനം ഉചിത​മാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, സാധ്യ​മായ എല്ലാ പ്രശ്‌ന​വും ഉൾപ്പെ​ടു​ത്തി വിശദ​മായ നിബന്ധ​നകൾ യഹോവ പ്രദാനം ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. എന്നാൽ മനുഷ്യ​നെ മനസ്സാ​ക്ഷി​യോ​ടെ സൃഷ്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നാൽ, തന്റെ നിയമ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചട്ടക്കൂ​ട്ടി​നു​ള്ളിൽ നിന്നു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ ഒരള​വോ​ളം വഴക്ക​ത്തോ​ടെ, മനോ​ധർമം അനുസ​രിച്ച്‌ സേവി​ക്കാൻ അവൻ അവരെ അനുവ​ദി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർ, ലേവ്യർ, ന്യായാ​ധി​പ​ന്മാർ എന്നിവർ നീതി​ന്യാ​യ കേസുകൾ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യു​ന്ന​തിന്‌ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തിൽ വ്യവസ്ഥ ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. (ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 17:8-11) കേസുകൾ വർധി​ച്ച​പ്പോൾ, ചില കീഴ്‌വ​ഴ​ക്കങ്ങൾ വയ്‌ക്ക​പ്പെട്ടു. ഇവയിൽ ചിലത്‌ നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും തലമുറ തലമു​റ​യാ​യി കൈമാ​റ​പ്പെട്ടു. യഹോ​വ​യു​ടെ ആലയത്തിൽ പൗരോ​ഹി​ത്യ ചുമത​ലകൾ നിറ​വേ​റ്റുന്ന രീതി​ക​ളും പിതാ​വിൽനി​ന്നു പുത്ര​നി​ലേക്കു കൈമാ​റ​പ്പെട്ടു. ആ ജനതയു​ടെ അനുഭവം വർധി​ച്ച​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങ​ളും വർധിച്ചു.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഇസ്രാ​യേ​ലി​ന്റെ ആരാധന മോശ​യ്‌ക്കു നൽകപ്പെട്ട ലിഖിത ന്യായ​പ്ര​മാ​ണത്തെ കേന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു​ള്ളത്‌ ആയിരു​ന്നു. പുറപ്പാ​ടു 24:3, 4 പ്രസ്‌താ​വി​ക്കു​ന്നു: “മോശെ വന്നു യഹോ​വ​യു​ടെ വചനങ്ങ​ളും ന്യായ​ങ്ങ​ളും എല്ലാം ജനത്തെ അറിയി​ച്ചു. യഹോവ കല്‌പിച്ച സകലകാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും ഞങ്ങൾ ചെയ്യും എന്നു ജനമൊ​ക്കെ​യും ഏകശബ്ദ​ത്തോ​ടെ ഉത്തരം പറഞ്ഞു. മോശെ യഹോ​വ​യു​ടെ വചനങ്ങ​ളൊ​ക്കെ​യും എഴുതി.” (ചെരി​ച്ചെ​ഴു​ത്തു  ഞങ്ങളു​ടേത്‌.) ഈ ലിഖിത കൽപ്പന​കൾക്കു ചേർച്ച​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു ദൈവം ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രു​മാ​യി ഉടമ്പടി​യി​ലേർപ്പെ​ട്ടത്‌. (പുറപ്പാ​ടു 34:27) വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ ഒരിട​ത്തും അലിഖിത നിയമ​ത്തി​ന്റെ അസ്‌തി​ത്വ​ത്തെ കുറിച്ചു പറയു​ന്നില്ല.

‘ഈ അധികാ​രം നിനക്കു തന്നതു ആർ?’

മോ​ശൈക ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം അനുസ​രിച്ച്‌, പ്രാഥ​മിക മത അധികാ​ര​വും പ്രബോ​ധ​ന​ച്ചു​മ​ത​ല​യും വ്യക്തമാ​യും അഹരോ​ന്റെ പിൻഗാ​മി​ക​ളായ പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർക്ക്‌ ആയിരു​ന്നു. (ലേവ്യ​പു​സ്‌തകം 10:8-11; ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 24:8; 2 ദിനവൃ​ത്താ​ന്തം 26:16-20; മലാഖി 2:7) എന്നിരു​ന്നാ​ലും, നൂറ്റാ​ണ്ടു​കൾ കടന്നു​പോ​യ​പ്പോൾ ചില പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർ അവിശ്വ​സ്‌ത​രും ദുഷി​ച്ച​വ​രും ആയിത്തീർന്നു. (1 ശമൂവേൽ 2:12-17, 22-29; യിരെ​മ്യാ​വു 5:31; മലാഖി 2:8, 9) യവന മേൽക്കോ​യ്‌മ​യു​ടെ കാലത്ത്‌, അനേകം പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രും മതപര​മായ സംഗതി​ക​ളിൽ വിട്ടു​വീഴ്‌ച ചെയ്‌തു. പൊ.യു.മു. രണ്ടാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ, യഹൂദ മതത്തിന്‌ ഉള്ളിൽത്തന്നെ പരീശ​ന്മാർ എന്ന ഒരു പുതിയ വിഭാഗം ഉടലെ​ടു​ത്തു. പൗരോ​ഹി​ത്യ​ത്തിൽ അവിശ്വാ​സം പ്രകട​മാ​ക്കിയ ഇക്കൂട്ടർ സാധാ​ര​ണ​ക്കാ​രന്‌ വിശു​ദ്ധി​യു​ടെ കാര്യ​ത്തിൽ താൻ പുരോ​ഹി​തനു സമനാ​ണെന്നു കരുതാൻ കഴിയുന്ന പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങൾ ഏർപ്പെ​ടു​ത്താൻ തുടങ്ങി. ഈ പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങൾ അനേകരെ ആകർഷി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും, അവയ്‌ക്ക്‌ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ന്റെ ഭാഗമാ​കാൻ കഴിയു​ക​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.—ആവർത്ത​ന​പു​സ്‌തകം 4:2; 12:32 (യഹൂദ പതിപ്പു​ക​ളിൽ 13:1).

പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർ ചെയ്യു​ന്നി​ല്ലെന്നു തങ്ങൾക്കു തോന്നിയ വേല ചെയ്‌തു​കൊണ്ട്‌ പരീശ​ന്മാർ ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ന്റെ പുതിയ പണ്ഡിത​ന്മാർ ആയിത്തീർന്നു. തങ്ങളുടെ അധികാ​ര​ത്തിന്‌ മോ​ശൈക ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ന്റെ പിൻബ​ല​മില്ല എന്നതി​നാൽ, അവ്യക്ത​മായ പരാമർശ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും തങ്ങളുടെ വീക്ഷണ​ങ്ങളെ പിന്തു​ണ​യ്‌ക്കു​ന്നു​വെന്നു തോന്നിയ മറ്റു മാർഗ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും തിരു​വെ​ഴുത്ത്‌ വ്യാഖ്യാ​നി​ക്കുന്ന പുതിയ വിധങ്ങൾ അവർ വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടു​ത്തു. a ഈ പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ മുഖ്യ​സം​ര​ക്ഷ​ക​രും വക്താക്ക​ളു​മായ അവർ ഇസ്രാ​യേ​ലിൽ ഒരു പുതിയ അധികാര കേന്ദ്രം തീർത്തു. പൊ.യു. ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്‌ ആയപ്പോ​ഴേ​ക്കും, പരീശ​ന്മാർ യഹൂദ മതത്തിൽ ഒരു പ്രബല ശക്തിയാ​യി മാറി​യി​രു​ന്നു.

നിലവി​ലു​ള്ള അലിഖിത പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങൾ സമാഹ​രി​ക്കു​ക​യും തങ്ങളുടെ വക കൂടുതൽ പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങൾ സ്ഥാപി​ക്കാൻ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു സൂചന​കൾക്കാ​യി അന്വേ​ഷി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌ത പരീശ​ന്മാർക്ക്‌ തങ്ങളുടെ പ്രവർത്ത​ന​ത്തി​നു കൂടുതൽ ആധികാ​രി​കത വേണമെന്ന ആവശ്യം തോന്നി. ഈ പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉത്ഭവം സംബന്ധിച്ച്‌ ഒരു പുതിയ ആശയം ഉടലെ​ടു​ത്തു. റബ്ബിമാർ ഇങ്ങനെ പഠിപ്പി​ക്കാൻ തുടങ്ങി: “സീനാ​യിൽവെച്ച്‌ മോശ​യ്‌ക്കു തോറ ലഭിച്ചു, അവൻ അത്‌ യോശു​വ​യ്‌ക്കും യോശുവ മൂപ്പന്മാർക്കും മൂപ്പന്മാർ പ്രവാ​ച​ക​ന്മാർക്കും പ്രവാ​ച​ക​ന്മാർ മഹാസ​ഭ​യി​ലെ പുരു​ഷ​ന്മാർക്കും കൈമാ​റി.”—ആവൊത്‌ 1:1, മിഷ്‌നാ.

“മോശ​യ്‌ക്കു തോറ ലഭിച്ചു” എന്നു പറയു​ന്ന​തി​ലൂ​ടെ, റബ്ബിമാർ ലിഖിത നിയമ​ങ്ങളെ മാത്രമല്ല, തങ്ങളുടെ എല്ലാ അലിഖിത പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങ​ളെ​യും കൂടി പരാമർശി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. മനുഷ്യർ ഉണ്ടാക്കി വികസി​പ്പി​ച്ചെ​ടുത്ത ഈ പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങൾ സീനാ​യിൽവെച്ച്‌ മോശ​യ്‌ക്ക്‌ ദൈവ​ദ​ത്ത​മാ​യി ലഭിച്ച​താ​ണെന്ന്‌ അവർ അവകാ​ശ​പ്പെട്ടു. തോറ​യിൽ പറഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്തവ നിർവ​ചി​ക്കാൻ ദൈവം മനുഷ്യ​രെ അനുവ​ദി​ച്ചില്ല, പകരം ലിഖിത ന്യായ​പ്ര​മാ​ണ​ത്തി​ലി​ല്ലാ​ത്തവ അവൻ അലിഖി​ത​മാ​യി നിർവ​ചി​ക്കു​ക​യാ​ണു ചെയ്‌തത്‌ എന്ന്‌ അവർ പഠിപ്പി​ച്ചു. അവർ പറയു​ന്ന​ത​നു​സ​രിച്ച്‌, മോശ ഈ അലിഖിത നിയമം തലമു​റ​ക​ളി​ലൂ​ടെ—പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർക്ക്‌ അല്ല, മറിച്ച്‌ മറ്റു നേതാ​ക്ക​ന്മാർക്ക്‌—കൈമാ​റി. അധികാ​ര​ത്തി​ന്റെ ഈ “പൊട്ടാത്ത”  ചങ്ങലയു​ടെ സ്വാഭാ​വിക അവകാ​ശി​കൾ തങ്ങളാ​ണെന്നു പരീശ​ന്മാർ അവകാ​ശ​പ്പെട്ടു.

ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം പ്രതി​സ​ന്ധി​യിൽ—ഒരു പുതിയ പരിഹാ​രം

യഹൂദ മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാർ ആരുടെ ദൈവദത്ത അധികാ​രത്തെ ചോദ്യം ചെയ്‌തു​വോ ആ യേശു​തന്നെ ആലയത്തി​ന്റെ നാശം മുൻകൂ​ട്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. (മത്തായി 23:37–24:2) പൊ.യു. 70-ൽ റോമാ​ക്കാർ ആലയം നശിപ്പി​ച്ചു, അതോടെ ബലിക​ളെ​യും പൗരോ​ഹി​ത്യ സേവന​ത്തെ​യും കുറിച്ചു പറയുന്ന ന്യായ​പ്ര​മാണ നിബന്ധ​നകൾ മേലാൽ നിറ​വേ​റ്റാൻ കഴിയാ​താ​യി. യേശു​വി​ന്റെ മറുവില യാഗത്തി​ന്റെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തിൽ ദൈവം പുതിയ ഒരു ഉടമ്പടി സ്ഥാപി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. (ലൂക്കൊസ്‌ 22:20) മോ​ശൈക ന്യായ​പ്ര​മാ​ണം കാലഹ​ര​ണ​പ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നു.—എബ്രായർ 8:7-13.

ഈ സംഭവ​ങ്ങളെ യേശു മിശിഹ ആണെന്ന​തി​നുള്ള തെളി​വാ​യി കാണു​ന്ന​തി​നു പകരം, പരീശ​ന്മാർ മറ്റൊരു പരിഹാ​രം കണ്ടെത്തി. അതി​നോ​ട​കം​തന്നെ അവർ പൗരോ​ഹി​ത്യ അധികാ​ര​ത്തി​ന്റെ നല്ലൊരു പങ്ക്‌ കൈക്ക​ലാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ആലയം നശിപ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട​തോ​ടെ, അവർക്ക്‌ ഒരടി മുന്നോ​ട്ടു​വെ​ക്കാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയാ​യി​രു​ന്നു. യാവ്‌നെ​യി​ലെ റബ്ബി അക്കാദമി പുനഃ​സം​ഘ​ടിത സൻഹെ​ദ്രി​മി​ന്റെ—യഹൂദ മേൽക്കോ​ട​തി​യു​ടെ—കേന്ദ്ര​മാ​യി​ത്തീർന്നു. യാവ്‌നെ​യി​ലെ യോഹാ​നാൻ ബെൻ സാക്കി​യും ഗമാലി​യേൽ രണ്ടാമ​നും നേതൃ​ത്വ​മെ​ടുത്ത്‌ യഹൂദ മതത്തിൽ സമ്പൂർണ​മായ അഴിച്ചു​പണി നടത്തി. പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രു​ടെ കാർമി​ക​ത്വ​ത്തിൽ നടത്ത​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന ആലയത്തി​ലെ ആരാധ​ന​യു​ടെ സ്ഥാനത്ത്‌ റബ്ബിമാ​രു​ടെ മേൽനോ​ട്ട​ത്തിൽ നടത്ത​പ്പെ​ടുന്ന സിന​ഗോഗ്‌ അനുഷ്‌ഠാ​നങ്ങൾ നിലവിൽ വന്നു. ബലിക​ളു​ടെ സ്ഥാനം പ്രാർഥ​ന​കൾക്കു ലഭിച്ചു, വിശേ​ഷി​ച്ചും പാപപ​രി​ഹാര ദിവസ​ത്തി​ലെ പ്രാർഥ​ന​കൾക്ക്‌. സീനാ​യിൽ മോശ​യ്‌ക്കു നൽകപ്പെട്ട അലിഖിത നിയമം ഇതിനെ നേര​ത്തെ​തന്നെ മുൻകൂ​ട്ടി കണ്ടിരു​ന്നു​വെ​ന്നും ഇതിനുള്ള കരുതൽ ചെയ്‌തി​രു​ന്നു​വെ​ന്നും പരീശ​ന്മാർ വാദിച്ചു.

റബ്ബിമാ​രു​ടെ അക്കാദ​മി​കൾക്ക്‌ കൂടുതൽ പ്രാമു​ഖ്യത ലഭിച്ചു. അലിഖിത നിയമം തീവ്ര​മാ​യി ചർച്ച ചെയ്യുക, മനപ്പാ​ഠ​മാ​ക്കുക, ബാധക​മാ​ക്കുക എന്നിവ ഉൾക്കൊ​ള്ളു​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു അവരുടെ മുഖ്യ പാഠ്യ​പ​ദ്ധതി. മുമ്പ്‌, അലിഖിത നിയമ​ത്തി​നുള്ള അടിസ്ഥാ​നം മിദ്രാഷ്‌ എന്ന തിരു​വെ​ഴു​ത്തു വ്യാഖ്യാ​ന രീതി​യു​മാ​യി ബന്ധപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. പെരു​കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രുന്ന പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങൾ തരംതി​രിച്ച്‌ പഠിപ്പി​ക്കാ​നും സംഘടി​പ്പി​ക്കാ​നും തുടങ്ങി. അലിഖിത നിയമ​ഭാ​ഗങ്ങൾ ഓരോ​ന്നും ലളിത​വും പാട്ട്‌ രൂപത്തി​ലു​ള്ള​തു​മായ, എളുപ്പം ഓർമി​ക്കാ​വുന്ന വിധത്തി​ലുള്ള വാക്യങ്ങൾ ആക്കുക​യും ചെയ്‌തു.

അലിഖിത നിയമം രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യത്‌ എന്തു​കൊണ്ട്‌?

റബ്ബിമാ​രു​ടെ അക്കാദ​മി​ക​ളും നിയമ​ങ്ങ​ളും പെരു​കി​യത്‌ ഒരു പുതിയ പ്രശ്‌നം സൃഷ്ടിച്ചു. റബ്ബിമാ​രു​ടെ വിഷയ​ങ്ങ​ളിൽ പണ്ഡിത​നായ ആഡൻ സ്റ്റീൻസാൾറ്റ്‌സ്‌ വിശദ​മാ​ക്കു​ന്നു: “ഓരോ അധ്യാ​പ​ക​നും സ്വന്തം വിധങ്ങ​ളും തനതായ നിയമ​വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളും ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. . . . ഒരു വിദ്യാർഥി സ്വന്തം ഗുരു​വി​ന്റേതു മാത്രമല്ല, മറ്റു പണ്ഡിത​ന്മാ​രു​ടെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ളു​മാ​യും പരിചി​തൻ ആകണമാ​യി​രു​ന്നു. . . . അങ്ങനെ ‘വിജ്ഞാന സ്‌ഫോ​ടനം’ ഹേതു​വാ​യി വളരെ​യേറെ വിവരങ്ങൾ മനപ്പാ​ഠ​മാ​ക്കാൻ വിദ്യാർഥി​കൾ നിർബ​ന്ധി​ത​രാ​യി.” അനിയ​ന്ത്രി​ത​മായ വിജ്ഞാന പ്രളയം വിദ്യാർഥി​യു​ടെ ഓർമ​ശ​ക്തി​ക്കു താങ്ങാ​വു​ന്ന​തി​ലും അധിക​മാ​യി​രു​ന്നു.

പൊ.യു. രണ്ടാം നൂറ്റാ​ണ്ടിൽ, ബാർ കോക്‌ബാ​യു​ടെ നേതൃ​ത്വ​ത്തിൽ റോമി​നെ​തി​രെ നടന്ന യഹൂദ മത്സരത്തി​ന്റെ ഫലമായി റബ്ബി-പണ്ഡിത​ന്മാ​രു​ടെ നേരേ കടുത്ത പീഡന​മു​ണ്ടാ​യി. ബാർ കോക്‌ബാ​യെ പിന്തുണച്ച ഏറ്റവും പ്രമുഖ റബ്ബിയായ അകിബാ​യും മറ്റ്‌ അനേകം പ്രമുഖ പണ്ഡിത​ന്മാ​രും വധിക്ക​പ്പെട്ടു. തുടർന്നും പീഡനം ഉണ്ടായാൽ, അത്‌ തങ്ങളുടെ അലിഖിത നിയമ​ത്തി​ന്റെ അസ്‌തി​ത്വം​തന്നെ ഇളക്കു​മെന്നു റബ്ബിമാർ ഭയപ്പെട്ടു. പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങൾ ഗുരു​വിൽനിന്ന്‌ ശിഷ്യ​നി​ലേക്കു കൃത്യ​ത​യോ​ടെ വാമൊ​ഴി​യാ​യി കിട്ടി​യ​താ​ണെന്ന്‌ അവർ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു. എന്നാൽ ഈ മാറി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കുന്ന അവസ്ഥകൾ ഹേതു​വാ​യി, ഗുരു​വ​ര്യ​ന്മാ​രു​ടെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ എന്നേക്കും വിസ്‌മൃ​തി​യിൽ ആണ്ടു​പോ​കാ​തി​രി​ക്കാൻ അവയെ പരിര​ക്ഷി​ക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തിൽ ഒരു ക്രമീ​കൃത രൂപഘടന ഉണ്ടാക്കു​ന്ന​തി​നുള്ള വർധിച്ച ശ്രമം നടന്നു.

റോമു​മാ​യി കുറ​ച്ചൊ​ക്കെ സമാധാ​ന​ത്തിൽ ആയിരുന്ന തുടർന്നുള്ള കാലഘ​ട്ട​ത്തിൽ, പൊ.യു. രണ്ടാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ അവസാന ഭാഗത്തും മൂന്നാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ ആദ്യ ഭാഗത്തു​മാ​യി ജീവി​ച്ചി​രുന്ന ഒരു പ്രമുഖ റബ്ബിയായ യൂദാ ഹനസി അനേകം പണ്ഡിത​ന്മാ​രെ കൂട്ടി​വ​രു​ത്തി അലിഖിത പാരമ്പ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ വൻശേ​ഖരം 63 ഉപഭാ​ഗങ്ങൾ ഉൾക്കൊ​ള്ളുന്ന 6 ഭാഗങ്ങ​ളാ​യി ചിട്ട​യോ​ടെ രേഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി. ഈ പുസ്‌ത​ക​മാണ്‌ മിഷ്‌നാ എന്ന്‌ അറിയ​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌. അലിഖിത നിയമ​ത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ ഒരു പണ്ഡിത​നായ എഫ്രെ​യിം ഉർബാക്‌ ഇങ്ങനെ അഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ടു​ന്നു: “തോറ ഒഴിച്ച്‌ മറ്റൊരു പുസ്‌ത​ക​ത്തി​നും ഒരിക്ക​ലും ലഭിച്ചി​ട്ടി​ല്ലാത്ത അംഗീ​കാ​ര​വും ആധികാ​രി​ക​ത​യും മിഷ്‌നാ​യ്‌ക്ക്‌ നൽക​പ്പെട്ടു.” മിശിഹ തിരസ്‌ക​രി​ക്ക​പ്പെട്ടു, ആലയം നശിപ്പി​ക്ക​പ്പെട്ടു, എന്നാൽ അലിഖിത നിയമം മിഷ്‌നാ​യിൽ ലിഖി​ത​രൂ​പ​ത്തിൽ പരിര​ക്ഷി​ക്ക​പ്പെട്ടു. അത്‌ യഹൂദ മതത്തിൽ ഒരു പുതു​യു​ഗ​ത്തി​ന്റെ തുടക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

[26-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

അനേകം യഹൂദ​ന്മാർ യേശു​വി​ന്റെ അധികാ​രത്തെ തിരസ്‌ക​രി​ച്ചത്‌ എന്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു?