ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യ്‌ക്ക്‌ അടിമ​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കുക

“നാളെ​ക്കാ​യി വിചാ​ര​പ്പെ​ട​രു​തു; നാളത്തെ ദിവസം തനിക്കാ​യി വിചാ​ര​പ്പെ​ടു​മ​ല്ലോ; അതതു ദിവസ​ത്തി​ന്നു അന്നന്നത്തെ ദോഷം മതി.” (മത്തായി 6:34) അങ്ങേയറ്റം തിരക്കു​ള്ള​തും സമ്മർദ​പൂ​രി​ത​വു​മായ ഇന്നത്തെ സമൂഹ​ത്തിൽ ജീവി​ക്കുന്ന നമുക്ക്‌ എല്ലാവർക്കും യേശു​ക്രി​സ്‌തു നൽകിയ ആ ബുദ്ധി​യു​പ​ദേശം തീർച്ച​യാ​യും പ്രാ​യോ​ഗി​ക​മാണ്‌.

എന്നാൽ വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, നമ്മുടെ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളും തീരു​മാ​ന​ങ്ങ​ളും കടമക​ളും ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ങ്ങ​ളും സംബന്ധിച്ച്‌ നമുക്ക്‌ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കാൻ സാധി​ക്കു​മോ? ദശലക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ ആളുകൾ വിഷാ​ദ​മ​ഗ്ന​രും ക്ലേശി​ത​രും ഭാര​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രു​മാണ്‌. അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌ മനക്ഷോ​ഭ​ശമന ഔഷധ​ങ്ങ​ളും മയക്കു​മ​രു​ന്നു​ക​ളും കോടി​ക​ളു​ടെ ബിസി​ന​സാ​യി മാറി​യി​രി​ക്കു​ന്നത്‌.

സമനില പാലി​ക്കേണ്ട ഇടം

നമ്മുടെ കടമകൾ, നിയമ​നങ്ങൾ, തീരു​മാ​നങ്ങൾ, പ്രശ്‌നങ്ങൾ എന്നിവ അടിയ​ന്തി​രം ആയിരു​ന്നാ​ലും അല്ലെങ്കി​ലും നാം അവയ്‌ക്കു​വേണ്ടി ആസൂ​ത്ര​ണങ്ങൾ ചെയ്യു​ക​യും ഒരുങ്ങു​ക​യും ചെയ്യേ​ണ്ട​താണ്‌. ഒരു പ്രധാന സംരംഭം ആരംഭി​ക്കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്‌ ‘അതു തീർപ്പാൻ വക ഉണ്ടോ എന്നു കണക്കു നോക്കാൻ’ ബൈബിൾ നമ്മെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. (ലൂക്കൊസ്‌ 14:28-30) നിലവി​ലുള്ള സാധ്യ​തകൾ വിലയി​രു​ത്തു​ന്ന​തും അന്തിമ​ഫലം എന്തായി​രി​ക്കാ​മെന്നു വിശക​ലനം ചെയ്യു​ന്ന​തും സമയം, ഊർജം, പണം എന്നിവ​യു​ടെ അടിസ്ഥാ​ന​ത്തി​ലുള്ള ചെലവ്‌ നിർണ​യി​ക്കു​ന്ന​തും ഇതിൽ ഉൾപ്പെ​ടു​ന്നു.

സംഭവി​ക്കാൻ ഇടയുള്ള കാര്യ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റിച്ച്‌ നാം ശ്രദ്ധാ​പൂർവം പരിചി​ന്തി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ലും സമസ്‌ത പരിണ​തി​ക​ളെ​യും കുറിച്ച്‌ ചിന്തി​ക്കാ​നുള്ള ശ്രമം വിജയി​ക്കി​ല്ലെന്നു മാത്രമല്ല അതു പ്രയോ​ജ​ന​പ്ര​ദ​വു​മല്ല. ദൃഷ്ടാ​ന്ത​ത്തിന്‌, നിങ്ങൾക്ക്‌ കുടും​ബ​ത്തി​ന്റെ സുരക്ഷ​യിൽ താത്‌പ​ര്യ​മു​ള്ള​തി​നാൽ, വീടിനു തീ പിടി​ക്കു​മ്പോൾ എന്താണു ചെയ്യേ​ണ്ട​തെന്ന്‌ നിങ്ങൾ പരിചി​ന്തി​ച്ചേ​ക്കാം. പുക ഉണ്ടാകു​മ്പോൾ അപകട​മണി മുഴക്കുന്ന സ്‌മോക്ക്‌ ഡിറ്റെ​ക്‌റ്റ​റു​ക​ളും അഗ്നിശമന ഉപകര​ണ​ങ്ങ​ളും നിങ്ങൾ സ്ഥാപി​ച്ചേ​ക്കാം. വീടിന്റെ വ്യത്യസ്‌ത ഭാഗങ്ങ​ളിൽനി​ന്നു രക്ഷപ്പെ​ടാ​നുള്ള മാർഗങ്ങൾ ആസൂ​ത്രണം ചെയ്യു​ക​യും രക്ഷപ്പെ​ടുന്ന വിധം പരിശീ​ലി​ച്ചു നോക്കു​ക​യും ചെയ്‌തേ​ക്കാം. എന്നാൽ വിവേ​ക​പൂർവ​ക​വും പ്രാ​യോ​ഗി​ക​വു​മായ ആസൂ​ത്രണം അവസാ​നി​ക്കു​ക​യും അമിത​വും അനാവ​ശ്യ​വു​മായ ഉത്‌കണ്‌ഠ ആരംഭി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യു​ന്നത്‌ എപ്പോ​ഴാണ്‌? വെറുതെ ചിന്തിച്ച്‌ ചിന്തിച്ച്‌ രൂപം കൊടു​ക്കുന്ന അനേകം സാങ്കൽപ്പിക സാഹച​ര്യ​ങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ നിങ്ങൾ വ്യാകു​ല​പ്പെ​ടാൻ തുടങ്ങു​മ്പോൾ. അസ്വസ്ഥ ചിന്തകൾ നിങ്ങളെ കീഴ്‌പെ​ടു​ത്തി​യേ​ക്കാം. തത്‌ഫ​ല​മാ​യി, ചില കാര്യങ്ങൾ അവഗണി​ച്ചെ​ന്നോ കുടും​ബത്തെ സംരക്ഷി​ക്കാൻ വേണ്ട​തെ​ല്ലാം ചെയ്‌തി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നോ നിങ്ങൾക്കു തോന്നി​യേ​ക്കാം. ഇങ്ങനെ സ്വയം വരുത്തി​വെ​ക്കുന്ന വ്യാകു​ലത മനസ്സിനെ വല്ലാതെ ഭാര​പ്പെ​ടു​ത്തി​യിട്ട്‌ നിങ്ങൾക്ക്‌ ഉറക്കം തന്നെ നഷ്ടമാ​യേ​ക്കാം.

മോശ ഫറവോ​ന്റെ സന്നിധി​യിൽ

യഹോ​വ​യാം ദൈവം തന്റെ പ്രവാ​ച​ക​നായ മോശ​യ്‌ക്കു ബുദ്ധി​മു​ട്ടുള്ള ഒരു നിയമനം നൽകി. ആദ്യമാ​യി, മോശ ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രു​ടെ അടുക്കൽ ചെന്ന്‌ ഈജി​പ്‌തിൽനിന്ന്‌ അവരെ പുറ​ത്തേക്കു നയിക്കാൻ യഹോവ തന്നെ നിയമി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു​വെന്ന്‌ അവരെ ബോധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. അടുത്ത​താ​യി, മോശ ഫറവോ​ന്റെ സന്നിധി​യിൽ ചെന്ന്‌ വിട്ടു​പോ​രാൻ ഇസ്രാ​യേ​ല്യ​രെ അനുവ​ദി​ക്ക​ണ​മെന്ന്‌ അവനോട്‌ അഭ്യർഥി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒടുവിൽ, മോശ ദശലക്ഷ​ക്ക​ണ​ക്കി​നു വരുന്ന ഒരു ജനക്കൂ​ട്ടത്തെ മരുഭൂ​മി​യി​ലൂ​ടെ ശത്രു​ക്ക​ളു​ടെ കൈവ​ശ​മുള്ള ഒരു ദേശ​ത്തേക്കു നയിക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. (പുറപ്പാ​ടു 3:1-10) ഇവയെ​ല്ലാം ഏറ്റവും ഭയപ്പെ​ടു​ത്താ​വുന്ന കാര്യങ്ങൾ ആയിരു​ന്നു.  എന്നാൽ തന്റെ മനസ്സിനെ അനാവ​ശ്യ​മായ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​കൊ​ണ്ടു നിറയ്‌ക്കാൻ ഈ ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ത്തെ മോശ അനുവ​ദി​ച്ചോ?

പല കാര്യ​ങ്ങ​ളും സംബന്ധിച്ച്‌ മോശ വ്യാകു​ല​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു എന്നു വ്യക്തം. അവൻ യഹോ​വ​യോ​ടു ചോദി​ച്ചു: “ഞാൻ യിസ്രാ​യേൽമ​ക്ക​ളു​ടെ അടുക്കൽ ചെന്നു: നിങ്ങളു​ടെ പിതാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ ദൈവം എന്നെ നിങ്ങളു​ടെ അടുക്കൽ അയച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നു പറയു​മ്പോൾ: അവന്റെ നാമം എന്തെന്നു അവർ എന്നോടു ചോദി​ച്ചാൽ ഞാൻ അവരോ​ടു എന്തു പറയേണം”? യഹോവ അവന്‌ ഉത്തരം നൽകി. (പുറപ്പാ​ടു 3:13, 14) തന്നെ വിശ്വ​സി​ക്കാൻ ഫറവോൻ വിസമ്മ​തി​ച്ചാൽ എന്തു സംഭവി​ച്ചേ​ക്കാം എന്നും മോശ ആകുല​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. വീണ്ടും, യഹോവ പ്രവാ​ച​കന്‌ ഉത്തരം നൽകി. അപ്പോൾ ഒരു അന്തിമ പ്രശ്‌നം—മോശ​തന്നെ സമ്മതിച്ചു പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ അവൻ ‘വാക്‌സാ​മർത്ഥ്യ​മു​ള്ള​വ​നല്ലാ’യിരുന്നു. അതിന്‌ എന്തായി​രു​ന്നു പരിഹാ​രം? മോശ​യ്‌ക്കു വേണ്ടി സംസാ​രി​ക്കാൻ യഹോവ അഹരോ​നെ ഏർപ്പെ​ടു​ത്തി.—പുറപ്പാ​ടു 4:1-5, 10-16.

മോശ​യു​ടെ ചോദ്യ​ങ്ങൾക്ക്‌ ഉത്തരം ലഭിച്ചു. അങ്ങനെ സജ്ജനാ​യി​ത്തീർന്ന അവൻ ദൈവ​ത്തി​ലുള്ള വിശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ യഹോവ കൽപ്പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ പ്രവർത്തി​ച്ചു തുടങ്ങി. ഫറവോ​നെ അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​മ്പോൾ എന്തു സംഭവി​ച്ചേ​ക്കാം എന്ന ഭയപ്പെ​ടു​ത്തുന്ന ചിന്തയാൽ സ്വയം ദണ്ഡിപ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം മോശ, “അങ്ങനെ തന്നേ ചെയ്‌തു.” (പുറപ്പാ​ടു 7:6) ഉത്‌ക​ണ്‌ഠകൾ തന്നെ അടിമ​പ്പെ​ടു​ത്താൻ മോശ അനുവ​ദി​ച്ചി​രു​ന്നെ​ങ്കിൽ, തന്റെ നിയമനം നിർവ​ഹി​ക്കാൻ ആവശ്യ​മാ​യി​രുന്ന വിശ്വാ​സ​ത്തെ​യും ധൈര്യ​ത്തെ​യും അതു ദുർബ​ല​മാ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

മോശ തന്റെ നിയമനം കൈകാ​ര്യം ചെയ്‌ത സമനി​ല​യോ​ടു കൂടിയ രീതി, അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ പരാമർശിച്ച “സുബോധ”ത്തിന്റെ ഒരു ദൃഷ്ടാ​ന്ത​മാണ്‌. (2 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 1:7; തീത്തൊസ്‌ 2:2-6) മോശ സുബോ​ധം പ്രകട​മാ​ക്കി​യി​രു​ന്നില്ല എങ്കിൽ തന്റെ നിയമ​ന​ത്തിൽ ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രുന്ന ഭാരിച്ച ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​ത്തെ കുറിച്ച്‌ ഓർത്ത്‌ അവൻ എളുപ്പം തളർന്നു​പോ​കാ​മാ​യി​രു​ന്നു, സാധ്യ​ത​യ​നു​സ​രിച്ച്‌ അവൻ ആ നിയമനം സ്വീക​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു​മില്ല.

ചിന്തകളെ നിയ​ന്ത്രി​ക്കൽ

അനുദിന ജീവി​ത​ത്തിൽ വിശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ പരി​ശോ​ധ​ന​ക​ളോ പീഡാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളോ നേരി​ടു​മ്പോൾ നിങ്ങൾ എങ്ങനെ​യാ​ണു പ്രതി​ക​രി​ക്കുക? മുന്നി​ലുള്ള പ്രതി​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളെ​യും വെല്ലു​വി​ളി​ക​ളെ​യും കുറിച്ചു മാത്രം ചിന്തി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ സംഭ്രാ​ന്ത​നാ​കാൻ നിങ്ങൾ ചായ്‌വു കാട്ടു​ന്നു​വോ? അതോ നിങ്ങൾ സമനി​ല​യോ​ടെ അവയെ വീക്ഷി​ക്കു​ന്നു​വോ? ചിലർ പറയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ‘പാലത്തിൽ എത്തും മുമ്പേ അതിൽ കയറേ​ണ്ട​തില്ല.’ ആ സാങ്കൽപ്പിക പാലത്തിൽ കയറേണ്ട ആവശ്യം​തന്നെ വരില്ലാ​യി​രി​ക്കാം! ഒരിക്ക​ലും സംഭവി​ച്ചേ​ക്കാ​നി​ട​യി​ല്ലാത്ത കാര്യ​ങ്ങളെ ചൊല്ലി ആകുല​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌ എന്തിന്‌? ബൈബിൾ പറയുന്നു: “മനോ​വ്യ​സനം ഹേതു​വാ​യി മനുഷ്യ​ന്റെ മനസ്സി​ടി​യു​ന്നു.” (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 12:25) സമയം കഴിഞ്ഞു പോകു​ന്ന​തു​വരെ കാര്യങ്ങൾ മാറ്റി​വെ​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ തീരു​മാ​നം എടുക്കു​ന്ന​തിൽ കാലതാ​മസം വരുത്തു​മെ​ന്ന​താണ്‌ അതിന്റെ ഫലം.

അനാവശ്യ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യു​ടെ ഫലമാ​യുള്ള ആത്മീയ ഹാനി​യാണ്‌ ഏറെ ഗുരു​ത​ര​മായ സംഗതി. “രാജ്യ​ത്തി​ന്റെ വചന”ത്തോടുള്ള വിലമ​തിപ്പ്‌ ധനത്തിന്റെ വഞ്ചനാത്മക ശക്തിയാ​ലും “ഈ ലോക​ത്തി​ന്റെ ചിന്ത”യാലും പൂർണ​മാ​യും ഞെരു​ക്ക​പ്പെ​ടാ​മെന്ന്‌ യേശു​ക്രി​സ്‌തു സൂചി​പ്പി​ച്ചു. (മത്തായി 13:19, 22) കുരുന്നു ചെടികൾ വളർച്ച പ്രാപിച്ച്‌ ഫലം കായ്‌ക്കു​ന്നതു തടയാൻ മുൾപ്പ​ടർപ്പി​നു കഴിയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, നാം ആത്മീയ പുരോ​ഗതി പ്രാപിച്ച്‌ ദൈവ​മ​ഹ​ത്ത്വ​ത്തി​നാ​യി ഫലം പുറ​പ്പെ​ടു​വി​ക്കു​ന്നതു തടയാൻ അനിയ​ന്ത്രി​ത​മായ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​യ്‌ക്കു കഴിയും. സ്വയം വരുത്തി​വെ​ക്കുന്ന, നശീക​ര​ണാ​ത്മ​ക​മായ വ്യാകു​ലത യഹോ​വ​യ്‌ക്കു തങ്ങളെ​ത്തന്നെ സമർപ്പി​ക്കു​ന്ന​തിൽനിന്ന്‌ ചിലരെ തടഞ്ഞി​ട്ടുണ്ട്‌. ‘എന്റെ സമർപ്പ​ണ​ത്തി​നു ചേർച്ച​യിൽ ഞാൻ ജീവി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലോ?’ എന്ന്‌ അവർ വ്യാകു​ല​പ്പെ​ടു​ന്നു.

നമ്മുടെ ആത്മീയ യുദ്ധത്തിൽ, ‘ഏതു വിചാ​ര​ത്തെ​യും ക്രിസ്‌തു​വി​നോ​ടുള്ള അനുസ​ര​ണ​ത്തി​ന്നാ​യി​ട്ടു പിടി​ച്ച​ട​ക്കാൻ’ നാം ശ്രമി​ക്കു​ക​യാ​ണെന്ന്‌ അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ പറഞ്ഞു. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 10:5) നമ്മെ നിരാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നും ശാരീ​രി​ക​വും വൈകാ​രി​ക​വും ആത്മീയ​വു​മാ​യി ക്ഷീണി​പ്പി​ക്കാ​നും നമ്മുടെ ആകുല​ത​കളെ മുത​ലെ​ടു​ക്കു​ന്നത്‌ നമ്മുടെ മുഖ്യ എതിരാ​ളി​യായ പിശാ​ചായ സാത്താന്‌ വളരെ ഇഷ്ടമുള്ള കാര്യ​മാണ്‌. ജാഗ്രത പുലർത്താ​ത്ത​വരെ കെണി​യിൽ അകപ്പെ​ടു​ത്താൻ സംശയങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തിൽ അവൻ വിദഗ്‌ധ​നാണ്‌. അതു​കൊ​ണ്ടാണ്‌, “പിശാ​ചി​ന്നു ഇടം കൊടു​ക്ക​രു​തു” എന്നും അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​നായ പൗലൊസ്‌ ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾക്കു മുന്നറി​യി​പ്പു നൽകി​യത്‌. (എഫെസ്യർ 4:27) “ഈ ലോക​ത്തി​ന്റെ ദൈവം” എന്ന നിലയിൽ സാത്താൻ “അവിശ്വാ​സി​ക​ളു​ടെ മനസ്സു കുരുടാ”ക്കുന്നതിൽ വിജയ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 4:4) നമ്മുടെ മനസ്സു​കളെ നിയ​ന്ത്രി​ക്കാൻ നമുക്ക്‌ അവനെ ഒരിക്ക​ലും അനുവ​ദി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാം!

സഹായം ലഭ്യമാണ്‌

പ്രശ്‌നങ്ങൾ നേരി​ടു​മ്പോൾ ഒരു കുട്ടിക്ക്‌ സ്‌നേ​ഹ​വാ​നായ തന്റെ പിതാ​വി​നെ സമീപിച്ച്‌ മാർഗ​നിർദേ​ശ​വും ആശ്വാ​സ​വും തേടാൻ കഴിയും. സമാന​മാ​യി, നമ്മുടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ സംബന്ധിച്ച്‌ നമ്മുടെ സ്വർഗീയ പിതാ​വായ യഹോ​വ​യി​ലേക്കു നമുക്കു തിരി​യാൻ സാധി​ക്കും. വാസ്‌ത​വ​ത്തിൽ, നമ്മുടെ ഭാരങ്ങ​ളും ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​ക​ളും തന്റെമേൽ ഇടാൻ യഹോവ നമ്മെ ക്ഷണിക്കു​ന്നു. (സങ്കീർത്തനം 55:22) പിതാ​വിൽനിന്ന്‌  ഉറപ്പു ലഭിച്ചാൽപ്പി​ന്നെ കുട്ടി തന്റെ പ്രശ്‌ന​ങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ മേലാൽ ആകുല​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, നാം യഹോ​വ​യു​ടെ​മേൽ നമ്മുടെ ഭാരങ്ങൾ ഇട്ടാൽ മാത്രം പോരാ, പിന്നീട്‌ അവയെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ആകുല​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കു​ക​യും വേണം.—യാക്കോബ്‌ 1:6.

നാം എങ്ങനെ​യാണ്‌ നമ്മുടെ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠകൾ യഹോ​വ​യു​ടെ​മേൽ ഇടുന്നത്‌? ഫിലി​പ്പി​യർ 4:6, 7 ഉത്തരം നൽകുന്നു: “ഒന്നി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചും വിചാ​ര​പ്പെ​ട​രു​തു; എല്ലാറ​റി​ലും പ്രാർത്ഥ​ന​യാ​ലും അപേക്ഷ​യാ​ലും നിങ്ങളു​ടെ ആവശ്യങ്ങൾ സ്‌തോ​ത്ര​ത്തോ​ടു​കൂ​ടെ ദൈവ​ത്തോ​ടു അറിയി​ക്ക​യ​ത്രേ വേണ്ടതു. എന്നാൽ സകലബു​ദ്ധി​യേ​യും കവിയുന്ന ദൈവ​സ​മാ​ധാ​നം നിങ്ങളു​ടെ ഹൃദയ​ങ്ങ​ളെ​യും നിനവു​ക​ളെ​യും ക്രിസ്‌തു​യേ​ശു​വി​ങ്കൽ കാക്കും.” അതേ, നമ്മുടെ തുടർച്ച​യായ പ്രാർഥ​ന​ക​ളോ​ടും അപേക്ഷ​ക​ളോ​ടു​മുള്ള പ്രതി​ക​രണം എന്ന നിലയിൽ, അനാവശ്യ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠകൾ നിമിത്തം ആകുല​പ്പെ​ടു​ന്ന​തിൽ നിന്ന്‌ നമ്മുടെ മനസ്സിനെ സംരക്ഷി​ക്കുന്ന ആന്തരിക സമാധാ​നം നമുക്കു നൽകാൻ യഹോ​വ​യ്‌ക്കു കഴിയും.—യിരെ​മ്യാ​വു 17:7, 8; മത്തായി 6:25-34.

എന്നാൽ നമ്മുടെ പ്രാർഥ​ന​ക​ളോ​ടു ചേർച്ച​യിൽ പ്രവർത്തി​ക്കാൻ നാം നമ്മെത്തന്നെ ശാരീ​രി​ക​മാ​യോ മാനസി​ക​മാ​യോ മറ്റുള്ള​വ​രിൽനിന്ന്‌ ഒറ്റപ്പെ​ടു​ത്ത​രുത്‌. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 18:1) മറിച്ച്‌, സ്വന്ത വിവേ​ക​ത്തിൽ ആശ്രയി​ക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം നമ്മുടെ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളോ​ടു ബന്ധപ്പെട്ട ബൈബിൾ തത്ത്വങ്ങ​ളും മാർഗ​നിർദേ​ശ​ങ്ങ​ളും പരിചി​ന്തി​ക്കു​ന്നത്‌ ആയിരി​ക്കും കരണീയം. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 3:5, 6) തീരു​മാ​നങ്ങൾ എടുക്കു​ന്ന​തി​നോ​ടും പ്രശ്‌നങ്ങൾ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യു​ന്ന​തി​നോ​ടും ബന്ധപ്പെട്ട സമ്പുഷ്ട​മായ വിവര​ങ്ങൾക്കാ​യി ചെറു​പ്പ​ക്കാർക്കും പ്രായ​മാ​യ​വർക്കും ഒരു​പോ​ലെ ബൈബി​ളി​ലേ​ക്കും സൊ​സൈ​റ്റി​യു​ടെ പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കും തിരി​യാ​വു​ന്ന​താണ്‌. അതിനു​പു​റമേ ക്രിസ്‌തീയ സഭയിൽ, നമ്മോടു സംസാ​രി​ക്കാൻ എപ്പോ​ഴും സന്നദ്ധരായ, ജ്ഞാനവും അനുഭവ പരിച​യ​വു​മുള്ള മൂപ്പന്മാ​രാ​ലും പക്വത​യുള്ള മറ്റു ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​ക​ളാ​ലും നാം അനുഗൃ​ഹീ​ത​രാണ്‌. (സദൃശ​വാ​ക്യ​ങ്ങൾ 11:14; 15:22) നമ്മുടെ പ്രശ്‌ന​ങ്ങ​ളിൽ വൈകാ​രി​ക​മാ​യി ഉൾപ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രും കാര്യങ്ങൾ സംബന്ധിച്ച്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ വീക്ഷണ​ഗതി ഉള്ളവരു​മാ​യ​വർക്ക്‌, വ്യത്യ​സ്‌ത​മായ ഒരു വീക്ഷണ കോണ​ത്തിൽനിന്ന്‌ നമ്മുടെ പ്രശ്‌നങ്ങൾ നോക്കി​ക്കാ​ണാൻ നമ്മെ സഹായി​ക്കാ​നാ​കും. അവർ നമുക്കു വേണ്ടി തീരു​മാ​നങ്ങൾ എടുക്കി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, അവർക്കു പ്രോ​ത്സാ​ഹ​ന​ത്തി​ന്റെ​യും പിന്തു​ണ​യു​ടെ​യും വലി​യൊ​രു ഉറവ്‌ ആയിരി​ക്കാൻ കഴിയും.

“ദൈവ​ത്തി​നാ​യി കാത്തി​രി​ക്കുക”

സാങ്കൽപ്പിക പ്രശ്‌ന​ങ്ങളെ കുറിച്ച്‌ ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​പ്പെ​ടു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കിൽ പോലും, നമ്മുടെ അനുദിന ജീവി​ത​ത്തി​ലെ യഥാർഥ പ്രശ്‌നങ്ങൾ കൈകാ​ര്യം ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ വേണ്ടു​വോ​ളം സമ്മർദം ഉണ്ടെന്നു​ള്ളത്‌ ആർക്കും നിഷേ​ധി​ക്കാ​നാ​വില്ല. എന്തു സംഭവി​ച്ചേ​ക്കാം എന്നതിനെ കുറി​ച്ചുള്ള ഉത്‌കണ്‌ഠ പേടി​യും അസ്വസ്ഥ​ത​യും തോന്നാൻ ഇടയാ​ക്കു​ന്നെ​ങ്കിൽ നമുക്ക്‌ പ്രാർഥ​ന​യിൽ യഹോ​വ​യി​ലേക്കു തിരി​യാം. മാർഗ​നിർദേ​ശ​ത്തി​നും ജ്ഞാനത്തി​നും സുബോ​ധ​ത്തി​നു​മാ​യി അവന്റെ വചനത്തി​ലേ​ക്കും സംഘട​ന​യി​ലേ​ക്കും നോക്കുക. ഏതു സാഹച​ര്യം ഉയർന്നു വന്നാലും അതിനെ നേരി​ടാ​നുള്ള സഹായം ലഭ്യമാ​ണെന്നു നാം കണ്ടെത്തും.

ഹൃദയം ഭാര​പ്പെ​ടു​ക​യും അസ്വസ്ഥ​മാ​കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്ന​പ്പോൾ സങ്കീർത്ത​ന​ക്കാ​രൻ ഇങ്ങനെ പാടി: “എന്റെ ആത്മാവേ, നീ വിഷാ​ദി​ച്ചു ഉള്ളിൽ ഞരങ്ങു​ന്നതു എന്തു? ദൈവ​ത്തിൽ പ്രത്യാ​ശ​വെ​ക്കുക [“ദൈവ​ത്തി​നാ​യി കാത്തി​രി​ക്കുക,” NW]; അവൻ എന്റെ മുഖ​പ്ര​കാ​ശ​ക​ര​ക്ഷ​യും എന്റെ ദൈവ​വു​മാ​കു​ന്നു എന്നിങ്ങനെ ഞാൻ ഇനിയും അവനെ സ്‌തു​തി​ക്കും.” (സങ്കീർത്തനം 42:11) അതുതന്നെ ആയിരി​ക്കട്ടെ നമ്മു​ടെ​യും വികാ​രങ്ങൾ.

അതേ, ന്യായ​മാ​യും പ്രതീ​ക്ഷി​ക്കാ​വു​ന്ന​തി​നാ​യി ആസൂ​ത്രണം ചെയ്യുക, അപ്രതീ​ക്ഷി​ത​മാ​യത്‌ യഹോ​വ​യ്‌ക്കു വിടുക. “അവൻ നിങ്ങൾക്കാ​യി കരുതു​ന്ന​താ​ക​യാൽ നിങ്ങളു​ടെ സകല ചിന്താ​കു​ല​വും അവന്റെ​മേൽ ഇട്ടു​കൊൾവിൻ.”—1 പത്രൊസ്‌ 5:7.

[23-ാം പേജിലെ ചിത്രം]

ദാവീദിനെപ്പോലെ, നിങ്ങളു​ടെ ഭാരങ്ങ​ളും ഉത്‌ക​ണ്‌ഠ​ക​ളും നിങ്ങൾ യഹോ​വ​യു​ടെ​മേൽ ഇടുന്നു​വോ?