യേശു​വി​ന്റെ മാനുഷ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ അവസാന ദിവസം

പൊതുയുഗം 33-ലെ നീസാൻ 14 വെള്ളി​യാഴ്‌ച. സമയം സന്ധ്യ​യോട്‌ അടുത്തു. ഒരു കൂട്ടം സ്‌ത്രീ​പു​രു​ഷ​ന്മാർ തങ്ങളുടെ പ്രിയ സുഹൃ​ത്തി​നെ അടക്കാ​നുള്ള തയ്യാ​റെ​ടു​പ്പി​ലാണ്‌. അവരിൽ ഒരാളാ​യി​രുന്ന നിക്കോ​ദേ​മൊസ്‌, മൃതശ​രീ​ര​ത്തിൽ പൂശാൻ സുഗന്ധ​ദ്ര​വ്യ​ങ്ങൾ കൊണ്ടു​വന്നു. മുറി​വും ചതവു​മേറ്റ മൃതശ​രീ​രം പൊതി​യാൻ യോ​സേഫ്‌ എന്നയാൾ നിർമ​ല​ശീല നൽകി.

ആരാണ്‌ ഈ ആളുകൾ? ആരെയാണ്‌ ഇവർ അടക്കു​ന്നത്‌? ഇതെല്ലാം നിങ്ങളെ ബാധി​ക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങ​ളാ​ണോ? ഈ ചോദ്യ​ങ്ങൾക്കെ​ല്ലാം ഉത്തരം കണ്ടെത്താൻ ആ സുപ്ര​ധാന ദിവസ​ത്തി​ന്റെ തുടക്ക​ത്തി​ലേക്കു നമു​ക്കൊന്ന്‌ എത്തി​നോ​ക്കാം.

നീസാൻ 14, വ്യാഴാഴ്‌ച രാത്രി

പ്രഭ ചൊരി​യുന്ന പൂർണ ചന്ദ്രൻ യെരൂ​ശ​ലേ​മി​നു മുകളിൽ സാവധാ​നം ഉദിച്ചു​യ​രു​ന്നു. ദിനാ​ന്ത്യ​ത്തിൽ, നഗരത്തി​ലെ തിക്കും തിരക്കും ഒട്ടൊന്നു കുറഞ്ഞു വരുന്ന​താ​യി കാണാം. ആട്ടിൻകു​ട്ടി​യെ പൊരി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ മണം വായു​വിൽ തങ്ങിനിൽക്കു​ന്നു. അതേ, ആയിരങ്ങൾ ഒരു പ്രത്യേക പരിപാ​ടി​ക്കാ​യി, വാർഷിക പെസഹാ ആഘോ​ഷ​ത്തി​നാ​യി, ഒരുക്കങ്ങൾ നടത്തു​ക​യാണ്‌.

വിശാ​ല​മാ​യ ഒരു സ്വീകരണ മുറി​യിൽ, ഒരുക്കി​വെച്ച മേശയ്‌ക്ക​രി​കിൽ യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വും 12 അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രും ഇരിക്കു​ന്നതു നാം കാണുന്നു. ശ്രദ്ധിക്കൂ! യേശു സംസാ​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. “ഞാൻ കഷ്ടം അനുഭ​വി​ക്കും മുമ്പെ ഈ പെസഹ നിങ്ങ​ളോ​ടു​കൂ​ടെ കഴിപ്പാൻ വാഞ്‌ഛ​യോ​ടെ ആഗ്രഹി​ച്ചു,” അവൻ പറയുന്നു. (ലൂക്കൊസ്‌ 22:15) തന്നെ കൊല്ലു​ന്ന​തി​നു മത​വൈ​രി​കൾ കച്ചകെട്ടി ഇറങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌ എന്ന്‌ യേശു​വിന്‌ അറിയാം. എന്നാൽ, അതിനു മുമ്പ്‌, ഈ രാത്രി​യിൽതന്നെ വളരെ ശ്രദ്ധേ​യ​മായ ഒരു സംഗതി സംഭവി​ക്കാൻ പോകു​ക​യാണ്‌.

 പെസഹാ ആഘോ​ഷ​ത്തി​നു ശേഷം യേശു ഇങ്ങനെ പ്രഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്നു: “നിങ്ങളിൽ ഒരുവൻ എന്നെ ഒറ്റി​ക്കൊ​ടു​ക്കും.” (മത്തായി 26:21, പി.ഒ.സി. ബൈബിൾ) അത്‌ അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രെ ദുഃഖി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അത്‌ ആരായി​രി​ക്കും? കുറച്ചു സമയത്തെ ചർച്ചയ്‌ക്കു ശേഷം യൂദാ ഇസ്‌ക​ര്യോ​ത്ത​യോട്‌ യേശു പറയുന്നു: “നീ ചെയ്യു​ന്നതു വേഗത്തിൽ ചെയ്‌ക.” (യോഹ​ന്നാൻ 13:27) യൂദാ​യാണ്‌ ഒറ്റുകാ​രൻ, അതു മറ്റുള്ളവർ മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നില്ല. യേശു​വിന്‌ എതി​രെ​യുള്ള ഗൂഢാ​ലോ​ച​ന​യിൽ തന്റെ നിന്ദ്യ​മായ പങ്കു നിവർത്തി​ക്കാൻ യൂദാ അവിടെ നിന്നു പോകു​ന്നു.

ഒരു പ്രത്യേക ആചരണം

യേശു ഇപ്പോൾ തികച്ചും പുതിയ ഒരു ആചരണ​ത്തിന്‌ ഏർപ്പാടു ചെയ്യുന്നു—തന്റെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാരക ആചരണം. യേശു ഒരു അപ്പമെ​ടുത്ത്‌ കൃതജ്ഞതാ പ്രാർഥ​ന​യ്‌ക്കു ശേഷം അതു മുറി​ക്കു​ന്നു. “വാങ്ങി ഭക്ഷിപ്പിൻ,” അവൻ അവരോ​ടു പറയുന്നു. “ഇതു നിങ്ങൾക്കു​വേണ്ടി നല്‌കുന്ന എന്റെ ശരീരം.” അവർ ഓരോ​രു​ത്ത​രും അപ്പത്തിൽ കുറച്ചു കഴിച്ച ശേഷം അവൻ ഒരു പാനപാ​ത്രം ചെമന്ന വീഞ്ഞ്‌ എടുത്തു പ്രാർഥി​ക്കു​ന്നു. “എല്ലാവ​രും ഇതിൽ നിന്നു കുടി​പ്പിൻ,” യേശു അവരോ​ടു പറയുന്നു. അവൻ തുടർന്ന്‌ ഇങ്ങനെ വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “ഈ പാനപാ​ത്രം നിങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ചൊരി​യുന്ന എന്റെ രക്തത്തിലെ പുതി​യ​നി​യമം ആകുന്നു.” ശേഷിച്ച 11 വിശ്വസ്‌ത അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രോട്‌ അവൻ നിർദേ​ശി​ക്കു​ന്നു: “എന്റെ ഓർമ​യ്‌ക്കാ​യി ഇതു ചെയ്‌തു​കൊ​ണ്ടി​രി​പ്പിൻ.”—മത്തായി 26:26-28; ലൂക്കൊസ്‌ 22:19, 20, NW; 1 കൊരി​ന്ത്യർ 11:24, 25.

ആ രാത്രി യേശു ദയാപു​ര​സ്സരം തന്റെ വിശ്വസ്‌ത അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രെ സംഭവി​ക്കാ​നി​രി​ക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങൾക്കാ​യി ഒരുക്കു​ക​യും തന്റെ ആഴമായ സ്‌നേ​ഹത്തെ കുറിച്ച്‌ അവർക്ക്‌ ഉറപ്പേ​കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. “സ്‌നേ​ഹി​തൻമാർക്കു വേണ്ടി ജീവനെ കൊടു​ക്കു​ന്ന​തി​ലും അധിക​മുള്ള സ്‌നേഹം ആർക്കും ഇല്ല. ഞാൻ നിങ്ങ​ളോ​ടു കല്‌പി​ക്കു​ന്നതു ചെയ്‌താൽ നിങ്ങൾ എന്റെ സ്‌നേ​ഹി​തൻമാർ തന്നേ.” (യോഹ​ന്നാൻ 15:13-15) യേശു​വി​ന്റെ പീഡാ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളിൽ അവനോ​ടു പറ്റിനി​ന്നു​കൊണ്ട്‌ തങ്ങൾ യഥാർഥ സ്‌നേ​ഹി​ത​ന്മാർ ആണെന്ന്‌ 11 അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാർ തെളി​യി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

രാവേറെ ചെന്ന​പ്പോൾ—ഒരുപക്ഷേ, അർധരാ​ത്രി പിന്നി​ട്ട​പ്പോൾ—യേശു സ്‌മര​ണാർഥ​ക​മായ ഒരു പ്രാർഥന നടത്തുന്നു, തുടർന്ന്‌ അവർ യഹോ​വ​യ്‌ക്കു സ്‌തു​തി​ഗീ​തങ്ങൾ ആലപി​ക്കു​ന്നു. പിന്നീട്‌, പൂർണ ചന്ദ്രൻ പ്രഭ ചൊരി​ഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ആ രാത്രി​യിൽ അവർ നഗരം വിട്ടു കി​ദ്രോൻ താഴ്‌വര കടന്ന്‌ അക്കരെക്കു പോകു​ന്നു.—യോഹ​ന്നാൻ 17:1–18:1.

ഗെത്ത്‌ശെമന തോട്ട​ത്തിൽ

കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞ്‌ യേശു​വും അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രും ഗെത്ത്‌ശെമന തോട്ട​ത്തിൽ എത്തുന്നു. അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രിൽ എട്ടു പേരെ തോട്ട​ത്തി​ന്റെ പ്രവേശന കവാട​ത്തി​ങ്കൽ നിർത്തി​യിട്ട്‌ പത്രൊ​സി​നെ​യും യാക്കോ​ബി​നെ​യും യോഹ​ന്നാ​നെ​യും കൂട്ടി യേശു ഒലിവു​മ​ര​ത്തോ​ട്ട​ത്തിന്‌ ഉള്ളി​ലേക്കു പോകു​ന്നു. “എന്റെ ഉള്ളം മരണ​വേ​ദ​ന​പോ​ലെ അതിദുഃ​ഖി​ത​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു; ഇവിടെ പാർത്തു ഉണർന്നി​രി​പ്പിൻ” എന്ന്‌ അവൻ അവരോ​ടു മൂന്നു പേരോ​ടു​മാ​യി പറയുന്നു.—മർക്കൊസ്‌ 14:33, 34.

യേശു പ്രാർഥി​ക്കാ​നാ​യി തോട്ട​ത്തി​ന്റെ കുറച്ചു കൂടി ഉള്ളി​ലേക്കു പോകു​മ്പോൾ ആ മൂന്ന്‌ അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രും കാത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. ഉറച്ച നിലവി​ളി​യോ​ടും കണ്ണീ​രോ​ടും കൂടെ യേശു യാചി​ക്കു​ന്നു: “പിതാവേ, നിനക്കു മനസ്സു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ ഈ പാനപാ​ത്രം എങ്കൽ നിന്നു നീക്കേ​ണമേ.” ഭാരിച്ച ഉത്തരവാ​ദി​ത്വ​മാണ്‌ യേശു​വിൽ നിക്ഷി​പ്‌തം ആയിരി​ക്കു​ന്നത്‌. തന്റെ ഏകജാത പുത്രൻ ഒരു കുറ്റവാ​ളി​യെ പോലെ തൂക്കി​ലേ​റ്റ​പ്പെ​ടു​ന്ന​തി​നെ കുറിച്ച്‌ യഹോ​വ​യു​ടെ ശത്രുക്കൾ എന്തു പറയും എന്ന ചിന്ത അവനെ എത്രയോ വ്യാകു​ല​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു! എന്നാൽ യേശു​വിന്‌ അതി​നെ​ക്കാൾ മാനസിക വേദന ഉളവാ​ക്കു​ന്നത്‌, ആ  അതിക​ഠിന പരി​ശോ​ധ​ന​യിൽ താൻ പരാജ​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​പക്ഷം അതു തന്റെ പ്രിയ സ്വർഗീയ പിതാ​വിന്‌ എത്രമാ​ത്രം നിന്ദ വരുത്തും എന്ന ചിന്തയാണ്‌. ഉള്ളുരു​കി പ്രാർഥി​ക്കുന്ന യേശു​വി​ന്റെ കൊടിയ വ്യഥ നിമിത്തം അവന്റെ വിയർപ്പ്‌ രക്തത്തു​ള്ളി​കൾ പോലെ നിലത്തു വീഴുന്നു.—ലൂക്കൊസ്‌ 22:42, 44.

യേശു മൂന്നാം തവണ പ്രാർഥി​ച്ചു കഴിഞ്ഞതേ ഉള്ളൂ. അപ്പോൾ, പന്തങ്ങളും വിളക്കു​ക​ളു​മേ​ന്തിയ ഒരു കൂട്ടം പുരു​ഷ​ന്മാർ അടു​ത്തെ​ത്തു​ന്നു. മുന്നിൽ മറ്റാരു​മല്ല, യൂദാ ഈസ്‌ക​ര്യോ​ത്താ​തന്നെ. അവൻ നേരെ യേശു​വി​ന്റെ അടുക്ക​ലെത്തി, “റബ്ബീ, വന്ദനം” എന്നു പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ അവനെ മൃദു​വാ​യി ചുംബി​ക്കു​ന്നു. പ്രത്യു​ത്ത​ര​മാ​യി യേശു അവനോട്‌, “യൂദാസേ, ചുംബ​നം​കൊ​ണ്ടോ നീ മനുഷ്യ​പു​ത്രനെ ഒറ്റി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നത്‌?” എന്നു ചോദി​ക്കു​ന്നു.—മത്തായി 26:49; ലൂക്കൊസ്‌ 22:47, 48, പി.ഒ.സി. ബൈ.; യോഹ​ന്നാൻ 18:3.

അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാർക്ക്‌ ഉടനടി കാര്യം പിടി​കി​ട്ടു​ന്നു. അവരുടെ കർത്താ​വും ഉറ്റ സ്‌നേ​ഹി​ത​നും ആയവൻ അറസ്റ്റു ചെയ്യ​പ്പെ​ടാൻ പോകു​ക​യാണ്‌! പത്രൊസ്‌ ഒരു വാളെ​ടു​ത്തു മഹാപു​രോ​ഹി​തന്റെ ദാസന്റെ ചെവി ഛേദി​ക്കു​ന്നു. പെട്ടെന്ന്‌ യേശു വിളി​ച്ചു​പ​റഞ്ഞു: “അരുത്‌, അതു പാടില്ല.” എന്നിട്ട്‌ അവൻ ആ ദാസന്റെ മുറിവ്‌ സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. തുടർന്ന്‌ അവൻ പത്രൊ​സി​നോ​ടു കൽപ്പി​ക്കു​ന്നു: “വാൾ ഉറയിൽ ഇടുക; വാൾ എടുക്കു​ന്നവർ ഒക്കെയും വാളാൽ നശിച്ചു​പോ​കും.” (ലൂക്കൊസ്‌ 22:50, 51, ന്യൂ ഇൻഡ്യാ ബൈബിൾ വേർഷൻ; മത്തായി 26:52) ഉദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​രും സൈനി​ക​രും യേശു​വി​നെ പിടിച്ചു ബന്ധിക്കു​ന്നു. ഭീതി​യും ആശയക്കു​ഴ​പ്പ​വും ഗ്രസി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ഫലമായി അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാർ യേശു​വി​നെ വിട്ട്‌ ഇരുട്ടിൽ ഓടി​മ​റ​യു​ന്നു.—മത്തായി 26:56; യോഹ​ന്നാൻ 18:12.

നീസാൻ 14, വെള്ളി​യാഴ്‌ച പ്രഭാതം

രാത്രി​യു​ടെ അന്ത്യപാ​ദ​വും പിന്നിട്ട്‌, വെള്ളി​യാഴ്‌ച പ്രഭാതം പൊട്ടി​വി​ട​രു​ന്ന​തേ​യു​ള്ളൂ. മുൻ മഹാപു​രോ​ഹി​ത​നെ​ങ്കി​ലും, ഇപ്പോ​ഴും വലിയ സ്വാധീ​ന​വും അധികാ​ര​വും ഉള്ള ഹന്നാവി​ന്റെ വീട്ടി​ലേ​ക്കാണ്‌ യേശു​വി​നെ ആദ്യം കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്നത്‌. ഹന്നാവി​ന്റെ ചോദ്യം ചെയ്യലി​നെ തുടർന്ന്‌ യേശു​വി​നെ മഹാപു​രോ​ഹി​ത​നായ കയ്യഫാ​വി​ന്റെ വസതി​യി​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്നു. അവി​ടെ​യാ​ണു സൻഹെ​ദ്രിം കൂടി​വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നത്‌.

യേശു​വിന്‌ എതിരെ ഒരു കേസു മെന​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാൻ കള്ളസാ​ക്ഷി​കളെ കണ്ടെത്തു​ന്ന​തി​നുള്ള ശ്രമത്തി​ലാ​ണു മതനേ​താ​ക്ക​ന്മാർ. എന്നാൽ, തങ്ങളുടെ സാക്ഷ്യം സംബന്ധി​ച്ചു യോജി​പ്പിൽ സംസാ​രി​ക്കാൻ കള്ളസാ​ക്ഷി​കൾക്കു സാധി​ക്കു​ന്നില്ല. ആ സമയ​ത്തെ​ല്ലാം യേശു നിശ്ശബ്ദ​നാ​യി നില​കൊ​ള്ളു​ന്നു. മറ്റൊരു തന്ത്രം പ്രയോ​ഗി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു കയ്യഫാവ്‌ യേശു​വി​നോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെ​ടു​ന്നു: “നീ ദൈവ​പു​ത്ര​നായ ക്രിസ്‌തു തന്നെയോ? പറക എന്നു ഞാൻ ജീവനുള്ള ദൈവ​ത്തെ​ക്കൊ​ണ്ടു നിന്നോ​ടു ആണയിട്ടു ചോദി​ക്കു​ന്നു.” ഇത്‌ നിഷേ​ധി​ക്കാ​നാ​വാത്ത ഒരു വസ്‌തു​ത​യാണ്‌. അതു​കൊണ്ട്‌ യേശു ധൈര്യ​സ​മേതം മറുപടി പറയുന്നു: “ഞാൻ ആകുന്നു; മനുഷ്യ​പു​ത്രൻ സർവ്വശ​ക്തന്റെ വലത്തു​ഭാ​ഗത്തു ഇരിക്കു​ന്ന​തും ആകാശ​മേ​ഘ​ങ്ങ​ളോ​ടെ വരുന്ന​തും നിങ്ങൾ കാണും.”—മത്തായി 26:63; മർക്കൊസ്‌ 14:60-62.

“ഇവൻ ദൈവ​ദൂ​ഷണം പറഞ്ഞു; ഇനി സാക്ഷി​ക​ളെ​ക്കൊ​ണ്ടു നമുക്കു എന്തു ആവശ്യം?” കയ്യഫാവ്‌ വിളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്നു. ചിലർ യേശു​വി​ന്റെ ചെകി​ട്ടത്ത്‌ അടിക്കു​ക​യും മുഖത്തു തുപ്പു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. മറ്റു ചിലർ മുഷ്ടി ചുരുട്ടി ഇടിക്കു​ന്നു, ചീത്ത വിളി​ക്കു​ന്നു. (മത്തായി 26:65-68; മർക്കൊസ്‌ 14:63-65) വെള്ളി​യാഴ്‌ച രാവി​ലെ​തന്നെ വീണ്ടും സൻഹെ​ദ്രിം കൂടി​വ​രു​ന്നു. ഒരുപക്ഷേ, രാത്രി​യിൽ നടത്തിയ നിയമ​വി​രുദ്ധ വിചാ​ര​ണ​യ്‌ക്കു നിയമ​സാ​ധുത നൽകുക ആയിരി​ക്കണം അവരുടെ ഉദ്ദേശ്യം. താൻ ദൈവ​പു​ത്ര​നായ ക്രിസ്‌തു ആണെന്ന്‌ യേശു സധൈ​ര്യം വീണ്ടും വ്യക്തമാ​ക്കു​ന്നു.—ലൂക്കൊസ്‌ 22:66-71.

അടുത്ത​താ​യി, മുഖ്യ പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രും മൂപ്പന്മാ​രും യേശു​വി​നെ വിചാരണ ചെയ്യാൻ യഹൂദ്യ​യി​ലെ റോമൻ നാടു​വാ​ഴി​യായ പൊന്തി​യൊസ്‌ പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ മുമ്പാകെ കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്നു. യേശു ജനത്തെ വഴി​തെ​റ്റി​ക്കു​ക​യും കൈസർക്കു കരം കൊടു​ക്കു​ന്നതു വിലക്കു​ക​യും “താൻ ക്രിസ്‌തു എന്ന രാജാ​വാ​കു​ന്നു എന്നു പറ”യുകയും ചെയ്യു​ന്ന​താ​യി അവർ അവന്റെ​മേൽ കുറ്റം ആരോ​പി​ക്കു​ന്നു. (ലൂക്കൊസ്‌ 23:2; മർക്കൊസ്‌ 12:17 താരത​മ്യം ചെയ്യുക.) യേശു​വി​നെ ചോദ്യം ചെയ്‌ത​ശേഷം പീലാ​ത്തൊസ്‌ പ്രഖ്യാ​പി​ക്കു​ന്നു: “ഞാൻ ഈ മനുഷ്യ​നിൽ കുററം ഒന്നും കാണു​ന്നില്ല.” (ലൂക്കൊസ്‌ 23:4) യേശു ഗലീല​ക്കാ​ര​നാണ്‌ എന്നു കേട്ട​പ്പോൾ പീലാ​ത്തൊസ്‌ അവനെ, പെസഹാ ആഘോ​ഷ​ത്തി​നാ​യി യെരൂ​ശ​ലേ​മിൽ എത്തിയ, ഗലീലാ ഭരണാ​ധി​പ​നായ ഹെരോ​ദാവ്‌ അന്തിപ്പാ​സി​ന്റെ അടു​ത്തേക്ക്‌ അയയ്‌ക്കു​ന്നു. നീതി നടപ്പാ​ക്കു​ന്ന​തി​ലൊ​ന്നും ഹെരോ​ദാ​വി​നു വലിയ താത്‌പ​ര്യ​മില്ല. യേശു ഒരു അത്ഭുതം പ്രവർത്തി​ക്കു​ന്നതു കാണണം, അത്രയു​മേ ഹെരോ​ദാവ്‌ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ. അവന്റെ കൗതു​കത്തെ തൃപ്‌തി​പ്പെ​ടു​ത്താൻ മിന​ക്കെ​ടാ​തെ യേശു നിശ്ശബ്ദ​നാ​യി നില​കൊ​ള്ളു​മ്പോൾ ഹെരോ​ദാ​വും അവന്റെ പടയാ​ളി​ക​ളും ചേർന്ന്‌ യേശു​വി​നെ പരിഹ​സിച്ച്‌ പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ അടു​ത്തേക്കു മടക്കി അയയ്‌ക്കു​ന്നു.

 “അവൻ ചെയ്‌ത ദോഷം എന്തു?” പീലാ​ത്തൊസ്‌ വീണ്ടും ജനത്തോ​ടു ചോദി​ക്കു​ന്നു. “മരണ​യോ​ഗ്യ​മാ​യതു ഒന്നും അവനിൽ കണ്ടില്ല; അതു​കൊ​ണ്ടു ഞാൻ അവനെ അടിപ്പി​ച്ചു വിട്ടയ​ക്കും.” (ലൂക്കൊസ്‌ 23:22) അങ്ങനെ, അവൻ യേശു​വി​നെ തോൽവാർ ചമ്മട്ടി​കൊണ്ട്‌ അടിപ്പി​ക്കു​ന്നു. അത്‌ യേശു​വി​ന്റെ പുറത്ത്‌ ആഴമായ മുറി​വു​കൾ ഏൽപ്പി​ക്കു​ന്നു. പിന്നീട്‌ പടയാ​ളി​കൾ മുള്ളു​കൊ​ണ്ടുള്ള ഒരു കിരീടം അവന്റെ തലയിൽ തറയ്‌ക്കു​ന്നു. അവർ അവനെ പരിഹ​സി​ക്കു​ക​യും കട്ടിയുള്ള ഒരു ഞാങ്ങണ​ത്ത​ണ്ടു​കൊണ്ട്‌ അടിക്കു​ക​യും മുൾകി​രീ​ടം തലയോ​ട്ടി​യിൽ ആഴത്തിൽ അമർത്തു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. കൊടിയ വേദന​യും നിന്ദയു​മെ​ല്ലാം സഹി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ട്ടും യേശു, ശ്രദ്ധേ​യ​മായ ഗാംഭീ​ര്യ​വും മനക്കരു​ത്തും പ്രകട​മാ​ക്കു​ന്നു.

യേശു​വി​ന്റെ മുറി​വേറ്റ അവസ്ഥ, കുറ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും സഹാനു​ഭൂ​തി ഉണർത്തു​മെന്നു പ്രതീ​ക്ഷി​ച്ചു പീലാ​ത്തൊസ്‌ അവനെ വീണ്ടും ജനക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ മുമ്പാകെ കൊണ്ടു​വ​രു​ന്നു. “ഞാൻ അവനിൽ ഒരു കുററ​വും കാണു​ന്നില്ല എന്നു നിങ്ങൾ അറി​യേ​ണ്ട​തി​ന്നു അവനെ നിങ്ങളു​ടെ അടുക്കൽ ഇതാ, പുറത്തു കൊണ്ടു​വ​രു​ന്നു” എന്നു പറയുന്നു. നോക്കൂ, മുഖ്യ പുരോ​ഹി​ത​ന്മാർ അവനെ “ക്രൂശിക്ക, ക്രൂശിക്ക” എന്ന്‌ ആക്രോ​ശി​ക്കു​ക​യാണ്‌. (യോഹ​ന്നാൻ 19:4-6) ജനക്കൂട്ടം തങ്ങളുടെ തീരു​മാ​ന​ത്തി​നു മാറ്റം വരുത്തു​ന്നി​ല്ലെന്നു കണ്ട പീലാ​ത്തൊസ്‌ അവരുടെ സമ്മർദ​ത്തി​നു വഴങ്ങി യേശു​വി​നെ തൂക്കി​ലേ​റ്റാൻ വിട്ടു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു.

യാതനാ​പൂർണ​മായ മരണം

ഇപ്പോൾ നേരം ഏതാണ്ട്‌ ഉച്ചയോട്‌ അടുത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. യേശു​വി​നെ യെരൂ​ശ​ലേ​മി​നു വെളി​യിൽ ഗൊൽഗോ​ഥാ എന്ന സ്ഥലത്തേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​ക​യാണ്‌. യേശു​വി​നെ ഒരു ദണ്ഡനസ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ കിടത്തി​യി​ട്ടു കൈകാ​ലു​ക​ളിൽ വലിയ ആണികൾ അടിച്ചു കയറ്റുന്നു. സ്‌തംഭം നിവർത്തി നാട്ടു​മ്പോൾ ശരീര​ത്തി​ന്റെ ഭാരം കൊണ്ട്‌ ആണിപ്പ​ഴു​തു​കൾ വലിഞ്ഞു കീറു​ന്ന​തി​ന്റെ ഫലമായി അവൻ അനുഭ​വി​ക്കുന്ന വേദന വർണനാ​തീ​ത​മാണ്‌. യേശു​വി​നെ​യും രണ്ടു കുറ്റവാ​ളി​ക​ളെ​യും തൂക്കി​ലേ​റ്റു​ന്നതു കാണാൻ ജനം തടിച്ചു​കൂ​ടു​ന്നു. പലരും യേശു​വി​നെ ദുഷിച്ചു സംസാ​രി​ക്കു​ന്നു. “ഇവൻ മററു​ള്ള​വരെ രക്ഷിച്ചു, തന്നെത്താൻ രക്ഷിപ്പാൻ കഴിയു​ക​യില്ല” എന്നു മുഖ്യ പുരോ​ഹി​ത​ന്മാ​രും മറ്റുള്ള​വ​രും അവനെ പരിഹ​സി​ച്ചു പറയുന്നു. എന്തിന്‌, പടയാ​ളി​ക​ളും തൂക്കി​ലേ​റ്റ​പ്പെട്ട രണ്ടു കുറ്റവാ​ളി​ക​ളും പോലും യേശു​വി​നെ പരിഹ​സി​ക്കു​ന്നു.—മത്തായി 27:41-44.

യേശു സ്‌തം​ഭ​ത്തിൽ തറയ്‌ക്ക​പ്പെട്ട്‌ അധികം താമസി​യാ​തെ, നട്ടുച്ച​യ്‌ക്ക്‌, മൂന്നു മണിക്കൂർ നേരം ദിവ്യ  ഉത്ഭവമുള്ള ഇരുൾ ആ പ്രദേ​ശത്തു വ്യാപി​ക്കു​ന്നു. a ഒരുപക്ഷേ, ദുഷ്‌പ്ര​വൃ​ത്തി​ക്കാ​രിൽ ഒരുത്തൻ മറ്റവനെ ശാസി​ക്കാൻ പ്രേരി​ത​നാ​യത്‌ ഇതു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം. എന്നിട്ട്‌ അയാൾ യേശു​വി​ന്റെ നേർക്കു തിരിഞ്ഞ്‌, “നീ രാജ്യ​ത്വം പ്രാപി​ച്ചു വരു​മ്പോൾ എന്നെ ഓർക്കേ​ണമേ” എന്ന്‌ അപേക്ഷി​ക്കു​ന്നു. മരണത്തെ തൊട്ടു​മു​ന്നിൽ കാണുന്ന അയാളു​ടെ വിശ്വാ​സം അതിശ​യ​ക​രം​തന്നെ! യേശു അവനോ​ടു മറുപടി പറയുന്നു: “സത്യമാ​യി ഇന്നു ഞാൻ നിന്നോ​ടു പറയുന്നു, നീ എന്നോ​ടു​കൂ​ടെ പറുദീ​സ​യിൽ ഉണ്ടായി​രി​ക്കും.”—ലൂക്കൊസ്‌ 23:39-43, NW.

ഉച്ചതി​രിഞ്ഞ്‌ ഏതാണ്ടു മൂന്നു മണിയാ​യി. തന്റെ അന്ത്യം അടു​ത്തെന്ന്‌ യേശു അറിയു​ന്നു. “എനിക്കു ദാഹി​ക്കു​ന്നു,” അവൻ പറയുന്നു. പിന്നീട്‌ അവൻ ഉറക്കെ നിലവി​ളി​ക്കു​ന്നു: “എന്റെ ദൈവമേ, എന്റെ ദൈവമേ, നീ എന്നെ കൈവി​ട്ടതു എന്തു.” തന്റെ വിശ്വ​സ്‌തത പരമാ​വധി പരി​ശോ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ടേ​ണ്ട​തി​നു പിതാവ്‌ തന്നിൽ നിന്നു സംരക്ഷണം എടുത്തു മാറ്റി​യെന്നു തിരി​ച്ച​റി​യുന്ന യേശു, ദാവീ​ദി​ന്റെ വാക്കുകൾ ഉദ്ധരി​ക്കു​ന്നു. ആരോ ഒരാൾ പുളിച്ച വീഞ്ഞിൽ മുക്കിയ നീർപ്പഞ്ഞി യേശു​വി​ന്റെ ചുണ്ടോട്‌ അടുപ്പി​ക്കു​ന്നു. വീഞ്ഞ്‌ രുചി​ച്ച​ശേഷം യേശു കിതച്ചു​കൊ​ണ്ടു പറയുന്നു: “നിവൃ​ത്തി​യാ​യി.” എന്നിട്ട്‌, “പിതാവേ ഞാൻ എന്റെ ആത്മാവി​നെ തൃക്കയ്യിൽ ഏല്‌പി​ക്കു​ന്നു” എന്ന്‌ ഉറക്കെ നിലവി​ളി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ അവൻ തല ചായ്‌ച്ചു മരിക്കു​ന്നു.—യോഹ​ന്നാൻ 19:28-30; മത്തായി 27:46; ലൂക്കൊസ്‌ 23:46; സങ്കീർത്തനം 22:1.

 അപരാ​ഹ്ന​മാ​യി. സൂര്യാ​സ്‌ത​മ​യ​ത്തോ​ടെ ശബത്ത്‌ (നീസാൻ 15) തുടങ്ങും. അതിനു മുമ്പ്‌ യേശു​വി​നെ അടക്കാ​നുള്ള ക്രമീ​ക​ര​ണങ്ങൾ തകൃതി​യിൽ നടക്കു​ക​യാണ്‌. യേശു​വി​ന്റെ ശിഷ്യ​നെന്നു പരസ്യ​മാ​യി തിരി​ച്ച​റി​യി​ക്കാൻ ഭയപ്പെ​ട്ടി​രുന്ന, സൻഹെ​ദ്രി​മി​ലെ അറിയ​പ്പെ​ടുന്ന ഒരംഗ​മാ​യി​രുന്ന അരിമഥ്യ നഗരത്തിൽ നിന്നുള്ള യോ​സേഫ്‌, യേശു​വി​നെ അടക്കാൻ അനുമതി വാങ്ങുന്നു. സൻഹെ​ദ്രി​മി​ലെ മറ്റൊരു അംഗമായ നിക്കോ​ദേ​മൊസ്‌—രഹസ്യ​മാ​യി​ട്ടാ​ണെ​ങ്കി​ലും അവനും യേശു​വിൽ വിശ്വാ​സം പ്രകട​മാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു—മുപ്പത്തി​മൂ​ന്നു കിലോ മീറയും അകിലും ശവസം​സ്‌കാ​ര​ത്തി​നാ​യി കൊണ്ടു​വ​രു​ന്നു. വളരെ ശ്രദ്ധ​യോ​ടെ, അടുത്തുള്ള ഒരു പുതിയ സ്‌മാരക കല്ലറയിൽ അവർ യേശു​വി​നെ അടക്കുന്നു.

വീണ്ടും ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു!

ഞായറാഴ്‌ച അതിരാ​വി​ലെ, ഇരുട്ടു മാറും​മുമ്പ്‌, മഗ്‌ദ​ല​ക്കാ​രത്തി മറിയ​യും വേറെ ചില സ്‌ത്രീ​ക​ളും യേശു​വി​ന്റെ കല്ലറയ്‌ക്കൽ എത്തുന്നു. അതാ നോക്കൂ! കല്ലറയു​ടെ വാതിൽക്കലെ കല്ല്‌ ആരോ ഉരുട്ടി​മാ​റ്റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു, കല്ലറയും ശൂന്യ​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു! പത്രൊ​സി​നോ​ടും യോഹ​ന്നാ​നോ​ടും ആ വിവരം പറയു​ന്ന​തി​നാ​യി മഗ്‌ദ​ല​ക്കാ​രത്തി മറിയ ഓടി​പ്പോ​കു​ന്നു. (യോഹ​ന്നാൻ 20:1, 2) അവൾ അവിടെ നിന്നു പോയ ഉടനെ മറ്റു സ്‌ത്രീ​കൾക്ക്‌ ഒരു ദൂതൻ പ്രത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്നു. “ഭയപ്പെ​ടേണ്ടാ,” അവൻ പറയുന്നു. “അവൻ മരിച്ച​വ​രു​ടെ ഇടയിൽനി​ന്നു ഉയിർത്തെ​ഴു​ന്നേ​ററു എന്നു വേഗം ചെന്നു അവന്റെ ശിഷ്യൻമാ​രോ​ടു പറവിൻ,” ദൂതൻ അവരെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ക്കു​ന്നു.—മത്തായി 28:2-7.

ബദ്ധപ്പെട്ട്‌ പോകവേ അവർ കാണു​ന്ന​തോ, സാക്ഷാൽ യേശു​വി​നെ! ‘നിങ്ങൾ പോയി എന്റെ സഹോ​ദ​രൻമാ​രോ​ടു പറവിൻ,’ അവൻ അവരോ​ടു പറയുന്നു. (മത്തായി 28:8-10) പിന്നീട്‌, കല്ലറയ്‌ക്കൽ കരഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടു നിൽക്കുന്ന മഗ്‌ദ​ല​ക്കാ​രത്തി മറിയ​യ്‌ക്ക്‌ യേശു പ്രത്യ​ക്ഷ​നാ​കു​ന്നു. അവൾക്കു സന്തോഷം അടക്കാ​നാ​കു​ന്നില്ല, അത്ഭുത​ക​ര​മായ ആ വാർത്ത മറ്റു ശിഷ്യ​ന്മാ​രെ അറിയി​ക്കാൻ അവൾ ഓടി​പ്പോ​കു​ന്നു. (യോഹ​ന്നാൻ 20:11-18) ഉയിർപ്പി​ക്ക​പ്പെട്ട യേശു, അവിസ്‌മ​ര​ണീ​യ​മായ ആ ഞായറാഴ്‌ച അഞ്ചു തവണ ശിഷ്യ​ന്മാ​രിൽ പലർക്കും പ്രത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്നു. അങ്ങനെ, താൻ വീണ്ടും ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു എന്നതിൽ അവൻ തെല്ലും സംശയം അവശേ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്നില്ല!

നിങ്ങൾ ബാധി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന വിധം

21-ാം നൂറ്റാ​ണ്ടി​ന്റെ പടിവാ​തിൽക്കൽ നിൽക്കുന്ന നിങ്ങളെ, 1966 വർഷം മുമ്പു നടന്ന സംഭവങ്ങൾ എങ്ങനെ​യാ​ണു ബാധി​ക്കു​ന്നത്‌? ആ സംഭവ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒരു ദൃക്‌സാ​ക്ഷി വിശദീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു: “ദൈവം തന്റെ ഏകജാ​ത​നായ പുത്രനെ നാം അവനാൽ ജീവി​ക്കേ​ണ്ട​തി​ന്നു ലോക​ത്തി​ലേക്കു അയച്ചു എന്നുള്ള​തി​നാൽ ദൈവ​ത്തി​ന്നു നമ്മോ​ടുള്ള സ്‌നേഹം പ്രത്യ​ക്ഷ​മാ​യി. നാം ദൈവത്തെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചതല്ല, അവൻ നമ്മെ സ്‌നേ​ഹി​ച്ചു തന്റെ പുത്രനെ നമ്മുടെ പാപങ്ങൾക്കു പ്രായ​ശ്ചി​ത്തം [“പ്രായ​ശ്ചിത്ത യാഗം,” NW] ആകുവാൻ അയച്ചതു തന്നേ സാക്ഷാൽ സ്‌നേഹം ആകുന്നു.”—1 യോഹ​ന്നാൻ 4:9, 10.

യേശു​വി​ന്റെ മരണം ഏത്‌ അർഥത്തി​ലാണ്‌ “പ്രായ​ശ്ചിത്ത യാഗം” ആയിരി​ക്കു​ന്നത്‌? അത്‌ പ്രായ​ശ്ചി​ത്തം തന്നെയാണ്‌. കാരണം, അതു ദൈവ​വു​മാ​യി ഒരു അംഗീ​കൃത ബന്ധം സാധ്യ​മാ​ക്കി​ത്തീർക്കു​ന്നു. ആദ്യ മനുഷ്യ​നായ ആദാം ദൈവ​ത്തിന്‌ എതിരെ മത്സരി​ച്ചതു നിമിത്തം തന്റെ സന്തതി​ക​ളി​ലേക്കു പാപവും മരണവും കടത്തി​വി​ട്ടു. നേരെ​മ​റിച്ച്‌, മനുഷ്യ​വർഗത്തെ പാപത്തിൽ നിന്നും മരണത്തിൽ നിന്നും മോചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു തന്റെ ജീവൻ മറുവി​ല​യാ​യി നൽകി​ക്കൊണ്ട്‌ ദൈവ​ത്തി​ന്റെ കരുണ​യും പ്രീതി​യും ലഭ്യമാ​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ യേശു അടിസ്ഥാ​ന​മേകി. (1 തിമൊ​ഥെ​യൊസ്‌ 2:5, 6) യേശു​വി​ന്റെ പാപപ​രി​ഹാര യാഗത്തിൽ വിശ്വാ​സം പ്രകട​മാ​ക്കി​ക്കൊണ്ട്‌, പാപി​യായ ആദാമിൽ നിന്നു പാരമ്പ​ര്യ​മാ​യി ലഭിച്ച പാപത്തി​ന്റെ ശിക്ഷാ​വി​ധി​യിൽ നിന്നു നിങ്ങൾക്കു വിടുതൽ പ്രാപി​ക്കാ​നാ​കും. (റോമർ 5:12; 6:23) അങ്ങനെ, നിങ്ങളു​ടെ സ്‌നേ​ഹ​വാ​നാം സ്വർഗീയ പിതാ​വായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​വു​മാ​യി വ്യക്തി​പ​ര​മായ ബന്ധം സ്ഥാപി​ക്കാൻ അത്‌ അത്ഭുത​ക​ര​മായ അവസര​മൊ​രു​ക്കു​ന്നു. ചുരു​ക്ക​ത്തിൽ, യേശു​വി​ന്റെ ശ്രേഷ്‌ഠ യാഗം നിങ്ങൾക്ക്‌ അനന്ത ജീവനെ അർഥമാ​ക്കി​യേ​ക്കാം.—യോഹ​ന്നാൻ 3:16; 17:3.

ഇവയും ബന്ധപ്പെട്ട മറ്റു സംഗതി​ക​ളും ഏപ്രിൽ 1 വ്യാഴാഴ്‌ച ലോക​മെ​മ്പാ​ടും പതിനാ​യി​ര​ക്ക​ണ​ക്കിന്‌ ഇടങ്ങളിൽ ചർച്ച ചെയ്യ​പ്പെ​ടും. അത്‌, യേശു​ക്രി​സ്‌തു​വി​ന്റെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാരക ആചരണ​ത്തി​നാ​യി ദശലക്ഷങ്ങൾ കൂടി​വ​രുന്ന സന്ദർഭ​മാണ്‌. നിങ്ങ​ളെ​യും ക്ഷണിക്കു​ന്നു. എവിടെ, എപ്പോൾ കൂടി​വ​രാ​നാ​കും എന്നു നിങ്ങളെ അറിയി​ക്കു​ന്ന​തി​നു നിങ്ങളു​ടെ പ്രദേ​ശ​ത്തുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​കൾക്കു സന്തോ​ഷ​മേ​യു​ള്ളൂ. ആ ദിവസം ഹാജരാ​കു​ന്നത്‌, യേശു​വി​ന്റെ മാനുഷ ജീവി​ത​ത്തി​ലെ അവസാന ദിവസം നമ്മുടെ സ്‌നേ​ഹ​വാ​നായ ദൈവ​വും അവന്റെ പ്രിയ പുത്ര​നും ചെയ്‌ത കാര്യ​ങ്ങ​ളോ​ടുള്ള നിങ്ങളു​ടെ വിലമ​തിപ്പ്‌ ഊട്ടി​വ​ളർത്തും എന്നതിൽ തെല്ലും സംശയ​മില്ല.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]

 [7-ാം പേജിലെ ചാർട്ട്‌/ചിത്രം]

യേശുവിന്റെ മരണവും പുനരു​ത്ഥാ​ന​വും

പൊ.യു. 33 നീസാൻ, സംഭവങ്ങൾ ഏറ്റവും മഹാനായ മനുഷ്യൻ b

14 വ്യാഴാഴ്‌ച പെസഹാ ആഘോഷം; യേശു അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രു​ടെ 113-ന്റെ 2-ാം ഖ. മുതൽ രാത്രി പാദങ്ങൾ കഴുകു​ന്നു; യേശു​വി​നെ ഒറ്റി​ക്കൊ​ടു​ക്കാൻ 117-ന്റെ 1-ാം ഖ. വരെ യൂദാ പോകു​ന്നു; ക്രിസ്‌തു തന്റെ മരണത്തി​ന്റെ സ്‌മാ​രകം ഏർപ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു (ഈ വർഷം അതിന്റെ ആചരണം ഏപ്രിൽ 1 വ്യാഴാഴ്‌ച സൂര്യാ​സ്‌തമയ ശേഷമാണ്‌); തന്റെ വേർപാ​ടി​നാ​യി അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രെ ഒരുക്കി​ക്കൊ​ണ്ടുള്ള ഉദ്‌ബോ​ധ​നം

അർധരാത്രി മുതൽ പ്രാർഥ​ന​യ്‌ക്കും സ്‌തു​തി​ഗീ​ത​ങ്ങൾക്കും ശേഷം 117 മുതൽ 120 വരെ അതിരാ​വി​ലെ വരെ യേശു​വും അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രും ഗെത്ത്‌ശെമന തോട്ട​ത്തി​ലേക്കു പോകു​ന്നു; ഉറച്ച നിലവി​ളി​യോ​ടും കണ്ണീ​രോ​ടും കൂടെ യേശു പ്രാർഥി​ക്കു​ന്നു; യൂദാ ഈസ്‌ക​ര്യോ​ത്താ വലിയ ഒരു ജനക്കൂ​ട്ട​ത്തോ​ടൊ​പ്പം എത്തി യേശു​വി​നെ ഒറ്റി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു; യേശു​വി​നെ ബന്ധിച്ച്‌ ഹന്നാവി​ന്റെ അടുക്ക​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​മ്പോൾ അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാർ അവനെ വിട്ട്‌ ഓടി​പ്പോ​കു​ന്നു; സൻഹെ​ദ്രി​മി​ന്റെ മുമ്പാകെ ഹാജരാ​ക്കു​ന്ന​തിന്‌ യേശു​വി​നെ മഹാപു​രോ​ഹി​ത​നായ കയ്യഫാ​വി​ന്റെ അടുക്ക​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്നു; മരണത്തി​നു വിധി​ക്കു​ന്നു; ചീത്തവി​ളി​ക്കു​ക​യും ശാരീ​രിക ദ്രോഹം ഏൽപ്പി​ക്കു​ക​യും ചെയ്യുന്നു; പത്രൊസ്‌ യേശു​വി​നെ മൂന്നു പ്രാവ​ശ്യം തള്ളിപ്പ​റ​യു​ന്നു

വെള്ളിയാഴ്‌ച പ്രഭാ​ത​ത്തിൽ യേശു​വി​നെ വീണ്ടും സൻഹെ​ദ്രി​മി​നു 121 മുതൽ 124 വരെ പ്രഭാതം മുമ്പാകെ കൊണ്ടു​വ​രു​ന്നു; പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ അടുക്ക​ലേക്കു കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്നു; ഹെരോ​ദാ​വി​ന്റെ അടുക്ക​ലേക്ക്‌ അയയ്‌ക്കു​ന്നു; തിരികെ പീലാ​ത്തൊ​സി​ന്റെ അടുക്ക​ലേക്ക്‌; യേശു​വി​നെ ചമ്മട്ടി​കൊണ്ട്‌ അടിക്കു​ന്നു, ആക്ഷേപി​ക്കു​ന്നു, ആക്രമി​ക്കു​ന്നു; സമ്മർദ​ത്തി​നു വഴങ്ങി പീലാ​ത്തൊസ്‌ അവനെ വധിക്കാൻ ഏൽപ്പിച്ചു കൊടു​ക്കു​ന്നു; ഉച്ചയോ​ടെ ഗോൽഗോ​ഥാ​യി​ലേക്കു വധിക്കാ​നാ​യി കൊണ്ടു​പോ​കു​ന്നു

മധ്യാഹ്നം മുതൽ നട്ടുച്ച​യോ​ടെ തൂക്കി​ലേ​റ്റു​ന്നു; യേശു മരിക്കു​മ്പോൾ 125, 126 അപരാഹ്നം വരെ ഉച്ച മുതൽ മൂന്നു മണി വരെ ഇരുൾ വ്യാപി​ക്കു​ന്നു; ശക്തമായ ഭൂചലനം ഉണ്ടാകു​ന്നു; ആലയത്തി​ന്റെ തിരശ്ശീല രണ്ടായി ചീന്തി​പ്പോ​കു​ന്നു

സായാഹ്നം ശബത്തിനു മുമ്പ്‌ യേശു​വി​ന്റെ ശരീരം 127-ന്റെ 1-7 ഖ. തോട്ട​ത്തി​ലുള്ള ഒരു കല്ലറയിൽ വെക്കുന്നു

15 വെള്ളി​യാഴ്‌ച ശബത്തു തുടങ്ങു​ന്നു രാത്രി

ശനിയാഴ്‌ച യേശു​വി​ന്റെ കല്ലറയ്‌ക്കൽ കാവൽക്കാ​രെ 127-ന്റെ 8, 9 ഖ. നിർത്താൻ പീലാ​ത്തൊസ്‌ അനുമതി നൽകുന്നു

16 ഞായറാഴ്‌ച അതിരാ​വി​ലെ യേശു​വി​ന്റെ കല്ലറ ശൂന്യ​മാ​യി 127-ന്റെ 10-ാം ഖ. മുതൽ കാണ​പ്പെ​ടു​ന്നു; ഉയിർപ്പി​ക്ക​പ്പെട്ട യേശു, 129-ന്റെ 10-ാം ഖ. വരെ (1) ശലോ​മ​യും യോഹ​ന്ന​യും യാക്കോ​ബി​ന്റെ അമ്മ മറിയ​യും ഉൾപ്പെടെ ഒരു കൂട്ടം ശിഷ്യ​കൾക്കും; (2) മഗ്‌ദ​ല​ക്കാ​രത്തി മറിയ​യ്‌ക്കും; (3) ക്ലെയൊ​പ്പാ​വി​നും അവന്റെ സുഹൃ​ത്തു​ക്കൾക്കും; (4) ശിമോൻ പത്രൊ​സി​നും; (5) അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാ​രും മറ്റു ശിഷ്യ​ന്മാ​രും അടങ്ങുന്ന ഒരു കൂട്ടത്തി​നും പ്രത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ന്നു

[അടിക്കു​റിപ്പ്‌]