അവർ യഹോ​വ​യു​ടെ ഹിതം ചെയ്‌തു

പൗലൊസ്‌ പ്രതി​കൂല സാഹച​ര്യ​ത്തെ മറിക​ട​ക്കു​ന്നു

ആശയ്‌ക്കു വകയി​ല്ലാത്ത ഒരു അവസ്ഥയി​ലാണ്‌ പൗലൊസ്‌. മെഡി​റ്റ​റേ​നി​യൻ കടലിൽ അത്യു​ഗ്ര​മായ കാറ്റു​മൂ​ലം ഉണ്ടാകുന്ന, യൂറോ-അക്വി​ലോ എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന സമു​ദ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ത്തിൽ പെട്ട്‌ ആടിയു​ല​യുന്ന ഒരു കപ്പലി​ലാണ്‌ അവനും മറ്റ്‌ 275 പേരും. ഉഗ്രമായ കൊടു​ങ്കാ​റ്റും പേമാ​രി​യും നിമിത്തം പകൽസ​മ​യത്തു സൂര്യ​നെ​യോ രാത്രി​യിൽ നക്ഷത്ര​ങ്ങ​ളെ​യോ കാണാൻ കഴിയു​ന്നില്ല. കപ്പലിലെ യാത്ര​ക്കാർ പ്രാണ​ഭ​യ​ത്തി​ലാ​ണെന്നു മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​വു​ന്നതേ ഉള്ളൂ. എന്നാൽ, സ്വപ്‌ന​ത്തിൽ ദൈവം തനിക്കു വെളി​പ്പെ​ടു​ത്തിയ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു​കൊണ്ട്‌ പൗലൊസ്‌ അവരെ ആശ്വസി​പ്പി​ക്കു​ന്നു: “കപ്പലിന്നു അല്ലാതെ നിങ്ങളിൽ ആരു​ടെ​യും പ്രാണന്നു ഹാനി വരിക​യില്ല.”—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:14, 20-22.

കൊടു​ങ്കാറ്റ്‌ തുടങ്ങി​യ​തി​ന്റെ 14-ാം ദിവസം രാത്രി​യിൽ ആ നാവികർ അമ്പരപ്പി​ക്കുന്ന ഒരു സംഗതി മനസ്സി​ലാ​ക്കു​ന്നു. അവിടെ വെള്ളത്തി​നു വെറും 20 മാറ്‌ ആഴമേ ഉള്ളൂ. a അൽപ്പ ദൂരം പിന്നി​ട്ട​പ്പോൾ അവർ പിന്നെ​യും ആഴം അളക്കുന്നു. ഇപ്പോൾ ആഴം 15 മാറേ ഉള്ളൂ. കര അടുത്തി​രി​ക്കു​ന്നു! അതൊരു നല്ല വാർത്ത ആണങ്കി​ലും അതിനു ഞെട്ടി​ക്കുന്ന ഒരു വശമുണ്ട്‌. ആഴം കുറഞ്ഞ കടലിൽ ആടിയു​ല​യുന്ന ഈ കപ്പൽ രാത്രി​യിൽ പാറ​ക്കെ​ട്ടു​ക​ളിൽ ഇടിച്ചു തകരാം. നാവികർ ജ്ഞാനപൂർവം നങ്കൂര​മി​ടു​ന്നു. അവരിൽ ചിലർ ഓടി​വള്ളം ഇറക്കി അതിൽ കയറി രക്ഷപ്പെ​ടാൻ ഒരു​മ്പെ​ടു​ന്നു. b എന്നാൽ പൗലൊസ്‌ അവരെ തടയുന്നു. അവൻ സേനാ​പ​തി​യോ​ടും പട്ടാള​ക്കാ​രോ​ടു​മാ​യി പറയുന്നു: “ഇവർ കപ്പലിൽ താമസി​ച്ച​ല്ലാ​തെ നിങ്ങൾക്കു രക്ഷപ്പെ​ടു​വാൻ കഴിയു​ന്നതല്ല.” ആ അധികാ​രി പൗലൊ​സി​ന്റെ വാക്കു​കൾക്കു ചെവി കൊടു​ക്കു​ന്നു. അങ്ങനെ ആ 276 പേരും നേരം വെളു​ക്കു​വോ​ളം കപ്പലിൽ കാത്തി​രി​ക്കു​ന്നു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:27-32.

കപ്പൽ തകരുന്നു

പിറ്റേന്നു രാവിലെ, ഒരു ഉൾക്കട​ലും തീരവും കപ്പൽ യാത്ര​ക്കാ​രു​ടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുന്നു. പുത്തൻ പ്രതീ​ക്ഷ​യോ​ടെ ആ നാവികർ നങ്കൂരം മുറിച്ചു വിടു​ക​യും മുൻപായ്‌ കാറ്റത്ത്‌ ഉയർത്തി കെട്ടു​ക​യും ചെയ്യുന്നു. അപ്പോൾ കപ്പൽ തീര​ത്തേക്കു നീങ്ങുന്നു—നിസ്സം​ശ​യ​മാ​യും അതു യാത്ര​ക്കാ​രിൽ സന്തോ​ഷ​മു​ള​വാ​ക്കു​ന്നു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:39, 40.

എന്നിരു​ന്നാ​ലും, കപ്പൽ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ഒരു മണൽത്തി​ട്ട​യിൽ ഉറച്ചു​പോ​കു​ന്നു. മാത്രമല്ല, ഉഗ്രമായ തിരകൾ വന്നലച്ച്‌ കപ്പലിന്റെ അമരം തകർന്നു​പോ​കു​ന്നു. യാത്ര​ക്കാർ എല്ലാവ​രും കപ്പൽ ഉപേക്ഷി​ച്ചേ തീരൂ! (പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:41) എന്നാൽ ഇതൊരു പ്രശ്‌ന​മാണ്‌. പൗലൊസ്‌ ഉൾപ്പെടെ കപ്പലി​ലുള്ള പലരും തടവു​പു​ള്ളി​ക​ളാണ്‌. റോമൻ നിയമ​പ്ര​കാ​രം, ഒരു തടവു​പു​ള്ളി​യെ രക്ഷപ്പെ​ടാൻ അനുവ​ദി​ക്കുന്ന കാവൽക്കാ​രൻ ആ തടവു​പു​ള്ളി​യു​ടെ ശിക്ഷ അനുഭ​വി​ക്കണം. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ഒരു ഘാതകൻ രക്ഷപ്പെ​ട്ടാൽ വീഴ്‌ച വരുത്തിയ കാവൽക്കാ​രൻ അതിനു പകരമാ​യി തന്റെ ജീവൻ നൽകേണ്ടി വരുമാ​യി​രു​ന്നു.

അത്തരം പ്രത്യാ​ഘാ​ത​ങ്ങളെ ഭയന്ന്‌ പട്ടാള​ക്കാർ എല്ലാ തടവു​കാ​രെ​യും വധിക്കാൻ തീരു​മാ​നി​ക്കു​ന്നു. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, പൗലൊ​സു​മാ​യി സൗഹൃ​ദ​ത്തിൽ ആയിരുന്ന സൈനിക അധികാ​രി ഇടപെ​ടു​ന്നു. സാധ്യ​മാ​കു​ന്ന​വ​രെ​ല്ലാം വെള്ളത്തി​ലേക്കു ചാടി കരയെ ലക്ഷ്യമാ​ക്കി നീന്താൻ അദ്ദേഹം ആജ്ഞാപി​ക്കു​ന്നു. നീന്താൻ കഴിയാ​ത്തവർ പലകക്ക​ഷ​ണ​ത്തി​ന്മേ​ലോ മറ്റോ പിടിച്ചു കിടക്കണം. ആ യാത്ര​ക്കാർ ഓരോ​രു​ത്ത​രാ​യി തകർന്ന കപ്പലിൽനിന്ന്‌ നീന്തി കരപറ്റു​ന്നു. പൗലൊ​സി​ന്റെ വാക്കുകൾ സത്യമാ​യി ഭവിച്ചു—ആർക്കും ജീവഹാ​നി ഉണ്ടായില്ല!—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 27:42-44.

മെലി​ത്ത​യി​ലെ അത്ഭുതം

ക്ഷീണി​ച്ചു​വലഞ്ഞ ആ കൂട്ടം മെലിത്ത എന്നു വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന ദ്വീപിൽ അഭയം കണ്ടെത്തി. അവിടത്തെ നിവാ​സി​കൾ “വിദേശ ഭാഷക്കാർ,” അക്ഷരീ​യ​മാ​യി “ബർബര​ന്മാർ” (ഗ്രീക്കിൽ, വാർവാ​റൊസ്‌) ആണ്‌. c എങ്കിലും, അവർ കിരാ​ത​ന്മാ​രല്ല. പകരം, പൗലൊ​സി​ന്റെ സഹചാ​രി​യായ ലൂക്കൊസ്‌ റിപ്പോർട്ടു ചെയ്യു​ന്നതു പോലെ, അവർ “അസാധാ​രണ ദയ കാണിച്ചു മഴയും ശീതവും നിമിത്തം തീകൂട്ടി ഞങ്ങളെ ഒക്കെയും കൈ​ക്കൊ​ണ്ടു.” വിറകു പെറുക്കി തീയിൽ ഇടാൻ പൗലൊ​സും അവിടു​ത്തെ നിവാ​സി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം കൂടുന്നു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 28:1-3, NW അടിക്കു​റിപ്പ്‌.

പെട്ടെന്ന്‌, ഒരു അണലി പൗലൊ​സി​ന്റെ കയ്യിൽ ചുറ്റുന്നു! പൗലൊസ്‌ ഒരു കൊല​യാ​ളി ആയിരി​ക്കണം എന്നു കരുതുന്ന ദ്വീപു​വാ​സി​കൾ, പാപം ചെയ്യാൻ ഉപയോ​ഗിച്ച ശരീര​ഭാ​ഗത്തെ ആക്രമി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ ദൈവം പാപി​കളെ ശിക്ഷി​ക്കു​ന്നു എന്ന്‌ ഒരുപക്ഷേ വിചാ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കാം. എന്നാൽ നോക്കൂ! അവരെ അമ്പരപ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ പൗലൊസ്‌ ആ പാമ്പിനെ തീയി​ലേക്കു കുടഞ്ഞു​ക​ളഞ്ഞു. ലൂക്കൊ​സി​ന്റെ ദൃക്‌സാ​ക്ഷി വിവരണം പറയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ,  “അവൻ വീർക്കു​ക​യോ പെട്ടെന്നു ചത്തു വീഴു​ക​യോ ചെയ്യും എന്നു​വെച്ചു അവർ കാത്തു​നി​ന്നു.” എന്നാൽ, പിന്നീട്‌ തങ്ങളുടെ അഭി​പ്രാ​യം മാറ്റുന്ന ദ്വീപു​വാ​സി​കൾ, പൗലൊസ്‌ ഒരു ദേവൻ ആയിരി​ക്കു​മെന്നു പറഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങു​ന്നു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 28:3-6.

അടുത്ത മൂന്നു മാസങ്ങൾ പൗലൊസ്‌ മെലി​ത്ത​യിൽ ചെലവ​ഴി​ക്കു​ന്നു. ആ സമയത്ത്‌, തന്നോട്‌ അതിഥി​പ്രി​യം കാട്ടി സ്വീക​രിച്ച ദ്വീപു​പ്ര​മാ​ണി​യായ പുബ്ലി​യൊ​സി​ന്റെ പിതാ​വി​നെ​യും രോഗം ബാധിച്ച മറ്റുള്ള​വ​രെ​യും പൗലൊസ്‌ സുഖ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്നു. മാത്രമല്ല, അവൻ അവിടെ സത്യത്തി​ന്റെ വിത്തു വിതച്ച​തി​ന്റെ ഫലമായി മെലി​ത്ത​യി​ലെ അതിഥി​സ​ത്‌കാ​ര​പ്രി​യ​രായ നിവാ​സി​കൾ അനു​ഗ്ര​ഹി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ക​യും ചെയ്യുന്നു.—പ്രവൃ​ത്തി​കൾ 28:7-11.

നമുക്കുള്ള പാഠം

തന്റെ ശുശ്രൂ​ഷ​ക്കാ​ലത്തു പൗലൊസ്‌ പല വെല്ലു​വി​ളി​ക​ളും അഭിമു​ഖീ​ക​രി​ച്ചു. (2 കൊരി​ന്ത്യർ 11:23-27) മേൽപ്പറഞ്ഞ വിവര​ണ​ത്തിൽ, സുവാർത്തയെ പ്രതി അവൻ ഒരു തടവു​കാ​രൻ ആയിരു​ന്നു. പിന്നീട്‌, അവന്‌ അപ്രതീ​ക്ഷിത പീഡാ​നു​ഭ​വങ്ങൾ നേരി​ടേണ്ടി വന്നു: ശക്തിയായ കൊടു​ങ്കാ​റ്റും കപ്പൽച്ഛേ​ദ​വും. ഇതെല്ലാം നേരി​ട്ടി​ട്ടും, സുവാർത്ത​യു​ടെ തീക്ഷ്‌ണ​ത​യുള്ള ഒരു പ്രസം​ഗകൻ ആയിരി​ക്കാ​നുള്ള ദൃഢ തീരു​മാ​ന​ത്തിൽ നിന്നു പൗലൊസ്‌ വ്യതി​ച​ലി​ച്ചില്ല. സ്വന്തം അനുഭ​വ​ത്തിൽനിന്ന്‌ അവൻ ഇങ്ങനെ എഴുതി: “താഴ്‌ച​യിൽ ഇരിപ്പാ​നും സമൃദ്ധി​യിൽ ഇരിപ്പാ​നും എനിക്കു അറിയാം; തൃപ്‌ത​നാ​യി​രി​പ്പാ​നും വിശന്നി​രി​പ്പാ​നും സമൃദ്ധി​യിൽ ഇരിപ്പാ​നും ബുദ്ധി​മു​ട്ടു അനുഭ​വി​പ്പാ​നും എല്ലാം ഞാൻ ശീലി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. എന്നെ ശക്തനാ​ക്കു​ന്നവൻ മുഖാ​ന്തരം ഞാൻ സകലത്തി​ന്നും മതിയാ​കു​ന്നു.”—ഫിലി​പ്പി​യർ 4:12, 13.

സത്യ​ദൈ​വ​ത്തി​ന്റെ തീക്ഷ്‌ണ​ത​യുള്ള ശുശ്രൂ​ഷകർ ആയിരി​ക്കാ​നുള്ള നമ്മുടെ തീരു​മാ​നത്തെ ജീവിത പ്രശ്‌നങ്ങൾ ഒരിക്ക​ലും ദുർബ​ല​മാ​ക്ക​രുത്‌. അപ്രതീ​ക്ഷി​ത​മായ ഒരു പീഡാ​നു​ഭവം നേരി​ടു​മ്പോൾ, നാം നമ്മുടെ ഭാരം യഹോ​വ​യിൽ അർപ്പി​ക്കു​ന്നു. (സങ്കീർത്തനം 55:22) എന്നിട്ട്‌, നാം ആ പീഡാ​നു​ഭവം സഹിച്ചു​നിൽക്കാൻ അവൻ എങ്ങനെ ഇടയാ​ക്കു​ന്നു​വെന്നു കാണാൻ ക്ഷമാപൂർവം കാത്തി​രി​ക്കു​ന്നു. അതിനി​ടെ, അവൻ നമുക്കാ​യി കരുതു​ന്നു എന്ന ഉറപ്പോ​ടെ നാം അവനെ സവിശ്വ​സ്‌തം സേവി​ക്കു​ന്ന​തിൽ തുടരും. (1 കൊരി​ന്ത്യർ 10:13; 1 പത്രൊസ്‌ 5:7) അചഞ്ചല​രാ​യി നില​കൊ​ള്ളു​ക​വഴി, എന്തു നേരി​ട്ടാ​ലും പൗലൊ​സി​നെ പോലെ പ്രതി​കൂല സാഹച​ര്യ​ത്തെ മറിക​ട​ക്കാൻ നമുക്കു കഴിയും.

[അടിക്കു​റി​പ്പു​കൾ]