ഓസ്‌ട്രിയയിലെ ഗ്രാസ്സിൽ 1899-ലാണ്‌ എന്‍റെ അച്ഛൻ ജനിച്ചത്‌. അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്‍റെ കൗമാ​ര​നാ​ളു​ക​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഒന്നാം ലോക​മ​ഹാ​യു​ദ്ധം. എന്നാൽ 1939-ൽ രണ്ടാം ലോക​യു​ദ്ധം പൊട്ടി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ട​പ്പോൾ സൈനി​ക​സേ​വനം നിർബ​ന്ധി​ത​മാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ ജർമൻ പട്ടാള​ത്തിൽ ചേരേ​ണ്ടി​വന്നു. പക്ഷേ, റഷ്യയിൽവെച്ച് 1943-ൽ അദ്ദേഹം യുദ്ധത്തിൽ കൊല്ല​പ്പെട്ടു. അങ്ങനെ, വെറും രണ്ടു വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ എനി​ക്കെന്‍റെ അച്ഛനെ നഷ്ടമായി. എനിക്ക് അദ്ദേഹത്തെ ഒരിക്ക​ലും അടുത്ത​റി​യാ​നാ​യി​ട്ടില്ല. അച്ഛനി​ല്ലാ​ത്ത​തി​ന്‍റെ വിഷമം എന്നും എന്നെ അലട്ടി​യി​രു​ന്നു; വിശേ​ഷി​ച്ചും സ്‌കൂ​ളിൽ എല്ലാ കുട്ടി​കൾക്കും​തന്നെ അച്ഛനു​ണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞ​പ്പോൾ. എന്നാൽ പിന്നീട്‌, ഒരിക്ക​ലും മരിക്കാത്ത ശ്രേഷ്‌ഠ​പി​താ​വായ നമ്മുടെ സ്വർഗീ​യ​പി​താ​വി​നെ​ക്കു​റിച്ച് പഠിക്കാ​നാ​യത്‌ കൗമാ​ര​പ്രാ​യ​ത്തിൽ എനിക്ക് വലിയ ആശ്വാസം പ്രദാനം ചെയ്‌തു.—ഹബ. 1:12, പി.ഒ.സി.

ഏഴു വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ, ബോയ്‌ സ്‌കൗ​ട്ട്സ്‌ യുവജ​ന​പ്ര​സ്ഥാ​ന​ത്തിൽ ഞാൻ അംഗമാ​യി. ബ്രിട്ടീഷ്‌ സൈന്യ​ത്തി​ലെ ഒരു ലെഫ്‌റ്റ​നന്‍റ് ജനറലാ​യി​രുന്ന റോബർട്ട് സ്റ്റീഫൻസൺ സ്‌മിത്ത്‌ ബേഡൻ-പവ്വൽ 1908-ൽ ഗ്രേറ്റ്‌ ബ്രിട്ട​നിൽ സ്ഥാപിച്ച ഒരു ആഗോ​ള​സം​ഘ​ട​ന​യാണ്‌ ബോയ്‌ സ്‌കൗ​ട്ട്സ്‌. എന്‍റെ പ്രായ​ത്തി​ലുള്ള ബാലന്മാർക്കാ​യി 1916-ൽ അദ്ദേഹം വൂൾഫ്‌ കബ്‌സ്‌ (കബ്‌സ്‌ സ്‌കൗ​ട്ട്സ്‌) എന്നൊരു സംഘട​ന​യും സ്ഥാപി​ച്ചി​രു​ന്നു.

നാട്ടിൻപുറങ്ങളിലെ വാരാ​ന്ത​ക്യാ​മ്പു​കൾ എനിക്ക് വലിയ ഹരമാ​യി​രു​ന്നു. കൂടാ​ര​ങ്ങ​ളിൽ കിടന്ന് ഉറങ്ങാ​നും യൂണി​ഫോ​മിട്ട് നടക്കാ​നും പെരു​മ്പ​റ​മു​ഴ​ക്ക​ത്തിൽ മാർച്ചു​ചെ​യ്യാ​നും ഒക്കെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്നു. വിശേ​ഷി​ച്ചും, കാട്ടു​പ്ര​ദേ​ശത്ത്‌ കളിക​ളിൽ ഏർപ്പെ​ടു​ന്ന​തും വൈകിട്ട് തീകൂട്ടി ചുറ്റു​മി​രുന്ന് പാട്ടു​പാ​ടു​ന്ന​തും ഉൾപ്പെടെ മറ്റു സ്‌കൗ​ട്ടു​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ചെലവ​ഴിച്ച സമയങ്ങൾ ഞാൻ ആസ്വദി​ച്ചി​രു​ന്നു. അന്ന് പ്രകൃതിയെക്കുറിച്ചും ധാരാളം കാര്യങ്ങൾ ഞങ്ങൾ പഠിച്ചു. അതൊക്കെ നമ്മുടെ സ്രഷ്ടാ​വി​ന്‍റെ കരവേ​ല​ക​ളിൽ എന്‍റെ വിലമ​തിപ്പ് വർധി​പ്പി​ച്ചു.

ദിവസവും ഒരു സത്‌പ്രവൃത്തി ചെയ്യാൻ ബോയ്‌ സ്‌കൗ​ട്ടു​കളെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഇതായി​രു​ന്നു അവരുടെ ആദർശ​സൂ​ക്തം. “സദാ സജ്ജർ” എന്നു പറഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങൾ പരസ്‌പരം അഭിവാ​ദ്യം ചെയ്‌തി​രു​ന്നത്‌! ഇത്‌ എന്നെ ആകർഷി​ച്ചു. ഞങ്ങളുടെ ട്രൂപ്പിൽ നൂറി​ല​ധി​കം പയ്യന്മാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പകുതി കത്തോ​ലി​ക്ക​രും പകുതി പ്രൊ​ട്ട​സ്റ്റ​ന്‍റു​കാ​രും ഒരു ബുദ്ധമ​ത​ക്കാ​ര​നും.

1920 മുതൽ, ജംബുരി എന്ന് വിളി​ക്ക​പ്പെ​ടുന്ന അന്തർദേ​ശീയ സ്‌കൗട്ട് സമ്മേള​നങ്ങൾ ഏതാനും വർഷങ്ങൾ കൂടു​മ്പോൾ നടത്തി​യി​രു​ന്നു. 1951 ആഗസ്റ്റിൽ ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലെ ബാറ്റ്‌ ഇഷ്‌ലിൽ നടന്ന ഏഴാമത്‌ ലോക സ്‌കൗട്ട് ജംബു​രി​യി​ലും, 1957 ആഗസ്റ്റിൽ ഇംഗ്ലണ്ടി​ലെ ബർമി​ങ്‌ഹാ​മി​നു സമീപ​മുള്ള സറ്റൺ പാർക്കിൽവെച്ചു നടന്ന ഒൻപതാ​മത്‌ ലോക സ്‌കൗട്ട് ജംബു​രി​യി​ലും ഞാൻ പങ്കെടു​ക്കു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. രണ്ടാമതു പറഞ്ഞ ജംബു​രി​യിൽ 85 രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലും ദേശങ്ങ​ളി​ലും നിന്നുള്ള 33,000-ത്തോളം സ്‌കൗ​ട്ടു​കൾ ഹാജരു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കൂടാതെ, ഇംഗ്ലണ്ടി​ലെ എലിസ​ബെത്ത്‌ രാജ്ഞി ഉൾപ്പെടെ ഏകദേശം 7,50,000 പേർ ജംബു​രി​യിൽ ഞങ്ങളെ സന്ദർശി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തു. അത്‌ ഒരു ആഗോള സഹോ​ദ​ര​വർഗം പോലെ എനിക്കു തോന്നി. എന്നാൽ പെട്ടെ​ന്നു​തന്നെ ഞാൻ, അതി​നെ​യെ​ല്ലാം നിഷ്‌പ്ര​ഭ​മാ​ക്കുന്ന മറ്റൊരു സഹോ​ദ​ര​വർഗത്തെ പരിച​യ​പ്പെ​ടാൻ പോകു​ക​യാ​ണെന്ന് അന്ന് എനിക്ക് ഒട്ടും​തന്നെ അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അത്‌ ഒരു ആത്മീയ സഹോ​ദ​ര​വർഗ​മാ​യി​രു​ന്നു.

1958 വസന്തകാ​ലത്ത്‌ ഓസ്‌ട്രി​യ​യി​ലെ ഗ്രാസ്സി​ലുള്ള വീസ്‌ലെ ഗ്രാന്‍റ് ഹോട്ട​ലിൽ വെയി​റ്റ​റാ​യുള്ള എന്‍റെ  തൊഴിൽപ​രി​ശീ​ലനം പൂർത്തി​യാ​കാൻ പോകു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അതേ ഹോട്ട​ലിൽ പേസ്‌ട്രി ഷെഫ്‌ ആയി ജോലി ചെയ്‌തി​രുന്ന റൂഡോൾഫ്‌ ചിഗ്ഗേൾ അനൗപ​ചാ​രി​ക​മാ​യി എന്നോട്‌ സാക്ഷീ​ക​രി​ച്ചു. സത്യ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച് അന്നേവരെ ഞാൻ ഒന്നും​തന്നെ കേട്ടി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല. അദ്ദേഹം ആദ്യം​തന്നെ ത്രി​ത്വോ​പ​ദേശം എടുത്തി​ട്ടു. അത്‌ ബൈബിൾ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നി​ല്ലെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹം പറയു​ന്നത്‌ തെറ്റാ​ണെ​ന്നും ത്രി​ത്വോ​പ​ദേശം ശരിയാ​ണെ​ന്നും തെളി​യി​ക്കാ​നാ​യി ഞാനും വാദിച്ചു. അദ്ദേഹത്തെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട് എങ്ങനെ​യും അദ്ദേഹത്തെ കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭയി​ലേക്കു തിരി​കെ​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ര​ണ​മെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചു.

റൂഡോൾഫ്‌—അദ്ദേഹത്തെ റൂഡി എന്നാണ്‌ ഞങ്ങൾ വിളി​ച്ചി​രു​ന്നത്‌—എനിക്ക് ഒരു ബൈബിൾ കൊണ്ടു​വ​ന്നു​തന്നു. അത്‌ ഒരു കത്തോ​ലി​ക്കാ ബൈബിൾതന്നെ ആയിരി​ക്ക​ണ​മെന്ന് ഞാൻ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ഞാനത്‌ വായി​ക്കാൻ തുടങ്ങി​യ​പ്പോൾ, അതിനു​ള്ളിൽ വാച്ച്ടവർ സൊ​സൈറ്റി അച്ചടിച്ച ഒരു ലഘുലേഖ റൂഡി വെച്ചി​രു​ന്ന​താ​യി ഞാൻ കണ്ടെത്തി. എനിക്ക് അത്‌ അത്ര ഇഷ്ടമാ​യില്ല. കാരണം, അത്തരം പ്രസി​ദ്ധീ​ക​ര​ണങ്ങൾ സത്യത്തെ വളച്ചൊ​ടിച്ച്, ശരി​യെന്നു തോന്നി​പ്പി​ക്കും​വി​ധം എഴുതി​യ​താ​യി​രി​ക്കു​മെന്ന് ഞാൻ കരുതി. എങ്കിലും അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ബൈബിൾ ചർച്ച ചെയ്യാൻ ഞാൻ ഒരുക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. റൂഡി​യാ​കട്ടെ, അച്ചടിച്ച മറ്റു സാഹി​ത്യ​ങ്ങൾ ഒന്നും​തന്നെ എനിക്കു തരാതി​രു​ന്നു​കൊണ്ട് വിവേകം കാണിച്ചു. തുടർന്ന് ഏതാണ്ട് മൂന്നു മാസ​ത്തേക്ക് ഇടയ്‌ക്കി​ടെ ഞങ്ങൾ ബൈബിൾവി​ഷ​യങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. മിക്ക​പ്പോ​ഴും അത്‌ രാത്രി​വരെ നീണ്ടു.

സ്വന്തം പട്ടണമായ ഗ്രാസ്സി​ലുള്ള ഹോട്ട​ലിൽ തൊഴിൽപ​രി​ശീ​ലനം പൂർത്തി​യാ​യ​ശേഷം മറ്റൊരു ഹോട്ടൽ മാനേ​ജ്‌മെന്‍റ് സ്‌കൂ​ളിൽ ഉപരി​പ​ഠ​ന​ത്തി​നു പോകാൻ അമ്മ എന്നെ പണം തന്ന് സഹായി​ച്ചു. ഒരു ആൽപ്‌സ്‌ താഴ്‌വ​ര​പ്പ​ട്ട​ണ​മായ ബാറ്റ്‌ ഹോഫ്‌ഗാ​സ്റ്റൈ​നി​ലാ​യി​രു​ന്നു ആ സ്‌കൂൾ. അങ്ങനെ, ഞാൻ അങ്ങോട്ട് താമസം മാറി. ബാറ്റ്‌ ഹോഫ്‌ഗാ​സ്റ്റൈ​നി​ലുള്ള ഗ്രാന്‍റ് ഹോട്ട​ലു​മാ​യി സ്‌കൂ​ളിന്‌ ബന്ധമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന കാര്യ​ങ്ങൾക്കു പുറമേ കൂടു​ത​ലായ തൊഴിൽപ​രി​ചയം നേടാ​നാ​യി ഞാൻ ഇടയ്‌ക്കി​ടെ അവിടെ ജോലി ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു.

വിയന്ന​യി​ലുള്ള ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീ​സി​ലേക്ക് റൂഡി എന്‍റെ പുതിയ മേൽവി​ലാ​സം അയച്ചി​രു​ന്നു. അവർ അത്‌, ഇൽസെ അൺറ്റെർ​ഡോർഫെർ, എൽഫ്രീ​ഡെ ലോർ എന്നീ മിഷനറി സഹോ​ദ​രി​മാർക്ക് അയച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. * ഒരു ദിവസം ഹോട്ട​ലി​ലെ റിസപ്‌ഷ​നിസ്റ്റ് എന്നെ വിളിച്ച് രണ്ട് സ്‌ത്രീ​കൾ പുറത്ത്‌ ഒരു കാറിൽ ഇരിപ്പു​ണ്ടെ​ന്നും എന്നോട്‌ സംസാ​രി​ക്കാൻ അവർ ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നെ​ന്നും പറഞ്ഞു. ഞാൻ അമ്പരന്നു​പോ​യി. കാരണം അവരെ​ക്കു​റിച്ച് എനിക്ക് ഒന്നും അറിയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഏതായാ​ലും, അവർ ആരാ​ണെന്നു കാണാൻ ഞാൻ വെളി​യി​ലേക്കു ചെന്നു. രണ്ടാം ലോക​യു​ദ്ധ​ത്തിന്‌ മുമ്പ് വേല നിരോ​ധി​ക്ക​പ്പെട്ട കാലത്ത്‌ നാസി ജർമനി​യിൽ സാക്ഷി​കൾക്ക് സാഹി​ത്യം കടത്തി​ക്കൊ​ണ്ടു​വന്ന് നൽകുന്ന വേലയിൽ അവർ ഏർപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നെന്ന് പിന്നീട്‌ ഞാൻ മനസ്സി​ലാ​ക്കി. യുദ്ധം തുടങ്ങു​ന്ന​തി​നു മുമ്പു​തന്നെ ജർമൻ രഹസ്യ​പ്പോ​ലീസ്‌ (ഗസ്റ്റപ്പോ) അവരെ അറസ്റ്റു ചെയ്‌ത്‌ ലിച്ച്റ്റെൻബുർഗ്‌ തടങ്കൽപ്പാ​ള​യ​ത്തി​ലേക്ക് അയച്ചി​രു​ന്നു. പിന്നീട്‌ യുദ്ധകാ​ലത്ത്‌ അവരെ ബർലിന്‌ സമീപ​മുള്ള റാവൻസ്‌ബ്രൂക്‌ പാളയ​ത്തി​ലേക്ക് മാറ്റി.

എന്‍റെ അമ്മയോ​ളം പ്രായ​മു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു ആ സഹോ​ദ​രി​മാർ, അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ എനിക്ക് അവരോട്‌ ആദരവു തോന്നി. ഏതാനും ആഴ്‌ച​കൾക്കോ മാസങ്ങൾക്കോ ശേഷം, ചർച്ച തുടരാൻ താത്‌പ​ര്യ​മി​ല്ലെന്ന് ഞാൻ അവരോട്‌ പറയു​മെ​ന്നാണ്‌ ഞാൻ ചിന്തി​ച്ചത്‌. അതു​കൊണ്ട് കുറെ ചർച്ചകൾ നടത്തി വെറുതെ അവരുടെ സമയം പാഴാ​ക്കി​ക്ക​ള​യാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹി​ച്ചില്ല. കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭയുടെ, ‘അപ്പൊ​സ്‌ത​ലിക പിന്തു​ടർച്ച’ എന്ന പഠിപ്പി​ക്ക​ലി​നോട്‌ ബന്ധപ്പെട്ട കുറെ തിരു​വെ​ഴു​ത്തു​കൾ കുറിച്ചു തന്നാൽ ധാരാളം, പ്രദേ​ശ​ത്തുള്ള വൈദി​കന്‍റെ അടുക്കൽ പോയി അത്‌ ചർച്ച ചെയ്‌തു​കൊ​ള്ളാം എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ​യാ​കു​മ്പോൾ സത്യ​മെ​ന്താ​ണെന്ന് മനസ്സി​ലാ​ക്കാ​മ​ല്ലോ എന്നാണ്‌ ഞാൻ കരുതി​യത്‌.

അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​നായ പത്രോസ്‌ വരെ എത്തുന്ന പാപ്പാ​മാ​രു​ടെ ഇടമു​റി​യാത്ത ഒരു ശൃംഖലയുണ്ടെന്നാണ്‌ ‘അപ്പൊ​സ്‌ത​ലിക പിന്തു​ടർച്ച’ എന്ന പഠിപ്പി​ക്ക​ലി​ലൂ​ടെ റോമൻ കത്തോ​ലി​ക്കാ സഭ അവകാ​ശ​പ്പെ​ടു​ന്നത്‌. (മത്തായി 16:18, 19-ലെ യേശു​വി​ന്‍റെ വാക്കു​കളെ സഭ തെറ്റായി വ്യാഖ്യാ​നി​ക്കു​ന്നു.) ഔദ്യോ​ഗി​ക​പ​ദ​വി​യിൽ ഇരിക്കു​മ്പോൾ (ex cathedra) വിശ്വാ​സ​സം​ബ​ന്ധി​യായ വിഷയ​ങ്ങ​ളിൽ പോപ്പിന്‌ അപ്രമാ​ദി​ത്വ​മു​ണ്ടെ​ന്നും തന്മൂലം ഒരു പ്രകാ​ര​ത്തി​ലും തെറ്റു​പ​റ്റി​ല്ലെ​ന്നും കത്തോ​ലി​ക്കാ​സഭ പഠിപ്പി​ക്കു​ന്നു. ഞാൻ ഇത്‌ വിശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്നു. അതു​കൊണ്ട്, കത്തോ​ലി​ക്കർ ‘പരിശു​ദ്ധ​പി​താവ്‌’ എന്ന് സംബോ​ധന ചെയ്യുന്ന പോപ്പിന്‌ തെറ്റാ​വ​ര​മു​ണ്ടെ​ങ്കിൽ, അദ്ദേഹം ത്രിത്വ​ത്തെ സത്യ​മെന്ന് പ്രഖ്യാ​പി​ച്ചാൽ അത്‌ സത്യമാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മ​ല്ലോ എന്ന് ഞാൻ ഉറച്ച് വിശ്വ​സി​ച്ചു. പക്ഷേ അദ്ദേഹ​ത്തിന്‌ തെറ്റാ​വ​ര​മി​ല്ലെ​ങ്കിൽ ആ ഉപദേശം തെറ്റാ​യി​രു​ന്നേ​ക്കാം. അതു​കൊണ്ട് മിക്ക കത്തോ​ലി​ക്ക​രെ​യും സംബന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം അപ്പൊ​സ്‌ത​ലിക പിന്തു​ടർച്ച എന്നത്‌ നിർണാ​യ​ക​മായ ഒരു ഉപദേ​ശ​മാണ്‌, കാരണം കത്തോ​ലി​ക്കാ​സ​ഭ​യു​ടെ ഇതര പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​കൾ ശരിയാ​ണോ തെറ്റാ​ണോ എന്നത്‌ അതിനെ ആശ്രയി​ച്ചാ​ണി​രി​ക്കു​ന്നത്‌!

എന്‍റെ ചോദ്യ​ങ്ങൾക്ക് തൃപ്‌തികരമായി ഉത്തരം പറയാൻ പുരോ​ഹി​ത​നാ​യില്ല; പകരം അദ്ദേഹം അപ്പൊ​സ്‌ത​ലിക പിന്തു​ടർച്ച​യെ​പ്പറ്റി പറയുന്ന, കത്തോ​ലി​ക്കാ​സ​ഭ​യു​ടെ പഠിപ്പി​ക്ക​ലു​ക​ള​ട​ങ്ങിയ ഒരു പുസ്‌തകം ഷെൽഫിൽനിന്ന് പുറ​ത്തെ​ടു​ത്തു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞതു​പോ​ലെ ഞാൻ അത്‌ വീട്ടിൽ കൊണ്ടു​പോ​യി വായിച്ചു. പൂർവാ​ധി​കം സംശയ​ങ്ങ​ളു​മാ​യാണ്‌ ഞാൻ തിരി​കെ​ച്ചെ​ന്നത്‌! ഉത്തരം​മു​ട്ടിയ അദ്ദേഹം ഒടുവിൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “എനിക്ക് നിന്നെ പറഞ്ഞു​ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​കില്ല, നിനക്ക് എന്നെയും. . . . നിനക്ക് നല്ലതു വരട്ടെ!” എന്നോ​ടൊ​പ്പം മറ്റൊരു ചർച്ചയ്‌ക്ക് അദ്ദേഹം തയ്യാറ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

അതോടെ, ഇൽസെ​യോ​ടും എൽഫ്രീ​ഡെ​യോ​ടും ഒപ്പം ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറാ​യി. സ്വർഗ​ത്തി​ലുള്ള യഥാർഥ പരിശു​ദ്ധ​പി​താ​വായ യഹോ​വ​യാം ദൈവ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച് അവർ എന്നെ പലതും പഠിപ്പി​ച്ചു. (യോഹ. 17:11) അന്ന് ആ പ്രദേ​ശത്ത്‌ സഭയു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഒരു താത്‌പ​ര്യ​ക്കാ​രന്‍റെ വീട്ടിൽവെച്ച് ആ രണ്ടു സഹോ​ദ​രി​മാ​രാണ്‌ യോഗങ്ങൾ നടത്തി​യി​രു​ന്നത്‌. വിരലിൽ എണ്ണാവു​ന്നവർ മാത്ര​മാണ്‌ ഹാജരാ​യി​രു​ന്നത്‌. നേതൃത്വമെടുക്കാൻ സ്‌നാ​ന​പ്പെട്ട സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ ഇല്ലായി​രു​ന്ന​തി​നാൽ നിർദി​ഷ്ട​വി​വ​രങ്ങൾ സഹോ​ദ​രി​മാർ തമ്മിൽ ചർച്ച ചെയ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പതിവ്‌. വല്ലപ്പോ​ഴു​മൊ​ക്കെ, മറ്റ്‌ എവി​ടെ​നി​ന്നെ​ങ്കി​ലു​മുള്ള ഒരു സഹോ​ദരൻ വന്ന് വാടക​യ്‌ക്കെ​ടുത്ത സ്ഥലത്ത്‌ ഒരു പരസ്യ​പ്ര​സം​ഗം നടത്തു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഇൽസെ​യോ​ടും എൽഫ്രീ​ഡെ​യോ​ടും ഒപ്പം ഞാൻ ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി​യത്‌ 1958 ഒക്‌ടോ​ബ​റി​ലാണ്‌. മൂന്നു മാസത്തി​നു ശേഷം 1959 ജനുവ​രി​യിൽ ഞാൻ സ്‌നാ​ന​മേറ്റു. സ്‌നാ​ന​മേൽക്കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്, പ്രസം​ഗ​വേല നിർവ​ഹി​ക്കു​ന്നത്‌ എങ്ങനെ​യാ​ണെന്നു കാണാൻ അവരോ​ടൊ​പ്പം വീടു​തോ​റും പോരട്ടേ എന്ന് ഞാൻ ചോദി​ച്ചു. (പ്രവൃ. 20:20) ഒരു പ്രാവ​ശ്യം അവരുടെ കൂടെ പോയ​തി​നു ശേഷം, പ്രവർത്തി​ക്കാൻ സ്വന്തമാ​യി ഒരു പ്രദേശം ഞാൻ അവരോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. അവർ എനിക്ക് ഒരു ഗ്രാമ​പ്ര​ദേശം നിയമി​ച്ചു​തന്നു. ഞാൻ ഒറ്റയ്‌ക്ക് അവിടെ പോയി പ്രസം​ഗി​ക്കു​ക​യും താത്‌പ​ര്യ​ക്കാർക്ക് മടക്കസ​ന്ദർശനം നടത്തു​ക​യും ചെയ്യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആദ്യമാ​യി ഏതെങ്കി​ലും ഒരു സഹോ​ദ​രന്‍റെ കൂടെ എനിക്കു പ്രവർത്തി​ക്കാ​നാ​യത്‌ പിന്നീട്‌ സർക്കിട്ട് മേൽവി​ചാ​രകൻ ഞങ്ങളെ സന്ദർശി​ക്കാൻ വന്നപ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു.

1960-ൽ ഹോട്ടൽ മാനേ​ജ്‌മെന്‍റ് പഠനം പൂർത്തി​യാ​യ​പ്പോൾ, എന്‍റെ കുടും​ബാം​ഗ​ങ്ങളെ ബൈബിൾ പഠിക്കാൻ സഹായി​ക്കാ​നാ​യി ഞാൻ നാട്ടി​ലേക്കു തിരി​ച്ചു​പോ​യി. അവരിൽ ആരും​തന്നെ ഇന്നോളം സത്യത്തിൽ വന്നിട്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ചില​രൊ​ക്കെ ചെറി​യ​തോ​തിൽ താത്‌പ​ര്യം കാണി​ക്കു​ന്നുണ്ട്.

1961-ൽ, പയനി​യ​റി​ങ്ങിന്‌ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട് ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീ​സിൽ നിന്നുള്ള കത്തുകൾ സഭകളിൽ വായിച്ചു. അവിവാ​ഹി​ത​നും ആരോ​ഗ്യ​വാ​നും ആയിരു​ന്ന​തി​നാൽ പയനി​യ​റിങ്‌ ചെയ്യാ​തി​രി​ക്കാൻ എനിക്ക് യാതൊ​രു ഒഴിക​ഴി​വു​മി​ല്ലെന്ന് ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. സർക്കിട്ട് മേൽവി​ചാ​ര​ക​നായ കുർട്ട് കൂണി​നോട്‌ ഞാൻ സംസാ​രി​ച്ചു. പയനി​യ​റിങ്‌ ചെയ്യാ​നാ​യി ഒരു കാർ വാങ്ങു​ന്ന​തിന്‌ ഏതാനും മാസം​കൂ​ടെ ഞാൻ ജോലി ചെയ്യു​ന്ന​തി​നെ​ക്കു​റിച്ച് എന്താണ്‌ അഭി​പ്രാ​യ​മെന്ന് ഞാൻ അദ്ദേഹ​ത്തോട്‌ ആരാഞ്ഞു. “മുഴു​സ​മ​യ​ശു​ശ്രൂഷ ചെയ്യാൻ യേശു​വി​നും അപ്പൊ​സ്‌ത​ല​ന്മാർക്കും കാർ വേണ്ടി​യി​രു​ന്നോ?” എന്നായി​രു​ന്നു അദ്ദേഹ​ത്തി​ന്‍റെ മറു​ചോ​ദ്യം. അതെന്‍റെ കണ്ണുതു​റ​പ്പി​ച്ചു! എത്രയും പെട്ടെന്ന് പയനി​യ​റിങ്‌ തുടങ്ങാൻ ഞാൻ പദ്ധതി​യി​ട്ടു. പക്ഷേ, ആഴ്‌ച​യിൽ 72  മണിക്കൂർ വീതം ഞാൻ ഒരു ഹോട്ട​ലിൽ ജോലി ചെയ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന​തു​കൊണ്ട് ആദ്യം​തന്നെ അതിൽ ഒരു മാറ്റം അനിവാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു.

ജോലിസമയം 60 മണിക്കൂ​റാ​യിട്ട് കുറച്ചു​ത​രാ​മോ എന്ന് ഞാൻ മേലധി​കാ​രി​യോട്‌ ചോദി​ച്ചു. അദ്ദേഹം അങ്ങനെ ചെയ്‌തെന്നു മാത്രമല്ല അതേ ശമ്പളം തന്നെ തരിക​യും ചെയ്‌തു. കുറച്ചു​നാൾ കഴിഞ്ഞ്, 48 മണിക്കൂർ മാത്രം ജോലി ചെയ്യാൻ എന്നെ അനുവ​ദി​ക്കാ​മോ എന്ന് ഞാൻ ചോദി​ച്ചു. അതും അദ്ദേഹം അനുവ​ദി​ച്ചു; ശമ്പളം പഴയതു​തന്നെ! അടുത്ത​താ​യി, ആഴ്‌ച​യിൽ 36 മണിക്കൂർ അല്ലെങ്കിൽ 6 മണിക്കൂർവെച്ച് 6 ദിവസം ജോലി ചെയ്യാൻ അനുവ​ദി​ക്കാ​മോ എന്നായി ഞാൻ. അതിനും അദ്ദേഹം വഴങ്ങി. എന്നെ അതിശ​യി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട്, പഴയ ശമ്പളം​തന്നെ അദ്ദേഹം എനിക്ക് നിലനി​റു​ത്തി! എന്നെ നഷ്ടപ്പെ​ടു​ത്താൻ ബോസിന്‌ മനസ്സി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെന്ന് തോന്നു​ന്നു. ഇങ്ങനെ സമയം ക്രമീ​ക​രി​ച്ച​തു​കൊണ്ട് എനിക്ക് സാധാരണ പയനി​യ​റിങ്‌ തുടങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞു. അന്നൊക്കെ സാധാരണ പയനി​യർമാർ മാസം​തോ​റും 100 മണിക്കൂർ പ്രവർത്തി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

നാലു മാസത്തി​നു ശേഷം, കരിന്തിയ പ്രവി​ശ്യ​യി​ലെ സ്‌പി​റ്റാൾ ആൻ ഡേർ ഡ്രൗ എന്ന പട്ടണത്തി​ലുള്ള ഒരു ചെറിയ സഭയിൽ പ്രത്യേക പയനി​യ​റും സഭാദാ​സ​നും ആയി എനിക്കു നിയമനം ലഭിച്ചു. അക്കാലത്ത്‌, പ്രത്യേക പയനി​യർമാ​രു​ടെ മണിക്കൂർ വ്യവസ്ഥ മാസം 150 മണിക്കൂ​റാ​യി​രു​ന്നു. എനിക്ക് പയനിയർ പങ്കാളി​യാ​യി ആരുമു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നില്ല. ഗർട്രൂഡ്‌ ലോബ്‌നെർ എന്നു പേരുള്ള ഒരു സഹോ​ദരി ശുശ്രൂ​ഷ​യിൽ എനിക്ക് നൽകിയ പിന്തുണ ഞാൻ അതിയാ​യി വിലമ​തി​ച്ചു. സഭാദാ​സന്‍റെ സഹായി​യാ​യും ആ സഹോ​ദരി സേവി​ച്ചി​രു​ന്നു. *

1963-ൽ സർക്കിട്ട് വേല ചെയ്യാൻ എനിക്ക് ക്ഷണം ലഭിച്ചു. ഭാരിച്ച സ്യൂട്ട്കേ​സു​ക​ളു​മാ​യി സഭകൾ തോറു​മുള്ള എന്‍റെ യാത്ര ചില​പ്പോ​ഴെ​ല്ലാം തീവണ്ടി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു. സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളിൽ ആർക്കും​തന്നെ സ്വന്തമാ​യി കാർ ഇല്ലായി​രു​ന്ന​തി​നാൽ സ്റ്റേഷനിൽവന്ന് എന്നെ കൂട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​കാൻ ആർക്കും കഴിഞ്ഞി​രു​ന്നില്ല. ‘ഡംഭ്‌’ കാട്ടു​ന്ന​താ​യി സഹോ​ദ​ര​ങ്ങൾക്ക് തോന്നാ​തി​രി​ക്കാൻ, താമസം ക്രമീ​ക​രി​ച്ചി​രി​ക്കുന്ന വീട്ടി​ലേക്ക് ടാക്‌സി പിടി​ക്കാ​തെ നടന്നാണ്‌ ഞാൻ പോയി​രു​ന്നത്‌.

1965-ൽ, അപ്പോ​ഴും അവിവാ​ഹി​ത​നാ​യി​രുന്ന എനിക്ക് ഗിലെ​യാദ്‌ സ്‌കൂ​ളി​ന്‍റെ 41-‍ാ‍ം ക്ലാസ്സി​ലേക്ക് ക്ഷണം ലഭിച്ചു. എന്‍റെ സഹപാ​ഠി​ക​ളിൽ അനേക​രും അവിവാ​ഹി​ത​രാ​യി​രു​ന്നു. ബിരുദം നേടി​യ​ശേഷം, സ്വന്തം നാടായ ഓസ്‌ട്രി​യ​യിൽത്തന്നെ സർക്കിട്ട് വേലയിൽ തുടരാൻ എനിക്ക് നിയമനം ലഭിച്ചത്‌ എന്നെ അത്ഭുത​പ്പെ​ടു​ത്തി. എന്നിരു​ന്നാ​ലും, ഐക്യ​നാ​ടു​കൾ വിട്ടു​പോ​കു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്, ഒരു സർക്കിട്ട് മേൽവി​ചാ​ര​ക​നോ​ടൊ​പ്പം നാല്‌ ആഴ്‌ച സേവി​ക്കാൻ എന്നോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. ആന്തണി കോണ്ടി സഹോ​ദ​ര​നോ​ടൊ​പ്പ​മാ​യി​രു​ന്നു അത്‌. സ്‌നേ​ഹോ​ദാ​ര​നായ അദ്ദേഹം വയൽസേ​വനം വളരെ ഇഷ്ടപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു, അതിൽ വളരെ നിപു​ണ​നു​മാ​യി​രു​ന്നു. അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം സേവി​ച്ചത്‌ ഞാൻ വളരെ​യ​ധി​കം ആസ്വദി​ച്ചു. വടക്കൻ ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ കോൺവോൾ പ്രദേ​ശ​ത്താണ്‌ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തി​ച്ചത്‌.

ഓസ്‌ട്രിയയിൽ തിരി​കെ​യെ​ത്തി​യ​പ്പോൾ, എന്നെ നിയമിച്ച സർക്കി​ട്ടിൽ റ്റോവ്‌ മെരേറ്റെ എന്ന സുന്ദരി​യായ ഒരു സഹോ​ദ​രി​യെ ഞാൻ കണ്ടുമു​ട്ടി. അഞ്ചു വയസ്സു​ള്ള​പ്പോൾ മുതൽ സത്യത്തി​ലാണ്‌ അവൾ വളർത്ത​പ്പെ​ട്ടത്‌. ഞങ്ങൾ എങ്ങനെ​യാണ്‌ കണ്ടുമു​ട്ടി​യ​തെന്ന് സഹോ​ദ​രങ്ങൾ ചോദി​ക്കു​മ്പോൾ, “അതൊക്കെ ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീസ്‌ ക്രമീ​ക​രി​ച്ച​താണ്‌” എന്ന് തമാശ​യാ​യി ഞങ്ങൾ പറയാ​റുണ്ട്. ഒരു വർഷത്തി​നു ശേഷം, 1967 ഏപ്രി​ലിൽ ഞങ്ങൾ വിവാ​ഹി​ത​രാ​യി. ഒരുമിച്ച് സഞ്ചാര​വേ​ല​യിൽ തുടരാൻ ഞങ്ങൾക്ക് അനുമതി ലഭിച്ചു.

തൊട്ടടുത്ത വർഷം, യഹോവ തന്‍റെ അനർഹ​ദ​യ​യാൽ എന്നെ അവന്‍റെ ഒരു ആത്മീയ​പു​ത്ര​നാ​യി ദത്തെടു​ത്തെന്ന് എനിക്ക് തിരി​ച്ച​റി​യാ​നാ​യി. അങ്ങനെ, എന്‍റെ സ്വർഗീയ പിതാ​വി​നോ​ടും റോമർ 8:15 പറയു​ന്ന​തു​പോ​ലെ “അബ്ബാ, പിതാവേ” എന്ന് അവനെ വിളി​ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ടും ഉള്ള ഒരു സവി​ശേ​ഷ​ബന്ധം അവി​ടെ​നിന്ന് ആരംഭി​ച്ചു.

ഞാനും മെരേ​റ്റെ​യും 1976 വരെ ഒരുമിച്ച് സർക്കിട്ട്/ഡിസ്‌ട്രി​ക്‌റ്റ്‌ വേലയിൽ തുടർന്നു. മഞ്ഞുകാ​ലത്ത്‌ ചില​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ, ചൂടു​പി​ടി​പ്പി​ക്കാ​നുള്ള സംവി​ധാ​ന​ങ്ങ​ളൊ​ന്നു​മി​ല്ലാത്ത കിടപ്പു​മു​റി​ക​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഞങ്ങൾ ഉറങ്ങി​യി​രു​ന്നത്‌,  ഊഷ്‌മാ​വാ​ണെ​ങ്കിൽ ഖരാങ്ക​ത്തി​നു താഴെ​യും. ഒരിക്കൽ ഉറക്കമു​ണർന്ന് നോക്കി​യ​പ്പോൾ പുതപ്പി​ന്‍റെ മേലറ്റം തകിടു​പോ​ലെ കട്ടിപി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു; ഞങ്ങളുടെ നിശ്വാ​സ​ത്തി​ലെ ജലാംശം തണുത്തു​റഞ്ഞ് വെള്ളനി​റ​ത്തിൽ അതിൽ പറ്റിപ്പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌! അങ്ങനെ ഒടുവിൽ, രാത്രി​യി​ലെ തണുപ്പ് സഹിക്ക​വ​യ്യാ​തെ ഒരു ഇലക്‌ട്രിക്‌ ഹീറ്റർ കൊണ്ടു​ന​ട​ക്കാൻ ഞങ്ങൾ തീരു​മാ​നി​ച്ചു. ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ, രാത്രിക്ക് കുളി​മു​റി ഉപയോ​ഗി​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കിൽ മഞ്ഞിലൂ​ടെ നടന്ന് പുറത്തുള്ള തുറന്ന മറപ്പു​ര​യിൽ എത്തണമാ​യി​രു​ന്നു. താമസി​ക്കാൻ സ്വന്തം ഇടമി​ല്ലാ​ഞ്ഞ​തു​കൊണ്ട്, പോയ​വാ​രം താമസി​ച്ചി​രുന്ന വീട്ടിൽത്തന്നെ തിങ്കളാ​ഴ്‌ച​കൂ​ടി കഴിച്ചു​കൂ​ട്ടി​യിട്ട് ചൊവ്വാഴ്‌ച രാവിലെ അടുത്ത സഭയി​ലേക്ക് നീങ്ങു​മാ​യി​രു​ന്നു.

കാലമിന്നോളം എന്‍റെ പ്രിയ​ഭാ​ര്യ എനിക്ക് വലിയ പിന്തുണ നൽകി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. വയൽസേ​വ​ന​മാണ്‌ അവൾക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയ​പ്പെട്ട കാര്യം. അതു​കൊ​ണ്ടു​തന്നെ ഒരിക്ക​ലും എനിക്ക് അവളെ അതിന്‌ നിർബ​ന്ധി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ട്ടില്ല. സുഹൃത്തുക്കളെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ക​യും മറ്റുള്ള​വർക്കു​വേണ്ടി കരുതു​ക​യും ചെയ്യുന്ന ഒരു രീതി​യാണ്‌ അവൾക്കു​ള്ളത്‌. ഇത്‌ എനിക്ക് വളരെ സഹായ​മാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടുണ്ട്.

1976-ൽ വിയന്ന​യി​ലുള്ള ഓസ്‌ട്രിയ ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീ​സിൽ സേവി​ക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് ക്ഷണം ലഭിച്ചു. ഞാൻ ബ്രാഞ്ച് കമ്മിറ്റി അംഗമാ​യി നിയമി​ത​നാ​യി. ആ സമയത്ത്‌, പല പൂർവ​യൂ​റോ​പ്യൻ രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലു​മുള്ള വേലയ്‌ക്ക് മേൽനോ​ട്ടം വഹിച്ചി​രു​ന്നത്‌ ഓസ്‌ട്രിയ ബ്രാഞ്ചാ​യി​രു​ന്നു. അതിൽ ബൈബിൾസാ​ഹി​ത്യം രഹസ്യ​മാ​യി ആ രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക് അയച്ചു​കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​തും ഉൾപ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. യൂർഗെൻ റണ്ഡൽ സഹോ​ദ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു ആ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ അമരത്ത്‌. അദ്ദേഹം അക്കാര്യ​ത്തിൽ വളരെ​യ​ധി​കം മുൻകൈ എടുത്ത്‌ പ്രവർത്തി​ച്ചി​രു​ന്നു. എനിക്ക് അദ്ദേഹ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം പ്രവർത്തി​ക്കാ​നുള്ള അവസരം ലഭിച്ചു. തുടർന്ന് പത്ത്‌ പൂർവ​യൂ​റോ​പ്യൻ ഭാഷക​ളി​ലേക്ക് സാഹി​ത്യം വിവർത്തനം ചെയ്യു​ന്ന​തിൽ മേൽനോ​ട്ടം വഹിക്കാൻ എന്നോട്‌ ആവശ്യ​പ്പെട്ടു. യൂർഗെ​നും ഭാര്യ ഗർട്രൂ​ഡും ജർമനി​യിൽ പ്രത്യേക പയനി​യർമാർ എന്ന നിലയിൽ ഇന്നും വിശ്വ​സ്‌ത​മാ​യി സേവി​ക്കു​ന്നു. 1978 മുതൽ ഓസ്‌ട്രിയ ബ്രാഞ്ച്, മാസി​കകൾ ഫോ​ട്ടോ​ടൈ​പ്പ്സെറ്റ്‌ ചെയ്യാ​നും ചെറിയ ഒരു ഓഫ്‌സെറ്റ്‌ പ്രസ്സിൽ ആറു ഭാഷക​ളിൽ അവ അച്ചടി​ക്കാ​നും തുടങ്ങി. മാസി​കാ​വ​രി​സം​ഖ്യ ആവശ്യ​പ്പെ​ട്ടി​രുന്ന വ്യത്യസ്‌ത രാജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേക്ക് ഞങ്ങൾ അവയും ക്രമമാ​യി അയച്ചു​പോ​ന്നു. ഓറ്റോ കുശ്‌ളിച്ച് സഹോ​ദ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു ഇതി​നെ​ല്ലാം നേതൃത്വം വഹിച്ചി​രു​ന്നത്‌. ഭാര്യ ഇങ്‌ഗ്രി​റ്റി​നൊ​പ്പം അദ്ദേഹം ഇപ്പോൾ ജർമനി​യി​ലുള്ള ബ്രാ​ഞ്ചോ​ഫീ​സിൽ സേവി​ക്കു​ക​യാണ്‌.

പൂർവയൂറോപ്പിലെ സഹോ​ദ​ര​ന്മാർ മിമി​യോ​ഗ്രാഫ്‌ യന്ത്രങ്ങൾ ഉപയോ​ഗി​ച്ചോ ഫിലി​മിൽനിന്ന് നേരിട്ട് പകർപ്പെ​ടു​ത്തോ തദ്ദേശീ​യ​മാ​യും സാഹി​ത്യം ഉത്‌പാ​ദി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്നു. എങ്കിലും, മറ്റു രാജ്യ​ങ്ങ​ളിൽനി​ന്നുള്ള സഹായം അവർക്ക് ആവശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ പരിരക്ഷ ഈ പ്രവർത്ത​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ മേൽ ഉണ്ടായി​രു​ന്നു. നിരോ​ധ​ന​ത്തിൻ മധ്യേ നിരവധി വർഷങ്ങൾ ക്ലേശപൂർണ​മായ സാഹച​ര്യ​ങ്ങ​ളിൽ സേവിച്ച ആ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ ബ്രാഞ്ചി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന ഞങ്ങൾ അതിയാ​യി സ്‌നേ​ഹി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യി.

ഭരണസം​ഘ​ത്തി​ലെ ഒരു അംഗമാ​യി​രുന്ന തിയോ​ഡർ ജാരറ്റ്‌സ്‌ സഹോ​ദ​ര​നോ​ടൊ​പ്പം 1989-ൽ റൊമാ​നിയ  സന്ദർശി​ക്കാൻ എനിക്ക് പദവി ലഭിച്ചു. സംഘട​ന​യിൽനിന്ന് അകന്നു​പോ​യി​രുന്ന കുറെ സഹോ​ദ​ര​ങ്ങളെ തിരി​കെ​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​രിക എന്നതാ​യി​രു​ന്നു ആ യാത്ര​യു​ടെ ലക്ഷ്യം. 1949 മുതൽ പലവിധ കാരണ​ങ്ങ​ളാൽ അവർ സംഘടന വിട്ടു​പോ​കു​ക​യും സ്വന്തമാ​യി സഭകൾ രൂപീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെയ്‌തി​രു​ന്നു. എന്നുവ​രി​കി​ലും അവർ പ്രസം​ഗ​വേല തുടരു​ക​യും സ്‌നാ​ന​പ്പെ​ടു​ത്തു​ക​യും ചെയ്‌തു​പോ​ന്നു. യഹോ​വ​യു​ടെ സാക്ഷി​ക​ളു​ടെ ലോകാ​സ്ഥാ​നം അംഗീ​ക​രി​ച്ചി​രുന്ന സംഘട​ന​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രുന്ന സഹോ​ദ​ര​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ​തന്നെ അവരും തങ്ങളുടെ ക്രിസ്‌തീയ നിഷ്‌പ​ക്ഷ​ത​യെ​പ്രതി ജയിലിൽ പോയി​രു​ന്നു. റൊമാ​നി​യ​യി​ലെ നിരോ​ധനം അപ്പോ​ഴും തുടരു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന​തി​നാൽ, ഞങ്ങൾ പാംഫിൽ ആൽബു സഹോ​ദ​രന്‍റെ വീട്ടിൽ നാലു പ്രമുഖ മൂപ്പന്മാ​രോ​ടും റൊമാ​നി​യ​യി​ലെ അംഗീകൃത കൺട്രി കമ്മിറ്റി​യു​ടെ പ്രതി​നി​ധി​ക​ളോ​ടും ഒപ്പം ഒരു യോഗം രഹസ്യ​മാ​യി വിളി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി. റോൾഫ്‌ കെലൻ എന്ന ദ്വിഭാ​ഷി​യെ​യും ഞങ്ങൾ ഓസ്‌ട്രി​യ​യിൽനിന്ന് കൂടെ​ക്കൂ​ട്ടി​യി​രു​ന്നു.

ചർച്ച നടന്ന രണ്ടാമത്തെ രാത്രി​യിൽ, ആൽബു സഹോ​ദരൻ തന്‍റെ നാല്‌ സഹമൂ​പ്പ​ന്മാ​രെ സംഘട​ന​യോട്‌ ചേരാൻ പ്രേരി​പ്പി​ച്ചു​കൊണ്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു: “ഇപ്പോൾ നമ്മൾ ഇത്‌ ചെയ്‌തി​ല്ലെ​ങ്കിൽ നമുക്ക് ഇനി ഒരു അവസരം കിട്ടി​യെന്നു വരില്ല.” അങ്ങനെ, 5,000-ത്തോളം സഹോ​ദ​രങ്ങൾ സംഘട​ന​യി​ലേക്ക് തിരി​കെ​യെത്തി. സാത്താന്‌ എത്ര കനത്ത പ്രഹരം! യഹോ​വ​യ്‌ക്ക് എത്ര വലിയ വിജയം!

1989 അവസാനം, പൂർവ​യൂ​റോ​പ്പിൽ കമ്മ്യൂ​ണി​സം തകരു​ന്ന​തി​നു മുമ്പ്, എന്നെയും ഭാര്യ​യെ​യും ന്യൂ​യോർക്കി​ലെ ലോകാ​സ്ഥാ​ന​ത്തേക്ക് ഭരണസം​ഘം ക്ഷണിച്ചു. ഇതു ഞങ്ങളെ വിസ്‌മ​യ​ഭ​രി​ത​രാ​ക്കി. 1990 ജൂലൈ മുതൽ ഞങ്ങൾ ബ്രുക്ലിൻ ബെഥേ​ലിൽ സേവി​ക്കാൻ തുടങ്ങി. 1992-ൽ ഭരണസം​ഘ​ത്തി​ന്‍റെ സർവീസ്‌ കമ്മിറ്റി​യു​ടെ ഒരു സഹായി​യാ​യി എന്നെ നിയമി​ച്ചു. 1994 ജൂലൈ മുതൽ ഭരണസം​ഘാം​ഗം എന്ന നിലയി​ലുള്ള സേവന​പ​ദവി ഞാൻ ആസ്വദി​ച്ചു​വ​രു​ന്നു.

ഞാൻ ഹോട്ട​ലിൽ ഭക്ഷണം വിളമ്പി​യി​രുന്ന ആ നാളുകൾ ഇന്ന് ഏറെ പിന്നി​ലാണ്‌. ഇന്ന് നമ്മുടെ ലോക​വ്യാ​പക സഹോ​ദ​ര​വർഗ​ത്തിന്‌ ആത്മീയ​ഭ​ക്ഷണം തയ്യാറാ​ക്കി വിളമ്പു​ന്ന​തിൽ പങ്കുപ​റ്റാ​നുള്ള പദവി ഞാൻ ആസ്വദി​ക്കു​ന്നു. (മത്താ. 24:45-47) അര നൂറ്റാ​ണ്ടി​ലേ​റെ​ക്കാ​ലത്തെ പ്രത്യേക മുഴു​സമയ സേവന​ത്തി​ലേക്ക് തിരി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​മ്പോൾ, ലോക​വ്യാ​പക സഹോ​ദ​ര​വർഗ​ത്തി​ന്മേ​ലുള്ള യഹോ​വ​യു​ടെ അനു​ഗ്ര​ഹ​ത്തെ​പ്രതി എന്‍റെ ഹൃദയം ആഴമായ വിലമ​തി​പ്പും സന്തോ​ഷ​വും കൊണ്ട് നിറയു​ക​യാണ്‌! നമ്മുടെ സ്വർഗീയ പിതാ​വായ യഹോ​വ​യെ​യും ബൈബിൾസ​ത്യ​ത്തെ​യും കുറി​ച്ചുള്ള പഠനത്തിന്‌ പ്രാധാ​ന്യം നൽകുന്ന, നമ്മുടെ അന്തർദേ​ശീയ കൺ​വെൻ​ഷ​നു​ക​ളിൽ സംബന്ധി​ക്കു​ന്നത്‌ എനിക്ക് അതിരറ്റ ആഹ്ലാദം പകരുന്നു.

മനുഷ്യരാശിയിൽ ഇനിയും ദശലക്ഷങ്ങൾ ബൈബിൾ പഠിക്കാ​നും സത്യം സ്വീക​രിച്ച് നമ്മുടെ ലോക​വ്യാ​പക ക്രിസ്‌തീയ സഹോ​ദ​ര​വർഗ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ഐക്യ​ത്തിൽ യഹോ​വയെ സേവി​ക്കാ​നും ഇടയാ​കേ​ണമേ എന്നാണ്‌ എന്‍റെ പ്രാർഥന. (1 പത്രോ. 2:17) സ്വർഗ​ത്തിൽനിന്ന് ഭൂമി​യി​ലെ പുനരു​ത്ഥാ​നങ്ങൾ നോക്കി​ക്കാ​ണാ​നും, അങ്ങനെ ഒടുവിൽ, അവരുടെ ഇടയിൽ എന്‍റെ അച്ഛനെ കണ്ടെത്താ​നും ആയി ഞാൻ നോക്കി​പ്പാർത്തി​രി​ക്കു​ക​യാണ്‌. അദ്ദേഹ​വും എന്‍റെ അമ്മയും ഞങ്ങളുടെ പ്രിയ​പ്പെട്ട മറ്റു ബന്ധുക്ക​ളും പറുദീ​സ​യിൽ ഉണർന്നെ​ണീ​ക്കു​മ്പോൾ, അവരെ​ല്ലാം യഹോ​വയെ സേവി​ക്കാൻ ആഗ്രഹി​ക്കും എന്നു ഞാൻ പ്രത്യാ​ശി​ക്കു​ന്നു.