प्रेषितांची कार्ये २७:१-४४
२७ आम्ही जहाजातून इटलीला जावे असे ठरल्यामुळे त्यांनी पौलला आणि इतर काही कैद्यांना यूल्य नावाच्या सैन्यातील अधिकाऱ्‍याच्या स्वाधीन केले; तो औगुस्तच्या तुकडीत अधिकारी होता.
२ मग, अद्रमुत्तीय इथून आम्ही आशिया प्रांताच्या किनाऱ्‍यावरील बंदरांकडे जायला निघालेल्या एका जहाजात चढून प्रवासाला सुरुवात केली. मासेदोनियातील थेस्सलनीका इथला अरिस्तार्खसुद्धा आमच्यासोबत होता.
३ दुसऱ्‍या दिवशी आमचे जहाज सीदोनला पोचले. तिथे यूल्य पौलसोबत दयाळूपणे* वागला आणि पौलच्या मित्रांना त्याची काळजी घेता यावी म्हणून त्याने त्याला त्यांच्याकडे जाण्याची परवानगी दिली.
४ मग, तिथून आम्ही जहाजाने पुढे जायला निघालो. वारा उलट दिशेने वाहत असल्यामुळे आम्ही कूप्रच्या किनाऱ्‍याकिनाऱ्‍याने पुढे गेलो.
५ किलिकिया व पंफुल्या यांच्या समोरचा समुद्र पार करून आम्ही लुक्या इथल्या मुर्या बंदरावर आलो.
६ तिथे, इटलीला जाणार असलेले आलेक्सांद्रियाचे एक जहाज असल्यामुळे सैन्याच्या अधिकाऱ्‍याने आम्हाला त्यावर चढवले.
७ मग, बरेच दिवस संथ गतीने प्रवास करून आमचे जहाज मोठ्या मुश्‍किलीने कनिदा इथे पोचले. वारा समोरचा असल्यामुळे आम्हाला पुढे जाता येईना; त्यामुळे, आम्ही सलमोनच्या समोरून क्रेतच्या किनाऱ्‍याकिनाऱ्‍याने पुढे गेलो.
८ आमचे जहाज मोठ्या प्रयासाने लसया शहराजवळील ‘सुरक्षित बंदर’ म्हटलेल्या ठिकाणी पोचले.
९ आतापर्यंत बरेच दिवस उलटून गेले होते, आणि प्रायश्‍चित्ताच्या दिवसाचा उपासही होऊन गेला होता. त्यामुळे, समुद्रप्रवासाला निघणे धोक्याचे होते. म्हणून पौलने त्यांना असे सुचवले:
१० “माणसांनो, हा समुद्रप्रवास अतिशय धोकादायक असून यात आपल्या मालाची आणि जहाजाचीच नाही, तर आपल्या जिवांचीही हानी व मोठे नुकसान होईल, असे मला दिसते.”
११ पण, सैन्याच्या अधिकाऱ्‍याने पौलचे ऐकण्याऐवजी, जहाजाच्या कप्तानाचे व मालकाचे ऐकले.
१२ हे बंदर हिवाळ्यात राहण्यासाठी सोयीचे नसल्यामुळे, बहुतेक जणांनी असा सल्ला दिला, की कसेतरी करून फिनिक्स इथे पोचावे आणि तिथे हिवाळा घालवावा. हे क्रेतचे एक बंदर असून त्याच्या उत्तरपूर्व व दक्षिणपूर्व अशा दोन्ही दिशांना जहाजे येऊन थांबायची.
१३ दक्षिणेकडून मंद वारा वाहू लागला, तेव्हा आपल्या मनासारखेच होईल असे त्यांना वाटले. म्हणून, नांगर उचलून ते क्रेतच्या किनाऱ्‍याच्या अगदी जवळून पुढे जाऊ लागले.
१४ पण, काही वेळातच युरकुलोन* म्हटलेला वादळी वारा बेटाला झोडपू लागला
१५ आणि आमचे जहाज त्या वादळात सापडले. वाऱ्‍याच्या जोरामुळे आम्हाला पुढे जाता येईना. त्यामुळे आम्ही प्रयत्न करायचे सोडून दिले आणि वारा नेईल त्या दिशेने जहाज जाऊ दिले.
१६ मग, आम्ही कौदा नावाच्या एका लहान बेटाच्या किनाऱ्‍याकिनाऱ्‍याने जाऊ लागलो. पण, जहाजाच्या मागच्या बाजूला असलेली होडी* वाचवायला आम्हाला फार कठीण गेले.
१७ ती वर उचलून घेतल्यावर त्यांनी जहाज खालून-वरून दोरखंडांनी बांधून घेतले; आणि जहाज, सुर्ती* नावाच्या उथळ ठिकाणी वाळूवर आदळेल या भीतीने त्यांनी शीड खाली उतरवले आणि जहाज वाऱ्‍याने वाहवत जाऊ दिले.
१८ वादळामुळे आमचे जहाज भयंकर हेलकावे खात असल्याने दुसऱ्‍या दिवशी जहाज हलके करण्यासाठी ते त्यातील माल समुद्रात फेकू लागले.
१९ मग तिसऱ्‍या दिवशी, त्यांनी जहाजाचे काही सामान आपल्या हातांनी समुद्रात टाकून दिले.
२० बरेच दिवस सूर्य किंवा तारे दिसले नाहीत; शिवाय, जोरदार वादळी वारे आम्हाला झोडपून काढत होते. त्यामुळे जीव वाचण्याची आमची आशा मावळू लागली.
२१ बऱ्‍याच दिवसांपर्यंत त्यांनी काहीच खाल्ले नव्हते. त्यामुळे पौल त्यांच्या मधे उभा राहून म्हणाला: “माणसांनो, क्रेतहून न निघण्याचा माझा सल्ला तुम्ही ऐकला असता, तर हा सगळा त्रास आणि नुकसान टाळता आलं असतं.
२२ पण, आतासुद्धा मी तुम्हाला विनंती करतो, की हिंमत धरा. कारण तुमच्यापैकी एकाचाही जीव जाणार नाही; फक्‍त जहाज नष्ट होईल.
२३ कारण मी ज्या देवाचा उपासक आहे व ज्याची पवित्र सेवा करतो त्याचा दूत काल रात्री माझ्याजवळ उभा राहून मला म्हणाला:
२४ ‘पौल, भिऊ नकोस. कारण तू कैसरापुढे अवश्‍य उभा राहशील, आणि पाहा! देव तुझ्यासोबत प्रवास करणाऱ्‍या सर्वांचा जीव वाचवेल.’
२५ तेव्हा माणसांनो, हिंमत धरा. कारण देवदूताने मला जे सांगितले आहे ते देव नक्की करेल असा माझा विश्‍वास आहे.
२६ पण, आपले जहाज कोणत्यातरी बेटावर जाऊन फुटेल.”
२७ मग, चौदाव्या रात्री आमचे जहाज अद्रिया समुद्रावरून हेलकावे खात चालले होते. तेव्हा मध्यरात्री, आपण कोणत्यातरी किनाऱ्‍याजवळ येत आहोत असे खलाश्‍यांना जाणवले.
२८ त्यांनी पाण्याची खोली मोजून पाहिली तेव्हा पाणी सुमारे छत्तीस मीटर* खोल असल्याचे समजले. त्यामुळे, थोडे पुढे जाऊन त्यांनी पुन्हा पाण्याची खोली मोजली तेव्हा ते सुमारे सत्तावीस मीटर* खोल असल्याचे त्यांना समजले.
२९ जहाज खडकांवर जाऊन आदळेल या भीतीने त्यांनी जहाजाच्या मागच्या बाजूने चार नांगर टाकले आणि दिवस उजाडण्याची वाट पाहू लागले.
३० पण खलाशी जहाजातून पळून जाण्याचा प्रयत्न करू लागले. ते जहाजाच्या पुढच्या बाजूने नांगर टाकत असल्याचे दाखवून पाण्यात होडी उतरवू लागले.
३१ तेव्हा, पौल सैन्याच्या अधिकाऱ्‍याला म्हणाला: “ही माणसे जहाजात राहिली नाहीत, तर तुमचा बचाव होणं शक्य नाही.”
३२ त्यामुळे, सैनिकांनी होडीचे दोरखंड कापून टाकले आणि ती पाण्यात पडू दिली.
३३ मग, दिवस उजाडण्याच्या सुमारास पौलने त्या सर्वांना काहीतरी खाण्याचा आग्रह केला. तो म्हणाला: “तुम्ही वाट पाहत पाहत आज चौदा दिवस झाले आहेत आणि इतके दिवस तुम्ही काहीच खाल्लेलं नाही.
३४ म्हणून मी विनंती करतो, काहीतरी खाऊन घ्या. हे तुमच्याच भल्यासाठी आहे. कारण तुमच्यापैकी कोणाच्या केसालाही धक्का लागणार नाही.”
३५ असे बोलल्यानंतर पौलने भाकर घेऊन सर्वांच्या समोर देवाचे आभार मानले आणि भाकर मोडून तो खाऊ लागला.
३६ ते पाहून त्या सर्वांना धीर आला आणि तेही जेवू लागले.
३७ जहाजात आम्ही एकूण २७६ जण* होतो.
३८ पोटभर जेवल्यानंतर, जहाज हलके करण्यासाठी ते गहू समुद्रात फेकू लागले.
३९ दिवस उजाडल्यावर, त्यांना ते ठिकाण ओळखू येईना. पण, त्यांना एक खाडी आणि तिचा किनारा दिसला. त्यामुळे, शक्य असल्यास त्या किनाऱ्‍याला जहाज लावण्याचे त्यांनी ठरवले.
४० म्हणून, त्यांनी नांगर कापले आणि ते समुद्रात पडू दिले. त्याच वेळी, त्यांनी सुकाणूंना बांधलेल्या दोऱ्‍या सोडल्या; त्यानंतर, जहाजाच्या पुढच्या भागाच्या शिडात वारा भरावा म्हणून त्यांनी ते उभे केले आणि जहाज किनाऱ्‍याला आणले.
४१ पण, दोन समुद्र मिळतात अशा ठिकाणी तयार झालेल्या वाळूच्या बांधावर जहाज जोरात आदळले आणि जहाजाचा पुढचा भाग वाळूत गच्च रुतून बसला व मागचा भाग लाटांच्या तडाख्यामुळे तुटू लागला.
४२ तेव्हा, कैद्यांनी पोहून पळून जाऊ नये म्हणून सैनिकांनी त्यांना ठार मारायचे ठरवले.
४३ पण, सैन्याच्या अधिकाऱ्‍याला कसेही करून पौलला वाचवायचे असल्यामुळे त्याने त्यांना तसे करू दिले नाही. ज्यांना पोहता येत असेल त्यांनी आधी समुद्रात उडी टाकून किनाऱ्‍यावर पोहत जावे अशी त्याने आज्ञा दिली.
४४ बाकीच्या लोकांनी मागून, कोणी फळ्यांच्या तर कोणी जहाजाच्या तुटलेल्या तुकड्यांच्या आधाराने यावे असे त्याने सांगितले. अशा रीतीने सर्व जण सुखरूप किनाऱ्‍यावर पोचले.
तळटीपा
^ किंवा “माणुसकीने.”
^ अर्थात, उत्तरपूर्वेचा वारा.
^ जीवननौका म्हणून वापरली जाणारी लहानशी नाव.
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दशः “२० वावे” (१२० फूट). शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दशः “१५ वावे” (९० फूट). शब्दार्थसूची पाहा.
^ किंवा “जीव.”
