मत्तय ९:१-३८
९ मग नावेत बसून तो पलीकडे, आपल्या नगरात गेला.
२ आणि पाहा! काही जण, खाटेवर पडून असलेल्या एका माणसाला त्याच्याकडे घेऊन येत होते. त्याला लकवा मारला होता. त्यांचा विश्‍वास पाहून येशू त्या माणसाला म्हणाला: “मुला, काळजी करू नकोस. तुझ्या पापांची क्षमा झाली आहे.”
३ तेव्हा, काही शास्त्री आपसात म्हणू लागले: “हा तर देवाची निंदा करत आहे.”
४ त्यांचे विचार ओळखून येशू त्यांना म्हणाला: “तुम्ही आपल्या मनात दुष्ट विचार का आणता?
५ मला सांगा, ‘तुझ्या पापांची क्षमा झाली आहे,’ असं म्हणणं जास्त सोपं आहे, की ‘ऊठ आणि चालायला लाग,’ असं म्हणणं जास्त सोपं आहे?
६ तरी, मनुष्याच्या पुत्राला पृथ्वीवर पापांची क्षमा करण्याचा अधिकार आहे हे तुम्हाला कळावं म्हणून . . .” मग येशू त्या लकवा मारलेल्या माणसाला म्हणाला: “ऊठ, आपली खाट उचल आणि घरी जा.”
७ तेव्हा तो उठला आणि आपल्या घरी गेला.
८ लोकांनी हे पाहिले तेव्हा त्यांना भीती वाटली आणि माणसांना एवढा अधिकार देणाऱ्‍या देवाचा त्यांनी गौरव केला.
९ मग, तिथून पुढे जाताना येशूला मत्तय नावाचा एक माणूस जकात नाक्यावर बसलेला दिसला आणि तो त्याला म्हणाला: “माझ्यामागे ये आणि माझा शिष्य हो.” तेव्हा, तो उठला व त्याच्यामागे चालू लागला.
१० नंतर तो मत्तयच्या घरी जेवायला बसला असताना पाहा! बरेच जकातदार व पापी लोक आले आणि येशू व त्याचे शिष्य यांच्यासोबत जेवायला बसले.
११ पण हे पाहून परूशी त्याच्या शिष्यांना म्हणाले: “तुमचा गुरू जकातदारांसोबत आणि पापी लोकांसोबत बसून कसा काय जेवतो?”
१२ त्यांचे हे बोलणे ऐकून तो म्हणाला: “वैद्याची गरज निरोगी लोकांना नाही, तर आजारी लोकांना असते.
१३ तर आता जा आणि ‘मला यज्ञ नको, दया हवी,’ याचा काय अर्थ होतो हे शिका. कारण मी नीतिमान लोकांना नाही, तर पापी लोकांना बोलवायला आलो आहे.”
१४ मग योहानच्या शिष्यांनी त्याच्याकडे येऊन त्याला विचारले: “परूशी लोक आणि आम्ही उपास करतो, पण तुमचे शिष्य उपास करत नाहीत, असं का बरं?”
१५ तेव्हा येशू त्यांना म्हणाला: “नवरा मुलगा सोबत असेपर्यंत त्याच्या मित्रांना शोक करण्याची गरज असते का? पण, असे दिवस येतील जेव्हा नवऱ्‍या मुलाला त्यांच्यापासून दूर केलं जाईल आणि तेव्हा ते उपास करतील.
१६ एखाद्या जुन्या झग्याला कोणीही नव्या कापडाचं ठिगळ लावत नाही. कारण नवीन कापड आकसतं आणि झग्याला पडलेलं छिद्र आणखीनच मोठं होतं.
१७ तसंच, लोक कधीही जुन्या बुधल्यांमध्ये* नवीन द्राक्षारस भरत नाहीत. कारण असं केलं, तर बुधल्या फाटून द्राक्षारस सांडेल आणि बुधल्याही खराब होतील. म्हणून, लोक नवीन द्राक्षारस नवीन बुधल्यांमध्ये भरतात आणि यामुळे दोन्ही टिकतात.”
१८ तो या गोष्टी त्यांना सांगत असताना, पाहा! एक अधिकारी त्याच्याकडे आला आणि त्याला नमन करून म्हणू लागला: “आतापर्यंत तर माझी मुलगी वारली असेल, पण माझ्या घरी येऊन तिच्यावर हात ठेवा म्हणजे ती जिवंत होईल.”
१९ मग येशू उठला आणि त्याच्या शिष्यांसोबत त्या अधिकाऱ्‍याच्या मागे गेला.
२० आणि पाहा! बारा वर्षांपासून रक्‍तस्रावाच्या आजाराने पीडित असलेली एक स्त्री येशूच्या मागून आली आणि तिने त्याच्या कपड्यांच्या काठाला हात लावला,
२१ कारण ती मनातल्या मनात म्हणत होती: “मी फक्‍त त्याच्या कपड्यांना हात लावला तरी बरी होईन.”
२२ येशूने मागे वळून तिला पाहिले आणि तो म्हणाला: “मुली, घाबरू नकोस! तुझ्या विश्‍वासाने तुला बरं केलं आहे.” आणि त्याच क्षणी ती स्त्री बरी झाली.
२३ मग येशू त्या अधिकाऱ्‍याच्या घरी आला तेव्हा त्याने बासरीवर शोकसंगीत वाजवणाऱ्‍या आणि मोठमोठ्याने रडणाऱ्‍या लोकांना पाहिले.
२४ तो म्हणाला: “तुम्ही सर्व जण बाहेर जा, कारण मुलगी मेलेली नाही, तर झोपली आहे.” तेव्हा, लोक त्याची थट्टा करत हसू लागले.
२५ लोकांना बाहेर पाठवल्यावर तो आत गेला आणि त्याने मुलीचा हात आपल्या हातात घेतला, तेव्हा ती लगेच उठली.
२६ या घटनेची बातमी त्या सबंध प्रदेशात पसरली.
२७ येशू तिथून पुढे गेला तेव्हा दोन आंधळी माणसे त्याच्या मागेमागे चालत मोठ्याने म्हणत होती: “हे दावीदपुत्रा, आमच्यावर दया कर.”
२८ मग तो घरात गेल्यावर ती आंधळी माणसे त्याच्याजवळ आली आणि त्याने त्यांना विचारले: “मी तुमची दृष्टी परत देऊ शकतो असा विश्‍वास तुम्हाला आहे का?” ते म्हणाले: “हो, प्रभू.”
२९ मग, त्याने त्यांच्या डोळ्यांना स्पर्श केला आणि म्हटले: “तुमच्या विश्‍वासानुसार तुमच्यासाठी घडो.”
३० तेव्हा, लगेच त्यांना दिसू लागले. मग, येशूने त्यांना असे बजावून सांगितले: “कुणालाही याविषयी कळू देऊ नका.”
३१ पण तिथून निघून गेल्यावर त्यांनी त्या प्रदेशातील सर्व लोकांना याविषयी सांगितले.
३२ ते तिथून जात असताना, पाहा! लोकांनी दुरात्म्याने पीडित असलेल्या एका मुक्या माणसाला त्याच्याकडे आणले;
३३ आणि दुरात्म्याला काढल्यावर तो मुका माणूस बोलू लागला. लोकांनी हे पाहिले तेव्हा त्यांना फार आश्‍चर्य वाटले आणि ते म्हणाले: “इस्राएलात पूर्वी कधीच असं घडलं नव्हतं.”
३४ पण, परूशी लोक म्हणू लागले: “हा दुरात्म्यांच्या अधिकाऱ्‍याच्या साहाय्याने दुरात्मे काढतो.”
३५ मग, येशू सभास्थानांत शिकवत, देवाच्या राज्याविषयीचा आनंदाचा संदेश घोषित करत आणि सर्व प्रकारचे रोग व दुखणी बरी करत सर्व नगरांतून व गावांतून फिरला.
३६ त्याने लोकांचे समुदाय पाहिले तेव्हा त्याला त्यांचा कळवळा आला, कारण ते मेंढपाळ नसलेल्या मेंढरांसारखे जखमी झालेले व भरकटलेले होते.
३७ मग तो आपल्या शिष्यांना म्हणाला: “पीक तर भरपूर आहे, पण कामकरी थोडे आहेत.
३८ म्हणून, पिकाच्या मालकाने कापणी करण्यासाठी कामकरी पाठवावेत अशी त्याला विनंती करा.”
तळटीपा
^ प्राण्यांच्या कातडीपासून बनवलेल्या पिशव्या. शब्दार्थसूची पाहा.
