लूक २०:१-४७
२० एक दिवशी तो मंदिरात शिकवत असताना आणि आनंदाचा संदेश सांगत असताना मुख्य याजक आणि शास्त्री हे वडीलजनांसोबत त्याच्याजवळ आले
२ आणि त्याला म्हणाले: “तू कोणत्या अधिकाराने या गोष्टी करतोस? कोणी दिला तुला हा अधिकार?”
३ तो त्यांना म्हणाला: “मीही तुम्हाला एक प्रश्‍न विचारतो. मला त्याचं उत्तर द्या:
४ योहानने दिलेला बाप्तिस्मा स्वर्गापासून होता की माणसांपासून?”
५ तेव्हा ते आपसात तर्क करू लागले: “‘स्वर्गापासून’ असं म्हटलं तर तो म्हणेल, की ‘मग तुम्ही त्याच्यावर विश्‍वास का ठेवला नाही?’
६ पण ‘माणसांपासून’ असं म्हटलं तर सर्व लोक आपल्याला दगडमार करतील, कारण योहान संदेष्टा होता अशी त्यांची पक्की खातरी आहे.”
७ म्हणून, त्याचा बाप्तिस्मा कोणापासून होता हे आपल्याला माहीत नाही, असे त्यांनी उत्तर दिले.
८ तेव्हा येशू त्यांना म्हणाला: “मग मी कोणत्या अधिकाराने या गोष्टी करतो हे मीही तुम्हाला सांगणार नाही.”
९ मग त्याने लोकांना हे उदाहरण सांगितले: “एका मनुष्याने द्राक्षमळा लावला आणि माळ्यांना त्याचा ठेका देऊन तो बऱ्‍याच काळासाठी परदेशी निघून गेला.
१० फळांचा हंगाम आला तेव्हा त्याने द्राक्षमळ्याच्या फळांपैकी काही फळे मागण्यासाठी एका दासाला माळ्यांकडे पाठवलं. पण त्यांनी त्याला धरून बेदम मारलं व रिकाम्या हाती परत पाठवलं.
११ मग त्याने आणखी एका दासाला पाठवलं. पण त्यांनी त्यालाही मारलं आणि त्याचा अपमान करून रिकाम्या हाती पाठवून दिलं.
१२ पुन्हा त्याने तिसऱ्‍या दासाला पाठवलं; त्यांनी त्याला जखमी करून बाहेर टाकून दिलं.
१३ तेव्हा द्राक्षमळ्याचा मालक म्हणाला, ‘आता मी काय करू? मी माझ्या लाडक्या मुलाला पाठवतो. कदाचित ते त्याचा मान राखतील.’
१४ पण मुलाला पाहून माळी आपसात म्हणू लागले, ‘हा तर वारस आहे. चला, आपण त्याला मारून टाकू म्हणजे त्याच्या वारशाची जमीन आपली होईल.’
१५ म्हणून, त्यांनी त्याला द्राक्षमळ्याबाहेर नेऊन मारून टाकलं. मग, द्राक्षमळ्याचा मालक त्यांचं काय करेल?
१६ तो येऊन या माळ्यांना ठार मारेल आणि द्राक्षमळ्याचा ताबा दुसऱ्‍यांना देईल.”
हे ऐकून ते म्हणाले: “असं कधीही न घडो!”
१७ पण त्यांच्यावर नजर रोखून तो म्हणाला: “तर मग, ‘बांधकाम करणाऱ्‍यांनी जो दगड नाकारला तोच कोपऱ्‍याचा मुख्य दगड* बनला आहे’ असं जे लिहिलं आहे, त्याचा काय अर्थ होतो?
१८ या दगडावर जो पडेल त्याचा चुराडा होईल. आणि ज्या कोणावर तो पडेल त्याला तो चिरडून टाकेल.”
१९ शास्त्री व मुख्य याजक यांना खरेतर त्याच वेळी त्याला धरण्याची इच्छा होती, कारण त्याने हे उदाहरण आपल्यालाच मनात ठेवून दिले हे त्यांना माहीत होते; पण ते लोकांना घाबरत होते.
२० मग त्यांनी त्याच्यावर बारकाईने लक्ष ठेवले आणि गुप्तपणे पैसे देऊन विकत घेतलेल्या काही माणसांना त्याच्याकडे पाठवले, जेणेकरून त्यांनी प्रामाणिक असल्याचे ढोंग करून त्याला बोलण्यात पकडावे. खरेतर त्याला सरकारच्या आणि राज्यपालाच्या हवाली करण्याचा त्यांचा उद्देश होता.
२१ तेव्हा त्या माणसांनी त्याला असा प्रश्‍न केला: “हे गुरू, तुम्ही नेहमी योग्य तेच बोलता व शिकवता आणि पक्षपात करत नाही, तर देवाचा मार्ग अगदी खरेपणाने शिकवता.
२२ तेव्हा आम्हाला सांगा, कैसराला* कर देणं नियमानुसार योग्य आहे की नाही?”
२३ पण त्यांचा धूर्तपणा ओळखून तो त्यांना म्हणाला:
२४ “मला दिनाराचं* नाणं दाखवा. हे चित्र आणि यावर लिहिलेलं नाव कोणाचं आहे?” ते म्हणाले: “कैसराचं.”
२५ तो त्यांना म्हणाला: “मग, जे कैसराचं आहे ते कैसराला द्या, पण जे देवाचं आहे ते देवाला द्या.”
२६ अशा रीतीने, त्यांना लोकांसमोर त्याला शब्दांत पकडता आले नाही. उलट, त्याचे उत्तर ऐकून त्यांना आश्‍चर्य वाटले आणि ते काहीही बोलू शकले नाहीत.
२७ पण, पुनरुत्थान* नाही असे म्हणणाऱ्‍या सदूकी* लोकांपैकी काही जण त्याच्याजवळ आले आणि त्यांनी त्याला विचारले:
२८ “गुरुजी, मोशेने आमच्यासाठी असं लिहून ठेवलं आहे, की ‘एखाद्या मनुष्याच्या भावाचा मृत्यू झाला, आणि त्याची बायको मागे राहिली, पण त्याला मूलबाळ नसलं, तर त्याच्या भावाने त्याच्या बायकोशी लग्न करावं आणि आपल्या भावाचा वंश चालवावा.’
२९ एका कुटुंबात सात भाऊ होते. पहिल्याचं लग्न झालं, पण मूलबाळ नसतानाच त्याचा मृत्यू झाला.
३० मग दुसऱ्‍याने
३१ आणि तिसऱ्‍याने व अशा प्रकारे सातही भावांनी तिच्याशी लग्न केलं; ते सर्व मूलबाळ न होताच मरण पावले.
३२ शेवटी त्या स्त्रीचाही मृत्यू झाला.
३३ तर मग, पुनरुत्थान झाल्यावर ती कोणाची बायको होईल? कारण त्या सातही जणांनी तिच्याशी लग्न केलं होतं.”
३४ येशू त्यांना म्हणाला: “या जगाच्या व्यवस्थेची* मुलं लग्न करतात आणि त्यांची लग्नं करून दिली जातात.
३५ पण ज्यांना येणाऱ्‍या व्यवस्थेत जाण्यास व मेलेल्यांतून उठवलं जाण्यास योग्य समजलं गेलं आहे, ते लग्न करणार नाहीत आणि त्यांचं लग्न करून दिलं जाणार नाही.
३६ खरंतर, ते कधीही मरणार नाहीत कारण ते देवदूतांसारखे असतील आणि मेलेल्यांतून उठवण्यात आल्यामुळे त्यांना देवाची मुलं म्हणतील.
३७ पण, मेलेल्यांना पुन्हा उठवलं जाईल याविषयी मोशेनेही झुडपाच्या अहवालात सांगितलं होतं. तिथे त्याने यहोवाला,* ‘अब्राहामचा देव, इसहाकचा देव आणि याकोबचा देव’ म्हटलं.
३८ तो मेलेल्यांचा नाही तर जिवंतांचा देव आहे, कारण त्याच्या दृष्टीने ते सर्व जिवंतच आहेत.”
३९ हे ऐकून शास्त्र्यांपैकी काही जण म्हणाले: “गुरुजी, तुम्ही योग्यच बोललात.”
४० यानंतर त्याला एकही प्रश्‍न विचारण्याचे त्यांना धाडस झाले नाही.
४१ तेव्हा त्याने त्यांना विचारले: “ख्रिस्त दावीदचा पुत्र आहे असं लोक कसं काय म्हणतात?
४२ कारण स्तोत्रांच्या पुस्तकात दावीदने स्वतःच असं म्हटलं होतं, ‘यहोवा* माझ्या प्रभूला म्हणतो: “मी तुझ्या शत्रूंना तुझ्या पायाखालचे आसन करेपर्यंत
४३ माझ्या उजव्या हाताला बस.”’
४४ तर दावीद त्याला प्रभू म्हणतो. मग, तो त्याचा पुत्र कसा काय असू शकतो?”
४५ सर्व लोक त्याचे ऐकत असताना तो आपल्या शिष्यांना म्हणाला:
४६ “शास्त्र्यांपासून सांभाळून राहा. त्यांना लांबलांब झगे घालून मिरवणं, बाजारांत लोकांकडून नमस्कार घेणं, आणि सभास्थानांत पुढच्या* आसनांवर व मेजवान्यांत सर्वात महत्त्वाच्या जागांवर बसायला आवडतं.
४७ ते विधवांची मालमत्ता* हडपतात आणि लोकांना दाखवण्यासाठी लांबलचक प्रार्थना करतात. त्यांना जास्त कठोर शिक्षा मिळेल.”
तळटीपा
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ किंवा “रोमी सम्राटाला.” शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ किंवा “सध्याच्या काळाची.” शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ किंवा “सर्वात चांगल्या.”
^ किंवा “घरे.”
