लूक २३:१-५६
२३ मग ते सर्व जण उठले आणि त्यांनी त्याला पिलातकडे नेले.
२ ते त्याच्यावर आरोप लावू लागले व म्हणाले, “हा मनुष्य आमच्या राष्ट्राच्या लोकांना भडकवतो, कैसराला कर देऊ नका असं सांगतो, आणि मी ख्रिस्त व राजा आहे असं म्हणतो.”
३ तेव्हा पिलातने त्याला विचारले: “तू यहुद्यांचा राजा आहेस का?” त्याने उत्तर दिले: “तुम्ही स्वतःच तसं म्हणत आहात.”
४ मग पिलात मुख्य याजकांना व जमलेल्या लोकांना म्हणाला: “मला नाही वाटत या माणसाने कोणताही अपराध केला आहे.”
५ पण ते आणखीनच जोर देऊन म्हणू लागले: “तो थेट गालीलपासून इथपर्यंत, सबंध यहूदीयातील लोकांना शिकवून त्यांना भडकवतो.”
६ हे ऐकून पिलातने हा मनुष्य गालीलचा आहे का, असे विचारले.
७ तो हेरोदच्या अधिकाराखाली असलेल्या क्षेत्रात राहणारा आहे याची खातरी केल्यावर, पिलातने त्याला हेरोदकडे पाठवले. त्या दिवसांत हेरोदही यरुशलेममध्येच होता.
८ हेरोदने येशूला पाहिले तेव्हा त्याला फार आनंद झाला. कारण त्याने येशूबद्दल पुष्कळ गोष्टी ऐकल्या असल्यामुळे त्याला बऱ्‍याच काळापासून येशूला भेटण्याची इच्छा होती. येशूचा एखादा चमत्कार आपल्याला पाहायला मिळेल असे त्याला वाटत होते.
९ म्हणून तो त्याला बराच वेळ प्रश्‍न विचारत राहिला, पण येशूने त्याला काहीही उत्तर दिले नाही.
१० मुख्य याजक आणि शास्त्री मात्र पुन्हा पुन्हा उभे राहून त्याच्यावर तावातावाने आरोप लावत होते.
११ मग हेरोद व त्याच्या सैनिकांनी येशूला अपमानास्पद वागणूक दिली आणि त्याला एक महागडे रेशमी वस्त्र घालून त्याची थट्टा केली व नंतर त्याला पिलातकडे परत पाठवले.
१२ त्याच दिवशी हेरोद आणि पिलात एकमेकांचे मित्र बनले. त्याआधी मात्र त्या दोघांमध्ये शत्रुत्व होते.
१३ मग पिलातने मुख्य याजकांना, अधिकाऱ्‍यांना व लोकांना एकत्र जमवले
१४ आणि तो त्यांना म्हणाला: “हा माणूस लोकांना बंड करण्यास चिथावतो, असं म्हणून तुम्ही याला माझ्याकडे आणलं होतं. पाहा! मी तुमच्यासमोर याची चौकशी केली पण तुम्ही केलेले आरोप सिद्ध करणारा एकही पुरावा मला सापडला नाही.
१५ खरंतर, हेरोदलाही सापडला नाही. म्हणूनच त्याने याला माझ्याकडे परत पाठवून दिलं. पाहा! मृत्युदंड देण्यासारखा कोणताही गुन्हा याने केलेला नाही.
१६ त्यामुळे मी याला शिक्षा देऊन याची सुटका करतो.”
१७ *—
१८ पण जमलेले सर्व लोक ओरडू लागले: “याला मारून टाका,* आणि आमच्यासाठी बरब्बाची सुटका करा!”
१९ (या मनुष्याला शहरात झालेल्या बंडात सहभागी असल्यामुळे व खून केल्यामुळे तुरुंगात टाकण्यात आले होते.)
२० पिलातने पुन्हा एकदा त्यांना विचारले, कारण त्याला येशूची सुटका करण्याची इच्छा होती.
२१ तेव्हा ते मोठमोठ्याने ओरडू लागले: “याला वधस्तंभावर* खिळा! याला वधस्तंभावर खिळा!”*
२२ मग तिसऱ्‍यांदा पिलात त्यांना म्हणाला: “पण का? त्याने कोणतं वाईट काम केलं आहे? मृत्युदंड देण्यासारखं काहीही मला त्याच्यात सापडलं नाही; त्यामुळे मी त्याला शिक्षा देऊन त्याची सुटका करतो.”
२३ तेव्हा ते आणखीनच मोठ्याने ओरडून त्याला मृत्युदंड* देण्याची मागणी करू लागले. आणि त्यांच्या सतत ओरडण्यामुळे शेवटी पिलातने हार मानली.
२४ त्यांची मागणी पूर्ण केली जावी असा निर्णय त्याने सुनावला.
२५ ते ज्याची मागणी करत होते आणि जो बंड व खून केल्यामुळे तुरुंगात होता, त्या माणसाची त्याने सुटका केली. आणि, येशूला त्याने त्यांच्या इच्छेवर सोपवून दिले.
२६ त्याला तिथून घेऊन जात असताना त्यांना कुरेनेचा रहिवासी असलेला शिमोन शेतांकडून येताना दिसला. त्यांनी त्याला धरले आणि त्याने येशूचा वधस्तंभ उचलून त्याच्यामागे चालावे म्हणून त्यांनी तो त्याच्या खांद्यावर ठेवला.
२७ लोकांचा मोठा समुदाय त्याच्या मागेमागे चालत होता. यांत अनेक स्त्रियाही होत्या, ज्या दुःखाने छाती बडवून त्याच्यासाठी रडत होत्या.
२८ येशू त्या स्त्रियांकडे वळून म्हणाला: “यरुशलेमच्या मुलींनो, माझ्यासाठी रडू नका. उलट आपल्या स्वतःसाठी आणि आपल्या मुलाबाळांसाठी रडा;
२९ कारण पाहा! असे दिवस येत आहेत जेव्हा लोक म्हणतील, ‘ज्यांनी मुलांना जन्म दिला नाही व दूध पाजले नाही अशा वांझ स्त्रिया सुखी आहेत!’
३० मग ते पर्वतांना म्हणू लागतील, ‘आमच्यावर पडा!’ आणि डोंगरांना म्हणतील, ‘आम्हाला झाकून टाका!’
३१ झाड हिरवेगार असताना जर ते अशा गोष्टी करत आहेत, तर मग सुकल्यावर ते काय करतील?”
३२ गुन्हेगार असलेल्या आणखी दोन माणसांनाही त्याच्यासोबत मृत्युदंड देण्यासाठी नेले जात होते.
३३ मग, ‘कवटी’ नावाच्या ठिकाणी पोचल्यावर त्यांनी त्याला तिथे वधस्तंभावर खिळले. त्या गुन्हेगारांनाही वधस्तंभांवर लटकवण्यात आले होते, एकाला त्याच्या उजवीकडे आणि दुसऱ्‍याला डावीकडे.
३४ येशू म्हणाला: “बापा, त्यांना क्षमा कर कारण ते काय करत आहेत ते त्यांना कळत नाही.” मग त्यांनी त्याचे कपडे आपसात वाटून घेण्यासाठी चिठ्ठ्या टाकल्या.
३५ आणि लोक पाहत उभे होते. पण अधिकारी त्याची थट्टा करत असे म्हणत होते: “याने दुसऱ्‍यांना वाचवलं; हा जर देवाचा निवडलेला, ख्रिस्त असेल तर आता त्याने स्वतःला वाचवून दाखवावं.”
३६ सैनिकसुद्धा त्याच्याजवळ जाऊन व त्याला आंबलेला द्राक्षारस देऊन त्याची थट्टा करू लागले
३७ आणि म्हणाले: “जर तू यहुद्यांचा राजा असशील तर स्वतःला वाचव.”
३८ तसेच, त्याच्या डोक्याच्या वर असा लेख लावण्यात आला: “हा यहुद्यांचा राजा आहे.”
३९ मग त्याच्या शेजारी लटकवण्यात आलेल्या गुन्हेगारांपैकी एक त्याची निंदा करू लागला आणि म्हणाला: “ख्रिस्त आहेस ना तू? मग स्वतःला आणि आम्हालाही वाचव!”
४० तेव्हा दुसऱ्‍याने त्याला दटावून म्हटले: “तुलाही तीच शिक्षा झाली आहे, तरी तुला देवाची जराही भीती वाटत नाही का?
४१ आपल्याला ही शिक्षा मिळाली ते योग्यच आहे, कारण आपण जे काही केलं त्याचं फळ आपण भोगत आहोत; पण या माणसाने तर कोणताच गुन्हा केलेला नाही.”
४२ मग तो म्हणाला: “येशू, तू राजा होशील तेव्हा माझी आठवण ठेव.”
४३ तेव्हा तो त्याला म्हणाला: “आज मी तुला खरं सांगतो, तू माझ्यासोबत नंदनवनात* असशील.”
४४ आता दुपारचे सुमारे बारा* वाजले होते आणि तरीसुद्धा, तीन वाजेपर्यंत* सबंध पृथ्वीवर अंधार पसरला
४५ कारण सूर्याने प्रकाश दिला नाही; मग मंदिराच्या पवित्र स्थानाचा पडदा मधोमध, खालपर्यंत फाटला.
४६ आणि येशूने मोठ्याने ओरडून हाक मारली व तो म्हणाला: “बापा, मी आपले जीवन* तुझ्या हाती सोपवतो.” असे म्हणून त्याने प्राण सोडला.*
४७ घडलेल्या या सर्व गोष्टी बघून सैन्याच्या अधिकाऱ्‍याने देवाचा गौरव केला व म्हटले: “हा माणूस खरोखर नीतिमान होता.”
४८ जमलेल्या लोकांच्या समुदायाने या सर्व गोष्टी पाहिल्या, तेव्हा ते छाती बडवत आपापल्या घरी गेले.
४९ आणि त्याच्या ओळखीचे सर्व लोक काही अंतरावर उभे होते. तसेच, ज्या स्त्रिया गालीलहून त्याच्यासोबत आल्या होत्या, त्यादेखील तिथे होत्या आणि त्यांनीही या गोष्टी पाहिल्या.
५० आणि पाहा! योसेफ नावाचा एक माणूस होता, तो न्यायसभेचा सदस्य असून एक चांगला व नीतिमान मनुष्य होता.
५१ (या मनुष्याने त्यांच्या कटाला व कृत्याला पाठिंबा दिला नव्हता.) तो अरिमथाई, या यहुदीयातील शहराचा राहणारा होता आणि देवाच्या राज्याची वाट पाहत होता.
५२ त्याने पिलातकडे जाऊन येशूचा मृतदेह आपल्याला द्यावा अशी त्याला विनंती केली.
५३ मग, येशूचे शरीर खाली उतरवून त्याने ते उत्तम प्रतीच्या मलमलीच्या कापडात गुंडाळले व खडकात खोदलेल्या एका कबरेत* ठेवले, जिथे पूर्वी कोणाचाही मृतदेह ठेवण्यात आला नव्हता.
५४ तो तयारीचा दिवस होता आणि काही वेळातच शब्बाथाचा दिवस सुरू होणार होता.
५५ पण गालीलहून त्याच्यासोबत आलेल्या स्त्रियांनी मागेमागे जाऊन त्याची कबर* पाहिली आणि त्याचे शरीर कसे ठेवण्यात आले तेही पाहिले.
५६ मग त्या सुगंधी मसाले आणि सुवासिक तेल तयार करण्यासाठी परत गेल्या. अर्थात, शब्बाथाच्या दिवशी त्यांनी आज्ञेनुसार विश्रांती घेतली.
तळटीपा
^ बायबलच्या काही प्राचीन हस्तलिखितांमध्ये हे वचन आढळत नाही आणि त्यामुळे ते देवप्रेरित वचनांचा भाग नाही हे स्पष्ट आहे.
^ शब्दशः “याला घेऊन जा.”
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ किंवा “त्याला वधस्तंभावर मृत्युदंड द्या! त्याला वधस्तंभावर मृत्युदंड द्या!”
^ किंवा “वधस्तंभावर खिळून मृत्युदंड.”
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दशः “आता सहावा तास होता.”
^ शब्दशः “नवव्या तासापर्यंत.”
^ किंवा “आत्मा.” शब्दार्थसूची पाहा.
^ किंवा “अखेरचा श्‍वास घेतला.”
^ किंवा “स्मारक कबरेत.”
^ किंवा “स्मारक कबर.”
