लूक २४:१-५३
२४ पण आठवड्याच्या पहिल्या दिवशी, त्या तयार केलेले सुगंधी मसाले आपल्यासोबत घेऊन अगदी पहाटेच कबरेजवळ* आल्या.
२ पण कबरेच्या* दारावर लावलेला मोठा दगड बाजूला केलेला त्यांना दिसला.
३ त्या आत गेल्या तेव्हा त्यांना प्रभू येशूचे शरीर तिथे सापडले नाही.
४ यामुळे त्या अगदी गोंधळून गेल्या, पण तेवढ्यात पाहा! तेजस्वी वस्त्रे घातलेली दोन माणसे त्यांच्याजवळ येऊन उभी राहिली.
५ तेव्हा त्या स्त्रिया इतक्या घाबरल्या की मान वर करून पाहण्याचेही त्यांना धैर्य होत नव्हते. त्यामुळे, ती माणसे त्यांना म्हणाली: “जो जिवंत आहे त्याला तुम्ही मेलेल्यांमध्ये का शोधत आहात?
६ तो इथे नाही, तर त्याला उठवण्यात आले आहे. गालीलमध्ये असताना त्याने तुम्हाला काय सांगितलं होतं ते आठवा.
७ त्याने असं सांगितलं होतं, की मनुष्याच्या पुत्राला पापी मानवांच्या हाती धरून देण्यात येईल आणि त्याला वधस्तंभावर* मृत्युदंड दिला जाईल व तिसऱ्‍या दिवशी तो उठेल.”
८ तेव्हा त्यांना येशूचे शब्द आठवले.
९ मग, त्या कबरेकडून* परत आल्या आणि त्यांनी अकरा प्रेषितांना व इतर सर्वांना या सगळ्या गोष्टी सांगितल्या.
१० मग्दालीया मरीया, योहान्‍ना आणि याकोबची आई मरीया या त्या स्त्रिया होत्या. तसेच, त्यांच्यासोबत असलेल्या इतर स्त्रियादेखील प्रेषितांना या गोष्टी सांगू लागल्या.
११ पण त्यांना या वेडेपणाच्या गोष्टी वाटल्या आणि त्यांनी त्या स्त्रियांवर विश्‍वास ठेवला नाही.
१२ पण पेत्र उठला आणि धावत कबरेकडे* गेला आणि त्याने आत वाकून पाहिले तेव्हा त्याला फक्‍त मलमलीची कापडे तिथे दिसली. म्हणून तो तिथून निघून गेला आणि काय घडले असावे याविषयी स्वतःशीच विचार करू लागला.
१३ पण पाहा! त्याच दिवशी दोन शिष्य यरुशलेमपासून सुमारे अकरा किलोमीटर* अंतरावर असलेल्या अम्माऊस नावाच्या गावाकडे जात होते,
१४ आणि घडलेल्या या सर्व गोष्टींबद्दल ते एकमेकांशी बोलत होते.
१५ ते बोलत असताना व चर्चा करत असताना येशू स्वतः तिथे आला आणि त्यांच्यासोबत चालू लागला,
१६ पण ते त्याला ओळखू शकले नाहीत.
१७ तो त्यांना म्हणाला: “तुम्ही चालता चालता आपसात कोणत्या गोष्टींविषयी वादविवाद करत आहात?” तेव्हा ते थांबले. त्यांचे चेहरे उदास दिसत होते.
१८ मग ज्याचे नाव क्लयपा होते, तो त्याला म्हणाला: “तू यरुशलेममध्ये एकटाच राहणारा कोणी परका आहेस की काय? मागच्या काही दिवसांत घडलेल्या घटनांबद्दल तुला माहीत नाही का?”*
१९ त्याने त्यांना विचारले: “कोणत्या गोष्टी?” ते त्याला म्हणाले: “नासरेथकर येशूविषयीच्या गोष्टी. तो त्याच्या शिकवणींमुळे व कार्यांमुळे देवासमोर व सर्व लोकांसमोर एक सामर्थ्यशाली संदेष्टा ठरला,
२० आणि आमच्या मुख्य याजकांनी व अधिकाऱ्‍यांनी त्याला मृत्युदंड देण्यासाठी धरून दिलं आणि वधस्तंभावर खिळलं.
२१ पण हाच मनुष्य इस्राएलची सुटका करेल अशी आमची आशा होती. शिवाय, या सर्व गोष्टी घडल्यानंतरचा आजचा तिसरा दिवस आहे.
२२ तसंच, आमच्यापैकी असलेल्या काही स्त्रियांनीसुद्धा आम्हाला गोंधळात टाकलं आहे, कारण त्या पहाटेच कबरेजवळ* गेल्या
२३ आणि जेव्हा त्यांना त्याचं शरीर सापडलं नाही, तेव्हा त्या असं सांगत आल्या, की त्यांना देवदूतांचं अद्‌भुत दर्शन झालं आणि तो जिवंत असल्याचं त्या देवदूतांनी त्यांना सांगितलं.
२४ तेव्हा आमच्यासोबत असलेल्यांपैकी काही जण लगेच कबरेजवळ* गेले आणि स्त्रियांनी जसं सांगितलं होतं, तसंच त्यांना आढळलं, पण तो त्यांना दिसला नाही.”
२५ मग तो त्यांना म्हणाला: “अरे मूर्ख व मंद बुद्धीच्या माणसांनो! संदेष्ट्यांनी सांगितलेल्या सर्व गोष्टी तुम्हाला समजत कशा नाहीत?
२६ ख्रिस्ताने या सर्व गोष्टी सहन करून आपल्या गौरवात जावं, हे आवश्‍यकच नव्हतं का?”
२७ मग मोशेपासून सुरुवात करून सर्व संदेष्ट्यांची लिखाणे, असे करत त्याने सबंध शास्त्रवचनांत स्वतःविषयी सांगितलेल्या गोष्टींचा अर्थ त्यांना समजावून सांगितला.
२८ शेवटी, ते ज्या गावाला जात होते त्याच्याजवळ आले. तेव्हा, आपल्याला आणखी पुढे जायचे आहे असे त्याने दाखवले.
२९ पण त्यांनी त्याला थांबण्याचा आग्रह केला व ते म्हणाले: “आमच्यासोबत राहा, कारण संध्याकाळ झाली आहे आणि लवकरच रात्र होईल.” तेव्हा तो त्यांच्यासोबत गेला.
३० मग जेवत असताना त्याने भाकर घेतली आणि देवाला धन्यवाद दिला. त्यानंतर, ती मोडून तो त्यांना देऊ लागला.
३१ त्या क्षणी त्यांचे डोळे पूर्णपणे उघडले आणि त्यांनी त्याला ओळखले; पण तो त्यांच्यासमोरून नाहीसा झाला.
३२ तेव्हा ते एकमेकांना म्हणाले: “रस्त्याने चालताना जेव्हा तो आपल्याशी बोलत होता आणि शास्त्रवचनांचा पूर्ण उलगडा करून* सांगत होता, तेव्हा आपलं हृदय आनंदाने उचंबळत नव्हतं का?”
३३ मग ते लगेच तिथून निघाले आणि यरुशलेमला परतले आणि त्यांना अकरा प्रेषित आणि त्यांच्यासोबत जमलेले लोक भेटले.
३४ ते लोक त्यांना म्हणाले: “प्रभू खरोखरच उठला आहे आणि तो शिमोनला दिसला!”
३५ मग त्यांनी रस्त्याने जाताना घडलेल्या घटनांविषयी आणि भाकर मोडल्यामुळे त्यांनी कशा प्रकारे त्याला ओळखले, याविषयी त्या सर्वांना सांगितले.
३६ ते या गोष्टींबद्दल बोलत होते, तेवढ्यात तो स्वतः त्यांच्यात येऊन उभा राहिला व त्यांना म्हणाला: “तुम्हाला शांती असो.”
३७ पण ते खूप घाबरले आणि त्यांना फार भीती वाटली. आपण एका आत्मिक व्यक्‍तीला* पाहत आहोत असे त्यांना वाटले.
३८ म्हणून तो त्यांना म्हणाला: “तुम्ही का घाबरला आणि तुमच्या मनात शंका का येत आहेत?
३९ माझे हातपाय पाहा आणि मीच आहे याची खातरी करून घ्या; मला हात लावून पाहा, कारण माझं जसं हाडामांसाचं शरीर आहे तसं आत्मिक व्यक्‍तीचं नसतं.”
४० असे म्हणून त्याने त्यांना आपले हातपाय दाखवले.
४१ पण त्यांना इतका आनंद व आश्‍चर्य वाटत होतं, की त्यांचा अजूनही विश्‍वास बसत नव्हता. तेव्हा तो त्यांना म्हणाला: “तुमच्याजवळ खायला काही आहे का?”
४२ त्यांनी त्याला भाजलेल्या माशाचा एक तुकडा दिला.
४३ तेव्हा त्याने तो घेतला व त्यांच्यासमोर खाल्ला.
४४ मग तो त्यांना म्हणाला: “तुमच्यासोबत असताना मी तुम्हाला काय सांगितलं होतं ते आठवा. हेच, की माझ्याविषयी मोशेच्या नियमशास्त्रात आणि संदेष्ट्यांच्या लिखाणांत व स्तोत्रांत जे काही लिहिलं आहे, ते सर्व पूर्ण होणं आवश्‍यक आहे.”
४५ मग शास्त्रवचनांचा अर्थ समजून घेण्यासाठी त्याने त्यांची मने पूर्णपणे उघडली,
४६ आणि त्यांना म्हटले, “शास्त्रात हेच लिहिण्यात आलं आहे, की ख्रिस्ताला दुःख सहन करावं लागेल आणि तिसऱ्‍या दिवशी तो मेलेल्यांतून उठेल,
४७ आणि यरुशलेमपासून सुरुवात करून सर्व राष्ट्रांत अशी घोषणा केली जाईल, की त्याच्या नावाने पापांच्या क्षमेसाठी सर्वांनी पश्‍चात्ताप करावा.
४८ तुम्ही या गोष्टींची साक्ष द्याल.
४९ आणि पाहा! माझ्या पित्याने तुम्हाला जे देण्याचं वचन दिलं होतं, ते मी तुमच्यासाठी पाठवेन. पण, तुम्हाला स्वर्गातून ते सामर्थ्य प्राप्त होईपर्यंत याच शहरात राहा.”
५० तिथून निघून त्याने त्यांना बेथानीपर्यंत नेले. मग, आपले हात वर करून त्याने त्यांना आशीर्वाद दिला.
५१ त्यानंतर, तो त्यांच्यापासून वेगळा झाला आणि देवाने त्याला स्वर्गात घेतले.
५२ ते त्याला नमन करून खूप आनंदाने यरुशलेमला परत गेले
५३ आणि दररोज मंदिरात जाऊन देवाची स्तुती करू लागले.
तळटीपा
^ किंवा “स्मारक कबरेजवळ.”
^ किंवा “स्मारक कबरेच्या.”
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ किंवा “स्मारक कबरेकडून.”
^ किंवा “स्मारक कबरेकडे.”
^ शब्दशः “६० स्टेडिया.” स्टेडियम हे अंतर मोजण्याचे रोमन माप असून एक स्टेडियम १८५ मीटर (६०६.९५ फूट) इतके होते.
^ किंवा कदाचित, “या गोष्टी माहीत नसलेला तू यरुशलेमात आलेला एकटाच प्रवासी आहेस का?”
^ किंवा “स्मारक कबरेजवळ.”
^ किंवा “स्मारक कबरेजवळ.”
^ किंवा “शास्त्रवचने स्पष्ट करून.”
^ शब्दशः “आत्म्याला.”
