लूक ४:१-४४
४ मग पवित्र आत्म्याने* परिपूर्ण होऊन येशू यार्देन नदीपासून निघाला आणि आत्म्याने त्याला ओसाड प्रदेशात नेले.
२ तो चाळीस दिवस तिथे होता. त्यादरम्यान, सैतानाने* त्याची परीक्षा घेतली. त्याने काहीच खाल्ले नव्हते, त्यामुळे ते दिवस संपले तेव्हा त्याला भूक लागली.
३ तेव्हा सैतान त्याला म्हणाला: “तू जर देवाचा पुत्र असशील, तर या दगडाला भाकर व्हायला सांग.”
४ पण, येशूने उत्तर दिले: “‘मनुष्याने केवळ भाकरीनेच जगू नये,’ असं लिहिलं आहे.”
५ मग, सैतानाने येशूला एका उंच ठिकाणी नेले आणि एका क्षणात त्याला जगातली सर्व राज्ये दाखवली,
६ आणि त्याला म्हणाला: “या सर्वांवरचा अधिकार आणि यांचं वैभव मी तुला देईन, कारण हे सर्व माझ्याकडे सोपवण्यात आलं आहे आणि मला वाटेल त्याला मी ते देतो.
७ त्यामुळे, तू एकदा माझी उपासना केली, तर हे सगळं तुझं होईल.”
८ येशूने त्याला उत्तर दिले: “असं लिहिलं आहे, की ‘तू केवळ तुझा देव यहोवा* याचीच उपासना कर आणि केवळ त्याचीच पवित्र सेवा कर.’”
९ नंतर, सैतानाने येशूला यरुशलेममध्ये नेले आणि मंदिराच्या भिंतीवर एका उंच ठिकाणी उभे केले. मग, तो त्याला म्हणाला: “तू जर देवाचा पुत्र असशील, तर इथून खाली उडी टाक,
१० कारण असं लिहिलं आहे, की ‘तो आपल्या दूतांना तुला वाचवण्याची आज्ञा देईल,’
११ आणि, ‘तुझा पाय दगडावर आपटू नये म्हणून ते तुला हातांवर झेलून घेतील.’”
१२ तेव्हा, येशूने त्याला उत्तर दिले: “असं म्हटलं आहे, की ‘तुझा देव यहोवा* याची परीक्षा पाहू नकोस.’”
१३ मग, या सर्व परीक्षा घेऊन झाल्यावर सैतान योग्य संधी मिळेपर्यंत त्याच्यापासून निघून गेला.
१४ नंतर, येशू पवित्र आत्म्याच्या सामर्थ्याने गालीलमध्ये परतला. आणि आसपासच्या सर्व प्रदेशांत त्याच्याविषयीच्या चांगल्या गोष्टींची चर्चा होऊ लागली.
१५ तिथे तो त्यांच्या सभास्थानांत शिकवू लागला आणि सर्व लोक त्याची प्रशंसा करू लागले.
१६ नंतर, तो नासरेथला गेला जिथे तो लहानाचा मोठा झाला होता आणि शब्बाथाच्या दिवशी तो आपल्या रिवाजाप्रमाणे सभास्थानात गेला आणि वाचायला उभा राहिला.
१७ तेव्हा, यशया संदेष्ट्याची गुंडाळी त्याच्या हातात देण्यात आली आणि त्याने गुंडाळी उघडून तो भाग काढला जिथे असे लिहिले होते:
१८ “यहोवाचा* पवित्र आत्मा* माझ्यावर आहे, कारण गरिबांना आनंदाचा संदेश सांगण्यासाठी त्याने माझा अभिषेक केला आहे. बंदिवानांची सुटका करण्यासाठी आणि अंधांची दृष्टी परत आणण्यासाठी, तसंच जुलूम सोसणाऱ्‍यांची सुटका करण्यासाठी
१९ आणि यहोवाची* स्वीकृती प्राप्त करण्याचं वर्ष घोषित करण्यासाठी त्याने मला पाठवलं आहे.”
२० मग त्याने तो ग्रंथ गुंडाळून सेवकाला दिला व तो खाली बसला; आणि सभास्थानांतील सर्व लोकांच्या नजरा त्याच्यावर खिळल्या होत्या.
२१ मग तो त्यांना म्हणाला: “तुम्ही नुकतंच ऐकलेलं हे वचन आज पूर्ण झालं आहे.”
२२ तेव्हा ते सर्व त्याची प्रशंसा करू लागले आणि त्याच्या तोंडून निघणारे सुंदर शब्द ऐकून थक्क झाले व म्हणू लागले: “हा योसेफचाच पुत्र ना?”
२३ यावर तो त्यांना म्हणाला: “तुम्ही निश्‍चितच ही म्हण मला लागू कराल, की ‘अरे वैद्या, स्वतःचा इलाज कर. आणि कफर्णहूमात ज्या गोष्टी घडल्याचं आम्ही ऐकलं आहे, त्या गोष्टी इथे तुझ्या स्वतःच्या गावातसुद्धा कर.’”
२४ मग तो त्यांना म्हणाला: “मी तुम्हाला खरं सांगतो, की कोणत्याही संदेष्ट्याला त्याच्या स्वतःच्या गावात स्वीकारलं जात नाही.
२५ उदाहरणार्थ, मी तुम्हाला खरं सांगतो: एलीयाच्या काळात, जेव्हा साडेतीन वर्षं पाऊस पडला नाही आणि देशभर मोठा दुष्काळ पडला, तेव्हा इस्राएलमध्ये कित्येक विधवा होत्या.
२६ तरीसुद्धा, एलीयाला त्या स्त्रियांपैकी कोणाही स्त्रीकडे पाठवण्यात आलं नाही, तर केवळ सीदोन देशातील सारफथच्या एका विधवेकडे त्याला पाठवण्यात आलं.
२७ तसंच, अलीशा संदेष्ट्याच्या काळातसुद्धा इस्राएलमध्ये अनेक कुष्ठरोगी होते; पण, त्यांच्यापैकी कोणालाही शुद्ध* करण्यात आलं नाही, तर केवळ सूरिया देशातील नामानला शुद्ध करण्यात आलं.”
२८ हे ऐकून सभास्थानातील सर्व लोक संतापले,
२९ आणि ते उठले व त्यांनी लगेच त्याला शहराबाहेर नेऊन, ज्या डोंगरावर त्यांचे शहर वसले होते त्याच्या कड्याजवळ आणले; तिथून त्याला खाली ढकलून देण्याची त्यांची इच्छा होती.
३० पण, तो त्यांच्या तावडीतून निसटला व आपल्या मार्गाने निघून गेला.
३१ नंतर तो खाली, गालीलातील कफर्णहूम या शहरात गेला. आणि शब्बाथाच्या दिवशी तो लोकांना शिकवू लागला.
३२ त्याची शिकवण्याची पद्धत पाहून ते थक्क झाले, कारण तो अधिकार असलेल्या व्यक्‍तीप्रमाणे त्यांना शिकवत होता.
३३ तेव्हा, सभास्थानात दुरात्म्याने पीडित असलेला एक मनुष्य होता आणि तो मोठ्याने ओरडून म्हणाला:
३४ “हे नासरेथच्या येशू, आमचं तुझ्याशी काय घेणंदेणं? तू काय आमचा नाश करण्यासाठी आला आहेस? तू कोण आहेस हे मला पक्कं माहीत आहे. तू देवाचा पवित्र जन आहेस!”
३५ पण, येशूने त्याला धमकावून म्हटले: “शांत राहा, आणि त्याच्यातून बाहेर निघ!” तेव्हा, तो दुरात्मा सर्व लोकांसमोर त्या माणसाला खाली आपटून, त्याला कोणतीही इजा न करता त्याच्यातून निघाला.
३६ हे पाहून ते सर्व चकित झाले आणि एकमेकांना म्हणू लागले: “हा किती अधिकाराने बोलतो आणि याच्याजवळ किती सामर्थ्य आहे! हा अशुद्ध आत्म्यांनासुद्धा आज्ञा देतो आणि तेही लगेच त्याचं ऐकतात!”
३७ त्यामुळे आसपासच्या प्रदेशाच्या सर्व कानाकोपऱ्‍यांत त्याच्याविषयी चर्चा होऊ लागली.
३८ मग, सभास्थानातून निघून तो शिमोनच्या घरी गेला. तिथे शिमोनची सासू तीव्र तापाने आजारी होती आणि तिला बरं करण्याची त्यांनी त्याला विनंती केली.
३९ म्हणून, त्याने तिच्याजवळ उभे राहून तापाला दटावले आणि तिचा ताप उतरला. तेव्हा, ती लगेच उठली आणि त्यांची सेवा करू लागली.
४० मग, सूर्य मावळू लागला तेव्हा लोकांनी वेगवेगळ्या आजारांनी पीडित असलेल्या आपल्या घरच्यांना त्याच्याजवळ आणले आणि त्याने प्रत्येकावर हात ठेवून त्यांना बरे केले.
४१ आणि कित्येकांमधून दुरात्मे असे म्हणत बाहेर आले, की “तू देवाचा पुत्र आहेस.” पण, तो त्यांना दटावून एकही शब्द बोलू देत नव्हता, कारण तो ख्रिस्त असल्याचे त्यांना माहीत होते.
४२ मग, पहाटे तो एका एकांत ठिकाणी निघून गेला. पण, लोकांच्या झुंडी त्याला शोधत तिथे आल्या आणि त्याने त्यांना सोडून जाऊ नये म्हणून लोक त्याला अडवण्याचा प्रयत्न करू लागले.
४३ पण, तो त्यांना म्हणाला: “मला इतर शहरांतही देवाच्या राज्याचा आनंदाचा संदेश घोषित केला पाहिजे, कारण मला यासाठीच पाठवण्यात आलं आहे.”
४४ मग, तो जाऊन यहूदीयाच्या सभास्थानांत प्रचार करू लागला.
तळटीपा
^ किंवा “देवाच्या क्रियाशील शक्‍तीने.” शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दशः “दियाबल.” म्हणजे, निंदा करणारा.
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ किंवा “यहोवाची क्रियाशील शक्‍ती.” शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ किंवा “बरं.”
