लूक ८:१-५६
-
येशूसोबत गावोगावी जाणाऱ्‍या स्त्रिया (१-३)
-
बी पेरणाऱ्‍याचे उदाहरण (४-८)
-
येशूने उदाहरणांचा उपयोग का केला? (९, १०)
-
शेतकऱ्‍याच्या उदाहरणाचे स्पष्टीकरण (११-१५)
-
दिवा झाकून ठेवला जात नाही (१६-१८)
-
येशूची आई व भाऊ (१९-२१)
-
येशू वादळ शांत करतो (२२-२५)
-
येशू दुरात्म्यांना डुकरांमध्ये पाठवतो (२६-३९)
-
याईरची मुलगी; येशूच्या कपड्यांना स्पर्श करणारी स्त्री (४०-५६)
८ याच्या काही काळानंतर, येशू शहरोशहरी व गावोगावी जाऊन देवाच्या राज्याचा आनंदाचा संदेश घोषित करू लागला आणि त्याचे बारा प्रेषितही त्याच्यासोबत होते.
२ तसेच, ज्यांच्यामधून दुरात्मे काढण्यात आले होते व ज्यांचे आजार बरे करण्यात आले होते अशा काही स्त्रियासुद्धा त्याच्यासोबत होत्या. जसे की, मरीया जिला मग्दालीया म्हटले जायचे आणि जिच्यामधून सात दुरात्मे निघाले होते;
३ हेरोदच्या घराचा कारभार पाहणारा खुजा याची बायको योहान्‍ना; सुसान्‍ना; आणि इतर बऱ्‍याच स्त्रिया, ज्या स्वतःच्या संपत्तीतून येशूची व त्याच्या शिष्यांची सेवा करत होत्या.
४ मग, त्याच्याबरोबर शहरोशहरी जाणाऱ्‍यांसोबतच लोकांचा एक मोठा समुदायदेखील जमला. तेव्हा, तो एका उदाहरणाच्या साहाय्याने त्यांच्याशी बोलू लागला:
५ “एक शेतकरी बी पेरायला निघाला. तो पेरणी करत असताना, काही बी रस्त्याच्या कडेला पडले व तुडवले गेले आणि आकाशातील पक्ष्यांनी ते खाऊन टाकले.
६ तर काही बी खडकाळ जमिनीवर पडून त्यांस अंकुर फुटले; पण, ओलावा नसल्यामुळे ते वाळून गेले.
७ आणखी काही बी काटेरी झुडपांत पडले आणि त्यांच्यासोबत वाढणाऱ्‍या या काटेरी झुडपांनी रोपांची वाढ खुंटवली.
८ पण, काही बी चांगल्या जमिनीवर पडले आणि अंकुर फुटल्यावर त्यांनी शंभरपट फळ दिलं.” या गोष्टी सांगितल्यावर त्याने मोठ्याने म्हटले: “ज्याला कान आहेत, त्याने ऐकावं.”
९ मग, या उदाहरणाचा काय अर्थ होतो असे त्याच्या शिष्यांनी त्याला विचारले.
१० तेव्हा तो म्हणाला: “देवाच्या राज्याची पवित्र रहस्ये समजून घेण्याचं वरदान तुम्हाला देण्यात आलं आहे, पण इतरांशी मी उदाहरणांच्या साहाय्याने बोलतो. त्यामुळे ते पाहतील, पण त्यांना दिसणार नाही आणि ते ऐकतील, पण त्यांना अर्थ समजणार नाही.
११ या उदाहरणाचा अर्थ असा आहे: बी म्हणजे देवाचं वचन.
१२ रस्त्याच्या कडेला पडलेले बी म्हणजे असे लोक जे वचन ऐकतात, पण सैतान* येतो आणि त्यांच्या हृदयातून ते वचन काढून नेतो, यासाठी की त्यांनी विश्‍वास ठेवू नये आणि त्यांचं तारण होऊ नये.
१३ तर खडकाळ जमिनीवर पडलेले बी म्हणजे असे लोक, जे वचन ऐकून आनंदाने स्वीकारतात, पण मूळ धरत नाहीत. ते काही काळ विश्‍वास ठेवतात, पण परीक्षेच्या काळात विश्‍वासाचा त्याग करतात.
१४ आणि काटेरी झुडपांत पडलेले बी म्हणजे असे लोक, जे वचन तर ऐकतात, पण जीवनातल्या चिंता, धनदौलत आणि चैनबाजी यांत गुरफटले जाऊन त्यांची वाढ पूर्णपणे खुंटते आणि ते फळ देत नाहीत.
१५ तर, चांगल्या जमिनीवर पडलेले बी म्हणजे चांगल्या व प्रामाणिक मनाचे लोक. ते वचन ऐकल्यावर हृदयात ठेवतात आणि धीराने फळ देतात.
१६ कोणीही दिवा लावून तो भांड्याने झाकून ठेवत नाही किंवा पलंगाखाली ठेवत नाही; तर, घरात येणाऱ्‍यांना उजेड मिळावा म्हणून एखाद्या उंच ठिकाणी ठेवतो.
१७ कारण अशी कोणतीही गुप्त गोष्ट नाही जी उघडकीस येणार नाही; आणि काळजीपूर्वक लपवून ठेवलेली अशी कोणतीही गोष्ट नाही जी कायमची गुप्त राहील व उजेडात येणार नाही.
१८ म्हणून, तुम्ही कशा प्रकारे ऐकता याकडे लक्ष द्या, कारण ज्याच्याजवळ आहे त्याला आणखी देण्यात येईल, पण ज्याच्याजवळ नाही, त्याच्याकडे जे आहे असं त्याला वाटतं तेसुद्धा काढून घेतलं जाईल.”
१९ मग, त्याची आई आणि भाऊ त्याला भेटायला आले, पण लोकांच्या गर्दीमुळे त्यांना त्याच्याजवळ जाता येत नव्हते.
२० म्हणून त्याला असा निरोप देण्यात आला, की “तुमची आई व तुमचे भाऊ बाहेर उभे आहेत आणि त्यांना तुम्हाला भेटायचं आहे.”
२१ तेव्हा त्याने असे उत्तर दिले: “जे देवाचं वचन ऐकतात आणि त्याप्रमाणे वागतात तेच माझी आई आणि माझे भाऊ आहेत.”
२२ एकदा तो व त्याचे शिष्य एका नावेत चढले आणि तो त्यांना म्हणाला: “चला, आपण पलीकडे, सरोवराच्या त्या किनाऱ्‍याला जाऊ.” तेव्हा ते निघाले.
२३ पण, नावेतून जात असताना त्याला झोप लागली. मग, एक जोरदार वादळ आले आणि नावेत पाणी शिरू लागले व ती बुडू लागली.
२४ म्हणून त्यांनी जाऊन त्याला उठवले व म्हटले: “गुरुजी, गुरुजी, आपण बुडत आहोत!” तेव्हा, तो उठला आणि त्याने वाऱ्‍याला व उसळणाऱ्‍या लाटांना दटावले आणि वादळ थांबले आणि सर्वकाही शांत झाले.
२५ तेव्हा तो त्यांना म्हणाला: “तुमचा विश्‍वास कुठे आहे?” पण ते घाबरून गेले होते आणि थक्क होऊन एकमेकांना म्हणू लागले: “हा आहे तरी कोण? कारण तो वाऱ्‍याला आणि पाण्यालासुद्धा हुकूम देतो आणि ते त्याचं ऐकतात.”
२६ मग ते गालीलच्या पलीकडल्या किनाऱ्‍यावर, गरसेकरांच्या प्रदेशात पोहचले.
२७ येशू नावेतून उतरून किनाऱ्‍यावर आला, तेव्हा जवळच्या शहरातील एक मनुष्य त्याला दिसला, जो दुरात्म्याने पीडित होता. बऱ्‍याच काळापासून त्याने कपडे घातले नव्हते; शिवाय, तो घरात नाही, तर कबरस्तानात राहायचा.
२८ येशूला पाहताच तो जोरात ओरडून त्याच्यासमोर पडला आणि मोठ्या आवाजात म्हणाला: “हे येशू, सर्वोच्च देवाच्या पुत्रा! तुझ्याशी माझं काय घेणंदेणं? मी तुला विनवणी करतो, मला छळू नकोस.”
२९ (कारण येशू त्या अशुद्ध आत्म्याला त्या माणसातून निघून जाण्याची आज्ञा करत होता. अशुद्ध आत्म्याने कित्येकदा त्या माणसाला धरले होते.* आणि बऱ्‍याच वेळा साखळ्यांनी व बेड्यांनी बांधून पहाऱ्‍यात ठेवलेले असतानाही तो माणूस ती बंधने तोडायचा आणि दुरात्मा त्याला एकांत ठिकाणी घेऊन जायचा.)
३० येशूने त्याला विचारले: “तुझं नाव काय?” तो म्हणाला: “सैन्य,” कारण त्याच्यामध्ये अनेक दुरात्मे शिरले होते.
३१ आणि आम्हाला अथांग डोहात* पाठवू नकोस अशी ते येशूला वारंवार विनवणी करू लागले.
३२ त्याच वेळी, डुकरांचा एक मोठा कळप तिथे डोंगरावर चरत होता. आपल्याला त्या डुकरांमध्ये शिरण्याची परवानगी द्यावी अशी त्या दुरात्म्यांनी त्याला विनवणी केली आणि त्याने ती दिली.
३३ तेव्हा, ते दुरात्मे त्या माणसातून निघून डुकरांमध्ये शिरले आणि तो कळप कड्यावरून धावत गेला व खाली सरोवरात बुडून मेला.
३४ पण, कळप चारणाऱ्‍यांनी घडलेला प्रकार पाहिला तेव्हा ते तिथून पळाले आणि शहरात व शेतांत जाऊन त्यांनी ही बातमी सांगितली.
३५ तेव्हा नेमके काय घडले हे पाहण्यासाठी लोक निघाले. ते येशूकडे आले तेव्हा ज्याच्यातून दुरात्मे निघाले होते तो मनुष्य त्यांना येशूच्या पायाजवळ बसलेला दिसला. त्याने कपडे घातले होते आणि तो शुद्धीवर होता. हे पाहून लोक घाबरले.
३६ ज्यांनी ही घटना पाहिली होती त्यांनी दुरात्म्यांमुळे पीडित असलेला मनुष्य कसा बरा झाला हे त्यांना सांगितले.
३७ तेव्हा, गरसेकरांच्या आसपासच्या प्रदेशातून मोठ्या संख्येने आलेल्या लोकांनी येशूला तिथून निघून जायला सांगितले, कारण ते फार घाबरले होते. मग, तो नावेत बसून परत जायला निघाला.
३८ पण, ज्या मनुष्यातून दुरात्मे काढण्यात आले होते, तो आपल्याला सोबत येऊ द्यावे अशी येशूला विनंती करू लागला. पण, येशूने त्याला असे म्हणून पाठवून दिले, की
३९ “आपल्या घरी परत जा, आणि देवाने तुझ्यासाठी जे काही केलं ते सर्वांना सांगत राहा.” तेव्हा तो मनुष्य तिथून निघाला आणि येशूने त्याच्यासाठी जे काही केले होते त्याबद्दल तो संपूर्ण शहरात सांगू लागला.
४० येशू परत आला तेव्हा लोकसमुदायाने आनंदाने त्याचे स्वागत केले, कारण ते सर्व त्याची वाट पाहत होते.
४१ इतक्यात याईर नावाचा एक मनुष्य तिथे आला; तो सभास्थानाचा एक अधिकारी होता. त्याने येशूच्या पाया पडून त्याला आपल्या घरी येण्याची विनवणी केली,
४२ कारण सुमारे बारा वर्षांची त्याची एकुलती एक मुलगी मरायला टेकली होती.
येशू तिथे जायला निघाला तेव्हा लोकसमुदायाने त्याच्याभोवती गर्दी केली.
४३ तिथे अशी एक स्त्री होती, जिला बारा वर्षांपासून रक्‍तस्रावाचा आजार होता. आणि कोणीही तिला बरे करू शकले नव्हते.
४४ तिने मागून येऊन येशूच्या कपड्यांच्या काठाला हात लावला आणि त्याच क्षणी तिचा रक्‍तस्राव थांबला.
४५ तेव्हा येशूने म्हटले: “मला कोणी स्पर्श केला?” सर्व जण नाकारू लागले तेव्हा पेत्र म्हणाला: “गुरू, लोक तुझ्याभोवती किती गर्दी करत आहेत!”
४६ पण, येशू म्हणाला: “कोणीतरी नक्कीच मला स्पर्श केला, कारण माझ्यातून शक्‍ती निघाल्याचं मला जाणवलं.”
४७ येशूला आपल्याबद्दल कळले आहे हे त्या स्त्रीला समजले, तेव्हा ती थरथर कापत त्याच्याजवळ येऊन त्याच्या पाया पडली. आणि आपण येशूला का स्पर्श केला व कशा प्रकारे आपण लगेच बरे झालो, हे तिने सर्व लोकांसमोर सांगितले.
४८ पण, येशू तिला म्हणाला: “मुली, तुझ्या विश्‍वासाने तुला बरं केलं आहे. जा, निश्‍चिंत हो.”
४९ तो बोलत होता इतक्यात सभास्थानाच्या अधिकाऱ्‍याचा एक माणूस तिथे आला आणि म्हणाला: “तुमची मुलगी वारली. आता गुरुजींना त्रास देऊ नका.”
५० हे ऐकून येशू याईरला म्हणाला: “भिऊ नकोस, फक्‍त विश्‍वास धर म्हणजे ती वाचेल.”
५१ येशू त्या अधिकाऱ्‍याच्या घरी आला तेव्हा त्याने पेत्र, योहान, याकोब आणि त्या मुलीच्या आईवडिलांशिवाय कोणालाही आपल्यासोबत आत येऊ दिले नाही.
५२ पण, सर्व लोक तिच्यासाठी रडत होते व छाती बडवून शोक करत होते. त्यामुळे, येशूने त्यांना म्हटले: “रडू नका, मुलगी मेली नाही, ती झोपली आहे.”
५३ तेव्हा, लोक त्याची थट्टा करत हसू लागले, कारण ती मेली आहे हे त्यांना माहीत होते.
५४ पण, त्याने तिच्या हाताला धरून, “बाळा, ऊठ!” असे मोठ्याने म्हटले.
५५ तेव्हा, ती पुन्हा जिवंत झाली* व लगेच उठली; मग, तिला काहीतरी खायला द्यावे असे त्याने त्यांना सांगितले.
५६ मुलीला जिवंत झाल्याचे पाहून तिच्या आईवडिलांना इतका आनंद झाला, की त्यांचा विश्‍वासच बसेना. पण, जे काही घडले ते कोणालाही सांगू नका असे येशूने त्यांना बजावून सांगितले.
तळटीपा
^ शब्दशः “दियाबल.” म्हणजे, निंदा करणारा.
^ किंवा कदाचित, “बऱ्‍याच काळापासून त्याला आपल्या ताब्यात ठेवले होते.”
^ शब्दार्थसूची पाहा.
^ शब्दशः “तिचा आत्मा (जीवनशक्‍ती) परत आला.”
