१ करिंथकर १२:१-३१
१२ आता बांधवांनो, आध्यात्मिक कृपादानांच्या बाबतीत तुम्ही अजाण असावे, अशी माझी इच्छा नाही.
२ कारण तुम्ही विदेशी लोकांपैकी* होता, तेव्हा तुम्हाला बहकवण्यात आले होते व मुक्या मूर्तींची उपासना करावी म्हणून तुमची दिशाभूल करण्यात आली होती. आणि त्या नेतील तिथे तुम्ही त्यांच्या मागेमागे जात होता.
३ आता तुम्ही हे समजून घ्यावे असे मला वाटते, की कोणीही देवाच्या आत्म्याच्या साहाय्याने बोलताना, “येशू शापित आहे!” असे म्हणणार नाही; तसेच, “येशू प्रभू आहे!” असे पवित्र आत्म्याच्या साहाय्याशिवाय कोणीही म्हणू शकत नाही.
४ आता कृपादाने निरनिराळी असली, तरी आत्मा एकच आहे;
५ आणि सेवेचे निरनिराळे प्रकार असले, तरी प्रभू मात्र एकच आहे;
६ तसेच निरनिराळी कार्ये असली, तरी सर्वांमध्ये ती घडवून आणणारा देव एकच आहे.
७ पण, प्रत्येकामध्ये देवाचा आत्मा कार्य करताना दिसतो आणि हे सर्वांच्या हितासाठी आहे.
८ कारण कोणाला आत्म्याद्वारे बुद्धीचे वचन*, तर कोणाला त्याच आत्म्याद्वारे ज्ञानाचे वचन देण्यात आले आहे;
९ कोणाला त्याच आत्म्याद्वारे विश्‍वास, तर कोणाला त्या एकाच आत्म्याद्वारे बरे करण्याची कृपादाने देण्यात आली आहेत;
१० कोणाला महान कृत्ये करण्याचे, कोणाला भविष्यवाणी करण्याचे, कोणाला प्रेरित वचने समजून घेण्याचे, कोणाला निरनिराळ्या भाषांत बोलण्याचे तर आणखी कोणाला भाषांतर करण्याचे कृपादान देण्यात आले आहे.
११ पण, ही सर्व कार्ये तो एकच आत्मा घडवून आणतो आणि आपल्या इच्छेप्रमाणे प्रत्येकाला वरदान देतो.
१२ कारण ज्याप्रमाणे शरीर एक असले, तरी अनेक अवयव असतात आणि शरीराचे अवयव अनेक असले, तरी शरीर एकच असते; त्याचप्रमाणे ख्रिस्त आहे.
१३ कारण आपण यहुदी असलो किंवा ग्रीक, दास असलो किंवा स्वतंत्र, तरी एकच शरीर होण्यासाठी आपल्या सर्वांचा एकाच आत्म्याद्वारे बाप्तिस्मा झाला आहे आणि आपल्या सर्वांना एकच आत्मा मिळाला आहे.
१४ कारण शरीर मुळात एका अवयवाचे नाही, तर अनेक अवयवांचे मिळून बनले आहे.
१५ पायाने जर म्हटले, की “मी हात नाही, त्यामुळे मी शरीराचा भाग नाही,” तर यावरून तो शरीराचा भाग नाही असा अर्थ होत नाही.
१६ आणि जर कानाने म्हटले, “मी डोळा नाही, त्यामुळे मी शरीराचा भाग नाही,” तर यावरून तो शरीराचा भाग नाही असा अर्थ होत नाही.
१७ संपूर्ण शरीर डोळा असते, तर आपण कशाच्या साहाय्याने ऐकले असते? आणि संपूर्ण शरीर कान असते, तर आपण कशाच्या साहाय्याने वास घेतला असता?
१८ पण, देवाला योग्य वाटले त्याप्रमाणे त्याने शरीराचा प्रत्येक अवयव आपापल्या जागी ठेवला आहे.
१९ ते सर्व मिळून एकच अवयव असते, तर शरीर कोठे असते?
२० पण आता पुष्कळ अवयव असले, तरी शरीर एकच आहे.
२१ डोळा हाताला म्हणू शकत नाही, की “मला तुझी गरज नाही,” किंवा डोके पायांना म्हणू शकत नाही, की “मला तुमची गरज नाही.”
२२ उलट, शरीराचे जे अवयव कमजोर वाटतात ते खरेतर आवश्‍यक असतात,
२३ आणि शरीराचे जे भाग कमी मानाचे आहेत असे आपल्याला वाटते, त्यांना आपण विशेष मान देतो; अशा रीतीने, कमी आकर्षक वाटणाऱ्‍या भागांना आपण जास्त सभ्यतेने वागवतो.
२४ पण, आपल्या शरीराच्या आकर्षक भागांना याची गरज नसते. असे असले, तरी देवाने शरीराची रचना अशा प्रकारे केली आहे, की कमी मान असलेल्या भागाला अधिक मान मिळावा,
२५ अशासाठी की शरीरामध्ये फूट पडू नये, तर त्याच्या अवयवांना एकमेकांची काळजी असावी.
२६ एक अवयव दुःखी झाला, तर बाकीचे सर्व अवयवसुद्धा दुःखी होतात; किंवा एका अवयवाचा सन्मान झाला, तर बाकीच्या सर्व अवयवांना आनंद होतो.
२७ आता तुम्ही ख्रिस्ताचे शरीर आहात आणि तुमच्यापैकी प्रत्येक जण या शरीराचा अवयव आहे.
२८ आणि देवाने मंडळीत प्रत्येकाला नेमले आहे: पहिले प्रेषित; दुसरे संदेष्टे; तिसरे शिक्षक; मग, महान कृत्ये करणारे; त्यानंतर, बरे करण्याची कृपादाने, उपयोगी सेवा, मार्गदर्शन करण्याच्या क्षमता, निरनिराळ्या भाषा.
२९ तर मग, सगळेच प्रेषित आहेत का? सगळेच संदेष्टे आहेत का? सगळेच शिक्षक आहेत का? सगळेच महान कृत्ये करतात का?
३० सगळ्यांनाच रोग बरे करण्याची कृपादाने आहेत का? सगळेच निरनिराळ्या भाषा बोलतात का? सगळेच भाषांतर करणारे आहेत का?
३१ तुम्ही तर याहून मोठी कृपादाने मिळवण्याचा प्रयत्न करत राहा.* पण, मी तुम्हाला अधिक चांगला असा एक मार्ग दाखवतो.
