१ करिंथकर १३:१-१३
-
प्रेम—अधिक चांगला मार्ग (१-१३)
१३ मी माणसांच्या आणि देवदूतांच्या भाषा बोलत असलो, पण माझ्यात प्रेम नसले तर मी ठणठणणाऱ्‍या थाळीसारखा किंवा झणझणणाऱ्‍या झांजेसारखा आहे.
२ आणि मला भविष्यवाणी करण्याचे, सर्व पवित्र रहस्ये समजण्याचे व सर्व प्रकारच्या ज्ञानाचे कृपादान मिळाले असले; तसेच, डोंगर येथून तेथे हलवण्याइतका माझा विश्‍वास मजबूत असला, पण माझ्यात प्रेम नसले तर मी काहीच नाही.
३ मी गोरगरिबांना जेवू घालण्यासाठी माझी सगळी संपत्ती दिली आणि मोठेपणा मिरवता यावा म्हणून मी आपले जीवन अर्पण करायला तयार झालो, पण माझ्यात प्रेम नसले, तर या सर्वाचा मला काहीच उपयोग होणार नाही.
४ प्रेम सहनशील आणि दयाळू असते. प्रेम हेवा करत नाही, बढाई मारत नाही, गर्वाने फुगत नाही;
५ प्रेम असभ्यपणे वागत नाही, स्वार्थ पाहत नाही, लगेच चिडत नाही, आपल्याविरुद्ध केलेल्या चुकांचा* हिशोब ठेवत नाही.
६ ते अनीतीमुळे आनंदित होत नाही, तर सत्यामुळे आनंदित होते.
७ प्रेम सर्वकाही सहन करते, सर्व गोष्टींवर भरवसा ठेवायला तयार असते, सर्व गोष्टींची आशा धरते, सर्व बाबतींत धीर धरते.
८ प्रेम कधीही नाहीसे होत नाही. पण भविष्यवाणी करण्याचे, अन्य भाषा बोलण्याचे* किंवा ज्ञान मिळण्याचे कृपादान असेल तर ते नाहीसे होईल.
९ कारण आपल्याजवळ असलेले ज्ञान अपूर्ण आहे आणि आपले भविष्यवाणी करणे हेसुद्धा अपूर्ण आहे.
१० पण जे पूर्ण ते येईल, तेव्हा अपूर्णता नष्ट होईल.
११ मी लहान होतो तेव्हा लहान मुलासारखा बोलायचो, लहान मुलासारखा विचार करायचो, लहान मुलासारख्या माझ्या समजुती होत्या; पण, आता मी प्रौढ झालो आहे, त्यामुळे लहानपणाच्या गोष्टी मी सोडून दिल्या आहेत.
१२ कारण आता आपल्याला धातूच्या आरशात अंधूक* दिसते, पण पुढे सर्वकाही स्पष्ट होईल. सध्या माझे ज्ञान अपूर्ण आहे, पण तेव्हा मला पूर्ण* ज्ञान मिळेल, जसा देव मला पूर्णपणे ओळखतो.
१३ शेवटी, विश्‍वास, आशा व प्रेम या तीन गोष्टी टिकून राहतील; पण, प्रेम या सगळ्यांत श्रेष्ठ आहे.
तळटीपा
^ किंवा “हानीचा.”
^ अर्थात, चमत्कारिक रीत्या इतर भाषा बोलण्याचे.
^ किंवा “अस्पष्ट.”
^ किंवा “अचूक.”
