ईयोब ३०:१-३१
३० पण ज्यांच्या वडिलांना, माझे कळप राखणाऱ्‍या कुत्र्यांसोबतही ठेवण्याचामी कधी विचार केला नसता,असे तरुण आता मला हसतात;+
२ त्यांच्या हातांचं बळ माझ्या काय कामाचं?
त्यांची ताकद संपली आहे.
३ गरिबीने आणि उपासमारीने ते खंगले आहेत;*
आधीच उद्ध्‌वस्त झालेल्या आणि ओसाड पडलेल्याकोरड्या जमिनीवरून, मिळेल ते खाऊन ते पोट भरतात.
४ ते झाडाझुडपांतून खारट पानं गोळा करतात;झाडांची कडवट मुळं त्यांचं अन्‍न आहे.
५ त्यांना त्यांच्या वस्तीतून हाकलून लावण्यात आलंय;+चोराच्या मागून ओरडावं तसं लोक त्यांच्यावर ओरडतात.
६ ते दऱ्‍याखोऱ्‍यांत; जमिनीतल्या खड्ड्यांतआणि कडेकपारींत राहतात.
७ ते झुडपांमधून ओरडत राहतात;खाजकुइलीच्या झुडपांत ते घोळक्याने बसलेले असतात.
८ मूर्ख आणि नालायक माणसांच्या मुलांसारखं,त्यांना देशातून हुसकावून लावण्यात* आलंय.
९ पण आता त्यांच्या गाण्यांतूनही ते माझी टर उडवतात;+मी त्यांच्या हसण्याचा विषय* बनलोय.+
१० ते माझ्यापासून चार हात लांब राहतात;+त्यांना माझी घृणा वाटते;माझ्या तोंडावर थुंकायलाही ते कमी करत नाहीत.+
११ देवाने मला कमजोर* आणि असाहाय्य करून टाकलंय,म्हणूनच ते माझ्यासमोर बेलगामपणे* वागतात.
१२ उजवीकडून ते टोळीने माझ्यावर उठतात;ते मला सळो की पळो करून सोडतात,आणि माझ्या मार्गावर विनाशाचे अडसर उभे करतात.
१३ ते माझे रस्ते उद्ध्‌वस्त करतातआणि माझ्या संकटांत भर घालतात;+त्यांना अडवणारा* कोणी नाही.
१४ भिंतीतल्या मोठ्या फटीतून* आत यावं, तसे ते येतात;माझ्या संकटांत ते माझ्यावर तुटून पडतात.
१५ मला दहशत बसली आहे;माझी प्रतिष्ठा वाऱ्‍यासारखी उडून गेली आहे,माझी सुटकेची आशा ढगासारखी विरून गेली आहे.
१६ माझा जीवनप्रवाह आटत चालला आहे;+दुःखाच्या दिवसांनी+ मला घेरलंय.
१७ रात्री माझ्या हाडांत असह्‍य कळा उठतात;*+माझ्या तीव्र वेदना थांबतच नाहीत.+
१८ माझ्या रोगामुळे माझी वस्त्रं* विस्कटली आहेत,*ती माझा गळा इतका आवळतात, की माझा जीव गुदमरतो.
१९ देवाने मला चिखलात फेकून दिलंय;धुळीसारखी आणि राखेसारखी माझी अवस्था झाली आहे.
२० मी मदतीची याचना करतो, पण तू माझं ऐकत नाहीस;+मी उभा राहतो, पण तू माझ्याकडे नुसताच पाहत राहतोस.
२१ तू निर्दयीपणे माझ्याविरुद्ध उठला आहेस;+तुझ्या हाताच्या पूर्ण शक्‍तीने तू माझ्यावर प्रहार करतोस.
२२ तू मला उचलून वाऱ्‍याने उडवून लावतोस
आणि मग वादळात इकडेतिकडे भिरकावतोस.*
२३ मला माहीत आहे, की तू मला मृत्यूच्या दारात नेशील;जिवंत असलेल्या सगळ्यांचीच त्या घरात भेट होणार आहे.
२४ पण संकटात मदतीसाठी आक्रोश करणाऱ्‍या,असाहाय्य माणसावर* कोणी हल्ला करेल का?+
२५ ज्यांचे वाईट दिवस आले, त्यांच्यासाठी मी रडलो नाही का?
मी गरिबांसाठी हळहळलो नाही का?+
२६ मी चांगल्याची अपेक्षा केली, पण माझ्यासोबत वाईट घडलं;मी उजेडाची वाट पाहत होतो, पण माझ्या वाट्याला अंधारच आला.
२७ माझी घालमेल संपतच नाही;दुःखाचे दिवस माझ्यापुढे उभे आहेत.
२८ मी निराशेच्या अंधारात फिरतो;+ कुठेही प्रकाश दिसत नाही.
मी मंडळीत उठून मदतीसाठी विनवणी करतो.
२९ कोल्हे जणू माझे भाऊबंद;आणि शहामृग माझे सोबती झाले आहेत.+
३० माझी काळवंडलेली कातडी गळून गेली आहे;+उष्णतेने* माझी हाडं तापली आहेत.
३१ माझ्या वीणेतून* फक्‍त शोकाचे स्वर येतात;माझ्या बासरीतून फक्‍त दुःखाचेच सूर निघतात.
तळटीपा
^ किंवा “अशक्‍त झाले आहेत.”
^ शब्दशः “फटके मारणं.”
^ शब्दशः “म्हण; वाक्प्रचार.”
^ शब्दशः “माझ्या धनुष्याची दोरी सैल केली.”
^ किंवा “मर्यादा सोडून.”
^ किंवा कदाचित, “मदत करणारा.”
^ किंवा “खिंडारातून.”
^ शब्दशः “माझ्या हाडांना छिद्रं पडली आहेत.”
^ हे कदाचित त्याच्या त्वचेला सूचित करत असावं.
^ किंवा कदाचित, “तीव्र वेदनांमुळे मी विद्रूप झालोय.”
^ किंवा कदाचित, “आपटून चुराडा करतोस.”
^ शब्दशः “दगडमातीच्या ढिगाऱ्‍यावर.”
^ किंवा कदाचित, “तापाने.”
^ शब्दार्थसूची पाहा.
