मार्कने सांगितलेला संदेश ११:१-३३
११ यरुशलेमजवळ आल्यावर ते जैतुनांच्या डोंगरावर असलेल्या बेथफगे आणि बेथानी+ इथे पोहोचले. तेव्हा येशूने दोन शिष्यांना पुढे पाठवलं+
२ आणि त्यांना सांगितलं: “समोरच्या गावात जा आणि तिथे जाताच तुम्हाला गाढवाचं एक पिल्लू बांधलेलं दिसेल. त्याच्यावर आतापर्यंत कोणीही बसलेलं नाही. त्याला सोडवून इकडे आणा.
३ जर कोणी तुम्हाला म्हटलं, की ‘त्याला का सोडता?’ तर म्हणा, ‘प्रभूला याची गरज आहे आणि तो लगेचच ते इकडे परत पाठवेल.’”
४ तेव्हा ते गेले आणि त्यांना रस्त्याच्या कडेला एका दाराजवळ गाढवाचं पिल्लू बांधलेलं दिसलं. त्यांनी त्याला सोडलं.+
५ पण तिथे उभे असलेले काही लोक त्यांना म्हणाले: “तुम्ही गाढवाच्या पिल्लाला का सोडताय?”
६ त्यांनी येशूने सांगितल्याप्रमाणेच उत्तर दिलं, तेव्हा त्या लोकांनी त्यांना जाऊ दिलं.
७ मग त्यांनी गाढवाच्या पिल्लाला+ येशूजवळ आणलं. त्यांनी त्याच्यावर आपली बाहेरची वस्त्रं टाकली आणि येशू त्याच्यावर बसला.+
८ बऱ्‍याच जणांनी रस्त्यावरही आपली बाहेरची वस्त्रं पसरली. तर, इतरांनी रस्त्याच्या कडेला असलेल्या झाडांच्या फांद्या तोडून त्या रस्त्यावर पसरल्या.+
९ तेव्हा पुढे जाणारे आणि मागून येणारे लोक अशी घोषणा करत होते: “आम्ही प्रार्थना करतो, याचा उद्धार होवो!+ यहोवाच्या* नावाने येणारा आशीर्वादित असो!+
१० आमचा पिता दावीद याचं येणारं राज्य आशीर्वादित असो!+ स्वर्गात राहणाऱ्‍या देवा, आम्ही प्रार्थना करतो, याचा उद्धार होवो!”
११ मग तो यरुशलेम शहरात आला आणि मंदिरात गेला. तिथे त्याने आसपासच्या सगळ्या गोष्टींवर नजर टाकली. पण आधीच उशीर झालेला असल्यामुळे तो आपल्या १२ शिष्यांसोबत बेथानीला निघून गेला.+
१२ दुसऱ्‍या दिवशी ते बेथानीहून निघाले तेव्हा त्याला भूक लागली.+
१३ त्याला दुरून अंजिराचं एक हिरवंगार झाड दिसलं. तेव्हा फळ मिळेल या आशेने तो झाडाजवळ गेला. पण जवळ गेल्यावर त्याला पानांशिवाय काहीच दिसलं नाही कारण तो अंजिरांचा मोसम नव्हता.
१४ म्हणून तो त्या झाडाला म्हणाला: “यापुढे कोणीही तुझं फळ खाणार नाही.”+ शिष्य हे ऐकत होते.
१५ मग ते यरुशलेमला आले. तिथे येशू मंदिरात गेला आणि जे लोक मंदिराच्या आत खरेदी-विक्री करत होते त्या सगळ्यांना त्याने तिथून हाकलून लावलं. त्याने पैसे बदलून देणाऱ्‍यांचे मेज आणि कबुतरं विकणाऱ्‍यांची बाकं उलटून टाकली.+
१६ आणि त्याने कोणालाही मंदिरातून भांड्यांची ने-आण करू दिली नाही.
१७ मग तो त्यांना शिकवू लागला आणि म्हणाला: “‘माझ्या मंदिराला सगळ्या राष्ट्रांसाठी प्रार्थनेचं मंदिर म्हणतील,’ असं लिहिलेलं नाही का?+ पण तुम्ही तर ही लुटारूंची गुहा करून टाकली आहे.”+
१८ मुख्य याजकांनी आणि शास्त्र्यांनी हे ऐकलं, तेव्हा त्याला कसं ठार मारता येईल, यावर ते विचार करू लागले.+ त्यांना त्याची भीती वाटत होती, कारण सगळे लोक त्याच्या शिकवणीमुळे थक्क व्हायचे.+
१९ संध्याकाळ झाल्यावर ते शहरातून बाहेर गेले.
२० पण दुसऱ्‍या दिवशी पहाटे तिथून जाताना, अंजिराचं ते झाड मुळापासून वाळून गेलं आहे, असं त्यांना दिसलं.+
२१ आदल्या दिवसाची गोष्ट आठवून पेत्र त्याला म्हणाला: “रब्बी,* पाहा! तू ज्याला शाप दिला होतास ते अंजिराचं झाड वाळून गेलंय.”+
२२ तेव्हा येशूने त्यांना उत्तर दिलं: “देवावर विश्‍वास ठेवा.
२३ मी तुम्हाला खरं सांगतो, की जर कोणी या डोंगराला म्हणाला, की ‘इथून उपटून समुद्रात जाऊन पड,’ आणि जर त्याने मनात कोणतीही शंका न धरता, आपल्या बोलण्याप्रमाणे नक्की होईल असा विश्‍वास बाळगला, तर त्याच्यासाठी ते खरोखरच घडेल.+
२४ म्हणून, मी तुम्हाला सांगतो की प्रार्थनेत तुम्ही ज्या गोष्टी मागता, त्या तुम्हाला मिळाल्याच आहेत असा विश्‍वास धरा, म्हणजे तुम्हाला त्या मिळतील.+
२५ आणि जेव्हा तुम्ही प्रार्थना करायला उभे राहता, तेव्हा तुमच्या मनात कोणाविरुद्ध काहीही असलं, तर त्याला क्षमा करा, म्हणजे स्वर्गातला तुमचा पितासुद्धा तुमच्या चुकांची तुम्हाला क्षमा करेल.”+
२६ *——
२७ मग ते पुन्हा यरुशलेमला आले. तिथे तो मंदिरात फिरत होता, तेव्हा मुख्य याजक, शास्त्री आणि वडीलजन त्याच्याजवळ आले
२८ आणि म्हणाले: “तू कोणत्या अधिकाराने या गोष्टी करतोस? या सगळ्या गोष्टी करायचा अधिकार कोणी दिला तुला?”+
२९ येशू त्यांना म्हणाला: “मी तुम्हाला एक प्रश्‍न विचारतो. मला त्याचं उत्तर द्या, मग मीही तुम्हाला सांगीन की कोणत्या अधिकाराने मी या गोष्टी करतो.
३० योहानने दिलेला बाप्तिस्मा+ देवापासून* होता की माणसांपासून? उत्तर द्या.”+
३१ तेव्हा ते आपसात चर्चा करू लागले आणि म्हणाले, “आपण ‘देवापासून’ असं म्हटलं तर तो आपल्याला म्हणेल, की ‘मग तुम्ही त्याच्यावर विश्‍वास का ठेवला नाही?’
३२ आणि ‘माणसांपासून’ असं म्हणण्याचं धाडस तरी कसं करावं?” खरंतर, त्यांना लोकांची भीती होती. कारण योहान खरोखरच संदेष्टा होता, असं सगळे लोक मानायचे.+
३३ म्हणून ते येशूला म्हणाले: “आम्हाला नाही माहीत.” तेव्हा येशू त्यांना म्हणाला: “मग मी कोणत्या अधिकाराने या गोष्टी करतो हे मीही तुम्हाला सांगणार नाही.”
