गीत ११०
यहोवा आम्हा देतो आनंद
१. आ-म्ही या-हा-चे आ-होत स-ह-का-री,
रा-ज्य ज-वळ ज-गा सां-गू.
सुट-के-ची वेळ ती ना-ही दू-र आ-ता,
ता-र-ण हो-ता-ना पा-हू!
(कोरस)
य-हो-वा आ-म्हा दे-तो आ-नं-द,
सा-म-र्थ्य ते-च आ-म-चे!
कृ-त-ज्ञ हृ-द-या-चे आ-नं-द-गीत,
आ-म्ही गा-ऊ या-हा ऐ-के ते.
य-हो-वा आ-म्हा दे-तो आ-नं-द,
तो थोर कि-ती हे गा-ज-वू.
म-र्जी आ-म-च्या रा-जा-ची सां-भा-ळू,
दि-ल्या श-ब्दा-ला आ-म्ही जा-गू!
२. आग सं-क-टां-ची ज-री पे-ट-ली ती,
ना घा-ब-रू आ-म्ही ति-ला.
श-क्ती ति-ची या-हा क-रेल नि-का-मी,
गा-ऊ स्तु-ती-चे सूर आ-म्ही!
(कोरस)
य-हो-वा आ-म्हा दे-तो आ-नं-द,
सा-म-र्थ्य ते-च आ-म-चे!
कृ-त-ज्ञ हृ-द-या-चे आ-नं-द-गीत,
आ-म्ही गा-ऊ या-हा ऐ-के ते.
य-हो-वा आ-म्हा दे-तो आ-नं-द,
तो थोर कि-ती हे गा-ज-वू.
म-र्जी आ-म-च्या रा-जा-ची सां-भा-ळू,
दि-ल्या श-ब्दा-ला आ-म्ही जा-गू!
(१ इति. १६:२७; स्तो. ११२:४; लूक २१:२८; योहा. ८:३२ ही वचनंसुद्धा पाहा.)
