गीत १५२
या भवनात तुझी स्तुती होईल
१. य-हो-वा तू स्व-र्ग घ-डव-ला,
अ-स्ति-त्व तु-झे याह वि-शाल,
क-से मा-वे-ल ते त्या-म-ध्ये,
पृ-थ्वी-वर-ही सा-मा-वे ना!
पण बां-ध-ले घर त-री आ-म्ही,
क-रू स्तु-ती त्या-त तु-झी.
ज-म-लो आ-म्ही से-वक तु-झे,
ज-य-घोष ना-वा-चा क-र-ण्या!
(जोडणाऱ्या ओळी)
ना-ही का-ही अ-से,
जे तू आ-म्हा ना दि-ले.
तु-झ्या हा-तून मि-ळा-ले,
तेच तु-ला वा-हि-ले.
(कोरस)
प्रि-य तु-झे मं-दि-र आ-म्हा,
सुं-दर कि-ती र-म्य पा-हा!
स्तु-ती हो-वो ना-वा-ची तु-झ्या,
आ-हे हीच आ-म-ची इ-च्छा.
२. हो-ती आस ए-का भ-व-ना-ची,
हो-ईल जि-थे स्तु-ती तु-झी.
ये-ईल सो-बत सा-री मं-ड-ळी,
ज्ञान आ-म्हा या-हा तू दे-शील.
ते ज्ञान इ-त-रां दे-ऊ आ-म्ही,
आ-हे ग-रज ज्यां-ना ख-री.
ये-शू-चा नि-यम तो प्रे-मा-चा,
लो-कां-ना शि-क-वू आ-म्ही.
(जोडणाऱ्या ओळी)
भे-टी खास आ-म-च्या,
तु-ला दे-तो त्या आ-म्ही.
जी-व-ना-चा तू दा-ता,
सृ-ष्टी तु-झी सा-री!
(कोरस)
प्रि-य तु-झे मं-दि-र आ-म्हा,
सुं-दर कि-ती र-म्य पा-हा!
स्तु-ती हो-वो ना-वा-ची तु-झ्या,
आ-हे हीच आ-म-ची इ-च्छा.
