डोंगरावर दिलेल्या उपदेशात येशूने म्हटलं: “आपल्या जिवाबद्दल . . . चिंता करण्याचं सोडून द्या.” (मत्त ६:२५) सैतानाच्या जगात राहत असल्यामुळे अपरिपूर्ण मानवांना कधीकधी चिंता वाटणं साहजिकच आहे. पण अवाजवी चिंता करण्याचं टाळलं पाहिजे, असं येशूने आपल्या शिष्यांना शिकवलं. (स्तो १३:२) आपण चिंता करू नये, असं येशूने का म्हटलं? कारण कोणत्याही गोष्टीबद्दल आपण अवाजवी चिंता करत बसलो; मग त्या रोजच्या गरजा का असेना, त्यामुळे आपलं लक्ष विचलित होऊ शकतं. शिवाय, आधी देवाचं राज्य मिळवण्याचा प्रयत्न करणंही आपल्याला कठीण जाऊ शकतं. (मत्त ६:३३) येशूने त्यानंतर जे म्हटलं, त्यामुळे आपल्याला अनावश्‍यक चिंता टाळण्यासाठी मदत होईल.

• मत्त ६:२६—आपण आकाशातल्या पक्ष्यांकडे पाहून काय शिकू शकतो? (टेहळणी बुरूज१६.०७ पृ. ९-१० परि. ११-१३)

• मत्त ६:२७—अवाजवी चिंता केल्यामुळे आपला वेळ आणि आपली शक्‍ती वाया जाते, असं का म्हणता येईल? (टेहळणी बुरूज०५ ११/१ पृ. २८ परि. ५)

• मत्त ६:२८-३०—रानातल्या फुलांपासून आपण कोणता धडा शिकू शकतो? (टेहळणी बुरूज१६.०७ पृ. १०-११ परि. १५-१६)

• मत्त ६:३१, ३२—ख्रिस्ती कोणकोणत्या बाबतीत जगातल्या लोकांपेक्षा वेगळे आहेत? (टेहळणी बुरूज१६.०७ पृ. ११ परि. १७)

मी कोणत्या गोष्टीची चिंता करण्याचं सोडून दिलं पाहिजे