Il-Filosofija Griega—Għamlitha Iktar Rikka lill-Kristjanità?
Il-Filosofija Griega—Għamlitha Iktar Rikka lill-Kristjanità?
“Il-Kristjanità, għalkemm kienet ostili kemm għall-kultura Griega pagana u kemm għal dik Rumana, fil-fatt assorbiet ħafna filosofija klassika.”—The Encyclopedia Americana.
FOST dawk li influwenzaw definittivament il-ħsieb “Kristjan,” “Santu” Wistin iżomm pożizzjoni li ma jistaʼ jiċħadha ħadd. Skond The New Encyclopædia Britannica, “moħħ” Wistin “kien il-lok fejn ir-reliġjon tat-Testment il-Ġdid bl-iktar mod komplet saret ħaġa waħda mat-tradizzjoni Platonika tal-filosofija Griega; u kien ukoll il-mezz li bih il-prodott taʼ din l-għaqda ġie trasmess fil-Kristjaneżmi tal-Kattoliċiżmu Ruman medjevali u tal-Protestantiżmu Rinaxximentali.”
Il-legat taʼ Wistin huwa dejjiemi tabilħaqq. Meta tkellem dwar kemm il-filosofija Griega influwenzat il-Kristjaneżmu, Douglas T. Holden stqarr: “It-teoloġija Kristjana tant saret ħaġa waħda mal-filosofija Griega li rawmet individwi li huma taħlita taʼ 90% ħsieb Grieg u 10% ħsieb Kristjan.”
Xi studjużi jemmnu b’mod sod li din
l-influwenza filosofika tejbet il-Kristjanità fl-infanzja tagħha, għamlet iktar rikk it-tagħlim tagħha, u għamlitha iktar konvinċenti. Kien dan il-każ? Kif u meta seħħet l-influwenza tal-filosofija Griega? Fil-fatt, għamlitha din iktar rikka lill-Kristjanità jew niġġsitha?Ikollna iktar dawl fuq il-kwistjoni jekk niċċekkjaw għadd taʼ żviluppi mit-tielet seklu Q.E.K. sal-ħames seklu E.K. billi neżaminaw erbaʼ termini strambi: (1) “Ġudaiżmu Ellenizzat,” (2) “Elleniżmu Kristjanizzat,” (3) “Kristjanità Ellenizzata,” u (4) “filosofija Kristjana.”
“Ġudaiżmu Ellenizzat”
L-ewwel wieħed, il-“Ġudaiżmu Ellenizzat,” huwa verament kontradizzjoni. Ir-reliġjon oriġinali taʼ l-Ebrej, li kienet stabbilita minn dak Alla veru, Jehovah, ma kellhiex tiġi kontaminata b’ideat reliġjużi foloz. (Dewteronomju 13:1 [Dewteronomju 12:32, NW]; Proverbji 30:5, 6) Madankollu, mill-bidunett, is-safa tal-qima kienet mhedda bil-korruzzjoni mill-ħsieb u l-prattiċi reliġjużi u foloz li ċċirkondawha—bħal, per eżempju, l-influwenza minn sorsi Eġizzjani, Kangħanin, u Babiloniżi. Jisgħobbina ngħidu li Iżrael ħalla l-qima vera tiegħu ssir korrotta profondament.—Mħallfin 2:11-13.
Sekli wara, meta l-Palestina tal-qedem saret parti mill-Imperu Grieg taħt Alessandru l-Kbir fir-rabaʼ seklu Q.E.K., din il-korruzzjoni niżlet iktar fil-fond u ħalliet warajha legat dejjiemi u korrużiv. Alessandru ingaġġa lil xi Lhud fl-eżerċtu tiegħu. Il-kuntatti li kien hemm bejn il-Lhud u l-konkwistatur il-ġdid tagħhom influwenzaw profondament il-ħsieb reliġjuż Lhudi. It-tagħlim Ġudaistiku ġie penetrat mill-ħsieb Ellenistiku. Il-Qassis il-Kbir Ġason jingħad li stabbilixxa akkademja Griega f’Ġerusalemm fis-sena 175 Q.E.K. biex jippromwovi l-istudju taʼ Omeru.
Taʼ interess, Samaritan, li kiteb fit-tieni nofs tat-tieni seklu Q.E.K., fittex li jippreżenta l-istorja tal-Bibbja bħala storjografija Ellenizzata. Kotba apokrifi Lhud, bħal dawk taʼ Ġuditta u Tobit, attwalment jalludu għal leġġendi erotiċi Griegi. Dehru għadd taʼ filosfi Lhud li pprovaw jirrikonċiljaw il-ħsieb Grieg mar-reliġjon Lhudija u mal-Bibbja.
Dak li għandu l-iktar kredtu f’dan huwa Filo, Lhudi taʼ l-ewwel seklu E.K. Dan ħa taħt idejh id-duttrini taʼ Platun (ir-rabaʼ seklu Q.E.K.), il-Pitagorjani, u l-Istojċi. Il-Lhud influwenzaw ruħhom profondament mill-ideat taʼ Filo. Biex jiġbor fil-qosor din l-infiltrazzjoni intellettwali tal-ħsieb Grieg fil-kultura Lhudija, l-awtur Lhudi Max Dimont jgħid: “Magħmulin iktar rikki bi ħsieb Platoniku, b’loġika Aristotelika, u bi xjenza Ewklidjana, studjużi Lhud avviċinaw it-Tora b’għodod ġodda. . . . Huma ssoktaw iżidu r-raġuni Griega mar-rivelazzjoni Lhudija.”
Maż-żmien, ir-Rumani ħatfu l-Imperu Grieg, billi ħadu lil Ġerusalemm taħt idejhom. Dan fetaħ it-triq għal bidliet saħansitra iktar sinjifikanti. Sat-tielet seklu E.K., id-duttrini filosofiċi u reliġjużi taʼ xi ħassieba, li għamlu ħilithom biex jiżviluppaw u jgħaqqdu flimkien l-ideat taʼ Platun, ħadu l-forma definittiva tagħhom, magħrufa kollettivament illum bħala Neoplatoniżmu. Din il-fehma kien se jkollha influwenza profonda fuq il-Kristjanità apostata.
“Elleniżmu Kristjanizzat”
Matul l-ewwel ħames sekli taʼ l-era komuni tagħna, ċerti nies intellettwali pprovaw juru li hemm relazzjoni bejn il-filosofija
Griega u l-verità rivelata tal-Bibbja. Il-ktieb A History of Christianity jgħid: “Metafiżiki Kristjani kellhom ipinġu lill-Griegi fl-għexur taʼ snin qabel Kristu bħala li kienu qegħdin jissieltu bil-qlubija kollha imma bl-għama għal għarfien dwar Alla, billi pprovaw, bħallikieku, joħolqu lil Ġesù mix-xejn, jivvintaw il-Kristjanità minn ġo l-irjus pagani u fjakki tagħhom.”Plotinu (205-270 E.K.), prekursur taʼ ħassieba bħal dawn, żviluppa sistema li kienet ibbażata prinċipalment fuq it-teorija taʼ ideat taʼ Platun. Plotinu introduċa l-konċett taʼ ruħ separata mill-ġisem. Il-professur E. W. Hopkins qal dwar Plotinu: “It-teoloġija tiegħu . . . kellha influwenza konsiderevoli fuq il-mexxejja taʼ opinjoni Kristjana.”
“Kristjanità Ellenizzata” u “Filosofija Kristjana”
Mit-tieni seklu E.K., xi ħassieba “Kristjani” għamlu sforz determinat biex jimpressjonaw lill-intellettwali pagani. Minkejja t-twissija ċara taʼ l-appostlu Pawlu kontra l-“kliem profan u fieragħ u l-kontradizzjonijiet taʼ l-għerf falz,” dawn l-għalliema integraw fit-tagħlim tagħhom elementi filosofiċi mill-kultura Ellenistika taʼ madwarhom. (1 Timotju 6:20) L-eżempju taʼ Filo donnu kien jissuġġerixxi li setgħet tkun ħaġa possibbli li wieħed iġib fi qbil il-Bibbja maʼ ideat Platoniċi.—Qabbel it-2 Pietru 1:16.
M’għandniex xi ngħidu, il-vera vittma kienet il-verità Biblika. Għalliema “Kristjani” pprovaw juru li l-Kristjanità kienet f’armonija maʼ l-umaniżmu Grieg-Ruman. Klement taʼ Lixandra u Oriġene (it-tieni u t-tielet seklu E.K.) għamlu n-Neoplatoniżmu bħala l-pedament taʼ dik li saret il-“filosofija Kristjana.” Ambroġju (339-397 E.K.), isqof taʼ Milan, kien “assorba l-iktar tagħlim Grieg aġġornat, kemm dak Kristjan u kemm dak pagan—b’mod notevoli x-xogħlijiet . . . tan-Neoplatonist pagan Plotinu.” Hu pprova jipprovdi verżjoni klassika tal-Kristjanità għal-Latini mgħallmin. Wistin segwa l-eżempju tiegħu.
Seklu wara, Djonisju l-Arjopagita (imsejjaħ ukoll psewdo-Djonisju), li x’aktarx kien patri Sirjan, ipprova jgħaqqad il-filosofija Neoplatonika mat-teoloġija “Kristjana.” Skond enċiklopedija waħda, il-“kitbiet [tiegħu] stabbilew xejra Neoplatonika definita f’biċċa kbira ferm mid-duttrina u l-ispiritwalità Kristjani u medjevali . . . li ddeterminat diversi aspetti tan-natura reliġjuża u devozzjonali tagħha sal-ġurnata tal-lum.” X’insult sfaċċat għat-twissija taʼ l-appostlu Pawlu kontra l-“filosofija u kliem qarrieq u fieragħ skond dak li hu ġej mill-bnedmin”!—Kolossin 2:8.
Affarijiet li Jniġġsu u Jikkorrompu
Ġie notat li “l-Platonisti Kristjani taw preminenza lir-rivelazzjoni u qiesu l-filosofija Platonika bħala l-aqwa strument disponibbli biex wieħed jifhem u jiddefendi t-tagħlim taʼ l-Iskrittura u t-tradizzjoni tal-knisja.”
Platun innifsu kien ikkonvinċa ruħu li teżisti ruħ immortali. B’mod sinjifikanti, waħda mid-duttrini foloz l-iktar prominenti li daħlet baxx baxx fit-teoloġija “Kristjana” hija dik taʼ l-immortalità tar-ruħ. Li wieħed jaċċetta dan it-tagħlim bl-ebda mod ma jistaʼ jiġi ġustifikat fuq il-bażi taʼ li jekk jagħmel hekk il-Kristjanità tkun tidher iktar attraenti għall-mases. Meta kien qed jippriedka f’Ateni, li kienet il-qalba tal-kultura Griega, l-appostlu Pawlu m’għallimx id-duttrina Platonika tar-ruħ. Pjuttost, ippriedka d-duttrina Kristjana taʼ l-irxoxt, avolja ħafna mill-Griegi li semgħuh sabuha iebsa li jaċċettaw dak li qal.—Atti 17:22-32.
Kuntrarju għall-filosofija Griega, l-Iskrittura turi b’mod ċar li r-ruħ m’hijiex dak li individwu għandu imma dak li hu. (Ġenesi 2:7, NW) Mal-mewt, ir-ruħ ma tibqax teżisti. (Eżekjel 18:4, KŻ) Koħèlet 9:5 jgħidilna: “Il-ħajjin, għallinqas, jafu li għad imutu, iżda l-mejtin ma jafu xejn; lanqas ħlas ma baqaʼ għalihom għax imqar it-tifkira tagħhom intesiet.” Id-duttrina taʼ l-immortalità tar-ruħ m’hijiex mgħallma fil-Bibbja.
Tagħlim qarrieq ieħor kellu x’jaqsam mal-pożizzjoni taʼ Ġesù qabel ma sar bniedem, l-opinjoni li hu kien ugwali maʼ Missieru. Il-ktieb The Church of the First Three Centuries jispjega: “Id-duttrina tat-Trinità . . . kellha l-oriġini tagħha f’sors għalkollox barrani minn dak taʼ l-Iskrittura Lhudija u Kristjana.” X’kien dak is-sors? Id-duttrina “żviluppat, u ddaħħlet fil-Kristjanità, permezz taʼ idejn il-Missirijiet Platonizzanti.”
Tabilħaqq, hekk kif għadda ż-żmien u Missirijiet il-Knisja saru iktar influwenzati min-Neoplatoniżmu, it-Trinitarjani kisbu vantaġġ. Bis-saħħa tal-filosofija Neoplatonika tat-tielet seklu mid-dehra huma setgħu jirrikonċiljaw dak li ma setax jiġi rikonċiljat—li Alla fi tlieta jagħmluh jidher bħala Alla wieħed. Permezz taʼ raġunar filosofiku huma sostnew li tliet persuni setgħu jkunu Alla wieħed waqt li jżommu l-individwalità tagħhom!
Madankollu, il-verità tal-Bibbja turi b’mod ċar li Jehovah waħdu hu Alla li Jistaʼ Kollox, Ġesù Kristu hu l-Iben inqas u maħluq Tiegħu, u l-ispirtu qaddis hu l-forza attiva Tiegħu. (Dewteronomju 6:4; Isaija 45:5; Atti 2:4; Kolossin 1:15; Apokalissi 3:14) Id-duttrina tat-Trinità tiddiżonora lill-uniku Alla veru u tħawwad lin-nies, billi ddawwarhom lil hinn minn Alla li ma jistgħux jifhmuh.
Vittma oħra taʼ l-influwenza Neoplatonika fuq il-ħsieb Kristjan kienet it-tama tal-millennju bbażata fuq l-Iskrittura. (Apokalissi 20:4-6) Oriġene kien magħruf bħala li kien jikkundanna lill-millennjalisti. Għala kien jopponiha daqshekk din id-duttrina Biblika ġustifikata dwar il-ħakma taʼ Kristu għal elf sena? The Catholic Encyclopedia twieġeb: “Meta wieħed iqis in-Neo-Platoniżmu li fuqu kienu msejsin id-duttrini tiegħu . . . , [Oriġene] ma setax jappoġġa lill-millenarjani.”
Il-Verità
Ebda wieħed mill-iżviluppi msemmijin hawn fuq ma kellu x’jaqsam mal-verità. Din il-verità hija l-qafas kollu kemm hu tat-tagħlim Kristjan kif jinsab fil-Bibbja. (2 Korintin 4:2; Titu 1:1, 14; 2 Ġwann 1-4) Il-Bibbja hija l-uniku sors taʼ verità.—Ġwann 17:17; 2 Timotju 3:16.
Madankollu, l-għadu taʼ Jehovah, tal-verità, taʼ l-ispeċi umana, u tal-ħajja taʼ dejjem—Satana x-Xitan, il-“qattiel” u “missier il-gideb”—uża varjetà taʼ modi qarrieqa biex iniġġes dik il-verità. (Ġwann 8:44; qabbel it-2 Korintin 11:3.) Fost l-għodod l-iktar potenti li uża hemm it-tagħlim taʼ filosfi Griegi pagani—attwalment riflessjoni tal-ħsieb tiegħu stess—fi sforz biex ibiddel il-kontenut u n-natura tat-tagħlim Kristjan.
Din it-taħlita mhix naturali tat-tagħlim Kristjan mal-filosofija Griega hija attentat biex iċekken il-verità tal-Bibbja, billi jnaqqas il-qawwa u l-appell tagħha għal dawk li jfittxu l-verità u li huma ġwejdin, sinċieri, u lesti li jitgħallmu. (1 Korintin 3:1, 2, 19, 20) Din għandha t-tendenza wkoll li tikkorrompi s-safa tad-duttrina Biblika li hija ċara daqs il-kristall, billi ċċajpar id-distinzjoni bejn il-verità u l-qerq.
Illum, taħt id-direzzjoni tal-Kap tal-kongregazzjoni, Ġesù Kristu, il-veru tagħlim Kristjan ġie restawrat. Ukoll, dawk l-uħud sinċieri li jfittxu l-verità jistgħu jidentifikaw faċilment ferm il-vera kongregazzjoni Kristjana mill-frott tagħha. (Mattew 7:16, 20) Ix-Xhieda taʼ Jehovah huma lesti u ħerqanin biex jgħinu lil uħud bħal dawn isibu l-ilmijiet mhux imniġġsin tal-verità u biex jassistuhom ħalli jaqbdu qabda soda mal-wirt taʼ ħajja taʼ dejjem offrut minn Missierna, Jehovah.—Ġwann 4:14; 1 Timotju 6:19.
[Stampa f’paġna 11]
Wistin
[Sorsi taʼ l-Istampa f’paġna 10]
Test Grieg: Mill-ktieb Ancient Greek Writers: Plato’s Phaedo, 1957, Ioannis N. Zacharopoulos, Ateni; Platun: Musei Capitolini, Roma