လူတွေက သူတို့ရဲ့​နှလုံး​အခြေအနေ​ပေါ် မူတည်ပြီး ယေရှု​ပြောတာ၊ လုပ်တာတွေကို အမျိုးမျိုး တုံ့ပြန်​ကြတယ်။ ဂါလိလဲ​ပြည်​က အိမ်​တစ်အိမ်​မှာ အဲဒီ​အချက် ပို​ပေါ်လွင်​လာတယ်။ ရှိမုန်​လို့​ခေါ်တဲ့ ဖာရိရှဲက ယေရှုကို ညစာ​စားဖို့ ဖိ​တ်​တယ်။ အံ့ဖွယ်​အမှုတွေ​လုပ်​နေ​သူကို အနီးကပ် အကဲခတ်​ချင်​လို့​ဖြစ်မယ်။ ယေရှုကလည်း အဲဒီကို​လာမယ့်​သူတွေကို ဟော​ဖို့ အခွင့်အရေး​ပဲ​ဆိုပြီး လက်ခံ​လိုက်တယ်။ အခွန်ခံ​တွေ၊ အပြစ်သားတွေ​နဲ့​အတူ စားသောက်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ခံ​ရ​တုန်း​က​လည်း လက်ခံခဲ့​တာ​ပဲ။

ဒါပေမဲ့ အိမ်ရှင်​က ဧည့်သည်တွေကို ကြိုဆို​လေ့​ရှိတဲ့​အတိုင်း ယေရှုကို မကြိုဆို​ဘူး။ ပါလက်စတိုင်း​နယ်ရဲ့ ဖုန်ထူ​နေတဲ့​လမ်း​တွေ​မှာ လမ်းလျှောက်​ရတော့ ကြိုးသိုင်းဖိနပ်​စီး​ထားတဲ့ ခြေထောက်​တွေ​က ပူ​ပြီး ညစ်ပတ်​နေတာပေါ့။ ဒါကြောင့် အိမ်ရှင်​က ဧည့်သည်​ရဲ့ ခြေထောက်ကို ရေ​အေး​နဲ့ ဆေးပေး​ပြီး ဧည့်ဝတ်​ကျေပွန်​ကြောင်း ပြလေ့​ရှိတယ်။ ဧည့်သည်​ကို နမ်း​ပြီး ကြိုဆို​တဲ့ ထုံးစံ​လည်း​ရှိတယ်။ နောက်​ထုံးစံ​တစ်ခုကတော့ ကြင်နာမှု​နဲ့ ဧည့်ဝတ်​ကျေပွန်​မှု​ပြ​တဲ့ အနေနဲ့ ဧည့်သည်​ရဲ့​ခေါင်းကို ဆီ​နည်းနည်း လောင်း​ပေးလေ့​ရှိတယ်။ အဲဒါတွေ​တစ်ခု​မှ ယေရှုကို မ​လုပ်ပေး​ဘူး။ ဒါကြောင့် ယေရှုဟာ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ကြိုဆို​မခံရ​မှန်း သိသာတယ်။

စားပွဲမှာ ဧည့်သည်တွေ​ထိုင်ပြီး ညစာ​စား​နေတုန်း မ​ဖိတ်ခေါ်​ထားတဲ့ အမျိုးသမီး​တစ်ယောက် အခန်း​ထဲ တိတ်တိတ်လေး ဝင်လာ​တယ်။ “အပြစ်​များ​သူ​အဖြစ် သိထားကြ​တဲ့” သူပေါ့။ (လုကာ ၇:၃၇) တကယ်တော့ လူသား​အားလုံးဟာ အပြစ်သားတွေ​ပါပဲ။ ဒီ​အမျိုးသမီး​ကတော့ အကျင့်ပျက်​တဲ့​မိန်းမ၊ ပြည့်တန်ဆာမ ဖြစ်နိုင်တယ်။ “ဝန်ပိ​လို့ ပင်ပန်း​နေသူတို့၊ ကျွန်တော့်​ဆီ လာ​ကြပါ။ ခင်ဗျားတို့ကို လန်းဆန်း​စေမယ်” ဆိုတဲ့ ဖိတ်ခေါ်ချက်​အပါအဝင် ယေရှုရဲ့ သွန်သင်ချက်တွေကို သူ​ကြား​ထားတာ ဖြစ်ရမယ်။ (မဿဲ ၁၁:၂၈၊ ၂၉) ယေရှုရဲ့​စကားနဲ့ လုပ်ရပ်တွေကြောင့် စိတ်ထိမိ​သွားပြီး ယေရှုကို လာ​ရှာ​တာ။

သူက ယေရှုရဲ့​အနောက်​ကို လာပြီး ခြေရင်းနားမှာ ဒူးထောက်​လိုက်တယ်။ ယေရှုရဲ့​ခြေထောက်​ပေါ် မျက်ရည်တွေ​ကျသွား​တော့ သူ့​ဆံပင်​နဲ့ သုတ်​ပေးတယ်။ ခြေထောက်ကို နမ်းရှုပ်​ပြီး သူ​ယူ​လာတဲ့​ဆီမွှေး​နဲ့ လောင်းတယ်။ ဒါကို ရှိမုန်​က သဘောမကျ​တဲ့ အကြည့်​နဲ့ ကြည့်နေ​ပြီး “ဒီ​လူသာ ပရောဖက်​မှန်​ရင် သူ့​ခြေထောက်ကို ကိုင်တဲ့ မိန်းမဟာ ဘယ်သူ​လဲ​ဆိုတာ သိ​မှာ​ပဲ။ သူဟာ အပြစ်​များတဲ့သူ​ဖြစ်မှန်း ဒီ​လူ မသိ​ဘူး​လား” လို့ တွေး​နေ​တယ်။—လုကာ ၇:၃၉။

ရှိမုန်​တွေး​နေတာကို ယေရှု​သိတဲ့​အတွက် “ရှိမုန်၊ ခင်ဗျားကို ကျွန်တော် ပြောစရာ​တစ်ခု ရှိတယ်” ဆိုတော့ “ပြောပါ၊ ဆရာ” လို့ သူ​ဖြေတယ်။ ဒါနဲ့ ယေရှု ဒီလို​ဆက်ပြောတယ်– “ကြွေးရှင်​တစ်ယောက်​ဆီမှာ အကြွေးတင်​နေတဲ့ လူ​နှစ်ယောက်​ရှိတယ်။ တစ်ယောက်က ဒေနာရိ ၅၀၀၊ နောက်​တစ်ယောက်က ၅၀ အကြွေးတင်​နေတယ်။ သူတို့မှာ ကြွေးဆပ်​စ​ရာ​မရှိတော့ ကြွေးရှင်​က သူတို့​နှစ်ယောက်ရဲ့ အကြွေး​ကို တစ်ပြား​မကျန် လျှော်ပစ်​လိုက်တယ်။ ဒါဆိုရင် ဘယ်​တစ်ယောက်က ကြွေးရှင်​ကို ပိုပြီး​မေတ္တာပြ​မလဲ။” ရှိမုန်​က “အကြွေး​ပို​များတဲ့သူ​က ပိုပြီး​မေတ္တာပြ​မယ်​လို့ ကျွန်တော်​ထင်တယ်” ဆိုပြီး စိတ်​မ​ပါ့​တ​ပါ ဖြေတယ်။—လုကာ ၇:၄၀-၄၃။

ယေရှု​က သူ့​အဖြေကို ထောက်ခံ​ပြီးနောက် အမျိုးသမီးကို ကြည့်​လိုက်ပြီး ရှိမုန်​ကို အခုလို​ပြောတယ်– “ဒီ​အမျိုးသမီးကို ခင်ဗျား​မြင်တယ် မဟုတ်လား။ ခင်ဗျား​က အိမ်ထဲ​ဝင်​လာတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ခြေဆေး​ဖို့ ရေ​မပေးဘူး။ သူကတော့ ကျွန်တော့်​ခြေကို မျက်ရည်နဲ့​ဆေး​ပြီး ဆံပင်​နဲ့ သုတ်​ပေး​လိုက်ပြီ။ ခင်ဗျား​က ကျွန်တော့်ကို နမ်း​ပြီး မကြိုဆို​ဘူး။ သူကတော့ ဒီ​အိမ်ထဲ ကျွန်တော် ရောက်​ကတည်းက ကျွန်တော့်​ခြေကို နမ်း​နေ​လိုက်တာ။ ခင်ဗျား​က ကျွန်တော့်​ခေါင်းကို ဆီ​မ​လောင်း​ပေး​ဘူး။ သူကတော့ ကျွန်တော့်​ခြေကို ဆီမွှေး​လောင်းပေးပြီ။” ဒီ​အမျိုးသမီး​ဟာ သူ့ရဲ့ အကျင့်ပျက် ဘဝပုံစံ​အတွက် စစ်မှန်တဲ့​နောင်တရ​တယ်​ဆိုတာ သက်သေပြ​နေမှန်း ယေရှု​သိတယ်။ ဒါကြောင့် “ကျွန်တော်​ပြောမယ်။ သူဟာ အပြစ်​များလှပေမဲ့ ခွင့်လွှတ်​ခံရပြီ။ ဒီတော့ သူက မေတ္တာ​အများကြီး ပြပြီပေါ့။ နည်းနည်း​ပဲ ခွင့်လွှတ်​ခံရသူ​ကတော့ နည်းနည်း​ပဲ မေတ္တာပြ​တတ်တယ်” လို့ နိဂုံးချုပ်​လိုက်တယ်။—လုကာ ၇:၄၄-၄၇။

ကိုယ်ကျင့်တရား ပျက်ပြား​တာ​ကို ယေရှု မသိ​ကျိုး​ကျွန်ပြု​လိုက်တာ မဟုတ်ဘူး။ ကြီးလေး​တဲ့​အပြစ် ကျူးလွန်မိ​ပေမဲ့ တကယ် ဝမ်းနည်း​ကြောင်း တင်ပြ​ပြီး နှစ်သိမ့်မှု​ရဖို့ ခရစ်တော်​ဆီ​လာတဲ့ လူတွေကို စာနာ​နားလည်​ကြောင်း ပြ​နေတာ။ ယေရှု​က အမျိုးသမီးကို “ခင်ဗျားရဲ့ အပြစ်တွေကို ခွင့်လွှတ်​လိုက်ပြီ။ . . . ခင်ဗျားရဲ့ ယုံကြည်ခြင်းက ခင်ဗျားကို ကယ်တင်​လိုက်ပြီ။ စိတ်အေး​လက်​အေးသာ သွားပါ” လို့​ပြောလိုက်တဲ့​အခါ သူ​ဘယ်လောက် စိတ်သက်သာ​သွားမလဲ​ဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်ပါ။—လုကာ ၇:၄၈၊ ၅၀။