ယေရှု​က အမှုဆောင်​လုပ်ငန်းကို ဂါလိလဲ​နယ်​မှာ အချိန်အတော်ကြာ ဦးစား​ပေး လုပ်ဆောင်ခဲ့တယ်။ အဲဒီမှာ ယုဒ​နယ်​ထက် တုံ့ပြန်မှု ပို​ကောင်းတယ်။ ဒါ့အပြင် ဂျေရုဆလင်​မြို့မှာ​ရှိတုန်းက ဥပုသ်​နေ့မှာ လူတစ်ယောက်ကို ကုသ​ပေးလို့ “ဂျူးတွေ​က ယေရှုကိုသတ်ဖို့ ပိုလို့တောင် ကြိုးစား​ကြတယ်။”—ယောဟန် ၅:၁၈။ ၇:၁။

အခု အေဒီ ၃၂၊ ဆောင်းဦး​ရာသီ ရောက်လာပြီ။ တဲ​နေ​ပွဲတော်​လည်း နီး​လာပြီ။ ဒီ​ပွဲတော်​ကို ခုနစ်​ရက်​ကြာ ကျင်းပ​ပြီး ရှစ်​ရက်​မြောက်​နေ့မှာ အထူး​အစည်းအဝေး ကျင်းပတယ်။ ဒီ​ပွဲတော်​ဟာ စိုက်ပျိုးရေး​နှစ် ကုန်ဆုံး​ပြီဆို​တာ​ကို ဖော်ပြပြီး ရွှင်လန်း​ ဝမ်းမြောက်​စရာ​အချိန်၊ ကျေးဇူးတင် ချီးမွမ်းစရာ​အချိန် ဖြစ်တယ်။

ယေရှုရဲ့ မိတူဖကွဲ​ညီ​တွေ​ဖြစ်တဲ့ ယာကုပ်၊ ရှိမုန်၊ ယောသပ်၊ ယုဒ​တို့​က “ဒီ​နေရာ​ကနေ ထွက်ပြီး ယုဒနယ်ကို သွားပါ​လား” ဆိုပြီး သူ့ကို ပြော​ကြတယ်။ ဂျေရုဆလင်​မြို့ဟာ ဘာသာရေး အချက်အချာ​ကျတဲ့​မြို့ ဖြစ်လို့ နှစ်စဉ် ပွဲတော်​သုံးခု​အတွင်း သိပ်​စည်ကား​တယ်။ ယေရှုရဲ့ညီ​တွေ​က “ထင်ပေါ်​ကျော်ကြား​ချင်​သူဟာ ဘာကိုမှ လျှို့ဝှက်​ပြီး မ​လုပ်တတ်​ဘူး။ မင်း​က ဒါတွေ​လုပ်​နေတာ​ဆိုတော့ တစ်လောကလုံး မင်းကို​သိသွား​အောင် ပြ​လိုက်​ပေါ့” လို့​ပြောတယ်။—ယောဟန် ၇:၃၊ ၄။

တကယ်တော့ အဲဒီ​ညီအစ်ကို​လေးယောက်​ဟာ ယေရှုကို မေရှိယ​အဖြစ် “ယုံကြည်သက်ဝင်မှု မရှိကြဘူး။” ဒါပေမဲ့ ပွဲတော်​တက်​သူတွေ မြင်နိုင်​အောင် အံ့ဖွယ်အမှု​တချို့ လုပ်ပြ​စေချင်တယ်။ ယေရှု​ကတော့ အန္တရာယ်ကို ကြိုမြင်​တဲ့​အတွက် “လောက​က မင်းတို့ကို မုန်းစရာ​အကြောင်း မရှိဘူး။ ငါ့ကို​တော့ မုန်း​ကြတယ်။ ဒီ​လောကရဲ့​အကျင့်​ဟာ ဆိုးညစ်​တယ်လို့ ငါ​ဖော်ထုတ်​တာ​ကိုး။ ပွဲတော်​ကို မင်းတို့​ပဲ သွား​ကြ။ ငါကတော့ အချိန်မတန်သေးလို့ မသွား​သေး​ဘူး” လို့​ပြောလိုက်​တယ်။—ယောဟန် ၇:၅-၈။

ညီ​တွေ​က ခရီးသွား အုပ်စုကြီး​နဲ့​အတူ ထွက်သွား​ပြီးနောက် ရက်​အနည်းငယ်​ကြာ​မှ ယေရှုနဲ့ တပည့်တွေဟာ လူတွေ​မသိအောင် အသာလေး​ထွက်လာ​ကြတယ်။ ဂျော်ဒန်​မြစ်​အနီး​က သွား​နေ​ကျ​လမ်းအတိုင်း မသွား​ဘဲ ရှမာရိ​နယ်​ကို​ဖြတ်​ပြီး ပို​နီး​တဲ့​လမ်း​ကနေ သွားကြတယ်။ ရှမာရိ​နယ်​မှာ တည်းခို​ရမှာ​ဖြစ်လို့ ပြင်ဆင်​စ​ရာ​ရှိတာ ပြင်ဆင်​ဖို့ တပည့်​တချို့ကို ကြို​လွှတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှမာရိ​ရွာ​တစ်ရွာ​မှာ ရွာသားတွေက ဂျူးပွဲတော်​တက်ဖို့ ဂျေရုဆလင်​မြို့ကို ယေရှု​သွား​နေမှန်း သိတဲ့​အခါ မကြိုဆို​ကြ၊ ဧည့်ဝတ်​မပြု​ကြဘူး။ ဒီ​အခါ ယာကုပ်နဲ့ ယောဟန်​က ဒေါသ​ထွက်ပြီး “သခင်၊ ကောင်းကင်​ကနေ မီးကျစေပြီး သူတို့ကို ဖျက်ဆီး​လိုက်ရ​မလား” လို့​မေးတယ်။ (လုကာ ၉:၅၄) သူတို့ အဲဒီလို​ပြောတာကို​တောင် ယေရှု မကြိုက်ဘူး။ ဒါကြောင့် သူတို့ကို ဆုံးမ​ပြီး ခရီးဆက်​တယ်။

လမ်းမှာ ကျမ်းတတ်​တစ်ယောက် ရောက်လာပြီး “ဆရာ၊ ဆရာ​သွား​လေ​ရာ ကျွန်တော်​လိုက်​ပါ့​မယ်” လို့​ပြောတယ်။ ယေရှု​က “မြေခွေးမှာ မြေတွင်း​ရှိတယ်။ ငှက်တွေမှာ နား​စ​ရာ​နေရာ ရှိတယ်။ လူသားက​တော့ ခေါင်းချ​စ​ရာ​တောင် မရှိဘူး” ဆိုပြီး ပြန်​ပြောတယ်။ (မဿဲ ၈:၁၉၊ ၂၀) ယေရှုရဲ့​နောက်လိုက်​ဖြစ်လာ​ရင် အခက်အခဲ​ဒုက္ခတွေ ကြုံရ​မယ်​ဆိုပြီး ကျမ်းတတ်​ကို ပြော​နေတာ။ ကျမ်းတတ်​ကတော့ မာနကြီးလွန်း​တဲ့​ပုံပဲ။ ဒါကြောင့် ဒုက္ခတွေ​ပြည့်နေတဲ့ ဆူး​ခင်း​လမ်းကို မလျှောက်​ချင်ဘူး။ ကျွန်တော်တို့​ တစ်ဦးစီ​လည်း  “ယေရှု​နောက်လိုက်ဖို့ ငါ ဘယ်လောက်ထိ လိုလိုလားလား​ရှိသလဲ” လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မေးသင့်တယ်။

နောက်​တစ်ယောက်ကို ယေရှု​က “ကျွန်တော့်​နောက်လိုက် လုပ်ပါ” လို့​ပြောတော့ သူက “ဆရာ၊ အဖေ့ကို အရင် သင်္ဂြိုဟ်​ပါ​ရစေ” လို့​ခွင့်တောင်း​တယ်။ အဲဒီ​လူရဲ့ အခြေအနေကို​ သိလို့ ယေရှု​က “လူသေကို လူသေ​တွေ​ပဲ သင်္ဂြိုဟ်ပါစေ။ ခင်ဗျား​ကတော့ သွားပြီး ဘုရားသခင့် နိုင်ငံတော်​အကြောင်း ဟောပြောပါ” လို့​ပြောတယ်။ (လုကာ ၉:၅၉၊ ၆၀) အမှန်​တော့ သူ့​အဖေ မသေ​သေး​ဘူး။ တကယ်လို့ သေသွား​ပြီဆို​ရင် အဲဒီ​လူက ဒီ​နေရာမှာ ယေရှုနဲ့ စကားပြော​နေ​ပါ့မလား။ ဒီ​လူက ဘုရား​နိုင်ငံတော်ကို ဘဝမှာ ဦးစား​မထား​ချင်ဘူး။

ဂျေရုဆလင်​မြို့​ဘက်​ကို ဆင်းလာ​တဲ့အခါ နောက်​လူတစ်​ယောက်က “ဆရာ၊ ဆရာ့​နောက်ကို လိုက်​ပါ့​မယ်။ ဒါပေမဲ့ အိမ်သားတွေကို အရင် နှုတ်ဆက်ပါ​ရစေဦး” လို့​ပြောတော့ ယေရှုက “ထွန်ကိုင်း​ကို ကိုင်ရင်း နောက်လှည့်​ကြည့်တဲ့​သူဟာ ဘုရားသခင့်​နိုင်ငံတော်​နဲ့ မထိုက်တန်ဘူး” လို့​ပြောလိုက်​တယ်။—လုကာ ၉:၆၁၊ ၆၂။

ယေရှုရဲ့​တပည့်စစ် ဖြစ်ချင်​သူဟာ နိုင်ငံတော်​လုပ်ငန်းကို​ပဲ အာရုံစိုက်​ရမယ်။ ထယ်​ထိုး​နေတဲ့ လယ်သမား​ဟာ ရှေ့​တည့်တည့်​ကို ကြည့်​မနေဘူး​ဆိုရင် ထယ်​ကြောင်း ကော​က်​သွားမှာပဲ။ ထယ်​ထိုး​နေတဲ့​အရှိန်​ကို လျှော့​ပြီး အနောက်​မှာ ဘာတွေ​ဖြစ်နေတယ်​ဆိုတာ လှည့်ကြည့်​ရင် အလုပ်​မြန်မြန်​ပြီး​မှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ဒီ​စနစ်ဟောင်း​ကို လှည့်ကြည့်​သူဟာ ထာဝရ​အသက်​လမ်း​ကနေ လွဲသွား​နိုင်တယ်။