ယေရှု တော်​တော်​ပင်ပန်း​နေပြီ။ ညနေပိုင်း​ရောက်တော့ “အိုင်​တစ်ဖက်​ကမ်း​ကို ကူး​ရအောင်” လို့​တပည့်​တွေကို ပြောတယ်။ အဲဒါက ကပေရနောင်​မြို့ တစ်ဖက်​မှာ​ရှိတဲ့ ဒေသ​ဖြစ်တယ်။—မာကု ၄:၃၅။

ဂါလိလဲအိုင်ရဲ့ အရှေ့ဘက် ကမ်းခြေတစ်လျှောက်​ဟာ ဂေရသ​နယ်​ဖြစ်ပြီး ဒေ​ကာ​ပေါ​လိ​နယ်​လို့​လည်း ခေါ်တယ်။ ဒေ​ကာ​ပေါလိမြို့​တွေဟာ ဂရိ​ယဉ်ကျေးမှု​ရဲ့ ဗဟို​ဖြစ်ပေမဲ့ ဂျူး​အများကြီး နေထိုင်​ကြတယ်။

ကပေရနောင်​မြို့ကနေ ယေရှု ထွက်သွားတာကို လူတွေ​သိ​သွားတဲ့အခါ တခြား​လှေ​တွေ​နဲ့ လိုက်​လာပြီး တစ်ဖက်​ကမ်း​ကို ကူး​ကြတယ်။ (မာကု ၄:၃၆) ဟို​ဘက်​ကမ်း​နဲ့ ဒီ​ဘက်​ကမ်း​က သိပ်​အဝေးကြီး​တော့ မဟုတ်ဘူး။ ဂါလိလဲအိုင်ဟာ အရှည် ၁၃ မိုင်၊ အကျယ် ၇ မိုင်​ရှိတဲ့ ရေချို​အိုင်​ကြီး​ဖြစ်ပြီး ရေလည်း​နက်​တယ်။

ယေရှုဟာ ပြည့်ဝ​စုံလင်သူ​ဖြစ်ပေမဲ့ တစ်နေ့လုံး သွန်သင်ပေး​ရလို့ မောပန်း​နေမှာ​ပဲ။ ဒါကြောင့် တစ်ဖက်​ကမ်း​ကို ကူး​နေတဲ့​အခါ လှေ​ပဲ့ပိုင်း​မှာ ခေါင်းအုံး​အုံး​ပြီး အိပ်​နေတယ်။

တမန်တော်​အများစုဟာ အတွေ့အကြုံ​ရှိတဲ့ သင်္ဘောသားတွေ​ဖြစ်ပေမဲ့ အခုလို​ရွက်လွှင့်​ရတာ လွယ်​တော့​မလွယ်​ဘူး။ တောင်​တွေ​ဝိုင်းရံ​နေတဲ့ ဂါလိလဲအိုင်ရဲ့ ရေ​မျက်နှာပြင်​ဟာ ပူနွေး​နေတတ်​တယ်။ တောင်ပေါ်​က လေ​အေး တိုက်ခတ်​လာတဲ့အခါ​မျိုးမှာ ပူနွေး​တဲ့ ရေ​မျက်နှာပြင်​နဲ့ ထိတွေ့ပြီး ရုတ်တရက် လေပြင်း​မုန်တိုင်း​တွေ ဖြစ်တတ်တယ်။ အခုလည်း လှိုင်းလုံး​ကြီး​တွေ ရိုက်ခတ်​ပြီး “ရေ​ဝင်​လာတဲ့​အတွက် လှေ​နစ်​တော့​မလို ဖြစ်သွားတယ်။” (လုကာ ၈:၂၃) ယေရှု​ကတော့ အိပ်ပျော်​နေတုန်းပဲ။

တပည့်တွေလည်း ထိတ်​ထိတ်​ပျာ​ပျာ​ဖြစ်ပြီး လှေ​ကို အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်း​ကြတယ်။ အရင်တုန်းက​လည်း မုန်တိုင်း​တွေ ကြုံဖူး​ပေမဲ့ ဒီလောက်​မဆိုး​ဘူး။ အခုတော့ သူတို့ သေ​မှာ​ကို​ကြောက်လို့ ယေရှုကို လာ​နှိုး​ပြီး “သခင်၊ ကယ်ပါဦး။ ကျွန်တော်တို့ သေတော့​မယ်” လို့​ပြောတယ်။ (မဿဲ ၈:၂၅) သူတို့​ရေနစ်​တော့​မှာ​ကို ကြောက်နေ​ကြ​တာ။

ဒါနဲ့ ယေရှု​ထ​လာပြီး တမန်တော်တွေကို “ယုံကြည်ခြင်း​နည်း​သူတို့၊ ဘာလို့ ကြောက်နေ​တာလဲ” လို့​ပြောတယ်။ (မဿဲ ၈:၂၆) ပြီးတော့ လှိုင်း​နဲ့​လေကို “တိတ်ဆိတ်​ငြိမ်သက်​စေ” လို့​အမိန့်​ပေး​လိုက်တယ်။ (မာကု ၄:၃၉) ဒီ​အခါ မုန်တိုင်းစဲပြီး လှိုင်း​လေ ငြိမ်သက်​သွားတယ်။ (ဒီ​အကြောင်းကို မာကု​နဲ့ လုကာ မှတ်တမ်း​တင်​တဲ့အခါ လေမုန်တိုင်း​ကို အံ့ဖွယ်​နည်းနဲ့ ငြိမ်သက်​စေတဲ့​အကြောင်း အရင်​ပြောပြီး​မှ တပည့်​တွေ ယုံကြည်ခြင်း​နည်းတဲ့​အကြောင်းကို ပြောတယ်။)

တပည့်​တွေ ဘယ်လို ဖြစ်သွားမယ်​ဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်ပါ။ လှိုင်း​လေထန်​နေတဲ့ အိုင်​ကြီး​ဟာ သူတို့​မျက်စိရှေ့​မှာ​ပဲ ငြိမ်သက်​သွားတာ​ကိုး။ ဒါကြောင့် သိပ်​ကြောက်​သွားပြီး “ဘယ်လို​လူ​ပါလိမ့်။ လှိုင်း​နဲ့​လေ​တောင် သူ့​စကားကို နားထောင်ပါ​လား” လို့​ပြော​ကြတယ်။ အဲဒီနောက် အိုင်​တစ်ဖက်​ကမ်း​ကို ဘေးကင်း​ကင်း​နဲ့ ရောက်​သွားတယ်။ (မာကု ၄:၄၁–၅:၁) တခြား​လှေ​တွေ​ကတော့ အနောက်​ဖက်​ကမ်း​ကို ပြန်သွား​ကြ​တာ ဖြစ်နိုင်တယ်။

ဘုရားသခင့်သားတော်ဟာ သဘာဝ​အင်အားစု​တွေကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်း​ရှိ​မှန်း သိရတာ သိပ်​အားရှိစရာ​ပဲ။ သူ​အုပ်ချုပ်ချိန်​အတွင်း ကမ္ဘာ​မြေကြီးကို အပြည့်အဝ အာရုံစိုက်​တဲ့အခါ လူသား​အားလုံးဟာ ဘေးကင်းလုံခြုံ​စွာ နေထိုင်​ရပါလိမ့်မယ်။ သဘာဝဘေး​အန္တရာယ်​တွေကို ကြောက်စရာ မလို​တော့​ဘူး။