ယေရှု တစ်နေ့လုံး အလုပ်​များနေ​တယ်။ ဒေ​ကာ​ပေါ​လိ​နယ်​ကနေ ပြန်လာပြီး​နောက် သွေးသွန်​နေတဲ့ အမျိုးသမီးကို ကုပေး​တယ်၊ ယာအိရု​ရဲ့ သမီးကို အသက်ပြန်ရှင်​စေတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့​တာ လုပ်စရာတွေ မပြီးသေး​ဘူး။ ယာအိရု​အိမ်ကနေ ထွက်လာတဲ့​အခါ မျက်မမြင်​နှစ်ယောက် လိုက်​လာပြီး “ဒါဝိဒ်​ရဲ့သား၊ ကျွန်တော်တို့ကို သနားပါဦး” လို့​အော်ပြော​ကြတယ်။—မဿဲ ၉:၂၇။

“ဒါဝိဒ်​ရဲ့သား” လို့​ခေါ်​လိုက်ခြင်း​အားဖြင့် ယေရှုဟာ ဒါဝိဒ်​ရဲ့ ရာဇ​ပလ္လင်​ကို ဆက်ခံမယ့်​သူ၊ မေရှိယ​ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ယုံကြည်​ကြောင်း ပြ​လိုက်တာပဲ။ ယေရှု​က သူတို့ ဘယ်လောက် ဇွဲကောင်း​မှန်း သိချင်​လို့ မကြားချင်​ယောင်ဆောင်တဲ့​ပုံပဲ။ တကယ်လည်း ဇွဲကောင်း​ကြတယ်။ အိမ်တစ်အိမ်ထဲ ယေရှု​ဝင်​တဲ့အခါ မျက်မမြင်​နှစ်ယောက်​လည်း လိုက်​ဝင်​လာတယ်။ ယေရှု​က “ကျွန်တော် ကုပေး​နိုင်တယ်ဆိုတာ ယုံသလား” လို့​မေးလိုက်​တော့ “ယုံပါတယ်၊ သခင်” လို့ ယုံကြည်​စိတ်ချမှု အပြည့်​နဲ့ ဖြေကြတယ်။ ဒီ​အခါ သူတို့ရဲ့ မျက်စိ​ကို လက်နဲ့ တို့​ထိ​ပြီး “ခင်ဗျားတို့ ယုံကြည်တဲ့​အတိုင်း ဖြစ်ပါစေ” လို့​ပြောလိုက်​တယ်။—မဿဲ ၉:၂၈၊ ၂၉။

သူတို့ ချက်ချင်း မျက်စိ ပြန်မြင်​လာတယ်။ အရင်တုန်းက တခြား​သူတွေကို မှာသလို အခုလည်း ဒီ​အကြောင်း ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြော​နဲ့​လို့ ယေရှုမှာ​တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့က ဝမ်းသာ​လွန်း​လို့ နေရာအနှံ့ လိုက်​ပြော​ကြပါ​လေ​ရော။

သူတို့​နှစ်ယောက် ထွက်သွားတဲ့​အခါ နတ်ဆိုးစွဲ​လို့ ဆွံ့အ​နေတဲ့ လူတစ်ယောက်ကို ခေါ်လာ​ကြတယ်။ ယေရှု​က နတ်ဆိုး​ကို နှင်ထုတ်​ပေးလိုက်တဲ့​အခါ အဲဒီ​လူ စကားပြန်​ပြော​လာနိုင်တယ်။ လူတွေ​လည်း​ “အစ္စရေး​ပြည်မှာ တစ်ခါ​မှ ဒီလို​မဖြစ်ဖူးဘူး” ဆို​ပြီး​ တအံ့​တသြ​နဲ့ ပြော​ကြတယ်။ အဲဒီမှာ ဖာရိရှဲတွေ​လည်း​ရှိနေတယ်။ ဒီ​အံ့ဖွယ်​အမှုတွေ​ကို သူတို့ ဘယ်လိုမှ မငြင်း​နိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့် အရင်က စွပ်စွဲ​ခဲ့​တဲ့​အတိုင်း “ဒီ​လူက နတ်ဆိုး​မင်းရဲ့ အကူအညီ​နဲ့ နတ်ဆိုးတွေကို နှင်ထုတ်​တာ” လို့​ပြော​ကြတယ်။—မဿဲ ၉:၃၃၊ ၃၄။

အဲဒီနောက် သိပ်​မကြာခင် ယေရှုနဲ့ တပည့်တွေဟာ နေရင်း​ဒေသ နာဇရက်​မြို့ကို သွားကြတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လောက်​က​လည်း နာဇရက်​မြို့ တရားဇရပ်မှာ လူတွေကို သွန်သင်​ပေးခဲ့တယ်။ လူတွေက ယေရှု​ပြောတာတွေကို အစပိုင်းမှာ အံ့သြ​ကြပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ သူ့​သွန်သင်ချက်တွေ​ကြောင့် ဒေါသ​ထွက်ပြီး သူ့ကိုသတ်ဖို့ ကြိုးစား​ခဲ့​ကြတယ်။ အခု ယေရှုဟာ တစ်မြို့တည်းသား​တွေကို ကူညီ​ပေးဖို့ ထပ်​ကြိုးစား​ပြန်တယ်။

ဥပုသ်​နေ့မှာ တရားဇရပ်​ကို​သွားပြီး သွန်သင်​ပေးတယ်။ လူတွေက တအံ့တသြ​ဖြစ်ပြီး “ဒီလို​ဉာဏ်ပညာ​မျိုး၊ ဒီလို​အံ့ဖွယ်​အမှုတွေ လုပ်နိုင်တဲ့​အစွမ်း​မျိုးကို သူ ဘယ်က​ရတာလဲ။ သူဟာ လက်သမား​ရဲ့သား မဟုတ်လား။ သူ့​အမေက မာရိ၊ သူ့​ညီ​တွေ​က ယာကုပ်၊ ယောသပ်၊ ရှိမုန်​နဲ့ ယုဒ မဟုတ်လား။ သူ့​နှမ​တွေ​လည်း ငါ​တို့​မြို့မှာ ရှိနေတာပဲ။ ဒါဆိုရင် ဒီလို​ဉာဏ်ပညာ​မျိုး၊ ဒီလို​အံ့ဖွယ်​အမှုတွေ လုပ်နိုင်တဲ့​အစွမ်း​ကို သူ ဘယ်က ရတာလဲ” လို့​ပြော​ကြတယ်။—မဿဲ ၁၃:၅၄-၅၆။

ယေရှုကို ဒီ​နယ်သား​တစ်ယောက်​အဖြစ်​ပဲ သူတို့ သဘောထားကြတယ်။ ‘ငါ​တို့ မျက်စိရှေ့​မှာ သူ ကြီးလာ​တာ​ပဲ၊ ဘယ်လိုလုပ် မေရှိယ ဖြစ်နိုင်မှာလဲ’ လို့​ တွေးကြတယ်။ ဒါကြောင့် ယေရှု​ရဲ့ ကြီးမားတဲ့​ဉာဏ်ပညာ၊ အံ့ဖွယ်​အမှုတွေ လုပ်နိုင်စွမ်း အပါအဝင် သက်သေ အထောက်အထား​အားလုံး မြင်​နေရတာ​တောင် ယေရှုကို ငြင်းပယ်​ကြတယ်။ ဆွေမျိုးတွေ​က​လည်း ယေရှုနဲ့ ရင်းနှီး​နေ​တော့ သူ့ကို မေရှိယ​အဖြစ် လက်မခံနိုင်​ကြဘူး။ ဒါကြောင့် ယေရှု​က “ပရောဖက်ဟာ လူတွေရဲ့ လေးစားမှုကို ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့​နေရင်း​ဒေသ၊ သူ့​အိမ်မှာ​တော့ လေးစား​မခံရ​ဘူး” လို့​ပြောတယ်။—မဿဲ ၁၃:၅၇။

သူတို့မှာ ယုံကြည်ခြင်း​မရှိတဲ့အတွက် ယေရှု တကယ် အံ့သြမိ​တယ်။ ဒါကြောင့် “လူနာ​တချို့ကို​ပဲ လက်တင်​ပြီး ကုသ​ပေးတယ်။” အဲဒီမှာ ဘာ​အံ့ဖွယ်အမှု​မှ မ​လုပ်ပြ​ဘူး။—မာကု ၆:၅၊ ၆။