ယေရှုကို သတ်ပစ်ချင်​နေတဲ့ လူအုပ်​ကို ပိလတ်မင်း​က “မင်းတို့ စွဲချက်​တင်​လောက်​တဲ့ အပြစ်​တစ်ခုကို​မှ ငါ​မ​တွေ့​ဘူး။ ဟေရုဒ်မင်းလည်း အပြစ်ရှာ​မ​တွေ့” ဘူးလို့​ပြောတယ်။ (လုကာ ၂၃:၁၄၊ ၁၅) ယေရှုကို လွှတ်​ပေးချင်တဲ့​အတွက် လူတွေကို နောက်​တစ်မျိုး ထပ်ပြော​ပြန်တယ်– “ပသခါပွဲ​မှာ လူတစ်ယောက်ကို လွှတ်​ပေး​ရတဲ့​ထုံးစံ ခင်ဗျားတို့မှာ ရှိတာပဲ။ ဒီတော့ ဂျူးတွေရဲ့ ဘုရင်ကို လွှတ်​ပေး​စေ​ချင်သလား။”—ယောဟန် ၁၈:၃၉။

ဓားပြ၊ သူပုန်၊ လူသတ်သမား​ဖြစ်တဲ့ ဗာရဗ္ဗ အကျဉ်း​ကျနေ​မှန်း ပိလတ်မင်း​သိတယ်။ ဒါကြောင့် “ခင်ဗျားတို့ ဘယ်သူ့ကို လွှတ်​စေ​ချင်သလဲ။ ဗာရဗ္ဗ​ကိုလား၊ ခရစ်တော်​လို့​ခေါ်တဲ့ ယေရှုကို​လား” ဆိုပြီး​မေးတယ်။ ပုရောဟိတ်ကြီးတွေ​ရဲ့ လှုံဆော်​မှု​ကြောင့် လူတွေက ယေရှု​အစား ဗာရဗ္ဗ​ကို လွှတ်​ပေးပါ​ဆိုပြီး တောင်းဆို​ကြတယ်။ “ဒီ​လူ​နှစ်ယောက်​ထဲမှာ ဘယ်သူ့ကို လွှတ်​စေ​ချင်သလဲ” လို့​ ထပ်​မေးတဲ့အခါ “ဗာရဗ္ဗ​ကို လွှတ်​စေ​ချင်​ပါတယ်” လို့​ဖြေကြတယ်။—မဿဲ ၂၇:၁၇၊ ၂၁။

ပိလတ်မင်း​က “ဒါဆိုရင် ခရစ်တော်​လို့​ခေါ်တဲ့ ယေရှုကို ဘယ်လို​လုပ်ရမလဲ” ဆိုပြီး စိတ်ပျက်လက်ပျက်​နဲ့ မေးတော့ အားလုံး​က “သစ်တိုင်​ပေါ် တင်​လိုက်ပါ” လို့​ဖြေကြတယ်။ (မဿဲ ၂၇:၂၂) အပြစ်မဲ့တဲ့ လူတစ်ယောက်ကိုသတ်ဖို့ တောင်းဆို​နေကြတာ ၀မ်းနည်း​စ​ရာ​ပဲ။ ပိလတ်မင်း​က “ဘာဖြစ်လို့လဲ။ သူ ဘာ​မကောင်းတာ လုပ်ခဲ့လို့​လဲ။ သူ့​ဆီမှာ သေ​ထိုက်တဲ့​ပြစ်မှု တစ်ခု​မှ ငါ​မ​တွေ့​ဘူး။ ဒါကြောင့် သူ့ကို​ဒဏ်ပေး​ပြီးတော့ လွှတ်လိုက်​မယ်” လို့​ပြောတယ်။—လုကာ ၂၃:၂၂။

ပိလတ်မင်း ဘယ်လောက်​ပဲ ကြိုးစားပါစေ ဒေါသ​ထွက်နေတဲ့​လူအုပ်​က “သူ့ကို သစ်တိုင်​ပေါ် တင်​လိုက်ပါ” လို့​ပဲ အသံ​ကုန် အော်ကြတယ်။ (မဿဲ ၂၇:၂၃) ဘာသာရေး​ခေါင်းဆောင်​တွေ သွေးထိုး​ထားတဲ့ လူအုပ်ဟာ ဒေါသူပုန်​ထပြီး သွေး​ဆာ​နေကြ​တယ်။ ရာဇဝတ်သား ဒါမှမဟုတ် လူသတ်သမား​ရဲ့​သွေး​တော့ မဟုတ်ဘူး။ လွန်ခဲ့တဲ့​ငါး​ရက်​က ဂျေရုဆလင်​မှာ ဘုရင်အဖြစ် ကြိုဆို​ခံခဲ့ရတဲ့ အပြစ်မဲ့​သူရဲ့ သွေး​ပဲ။ ယေရှုရဲ့​တပည့်​တွေ အဲဒီမှာ ရှိနေမယ်​ဆိုရင်လည်း ပေါ်ပေါ်ထင်ထင် နေ​ရဲ​ကြ​မှာ မဟုတ်ဘူး။

ပိလတ်မင်း​ရဲ့ ကြိုးစားမှု​က အရာ​မထင်​တဲ့​အပြင် ပိုလို့တောင် ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်လာတယ်။ ဒါကြောင့် သူက ရေ​ကို​ယူ၊ လူအုပ်​ရှေ့မှာ လက်​ဆေး​ပြီး “ဒီ​လူ သွေး​မြေ​ကျ​ရတာ ငါ့​တာဝန် မဟုတ်ဘူး​နော်။ မင်းတို့​တာဝန်ပဲ” လို့​ပြောလိုက်​တယ်။ အဲဒီလို​ပြောလိုက်​လို့ လူတွေရဲ့သဘောထား ပြောင်း​သွားသလား။ ဝေး​ပါသေး​တယ်။ “ဒီ​လူ သွေး​မြေ​ကျ​ရတာ ကျွန်တော်တို့နဲ့ ကျွန်တော်တို့ သားသမီးတွေရဲ့ တာဝန်​ပါ” လို့​တောင် ပြန်​ပြော​ကြတယ်။—မဿဲ ၂၇:၂၄၊ ၂၅။

ပိလတ်မင်း​က မှန်ရာကို လုပ်ချင်​တာ​ထက် လူအုပ်ရဲ့​ဆန္ဒ​ကို ပိုလိုက်လျော​ပေးချင်တယ်။ ဒါနဲ့ သူတို့ တောင်းဆိုတဲ့​အတိုင်း ဗာရဗ္ဗ​ကို လွှတ်​ပေး​လိုက်တယ်။ ယေရှုကို​တော့ အဝတ်​ချွတ်​ပြီး ကျာပွတ်နဲ့ ရိုက်​ခိုင်းတယ်။

ရိုက်​ပြီးတဲ့နောက် စစ်သည်တွေ​က ယေရှုကို ဘုရင်ခံ​နန်းဆောင်​ဆီ ခေါ်လာ​ကြတယ်။ စစ်တပ်​တစ်တပ်လုံး စုရုံး​ပြီး ယေရှုကို လှောင်ပြောင်​စော်ကား​ကြတယ်။ ဆူး​ခက်သရဖူ​လုပ်ပြီး ဆောင်း​ ပေးတယ်။ ကျူရိုး​ကိုလည်း ညာလက်​နဲ့ ကိုင်​ခိုင်းတယ်။ မင်းမျိုးမင်းနွယ်​တွေ​ပဲ ဝတ်ဆင်​တဲ့ ကြက်သွေးရောင်​ဝတ်ရုံ​ကိုလည်း ခြုံ​ပေးတယ်။ ပြီးတော့ “ဂျူး​တို့ရဲ့​ဘုရင်၊ မင်္ဂလာပါ” လို့​လှောင်​ကြတယ်။ (မဿဲ ၂၇:၂၈၊ ၂၉) ဒါ့အပြင် ယေရှုကို တံတွေး​နဲ့​ထွေး​ပြီး ပါးရိုက်​ကြတယ်။ သူ့​လက်ထဲမှာ ကိုင်ထားတဲ့ ကျူရိုး​ကို​ယူပြီး ခေါင်းကို ရိုက်​ကြတယ်။ ဒီ​အခါ လှောင်ပြောင်သရော်​တဲ့​အနေနဲ့ ဆောင်း​ပေးထားတဲ့ “သရဖူ” ရဲ့​ချွန်ထက်​နေတဲ့ အ​ဆူး​တွေ​က ဦးရေ​ပြား​ထဲ စိုက်​ဝင်​သွားတယ်။

ဒီလို လှောင်ပြောင်​စော်ကား​တာ အားလုံးကို ယေရှု​က သိက္ခာ​ရှိ​ရှိ၊ ကြံ့ကြံ့ခံ ရပ်တည်​နိုင်တာကို ပိလတ်မင်း​မြင်တဲ့အခါ အထင်ကြီး လေးစား​သွားတယ်။ ဒါကြောင့် ယေရှုကိုသတ်​တဲ့ ကိစ္စမှာ သူ​တာဝန်​ကင်း​အောင် ထပ်​ကြိုးစားတဲ့ အနေနဲ့ “သူ့မှာ ဘာ​အပြစ်​မှ ငါ​မ​တွေ့​ဘူးဆို​တာ မင်းတို့​သိအောင်​လို့ ငါ​ထုတ်ပြ​မယ်” ဆိုပြီး ဂျူးတွေကို ပြောတယ်။ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်​တွေ​နဲ့ သွေး​အ​လိမ်း​လိမ်း ဖြစ်နေတဲ့ ယေရှုကို လူအုပ်​မြင်ရင် သနား​သွားမှာပဲ​လို့ ပိလတ်မင်း ထင်နေတာ​ဖြစ်မယ်။ အကြင်နာတရား​မဲ့တဲ့ လူအုပ်​ရှေ့မှာ ယေရှု​ရပ်​လိုက်တဲ့အခါ ပိလတ်မင်း​က “ကြည့်ကြ​ပါ။ ဟောဒီ​လူ​ပဲ” ဆိုပြီး ပြောလိုက်​တယ်။—ယောဟန် ၁၉:၄၊ ၅။

ယေရှုဟာ ရက်ရက်စက်စက် အရိုက်ခံရ၊ စော်ကား​ခံရပေမဲ့ သိက္ခာ​ရှိ​ရှိ၊ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ခံရပ်​နိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါကို ပိလတ်မင်း​တောင် အသိအမှတ်​ပြုတယ်​ဆိုတာ လေးစားမှု​နဲ့ ကရုဏာ​ပါတဲ့ သူ့​စကားတွေ​ကနေ သိ​နိုင်ပါတယ်။