“နိုင်ငံ​မြောက်ပိုင်း​က ရွာ​ငယ်​လေး တစ်ရွာ​မှာ ကျွန်တော် ကြီးပြင်း​လာတာ” လို့ ဆီရာလီယွန်​က ဒါ​အူ​ဒါ ပြော​တယ်။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်​တုန်း​က ကျွန်တော့်​မိသားစုနဲ့ တခြား​မိသားစု​တစ်စု မြေ​ပိုင်ဆိုင်မှု​နဲ့ အငြင်းပွား​ခဲ့​ကြတယ်။ ဖြေရှင်း​ဖို့ ဆေးဆရာ​ကို ခေါ်​ကြတယ်။ ဆေးဆရာ​က အမျိုးသား​တစ်ယောက်ကို မှန်​တစ်ချပ် ကိုင်ထား​ခိုင်း​ပြီး ပိတ်​ဖြူ​နဲ့ ဖုံး​လိုက်တယ်။ မကြာ​ပါ​ဘူး။ ပိတ်​ဖုံးထား​ခံရ​သူဟာ ချွေး​တွေ ပြန်လာ​ပြီး တုန်​တုန်​ရီ​ရီ ဖြစ်လာ​တော့​တယ်။ ကိုင်ထား​တဲ့​မှန်​ထဲ ကြည့်​လိုက်ပြီး “အဖိုး​ကြီး​တစ်ယောက်ကို တွေ့​တယ်။ အဝတ်​ဖြူ ဝတ်​ထား​တယ်။ အရပ်​ရှည်တယ်၊ အို​တယ်၊ ဆံပင်​ဖြူ​တယ်၊ ပြီး​တော့ ခပ်​ငိုက်​ငိုက် လမ်းလျှောက်​တယ်” လို့ အံ့သြတကြီး ပြော​တော့​တယ်။

“ကျွန်တော့်​အဖိုး​ရဲ့ ပုံပန်း​ကို သူ​ပြော​နေတာ။ ပြီး​တော့ “ငါ​ပြော​တာ မယုံ​ရင် ကိုယ်တိုင် လာ​ကြည့်​ကြ​လို့” က​ယောင်​ချောက်ချား​နဲ့ ဆိုတယ်။ ဘယ်သူမှ မကြည့်​ရဲ​ကြဘူး။ ဆေးဆရာ​က ဘူး​ခါးသီး​ခြောက်​ထဲ​က မ​န်း​မှုတ်​ထား​တဲ့​ရေ​ကို သစ်​ရွက်​နဲ့ မှန်​ကိုင်ထား​သူကို ပက်​ဖြန်း​ပြီး ငြိမ်သက်​စေတယ်။

“ဒီ​မြေ​က ကျွန်တော်​တို့ မိသားစု​ပိုင် ဖြစ်တယ်လို့ မှန်​ကိုင်ထား​တဲ့​သူက​တဆင့် ‘အဖိုး’ က ပြော​တယ်။ စိုးရိမ်​ကြောင့်ကြ​မှု မရှိဘဲ အဲဒီ​မြေမှာ အလုပ်လုပ်​ပါ​လို့ အဖွား​ကို ပြော​တယ်။ ဒီ​ဆုံးဖြတ်ချက်​ကို တခြား​မိသားစုက လက်ခံ​ပြီး ပြဿနာ​ရှင်း​သွားတယ်။

ဒီလို​တွေ့ကြုံမှု​မျိုး​ဟာ အာဖရိက အနောက်​ဖက်​မှာ တွေ့​နေကျ​ပါ။ ကမ္ဘာ​မြေ​ရဲ့ တ​ဖက်​ခြမ်း​မှာ​တော့ သေဆုံး​သွား​သူတွေဟာ ဝိညာဉ်ဘုံ​ကနေ မြေကြီး​ပေါ်မှာ အသက်ရှင်နေ​သူတွေကို စောင့်ကြည့်​နေကြ​တယ်၊ သူတို့​ဘဝကို ကြိုးကိုင်​နေကြ​တယ်လို့ သန်းနဲ့ချီတဲ့​လူတွေ ယုံကြည်​ကြတယ်။ အဲဒီလို ယုံကြည်တာ မှန်ရဲ့လား။ လူသေ​တွေ တကယ်ပဲ အသက်​ရှင်​နေကြ​ဆဲ​လား။ မဟုတ်​ရင် လူသေတွေရဲ့ ဝိညာဉ်​တွေ​ပါ​လို့ ပြော​နေ​သူတွေဟာ ဘယ်သူတွေလဲ။ ဒီ​မေးခွန်းတွေ​အတွက် မှန်ကန်​တဲ့​အဖြေကို သိရှိဖို့ အလွန်​အရေးကြီးတယ်။ သေရေးရှင်ရေး​ကိစ္စ ဖြစ်နေ​လို့​ပါ။