နာမ်ဝိညာဉ်​ပုဂ္ဂိုလ်​တွေ တည်ရှိ​တာ တကယ်​ပါ။ မျက်စိ​နဲ့ မမြင်နိုင်​တဲ့ နာမ်​လောကမှာ ကောင်း​တဲ့ နာမ်ဝိညာဉ် ပုဂ္ဂိုလ်​တွေ ရှိ​သလို မကောင်းတဲ့ နာမ်ဝိညာဉ်​ပုဂ္ဂိုလ်​တွေ​လည်း ရှိကြတယ်။ သူတို့ဟာ ကမ္ဘာ​ပေါ် အသက်ရှင်ပြီး သေဆုံး​သွားတဲ့​သူတွေ​လား။

မဟုတ်ပါဘူး။ လူသေ​ဆုံးသွား​တဲ့​အခါ လူအများ​ထင်​နေ​သလို ဝိညာဉ်​လောကကို ရောက်​မသွား​ပါ​ဘူး။ ဘယ်လို သိနိုင်​သလဲ။ သမ္မာကျမ်းစာ​မှာ ဖော်ပြ​ထား​လို့​ပါ။ သမ္မာကျမ်းစာ​ဆိုတာ ယေဟောဝါ​လို့ နာမည်​ရှိတဲ့ တစ်ဆူတည်း​သော စစ်မှန်တဲ့​ဘုရား​ဆီက လာတဲ့ အမှန်တရား​စာအုပ် ဖြစ်တယ်။ လူတွေကို ယေဟောဝါ​ဘုရား ဖန်ဆင်း​ထား​တာ​ဖြစ်လို့ လူသေ​ဆုံး​တဲ့​အခါ ဘာ​ဖြစ်သွား​မှန်း ဘုရား ကောင်းကောင်း​သိတယ်။—ဆာလံ ၈၃:၁၈။ ၂ တိမောသေ ၃:၁၆။

ပထမ​ဆုံး​လူသား အာဒံ​ကို “မြေမှုန့်” နဲ့ ပုံဖော်​ပြုလုပ်​ခဲ့တယ်​လို့ ကျမ်းစာ​က ဆိုတယ်။ (ကမ္ဘာဦး ၂:၇) သူ့ကို ဧဒင်ဥယျာဉ်၊ ပရဒိသု​မှာ ဘုရား​နေ​စေတယ်။ ယေဟောဝါ​ရဲ့ ပညတ်​ကို အာဒံ​နားထောင်​ခဲ့ရင် သူ​သေ​မှာ​မဟုတ်ဘူး။ ဒီနေ့​ထိ မြေကြီးပေါ် အသက်​ရှင်​နေမှာ ဖြစ်တယ်။ ဘုရား​ပညတ်​ကို အာဒံ တမင်တကာ ချိုးဖောက်​တဲ့​အချိန်​မှာ “မြေကြီး​က ဖြစ်လာတဲ့ မင်းဟာ မြေကြီးကို ပြန်သွား . . . ရမယ်။ မင်းဟာ မြေမှုန့်​ဖြစ်​တဲ့​အတွက် မြေမှုန့်​ကိုပဲ ပြန်​သွားရမယ်” လို့ ဘုရား​ပြော​တယ်။—ကမ္ဘာဦး ၃:၁၉။

ဘာကို​ဆိုလို​တာလဲ။ မြေမှုန့်​နဲ့ အာဒံ​ကို ဘုရားမ​ပြုလုပ်​ခင်​အထိ အာဒံ ဘယ်မှာ​ရှိခဲ့သလဲ။ ဘယ်မှာ​မှ ရှိ​မနေခဲ့ဘူး။ မမွေးဖွား​သေး​တဲ့ ကောင်းကင်​က နာမ်ဝိညာဉ်​ပုဂ္ဂိုလ်​တစ်ဦး မဟုတ်ဘူး။ သူ မတည်ရှိ​ခဲ့​ဘူး။ “မြေကြီးကို ပြန်သွား” ရမယ်​လို့ ယေဟောဝါ​ပြော​တဲ့​အခါ အာဒံ​သေဆုံး​ရမယ်​လို့ ဆိုလို​တာ​ဖြစ်တယ်။ နာမ်ဝိညာဉ်​လောကကို ရောက်သွား/ကူး​ပြောင်း​သွားတာ မဟုတ်ဘူး။ အာဒံ သေဆုံး​သွားတဲ့အခါ သူ အသက်မရှိ​တော့​ဘူး၊ ဘယ်​နေရာမှာ​မှ မတည်ရှိ​တော့​ဘူး။ သေခြင်း​ဆိုတာ အသက်​ကင်းမဲ့​ခြင်း​ကို ဆိုလိုတယ်။

သေဆုံး​သွားတဲ့ တခြားသူ​တွေ​ကျ​တော့​ကော။ သူတို့လည်း မတည်ရှိ​တော့​ဘူးလား။ ကျမ်းစာ ဒီလို​ဖြေ​တယ်။

• “သူတို့​အားလုံး (လူနဲ့ တိရစ္ဆာန်​ပါ) တစ်​နေရာ​တည်း​ကိုပဲ သွားရတယ်။ မြေမှုန့်​က လာပြီး မြေမှုန့်​ကိုပဲ ပြန်သွား​ရတယ်။”—ဒေသနာ ၃:၂၀။

• “သေလွန်​သူကတော့ ဘာမှ​မသိ​ဘူး။”—ဒေသနာ ၉:၅။

• “သူတို့ရဲ့ ချစ်ခြင်း၊ မုန်း​ခြင်း၊ မနာလို​ခြင်း​တွေ​လည်း ပျောက်ပျက်​ကုန်တယ်။” —ဒေသနာ ၉:၆။

• “ကိုယ်​ရောက်သွား​မယ့် သင်္ချိုင်း​မှာ အလုပ်အကိုင်၊ အစီအစဉ်၊ အသိပညာ၊ ဉာဏ်ပညာ ဘာ​တစ်ခု​မှ မရှိလို့ပဲ။”—ဒေသနာ ၉:၁၀။

• “သူဟာ အသက်​ထွက်​ပြီး မြေကြီး​ထဲ ပြန်သွား​တတ်တယ်။ အဲဒီ​နေ့မှာပဲ သူ့​အကြံအစည် တွေ ပျက်​ဆီးသွား​တယ်။”—ဆာလံ ၁၄၆:၄။

ဒီ​ကျမ်း​စကား​တွေ​က လက်ခံရ ခက်ခဲ​သလား။ လက်ခံရ​ခက်တယ်​ဆိုရင် ဒါကို​စဉ်းစား​ကြည့်​ပါ။ မိသားစု​များစွာ​မှာ အမျိုးသား​က အိမ်ထောင်​ကို ထောက်ပံ့ဖို့ ငွေရှာ​တယ်။ အဲဒီ​အမျိုးသား သေဆုံး​သွား​ရင် မိသားစုက အခက်အခဲ​တွေ ရင်ဆိုင်​ရလေ့​ရှိတယ်။ တစ်ခါ​တ​ရံ ကျန်ရစ်သူ​ဇနီး​နဲ့ သားသမီးတွေ​မှာ အစားအစာ​ဝယ်​ဖို့​တောင် ငွေ လောက်​လောက်​ငှငှ မရှိကြဘူး။ ဒါမှ​မဟုတ် အဲဒီ​အမျိုးသား​ရဲ့ ရန်သူတွေက သူတို့ကို မတရား​ပြုလုပ်​နိုင်တယ်။ အခု ဒီလို​မေးကြည့်ပါ- “အဲဒီ​အမျိုးသား​က ဝိညာဉ်​လောကမှာ ဆက်​အသက်ရှင်နေ​သေး​တယ်​ဆိုရင် သူ့​မိသားစုကို ဘာကြောင့် ဆက်​မထောက်ပံ့​ပေး​ရတာလဲ။ မကောင်းတဲ့ လူတွေ​လက်ထဲ​ကနေ သူ့​မိသားစုကို ဘာကြောင့် မကာကွယ်​ပေး​ရတာလဲ။” ကျမ်း​စကား​တွေ မှန်ကန်​နေလို့ပါ။ အဲဒီ​အမျိုးသားဟာ အသက်မရှင်​တော့​လို့ ဘာကိုမှ မ​လုပ်ပေး​နိုင်​တော့​ပါ။—ဆာလံ ၁၁၅:၁၇။

အဲဒီလို​ပြော​တဲ့​အတွက် သေဆုံး​သွား​သူတွေ ဘယ်တော့မှ အသက် ပြန်​မ​ရှင်​လာ နိုင်​တော့​ဘူးလို့ ဆိုလို​သလား။ အဲဒီလို​လည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း​အကြောင်း နောက်ပိုင်း​မှာ ပြော​ကြရအောင်။ အခု​ပြော​ချင်​တာ​က လူသေ​တွေ​ဟာ သင်​ဘာလုပ်​နေတယ်​ဆိုတာ မသိကြဘူး။ သင့်ကို မမြင်​နိုင်ဘူး၊ သင့်​စကား​ကို မကြား​နိုင်ဘူး၊ သင့်ကို စကား​မပြော​နိုင်ဘူး။ သူတို့ကို ကြောက်စရာ​မလိုပါဘူး။ သင့်ကို မကူညီ​နိုင်​သလို အန္တရာယ်​လည်း မပေး​နိုင်ဘူး။—ဒေသနာ ၉:၄။ ဟေရှာယ ၂၆:၁၄။