မ​က္က​ဆီ​ကို​နိုင်ငံ​က အ​စ္စ​မေးလ်​ဟာ ကျမ်းစာကို အစအဆုံး ဖတ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်​လိုက်တယ်။ တစ်နှစ်​အတွင်းမှာပဲ နှစ်ခါ​အပြီး ဖတ်နိုင်​ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ မျက်စိကွယ်​သွားတယ်။ နှစ်​အနည်းငယ်​ကြာပြီး​နောက် ယေဟောဝါသက်သေ​ဖြစ်တဲ့ အိန်​ဂျယ်​က သူ့ကို ဘုရားသခင့် ကတိ​တွေအကြောင်း ပြောပြတယ်။ အ​စ္စ​မေးလ် ထပ်​သိချင်​ပေ​မဲ့ “ကျွန်တော် မျက်စိ​မမြင်​​ဘူး။ ကျမ်းစာ မဖတ်နိုင်ဘူး” လို့ ပြော​လိုက်တယ်။

 အိန်​ဂျယ်​က “မစိုးရိမ်​ပါနဲ့၊ ကျွန်တော် မျက်မမြင်စာ သင်ပေး​မယ်” လို့ပြော​လိုက်တယ်။

“ခင်ဗျား မျက်မမြင်စာ တတ်​သလား” လို့ အ​စ္စ​မေးလ်​က မေး​တော့၊

“မတတ်​ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျား​နဲ့အတူ လေ့လာ​မယ်​လေ” လို့ အိန်​ဂျယ်​က ပြန်ဖြေ​တယ်။ သူ့​အတွက်​နဲ့ အိန်​ဂျယ် အဲဒီလို​လုပ်​မယ်​ဆိုတာ အ​စ္စ​မေးလ် မယုံနိုင်​အောင် ဖြစ်သွား​တယ်။ အိန်​ဂျယ် အိမ်ပြန်​သွားပြီး မျက်မမြင်စာ​ဖတ်​နည်း​ လေ့လာ​တယ်။ က​တ်​ထူ​စက္ကူ​ပေါ်မှာ လက်​နဲ့ စမ်း​ဖတ်​ရတဲ့ မျက်မမြင်စာ ဗျည်း​တွေကို ဖောက်​တယ်။ နောက်တော့ အ​စ္စ​မေးလ်​ကို မျက်မမြင်စာ​ဖတ်​နည်း သင်ပေးတယ်။ မကြာခင်​မှာပဲ အ​စ္စ​မေးလ်​ဟာ မျက်မမြင်စာ အက္ခရာ​တွေကို သိလာ​တယ်။ အစည်းအဝေး​တွေ တက်လာ​ပြီး အဖွဲ့အစည်းထုတ် မျက်မမြင်စာ​ပေ​တွေကို ဖတ်​လာတယ်။ အခု အိန်​ဂျယ်​မှာ မျက်မမြင် ကျမ်းစာသင်အံမှု ၄ ခု ရှိနေ​ပြီ။ မျက်စိ​ပြန်မြင်​ရမယ့် အနာဂတ်​ပရဒိသု​အကြောင်း ပြော​ရတာ​ကို သူတို့ နှစ်သက်​ကြ​တယ်။

အမေရိကန်​နိုင်ငံ​က ၁၄ နှစ်အရွယ် ညီအစ်မ ဗီ​ယာ​နာ​က “လူမှုရေး​ဘာသာ​ အတန်း​ချိန်မှာ အစားထိုး​ဆရာ​က ဘာသာရေး​အကြောင်း စပြော​တယ်။ ဘာသာရေး​တချို့​ရဲ့ နာမည်ကို ပြော​ခိုင်း​လို့ ယေဟောဝါသက်သေ​တွေလို့ ကျွန်မ ပြောလိုက်​တယ်။ အတန်းသား​တွေ ရယ်​ကြ​တယ်၊ ကျွန်မတို့​က သူတို့ရဲ့ အချိန်ကို ဖြုန်း​တယ်၊ အကျိုး မရှိဘူး၊ ကျွန်မတို့​ရဲ့ စာပေတွေကို လွှင့်ပစ်​လိုက်တယ်​လို့ ပြော​ကြ​တယ်။ ဆရာ​လည်း ကျွန်မတို့​အကြောင်း မကောင်း​တာ​တွေ ပြောတယ်။

 “ဒါနဲ့ သက်သေခံ​ဖို့ ခွန်အားပေး​ပါ​လို့ ယေဟောဝါ​ဆီ ဆုတောင်း​လိုက်တယ်။ သူတို့​အိမ်​တွေကို သွားတယ်​ဆိုတာ သူတို့ရဲ့​အချိန်ကို ဖြုန်း​ချင်​လို့ မဟုတ်ဘဲ ကျမ်းစာမှာ​ပါတဲ့ အကြံဉာဏ်ကောင်း​တွေ ပေးဖို့ ယေဟောဝါ စေလွှတ်​လို့ သွားတာ​ပါ​လို့ ပြောပြ​လိုက်တယ်။ စာပေတွေကို မ​လွှင့်ပစ်​ပါနဲ့၊ အဲဒါတွေက အသက်တာ​တွေကို ပြောင်းလဲ​ပေးနိုင်​တယ်၊ သူတို့ကို ကယ်တင်​နိုင်တယ်​လို့ ပြောလိုက်​တယ်။ ဆရာ​က တောင်းပန်​ပြီး နောက်​တစ်ခါ သက်သေ​ခံ​တွေ လာ​ရင် တံခါးဖွင့်ပေး​မယ်၊ နားထောင်​မယ်၊ စာပေတွေကို  ဖတ်ပါ​မယ်လို့ ကတိပေး​တယ်။ ဆရာ​က ပြောတဲ့​အတိုင်း လုပ်​လို့ ကျွန်မ အံ့ဩ​သွားတယ်။

“နောက်​လေးလ​အကြာ​မှာ ဆ​ရာ့​ကို ပြန်တွေ့​တော့ ကျမ်းစာလေ့လာ​နေ​ပြီ။ နောက်​ခြောက်လ​အကြာ​မှာ သူ့ကို ဟောခဲ့​လို့ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြော​ဖို့ ကျောင်းမှာ ကျွန်မကို လာ​ရှာ​တယ်။ ဆရာ ဆံပင် ညှပ်ပြီး မုတ်ဆိတ် ရိတ်​ထား​လို့ ကျွန်မ မမှတ်မိ​ဘူး။ အခု နှစ်ခြင်း​မခံ​သေး​တဲ့ ကြေညာသူ ဖြစ်နေ​ပြီ။

လွန်ခဲ့တဲ့​နှစ်​က ကျယ်ပြော​တဲ့ အမေ​ဇုန်​ဒေသ​ဟာ ဘရာဇီး​နိုင်ငံ​က ယေဟောဝါရဲ့ လူတွေ​အတွက် အထူး​စိတ်ဝင်စား​စရာ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲဒီ​ဒေသက လူအများ​စု​ဟာ သတင်းကောင်း မကြား​ဖူး​ကြဘူး။ အဲဒါကြောင့် အမေ​ဇုန်​ဒေသ​ရဲ့ အ​ခေါင်​ဆုံး​နေရာမှာ နေထိုင်တဲ့ လူများစွာ​ဆီ သတင်းကောင်း ရောက်​နိုင်အောင် တစ်နှစ်​ကြာ ဟောပြောခြင်း​ကင်ပိန်း​တစ်ခု​လုပ်ဖို့ အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့ သဘောတူ​ခဲ့တယ်။

ကင်ပိန်း​ကာလမှာ နိုင်ငံတော်​ကြေညာသူ​တွေ ရေ​လမ်းခရီး​နဲ့ ရောက်​နိုင်တဲ့ အမေ​ဇုန်​ဒေသမှာရှိတဲ့ ၅၃ မြို့​ကို ဌာနခွဲရုံး​က ရွေးချယ်​လိုက်တယ်။ လေးလ​အတွင်းမှာပဲ ကြေညာသူ ၆,၅၀၀ ကျော် ဖိတ်ခေါ်ချက်​ကို လက်ခံခဲ့​တယ်။

ကြေညာသူ မရှိ၊ ဝေးခေါင်​တဲ့ အနာ​မား​မြို့မှာ ညီအစ်ကို/မ ၁၀ ယောက်ဟာ ၁၁ ရက်​ကြာ နေထိုင်ပြီး ဟောပြော​ခဲ့ကြတယ်။ စာပေ ၁၂,၅၀၀ ကျော် ဝေငှ​ပြီး ကျမ်းစာသင်အံမှု ၂၀​၀ စ​နိုင်ခဲ့တယ်။ အခု ဖုန်း​နဲ့ ကျမ်းစာသင်​နေတယ်။ ညီအစ်ကိုတွေ​ဟာ အဲဒီမှာ ရှိနေတုန်း အစည်းအဝေး​တွေလည်း ကျင်းပ​ခဲ့ကြတယ်။ မပြန်​ခင် နောက်ဆုံး အစည်းအဝေး​မှာ လူ ၉၀ တက်​ခဲ့လို့ ဝမ်းသာခဲ့ကြတယ်။ ကင်ပိန်း​ရဲ့ အကျိုးရလဒ်​အပြည့်အဝ​ကို မ​မြင်ရ​သေး​ဘူး။

လွန်ခဲ့တဲ့ ခြောက်နှစ်​တုန်းက ဟေဇယ်​နဲ့ မာ​ရီ​နာ​တို့ဟာ ဗင်နီဇွဲလား​နိုင်ငံ​ရဲ့ ကျောင်း​တစ်ကျောင်း​မှာ တစ်တန်း​ထဲ အတူ​တက်​ခဲ့တယ်။ ဟေဇယ်​က ယေဟောဝါသက်သေ​ဖြစ်လို့ မာ​ရီ​နာ​ရဲ့ ကဲ့ရဲ့လှောင်ပြောင်​တာ​ကို ခံရ​လေ့ရှိတယ်။ ဘဝ​မှာ ပျော်စရာ ဘယ်လို​ရှာ​ရတယ်​ဆိုတာ ဟေဇယ် မသိ​ဘူးလို့ မာရီ​နာ ယုံကြည်​ခဲ့တယ်။ တစ်နေ့​တော့ အပျက်သဘောထား စကား​တွေ ပြောဆို​ခံရပြီး​နောက်မှာ ဟေဇယ်​က “မာ​ရီ​နာ၊ ငါ​တို့ရဲ့ jw.org ဝ​က်​ဆိုက်​ထဲ  ဝင်ပြီး​ ‘ဗီဒီယိုများ’ ထဲက ‘ဆယ်ကျော်သက်များ’ ကို ဖွင့်​ကြည့်ပါ​လို့ ပြောလိုက်​တယ်။”

အဲဒီ​နေ့ နေ့လယ်​မှာ မာ​ရီ​နာ​က ဟေဇယ်​ကို ဖုန်းဆက်​ပြီး “နင် ဘာဖြစ်​လို့ အဲဒီလို​ပြုမူနေထိုင်​သလဲ​ဆိုတာ သိ​ပြီ” လို့ပြောတယ်။

သူ​ဘာကို​ဆိုလို​မှန်း အသေအချာ မသိ​လို့ ဟေဇယ်​က “ငါ့ကို လှောင်​နေ​ပြန်တာ​လား” လို့​မေးလိုက်​တယ်။

“မဟုတ်ပါဘူး၊ ငါ မ​လှောင်​တော့​ပါဘူး။ ‘ဘဝ​မှာ ပျော်စရာ’ လို့ ငါ​ထင်​ခဲ့တဲ့​အရာတွေ​က ပြဿနာ​အများစုကို ဖြစ်စေတယ်​ဆိုတာ အခု ငါ​သဘောပေါက်​ပြီ” လို့ မာ​ရီ​နာ ပြောတယ်။ မာ​ရီ​နာ​နဲ့ ကျမ်းစာ မှန်မှန်​လေ့လာဖို့ စီစဉ်​ခဲ့တယ်။ အခု​ဆိုရင် အစည်းအဝေး​အားလုံးကို တက်​နေ​ပြီ။

ဟေတီနိုင်ငံ၊ ချာ့ခ်ျ​တစ်ခုက အတွင်းရေးမှူး ဇာ​ရူး​လ်​ဟာ သူ့​မေးခွန်း​အားလုံးကို ကျမ်းစာနဲ့ အဖြေပေး​ခဲ့လို့ သက်သေခံ​တွေကို အထင်ကြီး​သွားတယ်။ သူနဲ့ သမီး ကျမ်းစာသင်အံမှု လက်ခံ​လိုက်တယ်။ လေ့လာ​ခဲ့တာ​တွေကြောင့် စိတ်ထိမိ​သွားပြီး တစ်ပတ်​မှာ နှစ်ကြိမ် သင်ပေး​ဖို့ တောင်းဆို​ခဲ့တယ်။

သုံးလ​ကြာ လေ့လာပြီး​နောက်မှာ ဇာ​ရူး​လ်​က ချာ့ခ်ျ ပါစတာ​ဆီ သွားပြီး “ယေရှု ဘယ်​ခုနှစ်မှာ နန်းထိုင်​သလဲ။ လူကောင်း​တွေ သေ​ရင် ဘယ်​ရောက်​သွား​သလဲ။ လူဆိုး​တွေ သေ​ရင် ဘယ်​ရောက်​သွား​သလဲ။ ယေရှု သေ​တာ လက်ဝါး​ကားတိုင်​ပေါ်မှာ​လား၊ သစ်တိုင်​ပေါ်မှာ​လား” ဆိုတဲ့ မေးခွန်း​လေးခု မေးခဲ့တယ်။ မေး​ခွန်း ၂ နဲ့ ၃ ပဲ​ ဖြေ​မယ်လို့ ပါစတာ​က ပြောတယ်။ “ယေဟော​ဝါသက်သေ​တွေကတော့ ၁၄​၄,၀၀၀ ပဲ ကောင်းကင်​သွားမယ်​လို့ ပြောတယ်။ ငါ​က​တော့ လူကောင်း​အားလုံး ကောင်းကင်​သွားမယ်၊ လူဆိုး​တွေကတော့ ထာဝစဉ် ငရဲ​ကျ​မယ်လို့ ထင်​တယ်” လို့ဖြေတယ်။ ကျမ်းချက်​အ​ကိုး​အကား ပြပါ​လို့ ပြော​တော့ ပါစတာ မပြ​နိုင်​ဘူး။ ဇာ​ရူး​လ် စိတ်ပျက်​သွားပြီး ကျမ်းစာ​ဆက်လေ့လာ​ဖို့ ပို​စိတ်​ခိုင်မာ​သွားတယ်။ ချာ့ခ်ျ​က​နေ နုတ်ထွက်​လိုက်တယ်။ ယေဟောဝါသက်သေ​တွေနဲ့ သုံးလ ကျမ်းစာလေ့လာ​လို့ သိရ​တာ​တွေ​က နှစ်ပေါင်း ၃၀ ချာ့ခ်ျ တက်ပြီး သိ​ခဲ့တာတွေထက် ပိုများ​နေတယ်​လို့ ပြောတယ်။ သိပ်​မကြာသေးခင်က ဇာ​ရူး​လ်​နဲ့ သမီး နှစ်ခြင်းခံ​လိုက်​ပြီး သူတို့​ရွာ​မှာ ကျမ်းစာသင်အံမှု ၂၃ ခု ကျင်းပနေတယ်။