ဂျော်ဂျီယာမှာ​ရှိတဲ့ ယေဟောဝါရဲ့ ကျေးကျွန်​တွေဟာ သတင်းကောင်းကို မ​နား​မနေ ဟောခဲ့​ကြ​တယ်။ သူတို့ရဲ့ အလုပ်ကြိုးစားမှု​ကို ယေဟောဝါ ကောင်းချီးပေး​ခဲ့တယ်။ ရလဒ်အနေနဲ့ နိုင်ငံတစ်ဝန်းလုံး​နီးပါး​ကို သတင်း​ကောင်း ရောက်ရှိ​ခဲ့တယ်။

ဒါပေမဲ့ မကြာသေး​ခင်​နှစ်တွေ​အတွင်း ထက်သန်တဲ့ ကြေညာသူ​နဲ့ ရှေ့ဆောင်​တွေဟာ ရံဖန်ရံခါ​သာ အမှုဆောင်တဲ့​ရပ်ကွက်​မှာ နေထိုင်သူ​ တွေကို ပို​အာရုံစိုက်​ခဲ့တယ်။ တောင်ပေါ်ဒေသ၊ ဝေးလံတဲ့​ရွာ​တွေကို လေးဘီးယက်​ကား​တွေ၊ သံကြိုး​ဆွဲ​ယာဉ်​တွေနဲ့ပဲ ရောက်ရှိ​နိုင်တယ်။

၂၀​၀၉ ခုနှစ်​ကစပြီး ဂျော်ဂျီယာ​ဌာနခွဲ​က နှစ်​တိုင်း အသင်းတော်​အားလုံး​ဆီ မခန့်အပ်​ရ​သေး​တဲ့ ရပ်ကွက်​စာရင်း ပို့ပေး​ပြီး အဲဒီ​နေရာတွေ​မှာ ဟောပြောခြင်း​လုပ်ငန်းကို ကူညီပေးဖို့ ဖိတ်ခေါ်​ခဲ့တယ်။ ဒီ​လုပ်ငန်းမှာ ပါဝင်ဖို့ ညီအစ်ကို/မများ​စွာ အကြီးအကျယ် ကိုယ်ကျိုးစွန့်​ခဲ့ကြတယ်။

အဇာရီယာ တောင်ပေါ်ဒေသ​မှာ ကြေညာသူ​တွေ ပိုလိုအပ်​နေတယ်​လို့ တဲ​မူ​ရီ​နဲ့ အယ်နာ ဘလီ​အာ​ဇီ​တို့ စ​ကြား​တုန်းက သူတို့ အိမ်ထောင်ကျ​ခါ​စ​ပဲ ရှိသေးတယ်။ အိမ်သစ်​ဆောက်​ဖို့ ခြံ​တစ်ခြံ ဝယ်ထား​တယ်။ အခုတော့ အမှုဆောင်လုပ်ငန်း​ကို တိုးချဲ့​ဖို့ အခွင့်အရေး ရ​ပြီ။

ဦးဆုံး၊ အဇာရီယာ​ဒေသ​ကို တစ်ပတ်လောက် သွားလည်​ကြည့်​တယ်။ ပထဆုံး အတွေ့အကြုံ​ကို တဲ​မူ​ရီ ဒီလိုပြောတယ်– “ဒေသခံ ကြေညာသူ​တွေ​က ရွာ​ငယ်​လေး​တွေကို ရောက်​ဖို့ တော်တော်​လမ်းလျှောက်​ကြရတယ်။ ကျွန်တော်တို့မှာ လေးဘီးယက်​ကားတစ်စီး ရှိ​တော့ တော်တော် အသုံးဝင်​မှာပဲလို့ ချက်ချင်း စဉ်းစား​မိတယ်။”

အယ်နာ​လည်း ဒီလိုပြောတယ်– “ကိုယ့်​အသင်းတော်​နဲ့ မိသားစု​ကို တော်တော် သံယောဇဉ်​တွယ်​နေလို့ ပြောင်းရွှေ့​ဖို့ဆိုတာ မလွယ်​ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ယေဟောဝါရဲ့ ကောင်းချီး​ကို ကျွန်မတို့ ခံစား​ခဲ့ရတယ်။” အခု၊ အဇာရီယာ​ဒေသ၊ ကေ​ဒါ​မြို့လေး​က အုပ်စု​ကို တဲ​မူ​ရီ​နဲ့ အယ်နာ​တို့ ကူညီပေး​နေတာ သုံးနှစ်​ကျော် ရှိနေ​ပြီ။

ဝေးလံတဲ့​ဒေသ​တွေရဲ့ ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်း​မှာ ယာယီ​အထူး​ရှေ့​ဆောင်တွေ​ရဲ့ အကူအညီ​ကို တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်​ဘူး။ ရှေ့ဆောင်များ​စွာ​ဟာ တာဝန်​ပြီးဆုံး​သွားပေ​မဲ့ ကျမ်းစာသင်အံမှု​တွေကို ဆက်​ဂရုစိုက်​ပေးနိုင်​အောင် တာဝန်ကျ​ဒေသ​မှာပဲ ဆက်နေ​ဖို့ ဆုံးဖြတ်​ကြ​တယ်။

 ခါ​တူ​နာ​ဆိုတဲ့ နာမည်​ဆင်တူ​တဲ့ ရှေ့ဆောင်​ညီအစ်မ​နှစ်ယောက်​ဟာ သိပ်လှတဲ့ မန်​ဂ​လီ​ဆီ​မြို့မှာ တာဝန်ကျတယ်။ အဲဒီမြို့မှာ သက်သေခံ​တစ်ယောက်​မှ မရှိပေမဲ့ သူတို့ရဲ့ အမှုဆောင်လုပ်ငန်း တော်တော်​ဖြစ်ထွန်း​တယ်။ ဦးဆုံး​လ​မှာ ကျမ်းစာသင်အံမှု ၉ ခု၊ နောက်​လ​မှာ ၁၂ ခု၊ နောက်​လမှာ ၁၅ ခု၊ နောက်​လ​မှာ ၁၈ ခု ကျင်းပ​ခဲ့ကြတယ်။ ကျမ်းစာသင်အံမှု​တွေကို ဆက်​ဂရုစိုက်​ပေးနိုင်​အောင် မန်​ဂ​လီ​ဆီ​မြို့မှာ​ပဲ ဆက်နေ​ဖို့ ဆုံးဖြတ်​ခဲ့ကြတယ်။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထောက်ပံ့​နိုင်အောင် ဝင်ငွေ​ရဖို့ ဒီ​ညီအစ်မ​တွေ ဆန်းသစ်​တီထွင်​တတ်ဖို့ လိုတယ်။ မန်​ဂ​လီ​ဆီ​မြို့​ကို လည်ပတ်သူ​များစွာ​ဟာ ကျန်းမာရေး​အတွက် ကောင်းတယ်​လို့ လူသိများ​တဲ့ ဒေသ​ထွက် ထင်းရှူး​သီး​တွေကို နှစ်သက်​ကြ​တယ်။ ဒါကြောင့် ညီအစ်မ​တွေ​က ထင်းရှူး​သီး​အစိမ်း​တွေကို ကောက်၊ တာရှည်ခံ​အောင် လုပ်ပြီး ဈေး​မှာ ရောင်း​ကြ​တယ်။ သူတို့ မယုံနိုင်​လောက်အောင် ဝင်ငွေ​ကောင်း​ကြ​တယ်။

 တစ်နေ့၊ ကျမ်းစာသင်အံမှု​တစ်ယောက်က သူတို့ကို ကြက်​ကလေး အတော်များများ ယူလာ​ပေးတယ်။ အဲဒီ​သင်အံမှု​ရဲ့ ကြက်မ​က တစ်နေရာ​မှာ လူ​မသိ​အောင် ဥဥ​ပြီး အိမ်​ကို ကြက်ပေါက်​ကလေးတွေ ခေါ်လာ​တယ်လို့ သူ​ရှင်းပြ​တယ်။ မမျှော်လင့်​ဘဲ ပွား​လာတဲ့ ကြက်​တွေကို ပေးချင်​လို့​ပါ​လို့ ပြောတယ်။ ညီအစ်မ​တစ်ယောက်က ကြက်​မွေး​ဖူး​တော့ ကြက်​မွေး​ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထောက်ပံ့​ဖို့ ဆုံးဖြတ်​လိုက်တယ်။

“ယေဟောဝါရဲ့ အကူအညီ၊ ညီအစ်ကို/မတွေ​နဲ့ ကျမ်းစာသင်အံမှု​တွေရဲ့ အကူအညီ​ကြောင့် မန်​ဂ​လီ​ဆီ​မြို့မှာ ငါးနှစ် ဆက်နေ​နိုင်ခဲ့တယ်” လို့ ညီအစ်မ​တစ်ယောက် ပြောတယ်။ အခု၊ အဲဒီမှာ တက်ကြွ​တဲ့​အုပ်စု​တစ်ခု ရှိနေ​ပြီ။

မကြာသေး​ခင်​နှစ်တွေ​အတွင်း ဂျော်ဂျီယာ​ကို နိုင်ငံခြားသား​တွေ အစုလိုက်​အပြုံလိုက် ဝင်ရောက်​လာတယ်။ လယ်ကွင်း​သစ် ပွင့်​လာပြီ​ဆိုတာ ရှေ့ဆောင်​တွေ သဘောပေါက်​ကြ​တယ်။ ဒါကြောင့် အာရဘီ၊ အဇာဘိုင်ဂျန်၊ တရုတ်၊ အင်္ဂလိပ်၊ ပါးရှန်း၊ တူရကီ စတဲ့ ဘာသာစကား​တွေကို စတင်​သင်ယူ​ခဲ့ကြတယ်။

ရှေ့ဆောင်များ​စွာ​က နိုင်ငံ​ခြား ဘာသာစကား အုပ်စု၊ အသင်းတော်တွေ​နဲ့ ပူးပေါင်း​ကြပြီး တချို့ကျတော့ ပိုလိုအပ်​တဲ့​နေရာ​ကို ပြောင်းရွှေ့​သွား​ကြ​တယ်။ ဂီအိုဂီ​နဲ့ ဂေလာ​တို့ဟာ အိမ်နီးချင်း​နိုင်ငံ​ကို ပြောင်းရွှေ့​သွား​တုန်းက အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်​ပဲ ရှိသေးတယ်။ “ယေဟောဝါကို ကျွန်တော်တို့ အကောင်းဆုံး ပေးဆပ်​ချင်​တယ်။ အဲဒီ​ကို ပြောင်းရွှေ့​သွား​လို့ ပေးဆပ်​ဖို့ အကောင်းဆုံး အခွင့်အရေး ရခဲ့တယ်” လို့ ဂီအိုဂီ ပြောတယ်။

ပြောင်းရွှေ့​သွားတဲ့​အချိန်နဲ့​ပတ်သက်ပြီး ဂေလာ​က “အဲဒီလို​ရပ်ကွက်​မှာ အကြီးအကဲ​အဖြစ် အမှုဆောင်တဲ့​အတွက် အများကြီး တတ်သိ​လာတယ်။ ယေဟောဝါရဲ့ ‘သိုးကလေး​တွေ’ ကို ကူညီပေးဖို့ အသုံးတော်ခံ​ရတာ တကယ့်ကို ပျော်ရွှင်​စရာ​ပါပဲ” လို့ပြောတယ်။—ယော. ၂၁:၁၇။

 ဂီအိုဂီ ဒီလို​ဆက်ပြော​တယ်– “အခက်အခဲ​တွေ ရှိပေမဲ့ အမှုဆောင်လုပ်ငန်း​ကိုပဲ ကျွန်တော်တို့ အာရုံစိုက်​တယ်။ ဘယ်တော့မှ ဇဝေဇဝါ မဖြစ်​ဘူး။ လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်​တာ​ကို လုပ်​နေတယ်​လို့ပဲ ခံစားရ​တယ်။”

ဂေလာ​ဆိုတဲ့ နာမည်​တူ နောက်​ညီအစ်ကို​ဟာ တူရကီ​မှာ နှစ်​အနည်းငယ် အမှုဆောင်​ခဲ့တယ်။ သူ ဒီလိုပြောတယ်– “အစမှာ​တော့ ဒေသခံ​ဘာသာစကားနဲ့ နပန်း​လုံး​ခဲ့ရတယ်။ ဆက်​ပျော်​နေဖို့ သိပ်​ခက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ညီအစ်ကို/မတွေ၊ ရပ်ကွက်​က​လူတွေနဲ့ ကောင်းကောင်း ဆက်သွယ်​လာနိုင်​တဲ့အခါ​မှာတော့ ပျော်​မဆုံး​နိုင်အောင် ဖြစ်ခဲ့​ရတယ်။”

တူရကီ​နိုင်ငံ၊ အစ္စတန်ဘူလ်​မြို့မှာ ဆယ်နှစ်​ကျော် ရှေ့ဆောင်​လုပ်ခဲ့တဲ့ နီနို ဒီလိုပြောတယ်– “ပြောင်းရွှေ့​တဲ့ ဦးဆုံး​နေ့​ကတည်းက ယေဟောဝါရဲ့ ထောက်မမှု​ကို ခံစား​ခဲ့ရတယ်။ နိုင်ငံ​ခြား​လယ်ကွင်း​မှာ ရှေ့ဆောင်​လုပ်​လို့ နေ့တိုင်း​လိုလို ‘နှစ်ချုပ်စာအုပ်​ထဲက​လို တွေ့ကြုံမှု​တွေ’ ရရှိ​ခဲ့တယ်။”