၂၀​၁၆၊ မေ​လ ၇ ရက်​နဲ့ ၈ ရက်၊ နယူးယောက်​ပြည်နယ်၊ ဘရွတ်ကလင်​မြို့၊ အမှတ် ၂၅၊ ကိုလံဘီယာ​ဟိုက် ကမ္ဘာ့ဌာနချုပ် ဧည့်​ခန်း​မှာ တော်တော်​ လှုပ်​လှုပ်ရှား​ရှား ဖြစ်ခဲ့တယ်။ စ​နေ၊ တနင်္ဂနွေ​နေ့​တွေမှာ ဧည့်ခန်း​နဲ့ လည်ပတ်ကြည့်ရှု​မှု အစီအစဉ်​ကို ပိတ်​ထား​လေ့​ရှိပေမဲ့ အဲဒီ​နေ့​တွေမှာ​တော့ သမိုင်းဝင် ကျမ်းစာ​ပြပွဲ​ကို လာ​ကြည့်ဖို့ ဗေသလ ဝန်းကျင်​မှာ နေထိုင်တဲ့ အိမ်နီးချင်း​တွေကို ဖိတ်ခေါ်​ထားတယ်။

ဖိတ်ခေါ်​တဲ့​ကင်ပိန်း​က ရပ်ကွက်​မှာ သက်သေခံမှု​ကောင်း ဖြစ်စေပြီး​ ပါဝင်​သူတွေကို လန်းဆန်းမှု ရရှိ​စေခဲ့တယ်။ အထူးသဖြင့် သက်တမ်းကြာ အိမ်နီးချင်း​တွေဆီက မှတ်ချက်​ကောင်း​များစွာ ကြား​ရတာ အားရှိစရာ​ပါပဲ။

 “၁၉​၆​၀ ပြည့်လွန်နှစ်​တွေ​လောက်​ကစပြီး [ဗေသလ​ဝန်းကျင်​က] အိမ်​အမျိုးမျိုး​မှာ နေ​ခဲ့ဖူး​တယ်။ ခင်ဗျား​တို့​က​တော့ အကောင်းဆုံး အိမ်နီးချင်း​တွေပါ​ပဲ။ ခင်ဗျား​တို့ကို သိပ်​သတိရ​နေ​တော့မှာ။ မပြောင်း​ကြပါ​နဲ့​လား” ဆိုပြီး အမျိုးသား​တစ်ယောက် ပြောတယ်။

“ခင်ဗျား​တို့​သာ မရှိရင် ဒီ​ရပ်ကွက် ဒီလောက် တိုးတက်​လာ​မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီ​နှစ်တွေ​တစ်လျှောက်လုံး အိမ်နီးချင်း ဖြစ်ခဲ့​ရလို့ သိပ်​ကျေးဇူးတင်ပါတယ်” လို့ အမျိုးသမီး​တစ်ယောက် ပြောတယ်။

ကင်ပိန်း​မှာ ပါဝင်​ခဲ့တဲ့ ရှေ့ဆောင်များ​စွာ​ဟာ အိမ်နီးချင်း​တွေရဲ့ ဖော်ရွေမှု၊ ကောင်းမွန်​စွာ လက်ခံမှု​ကြောင့် ကျေနပ်​ဝမ်းသာခဲ့ကြတယ်။ အိမ်နီးချင်း​အသင်း​နဲ့ အ​ချိတ်​အဆက်​ရှိတဲ့ အမျိုးသား​တစ်ယောက်က အဖွဲ့အစည်း​ကို သိပ်​ကျေးဇူးတင်​လေးမြတ်​ကြောင်း ဖော်ပြ​ခဲ့​ပြီး ပြပွဲ​ဖွင့်​ချိန်​အတွင်း မြို့မှာ မရှိ​နိုင်​လို့ ဝမ်းနည်း​မိ​ကြောင်း ပြောခဲ့တယ်။

ရလဒ်​တွေကတော့ သိပ်​အားရှိစရာ​ပါပဲ။ နှစ်​ရက်​အတွင်း ကျမ်းစာ​ပြပွဲ​ကို သက်သေခံ မဟုတ်တဲ့ ဧည့်သည် ၄၈ ယော​က် လာ​ကြည့်​ခဲ့တယ်။ ဗေသလ​မိသားစုဝင်​များစွာ​ဟာ ဧည့်​ခန်း​မှာ အသင့်ရှိ​နေ​ပြီး ပြပွဲ​အတွင်း လာရောက်​တဲ့ ဧည့်သည်​တွေကို ကြိုဆို​နှုတ်ဆက် စကားပြော​ကြ​တယ်။

စယ်လီ​လို့ခေါ်တဲ့ အသက် ၃၀ နီးပါး အမျိုးသမီးငယ်​ဟာ ပြပွဲ​မှာ နာရီ​ဝက်​လောက် ကြည့်ရှု​ခဲ့တယ်။ ဖြစ်ချင်​တော့ စယ်လီ ရောက်လာ​ချိန်မှာ သူ့ကို ဖိတ်စာ​ဝေငှ​ခဲ့တဲ့ ရှေ့ဆောင်​တွေ ဧည့်​ခန်း​မှာ ရှိနေ​တယ်။ ပြပွဲ​မှာ ကျမ်းစာ​တွေ ပြသ​မှာ​ကို သူ မသိ​ခဲ့​ကြောင်း ပြောတယ်။ ရှေ့ဆောင်​တွေ​က ကျမ်းစာကို လေးမြတ်​တဲ့ ပညာတတ်​တစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ရ​လို့ သိပ်ပျော်​ကြောင်း ပြောပြတယ်။ စယ်လီ​က “ကျမ်းစာက သိပ်​အရေးပါ​တယ်။ ဘုရားသခင့် သတင်းစကား​ကို သိနိုင်တဲ့ တစ်ခုတည်း​သော​လမ်း​ပဲ။ ကျွန်မတို့​ရဲ့​ဘဝအတွက် သက်ရှိ​မှတ်တမ်း​ပဲ” လို့ ပြောတယ်။

ကျမ်းစာကို နှစ်သက်မြတ်နိုး​လို့ လက်တင်​နဲ့ ဂရိစကား​ကို လေ့လာ​ဖြစ်ခဲ့​ပြီး ဘာသာပြန်​လုပ်ငန်းကို သိပ်​စိတ်ဝင်စား​တဲ့​အကြောင်း စယ်လီ  ပြောတယ်။ တိကျမှန်ကန်​တဲ့ ဘာသာပြန်ဆိုမှု​ဖြစ်ဖို့ သိပ်​အရေးကြီးကြောင်း၊ ဒါမှ တခြားတစ်​ယောက်ရဲ့ အာဘော်​နောက် မ​လိုက်​မိမှာ​ဖြစ်ကြောင်း ပြောတယ်။ jw.org မှာ ကျမ်းစာအခြေပြု အကြောင်းအရာတွေ​ကို ဘာသာစကား​ပေါင်း ၈၀၀ ကျော်​နဲ့ ဘာသာပြန်ဆို​ထားကြောင်း ရှေ့ဆောင်​တွေ ပြောပြတဲ့အခါ စယ်လီ အံ့ဩ​ဝမ်းသာ​ခဲ့တယ်။ ယေဟောဝါရဲ့ နာမည်ကို ဘာသာပြန်သူ​တွေ ဘာလုပ်ခဲ့​တဲ့​အကြောင်း ရှေ့ဆောင်​တွေ ရှင်းပြ​တော့ စယ်လီ အံ့ဩ​သွားပြီး “ယေဟောဝါရဲ့ နာမည်ကို ကျမ်းစာထဲက​နေ ဘာကြောင့် ထုတ်ပစ်​ကြတာ​လဲ” လို့ မေးတယ်။ ပြန်​ခါနီး​မှာ “ဒီ​ရပ်ကွက်​တစ်ခုတည်း​မှာပဲ ကျွန်မ နေ​ခဲ့ဖူး​တာ။ ရှင်​တို့​က​တော့ အကောင်းဆုံး အိမ်နီးချင်း​တွေပါ​ပဲ” လို့ ပြော​သွားတယ်။

ပြပွဲ​ပြီးနောက် တနင်္လာ​နေ့​မှာ ဗေသလ​နားက လူထုရှေ့သက်သေခံခြင်း​မှာ ပါဝင်​နေတဲ့ ဗေသလအိမ်သား​ဂျွန်​ဆီ ဓမ္မဆရာ​တစ်ယောက် ရောက်လာ​တယ်။ ပြပွဲ​ကို သိပ်​နှစ်သက်​ကြောင်း၊ ကျမ်းစာ​အတိုင်း ကျွန်တော်တို့ လိုက်လျှောက်​တာ သိပ်ကောင်း​ကြောင်း ပြောတယ်။ ခဏ​စကားပြော​ပြီးနောက် သူက “သက်သေခံ​တွေကို ကျွန်တော် သိပ်​စိတ်ဆိုး​တယ်” လို့ ရုတ်တရက် ပြောတယ်။ ဂျွန် ကြောင်​သွားပြီး ဘာကြောင့်လဲ​လို့ မေး​တော့ “ခင်ဗျား​တို့ ပြောင်း​နေလို့​ပေါ့။ ဒီ​မှာပဲ ဆက်နေ​ပါ။ ပိုကြီး​တဲ့ အဆောက်အအုံ​တွေ ဝယ်​ပါ၊ ဒါမှမဟုတ် ကြိုက်​သလို ဆောက်​ပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒီ​မှာပဲ ဆက်နေ​ပါ။ ခင်ဗျား​တို့​ကြောင့် ဒီ​ရပ်ကွက် ငြိမ်သက်​အေးချမ်း​နေတာ။ မြောက်ပိုင်း​ကို ခင်ဗျား​တို့ ပြောင်း​တော့မှာ​မို့ ကျွန်တော် စိတ်ဆိုး​တာ” လို့ သူပြောတယ်။

ခြုံ​ပြော​ရ​ရင် ဖိတ်ခေါ်​တဲ့ ကင်ပိန်း​နဲ့ ကျမ်းစာ​ပြပွဲ​ကြောင့် ရပ်ကွက်​ကို ကောင်းကောင်း သက်သေခံ​နိုင်ခဲ့​ပြီး တစ်ခါ​နဲ့​မှ မတူ​အောင် အိမ်နီးချင်း​တွေကို ဘုရားသခင့်နာမည်​အကြောင်း ရှင်းပြ​နိုင်ခဲ့တယ်။