အချိန်ကတော့ ၁၉၂၄ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီ ၂၄ ရက်၊ တနင်္ဂနွေည။ ကျမ်းစာကျောင်းသားတွေ aရဲ့ ရေဒီယို အသံလွှင့်ရုံအသစ်စက်စက် (WBBR) မှာ ဦးဆုံးအကြိမ် အသံလွှင့်နေပါတယ်။ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သလဲ။ ဘယ်သူတွေ ကြားခဲ့သလဲ။ “နိုင်ငံတော်သတင်းကောင်းကို လူနေထိုင်ရာ မြေတစ်ခွင်လုံး” ရောက်အောင် နောက်ဆုံးပေါ် နည်းပညာတွေကို ယေဟောဝါသက်သေတွေ ဘယ်လို အသုံးပြုခဲ့ကြသလဲ။—မဿဲ ၂၄:၁၄။

 ည ၈ နာရီခွဲမှာ စတင်ခဲ့တဲ့ ဦးဆုံးရေဒီယို အသံလွှင့်အစီအစဉ်ဟာ နှစ်နာရီကြာတယ်။ နယူးယောက်မြို့၊ စတက်တင် အိုင်းလန်းမှာရှိတဲ့ အသံလွှင့်ရုံအသစ်ကနေ ထုတ်လွှင့်ခဲ့တာပါ။ ကျွန်တော်တို့အားလုံး “စိတ်လှုပ်ရှားနေကြတယ်။ . . . လူတွေ ကြားမှကြားရပါ့မလားဆိုပြီး ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ပေါ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဆင်ပြေသွားမှာပါလို့ တွေးပြီး အစီအစဉ်ကို စလိုက်ကြတယ်” လို့ အသံအင်ဂျင်နီယာ ညီအစ်ကို ရာ့ဖ် လက်ဖလာ ပြောပြတယ်။

 ဒီသမိုင်းဝင်နေ့ရဲ့ အစီအစဉ်တင်ဆက်သူက အသံလွှင့်ရုံ ကြီးကြပ်မှူး ညီအစ်ကို ဗစ်တာ ရှမစ်။ ဂီတပညာရှင်၊ အဆိုရှင် ကျမ်းစာကျောင်းသားတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပြီး အစီအစဉ်ကို အစပြုတယ်။ ညီအစ်ကိုတစ်ယောက်က အနောက်တိုင်း ဂန္တဝင်ဂီတကို စန္ဒရားနဲ့ တီးခတ်ဖျော်ဖြေတယ်။ ပြီးတဲ့နောက် “ကိုးဆယ့်ကိုး” ဆိုတဲ့ သီချင်းကို ညီအစ်မ ခိုရာ ဝဲလ်မန်က သီဆိုတယ်။ ယေရှုရဲ့ ပုံဥပမာထဲက ပျောက်သောသိုးအကြောင်း အခြေခံစပ်ဆိုထားတဲ့ သီချင်းပါ။ (လုကာ ၁၅:၄-၇) တခြား ဖျော်ဖြေရေးအစီအစဉ်တွေလည်း ရှိခဲ့တယ်။ သားမိုက်အကြောင်း စပ်ဆိုထားတဲ့ “နောင်တရသူ” သီချင်းကို ညီအစ်ကို ဖရက်ဒရစ် ဖရန့် သီဆိုခဲ့တယ်။—လုကာ ၁၅:၁၁-၂၅။

 အဲဒီအချိန်တုန်းက ကျမ်းစာကျောင်းသားတွေကို ဦးဆောင်သူ ညီအစ်ကို ဂျိုးဇက် ရပ်သဖော့က “မေရှိယနိုင်ငံတော်အကျိုးစီးပွားအတွက်” အသံလွှင့်ရုံကို အပ်နှံတဲ့ ဟောပြောချက် ပေးခဲ့တယ်။ သူအခုလို ပြောတယ်– “လူသားတွေကို ရေဒီယို တီထွင်ခွင့်ပြုခဲ့တာကို ကြည့်ရင် ဘုရားသခင်က မိမိရဲ့ကြိုဟောချက်တွေ ပြည့်စုံမှုအကြောင်း ရေဒီယိုသုံးပြီး ဟောပြောသွန်သင်စေချင်မှန်း ထင်ရှားတယ်။”

 ဦးဆုံးအကြိမ် အသံထုတ်လွှင့်မှုကို အမေရိကန်နိုင်ငံ အရှေ့မြောက်ဘက်က လူအတော်များများ ကြားခဲ့တယ်။ မိုင် ၂၀၀ ကျော်ဝေးတဲ့ ဗားမောက်ပြည်နယ်၊ မောရစ္စဗီးမြို့ကနေ နားဆင်ခဲ့သူတစ်ယောက် အခုလို သတင်းပို့တယ်– “အစီအစဉ်ကို ကောင်းကောင်း ကြားရတယ်။. . . ညီအစ်ကို ရပ်သဖော့ရဲ့အသံဆို ကြည်လင်နေတာပဲ။ . . . တစ်လုံးမကျန် ကြားရတယ်။” ဖလော်ရီဒါပြည်နယ်၊ မွန်တီချယ်လိုမြို့ကနေတောင် ဖမ်းယူနားဆင်နိုင်ခဲ့တယ်။ ရေဒီယိုအသံလွှင့်မှု အကြီးအကျယ် အောင်မြင်ခဲ့ပါတယ်။ ကျေးဇူးတင်စာတွေလည်း အများကြီး လက်ခံရရှိတယ်။

 ဒီရေဒီယိုအသံလွှင့်ရုံကို အသုံးပြုပြီး အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ အရှေ့မြောက်ဘက်ဒေသမှာ နိုင်ငံတော်သတင်းကို ၃၃ နှစ်ကြာ ကြေညာခဲ့တယ်။ b တစ်ခါတလေ တခြားအသံလွှင့်ရုံတွေနဲ့ ပူးပေါင်းပြီး ထုတ်လွှင့်တင်ဆက်တယ်။ ရလဒ်အနေနဲ့ အမေရိကန်နဲ့ ကနေဒါနိုင်ငံအပြင် တခြားဒေသမှာ နေထိုင်သူ သန်းပေါင်းများစွာလည်း ဖမ်းယူနားဆင်နိုင်ခဲ့တယ်။ ၁၉၇၅ ယေဟောဝါသက်သေများရဲ့ နှစ်ချုပ်စာအုပ်မှာ အခုလို ဖတ်ရတယ်– “၁၉၃၃ ခုနှစ်ဟာ နားဆင်တဲ့ပရိသတ် အများဆုံးနှစ်ပါ။ တိုက်ကြီးခြောက်တိုက်မှာရှိတဲ့ အသံလွှင့်ရုံပေါင်း ၄၀၈ ခုကနေ ကျမ်းစာဟောပြောချက် ၂၃,၇၈၃ ခု ထုတ်လွှင့်ခဲ့တယ်။ . . . ကင်းမျှော်စင်အသင်းရဲ့ အသံလွှင့်အစီအစဉ်ကို ရေဒီယိုလိုင်းအတော်များများကနေ ဖမ်းယူနိုင်တယ်။ ဘုရားကို ဂုဏ်တင်ချီးမွမ်းတဲ့ အမှန်တရားစကားတွေကို ရေဒီယိုနားထောင်သူတိုင်း ကြားနိုင်ခဲ့တယ်။”

 WBBR ကို ကျမ်းစာကျောင်းသားတွေ စသုံးတုန်းက အမေရိကန်နိုင်ငံမှာ ပျမ်းမျှကြေညာသူအရေအတွက် ၁,၀၆၄ ယောက် ရှိတယ်။ ဒီအုပ်စုငယ်ဟာ အသံထုတ်လွှင့်မှုကနေ အကျိုးများစွာရခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ၁၉၅၇ ရောက်တော့ အမေရိကန်နိုင်ငံမှာ ပျမ်းမျှကြေညာသူအရေအတွက် ၁၈၇,၇၆၂ ယောက်၊ ကမ္ဘာတစ်ဝန်းမှာ ၆၅၃,၂၇၃ ရှိနေပြီ။ ဒါ့အပြင် အသင်းတော်အစည်းအဝေးတွေကနေ လေ့ကျင့်မှုရလို့ ဇွဲထက်သန်တဲ့ ညီအစ်ကို/မတွေဟာ တစ်အိမ်တက်ဆင်းနဲ့ တခြား အမှုဆောင်လုပ်ငန်းတွေမှာ ပိုကျွမ်းကျင်ထိရောက်လာကြတယ်။

 တာဝန်ရှိ ညီအစ်ကိုတွေက ဒီတိုးတက်မှုတွေကို အခြေခံပြီး ရေဒီယို ထုတ်လွှင့်မှုအစီအစဉ်နဲ့ တက်အိမ်တက်ဆင်းလုပ်ငန်းကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်တယ်။ ဘယ်ဟာ ပိုကောင်းသလဲဆိုတာ သုံးသပ်ခဲ့ကြတယ်။ ရလဒ်အနေနဲ့ ကင်းမျှော်စင်အသင်းရဲ့ တစ်ခုတည်းသော ရေဒီယိုအသံလွှင့်ရုံ WBBR ကို ရောင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ၁၉၅၇ ခုနှစ်၊ ဧပြီ ၁၅ ရက်နေ့မှာ ရောင်းထွက်သွားတယ်။ မရောင်းခင် တစ်ရက်အလိုမှာ နောက်ဆုံးအစီအစဉ်ကို ထုတ်လွှင့်တဲ့အခါ ညီအစ်ကို နေသန် နောရ်က အသံလွှင့်ရုံ ရောင်းရတဲ့အကြောင်းအရင်းကို ပြောပြတယ်။ “WBBR ထုတ်လွှင့်မှုကြောင့် လူအတော်များများ အကျိုးရခဲ့တာ မှန်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ရေဒီယိုအသံလွှင့်အစီအစဉ် မကြားရတဲ့ နိုင်ငံတွေမှာလည်း ထပ်တူထပ်မျှ တိုးတက်နေတယ်။” တစ်အိမ်တက်ဆင်း အစီအစဉ်ကြောင့် ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ အရေအတွက် တိုးများလာတာပါလို့ ရှင်းပြခဲ့တယ်။ ရေဒီယို အစီအစဉ်ထက် တစ်အိမ်တက်ဆင်းလုပ်ငန်း ပိုထိရောက်မှန်း ညီအစ်ကိုတွေ တွေ့ရှိခဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ထုတ်လွှင့်မှုအစီအစဉ်တွေ ဆုံးခန်းတိုင်သွားတာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ဆယ်စုနှစ်များစွာ ကြာပြီးနောက် အသွင်နောက်တစ်မျိုးနဲ့ ပြန်ပေါ်လာတာပါ။

 JW အင်တာနက် ရုပ်သံအစီအစဉ်ကို ဦးဆုံးထုတ်လွှင့်ခဲ့တဲ့ ၂၀၁၄ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာ ၆ ရက်ဟာ ယေဟောဝါအဖွဲ့အစည်းရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ နေ့တစ်နေ့ပါပဲ။ လစဉ်ထုတ်လွှင့်မှုကို အင်တာနက်၊ JW Library app ဒါမှမဟုတ် ဂြိုဟ်တုစလောင်းကနေ ကြည့်ရှုနိုင်ကြတယ် c။ ဒါ့အပြင် နိုင်ငံတချို့မှာ ရေဒီယိုနဲ့ တီဗွီထုတ်လွှင့်မှု အစီအစဉ်တွေကို ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်းအတွက် ဆက်လက်အသုံးပြုနေတယ်။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့လဲ။

 အခုနောက်ပိုင်းမှာ အဖွဲ့အစည်းက အပြင်ကုမ္ပဏီတွေရဲ့ ရေဒီယိုလိုင်း၊ တီဗွီလိုင်းတွေကို အသုံးပြုလာတယ်။ အင်တာနက်လိုင်း သိပ်မမိတဲ့နေရာတွေမှာ ပတ်စဉ် အစည်းအဝေးတွေ၊ ခရိုင်အစည်းအဝေးတွေ ထုတ်လွှင့်ဖို့ပါ။ ယေဟောဝါသက်သေ မဟုတ်သူတွေ၊ စိတ်ဝင်စားသူတွေလည်း ကြည့်ရှုခဲ့ကြတယ်။ ဥပမာ၊ ၂၀၂၁ နဲ့ ၂၀၂၂ ခုနှစ်အတွင်း အစည်းအဝေးအစီအစဉ်တွေကို လူတော်တော်များများ သိပ်သဘောကျတယ်ဆိုပြီး ရေဒီယို အသံလွှင့်ရုံ မန်နေဂျာတွေက အရှေ့အာဖရိက ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ ဌာနခွဲရုံးကို ပြောပြတယ်။ ကင်ညာ၊ တောင်ဆူဒန်နဲ့ တန်ဇန်းနီးယားနိုင်ငံက နားဆင်သူအတော်များများ ကျမ်းစာလေ့လာမှု တောင်းခံခဲ့ကြတယ်။

 ယေဟောဝါသက်သေတွေ နိုင်ငံတော်သတင်းကို ကမ္ဘာအနှံ့ ဖြန့်ဝေတဲ့ အဓိကနည်းလမ်းတွေကတော့ တစ်အိမ်တက်ဆင်းဟောပြောခြင်း၊ အများရှေ့သက်သေခံခြင်းနဲ့ jw.org ဝက်ဘ်ဆိုက်အားဖြင့်ပါ။ စိတ်ဝင်စားသူတွေက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဝက်ဘ်ဆိုက်ကနေ ကျမ်းစာ၊ ကျမ်းစာအခြေပြုစာပေတွေကို ဘာသာစကား ၁,၀၈၀ ကျော်နဲ့ အခမဲ့ ကြည့်ရှုနိုင်ကြတယ်။ ကျမ်းစာအကြောင်း သိချင်တာတွေ လေ့လာနိုင်သလို အစည်းအဝေး ကျင်းပတဲ့ နေရာတွေကို ရှာနိုင်တယ်။ ရလဒ်အနေနဲ့ လူ့သမိုင်းမှာ အကျယ်ပြန့်ဆုံးအတိုင်းအတာနဲ့ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော် သတင်းကောင်းကို လေ့လာသိရှိနိုင်ပြီ။ ကျမ်းစာ ကြိုဟောခဲ့တဲ့အတိုင်း ယေဟောဝါသက်သေတွေက သတင်းကောင်းကို “လူနေထိုင်ရာ မြေတစ်ခွင်လုံး” မှာ ဟောပြောနေပါတယ်။—မဿဲ ၂၄:၁၄။