ယာဉ်မောင်း ထိခိုက်ဒဏ်ရာရမှာ စိုးတယ်လို့ ကျွန်တော်တို့ ပြောတော့ ဘုန်းကြီးက “သတ်ပစ်လိုက်။ ပြီးရင် မင်းတို့လက်ပေါ် စွန်းတဲ့သွေးကို ငါ့ဝတ်ရုံနဲ့ လာသုတ်” တဲ့။ ကျွန်တော်က ဂရိသြသဒေါ့နောက်ခံကို ဂုဏ်ယူခဲ့ပေမဲ့ အဲဒီစကားတွေကြောင့် နောက်ပိုင်းမှာ ချာ့ချ်ကနေ နုတ်ထွက်ဖို့ အကြောင်းဖန်လာတယ်။ ပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့ အဲဒါကြောင့် ယေဟောဝါနဲ့ အမှန်တရားအကြောင်း သိခွင့် ရသွားတယ်။

 ကျွန်တော် ကြီးလာတဲ့ ထရိပိုလီဆိပ်ကမ်းမြို့မှာ နေထိုင်သူတွေဟာ ယဉ်ကျေးမှု၊ ဘာသာစကား၊ ဘာသာတရား နောက်ခံအသီးသီး ရှိကြတယ်။ ကျွန်တော့်မိသားစု အပါအဝင် အားလုံးလိုလို ကိုယ့်နောက်ခံကို ဂုဏ်ယူကြတယ်။ ယေဟောဝါသက်သေတွေကို အတိုက်အခံလုပ်တဲ့ ယုံကြည်ခြင်း စစ်သည်တော် aလို့ခေါ်တဲ့ အဖွဲ့ထဲ အစ်ကိုတွေနဲ့ ကျွန်တော် ဝင်လိုက်တယ်။ သက်သေခံတွေကို ကျွန်တော် တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး။ ဘုန်းကြီးပြောတာကတော့ သက်သေခံတွေဟာ ဂရိသြသဒေါ့ချာ့ချ်ကို ဆန့်ကျင်တဲ့အဖွဲ့၊ သူတို့ခေါင်းဆောင်က ယေဟောဝါလို့ ခေါ်တယ်တဲ့။ ဒီလူတွေကို တွေ့ရင် ဆန့်ကျင်ကြဆိုပြီး ခဏခဏ ပြောတယ်။

 ကျွန်တော် မသိလိုက်တာက အစ်ကိုသုံးယောက်ဟာ ယေဟောဝါသက်သေတွေနဲ့ ဆုံဖူးတယ်။ အတိုက်အခံ လုပ်မယ့်အစား သက်သေခံတွေ မှားကြောင်း ထောက်ပြဖို့ သူတို့နဲ့ ကျမ်းစာ လေ့လာကြတယ်။ တစ်ညနေ၊ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ မိသားစု၊ အိမ်နီးချင်းတွေက ယေဟောဝါသက်သေတွေနဲ့ ကျမ်းစာ ဆွေးနွေးနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သြသဒေါ့ဘာသာကို သစ္စာဖောက်ရကောင်းလားဆိုပြီး စိတ်ဆိုးမိတယ်။ အခန်းထဲက ထွက်မယ်လုပ်တော့ အိမ်နီးချင်းဖြစ်တဲ့ နာမည်ကြီး သွားစိုက်ဆရာ ယေဟောဝါသက်တစ်ယောက်က ထိုင်နားထောင်ခိုင်းတယ်။ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က ဆာလံ ၈၃:၁၈ ကို ကျွန်တော့်ကျမ်းစာထဲကနေ အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ဖတ်ပြတယ်။ အဲဒီတော့မှ ဘုန်းကြီး လိမ်ပြောနေမှန်း၊ ယေဟောဝါဆိုတာ လူဆိုးခေါင်းဆောင် မဟုတ်ဘဲ စစ်မှန်ပြီး တစ်ဆူတည်းသော ဘုရား ဖြစ်မှန်း သိလာတယ်။

 ယေဟောဝါအကြောင်း ပိုသိချင်တဲ့အတွက် အိမ်မှာ ကျင်းပတဲ့ ကျမ်းစာသင်အံမှုကို ပုံမှန် တက်တယ်။ ညီအစ်ကို မီရှယ် အဘူးတ်က သင်တန်းကိုင်တယ်။ တစ်ရက်၊ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကျွန်တော် သိချင်နေတဲ့ မေးခွန်းကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် မေးတယ်။ “ဘုရားကို ဘယ်သူ ဖန်ဆင်းသလဲ” တဲ့။ ညီအစ်ကို အဘူးတ်က ခုံပေါ်မှာ အိပ်နေတဲ့ ကြောင်ကို ညွှန်ပြပြီး လူ့စကား၊ လူ့အတွေးတွေကို ကြောင်တွေ နားလည်လို့လား။ ဒီလိုပဲ ဘုရားနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျွန်တော်တို့ မသိတာတွေ အများကြီး ရှိတယ်လို့ ရှင်းပြတယ်။ ဒီရိုးရှင်းတဲ့ ပုံဥပမာကြောင့်ပဲ ယေဟောဝါနဲ့ပတ်သက်ပြီး အပြည့်အဝ နားမလည်နိုင်တာတွေ ရှိမှန်း ကျွန်တော် သဘောပေါက်သွားတယ်။ သိပ်မကြာပါဘူး၊ ၁၉၄၆ ခုနှစ်၊ ကျွန်တော့်အသက် ၁၅ နှစ်မှာ နှစ်ခြင်းခံလိုက်တယ်။

 ၁၉၄၈ ခုနှစ်မှာ အစ်ကိုဟာနာနဲ့အတူ ဓါတ်ပုံဆိုင် ဖွင့်တယ်။ အဲဒီဆိုင်က ညီအစ်ကို နာဂျီဘ် ရှာလမ်ရဲ့အိမ်သုတ်ဆေးဆိုင်နဲ့ ကပ်လျက် ဖြစ်တယ်။ b နာဂျီဘ်ဟာ သူသေဆုံးတဲ့ အသက် ၁၀၀ အထိ သတင်းကောင်းကို သတ္တိရှိရှိ ဟောပြောခဲ့တယ်။ ရွာတွေမှာ သူနဲ့ လိုက်ဟောပြောတဲ့အခါ အတိုက်အခံတွေကြား သတ္တိရှိရှိ ဟောတာ တွေ့ခဲ့တယ်။ ဘယ်ဘာသာဝင်ကိုမဆို ကျမ်းစာအကြောင်း စကားစပြီး ဟောပြောတတ်တယ်။ သူ့ရဲ့ ထက်သန်မှုက အတော်လေး စွဲမှတ်စရာ ဖြစ်စေတယ်။

 တစ်နေ့၊ မာရီ ရှာရာဆိုတဲ့ လက်ဘနွန်သူတစ်ယောက် အမေရိကန်ကနေ ကျွန်တော်တို့ဆီ အလည်လာတယ်။ သူဟာ အတော်အလုပ်များတဲ့ မိခင်၊ ရှေ့ဆောင်လည်း ဖြစ်တယ်။ သူ့ကြောင့် ကျွန်တော့်ဘဝ ပြောင်းလဲသွားတယ်။ မာရီက အမှုဆောင်ချိန်မှာ ရခဲ့တဲ့ တွေ့ကြုံမှုတွေကို နှစ်နာရီမက ပြောပြတယ်။ သူမပြန်ခင် ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ပြီး “မီလတို၊ သားက လူပျိုလူလွတ်ဆိုတော့ ရှေ့ဆောင် လုပ်ပါလား” လို့ပြောတယ်။ ကျွန်တော်က ဝမ်းစာရှာရမယ်ဆိုပြီး ငြင်းမိတယ်။ ဒါနဲ့ သူက “အခု အန်တီနဲ့ သား စကားပြောတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားလဲ” လို့မေးတော့ “နှစ်နာရီ” လို့ဖြေတယ်။ မာရီက “ဒီအချိန်အတွင်း သား အလုပ်များတာလည်း မတွေ့ပါလား။ နေ့တိုင်း အချိန်ဒီလောက် ဟောမယ်ဆိုရင် ရှေ့ဆောင် လုပ်နိုင်ပါတယ်။ တစ်နှစ်လောက် စမ်းကြည့်ပါ။ ပြီးမှ ရှေ့ဆောင် ဆက်လုပ်မလုပ် ဆုံးဖြတ်ပေါ့” လို့ပြောသွားတယ်။

 ကျွန်တော်တို့ယဉ်ကျေးမှုမှာ အမျိုးသားတွေဟာ အမျိုးသမီးရဲ့ အကြံကို လက်ခံလေ့မရှိဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူပေးတဲ့အကြံ မဆိုးဘူးလို့ ထင်မိတယ်။ နှစ်လကြာ၊ ၁၉၅၂၊ ဇန်နဝါရီမှာ ကျွန်တော် ရှေ့ဆောင် စလုပ်တယ်။ ၁၈ လကြာတော့ ၂၂ ကြိမ်မြောက် ဂိလဒ်သင်တန်း တက်ဖို့ ဖိတ်စာ ရတယ်။

 ကျောင်းဆင်းပြီးနောက် အရှေ့အလယ်ပိုင်းမှာ တာဝန်ကျတယ်။ တစ်နှစ်မပြည့်ခင် အရှေ့အလယ်ပိုင်းဒေသမှာ အမှုဆောင်နေတဲ့ သာသနာပြု ဒေါရစ္စ ဝဒ်နဲ့ လက်ထပ်လိုက်တယ်။

 လက်ထပ်ပြီး မကြာခင်မှာ ဒေါရစ္စနဲ့အတူ ဆီးရီးယား၊ အလက်ပိုမြို့မှာ တာဝန်ကျတယ်။ အဲဒီမှာ ဟောပြောခြင်းလုပ်ငန်း ပိတ်ပင်ထားတော့ တစ်ဆင့် မိတ်ဆက်ပေးထားတဲ့သူတွေနဲ့ပဲ ကျမ်းစာသင်အံမှုတွေ စနိုင်ခဲ့တယ်။

 တစ်နေ့၊ ကျမ်းစာကို စိတ်ဝင်စားတဲ့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဆီ သွားလည်ပတ်တော့ သူက ကြောက်ကြောက်နဲ့ “သတိထား။ အခုပဲ ရဲတွေ ပြန်သွားတယ်။ ရှင်တို့ ဘယ်မှာ နေသလဲဆိုတာ သိချင်နေကြတာ” လို့ပြောပြတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ဘယ်မှာ ကျမ်းစာသင်ပေးနေတယ်ဆိုတာ ထောက်လှမ်းရေးက သိနေတာကိုး။ အရှေ့အလယ်ပိုင်းဒေသရဲ့ အမှုဆောင်လုပ်ငန်းကို ကြီးကြပ်တဲ့ ညီအစ်ကိုတွေကို အကြောင်းကြားလိုက်တော့ အဲဒီနိုင်ငံကနေ အမြန်ဆုံး ထွက်ခွာခိုင်းတယ်။ ကျမ်းစာသင်သားတွေနဲ့ ခွဲခွာရလို့ ဝမ်းနည်းပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ကို ယေဟောဝါ ကာကွယ်ပေးနေမှန်း ခံစားရတယ်။

 ၁၉၅၅ ခုနှစ်ရောက်တော့ အီရတ်နိုင်ငံ၊ ဘက်ဂဒက်မြို့မှာ အမှုဆောင်ဖို့ ကျွန်တော်တို့ တာဝန်ရတယ်။ သတိထားပြီး လူတိုင်းကို ဟောပြောနိုင်ပေမဲ့ ခရစ်ယာန်နောက်ခံ ရှိသူတွေကို အဓိကထား ဟောတယ်။

 စျေးမှာ၊ လမ်းပေါ်မှာ မူဆလင်ဘာသာဝင်တွေနဲ့ စကားစမြည် စနိုင်ဖို့လည်း ကြိုးစားတယ်။ ဒေါရစ္စက တွေ့ဆုံရသူတွေ စိတ်ဝင်စားမယ့်အကြောင်း ပြောတတ်တယ်။ ဥပမာ၊ ‘ဘုရားသခင်က လူယောက်တိုင်းကို ကိုယ့်လုပ်ရပ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ဖြေရှင်းချက် တောင်းလိမ့်မယ်’ လို့ ကျွန်မအဖေ ပြောဖူးတယ်ဆိုပြီး စကားစပျိုးလိုက်တယ်။ (ရောမ ၁၄:၁၂) အဲဒီနောက် “ဒီအချက်က ကျွန်မအတွက် အတော်လေး အထောက်အကူ ဖြစ်စေတယ်။ မိတ်ဆွေကော ဒါကို ဘယ်လို သဘောရသလဲ” လို့ သူမေးတတ်တယ်။

 ဘက်ဂဒက်မြို့မှာ သုံးနှစ်နီးပါး အမှုဆောင်ခဲ့ရတယ်။ အလိမ္မာနည်းနဲ့ သိုသိုသိပ်သိပ် ဟောတတ်အောင် ဒေသခံ ညီအစ်ကိုတွေကို ကူညီ စီစဉ်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သာသနာပြုအိမ်မှာပဲ အစည်းအဝေးတွေကို အာရဗီဘာသာစကားနဲ့ ကျင်းပခဲ့ကြတယ်။ စိတ်ရင်းမှန်တဲ့ အဆီးရီးယားတွေနဲ့ ပေါင်းသင်းခဲ့ရတာ တကယ် ပျော်စရာကောင်းတယ်။ သူတို့ဟာ ခရစ်ယာန်နောက်ခံရှိတဲ့ လူမျိုးစု ဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အစည်းအဝေးတွေမှာ အချင်းချင်း ချစ်ခင်ရင်းနှီး၊ စည်းလုံးကြတာကို သူတို့ တွေ့တဲ့အခါ ယေရှုရဲ့ တပည့်စစ်ဖြစ်မှန်း အသိအမှတ်ပြုကြတယ်။​—⁠ယောဟန် ၁၃:⁠၃၅။

 ငြိမ်သက်ခြင်းသတင်းကောင်းကို ချက်ချင်း လက်ခံသူတစ်ယောက်က နီကိုလာစ် အဇစ် ဖြစ်တယ်။ သူက အာမေးနီးယန်းနဲ့ အဆီးရီးယားလူမျိုး၊ နူးညံ့ပြီး နှိမ့်ချတဲ့ အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်တယ်။ နီကိုလာစ်နဲ့ ဇနီး ဟဲလင်တို့ဟာ ယေဟောဝါနဲ့ သားတော် ယေရှုအကြောင်း ကျမ်းစာ သွန်သင်ချက်၊ ပုဂ္ဂိုလ်နှစ်ယောက် ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့အချက်ကို ချက်ချင်း လက်ခံယုံကြည်တယ်။ (၁ ကောရိန္သု ၈:​၅၊ ၆) ယူဖရေးတီးမြစ်မှာ နီကိုလာစ်နဲ့ လူ ၂၀ နှစ်ခြင်းခံခဲ့တဲ့နေ့ကို အခုထိ မှတ်မိသေးတယ်။

 ၁၉၅၈၊ ဇူလိုင် ၁၄ ရက်မှာ အီရတ်ဘုရင် ဖိုင်စဲလ် ၂ အသတ်ခံရပြီးနောက် မကြာခင်မှာ ကျွန်တော်တို့ အီရန်နိုင်ငံကို ပြည်နှင်ခံလိုက်ရတယ်။ အဲဒီမှာ နိုင်ငံခြားသားတွေကိုပဲ ခြောက်လလောက် သတိရှိရှိ ဆက်ဟောပြောကြတယ်။

 အီရန်နိုင်ငံရဲ့ တေရန်မြို့တော်ကနေ မထွက်ခွာခင် မေးမြန်းစစ်ဆေးဖို့ ကျွန်တော့်ကို ရဲစခန်း ခေါ်သွားတယ်။ အဲဒီတော့မှ ထောက်လှမ်းခံနေရမှန်း သိလိုက်ရတယ်။ စစ်ဆေးမေးမြန်းခံရပြီးတဲ့နောက် ရဲတွေ စောင့်ကြည့်နေတယ်လို့ ဒေါရစ္စကို ပြောပြတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်တို့ ဘေးကင်းလုံခြုံဖို့ နိုင်ငံကနေ မကြာခင် ထွက်ခွာရတော့မယ့်အချိန်အထိ အတူတူ မနေကြဖို့ ဆုံးဖြတ်ကြတယ်။

 လေဆိပ်မှာ ပြန်မတွေ့ဆုံခင် နေစရာ လုံခြုံတဲ့နေရာတစ်ခုကို ဒေါရစ္စ တွေ့ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရဲတွေ မသိဘဲ ဘယ်လို သွားရမလဲ။ ယေဟောဝါဆီ ဆုတောင်းရတော့တယ်။

 ရုတ်တရက် မိုးတွေ သည်းကြီးမည်းကြီး ရွာချတယ်။ လူတွေ၊ ရဲတွေ အိမ်ထဲ မိုးခိုနေရချိန်မှာ လမ်းပေါ် လူရှင်းနေလို့ ဒေါရစ္စအတွက် သွားလာဖို့ အဆင်ပြေသွားတယ်။ “မိုးကြီးရေကြီးတဲ့အချိန်က ကျွန်မအတွက် ဘုရားပေးတဲ့ ဆုကျေးဇူးပဲ” လို့ ဒေါရစ္စ ပြောတယ်။

 အီရန်နိုင်ငံကနေ တခြားဒေသမှာ ကျွန်တော်တို့ တာဝန်ကျတယ်။ အဲဒီက လူမျိုးစုတွေ၊ ဘာသာရေးနောက်ခံ အမျိုးမျိုးရှိသူတွေကို ကျွန်တော်တို့ ဟောပြောခဲ့တယ်။ ၁၉၆၁ ခုနှစ်ကျတော့ တိုက်နယ်လုပ်ငန်းမှာ တာဝန်ရလို့ အရှေ့အလယ်ပိုင်းဒေသရှိ နေရာအတော်များများက ယုံကြည်သူတွေဆီ လည်ပတ်ခဲ့ကြတယ်။

 အရှေ့အလယ်ပိုင်းဒေသရဲ့ အမှုဆောင်လုပ်ငန်းမှာ စည်းစည်းလုံးလုံး ရှိဖို့ ဘုရားသခင်ရဲ့ သန့်ရှင်းသော စွမ်းအားတော် လုပ်ဆောင်ပုံကို အကြိမ်ကြိမ် မြင်တွေ့ခဲ့ရတယ်။ ပါလက်စတိုင်းသားတွေဖြစ်တဲ့ အက်ဒီ၊ နီကိုလာစ်တို့နဲ့ ကျမ်းစာ လေ့လာရင်း တက်တက်ကြွကြွ ဆွေးနွေးခဲ့တာတွေကို အခုထိ မှတ်မိသေးတယ်။ အစည်းအဝေးတွေ တက်ရတာ ပျော်ကြပေမဲ့ သူတို့ရဲ့ နိုင်ငံရေး အယူအဆတွေကြောင့် ကျမ်းစာ မလေ့လာကြတော့ဘူး။ အမှန်တရားကို သူတို့ လက်ခံနိုင်ကြပါစေလို့ ယေဟောဝါဆီ ဆုတောင်းပေးတယ်။ ပါလက်စတိုင်းသားတွေအပါအဝင် လူအားလုံးရဲ့ ပြဿနာကို ဘုရား ဖြေရှင်းပေးတော့မယ့်အကြောင်း သဘောပေါက်သွားတော့မှ ကျမ်းစာ ပြန်လေ့လာကြတယ်။ (ဟေရှာယ ၂:⁠၄) ကိုယ့်လူမျိုးသာ အကောင်းဆုံးဆိုတဲ့ စိတ်ထား မရှိတော့ဘဲ နှစ်ခြင်းခံလိုက်ကြတယ်။ နီကိုလာစ်ဟာ နောက်ပိုင်းမှာ ထက်သန်တဲ့ တိုက်နယ်ကြီးကြပ်မှူး ဖြစ်လာတယ်။

 ကျွန်တော်တို့ ရောက်သွားတဲ့နိုင်ငံမှာ အခြေအနေ ဘယ်လိုပဲ ရှိပါစေ ညီအစ်ကို/မတွေရဲ့သစ္စာရှိမှုကို အားကျမိတယ်။ သူတို့ အတော်လေး ခံရပ်ကြရတာကို တွေ့တော့ တိုက်နယ်လှည့်တဲ့အခါ ညီအစ်ကို/မတွေကို နှစ်သိမ့်ပေးမယ်ဆိုပြီး ပန်းတိုင်ထားခဲ့တယ်။ (ရောမ ၁:​၁၁၊ ၁၂) ဒီလိုလုပ်နိုင်ဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ညီအစ်ကို/မတွေနဲ့ တန်းတူပဲလို့ ရှုမြင်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ (၁ ကောရိန္သု ၉:၂၂) အကူအညီ လိုနေတဲ့ ညီအစ်ကို/မတွေကို အားပေးရလို့ ပျော်တယ်။

 ကျွန်တော်တို့ ကျမ်းစာသင်ပေးခဲ့တဲ့သူ အတော်များများ ယေဟောဝါရဲ့ သစ္စာရှိ ကျေးကျွန်တွေ ဖြစ်လာတာ အားရှိစရာပါ။ နိုင်ငံ့အရေးအခင်းတွေကြောင့် တိုင်းတစ်ပါးကို ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်ရတဲ့ မိသားစုတွေ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ဟာ သြစတြေးလျ၊ ကနေဒါ၊ ဥရောပနဲ့ အမေရိကန်နိုင်ငံတွေရဲ့ အာရဗီစကားပြော လယ်ကွင်းမှာ အမှုဆောင်သူတွေအတွက် ကောင်းချီးပါပဲ။ မကြာသေးခင်က အဲဒီမိသားစုတွေထဲက သားတွေဟာ သတ္တိရှိရှိ ဟောပြောမယ့်သူတွေ လိုအပ်တဲ့ အရှေ့အလယ်ပိုင်းဒေသဆီ ပြန်လာပြီး အမှုဆောင်နေကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ သားမြေးမြစ်လို ဖြစ်နေတဲ့ ဒီကလေးတွေ အနားမှာ ရှိနေလို့ ဒေါရစ္စနဲ့ ကျွန်တော် သိပ်ဝမ်းသာတယ်။

 ဘဝတစ်လျှောက်လုံးမှာ ယေဟောဝါရဲ့ ဂရုစိုက်မှု၊ လမ်းပြညွှန်ကြားမှုကို နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ ခံစားခဲ့ရတယ်။ လူငယ်ဘဝတုန်းက ရှိခဲ့တဲ့ ကိုယ့်လူမျိုးမှ အကောင်းဆုံးဆိုတဲ့ စိတ်ထားကို ဖျောက်ဖျက်နိုင်ခဲ့လို့ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာ။ သတ္တိရှိတဲ့၊ မျက်နှာမလိုက်တဲ့ ယုံကြည်ခြင်းတူသူတွေရဲ့ လေ့ကျင့်မှု ခံခဲ့ရလို့ နောက်ခံအမျိုးမျိုးက လူတွေကို ကျမ်းစာအမှန်တရား ဟောနိုင်ခဲ့တာ။ တစ်နိုင်ငံပြီး တစ်နိုင်ငံ ခရီးသွားလာတဲ့အချိန်မှာ အခက်အခဲတွေ၊ မရေရာ မသေချာတဲ့ အခြေအနေတွေကို ဒေါရစ္စနဲ့ ကျွန်တော် ကြုံတွေ့ခဲ့ရတယ်။ အဲဒါတွေကြောင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မဟုတ်ဘဲ ယေဟောဝါကို အားကိုးတတ်လာတာပါ။​—⁠ဆာလံ ၁၆:⁠၈။

 ဆယ်စုနှစ်အတော်များများ ယေဟောဝါ အမှုဆောင်ခဲ့တဲ့အချိန်ကို ပြန်စဉ်းစားကြည့်တဲ့အခါ ကောင်းကင်ဖခင်ကို ကျေးဇူးကြွေးတင်နေတာ သိတယ်။ သတ်ပစ်မယ်လို့ ခြိမ်းခြောက်ခံရရင်တောင် ယေဟောဝါကို အကြွင်းမဲ့ ဆည်းကပ်ဝတ်ပြုမှု ရပ်သွားအောင် ဘာကမှ အတားအဆီး မဖြစ်စေရဘူးလို့ ပြောလေ့ရှိတဲ့ ချစ်ဇနီး ဒေါရစ္စလိုပဲ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားတယ်။ အရှေ့အလယ်ပိုင်းဒေသမှာ ငြိမ်သက်ခြင်းသတင်းကောင်း ကြေညာခွင့် ရတဲ့အတွက် ယေဟောဝါဘုရားကို အမြဲ ကျေးဇူးတင်နေပါတယ်။ (ဆာလံ ၄၆:​၈၊ ၉) ယေဟောဝါဘုရားက အပြည့်အဝ မှီခိုသူတွေကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်မယ်ဆိုတာ သိထားလို့ အနာဂတ်ကို ယုံကြည်စိတ်ချမှုအပြည့်နဲ့ စောင့်မျှော်နေပါတယ်။​—⁠ဟေရှာယ ၂၆:⁠၃။