မကြာသေးမီကထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ ကင်းမျှော်စင်စာစောင်တွေကို သင် သေချာဖတ်ရှုသလား။ အောက်ပါမေးခွန်းတွေကို သင် ဖြေနိုင်သလားဆိုတာ စမ်းကြည့်ပါ–

ရှေးအစ္စရေးလူမျိုး စစ်ဆင်နွှဲတာကို ယေဟောဝါ ဘာကြောင့် ခွင့်ပြုသလဲ။

ယေဟောဝါဟာ မေတ္တာရှင်ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ခါတလေ မိမိလူမျိုးကို မတရားဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်တာ၊ ခြိမ်းခြောက်အနိုင်ကျင့်တာတွေ ဖြစ်လာတဲ့အခါ စစ်ပွဲ ဆင်နွှဲခွင့်ပြုခဲ့တယ်။ စစ်ပွဲမှာ ဘယ်သူပါဝင်ရမယ်၊ ဘယ်အချိန်မှာ စစ်ဆင်နွှဲရမယ်ဆိုတာ ဘုရားသခင်ပဲ ဆုံးဖြတ်ပေးတယ်။—က၁၅ ၁၁/၁၊ စာ. ၄-၅။

ယေဟောဝါကို ဝတ်ပြုဖို့ ဆယ်ကျော်သက်သားသမီးတွေကို လေ့ကျင့်ပေးတဲ့အခါ ဘယ်အရေးကြီးတဲ့အရာတွေကို မိဘတွေ လုပ်ဆောင်နိုင်သလဲ။

သူတို့ကို ချစ်ဖို့၊ နှိမ့်ချမှုကို လက်တွေ့ပြဖို့ လိုတယ်။ ထိုးထွင်းသိမြင်မှုရှိဖို့၊ သူတို့ကို နားလည်ပေးဖို့လည်း လိုတယ်။—က၁၅ ၁၁/၁၅၊ စာ. ၁၀-၁၃။

ပုပ်ရဟန်းမင်းကို ပေတရုရဲ့နေရာ ဆက်ခံသူအဖြစ် ဘာကြောင့် မယူမှတ်သင့်သလဲ။

ပေတရုဟာ အသင်းတော်ရဲ့ ဦးခေါင်းဖြစ်လာမယ်လို့ မဿဲ ၁၆:၁၇၊ ၁၈ မှာ မပြောထားဘူး။ ခေါင်းဆောင်အခွင့်အရာကို ပေတရု ရခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။ ယေရှုသာ အသင်းတော်ရဲ့ တိုက်ထောင့်အထွတ်ကျောက်ဖြစ်တယ်လို့ ကျမ်းစာပြောတယ်။ (၁ ပေ. ၂:၄-၈)—က၁၅ ၁၂/၁၊ စာ. ၁၂-၁၄။

စကားမပြောခင် ဘာတွေကို စဥ်းစားရမလဲ။

လျှာကို ကောင်းကောင်းအသုံးပြုနိုင်ဖို့ (၁) ဘယ်အချိန်မှာ ပြောမလဲ (ဒေ. ၃:၇)၊ (၂) ဘာပြောမလဲ (သု. ၁၂:၁၈)၊ (၃) ဘယ်လိုပြောမလဲ (သု. ၂၅:၁၅) ဆိုတာ စဥ်းစားဖို့ လိုအပ်တယ်။—က၁၅ ၁၂/၁၅၊ စာ. ၁၈-၂၂။

ခရစ်ယာန်တွေရှောင်သင့်တဲ့ မရိုးသားမှုတချို့က ဘာတွေလဲ။

လိမ်ညာတာကိုရော အသရေဖျက်တာကိုပါ ရှောင်ရမယ်။ တခြားသူတွေရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာပျက်အောင် လုပ်ကြံပြောဆိုတာ၊ ကလိမ်ကကျစ်လုပ်တာ၊ ခိုးတာကိုလည်း ရှောင်ရမယ်။—ကလ၁၆.၁၊ စာ. ၅။

ကျမ်းစာမှာဖော်ပြထားတဲ့ “ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးများ” က ဘယ်သူတွေလဲ။

အဲဒီအသုံးအနှုန်းက ယဇ်ပုရောဟိတ်အဖွဲ့ရဲ့ အဓိကအဖွဲ့ဝင်တွေကို ရည်ညွှန်းမှန်း ထင်ရှားတယ်။ အဲဒီထဲမှာ ဖြုတ်ချခံခဲ့ရတဲ့ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းတွေလည်း ပါဝင်တယ်။—ကလ၁၆.၁၊ စာ. ၁၀။

အောက်မေ့ရာပွဲမှာ မုန့်နဲ့စပျစ်ဝိုင် သုံးဆောင်သူကို ဘယ်လို ဆက်ဆံသင့်သလဲ။

သူ့ကို အလွန်အကျွံ မချီးမြှောက်သင့်ဘူး။ အမှန်တကယ် ဘိသိက်ပေးခံရသူက ချီးမြှောက်မခံချင်ဘူး။ ဘုရားသခင်ရှေ့ သူ့ရဲ့ အနေအထားကို လူသိရှင်ကြား မကြေညာချင်ဘူး။ (မ. ၂၃:၈-၁၂)—က၁၆.၀၁၊ စာ. ၂၂-၂၃။

ဘုရားသခင်နဲ့ အာဗြဟံ မိတ်ဆွေဖြစ်လာပုံကနေ ဘာသင်ယူနိုင်သလဲ။

အာဗြဟံဟာ ဘုရားသခင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ အသိပညာကို ရှေမဆီက သင်ယူခဲ့တာဖြစ်နိုင်တယ်။ အာဗြဟံဟာ သူနဲ့ သူ့မိသားစုကို ဘုရားသခင်ဆက်ဆံပုံကနေ အတွေ့အကြုံတွေ ရခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်တို့လည်း အလားတူ လုပ်ဆောင်နိုင်တယ်။—က၁၆.၀၂၊ စာ. ၅-၆။

ကျမ်းစာ အခန်းကြီး၊ အခန်းငယ်တွေ ဘယ်လို စပေါ်လာသလဲ။

ဦးဆုံး၊ ဂျူးလူမျိုး ကျမ်းကူးရေးသူတွေက ဟေဗြဲကျမ်းစောင်တွေကို အခန်းငယ်တွေ ခွဲခဲ့တယ်။ ၁၃ ရာစုမှာ ဘုန်းတော်ကြီး စတီဖန် လန်တန်က ကျမ်းစာကို အခန်းကြီးတွေ ခွဲခဲ့တယ်။ ၁၆ ရာစုရောက်တော့ ကျမ်းပညာရှင် ရောဘတ် အေတီယန်က ခရစ်ယာန်ဂရိကျမ်းစောင်တွေကို အခန်းငယ်တွေ ခွဲခဲ့တယ်။—ကလ၁၆.၂၊ စာ. ၁၄-၁၅။

စာတန်က ယေရှုကို သွေးဆောင်ဖို့ တကယ့် ဗိမာန်တော်ဆီ ခေါ်သွားသလား။

ကျွန်တော်တို့ အတိအကျ မသိနိုင်ဘူး။ မဿဲ ၄:၅ နဲ့ လုကာ ၄:၉ ဟာ ယေရှုကို စိတ်အာရုံကတစ်ဆင့် ဗိမာန်တော်ဆီ ခေါ်ဆောင်သွားတာကို ဆိုလိုနိုင်သလို ဗိမာန်တော်ဧရိယာအတွင်းက မြင့်မားတဲ့နေရာတစ်ခုခုအပေါ် ရပ်ခဲ့တာကိုလည်း ဆိုလိုနိုင်တယ်။—က၁၆.၀၃၊ စာ. ၃၁-၃၂။

ကျွန်တော်တို့ရဲ့ အမှုဆောင်လုပ်ငန်းဟာ ဘယ်လိုနည်းတွေနဲ့ ဆီးနှင်းနဲ့ တူနိုင်သလဲ။

ဆီးနှင်းဟာ တဖြည်းဖြည်းဖြစ်တည်လာပြီး လန်းဆန်းစေတယ်၊ အသက်အတွက် အရေးပါတယ်။ ဘုရားဆီကလာတဲ့ ကောင်းချီးဖြစ်တယ်။ (တရား. ၃၃:၁၃) အမှုဆောင်လုပ်ငန်းမှာ ဘုရားသခင့်လူမျိုးရဲ့ စုပေါင်းလုပ်အားလည်း အလားတူပဲ။—က၁၆.၀၄၊ စာ. ၃၂။