ကျွန်တော်တို့​အားလုံး လူကောင်း​လို့ အထင်​ခံချင်ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့​ခေတ်မှာ လူကောင်း​ဖြစ်ဖို့ မလွယ်​ဘူး။ လူများစွာက “ကောင်းမြတ်ရာကို မုန်းတီး” ကြတယ်။ (၂ တိ. ၃:၃) အမှားအမှန်​နဲ့​ပတ်သက်​ရင် ကိုယ့်​စံနှုန်း​အတိုင်း လိုက်ကြတယ်။ “အကောင်း​ကို အဆိုး၊ အဆိုးကို အကောင်း” လို့ ပြော​ကြတယ်။ (ဟေရှာ. ၅:၂၀) ကျွန်တော်တို့​အားလုံး​က ဘဝနောက်ခံ​ကြောင့်၊ မစုံလင်မှုကြောင့် လူကောင်း​ဖြစ်ဖို့ သိပ်​ခက်တယ်။ ဒါကြောင့် ယေဟောဝါကို နှစ်ပေါင်းများစွာ ဝတ်ပြုခဲ့တဲ့ ညီအစ်မ​တစ်ယောက်က “ကျွန်မ လူကောင်း ဖြစ်​နိုင်မယ်လို့ မထင်​ဘူး” ဆိုပြီး ပြောတယ်။ ကျွန်တော်တို့လည်း အဲဒီလို ခံစား​မိ​နိုင်တယ်။

ကျွန်တော်တို့​အားလုံး ကောင်းမြတ်ခြင်း​ကို မွေးမြူ​နိုင်ပါတယ်။ ကောင်းမြတ်ခြင်း​ဟာ ဘုရားသခင့် သန့်ရှင်းသော စွမ်းအားတော် အရည်အသွေး​တစ်ခု ဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော်တို့ ကြုံရ​နိုင်တဲ့ ဘယ်​အခက်အခဲ​ထက်​မဆို စွမ်းအားတော်​က တန်ခိုးကြီး​တယ်။ ကောင်းမြတ်ခြင်း​ဆိုတာ ဘာလဲ၊ ဘယ်လို တင်ပြ​နိုင်မလဲ​ဆိုတာ လေ့လာ​ကြည့်ကြစို့။

ကောင်းမြတ်ခြင်း​ဆိုတာ ကောင်းမြတ်တဲ့ အရည်အသွေး၊ ကောင်းမြတ်တဲ့ အခြေအနေ ဖြစ်တယ်။ ကောင်းမြတ်တဲ့​သူက ကိုယ်ကျင့်တရား စင်ကြယ်တယ်။ မကောင်းမှု ကင်းစင်​တယ်။ တခြား​သူတွေကို ကောင်းကျိုး​ပြုတယ်။ လုပ်ရပ်တွေ​အားဖြင့် လက်တွေ့ ကူညီ​ပေးတယ်။

မိသားစု၊ မိတ်ဆွေ​တွေ​အပေါ် ကောင်း​ရုံ​နဲ့ လုံလောက်​ပြီလား။ “ကောင်းတာတွေ အမြဲ​လုပ်ပြီး အပြစ်​မလုပ်ဖူးတဲ့ ဖြောင့်မတ်သူ​ဆိုတာ ကမ္ဘာပေါ်မှာ မရှိဘူး” လို့ ကျမ်းစာ​ပြောတဲ့​အတွက် ဒီ​အရည်အသွေးကို ကျွန်တော်တို့ အပြည့်အဝ​တော့ တင်ပြ​နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ (ဒေ. ၇:၂၀) “ကျွန်တော့်​ဆီမှာ တစ်နည်းအားဖြင့် ကျွန်တော့်​ကိုယ်ခန္ဓာ​ထဲမှာ ကောင်းတာ​တစ်ခု​မှ မရှိမှန်း သိပါတယ်” လို့ တမန်တော် ပေါလု ပြောတယ်။ (ရော. ၇:၁၈) ဒါကြောင့် ကောင်းမြတ်ခြင်း အရည်အသွေး မွေးမြူ​ချင်​ရင် ကောင်းမြတ်ခြင်းရဲ့ ရင်းမြစ်​ဖြစ်တဲ့ ယေဟောဝါ​ဆီက သင်ယူ​ရမယ်။

ကောင်းမွန်​ရာ​နဲ့​ပတ်သက်ပြီး ယေဟောဝါ စံနှုန်း​ချမှတ်​ထားတယ်။ “ကိုယ်တော်ဟာ ကောင်းမြတ်တယ်။ ကိုယ်တော်ရဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေ​က​လည်း ကောင်းမြတ်တယ်။ ကိုယ်တော်ရဲ့ စည်းမျဉ်းတွေ​အကြောင်း သင်ကြား​ပေး​လှည့်ပါ” လို့ ကျမ်းစာ​ပြောတယ်။ (ဆာ. ၁၁၉:၆၈) အဲဒီ​ကျမ်းချက်မှာ ပါတဲ့ ယေဟောဝါရဲ့ ကောင်းမြတ်မှု ကဏ္ဍ​နှစ်ခု​အကြောင်း သုံးသပ်​ကြည့်ကြစို့။

ယေဟောဝါဟာ ကောင်းမြတ်တယ်။ ကောင်းမြတ်ခြင်း​ဟာ ယေဟောဝါရဲ့ ပင်ကို​အရည်အသွေး ဖြစ်တယ်။ “ငါ့ရဲ့ ကောင်းမြတ်မှု မှန်သမျှကို မြင်ခွင့်​ပေးမယ်” လို့ မောရှေ​ကို ယေဟောဝါ ပြောတဲ့​အချိန်မှာ ဘာဖြစ်​ခဲ့​ကြောင်း စဉ်းစား​ကြည့်ပါ။ ယေဟောဝါဟာ ကောင်းမြတ်ခြင်း အပါအဝင် မိမိ​ဘုန်းတော်ကို ဖော်ပြတဲ့​အခါ ‘ယေဟောဝါဟာ ကရုဏာ​ရှိပြီး သနား​စာနာ​တတ်တဲ့​ဘုရား၊ အမျက်ထွက်​နှေး​ပြီး ခိုင်မြဲ​တဲ့​မေတ္တာနဲ့ သစ္စာတရား ကြီးမားတဲ့​ဘုရား၊ လူထောင်ပေါင်း​များစွာကို ခိုင်မြဲ​တဲ့​မေတ္တာပြ​တဲ့​ဘုရား၊ အမှားတွေ၊ ကျူးလွန်မှု​တွေ၊ အပြစ်တွေကို ခွင့်လွှတ်​ပေမဲ့ ပြစ်မှား​သူကို ဒဏ်​မပေး​ဘဲ​မနေတဲ့​ဘုရား​ပဲ’ ဆိုတဲ့ အသံကို မောရှေ ကြားလိုက်​ရတယ်။ (ထွ. ၃၃:၁၉။ ၃၄:၆၊ ၇)  ယေဟောဝါဟာ နည်း​မျိုးစုံ​နဲ့ ကောင်းမြတ်​ကြောင်း နားလည်​နိုင်ပါတယ်။ ယေရှုဟာ လူသား​ဘဝ​တုန်း​က အကောင်းဆုံး​ပုဂ္ဂိုလ်​ဖြစ်ပေမဲ့ “ဘုရားသခင်က​လွဲလို့ ကောင်းမြတ်တဲ့​သူ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး” လို့ ပြောခဲ့တယ်။—လု. ၁၈:၁၉။

ယေဟောဝါရဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေဟာ ကောင်းမြတ်တယ်။ ဘုရားသခင်ရဲ့ လုပ်ဆောင်မှု အားလုံးမှာ ကောင်းမြတ်ခြင်း ပေါ်လွင်တယ်။ “ယေဟောဝါဟာ သက်ရှိ​အားလုံး​အပေါ် ကောင်းမြတ်တယ်။ လုပ်ဆောင်မှု​တိုင်းမှာ ကရုဏာတော်​ကို အထင်အရှား တွေ့မြင်ရတယ်။” (ဆာ. ၁၄၅:၉) ယေဟောဝါဟာ မျက်နှာ​မလိုက်ဘူး။ လူတွေကို အသက်နဲ့ အသက်ရှင်ဖို့ လိုအပ်ရာ​မှန်သမျှ ပေးထားတယ်။ (တ. ၁၄:၁၇) ဘုရားရဲ့ ခွင့်လွှတ်မှု​မှာလည်း ကောင်းမြတ်ခြင်း ပေါ်လွင်တယ်။ “အို ယေဟောဝါ၊ ကိုယ်တော်ဟာ ကောင်းမြတ်တယ်၊ ခွင့်လွှတ်ဖို့ အသင့်​ရှိတယ်” လို့ ဆာလံဆရာ ရေးတယ်။ (ဆာ. ၈၆:၅) “ယေဟောဝါ​က သမာဓိ​ရှိတဲ့​လမ်းစဉ်​မှာ လျှောက်လှမ်း​သူတွေကို ကောင်းမွန်​ရာတွေ မပေး​ဘဲ မနေ” ကြောင်း စိတ်ချ​နိုင်ပါတယ်။—ဆာ. ၈၄:၁၁။

ကျွန်တော်တို့ဟာ ဘုရားရဲ့​ပုံသဏ္ဌာန်​နဲ့​အညီ ဖန်ဆင်း​ခံရတဲ့​အတွက် လူကောင်း​တွေ ဖြစ်နိုင်​ပြီး ကောင်းတာတွေ လုပ်​နိုင်တယ်။ (က. ၁:၂၇) “ကောင်းတာ​လုပ်ဖို့ သင်ယူပါ” လို့ ကျမ်းစာမှာ တိုက်တွန်း​ထားတယ်။ (ဟေရှာ. ၁:၁၇) ကောင်းတာ​လုပ်ဖို့ ဘယ်လို သင်ယူ​ရမလဲ။ နည်း​သုံးနည်း​ကို ကြည့်ကြစို့။

ဦးဆုံး၊ သန့်ရှင်းသော စွမ်းအားတော်​ရဖို့ ဆုတောင်း​နိုင်တယ်။ စွမ်းအားတော်​က ကောင်းမြတ်ခြင်း​ကို မွေးမြူဖို့ ကူညီ​ပေး​နိုင်တယ်။ (ဂ​လ. ၅:၂၂) ကောင်းတဲ့​အရာကို မြတ်နိုး​ဖို့၊ မကောင်းတဲ့​အရာကို မုန်း​ဖို့ ကူညီ​ပေး​နိုင်တယ်။ (ရော. ၁၂:၉) “ကောင်းမွန်​ရာ​ကို အမြဲ​ပြောဆို​ပြီး လုပ်ဆောင်” ဖို့ ယေဟောဝါ ကူညီ​နိုင်တယ်လို့ ကျမ်းစာမှာ ပြောတယ်။—၂ သက်. ၂:၁၆၊ ၁၇။

ဒုတိယ၊ စွမ်းအားတော် လမ်းညွှန်မှုနဲ့ ရေးထားတဲ့ ကျမ်းစာကို ဖတ်​သင့်တယ်။ ကျမ်းစာ​ဖတ်တဲ့အခါ “မွန်မြတ်တဲ့ လမ်းစဉ်​မှန်သမျှကို” သိလာတဲ့​အတွက် “မွန်မြတ်တဲ့​အလုပ် အမျိုးမျိုးကို လုပ်ဆောင်ဖို့ အရည်အချင်း ပြည့်ဝ​လာ” မယ်။ (ပညာ. ၂:၉။ ၂ တိ. ၃:၁၇) ကျမ်းစာ ဖတ်​ခြင်း၊ တွေးတော​ဆင်ခြင်ခြင်း​အားဖြင့် ဘုရားသခင်​အကြောင်း၊ အလိုတော်​အကြောင်း ကောင်းတဲ့​အရာတွေ စိတ်ထဲ ပြည့်​နေပါလိမ့်မယ်။ အဲဒါတွေက နောက်ပိုင်း ကျွန်တော်တို့ကို ကူညီ​ပေးပါလိမ့်မယ်။—လု. ၆:၄၅။ ဧ. ၅:၉။

တတိယ၊ “အကောင်း​ကို အတုယူ” ဖို့ ကြိုးစားပါ။ (၃ ယော. ၁၁) ကျမ်းစာမှာ တုပ​နိုင်တဲ့ ပုံသက်သေ​ကောင်း​သူတွေ ရှိတယ်။ အကောင်းဆုံး ပုံသက်သေ​ကတော့ ယေဟောဝါနဲ့ ယေရှုပါပဲ။ လူကောင်း​တွေ​အဖြစ် လူသိ​များ​သူတွေလည်း ရှိတယ်။ နှစ်ယောက်​ကတော့ တဗိသ​နဲ့ ဗာနဗ။ (တ. ၉:၃၆။ ၁၁:၂၂-၂၄) သူတို့ရဲ့​မှတ်တမ်း​ကို သုံးသပ်​ပြီး တခြား​သူတွေကို ဘယ်လို လက်တွေ့ကျကျ ကူညီ​ခဲ့​ကြောင်း မှတ်သားပါ။ မိသားစုမှာ၊ အသင်းတော်မှာ သင် ဘယ်လို ကူညီ​ပေးနိုင်​မလဲ​ဆိုတာ  စဉ်းစားပါ။ ကောင်းမြတ်မှု​ကြောင့် တဗိသ​နဲ့ ဗာနဗ ဘယ်လို အကျိုး​ရ​ကြောင်း​လည်း စဉ်းစားပါ။ သင်လည်း အလားတူ ကောင်းကျိုး​ရနိုင်တယ်။

ဒီနေ့​ခေတ် ပုံသက်သေတွေကို​လည်း စဉ်းစား​နိုင်တယ်။ ဥပမာ၊ “ကောင်းမြတ်တဲ့​အရာကို နှစ်သက်” ပြီး အလုပ်​ကြိုးစားတဲ့ အကြီးအကဲ​တွေ၊ အပြော​နဲ့ အလုပ်​အားဖြင့် “ကောင်းမွန်​ရာ​ကို သွန်သင်ပေး” တဲ့ သစ္စာရှိ ညီအစ်မ​တွေ ဖြစ်တယ်။ (တိ. ၁:၈။ ၂:၃) ညီအစ်မ ရိုစလင်း ဒီလို​ပြောတယ်– “သူငယ်ချင်း​တစ်ယောက်က အသင်းတော်မှာ ရှိတဲ့​သူတွေကို ကူညီ​အားပေးတယ်။ သူတို့​အခြေအနေကို စဉ်းစား​ပြီး လက်ဆောင်​လေး​တွေ ပေးလေ့​ရှိတယ်။ လက်တွေ့ကျကျ ကူညီပေး​တတ်တယ်။ သိပ်​ကောင်းတဲ့ ညီအစ်မ​ပဲ။”

“ကောင်းမှုကို ရှာ” ဖို့ ယေဟောဝါ အားပေးတယ်။ (အာ. ၅:၁၄) အဲဒီလို လုပ်ခြင်း​အားဖြင့် ဘုရား​စံနှုန်းတွေကို မြတ်နိုး​လာရုံ​သာမက ကောင်းတာ လုပ်ဖို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ချက် ပို​ခိုင်မာ​လာပါလိမ့်မယ်။

ကောင်းမြတ်​ကြောင်း ပြဖို့ ထူးထူးခြားခြား လုပ်ပြ​စ​ရာ၊ စျေးကြီးတဲ့ လက်ဆောင်​ပေး​စ​ရာ မလိုပါဘူး။ ဥပမာ၊ အပင်​လေး​တစ်ပင် ကြီးထွားဖို့ ရေ​ကို တစ်ကြိမ်​တည်း ပုံး​လိုက် မ​လောင်း​ရ​ဘူး။ နည်းနည်း​စီ အကြိမ်​များစွာ လောင်း​ပေး​ရတယ်။ အလားတူပဲ သေးငယ်တဲ့ လုပ်ရပ်​ကောင်း များစွာက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ကောင်းမြတ်မှုကို ဖော်ပြတယ်။

ကောင်းမှုပြု​ရာ​မှာ ‘အသင့်​ရှိဖို့၊’ “အသင့်​ဖြစ်နေဖို့” ကျမ်းစာ တိုက်တွန်း​ထားတယ်။ (၂ တိ. ၂:၂၁။ တိ. ၃:၁) တခြား​သူတွေရဲ့ အခြေအနေကို မျက်စိရှင်ရှင် ကြည့်မယ်​ဆိုရင် “သူတို့​အကျိုးအတွက် အားပေးမှု​ဖြစ်စေ​မယ့် အရာတွေကို လုပ်ဆောင်” နိုင်​ပါလိမ့်မယ်။ (ရော. ၁၅:၂) အဲဒီ​ထဲမှာ ကိုယ့်မှာ ရှိတာကို ဝေမျှ​တာ​လည်း ပါတယ်။ (ပညာ. ၃:၂၇) ဥပမာ၊ ထမင်း​တစ်​နပ် ကျွေး​ဖို့၊ စုဆုံ​ပေါင်းသင်း​ဖို့ ဖိတ်ခေါ် နိုင်တယ်။ တစ်ယောက်ယောက် ဖျားနေမှန်း သိ​ရင် ကတ်​ရေးပို့​နိုင်တယ်၊ သွားလည်​နိုင်တယ်၊ ဖုန်းဆက်​နိုင်တယ်။ “နားထောင်သူ​အတွက် အကျိုးရှိ​စေတဲ့​စကား ဖြစ်နိုင်ဖို့ အချိန်​အခါ​ကို​ကြည့်ပြီး ကောင်းတဲ့​စကားကိုပဲ အပြုသဘောပါပါ ပြော” ဖို့ အခွင့်အရေး​များစွာ ရှာ​နိုင်တယ်။—ဧ. ၄:၂၉။

ကျွန်တော်တို့ဟာ ယေဟောဝါ​လို​ပဲ လူအားလုံး​အပေါ် ကောင်း​ဖို့ ကြိုးစား​ကြတယ်။ မျက်နှာ​မလိုက်ဘူး။ လူအားလုံးကို နိုင်ငံတော်​သတင်း ဟောပြောတယ်။ ယေရှု မိန့်မှာ​သလို ကိုယ့်ကို မုန်းတဲ့​သူတွေကို​တောင် ကောင်းမှုပြု​ဖို့ ကြိုးစား​ကြတယ်။ (လု. ၆:၂၇) လူတွေ​အပေါ် ကြင်နာမှု​ပြတာ၊ ကောင်းမှုပြု​တာ ဘယ်တော့မှ မမှားပါဘူး။ “အဲဒါတွေကို ဆန့်ကျင်တဲ့ ပညတ်​ဆိုတာ မရှိဘူး။” (ဂ​လ. ၅:၂၂၊ ၂၃) ဆန့်ကျင်မှု၊ စမ်းသပ်မှု ကြုံရချိန်မှာ​တောင် ကောင်းတဲ့​အကျင့် တင်ပြခြင်း​အားဖြင့် တခြား​သူတွေကို အမှန်တရား​ထဲ ဆွဲဆောင်​နိုင်ပြီး ဘုရားရဲ့ ဘုန်း​ထင်ရှားစေ​နိုင်တယ်။—၁ ပေ. ၃:၁၆၊ ၁၇။

“လူကောင်း​ကတော့ ကိုယ့်လုပ်ရပ်ရဲ့ ကောင်းကျိုးတွေ​ကို ခံစား​ရလိမ့်မယ်။” (ပညာ. ၁၄:၁၄) ဘာ​ကောင်းကျိုးတွေ​လဲ။ တခြားသူတွေ​အပေါ် ကောင်း​ရင် ကိုယ့်​အပေါ် ပြန်ကောင်း​ကြ​လိမ့်မယ်။ (ပညာ. ၁၄:၂၂) အဲဒီလို မဟုတ်​ရင်တောင် ဇွဲမလျှော့​ဘဲ ကောင်းမှု​ပြုခြင်း​အားဖြင့် သူတို့ရဲ့ သဘောထား ပျော့ပျောင်း​လာပြီး မာကျော​တဲ့​စိတ် အရည်ပျော်​လာနိုင်တယ်။—ရော. ၁၂:၂၀။

ကောင်းတာကို လုပ်ပြီး မကောင်းတာကို ရှောင်​လို့ လူများစွာ အကျိုး​ခံစား​နေရ​တယ်။ နန်စီရဲ့ အဖြစ်ကို သုံးသပ်​ကြည့်ပါ။ “ကျွန်မက စရိုက်​ကြမ်းတယ်။ အကျင့်ပျက်​တယ်။ ဂျစ်ကန်ကန်နဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဘုရားရဲ့ ကောင်းမြတ်မှု စံနှုန်းတွေကို သိလာပြီး ကျင့်သုံးတဲ့​အခါ ပို​ပျော်​လာတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် လေးစားမှု ရှိလာ​တယ်” လို့ သူပြောတယ်။

ကောင်းမြတ်ခြင်း​ကို မွေးမြူ​သင့်တဲ့ အဓိက​အကြောင်းရင်း​ကတော့ ယေဟောဝါကို ပျော်ရွှင်​စေ​လို့​ပဲ။ ကိုယ့်လုပ်ရပ်​ကို တခြားသူတွေ မမြင်ရင်တောင် ယေဟောဝါ မြင်တယ်။ ကောင်းမွန်​တဲ့ လုပ်ရပ်​နဲ့ အတွေးတွေကိုလည်း သိတယ်။ (ဧ. ၆:၇၊ ၈) ဘုရား ဘယ်လို ဆုချ​မလဲ။ “သူတော်ကောင်း​ဟာ ယေဟောဝါရဲ့ မျက်နှာသာ​ကို ရ​တတ်တယ်။” (ပညာ. ၁၂:၂) ဒါကြောင့် ကောင်းမြတ်ခြင်း​ကို ဆက်မွေးမြူ​ကြပါစို့။ ‘ကောင်းတဲ့​အကျင့် ကျင့်​သူ​တိုင်း ဘုန်းအသရေ​နဲ့ ငြိမ်သက်ခြင်း ခံစားရ​မယ်’ လို့ ယေဟောဝါ ကတိ​ပေးထားတယ်။—ရော. ၂:၁၀။