စာတန်မာရ်နတ်ဖြစ်လာတဲ့ ပုန်ကန်သူ ကောင်းကင်တမန်ဟာ ဘုရားရဲ့ ဖြောင့်မှန်တဲ့ အုပ်ချုပ်မှုကို အန်တုခဲ့တယ်လို့ ကျမ်းစာမှာ ပြောထားတယ်။ ဘုရားရဲ့ လမ်းညွှန်မှုနဲ့ အုပ်ချုပ်မှု မရှိရင် လူတွေအတွက် ပိုကောင်းမယ်လို့ သူပြောခဲ့တယ်။ ဝမ်းနည်းစရာက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ပထမမိဘ ဖြစ်တဲ့ အာဒံနဲ့ ဧဝဟာ စာတန့်လမ်းစဉ်ကို လိုက်ပြီး ဘုရားသခင်ကို ဆန့်ကျင်ပုန်ကန်ခဲ့တယ်။—ကမ္ဘာဦး ၃:၁-၆။ ဗျာဒိတ် ၁၂:၉။

အာဒံနဲ့ ဧဝဟာ ဘုရားသခင်ကို အုပ်စိုးရှင်အဖြစ် လက်မခံခဲ့လို့ သာယာလှပတဲ့ ပရဒိသုစံအိမ်၊ ဒေါင်ဒေါင်မြည်ကျန်းမာရေးနဲ့ ထာဝစဉ်အသက်ရှင်ခွင့် အလားအလာတွေကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရတယ်။ (ကမ္ဘာဦး ၃:၁၇-၁၉) သူတို့ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ကြောင့် သားမြေးတွေလည်း ထိခိုက်ခဲ့တယ်။ အာဒံရဲ့အပြစ်ကြောင့် ‘အပြစ်ဟာ လူ့လောကထဲ ရောက်လာတယ်။ အပြစ်ကြောင့် သေခြင်းလည်း ပေါ်ပေါက်လာတယ်’ လို့ ကျမ်းစာ ပြောတယ်။ (ရောမ ၅:၁၂) အဲဒီအပြင် “ထိခိုက်နစ်နာစရာတွေပဲ” ဖြစ်စေတဲ့ “လူလူချင်း အုပ်ချုပ်” မှုလည်း ပေါ်ပေါက်လာတယ်။ (ဒေသနာ ၈:၉) လူလူချင်း အုပ်ချုပ်မှုက ပြဿနာတွေပဲ ဖြစ်စေတယ်။

ပထမဆုံး လူ့အုပ်စိုးရှင်ဟာ နိမ်ရောဒလို့ ကျမ်းစာမှာ ပြောထားတယ်။ သူဟာ ယေဟောဝါရဲ့ အုပ်ချုပ်မှုကို ပုန်ကန်ခဲ့တယ်။ နိမ်ရောဒခေတ်ကတည်းက အခွင့်အာဏာရှိသူတွေဟာ အခွင့်အာဏာကို သုံးပြီး လူတွေကို ဖိနှိပ်ခဲ့တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ် ၃,၀၀၀ လောက်က ဘုရင်ရှောလမုန် ဒီလို ရေးခဲ့တယ်– “ဖိနှိပ်ခံရသူတွေ ငိုကြွေးနေပေမဲ့ နှစ်သိမ့်ပေးသူတစ်ယောက်မှ မရှိမှန်း ငါမြင်တယ်။ ဖိနှိပ်သူတွေက ဩဇာအာဏာရှိသူတွေဖြစ်လို့ နှစ်သိမ့်ပေးသူ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး။”—ဒေသနာ ၄:၁။

အခုအချိန်မှာလည်း အခြေအနေတွေ မပြောင်းလဲသေးဘူး။ “ကမ္ဘာ့ပြဿနာတွေဟာ ညံ့ဖျင်းတဲ့ အုပ်ချုပ်မှုတွေကြောင့်ဆိုတာ ထင်ရှားလာပြီ” လို့ ကုလသမဂ္ဂ ထုတ်ဝေတဲ့ စာစောင်တစ်ခုမှာ ဖော်ပြထားတယ်။

ကမ္ဘာကြီးဟာ ပိုကောင်းတဲ့ အုပ်စိုးရှင်၊ ပိုကောင်းတဲ့ အစိုးရ လိုအပ်နေပြီ။ ဖန်ဆင်းရှင်က အဲဒါကိုပဲ ကတိပေးခဲ့တယ်။

လူ့အုပ်ချုပ်မှုအားလုံးကို အစားထိုးမယ့်၊ “ထာဝစဉ် တည်တံ့” မယ့် နိုင်ငံတော်၊ အစိုးရတစ်ခုကို ဘုရား တည်ထောင်ထားပြီးပြီ။ (ဒံယေလ ၂:၄၄) အဲဒီနိုင်ငံတော်ဟာ သန်းနဲ့ချီတဲ့သူတွေ ဆုတောင်းကြတဲ့ နိုင်ငံပဲ။ (မဿဲ ၆:၉၊ ၁၀) ဒါပေမဲ့ ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင် အဲဒီနိုင်ငံတော်မှာ အုပ်ချုပ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီအစား လူသားဖြစ်ခဲ့ဖူးသူတစ်ဦးကို အုပ်စိုးရှင်အဖြစ် ခန့်အပ်ထားပြီးပြီ။ ဘယ်သူဖြစ်မလဲ။