ဘုရားသခင့်နာမတော်က—ကျွန်မအသက်တာကို ပြောင်းလဲစေခဲ့!

စန်ဒီ ယာစီ ဇိုစီ ပြောပြသည်

မော်မန်အသင်းသားတွေ အိမ်တံခါးလာခေါက်တော့ ကျွန်မနဲ့ ကျွန်မညီမလေးတွေဟာ ပုန်းဖို့ကြိုးစားရင်း ခုတင်အောက်မှာ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တို့လိုက်ဆိတ်လိုက် လုပ်နေကြတယ်။ * နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်မတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ကျွန်မတို့ဟာ နယ်ဗာဟိုလူမျိုးတွေဖြစ်တယ်၊ လူဖြူတွေရဲ့ ဘယ်ဘာသာအကြောင်းကိုမှ လာပြောစရာမလိုဘူးလို့ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်းပြောလိုက်တယ်။

ကျွန်မတို့ရဲ့မိဘတွေ လိုအပ်တာဝယ်ခြမ်းဖို့ အရောင်းအဝယ်ဌာနတစ်ခုကို သွားကြတယ်။ နေဝင်မှပြန်လာကြတယ်။ သူတို့ပြန်လာတဲ့အခါ မော်မန်အသင်းသားတွေကို ကျွန်မ ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်းဆက်ဆံခဲ့တာ သိသွားတယ်။ နောက်တစ်ခါ ဘယ်သူ့ကိုမှ မရိုမသေမဆက်ဆံဖို့ ကျွန်မကိုကောင်းကောင်းဆုံးမခဲ့တယ်။ လူတွေကို လေးလေးစားစားနဲ့ ကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံဖို့ ကျွန်မတို့ကိုသွန်သင်ပေးတယ်။ မမျှော်လင့်တဲ့ဧည့်သည်တစ်ယောက် ရောက်လာတဲ့နေ့ကို ကျွန်မမှတ်မိတယ်။ ကျွန်မမိဘတွေ အိမ်အပြင်မှာ ချက်ပြုတ်ခဲ့ကြတယ်။ ဧည့်သည်ကို အရင်ကျွေးမွေးဧည့်ခံပြီးမှ ကျွန်မတို့စားခဲ့ကြတယ်။

သီးသန့်နယ်မြေပေါ်ရှိအသက်တာ

လူကြိတ်ကြိတ်တိုးနေတဲ့ မြို့ကြီးမြို့ငယ်တွေကနေအလှမ်းဝေးပြီး ဟိုပီအင်ဒီးယန်းသီးသန့်နယ်မြေရဲ့ အနောက်မြောက်ဘက်ကိုးမိုင်မှာရှိတဲ့ အရီဇိုးနားပြည်နယ်၊ ဟောင်းဝဲလ် မေးစာ ဒေသမှာ ကျွန်မတို့နေထိုင်ခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီဒေသဟာ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု အနောက်တောင်ဘက်မှာ တည်ရှိတယ်။ ဒီဒေသမှာ တစ်မူထူးတဲ့ အနီရောင်သဲကျောက်ဆောင်တွေ ကြိုကြားကြိုကြားတည်ရှိတဲ့ ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်သဲကန္တာရရှုခင်းရှိတယ်။ တောင်ကုန်းတွေ—⁠မြင့်ပြီး မတ်စောက်တဲ့ ကုန်းပြင်မြင့်တွေ—⁠အများကြီးရှိတယ်။ ဒီတောင်ကုန်းတွေကနေ ငါးမိုင်လောက်မှာ ကျွန်မတို့ရဲ့သိုးတွေ မြက်စားနေတာကို စောင့်ကြည့်နိုင်တယ်။ ကျွန်မတို့မွေးရပ်ဌာနေဖြစ်တဲ့ ဒီနိုင်ငံရဲ့ဆိတ်ငြိမ်အေးချမ်းမှုကို ကျွန်မသိပ်မြတ်နိုးတယ်!

ကျွန်မအထက်တန်းကျောင်းတက်နေချိန်မှာ အမေရိကန်အင်ဒီးယန်းလှုပ်ရှားမှု (AIM) * ကိုထောက်ခံအားပေးတဲ့ ကျွန်မရဲ့ဝမ်းကွဲတွေနဲ့ သိပ်ရင်းနှီးလာတယ်။ မူလအမေရိကန်တိုင်းရင်းသားတစ်ဦးဖြစ်ရတာကို ကျွန်မသိပ်ဂုဏ်ယူခဲ့တယ်။ အင်ဒီးယန်းရေးရာဗျူရို (BIA) ကြောင့်ဖြစ်တာလို့ ကျွန်မယူဆခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနှစ်ချီကြာတဲ့ဖိနှိပ်မှုနဲ့ပတ်သက်လို့ ကျွန်မရဲ့ထင်မြင်ချက်တွေ လူဖြူတွေကို ထုတ်ဖော်ပြောဆိုခဲ့တယ်။ ကျွန်မရဲ့ဝမ်းကွဲတွေလို ကျွန်မရဲ့မုန်းတီးမှုကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမပြခဲ့ဘူး။ စိတ်ထဲမှာပဲ သိုသိပ်ထားခဲ့တယ်။ အဲဒါကြောင့် ကျွန်မဟာ ကျမ်းစာပိုင်ဆိုင်တဲ့သူတိုင်းကို မုန်းတီးလာတယ်။

ကျွန်မတို့နယ်မြေ၊ လုပ်ပိုင်ခွင့်တွေနဲ့ လွတ်လပ်စွာဝတ်ပြုကိုးကွယ်ခွင့်တွေကို လူဖြူတွေသိမ်းပိုက်နိုင်တာ သမ္မာကျမ်းစာကြောင့်လို့ ကျွန်မထင်ခဲ့တယ်! ဘော်ဒါကျောင်းတက်နေချိန်မှာ ကျွန်မတို့ကို ချာ့ခ်ျအတင်းတက်ခိုင်းတဲ့အခါ ပရိုတက်စတင့်နဲ့ ကက်သလစ်ဘာသာရေးအခမ်းအနားတွေကိုရှောင်ဖို့ ကျွန်မအဖေရဲ့လက်မှတ်ကိုတောင် အတုထိုးခဲ့သေးတယ်။ ဒီကျောင်းတွေရဲ့ရည်ရွယ်ချက်က ကျွန်မတို့ကိုသိမ်းသွင်းပြီး ကျွန်မတို့ရဲ့ အင်ဒီးယန်းအမွေအနှစ်ကို မေ့လျော့သွားစေဖို့ဖြစ်တယ်။ ကိုယ့်ဘာသာစကားကိုတောင် ပြောခွင့်မပေးခဲ့ကြဘူး!

ကျွန်မတို့ဟာ မျိုးရိုးဇာတိနဲ့ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်ကို အလွန်လေးစားကြတယ်။ မနက်တိုင်း ကျွန်မတို့ အရှေ့ဘက်ကိုမျက်နှာမူပြီး ဆုတောင်းစာရွတ်ဆိုကြတယ်၊ အဲဒီနောက် အလေးအမြတ်ထားတဲ့ ပြောင်းဖူးဝတ်မှုန်ကိုဖြူးပြီး ကျေးဇူး တော်ချီးမွမ်းကြတယ်။ * ဒါဟာ ကျွန်မ စနစ်တကျလေ့ကျင့်ပေးခြင်းခံခဲ့ရတဲ့ နယ်ဗာဟိုလူမျိုးတွေရဲ့ဝတ်ပြုနည်းဖြစ်ပြီး အဲဒါကို ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာနဲ့ လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲပဲ ကျွန်မလက်ခံခဲ့တယ်။ ကောင်းကင်သွားမယ်ဆိုတဲ့ ခရစ်ယာန်ဘောင်အယူဟာ ကျွန်မအတွက်နှစ်သက်စရာမဖြစ်ခဲ့သလို ငရဲမှာ မီးနဲ့ညှဉ်းဆဲတယ်ဆိုတာကိုလည်း ကျွန်မ,မယုံကြည်ခဲ့ဘူး။ ကျွန်မ မြေကြီးပေါ်မှာပဲနေချင်ခဲ့တယ်။

ကျောင်းအားလပ်ရက်တွေမှာ အလွန်စည်းလုံးတဲ့ ကျွန်မမိသားစုနဲ့ ပျော်မွေ့တယ်။ ဟိုဂန်အိမ်—⁠ကျွန်မတို့ရဲ့ နယ်ဗာဟိုလူမျိုးနေအိမ်—⁠ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်တာ၊ ရက်ကန်းရက်တာနဲ့ သိုးတွေကိုကြည့်ရှုရတာဟာ ကျွန်မရဲ့နေ့စဉ်အလုပ်တွေပဲ။ ကျွန်မတို့နယ်ဗာဟိုလူမျိုးဟာ ရာစုနှစ်နဲ့ချီပြီး သိုးကျောင်းသားတွေဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်မတို့ရဲ့ဟိုဂန်အိမ် (အောက်မှဓာတ်ပုံကိုရှု) ကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်တဲ့အခါတိုင်း ဆာလံကျမ်းနဲ့ “ဓမ္မသစ်ကျမ်း” ကကျမ်းစောင်အတော်များများပါတဲ့ အနီရောင်စာအုပ်ငယ်လေးတစ်အုပ်ကို သတိပြုမိတယ်။ အဲဒီစာအုပ်လေးကို ကျွန်မ ဟိုကန်လိုက်ဒီကန်လိုက်လုပ်တယ်။ စာအုပ်ထဲမှာပါတဲ့အကြောင်းအရာတွေနဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကို တစ်ခါမှမစဉ်းစားခဲ့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီစာအုပ်ကို ကျွန်မ,မလွှင့်ပစ်ခဲ့ဘူး။

အိမ်ထောင်ပြုခြင်း —⁠လှည့်စားခံရခြင်းနှင့် အမှန်ကိုသိမြင်လာခြင်း

အထက်တန်းကျောင်းပြီးတဲ့အခါ နယူး မက္ကစီကိုပြည်နယ်၊ အယ်လ်ဘူကားကီမြို့မှာ သက်မွေးပညာသင်ကျောင်းတက်ဖို့ စီစဉ်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ,မထွက်ခွာခင် ကျွန်မခင်ပွန်းဖြစ်မယ့်သူနဲ့ဆုံခဲ့တယ်။ အိမ်ထောင်ပြုဖို့ ရက်ဇ် လို့ခေါ်တဲ့ နယ်ဗာဟိုသီးသန့်နယ်မြေကို ကျွန်မပြန်ခဲ့တယ်။ ကျွန်မရဲ့မိဘတွေ အိမ်ထောင်ပြုတာ နှစ်ပေါင်းများစွာကြာခဲ့ပြီ။ သူတို့ရဲ့ခြေရာကို ကျွန်မနင်းချင်တယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်မအိမ်ထောင်ပြုလိုက်တယ်။ အိမ်မှုကိစ္စစီမံသူတစ်ဦးဖြစ်ရတာကို ကျွန်မမြတ်နိုးတယ်။ အိမ်မှာနေရတဲ့ဘဝကိုပျော်တယ်။ အထူးသဖြင့် ကျွန်မတို့ရဲ့သားလေး လိုင်းအာနယ်လ် မွေးဖွားလာတဲ့အခါ ပိုတောင်ပျော်သေးတယ်။ ကြေကွဲစရာသတင်းကြားရတဲ့နေ့တစ်နေ့ မရောက်ခင်အထိ ကျွန်မခင်ပွန်းနဲ့ ကျွန်မဟာ အလွန်ပျော်ရွှင်ကြတယ်!

ကျွန်မရဲ့ခင်ပွန်းမှာ နောက်မိန်းမတစ်ယောက်ရှိခဲ့တယ်! ကျွန်မတို့ရဲ့အိမ်ထောင်ဟာ သူ့ရဲ့သစ္စာမဲ့မှုကြောင့် ပြိုကွဲခဲ့ရတယ်။ ကျွန်မ အကြီးအကျယ်စိတ်ဆင်းရဲပြီး သူ့ကိုအရမ်းမုန်းလာတယ်။ ကျွန်မကလဲ့စားချေချင်တယ်! ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့သားနဲ့ ငွေကြေးထောက်ပံ့မှုကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ကွာရှင်းဖို့အငြင်းပွားနေချိန်မှာ ကျွန်မဝမ်းနည်းပြီး အသုံးမကျသလို၊ မျှော်လင့်ချက်မဲ့သလို ခံစားလာရတယ်။ စိတ်သက်သာရာရအောင် မိုင်နဲ့ချီပြီး ကျွန်မပြေးလေ့ရှိတယ်။ ကျွန်မ ချုံးပွဲချငိုခဲ့ရပြီး ခံတွင်းတွေလည်းပျက်လာတယ်။ တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်နေတယ်လို့ ခံစားခဲ့ရတယ်။

အတန်ကြာပြီးနောက် ကျွန်မလို အိမ်ထောင်ရေးပြဿနာရှိခဲ့တဲ့ အမျိုးသားတစ်ဦးနဲ့ စတင်ဆက်သွယ်ခဲ့တယ်။ ကျွန်မတို့နှစ်ဦးစလုံးဟာ စိတ်ထိခိုက်နေကြတယ်။ သူက ကျွန်မကို စာနာမှုပြပြီး လိုအပ်တဲ့ စိတ်ဓာတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထောက်ပံ့မှုပေးတယ်။ ကျွန်မက ဘဝနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ကျွန်မရဲ့သဘောထားနဲ့ ခံစားချက်တွေကို သူ့ကိုပြောပြတယ်။ ကျွန်မကို သူဂရုစိုက်ကြောင်းပြတဲ့အနေနဲ့ နားထောင်ပေးတယ်။ ကျွန်မတို့ လက်ထပ်ဖို့ စီစဉ်ခဲ့ကြတယ်။

အဲဒီနောက် သူလည်းပဲ သစ္စာမရှိကြောင်း ကျွန်မသိလိုက်ရတယ်! အခက်တွေ့ ပြီး စိတ်မချမ်းမြေ့ပေမဲ့ သူ့ကို ကျွန်မရဲ့ဘဝထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ငြင်းပယ်ခံရတယ်လို့ ကျွန်မခံစားရပြီး အလွန်စိတ်ဓာတ်ကျခဲ့တယ်။ ကျွန်မ အလွန်ဒေါသထွက်ပြီး ကလဲ့စားချေချင်စိတ်၊ သတ်သေချင်စိတ်ပေါက်လာတယ်။ ကျွန်မ နှစ်ကြိမ်သေကြောင်းကြံခဲ့တယ်။ ကျွန်မ သေပဲသေချင်တော့တယ်။

 စစ်မှန်သောဘုရားသခင်ကို ပထမဦးဆုံး အနည်းငယ်သိရှိလာခြင်း

ကျွန်မ,မသိတဲ့ဘုရားတစ်ဆူကို ဆုတောင်းရင်း မျက်ရည်တွေကျလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ အံ့သြဖွယ်စကြဝဠာကြီးကို ဖန်ဆင်းတဲ့ အမြင့်မြတ်ဆုံးအရှင်တစ်ပါးရှိတယ်ဆိုတာကိုတော့ ယုံကြည်ချင်လာတယ်။ လှပတဲ့နေဝင်ဆည်းဆာတွေကို ကျွန်မစိတ်ဝင်စားတယ်။ ကျွန်မတို့ကို ဒီအံ့ဖွယ်ရာတွေနဲ့ပျော်မွေ့ခွင့် ပြုထားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ဘယ်လောက်အံ့သြဖို့ ကောင်းသလဲဆိုတာ စဉ်းစားခဲ့တယ်။ ကျွန်မ,မသိတဲ့ အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်ကို ချစ်မြတ်နိုးမှုတိုးပွားလာခဲ့တယ်။ “ဘုရားသခင်၊ ကိုယ်တော် တကယ်ရှိတယ်ဆိုရင် ကျွန်မကိုကူညီတော်မူပါ၊ ကျွန်မကိုလမ်းပြညွှန်ကြားပြီး ပြန်ပျော်ရွှင်စေတော်မူပါ” လို့ အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်ကို ကျွန်မစပြောခဲ့တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်မရဲ့မိသားစုဟာ စိတ်ပူနေကြတယ်။ ပိုပြီးစိတ်ပူတာကတော့ အဖေပဲ။ ကျွန်မမိဘတွေဟာ ကျွန်မကိုကုသဖို့ မှော်ဆရာတွေကို ငှားခဲ့ကြတယ်။ မှော်ဆရာကောင်းတစ်ဦးဟာ ဘယ်တော့မှ ငွေအကြောင်းပြောမှာမဟုတ်ဘူး၊ သူပြောတဲ့အတိုင်း သူလုပ်လိမ့်မယ်လို့ ကျွန်မအဖေကပြောတယ်။ ကျွန်မမိဘတွေကျေနပ်အောင် နယ်ဗာဟိုလူမျိုးရဲ့ ကောင်းချီးပေးတဲ့ ဘာသာရေးအခမ်းအနားတွေကို အကြိမ်အတော်များများတက်ရောက်ပါဝင်ခဲ့တယ်။

ကျွန်မဟာ အိပ်ရာဘေးမှာရှိတဲ့ ရေဒီယိုတစ်လုံးနဲ့ပဲ ဟိုဂန်အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ရက်အတန်ကြာကုန်လွန်ခဲ့တယ်။ ကျွန်မနှလုံးသားထဲမှာ ယေရှုကို လက်မခံတဲ့အတွက် ခရစ်ယာန်ဆရာတစ်ဦးရဲ့ ပြစ်တင်ဝေဖန်မှုကို ရွံရှာစွာနားထောင်ခဲ့တယ်။ ကျွန်မအရမ်းစိတ်ကုန်လာတယ်! လူဖြူရဲ့ဘာသာနဲ့ ကျွန်မရဲ့ကိုယ်ပိုင်ဘာသာကိုတောင် သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး! ကိုယ့်နည်းကိုယ့်ဟန်နဲ့ ဘုရားသခင်ကိုရှာဖို့ ကျွန်မဆုံးဖြတ်ခဲ့တယ်။

ကျွန်မတစ်ယောက်တည်းနေတဲ့အချိန်မှာ အနီရောင်စာအုပ်လေးကို ထပ်တွေ့ရပြန်တယ်။ အဲဒီစာအုပ်ဟာ သမ္မာကျမ်းစာရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ဆာလံကျမ်းကိုဖတ်တဲ့အခါ ဘုရင်ဒါဝိဒ်ရဲ့စိတ်ဆင်းရဲမှုတွေနဲ့ စိတ်ဓာတ်ကျမှုအကြောင်း သိရလို့ ကျွန်မ နှစ်သိမ့်မှုရရှိခဲ့တယ်။ (ဆာလံ ၃၈:၁-၂၂; ၅၁:၁-၁၉) ဒါပေမဲ့ ကျွန်မရဲ့မာနကြောင့် ကျွန်မဖတ်ခဲ့တဲ့အရာမှန်သမျှကို စိတ်ထဲက အမြန်ဖျောက်ပစ်လိုက်တယ်။ လူဖြူဘာသာကို ကျွန်မလက်ခံတာမှမဟုတ်တာ။

ကျွန်မစိတ်ဓာတ်ကျနေပေမဲ့ ကျွန်မရဲ့သားလေးကို ကောင်းကောင်းဂရုစိုက်ခဲ့တယ်။ သားလေးဟာ ကျွန်မရဲ့အားပေးမှုရင်းမြစ်ဖြစ်လာတယ်။ ဆုတောင်းပေးတဲ့ ဘာသာရေးတီဗွီအစီအစဉ်တွေကို ကျွန်မစကြည့်ခဲ့တယ်။ ကျွန်မ ဖုန်းကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး အကူအညီတောင်းဖို့ နံပါတ် ၈၀၀ ကိုအရဲစွန့်ပြီးခေါ်လိုက်တယ်။ ဒေါ်လာ ၅၀ ဖြစ်ဖြစ်၊ ဒေါ်လာ ၁၀၀ ဖြစ်ဖြစ်အလှူငွေပေးဖို့ တောင်းဆိုတဲ့အခါ ဖုန်းကို ကျွန်မဆောင့်ချပစ်လိုက်တယ်!

ကွာရှင်းမှုနဲ့ပတ်သက်တဲ့ တရားရုံးစစ်ဆေးမှုတွေက ကျွန်မကို စိတ်ဓာတ်ကျစေခဲ့တယ်။ အထူးသဖြင့် လူမျိုးစုတရားသူကြီးကို မှန်မှန်ကန်ကန်မပြောဆိုတဲ့ ကျွန်မရဲ့ခင်ပွန်းကို တွေ့ မြင်နေရလို့ပါပဲ။ ကျွန်မတို့ရဲ့သားလေးကို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ခွင့်ရဖို့ အငြင်းပွားနေတာကြောင့် ကျွန်မတို့ရဲ့ကွာရှင်းမှုကိုအပြီးသတ်ဖို့ အချိန်ကြာသွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မနိုင်ခဲ့တယ်။ ကျွန်မရဲ့အဖေဟာ စကားတစ်ခွန်းမှမပြောဘဲ စစ်ဆေးနေချိန်အတွင်းမှာ ကျွန်မကို မေတ္တာပါပါ ထောက်ကူပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်မ အလွန်စိတ်ထိခိုက်တာကို သူတွေ့ခဲ့တယ်။

ပထမဦးဆုံး ယေဟောဝါသက်သေတွေနဲ့ ကျွန်မတွေ့ဆုံခြင်း

တစ်ရက်ချင်းစီ အသက်ရှင်ရင်ဆိုင်သွားဖို့ ကျွန်မဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ တစ်ခါက ကျွန်မရဲ့အိမ်နီးချင်းတွေနဲ့ စကားပြောနေတဲ့ နယ်ဗာဟိုမိသားစုတစ်စုကို ကျွန်မသတိပြုမိခဲ့တယ်။ သူတို့ကို ကျွန်မချောင်းကြည့်ခဲ့တယ်။ ဧည့်သည်တွေဟာ တစ်အိမ်ပြီးတစ်အိမ်သွားနေကြတယ်။ ကျွန်မအိမ်ကိုလည်း သူတို့လာကြတယ်။ နယ်ဗာဟိုလူမျိုးတစ်ဦးဖြစ်တဲ့ စန်ဒရာ ဟာ သူ့ကိုယ်သူ ယေဟောဝါသက်သေတစ်ဦးလို့ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုတယ်။ ယေဟောဝါဆိုတဲ့နာမည်ဟာ တခြားအရာတွေထက် ကျွန်မရဲ့အာရုံကိုဖမ်းစားခဲ့တယ်။ “ယေဟောဝါဆိုတာ ဘယ်သူလဲ။ မင်းဟာ ဘာသာအသစ်တစ်ခုဖြစ်ရမယ်။ ချာ့ခ်ျမှာ ဘုရားသခင်ရဲ့နာမတော်ကို ဘာကြောင့် ငါသွန်သင်မခံခဲ့ရတာလဲ” လို့ကျွန်မပြောလိုက်တယ်။

အဲဒီသက်သေခံက သူ့ရဲ့ကျမ်းစာကို ကြင်နာစွာဖွင့်ပြီး ဆာလံ ၈၃:၁၈ ကိုပြတယ်။ အဲဒီမှာ ဒီလိုဆိုထားတယ်– “ထာဝရဘုရား [“ယေဟောဝါ၊” ကဘ] ဟူ၍နာမတော်ရှိသော ကိုယ်တော်တစ်ပါးတည်းသာလျှင် မြေကြီးတစ်ပြင်လုံးအပေါ်မှာ အမြင့်ဆုံးသောဘုရားဖြစ်တော်မူကြောင်းကို သိကြပါစေသော။” သူက ဘုရားသခင်မှာ ကိုယ်ပိုင်နာမတော်ရှိကြောင်း၊ သူ့ရဲ့သားတော်ယေရှုခရစ်ဟာ ယေဟောဝါသက်သေတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြခဲ့တယ်။ သူက ယေဟောဝါနဲ့ ယေရှုအကြောင်း ကျွန်မကိုသင်ပေးဖို့ကမ်းလှမ်းပြီး ထာဝရအသက်သို့ပို့ဆောင်သောသမ္မာတရား * စာအုပ်ကို ပေးထားခဲ့တယ်။ စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ “ဟုတ်ကဲ့၊ ဒီဘာသာအသစ်ကို ကျွန်မစမ်းကြည့်မယ်!” လို့ပြောလိုက်တယ်။

အဲဒီစာအုပ်ကို တစ်ညတည်းနဲ့ပြီးအောင် ကျွန်မဖတ်လိုက်တယ်။ အထဲမှာပါတဲ့အကြောင်းအရာတွေဟာ အသစ်အဆန်းဖြစ်ပြီး ထူးခြားတယ်။ ဘဝမှာ ရည်ရွယ်ချက်ရှိတဲ့အကြောင်း ရှင်းပြထားတယ်၊ အဲဒါက ဘဝကို ကျွန်မ ပြန်စိတ်ဝင်စားလာစေဖို့ လိုအပ်နေတဲ့အရာပဲ။ ကျွန်မ ကျမ်းစာကိုစလေ့လာတယ်။ ကျွန်မရဲ့မေးခွန်းများစွာကို သမ္မာကျမ်းစာက ဖြေကြားပေးလို့ အရမ်းဝမ်းသာတယ်။ သင်ယူသိရှိခဲ့သမျှကို ကျွန်မယုံကြည်တယ်။ ဒါဟာ ယုတ္တိရှိတယ်၊ အမှန်တရားပဲဖြစ်ရမယ်!

လိုင်းအာနယ် အသက်ခြောက်နှစ်ရှိတဲ့အခါ သူ့ကို ကျမ်းစာအမှန်တရား စသင်ပေးတယ်။ ကျွန်မတို့ အတူတူဆုတောင်းကြတယ်။ ယေဟောဝါဟာ ဂရုစိုက်ကြောင်း၊ ကိုယ်တော်ကို ကျွန်မတို့ ယုံကြည်အားကိုးဖို့လိုကြောင်း တစ်ဦးကိုတစ်ဦးအားပေးကြတယ်။ တစ်ခါ တလေ ပြဿနာတွေကိုဖြေရှင်းဖို့ ကျွန်မမှာခွန်အားမရှိဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူ့ရဲ့လက်ကလေးနဲ့ ကျွန်မကိုဖက်ပြီး “မငိုပါနဲ့မေမေရယ်၊ သားတို့ကို ယေဟောဝါ ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်မှာပါ” လို့စိတ်ချလက်ချနဲ့ အားရှိအောင်ပြောလိုက်တဲ့စကားက များစွာထူးခြားစေခဲ့တယ်။ အဲဒီစကားက ကျွန်မကို နှစ်သိမ့်မှုဖြစ်စေပြီး ကျမ်းစာဆက်လေ့လာဖို့ သန္နိဋ္ဌာန်ချစေခဲ့တယ်! လမ်းညွှန်မှုအတွက် ကျွန်မအမြဲဆုတောင်းတယ်။

ခရစ်ယာန်အစည်းအဝေးများ၏ အကျိုးသက်ရောက်မှု

ယေဟောဝါကို ကျေးဇူးတင်လေးမြတ်စိတ်က တူးဘားမြို့မှာရှိတဲ့ ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ အစည်းအဝေးတွေကို တက်ရောက်ဖို့ အသွားအပြန်မိုင် ၁၅၀ ခရီးဆန့်ဖို့ ကျွန်မတို့ကိုလှုံ့ဆော်ပေးခဲ့တယ်။ နွေရာသီမှာ တစ်ပတ်နှစ်ကြိမ်တက်ပြီး ဆောင်းရာသီလတွေမှာတော့ ရာသီဥတုဆိုးလို့ တနင်္ဂနွေနေ့မှာ တစ်နေကုန်တက်တယ်။ တစ်ခါက ကျွန်မတို့ရဲ့ကားပျက်သွားလို့ နိုင်ငံတော်ခန်းမကို ကားကြုံစီးခဲ့ရတယ်။ ကားအကြာကြီးစီးရလို့ ပင်ပန်းနေပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ သေတာကလွဲလို့ စည်းဝေးကို ဘယ်တော့မှမပျက်သင့်ဘူးလို့ လိုင်းအာနယ် ပြောတဲ့စကားက ယေဟောဝါထံကလာတဲ့ ဝိညာဉ်ရေးသွန်သင်ချက်ကို တန်ဖိုးထားဖို့အရေးကြီးကြောင်း ကျွန်မကိုစွဲမှတ်စေခဲ့တယ်။

အစည်းအဝေးတွေမှာ ဘဝဆင်းရဲမှုတွေမရှိဘဲ ထာဝစဉ်အသက်ရှင်မယ့်အကြောင်းကို အလေးပေးဖော်ပြထားတဲ့ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်သီချင်းတွေ သီဆိုကြတဲ့အခါ ကျွန်မ ချက်ချင်းမျက်ရည်ကျတယ်။ ယေဟောဝါသက်သေတွေဆီက နှစ်သိမ့်မှုနဲ့ အားပေးမှု ကျွန်မရရှိခဲ့တယ်။ သူတို့ဟာ နေ့လယ်စာနဲ့ အဆာပြေစားသောက်ဖို့ ကျွန်မတို့ကို သူတို့ရဲ့အိမ်တွေကို ဖိတ်ခေါ်ပြီး ဧည့်ခံပြုစုကြတယ်။ သူတို့ရဲ့မိသားစုကျမ်းစာသင်အံမှုတွေမှာ ကျွန်မတို့ပါဝင်ကြတယ်။ သူတို့ဟာ ကျွန်မတို့ကိုစိတ်ဝင်စားပြီး နားထောင်ပေးကြတယ်။ အထူးသဖြင့် အကြီးအကဲတွေဟာ ကျွန်မတို့ကိုစာနာမှုပြရာမှာ၊ ယေဟောဝါဘုရားသခင်ဟာ ဂရုစိုက်တယ်ဆိုတဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ခံယူချက်ကို ခိုင်မာစေရာမှာ အဓိကအခန်းကဏ္ဍက ပါဝင်ခဲ့ကြတယ်။ မိတ်ဆွေစစ်တွေရရှိလို့ ကျွန်မပျော်တယ်။ ကျွန်မ ဆက်ပြီးမရပ်တည်နိုင်တော့ဘူးလို့ ခံစားရတဲ့အခါ သူတို့ဟာ ကျွန်မကို အားသစ်လောင်းပေးကြရုံမက ကျွန်မနဲ့အတူ မျက်ရည်တောင်ကျကြတယ်။—⁠မဿဲ ၁၁:၂၈-၃၀။

ကြီးလေးတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်နှစ်ခု

ယေဟောဝါရဲ့ပြင်ဆင်ပေးမှုတွေနဲ့ ကျွန်မကျေနပ်နေတဲ့အချိန်လေးမှာ ကျေရာကျေကြောင်းတောင်းပန်ဖို့ ကျွန်မရဲ့ရည်းစားပြန်ရောက်လာတယ်။ ကျွန်မ သူ့ကိုချစ်နေသေးလို့ သူတောင်းပန်တာကို ငြင်းဆိုနိုင်စွမ်းမရှိခဲ့ဘူး။ ကျွန်မတို့ လက်ထပ်ဖို့ စီစဉ်ခဲ့ကြတယ်။ သမ္မာတရားက သူ့ကိုပြောင်းလဲစေလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်မထင်ခဲ့တယ်။ အဲဒါဟာ ကျွန်မအသက်တာမှာ အကြီးမားဆုံးအမှားပဲ! ကျွန်မ,မပျော်ရွှင်တော့ဘူး။ ကျွန်မရဲ့သိစိတ်က ကျွန်မကို အကြီးအကျယ် နှောင့်ယှက်တော့တယ်။ အမှန်တရားကို သူစိတ်မဝင်စားလို့ ကျွန်မစိတ်ပျက်ခဲ့ရတယ်။

အကြီးအကဲတစ်ဦးကို ကျွန်မရင်ဖွင့်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအကြီးအကဲက ကျွန်မဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျမ်းစာနဲ့ကျိုးကြောင်းရှင်းပြတယ်၊ ကျွန်မနဲ့အတူ ဆုတောင်းခဲ့တယ်။ ယေဟောဝါဟာ ကျွန်မကို ဘယ်တော့မှ စိတ်ထိခိုက် သောကရောက်စေမှာမဟုတ်ပေမဲ့ မစုံလင်တဲ့လူသားတွေကတော့ သူတို့ကို ဘယ်လောက်ပဲမြတ်နိုးမြတ်နိုး စိတ်ထိခိုက်သောကရောက်စေကြမှာပဲလို့ ကျွန်မကောက်ချက်ချခဲ့တယ်။ လက်မထပ်ဘဲအတူနေခြင်းဟာ လုံခြုံမှုမရှိဘူးဆိုတာ ကျွန်မသိခဲ့ရပြီ။ ကျွန်မဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်တယ်။ ဒီဆက်ဆံရေးကို အဆုံးသတ်လိုက်ဖို့ဆိုတာ သိပ်ခက်ခဲပြီး စိတ်သောကရောက်ခဲ့ရတယ်။ ငွေရေးကြေးရေးခက်ခဲမှုကြုံရမှာဖြစ်ပေမဲ့လည်း ယေဟောဝါကို ကျွန်မ အကြွင်းမဲ့ကိုးစားဖို့လိုအပ်ခဲ့တယ်။

ယေဟောဝါကို ကျွန်မချစ်မြတ်နိုးပြီး ကိုယ်တော့်အမှုတော်ထမ်းဆောင်ဖို့ သန္နိဋ္ဌာန်ချခဲ့တယ်။ ၁၉၈၄ ခုနှစ်၊ မေလ ၁၉ ရက်မှာ ရေနှစ်ခြင်းအားဖြင့် ကျွန်မရဲ့အသက်တာကို ယေဟောဝါထံ ဆက်ကပ်အပ်နှံခဲ့တယ်။ ကျွန်မရဲ့သားလေး လိုင်းအာနယ် လည်း နှစ်ခြင်းခံပြီးသား ယေဟောဝါသက်သေတစ်ဦးဖြစ်တယ်။ ကျွန်မရဲ့မိသားစုနဲ့ ခင်ပွန်းဟောင်းတို့ရဲ့ ဖိစီးနှိပ်စက်မှုကို အများကြီးခံခဲ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့ ယေဟောဝါကို ဆက်ပြီးမှီခိုအားထားခဲ့တယ်။ ကျွန်မတို့ စိတ်ဓာတ်မကျခဲ့ပါဘူး။ ၁၁ နှစ်ကြာမှ ကျွန်မရဲ့မိသားစုဟာ ကျွန်မရဲ့ဘဝလမ်းစဉ်သစ်ကို အေးအေးဆေးဆေးနဲ့ လက်ခံလာကြတယ်။

သူတို့ကို ကျွန်မသိပ်ချစ်တယ်။ သူတို့လည်း ပျော်ရွှင်နိုင်အောင် ယေဟောဝါအကြောင်း သိစေချင်တယ်။ စိတ်ဓာတ်ကျပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသတ်သေလိုက်မယ့်ကျွန်မကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီလို့ထင်ခဲ့တဲ့ ကျွန်မရဲ့အဖေဟာ ကျွန်မဘက်ကနေ သတ္တိရှိရှိကာကွယ်ပြောဆိုခဲ့တယ်။ ကျွန်မပျော်ရွှင်နေတာကို ပြန်မြင်ရတော့ သူကျေနပ်ခဲ့တယ်။ ယေဟောဝါကိုဆုတောင်းတာ၊ ယေဟောဝါသက်သေတွေရဲ့ အစည်းအဝေးတွေတက်ရောက်ပြီး ဘုရားသခင်ရဲ့စကားတော်ကို လက်တွေ့ကျင့်သုံးတာတို့ဟာ ကုစားနည်းအတွက် အရေးပါတယ်ဆိုတာ ကျွန်မသိရှိခဲ့တယ်။

 အနာဂတ်အတွက်မျှော်လင့်ချက်

ဆင်းရဲမှု၊ မုသားနဲ့ မုန်းတီးမှုတွေ လုံးဝမရှိတော့မယ့်အချိန်တစ်ချိန်ကို ကျွန်မမျှော်လင့်နေတယ်။ ဒီနေရာမှာတွေ့ရလေ့ရှိခဲ့တဲ့ မျိုးပေါင်းစုံလင်တဲ့ သဘာဝပေါက်ပင်တွေ၊ မက်မွန်ပင်နဲ့ တရုတ်ဆီးသီးပင်တွေ ဖူးပွင့်ဝေဆာနေတဲ့ နယ်ဗာဟိုနယ်မြေကို ကျွန်မမြင်ယောင်ကြည့်တယ်။ မိမိတို့ရဲ့ခြောက်သွေ့တဲ့ မွေးရပ်ဒေသတွေကို မြစ်ချောင်းတွေ၊ မိုးရေတွေရဲ့အကူအညီနဲ့ လှပတဲ့ပရဒိသုဖြစ်အောင် ပြောင်းလဲရာမှာ ပါဝင်နေကြတဲ့ လူမျိုးနွယ်မျိုးစုံရဲ့ပျော်ရွှင်မှုကို မြင်ယောင်ကြည့်တယ်။ ကျွန်မတို့ဟာ များမကြာမီက သမိုင်းမှာဖြစ်ပျက်ခဲ့သလို ပြိုင်ဘက်တွေဖြစ်ကြမယ့်အစား ဟိုပီလူမျိုးအိမ်နီးချင်းတွေနဲ့ အခြားလူမျိုးနွယ်တွေကို နယ်မြေတွေခွဲဝေပေးနေတာကို စိတ်ကူးကြည့်တယ်။ အခုတော့ လူမျိုး၊ အနွယ်အသီးသီးကလူတွေကို ဘုရားသခင့်စကားတော်က ဘယ်လိုပေါင်းစည်းစေတယ်ဆိုတာ ကျွန်မသိခဲ့ရပြီ။ အနာဂတ်မှာလည်း ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းအားဖြင့် မိသားစုတွေ၊ မိတ်ဆွေတွေ၊ သူတို့ရဲ့ သေဆုံးသွားတဲ့ချစ်ရသူတွေနဲ့ ပေါင်းစည်းကြမှာကို မြင်ရဦးမယ်။ အဲဒီအချိန်ဟာ ထာဝရအသက်ကိုရည်မျှော်ပြီး အကြီးအကျယ် ပျော်ရွှင်ရမယ့်အချိန်ဖြစ်လိမ့်မယ်။ အလွန်ကောင်းမွန်လှတဲ့ ဒီမျှော်လင့်ချက်အကြောင်း မသင်ယူချင်တဲ့သူတစ်ဦးကိုမှ ကျွန်မစိတ်ကူးကြည့်လို့မရနိုင်ဘူး။

နယ်ဗာဟိုနယ်မြေတွင် သီအိုကရက်တစ်တိုးချဲ့မှု

တူးဘားမြို့မှာရှိတဲ့ ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ခန်းမကို မြင်ရတာ၊ နယ်ဗာဟိုနဲ့ ဟိုပီလူမျိုးတွေရဲ့သီးသန့်နယ်မြေ *—⁠ချင်းလီး၊ ကေအန်တာ၊ တူးဘား၊ ကင်းမ်စ် ကဲရွင်း မြို့—⁠တွေမှာ အသင်းတော်လေးခု တိုးပွားလာတာကို မြင်ရတာ အလွန်အားရစရာပဲ။ ၁၉၈၃ ခုနှစ်၊ သီအိုကရက်တစ်ဓမ္မအမှုကျောင်းမှာ ကျွန်မဦးဆုံးပါဝင်တုန်းက တစ်နေ့ကျရင် ဒီကျောင်းကို နယ်ဗာဟိုမှာ ကျင်းပရလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်မတစ်ယောက်တည်း စိတ်ကူးခဲ့မိတယ်။ ဒီကျောင်းဟာ စိတ်ကူးထဲကအရာ မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ၁၉၉၈ ခုနှစ်ကစပြီး ဒီကျောင်းကို နယ်ဗာဟိုဘာသာစကားနဲ့ ကျင်းပနေပြီဖြစ်တယ်။

ဘုရားသခင်မှာ ကိုယ်ပိုင်နာမတော်ရှိတယ်လို့ အခြားသူတွေကိုပြောပြရခြင်းဟာ မကုန်မခန်းနိုင်တဲ့ကောင်းချီးတွေ ရရှိစေခဲ့တယ်။ Nihookáá’gi Hooláágóó liná Bahózhoóodoo! (ကမ္ဘာသားဘဝထာဝရစံစားကြ!)၊ Ha’át’fíísh éí God Nihá yee Hool’a’? (ကျွန်ုပ်တို့ထံမှ ဘုရားသခင် အဘယ်အရာ တောင်းဆိုတော်မူသနည်း) နဲ့ နောက်ဆုံးထုတ် Ni ÉíGod Bik’is Dííleelgo Át’é! (သင်သည် ဘုရားသခင့်မိတ်ဆွေဖြစ်နိုင်!) ဘရိုရှာတွေထဲမှာပါတဲ့ ယုံကြည်ခြင်းခိုင်ခံ့စေတဲ့အသုံးအနှုန်းတွေကို ကိုယ့်တိုင်းရင်းသားဘာသာစကားနဲ့ ဖတ်ရှုဝေငှနိုင်တာဟာ စကားနဲ့ရှင်းပြတာတက် အပြတ်အသတ်သာတယ်။ ဒေးနေးဆိုတဲ့ နယ်ဗာဟိုလူမျိုးအပါအဝင် လူမျိုး၊ ဘာသာစကားအသီးသီးက လူတွေအားလုံး အကျိုးခံစားနိုင်အောင် ဒီကျမ်းစာပညာပေးလုပ်ငန်းကို ဦးဆောင်ပေးနေတဲ့ သစ္စာနဲ့သတိပညာရှိကျေးကျွန်အတန်းအစားကို ကျွန်မကျေးဇူးတင်တယ်။—⁠မဿဲ ၂၄:၄၅-၄၇။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုထောက်ပံ့ဖို့ ကျွန်မ အချိန်ပြည့်အလုပ်လုပ်ရပေမဲ့ အရန်ရှေ့ဆောင်လုပ်ငန်းမှာ ပုံမှန်ပါဝင်တယ်။ ကျွန်မရဲ့တစ်ကိုယ်ရေဘဝကို ကျွန်မတန်ဖိုးထားတယ်။ အနှောင့်အယှက်မရှိဘဲ ယေဟောဝါရဲ့အမှုတော်ကို ထမ်းဆောင်ချင်တယ်။ ကျွန်မလူမျိုးနဲ့ အခြားသူတွေ၊ အထူးသဖြင့် စိတ်ဓာတ်ကျနေသူတွေကို “ထာဝရဘုရား [“ယေဟောဝါ၊” ကဘ] သည် ကျိုးပဲ့သောစိတ်ရှိသောသူတို့နှင့် နှလုံးကြေကွဲသောသူတို့ကို နီးတော်မူ၏။ နောင်တရှိ၍ စိတ်နှိမ့်ချသောသူတို့ကိုလည်း ကယ်တင်တော်မူ၏” လို့ပြောပြရတာ ကျွန်မကျေနပ်ပြီး ပျော်တယ်။—⁠ဆာလံ ၃၄:⁠၁၈။

သမ္မာကျမ်းစာဟာ လူဖြူတွေရဲ့ဘာသာလို့ ကျွန်မ,မခံစားရတော့ဘူး။ ဘုရားသခင့်စကားတော် သမ္မာကျမ်းစာဟာ လေ့လာကျင့်သုံးလိုသူတိုင်းအတွက်ဖြစ်တယ်။ ယေဟောဝါသက်သေတွေ သင့်ထံလာလည်ပတ်တဲ့အခါ အမှန်တကယ်ပျော်ရွှင်နိုင်ပုံကို ပြခွင့်ပြုပါ။ သင့်ထံ ယေဟောဝါဆိုတဲ့ ဘုရားသခင့်နာမတော်နဲ့ဆိုင်တဲ့ သတင်းကောင်းကို သူတို့ယူလာပေးနေပါတယ်။ အဲဒီနာမတော်ဟာ ကျွန်မရဲ့အသက်တာကို ပြောင်းလဲစေခဲ့တဲ့နာမတော်ပါပဲ! “Aoo,’ Diyin God bízhi’ Jiihóvah wolyé.” (“မှန်ပါတယ်၊ ဘုရားသခင်ရဲ့နာမတော်ဟာ ယေဟောဝါဖြစ်တယ်။”)

[အောက်ခြေမှတ်ချက်များ]

[စာမျက်နှာ ၁၃ ပါ ရုပ်ပုံ]

နယ်ဗာဟိုလူမျိုး၏ ဟိုဂန်အိမ်

[စာမျက်နှာ ၁၃ ပါ ရုပ်ပုံ]

ကျွန်မသားလေး လိုင်းအာနယ် နှင့်အတူ

[စာမျက်နှာ ၁၅ ပါ ရုပ်ပုံ]

၁၉၉၃ ခုနှစ်၌ မော်စကိုမြို့ရှိ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ စည်းဝေးကြီးတွင် ရုရှားမိတ်ဆွေများနှင့်အတူ

[စာမျက်နှာ ၁၆ ပါ ရုပ်ပုံ]

အရီဇိုးနားပြည်နယ်၊ ကေအန်တာအသင်းတော်ရှိ ကျွန်မ၏ဝိညာဉ်ရေးမိသားစုနှင့်အတူ