ဆက်သွယ်နိုင်ပြီ

● ဒီစိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းလေးကို ဖတ်ကြည့်ပါ။ လူတွေက ဆမ်ကို ရှေးရိုးစွဲကြီးလို့ ခေါ်ကြတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ မိသားစုဝင်တွေ၊ မိတ်ဆွေတွေနဲ့ အဆက်အသွယ်လုပ်နိုင်တဲ့ နည်းပညာသစ်တစ်ခုကို နှစ်အတော်ကြာတဲ့အထိ သူ မသုံးခဲ့လို့ပါပဲ။ ဆမ်ရဲ့ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် သားသမီးတွေအပါအဝင် လူတိုင်းက အဲဒီနည်းပညာအသစ်ကိုသုံးပြီး ဆက်သွယ်ချင်တယ်လို့ ပြောကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဆမ်ကတော့ သူ့ရဲ့ ၁၆ နှစ်အရွယ်သမီးကို “လူတွေနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်စကားပြောခဲ့ရတဲ့ နေ့တွေကို သတိရတယ်ကွာ” လို့ စသလိုနောက်သလိုနဲ့ပြန်ပြောတယ်။

နောက်ပိုင်း ဆမ်က သူ့ကိုယ်ကို ပြန်သုံးသပ်ကြည့်မိလာတယ်။ နှစ်အတော်ကြာ မတွေ့ရ၊ စကားမပြောရတဲ့သူတွေအကြောင်း သူပြန်စဉ်းစားတယ်။ အဆက်အသွယ်ပြတ်နေတယ်လို့ ခံစားရတဲ့အထိ အလုပ်များနေပုံရတဲ့ မိသားစုဝင်တွေကိုလည်း စဉ်းစားမိတယ်။ ‘သူတို့နဲ့ဆက်သွယ်ချင်တယ်ဆိုရင် ဒီနည်းသစ်ကို စသုံးရတော့မယ်’ လို့ သူ့ဘာသာသူပြောတယ်။ ဒါဟာ ၂၀ ရာစုအလယ်ပိုင်းလောက်က အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုရဲ့ ကျေးလက်ဒေသမှာဖြစ်ခဲ့တာပါ။ နောက်ဆုံးတော့ ရှေးရိုးစွဲကြီးဖြစ်တဲ့ ဆမ်ဟာ တယ်လီဖုန်းတပ်ဆင်ဖို့ စဉ်းစားလာတော့တယ်။

ဒီဇာတ်လမ်းက ၂၀၁၂ ခုနှစ်ကို ရောက်လာတယ်။ ဆမ်ရဲ့မြေးဖြစ်သူ နေသန်က ကမ္ဘာ့တစ်ဖက်ခြမ်းကို ရွှေ့ပြောင်းသွားကြတဲ့ သူငယ်ချင်း ရိုဘာတိုနဲ့ အန်ဂျီလာကို ခုလေးတင် ဖုန်းဆက်စကားပြောခဲ့တယ်။ ‘သူတို့တွေပြောင်းသွားတာ ဆယ်နှစ်တောင်ကျော်ပြီ’ လို့ပြောပြီး အချိန်ကုန်မြန်လွန်းတာကို သူ အံ့သြနေမိတယ်။

နှစ်တွေတစ်လျှောက်မှာ နေသန်က ရပ်ဝေးကိုပြောင်းသွားတဲ့ မိသားစုဝင်တွေ၊ မိတ်ဆွေတွေနဲ့ တစ်ခါတလေ ဖုန်းဆက်စကားပြောရတာကို ကျေနပ်နေခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ နေသန်ရဲ့ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် သားသမီးတွေအပါအဝင် လူတိုင်းက အင်တာနက်လူမှုဆက်သွယ်ရေးကွန်ရက် (social network) သုံးပြီး အဆက်အသွယ်လုပ်နေကြပြီ။

နေသန်က နည်းပညာသစ်ကိုသုံးဖို့ ငြင်းတဲ့အတွက် လူတွေက သူ့ကို ရှေးရိုးစွဲကြီးလို့ခေါ်ကြတယ်။ “ဖုန်းနဲ့ လူတွေရဲ့အသံကိုနားထောင်ပြီး စကားပြောရတဲ့နေ့တွေကို သတိရတယ်” လို့သူပြောတယ်။ အခုတော့ နေသန်က သူ့ကိုယ်ကို ပြန်သုံးသပ်ကြည့်မိလာတယ်။ ‘သူတို့တွေနဲ့ဆက်သွယ်ချင်တယ်ဆိုရင် ဒီနည်းပညာသစ်ကို စသုံးဖို့လိုပြီ’ လို့ သူပြောတယ်။

သင်ကော နေသန်လို ခံစားရသလား။ လူဆိုတာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန်ပြောဆိုဆက်သွယ်ရတာကို နှစ်သက်ကြသူတွေပါ။ (ကမ္ဘာဦး ၂:၁၈; သု. ၁၇:၁၇) လူများစွာက လူမှုဆက်သွယ်ရေးကွန်ရက်သုံးပြီး ဆက်သွယ်နေကြတဲ့အတွက် ဒီနည်းသစ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး သင်ဘာသိထားသင့်သလဲ။